The FRFG announced the fourth Intergenerational Justice Award 07/08 will deal with the issues surrounding the "boomerang generation", and in particular the "internship generaration" (generation P-Praktikanten) , with the prize money standing at € 10,000.
The award is designed to appeal to young scholars in the first instance, addressing two problems which both concern the relationship between different generations on the labour market.
On the one hand it deals with the difficult situation faced by graduates, who have to work as interns under increasingly worse conditions because of the lack of graduate jobs; on the other hand, it examines the unequal treatement of younger and older employees in the workplace, especially regarding the 'seniority principle'.
The main topic is focused around three subtopics. Candidates should attempt question 1, either 2a, 2b or 2c and question 3.
1. Define “Intergenerational Justice” and “Just Wages” and address the relationship between the two.
2.
a) Analyse legal and collective labour agreements regarding intergenerational justice in Germany
b) Describe how the world of work is changing in general, and what effects this has on different generations,
c) Compare situations facing the younger generation entering the world of work in Germany and at least one other country.
3.Which solutions could be found on a social, corporate and individual level?
The prize(s) will be awarded at an awards ceremony during a congress in June/July 2008.
The entry deadline for 2007/2008 is March 15, 2008.
For more information, please email The Foundation for the Rights of Future Generations at kontakt@srzg.de
More information is also available on the German website
Ηello παίδες. Έπειτα από μια σύντομη περίοδο αποχής από τα σχόλια του blog, επιστρέφουμε, κι ευχόμαστε έναν εποικοδομητικό διαδικτυακό διάλογο για το 2008.
ReplyDeleteΆλλωστε θα έχουμε πολλά να πούμε δεδομένου ότι το 2008 θα είναι έτος με ενδιαφέρουσες εξελίξεις και αρκετές δράσεις για τη G700.
Εξαιρετικό άρθρο.Ωστόσο η Ελλάδα ζει στη κοσμάρα της.Κλεισμένη στον εαυτό της και το μικρόκοσμό της.Τί θα γίνει βρε παιδιά με το χάλι μας.
ReplyDeleteΑπό το Foundation for the Rights of Future Generations (Germany)
ReplyDeleteThe FRFG announced the fourth Intergenerational Justice Award 07/08 will deal with the issues surrounding the "BOOMERANG GEENRATION" [σσ τα κεφαλαία δικά μου], and in particular the "internship generaration" (generation P) , with the prize money standing at € 10,000.
Παίδες θα σας πω κάτι συγκινητικό.
Στο σπίτι του τέρατος, στο χώρο πάνω από το μαύρο Louis XV mantle, βρίσκεται το ωραιότερο έργο του Alexander Calder, "The Boomerang", [lithograph, Maegt Galleries, eidtions Mourlot].
Η παιδεία βλέπετε.
Οταν άλλοι, σε αντίστοιχη ηλικία, έβλεπαν ταινίες του Ξανθόπουλου και άκουγαν τις αρλούμπες του Ανδρέα, ή μπανιαριζόντουσαν στη Μύκονο ή στη Λούτσα (δεν κάνει διαφορά), αυτός βρισκόταν στο Λούβρο όπου τον έβαζε η μάνα, με τις ώρες, να κοιτάζει γραμμές και χρώματα.
Οταν τον πρωτοπήγε τον συμβούλεψε, "Θα εξετάσεις την Νίκη της Σαμοθράκης και την Αφροδίτη της Μήλου και μετά θα μου πεις ΠΟΙΟ από τα δυό έργα σου αρέσει πιό πολύ και ΓΙΑΤΙ".
Τον άφησε μόνο του, κι αυτή χάθηκε στα δωμάτια. Επέστρεψε κάποτε και του λέει, "Λοιπόν;;;"
Σκέφθηκε, σκέφθηκε και απάντησε,
"Αυτές οι πτυχές του χιτώνα της Νίκης είναι υπέροχες, έχουν κομψότητα και μεγαλείο, αλλά, να, μ αρέσει πιό πολύ η Αφροδίτη..."
"Γιατί το λες αυτό;" τον ρώτησε
Πήρε τότε ο αθυρόστομος εκείνη την διαβολική έκφραση της θειάς του και αποκρίθηκε θριαμβευτικά,
"Διότι είναι χοντρή σαν και σένα".
erratum
ReplyDeleteeidtions -> editions
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteKάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ΓΙΑΤΙ και ΠΩΣ κατάντησε η Ελλάδα να είναι η πλέον ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ, ΤΥΡΑΝΝΙΚΗ και ΣΑΔΙΣΤΙΚΗ χώρα του κόσμου.
ReplyDeleteΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ υπερίσχυσε, κατίσχυσε και ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ η κουλτούρα των ΥΠΗΡΕΤΡΙΩΝ.
Πολύ πριν τον Ωνάση, υπήρξε ένας άλλος συνονόματος που τον απασχόλησε πολύ η διαχείριση των Κοινών.
Εκατσε και σκέφθηκε πολύ.
Είδε πως μπορεί να κυβερνάει ΕΝΑΣ, ΛΙΓΟΙ ή ΠΟΛΛΟΙ.
Μετά διαπίστωσε πως στην κάθε μιά από τις τρεις περιπτώσεις υπάρχουν πλεονεκτήματα ΚΑΙ μειονεκτήματα και πως, ανάλογα, με το επίπεδο ΤΟΥ ή ΤΩΝ αρχόντων, κάθε μιά μπορεί να καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα, δλδ να είναι από ΙΔΑΝΙΚΗ, σχεδόν ουτοπική [πχ τον σοσιαλισμό του Ιησού Χριστού], μέχρι ΣΑΔΙΣΤΙΚΗ [πχ Σταλινική, Παπανδρεϊκή].
ΔΕΝ θα ασχοληθώ εδώ με το πρώτο ή το δεύτερο σύστημα, αφού η μοναρχία και η αριστοκρατία [υπό την έννοια της αξιοκρατικής ολιγαρχίας] ΔΕΝ είναι μέρος του Πολιτεύματός μας.
Ο κύριος Αριστοτέλης, λοιπόν, έκρινε πως και η συναινετική ή η κατά (σχετική ή απόλυτη) πλειοψηφία απόφαση του Λαού, μπορεί ΚΑΙ αυτή να λειτουργήσει ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ, υπό την προϋπόθεση ΟΤΙ στην λαϊκή σύνθεση ΔΕΝ θα πλειοψηφούν ΑΙ ΥΠΗΡΕΤΡΙΑΙ.
ΑΙ ΥΠΗΡΕΤΡΙΑΙ κατά τον Αριστοτέλην ΔΕΝ θάπρεπε νάχουν δικαίωμα ψήφου ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ είναι ικανές να κρίνουν σωστά ούτε ΚΑΝ για τον εαυτό τους.
Ενα πολιτειακό σύστημα στο οποίο δικαίωμα ψήφου έχουν ΜΟΝΟ οι πολίτες-εκλέκτορες [εξαιρουμένων των υπηρετριών], είναι ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Οταν, όμως, έχουν δικαίωμα ψήφου αι υπηρέτριαι ΤΟΤΕ έχουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΝ.
ΚΑΙ όταν ο Λαός αποτελείται κατα 90% από ΥΠΗΡΕΤΡΙΑΣ [Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ], ΤΟΤΕ έχουμε την ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ.
ΟΤΑΝ λοιπόν αποφάσισε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ο πατερούλης να μετατρέψει το ΛΑΟ σε μιά ΜΑΖΑ από ντουβάρια, ξύλα απελέκητα
ReplyDeleteΗΞΕΡΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕ.
Αλλά
ReplyDeleteΚΑΠΟΙΟΙ άλλοι είχαν υποφέρει από τον ΖΥΓΟ των Βασιληάδων Αποικιοκρατών.
ΚΑΙ όχι ΜΟΝΟ είχαν υποφέρει ΑΛΛΑ είχαν διαβάσει .....
Καθήσανε, λοιπόν, μερικά "χαζουλάκια", ο Jefferson, o Washington, o Madison, o Adams αν έχετε ακουστά και κάμποσοι άλλοι και είπανε
"Πω πω ΤΙ θα κάνουμε εδώ... μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα .... ο "μονάρχης" {πρόεδρος] μπορεί να βγει σκάρτος, οι άριστοι/ολίγοι [Γερουσία/Senate] μπορεί να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πλουσίων και οι πολλοί [Αντιπρόσωποι του Λαού/House of Representatives] μπορεί να επιβάλουν την αμάθεια του όχλου.
ΚΑΙ έτσι αποφάσισαν τα χαζουλάκια αυτά πως
1) Την ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ εξουσία την ΑΣΚΕΙ ένας υπό ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ των ΔΥΟ ΑΛΛΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ και
2) την ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ εξουσία, οι ΟΛΙΓΟΙ ομού μετα των ΠΟΛΛΩΝ.
HTAN 1976 νομίζω.
ReplyDeleteΠανδαιμόνιο στο ΠΑΣΟΚ. Ενας από τους συνέδρους ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας. Διακεκριμένο άτομο, αγωνιστής. Τούχαν κοπεί δάκτυλα όταν έσκασε βόμβα στα χεράκια του.
Πίστευε στην Δημοκρατίαν ΚΑΙ σιχαινόταν την ΟΧΛΟΚΡΑΤΙΑ και την ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ.... αντέδρασε στον φασισμό του πατερούλη.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ
σηκώθηκε το
ΕΣΧΑΤΟΝ των ΕΣΧΑΤΩΝ
το
ΕΣΧΑΤΟΝ των ΕΣΧΑΤΩΝ
το
ΕΣΧΑΤΟΝ των ΕΣΧΑΤΩΝ
ο "FOUR SEASONS" [όχι του Vivaldi]
και είπε
"ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗ"!!!!!!!!!!
Για να ΘΥΜΑΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ την ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καταλαβαίνετε ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ καταντήσαμε εκεί που ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ;;
Παιδιά έλεος, επειδή σας αφήσαμε να κάνετε πρωτοχρονιάτικο πάρτυ δε σημαίνει ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο νέο έτος.
ReplyDeleteΠάρτε βαθιές ανάσες και συγκεντρωθείτε please, αν έχετε προηγούμενα από το άλλο ποστ πάτε να τα λύσετε εκεί. Γι αυτό άλλωστε τα σχόλια σε όλα τα posts είναι μονίμως ανοιχτά.
ReplyDeleteRe paides tou g700 ti les twra?
ReplyDeleteEnas exei grapsei s'ayto to post. Prospa8ei na trabh3ei ligh prosoxh k oi ypoloipoi ton klanoun epideiktika! Den paleyetai h katastash tou!
από τη Wikipedia
ReplyDeleteBoomerang Generation describes the current generation of young adults in contemporary western culture, born approximately between 1977 and 1989.
The term 'boomerang' refers to the commonality with which these young adults choose to move back home with their parents after a brief period of living on their own, usually college, or to never move out in the first place.
University of Western Ontario professor Roderic Beaujot discusses this phenomenon of delayed home-leaving at length, citing Canadian census statistics showing that in 1981 27.5% of Canadians aged 20-29 lived with their parents; in 2001 the figure had grown to 41%.
(However, US census data suggests that the rate at which adult children have been living with parents has been steady since 1981.)
The common parental expectation of having an "empty nest" is increasingly giving way to the reality of a "cluttered nest" or "crowded nest".
The latter term was popularized by Kathleen Shaputis's 2003 book "The Crowded Nest Syndrome : Surviving the Return of Adult Children", which takes a critical view of the trend.
The 18th through 21st birthdays of this generation coincide with the economic downturn starting with the collapse of the stock market bubble in 2000. This led to rising unemployment until 2004, the same time this generation was entering the workforce after high school or college graduation.
Additionally, in the new economy, where globalisation-induced phenomena like outsourcing have eliminated many jobs, real wages have fallen over the last twenty years, and a college degree no longer ensures job stability this is the easiest, if not only, way for these young adults to maintain the middle class lifestyle they anticipated.
Moving back home allows them the option of unpaid internships and additional schooling without the burden of fully maintaining their own finances.
This generation differs from previous generations in that many expect to remain at home with their parents for some years, while maintaining their own social and professional lives. With many of their friends also living at home, the stigma of living with parents is reduced; nonetheless, eventually home-leaving remains a priority for most in the Boomerang Generation.
@ anonymos
ReplyDeleteκι ένας που τον έβριζε κι άλλος ένας που λέει ωραίο το άρθρο, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι άρθρο αλλά ανακοίνωση διαγωνισμού
αλλά τον ένα με τα σεντόνια απαντήσεις σε ερωτήματα του προηγούμενου post χέστον μην ασχολείσαι και ξεκίνα μια συζήτηση επί του θέματος του σημερινού post.
ReplyDeleteΗ boomerang generation ή αλλιώς homecoming generation αναφέρεται στους kippers , τους kidults, τους twixters, τους freeters, τους parasite singles κοκ, όλοι εξέχοντα μέλη της γενιάς Υ (generation Y), και χαρακτηρίζει την επιλογή πολλών νέων να μένουν στο σπίτι των γονιών μέχρι αργά ή ακόμα να επιστρέφουν σ' αυτό έπειτα από ένα μικρό διάλειμα μακρύα τους για σπουδές.
ReplyDeleteΗ επιλογή αυτή, να μείνει ή να επιστρέψει κάποιος στο σπίτι των γονιών, συνδέεται τόσο με την επέκταση της εργασιακής επισφάλειας (internship generation, milleuristi, g700) όσο επίσης και με την υπερβολική απαίτηση πολλών νέων για υψηλά καταναλωτικά πρότυπα και χλιδάτο τρόπο ζωής αμέσως μετά τις όποιες σπουδές (χλιδάνεργοι).
@ G700
ReplyDeleteAναφορικά στο άρθρο που επικαλείσθε και ειδικά στη παράγραφο:
"University of Western Ontario professor Roderic Beaujot discusses this phenomenon of delayed home-leaving at length, citing Canadian census statistics showing that in 1981 27.5% of Canadians aged 20-29 lived with their parents; in 2001 the figure had grown to 41%.
(However, US census data suggests that the rate at which adult children have been living with parents has been steady since 1981.)"
αρμόζουν ορισμένες παρατηρήσεις
1. Η κατά 50% !! αύξηση της συγκατοίκησης ενηλίκων-παιδιών με γονείς μεταξύ 1981 και 2001 είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
2. Εξ ίσου εντυπωσιακή είναι η ΜΗ μεταβολή στη συμπεριφορά του "κατοικείν" του ίδιου ηλικιακού cohort στις ΗΠΑ, δλδ η αντιθετική συμπεριφορά των Αμερικανών.
3. Τυχόν κοινωνικές και πολιτισμικές ΔΙΑΦΟΡΕΣ μεταξύ της Καναδικής και Αμερικανικής κουλτούρας ΜΠΟΡΟΥΝ να δώσουν κατευθύνσεις ΜΕΛΕΤΗΣ ως πρώτη ανάλυση προσέγγισης των αιτίων ή προδιαθεσικών παραγόντων, που μερικώς ή καθ ολοκληρία ερμηνεύουν την ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ανάμεσα στους 2 ΛΑΟΥΣ.
4. Προφανώς, η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, από μόνη της ΔΕΝ μπορεί να ερμηνεύσει το Καναδικό φαινόμενο (που προσομοιάζει με το Ευρωπαϊκό) ΔΙΟΤΙ τότε, ανάλογη ΤΑΣΗ (όχι αναγκαστικά στην ίδια ΕΝΤΑΣΗ, αλλά στην ίδια κατεύθυνση) θα αναμενόταν ΚΑΙ στην Αμερικανική κοινωνία.
5. Από την άλλη, η προστασία του Κοινωνικού Κράτους [πχ παιδεία και εθνικό σύστημα υγείας] που παρέχεται στους Καναδούς ΚΑΙ στους Ευρωπαίους θα μπορούσε, μερικώς τουλάχιστον, να ερμηνεύει την ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ συμπεριφορά [differential behavior], ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ - δλδ θα περίμενε ο παρατηρητής ότι, ενόσω εξασφαλίζεται δωρεάν περίθαλψη και παιδεία [και μάλιστα υψηλού επιπέδου, όπως ισχύει στον Καναδά], θα ήταν πιό εύκολος ο οικονομικός απογαλακτισμός των Καναδών έναντι των Αμερικανών νέων.
Μιά τελευταία σκέψη: Το "Αμερικανάκι" διαθέτει job ethic [in contrast and distinction from work ethic], δλδ "πρέπει να είμαι κυρίαρχος του εαυτού μου, άρα κάνω οιαδήποτε δουλειά, όπως-όπως, αλλά εξασφαλίζω την αυτοτέλεια και αυτονομία μου".
Τέλος πάντων, ΑΥΤΟ το στατιστικό ΕΥΡΗΜΑ του κ. Beaujot αν είναι ΑΚΡΙΒΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τα δυνατά ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ή ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ είναι ΜΥΡΙΑΔΕΣ και ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΑ!
Σίγουρα υπάρχουν μεγάλες διαφορές από χώρα σε χώρα. Διαφορές ως προς τα αίτια του φαινομένου και φυσικά την έντασή του.
ReplyDeleteΠάντως και στις ΗΠΑ γίνεται συζήτηση. Πιο πολύ για το φαινόμενο του "postponed adulthood" και των twixters, όχι τόσο των parasite singles (πχ Ιαπωνία) ή των χλιδάνεργων (Ελλάδα).
Ο Lev Grossman σε άρθρο του στο περιοδικό TIME (θα το αναρτήσουμε το σαββατοκύριακο) το 2005 περιέγραψε το φαινόμενο και έδωσε τον ορισμό.
In the past, people moved from childhood to adolescence and from adolescence to adulthood, but today there is a new, intermediate phase along the way. The years from 18 until 25 and even beyond have become a distinct and separate life stage, a strange, transitional never-never land between adolescence and adulthood in which people stall for a few extra years, putting off the iron cage of adult responsibility that constantly threatens to crash down on them. They're betwixt and between. You could call them twixters
Και αν οι twixters δεν μένουν με τους γονείς ωστόσο σίγουρα δεν έχουν παραιτηθεί του δικαιώματος της γονικής βοήθειας (σχέδιο Mάρσαλ).
Σύμφωνα με το άρθρο του Grossman, o Timothy Smeeding , a professor of economics at Syracuse University, found that only half of Americans in their mid-20s earn enough to support a family, and in TIME'S poll only half of those ages 18 to 29 consider themselves financially independent. Michigan's Schoeni says Americans ages 25 and 26 get an average of $2,323 a year in financial support from their parents.
Αυτά για την ώρα
Η γενιά των "ΕΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ",δηλ.των fifty plus,έρχεται σε μιά "ταξικού τύπου" σύγκρουση με την γενιά των "ΧΑΜΗΛΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ",στην οποία υπάγεται και η Γ700.
ReplyDeleteΠρός το παρόν η σύγκρουση περιορίζεται εντός των οικογενειών,όπου συμβαίνουν πραγματικά δράματα, και τα αίματα ξεπλένονται πρίν βγούν στην κοινή θέα. Ομως η μυρουδιά τους ήδη άρχισε να γίνεται αισθητή σε όσους έχουν καλά ρουθούνια.
Βρήκαμε ένα τρόπο και τις ταξικές αντιθέσεις που μεταφέρονται στην οικογένεια να τις ψυχιατρικοποιούμε και να τις διαχειριζόμαστε ως ιατρικό(!) πρόβλημα.Μπορείς όμως να ψυχιατρικοποιήσεις το πρόβλημα μιας όλόκληρης γενιάς;
Re magkes den zw sto greece. Blepw omws ton aderfo mou, o opoios bgazei me sklhrh douleia 1500-1700 to mhna k zei sto patriko mas kabatzarontas 9000 ethsiws k prospa8ei na ftia3ei ena spiti. Kala den kanei? Ti 8elete dld na plhrwnei keratiatika gia thn trwglh tou ka8e malaka? Kala den kanei, afou se 3-4 xronia 8a paei se diko tou spiti k den 8a einai oute 30.
ReplyDeleteΟ/Η Anonymous είπε...
ReplyDeleteRe magkes den zw sto greece. Blepw omws ton aderfo mou, o opoios bgazei me sklhrh douleia 1500-1700 to mhna k zei sto patriko mas kabatzarontas 9000 ethsiws k prospa8ei na ftia3ei ena spiti. Kala den kanei? Ti 8elete dld na plhrwnei keratiatika gia thn trwglh tou ka8e malaka? Kala den kanei, afou se 3-4 xronia 8a paei se diko tou spiti k den 8a einai oute 30.
ΔΕΝ κάνει απλώς καλά ΑΛΛΑ άριστα, αριστότατα. Ο αδερφός σου είναι ΑΞΙΕΠΑΙΝΟΣ. Το παιδί μένει με τους γονείς προς εξοικονόμηση χρήματος το οποίο επενδύει στο μέλλον.
Ο αδερφός σου είναι ΑΤΟΜΟ υψηλής ευθύνης και υψηλών προσδοκιών και ΜΑΚΑΡΙ να είναι ΟΛΑ τα παιδιά σαν τον αδερφό σου.
Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ κριτική πάει στους parasite singles:
1) Σ' αυτούς που βγάζουν 700-800 και μένουν με τους γονείς για να ξεκοκκαλίζουν τα 800 σε Prada και
2) Στα χλιδάεργα τεμπελόσκυλα της Μηλιώνη που έχουν μηδενικό εισόδημα εξ ιδίων ΚΑΙ μένουν με τους γονείς ΚΑΙ μασουλάνε επί πλέον από 1.000- 2.000 το μήνα του μπαμπά.
@ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ
ReplyDeleteΟπως εξηγείς παρακάτω ότι δέν είναι καλές οι γενικεύσεις, έτσι δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει μιά γενιά ως "ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΕΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ". Το θεωρώ εξόχως "διακρισιακό" (όπως θάλεγε και ο φίλος μας ο Κομφούκιος). Επίσης δεν καταλαβαίνω την "ταξική" σύγκρουση που αναφέρεις. Και αν πιστεύεις ότι μιά γενιά "εμποδίζει" την εξέλιξη της άλλης, θα σου πώ μυριάδες αντιπαραδείγματα ανθρώπων που έμειναν άνεργοι στα 55 διότι ευρέθησαν φυντάνια στα 30 που θεωρούν οι εταιρείες ότι κάνουν τη δουλειά καλύτερα. (Αυτό απετέλεσε και τάση στη δύση τα τελευταία χρόνια όμως άρχισε να εγκαταλείπεται διότι μετά από διάφορα στραπάτσα κατάλαβαν οι εταιρείες ότι χρειάζονταν την εμπειρία των 50άρηδων). Το κουμπί, το κόλπο ή και η παγίδα αν θές, (εξαρτάται από ποιά πλευρά το βλέπει κανείς) είναι ότι πρέπει κανείς να παραμένει ανταγωνιστικός με συνεχή επιμόρφωση και "μοναδικός" αν γίνεται στην αγορά εργασίας.
Τώρα γιά το φαινόμενο των νέων που μένουν με τους γονείς τους, καταρχήν, αυτό υπήρχε πάντα στη χώρα μας. Οι νέοι έφευγαν (και όχι πάντα) από το σπίτι μόλις παντρεύονταν, και πάντα είχαν κάποια βοήθεια από τους γονείς. Αυτό χωρίς να είναι κατ ανάγκην αρνητικό (όπως έκανε τη διάκριση στην τελευταία του παρέμβαση ο κομφούκιος). Ο στόχος είναι η διατήρηση ή και βελτίωση της ποιότητας ζωής. Αυτό που παραβλέπουν όλοι σε κάποιο βαθμό, είναι ότι το επίπεδο ζωής που απολαμβάνει ένας νέος που ζεί με την οικογένεια του προέρχεται από έναν ή δύο γονείς σε ηλικία άνω των 50, δηλαδή ώριμους εργασιακά και άρα με καλύτερο εισόδημα. Η σύγκριση λοιπόν είναι μοιραία χωρίς νόημα, δηλαδή πώς περιμένουμε ένας που τελειώνει την καριέρα του με έναν που την ξεκινά να έχουν το ίδιο βιοτικό επίπεδο; Και τείνει να ξεχασθεί από που ξεκίνησε ο πατέρας ή η μάνα του νέου που θέλει το ίδιο επίπεδο. Αυτά με την απλή λογική, και χωρίς να έχω διαβάσει τις μελέτες που αναφέρονται απο τους προλαλήσαντες.
@ G700
ReplyDelete"Σύμφωνα με το άρθρο του Grossman, o Timothy Smeeding , a professor of economics at Syracuse University, found that only half of Americans in their mid-20s earn enough to support a family, and in TIME'S poll only half of those ages 18 to 29 consider themselves financially independent."
AYTO είναι απολύτως ακριβές. Ισως δε η εκτίμηση περί 50% να είναι άκρως αισιόδοξη.
Αυτές οι στατιστικές αναλύσεις, βέβαια, ανακατεύουν συχνά μαρούλια με μπρόκολο. Αλλο ο εργαζόμενος (και συγχρόνως) προπτυχιακός ή πτυχιακός φοιτητής και άλλο ο 100% εργαζόμενος. Αλλο ο υπεραμειβόμενος νοσηλευτής 2ετούς μεταλυκειακής φοιτήσεως με 45,000 δολλάρια πρώτο μισθό (!!) και άλλο ο πολιτικός επιστήμονας ακόμα και του Harvard (διάβαζε γκαρσόνι) με 20-24,000, μεροδούλι μεροφάϊ, που επιζεί με συγκατοίκους [roommates).
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν επαγγελματικές κατηγορίες τεράστιας ζήτησης με αύξηση μισθών και ημερο- ωρο-μισθίων που υπερβαίνουν σημαντικά τον πληθωρισμό (knowledge workers), ΑΛΛΑ, όπως έχουμε συζητήσει στο παρελθόν, και μεγάλες ομάδες χειρωνάκτων ή ατόμων χαμηλής γνώσης/εξειδίκευσης των οποίων το εισόδημα έχει υποχωρήσει ακόμα ΚΑΙ σε απόλυτες τιμές την τελευταία πενταετία (ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ δε και σε ποσοστό μέχρι 25-30% σε διορθωμένες τιμές).
Το τελευταίο όμως φαινόμενο ΔΕΝ παρατηρείται ούτε χαρακτηρίζει αποκλειστικά την νέα γενιά, είναι ΔΙ-ΗΛΙΚΙΑΚΟ, it transcends all age groups.
Οταν ένας γέρων Εννενηκοντούτης,ο Μητσοτάκης(δεν κάνω κομματικούς υπαινιγμούς),παίρνει ΤΕΣΣΕΡΕΣ συντάξεις από την κοινωνική Ασφάλιση(βουλευτική,νομική,δημοσιογραφική,4;)αυτό συμβολίζει τα σκανδαλώδη προνόμια που θεσμοθέτησε για τον εαυτό της μια ολόκληρη γενιά.
ReplyDeleteΤα ερωτικά σκάνδαλα αυτής της γενιάς που κυριαρχούν(fiftyplus αρσενικοί,fortyminus θηλυκοί) είναι ένα σύμπτωμα της ΔΥΝΑΜΗΣ της μιάς γενιάς και της δυνατότητάς της να εξαγοράζει φθηνές υπηρεσίες από από μιά ΑΔΥΝΑΜΗ και ΕΥΑΛΩΤΗ γενιά.Γιατί μη μού πείτε ότι τον κάθε Πάριο η Πασχάλη η Βοσκόπουλο η Ζαχόπουλο τους ζήλεψαν τα κάλλη τους οι γ700 κοπελλιές;
@ parmenides
ReplyDelete@ μηχανικός
Ως προς τα Ελληνικά πράγματα έχει 80-100% δίκαιο ο Παρμενίδης, ως προς δε τα Διεθνή έχει 80-100% δίκαιο ο Μηχανικός.
Η περίπτωση Μητσοτάκη είναι χαρακτηριστική και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι οι συντάξεις ΠΡΙΜΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ στην Ελλάδα με φόρους υπερ τρίτων ή και από αμέσους φόρους. Εάν ήσαν κεφαλαιοποιητικές, δλδ με συμμετοχή ΜΟΝΟ εργοδότη και εργαζόμενου, ΟΥΔΕΝ θα υφίστατο πρόβλημα - δικά σου είναι τα χρήματα. Αλλος τα αποταμιεύει, άλλος τα τρώει στα μπουζούκια με τις σκυλούδες, chacun a son gout.
Eίπαμε, στην Ελλάδα έχουμε ΑΚΡΑΙΟ "αποικιακό" καπιταλισμό προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και παντός απατεώνος, σε συνδυασμό με ΑΚΡΑΙΑ στέρηση πολιτικών ελευθεριών ΚΑΙ οικονομική ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ των μεσοαστών και πάνω [εξαιρουμένων των 100-200 υπερπλουσίων, τους οποίους τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ ουδέποτε άγγιξαν], δλδ κατά Nolan, απόλυτο ΛΑΪΚΙΣΜΟ.
Σε άλλες χώρες ΚΑΙ κατ εξοχήν στις ΗΠΑ, στην δεκαετία του 1990, υπήρχε έξαρση πραγματικής, απροσχημάτιστης ΔΙΩΞΗΣ των 50-somethings.
H συλλογιστική ήταν απλή. Μόλις περάσεις τα 50, το κόστος της Υγείας μεγαλώνει ΕΚΘΕΤΙΚΑ αφού πλείστες από τις μεγάλες εταιρείες διέθεταν ΑΥΤΑΣΦΑΛΙΣΗ (δλδ το δικό τους εσωτερικό ασφαλιστικό σύστημα υγείας, με τεράστιες οικονομικές συνέπειες για τον εργοδότη- πχ αν ο υπάλληλος ή ο/η σύζυγος χρειαζόταν, πες, στεφανιαία παράκαμψη, η εγχείρηση θα κόστιζε στον εργοδότη κάπου 150,000 δολλάρια). ΑΡΑ, σε εξαναγκάζω σε οιονεί-εθελουσία έξοδο με ένα "πακέτο" ενός μηνιαίου μισθού για κάθε έτος εργασίας (δλδ αν αμείβεσαι με 120,000 δολλάρια ετησίως και έχεις εργασθεί 20 χρόνια, παίρνεις 200,000 δολλάρια και φεύγεις, άνευ συντάξεως) και αναμένεις τα 65 για την εθνική σύνταξη.
ΟΠΩΣ, όμως, σωστά ανέφερε ο Μηχανικός, εδώ και τουλάχιστον 6 χρόνια, οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται το κόστος της απειρίας των νεαρών "σοφών" και η προσέγγισή τους αρχίζει να μεταβάλλεται και να βρίσκει μια ηλικιακή ισορροπία.
ΠΑΝΤΩΣ, όσον αφορά στους νέους, η ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΩΣ προνομιακή αντιμετώπιση των 50κάτι εις βάρος των νέων είναι υπό μιά έννοια ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ μεταξύ,
ReplyDelete1) των ΝΕΩΝ
2) των γονέων τους και
3) του πατερούλη στο Πρώτο Νεκροταφείο.
ΕΜΕΙΣ, οι εκτός Ελλάδας Ελληνες Σοσιαλφιλελεύθεροι, είμαστε κατά της αδικίας και ΥΠΕΡ των ΝΕΩΝ. Ατυχώς, όμως, πέραν της ΜΙΚΤΗΣ Κομφουκιανής λύσης του ασφαλιστικού θέματος, ΑΛΛΗ οδός ΔΕΝ υπάρχει.
ca και παρμενίδη συμφωνούμε με τις παρατηρήσεις σας
ReplyDelete@ μηχανικός
δες το πράμα λίγο διαφορετικά και όχι στο πλαίσιο που το θέτεις στο δεύτερο μισό του σχόλιου που κάνεις παραπάνω.
ΛΕΣ
"Η σύγκριση λοιπόν είναι μοιραία χωρίς νόημα, δηλαδή πώς περιμένουμε ένας που τελειώνει την καριέρα του με έναν που την ξεκινά να έχουν το ίδιο βιοτικό επίπεδο;"
ΑΠΑΝΤΑΜΕ
Δεν ισχυριζόμαστε ότι ένας νέος, με του μπαίνει στην αγορά εργασίας, πρέπει να απαιτεί, και να θεωρεί δεδομένο το εισόδημα κάποιου ο οποίος βρίσκεται στο τέλος της καριέρας του.
Λέμε όμως το εξής. Ένας Έλληνας νέος σήμερα, έχει να αντιμετωπίσει μια αγορά εργασίας που έχει τα κακά της χάλια: ελάχιστες καλές δουλειές, πολλές ώρες εργασίας , ανταμειβή κατά πολύ χαμηλότερη του κόπου, της αξίας και της εργατικότητας του, αδιαφορία για τους νόμους.
Μα θα αναρωτηθεί κανείς, μήπως ήταν καλύτερα πριν από εικοσιπέντε , τριάντα χρόνια ;
Μάλλον όχι.
Όμως, εντοπίζονται ορισμένες μεγάλες διαφορές με τις προηγούμενες περιόδους.
Πρώτον, δεν φαίνεται από πουθενά να υπάρχει σε λειτουργία κάποιο έστω μικρό κυματάκι μαζικής οικονομικής και κοινωνικής ανόδου, για να μην πούμε για τη φουσκοθαλασσιά της μεταπολιτευτικής Ελλάδας , η οποία μεσοαστικοποίησε εισοδηματικά ακόμα και τα γίδια στο στάβλο του τελευταίου χωριού.
Αντιθέτως σήμερα, παρατηρείται μια στασιμότητα, ενώ είναι ορατός κι ο κίνδυνος της κοινωνικής καθόδου πολλών νέων σε σχέση με τους γονείς τους.
Δεύτερον, υπάρχουν αντικειμενικές διαρθρωτικές δυσκολίες για ένα νέο κύμα ανόδου, δυσκολίες ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ.
Η προηγούμενη γενιά, πέρα απ' όλα τα καλά που έκανε (μην επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα), κληροδότησε στα παιδιά της μια χώρα με τεράστιο ασφαλιστικό και δημόσιο χρέος, με μια επιχειρηματικότητα ανάγκης και μια αεριτζίδικη οικονομία, μ' ένα υπερδιογκωμένο δημοσιοϋπαλληλικό κράτος που διαθέτει τεκμήριο νομιμότητας αλλά όχι αποτελεσματικότητας, με ιδιωτικά πλούτη και λούσα αλλά χωρίς δημόσια αγαθά κοκ.
Παραφράζοντας το ερώτημά σου λοιπόν θα λέγαμε ότι: η σύγκριση συνεπώς ανάμεσα στις γενιές είναι μοιραία γεμάτη με νόημα. Δηλαδή πώς να περιμένουμε να υπάρξουν περισσότερες και καλύτερες δουλειές όταν αντιμετωπίζουμε τέτοιες μεγάλες διαρθωτικές προκλήσεις. Πώς να υπάρξει προοπτική για τους νέους να βγουν μπροστά όταν κυριαρχούν η γεροντοκρατία, οι ηλικιακές επετηρίδες και οι κοκαλωμένες ιεραρχείες , οι ιδέες και οι νοοτροπίες μιας γενιάς που πνέει τα λοίσθια αλλά με το ζόρι θέλει να κρατηθεί στο προσκήνιο.
Αυτά...
@G700
ReplyDeleteΗ Ανάλυσή σας είναι πολύ καλή ιδιαίτερα στο αρχικό της τμήμα, δηλ:
quote:
Η προηγούμενη γενιά, πέρα απ' όλα τα καλά που έκανε (μην επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα), κληροδότησε στα παιδιά της μια χώρα με τεράστιο ασφαλιστικό και δημόσιο χρέος, με μια επιχειρηματικότητα ανάγκης και μια αεριτζίδικη οικονομία, μ' ένα υπερδιογκωμένο δημοσιοϋπαλληλικό κράτος που διαθέτει τεκμήριο νομιμότητας αλλά όχι αποτελεσματικότητας, με ιδιωτικά πλούτη και λούσα αλλά χωρίς δημόσια αγαθά κοκ.
unquote
Μάλιστα όντας ο ίδιος μεταξύ της δικής σας γενιάς και της γενιάς του λεγόμενου Πολυτεχνείου, βρίσκομαι σε μιά δίχα κατάσταση έχοντας ζήσει ενδιάμεσα και αντιλαμβάνομαι αυτά που λέτε. Συνεχίζετε:
quote:
Παραφράζοντας το ερώτημά σου λοιπόν θα λέγαμε ότι: η σύγκριση συνεπώς ανάμεσα στις γενιές είναι μοιραία γεμάτη με νόημα. Δηλαδή πώς να περιμένουμε να υπάρξουν περισσότερες και καλύτερες δουλειές όταν αντιμετωπίζουμε τέτοιες μεγάλες διαρθωτικές προκλήσεις. Πώς να υπάρξει προοπτική για τους νέους να βγουν μπροστά όταν κυριαρχούν η γεροντοκρατία, οι ηλικιακές επετηρίδες και οι κοκαλωμένες ιεραρχείες , οι ιδέες και οι νοοτροπίες μιας γενιάς που πνέει τα λοίσθια αλλά με το ζόρι θέλει να κρατηθεί στο προσκήνιο.
unquote
Εδώ λίγο τα μπερδεύουμε τα πράγματα. Πράγματι παραφράζεις το ερώτημά που έθεσα, διότι αναφέρομαι σε σύγκριση εισοδήματος αρχής και τέλους καριέρας η οποία δεν έχει νόημα. Αλλά ας μήν επεκταθούμε εδώ. Η συνέχεια της φράσης σου θα μπορούσε να ισχύει σε κάποιο βαθμό στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ γενικότερα, στον ιδιωτικό τομέα μάλλον δεν ισχύει και τόσο. Αντίθετα, έχω να σου παραθέσω παραδείγματα όπου η εταιρεία βασίζεται σε 2-3 έμπειρα-έμπιστα πρόσωπα, και προσλαμβάνει ΜΟΝΟ νέους ώστε μετά από κάποιο διάστημα αυτοί φεύγουν έχοντας αποκτήσει κάποια εμπειρία και όντας πιά στην αγορά εργασίας, γιά καλύτερο μέλλον. Επίσης υπάρχουν εταιρείες (πχ όπου εργάζομαι προσωπικά) που έχουν ως πολιτική την απομάκρυνση στα 65 ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ (δηλ υπογράφεις με την πρόσληψη ότι αποδέχεσαι τον όρο αυτό). Αυτά γιά τη γενιά που πνέει τα λοίσθια.
Τώρα, είναι γεγονός ότι η ιδιωτική επιχειρηματικότητα στην ελλάδα δεν είναι πάντα σοβαρή. Σε μεγάλο ποσοστό βασίζεται στο κράτος (πχ Intracom etc), o ανταγωνισμός δεν λειτουργεί σωστά (είναι η μόνη χώρα πχ όπου οι μεγάλες αδελφές BP, ExxonMobil, Shell, etc αν φύγεις από τη μία δεν σε προσλαμβάνει καμία άλλη, ή δείτε τα καρτέλ κλπ), και το υπόλοιπο είναι οικοδομή. Ετσι λίγο πολύ ήταν πάντα όμως (όπως αναφέρεις στο σχόλιό σου).
Τέλος, αυτό που παρατηρώ είναι ότι (αντιλαμβανόμενος παρεπιπτόντως ότι το μπλόγκ είναι μπλόγκ προβληματισμού), ο Κομφούκιος πχ δίνει κάποιες προτάσεις, εγώ κατά καιρούς προσπαθώ να προτείνω εξόδους διαφυγής (και γι αυτό έχω "κατηγορηθεί" ως εξυπνάκιας και ότι θέλω να υποδείξω τί θα κάνει κανείς στον προσωπικό του βίο), όμως ως Γ700 ποιες είναι οι προτάσεις σας προς τους νέους; Πώς θα λέγατε να κινηθεί ένας νέος που βγαίνει στο επάγγελμα; Η, αν σας φαίνονται απλοϊκά αυτά, πως από την ανάλυση θα πάμε στη σύνθεση; Μας (σας κυρίως) αρκεί μονο η ανάλυση;
it's the diagnosis stupid!
ReplyDeleteΕάν δεν καταφέρουμε, αν όχι να συμφωνήσουμε τουλάχιστο να συνενοηθούμε,τότε όλες οι προτάσεις θα πέφτουν στο κενό.
Δεν εννοώ να αρχίσουμε να διεκτραγωδούμε την κατάσταση προσθέτοντας άχρηστο πεσσιμισμό επιπλέον στον άφθονο υπάρχοντα.
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΚΡΙΝΙΑ.
Η διάγνωση σε κοινωνιολογικά θέματα είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ εξ αντικειμένου πολλώ δε μάλλον σε μια ιστορική περίοδο,σαν την τωρινή,που τα παλλιά μεθοδολογικά εργαλεία δεν βοηθάνε και τα καινούργια είναι πενιχρά.
Είναι φανερό πως έχουμε να κάνουμε με ένα καινούριο "νόσημα".Εάν σ'αυτό συμφωνούμε όλοι,πράγμα για το οποίο δεν είμαι καθόλου σίγουρος,τότε κάνουμε επιτυχώς αυτό που ζητά η Αρχή του ημίσεως του παντός.
Ενα πρακτικό παράδειγμα: Οι στρατιωτικοί,αστυνομικοί,λιμενικοί πέρνουν σύνταξη σε ηλικία κάτω των πενήντα.Γιατί όχι και αυτοί στα 65;
Καταλαβαίνω,καταλαβαίνω τις αντιρρήσεις σας.Να τις γράφατε κιόλας!
"Μετα συμπαθήσεως και άνευ παρεξήγησης",
ReplyDeleteαμΕΙβω, αμΟΙβη
ανταμΕΙβω ανταμΟΙβη
αλΕΙφω αλΟΙφη
Η Ελληνική γλώσσα έχει ιδιοτροπίες, είναι κομμάτι temperamental όπως και ο Κομφουκιάκος μας.
Κε ώπος θα αίλαιγαι κε ω Μπόστ τα εσθοίματά μας ύνε αμιβέα.
ReplyDeleteΗ εκπαίδευση σε "σωστούς και αποτελεσματικούς τρόπους αυτοκτονίας" όλων όσων εμπλέκονται σε γαλάζια σκάνδαλα θα είναι το 2008 πρώτη προτεραιότητα τόνισε ο Βουόπαις στο Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του.
ReplyDeleteΜαζί σου Κυρίαρχε.Ρίξε stage.Ειδικά για τους χοντρούς που όπως φαίνεται τα τεράστια μαξιλάρια πάχους λειτουργούν ως αερόσακοι.
Πρώτον, δεν φαίνεται από πουθενά να υπάρχει σε λειτουργία κάποιο έστω μικρό κυματάκι μαζικής οικονομικής και κοινωνικής ανόδου, για να μην πούμε για τη φουσκοθαλασσιά της μεταπολιτευτικής Ελλάδας , η οποία μεσοαστικοποίησε εισοδηματικά ακόμα και τα γίδια στο στάβλο του τελευταίου χωριού.
ReplyDeleteΙστορική αναγκαιότητα. Δεν καταλαβαίνω ποιό είναι το νόημα. Επιστροφή στην εποχή των γαϊδάρων και των τσαρουχιών;
Αντιθέτως σήμερα, παρατηρείται μια στασιμότητα, ενώ είναι ορατός κι ο κίνδυνος της κοινωνικής καθόδου πολλών νέων σε σχέση με τους γονείς τους.
Αν η 'ανάπτυξη' των προηγούμενων δεκαετιών ήταν στρεβλή, γιατί όχι; Από πού προκύπτει πως ντε και καλά τα τέκνα πρέπει (εξ ορισμού) να ανέρχονται κοινωνικά σε σχέση με τους γονείς τους;
Δεύτερον, υπάρχουν αντικειμενικές διαρθρωτικές δυσκολίες για ένα νέο κύμα ανόδου, δυσκολίες ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ.
Η προηγούμενη γενιά είναι οι γονείς σας, άρα (τουλάχιστον εμμέσως) έχετε επωφεληθεί και εσείς. Είναι άτοπο επομένως να καταφέρεστε τόσο εύκολα και πρόχειρα εναντίον τους.
Η προηγούμενη γενιά, πέρα απ' όλα τα καλά που έκανε (μην επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα), κληροδότησε στα παιδιά της μια χώρα με τεράστιο ασφαλιστικό και δημόσιο χρέος, με μια επιχειρηματικότητα ανάγκης και μια αεριτζίδικη οικονομία, μ' ένα υπερδιογκωμένο δημοσιοϋπαλληλικό κράτος που διαθέτει τεκμήριο νομιμότητας αλλά όχι αποτελεσματικότητας, με ιδιωτικά πλούτη και λούσα αλλά χωρίς δημόσια αγαθά κοκ.
Επομένως, το ζητούμενο είναι η καταπολέμηση της διαφθοράς και ο εκσυγχρονισμός και ο εξορθολογισμός της κοινωνίας. Κάντε το λοιπόν σημαία σας αυτό και αφήστε τις συντεχνιακές (και χαμηλού επιπέδου) επινοήσεις περί δήθεν μάχης των γενεών.
Παραφράζοντας το ερώτημά σου λοιπόν θα λέγαμε ότι: η σύγκριση συνεπώς ανάμεσα στις γενιές είναι μοιραία γεμάτη με νόημα.
Αν ο στόχος σας είναι να διαμορφωθείτε σε μιά ακόμη συντεχνία που θα ταλαιπωρήσει αυτόν τον έρημο τόπο, τότε εξακολουθείστε να ορίζετε το πρόβλημα ως πρόβλημα σύγκρισης γενεών.
Επιτέλους κ.Καραμανλή δείξτε μας το σωστό τρόπο είπε ο Νέος ΓΑΠ στο Νέο πολιτικό συμβούλιο του Νέου ΠΑΣΟΚ.
ReplyDeleteΕίπε και ελάλησε και αμαρτίαν ουκ έχει.
Η Γερμανία που έχει πολύ ψηλά στην ατζέντα του δημοσίου διαλόγου το θέμα της Διαγενιακής Δικαιοσύνης δεν είναι και από τις πιό διεφθαρμένες χώρες.
ReplyDeleteΒεβαίως και έχουμε ΣΗΜΑΙΑ μας την ματαπολέμηση της διαφθοράς ΟΛΩΝ αρχίζοντας από την Εκκλησία.
Εστω και άν αυτή τη Σημαία τη κάνανε κουρελόπανο τα Μοσχαρόπαιδα του Μαξίμου.
Ομως το Διαγενιακό πρόβλημα εμείς το ΕΝΟΟΥΜΕ,ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ως βασικό διαρθρωτικό πρόβλημα του εκσυγχρονισμού της χώρας μας.
Δηλαδή εάν ολόκληρος ο κρατικός προυπολογισμός διατίθεται για την ανιγηραντική θεραπεία και τα life style φάρμακα των "άνω των 50" αυτό δεν είναι σοβαρό σοβαρό διαγενιακό πρόβλημα;
ReplyDeleteΦυσικά υπάρχει δεξαμενή σκέψης στη Γερμανία περί Διαγενεακής Δικαιοσύνης (για περισσότερα, κλικ εδώ).
ReplyDeleteΠροσέξτε όμως σε τι επίπεδο θέτουν εκεί τα ζητήματα (καθαρά ως πρόβλημα αντίληψης της κοινωνικής προόδου) και σε τι επίπεδο τίθενται τα ζητήματα εδώ ("ο κίνδυνος της κοινωνικής καθόδου πολλών νέων σε σχέση με τους γονείς τους" - ήγουν, έφαγαν οι γονείς μας και πλούτισαν, γιατί εμείς να ζούμε με λιγότερα;)
Ακόμη και σημειολογικά, δείτε τη διαφορά: Γ700 από τη μία, διαγενεακή δικαιοσύνη από την άλλη.
"Δηλαδή εάν ολόκληρος ο κρατικός προυπολογισμός διατίθεται για την ανιγηραντική θεραπεία και τα life style φάρμακα των "άνω των 50" αυτό δεν είναι σοβαρό σοβαρό διαγενιακό πρόβλημα;"
ReplyDeleteΑν κάποιος έχει πληρώσει για όλα αυτά, γιατί να μην τα καρπωθεί; Θέλει να το παίζει τζόβενο στα 60, δικαίωμά του. Αν τα έχει πληρώσει, κανείς δεν δικαιούται να τον εμποδίσει.
Αυτό είναι διαφορετικό από το πρόβλημα της ανορθολογικής κατανομής πόρων.
Και το σχόλιο του ανώνυμου περί αντιγηραντικής θεραπείας (το οποίο υποκρύπτει την αντίληψη, γιατί να τρώνε αυτοί και όχι εμείς) είναι τελείως αντίθετο με το πνεύμα και τη φιλοσοφία του σάιτ περί διαγενεακής δικαιοσύνης.
Απένταρε έχεις πλάκα μας έβαλες link σε think tank του οποίου την ανακοίνωση την έχουμε βάλει ως post και στο οποίο έχουμε αναφερθεί ουκ ολίγες φορές.
ReplyDeleteΑντιλαμβανόμαστε τα κοινωνικά θέματα επίσης ως ζητήματα κοινωνικής προόδου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα ευνουχίσουμε το λόγο μας και ότι θα φερόμαστε και θα μιλάμε σαν think tank αποκλειστικά. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μας άλλωστε.
Σε κάθε περίπτωση πίσω από τις γραμμές του FRFG κρύβονται συγκρούσεις, δράσεις και πολιτικές επιτυχίες όπως για παράδειγμα η δημιουργία συναίνεσης στον πολιτικό κόσμο για την συνταγματική κατοχύρωση της αρχής της συνταγματικής δικαιοσύνης στο γερμανικό Σύνταγμα.
Από το link που έδωσες παραθέτουμε απόσπασμα (το έχουμε παραθέσει και στο παρελθόν) It is now almost a year ago that 100 Representatives of the German Bundestag introduced a bill demanding intergenerational justice in the German Constitution. Now the bill is finally being discussed in the Bundestag. The proposed bill (16/3399) is co-sponsored by 27 Representatives from the Union Faction and from the SPD, 27 from the CDU, 25 from the Green Party and 21 from the FDP.
Παρόμοιες προτάσεις έχουμε υιοθετήσει και εμείς.
ReplyDeleteΝα μερικές θέσεις για τις οποίες αναρωτήθηκε ο μηχανικός
1.συνταγματική κατοχύρωση της αρχής της Διαγενεακής Δικαιοσύνης στο ελληνικό σύνταγμα (ετοιμάζουμε πρόταση για προσθήκη παραγράφου στο ελληνικό σύνταγμα την οποία θα καταθέσουμε επίσημα στη Βουλή και τα κόμματα)
2.διαγενεακό οικολογικό συμβόλαιο (βλέπε αντίστοιχο άρθρο στη δεξιά στήλη του blog ατζέντα g700)
Αλλά, σχετικά με τις θέσεις έχουμε ήδη διατυπώσει μια σειρά από προτάσεις: από το ασφαλιστικό μέχρι το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο (ακόμα και την αναγνώριση κολλεγίων) και την επιχειρηματικότητα υψηλών δυνατοτήτων.
Φίλε μηχανικέ μπορείς να διαβάσεις τη στήλη ατζέντα g700 να πάρεις μια ιδέα.
"Δηλαδή εάν ολόκληρος ο κρατικός προυπολογισμός διατίθεται για την ανιγηραντική θεραπεία και τα life style φάρμακα των "άνω των 50" αυτό δεν είναι σοβαρό σοβαρό διαγενιακό πρόβλημα;"
ReplyDeleteΓειά στο στόμα σου παληκάρι μου. Ξέρετε πόσα πληρώνω για την ομορφιά μου για να ικανοποιούνται οι άλλοι; Και το ρημάδι το ΙΚΑ και το ΤΕΒΕ δεν δέχονται να καλύψουν τα έξοδά μου. Ντροπή τους!
Απένταρε έχεις πλάκα μας έβαλες link σε think tank του οποίου την ανακοίνωση την έχουμε βάλει ως post και στο οποίο έχουμε αναφερθεί ουκ ολίγες φορές.
ReplyDeleteΓιατί, κακό είναι να επαναλάβω το λινκ; Δεν καταλαβαίνω την ειρωνεία. Άραγε, επιθυμείτε την αναπαραγωγή των προτύπων (και των χαρακτηρισμών) των τηλεσυζητήσεων εδώ μέσα;
Από το link που έδωσες παραθέτουμε απόσπασμα (το έχουμε παραθέσει και στο παρελθόν) It is now almost a year ago that 100 Representatives of the German Bundestag introduced a bill demanding intergenerational justice in the German Constitution. Now the bill is finally being discussed in the Bundestag. The proposed bill (16/3399) is co-sponsored by 27 Representatives from the Union Faction and from the SPD, 27 from the CDU, 25 from the Green Party and 21 from the FDP.
Γιατί δεν παραθέτετε και το τι ακριβώς περιλαμβάνουν οι σχετικές προτάσεις για πρόσθεση στο Σύνταγμα; Που αναφέρονται σε sustainability και macroeconomic balance; Καμία σχέση με το συντεχνιακό "είναι ορατός κι ο κίνδυνος της κοινωνικής καθόδου πολλών νέων σε σχέση με τους γονείς τους."
ΥΓ: Τις νομικές ακροβασίες κάποιων από αυτές τις θέσεις θα τις σχολιάσουν αρμοδιότεροι.
@ απένταρος
ReplyDeleteΗ δικαιοσύνη των γενεών είναι το ζητούμενο, όχι η σύγκρουση. Στη λογική ότι οι επιλογές των σημερινών γενεών δεν μπορούν να στερούν βασικούς πόρους και υποδομές από τις επόμενες
Όμως όπως καταλαβαίνεις κανένας από τη γενιά του πολυτεχνείου και του 114 δεν πρόκειται να κάνει πίσω στα συμφέροντα του και να πει ελάτε παιδάκια περάστε , δοκιμάστε. Χαρακτηριστική περίπτωση οι ηγεσίες και οι ηγετικές ομάδες των περισσότερων θεσμών: κομμάτα , συνδικαλιστές, επιχειρηματίες.
Συνεπώς πρώτα χρειάζεται λίγο "κράξιμο"
Όμως όπως καταλαβαίνεις κανένας από τη γενιά του πολυτεχνείου και του 114 δεν πρόκειται να κάνει πίσω στα συμφέροντα του και να πει ελάτε παιδάκια περάστε , δοκιμάστε. Χαρακτηριστική περίπτωση οι ηγεσίες και οι ηγετικές ομάδες των περισσότερων θεσμών: κομμάτα , συνδικαλιστές, επιχειρηματίες.
ReplyDeleteΣυνεπώς πρώτα χρειάζεται λίγο "κράξιμο"
Ακριβώς στο 'κράξιμο' έγκειται η διαφωνία μου. Η δράση φέρνει αντίδραση, και η διατύπωση του προβλήματος με όρους σύγκρουσης και όχι δικαιοσύνης ουσιαστικά γεννά νέες συγκρούσεις, οι οποίες δεν είναι προς όφελός σας όυτε του cause για το οποίο υποτίθεται πως αγωνίζεστε. Η ιστορία (και δη η πρόσφατη ελληνική) το διδάσκει.
@ Γ700
ReplyDelete@ Μηχανικός
ΟΥΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΤΕΡΟΝ του ΠΡΟΣΚΑΙΡΩΣ ΦΙΛΟΛΑΪΚΟΥ
Νομίζω πως πολλές φορές λέμε OLOI το ίδιο πράγμα αλλά "χωριστά καταλαβαίνουμε".
Ηow Greek of us!!!
Ισως να φταίει η διατύπωση ή μάλλον ΦΤΑΙΕΙ η διατύπωση. Semantics are of THE essence!
The matter is crystal-clear:
Eίχαμε μιά τεχνητή φουσκοθαλασσιά [χρησιμοποιώ σημαδιακή έκφραση του κ. Εκπροσώπου της Γ700] που ήταν συνέπεια της "οικονομικής πολιτικής" ενός ΑΝΕΡΜΆΤΙΣΤΟΥ, ΕΛΕΕΙΝΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ:
1. "Μεσοαστικοποιώ τα γίδια πληθωρίζοντας" ή "Πληθωρίζω μεσοαστικοποιώντας τα γίδια",
και
2. Προβαίνω σε ΑΠΟ-διαρθρωτικές αλλαγές του Δημόσιου [και σε ελάσσονα βαθμό και του Ιδιωτικού] Τομέα, κι όποιον πάρει ο Χάρος.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ είχαν ΚΟΣΤΟΣ που μεταφράσθηκε σε ΖΗΜΙΑ σε βάρος:
Α) βραχυπροθέσμως του ΑΣΤΙΚΟΥ 0.4% της Κοινωνίας
και
Β) μακροπροθέσμως
1. των [in the interim αστικοποιηθέντων σε "διοικητές επιχειρήσεων" και "ψυχολόγους"] ΑΠΟΓΟΝΩΝ του ΛΑΪΚΟΥ 99.6% της Κοινωνίας [δλδ των Γ700] και
2. του ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ, της ΥΠΟΔΟΜΗΣ.
ΕΤΣΙ, βρισκόμαστε μπροστά σε μιά ZERO SUM SITUATION.
Oι ΛΗΣΤΕΣ γονείς σας παίρνουν
(12 που δικαιούνται) + (+ 2 κλεμένα από το 0.4% της κοινωνίας)+ (+2 κλεμένα από ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΠΛΟΥΤΟ των παιδιών τους) + (+4 κλεμένα από την ΥΠΟΔΟΜΗ) = 20
Εσείς οι Γ700 παίρνετε,
άμεσα μεν [δλδ καθαρά στη τσέπη]
12 + (-2 που έκλεψαν οι γονείς σας) = 10
ή εμμέσως [δλδ συνυπολογίζοντας και τα απωλεσθέντα συλλογικά αγαθά]
12 + (-2 που έκλεψαν οι γονείς σας) + (-4 κλεμένα από την ΥΠΟΔΟΜΗ) = 6
Αρα έχουμε (+2)+ (+4) + (-2) + (-4) = Ο
ήγουν τουτέστιν δηλαδή ΜΗΔΕΝ.
Τα παραπάνω ερμηνεύουν ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ έχει μεγάλο ΑΕΠ και με πλούσιους ΠΟΛΙΤΕΣ, αλλά (ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ!;) ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ,
ένα melange
Μanhattan στο ατομικό επίπεδο,
Ouagadoudou στο συλλογικό.
ΤΩΡΑ, λοιπόν, ήγγικεν η ώρα και ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ, ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.
Το 0.4% της Κοινωνίας κάνει την ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ του και μάλιστα ΟΧΙ εντός τειχών, αλλα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο ΜΕΧΡΙΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΩΣ. Με άλλα λόγια, το 0.4%, εάν δεν έχει ήδη "στραγγίξει" οικονομικώς, δεν βρίσκεται πλέον σε "πατριωτική" διάθεση - αρκετά έφαγαν τα ξυπόλυτα τάγματα, οι sans culotte.
Κατά συνέπεια, το κόστος θα περιέλθει στις πλάτες του 99.6% - η ΤΑΞΗ που μασούλισε, αυτή θα πληρώσει.
Ομως, είναι ΗΛΙΟΥ φαεινότερον πως τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ των ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΩΝ αλλαγών ΔΕΝ είναι ΔΙΚΑΙΟ ούτε εφικτό, χωρίς δημόσια ανυπακοή, ίσως δε και χάος, να απορροφήσει μόνο ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ του 99.6%, in toto, αφού άλλωστε η γενιά αυτή ΔΕΝ φέρει ευθύνη.
ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ, όμως, αυτό που ΣΑΦΩΣ υπαινίσσομαι είναι ΠΩΣ θα είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ να γίνει ΑΠΛΩΣ μιά αναδιανομή προς "άμεσο" όφελος, δλδ της τσέπης, των Γ700, ώστε να ανέβουν στο 12, χωρίς να καλυφθούν παραλλήλως τα κενά της υποδομής.
Σαφώς και οι γονείς σας πρέπει να κατέβουν στο 14, αλλά το προϊόν της ΔΙΑΦΟΡΑΣ πρέπει, ΕΠΙΤΑΣΣΕΤΑΙ και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κατανεμηθεί ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ, εν μέρει σε σας, αλλά κυρίως στον ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ, στην ΥΠΟΔΟΜΗ.
@ κομφούκιος
ReplyDeleteΛΕΣ
Ομως, είναι ΗΛΙΟΥ φαεινότερον πως τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ των ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΩΝ αλλαγών ΔΕΝ είναι ΔΙΚΑΙΟ ούτε εφικτό, χωρίς δημόσια ανυπακοή, ίσως δε και χάος, να απορροφήσει μόνο ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ του 99.6%, in toto, αφού άλλωστε η γενιά αυτή ΔΕΝ φέρει ευθύνη.
ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ, όμως, αυτό που ΣΑΦΩΣ υπαινίσσομαι είναι ΠΩΣ θα είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ να γίνει ΑΠΛΩΣ μιά αναδιανομή προς "άμεσο" όφελος, δλδ της τσέπης, των Γ700, ώστε να ανέβουν στο 12, χωρίς να καλυφθούν παραλλήλως τα κενά της υποδομής.
Σαφώς και οι γονείς σας πρέπει να κατέβουν στο 14, αλλά το προϊόν της ΔΙΑΦΟΡΑΣ πρέπει, ΕΠΙΤΑΣΣΕΤΑΙ και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κατανεμηθεί ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ, εν μέρει σε σας, αλλά κυρίως στον ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ, στην ΥΠΟΔΟΜΗ.
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ
αναρτήσαμε και το άρθρο του Grossman για τους twixters συνεπώς η συζήτηση μεταφέρεται στο επόμενο post
ReplyDeleteBesides, όπως σωστά το έθεσε ο απένταρος αστός, έχετε ήδη απολαύσει 50% (τουλάχιστον) των κλοπιμαίων. Επί πλέον,
ReplyDelete50-75% από σας ξεκινάτε με δική σας κύρια κατοικία και 25% θα κληρονομήσετε και εξοχικό παράνομο.
Μεταξύ κατεργαραίων, η ειλικρίνεια.
Ο Κομφούκιος σχεδόν τα είπε όλα. Αν εξαιρεθούν κάποιοι ακραίοι κατά την άποψή μου χαρακτηρισμοί, πάλι έκανε διάνα.
ReplyDeleteΕπίσης συμφωνώ με τον απένταρο αστό, διότι δεν συμβιβάζεται το κράξιμο με Διαγενεακά συμβόλαια και τα τοιαύτα.
Γιά την προτροπή του Παρμενίδη "it's the diagnosis stupid" (παραβλέποντας το κοσμητικό επίθετο) η απάντησή μου είναι ότι μήπως από την πολλή διάγνωση χάσουμε στο τέλος και τον ασθενή; Σε καμιά διαδικασία ή πρότζεκτ ή όπως αλλιώς θέλεις πές το δεν είναι ξεκάθαρα τα στάδια, πρέπει να προχωρούν από ένα σημείο και μετά ταυτόχρονα τα θέματα της έρευνας και της εφαρμογής. Μιά λάθος απόφαση την Δευτέρα διορθώνεται μέχρι την Παρασκευή, μιά σωστή απόφαση την Παρασκευή δέν έχομε χρόνο να την εφαρμόσομε.
Επίσης ευχαριστώ γιά την προτροπή να διαβάσω τη στήλη, όταν και άν έχω καιρό θα το κάνω. Ισως δεν καταλάβατε όμως ακριβώς τι εννοώ.
Ας το πώ με μιά ιστορία (και συγχωρέστε με αλλά έτσι σκέπτομαι). Ετέθη το ερώτημα λοιπόν σε τρείς "επιστήμονες": είστε σε απόσταση 10 μέτρων από μιά ωραία γυναίκα. Μπορείτε κάθε φορά να την πλησιάζετε μόνο στο μισό της αποστάσεως που σας χωρίζει από αυτήν. Θα μπορέσετε να την φθάσετε να κάνετε έρωτα μαζί της;
Ο μαθηματικός, πήρε τη σχετική ακολουθία, και με μολύβι και χαρτί έβγαλε συμπέρασμα ότι είναι αδύνατο να την φθάσει και άρα να κάνει έρωτα μαζί της. Πάντα θα απέχει κάποια απόσταση από αυτήν.
Ο φυσικός είπε, εγώ πιστεύω ότι μου λένε τα μαθηματικά, (εφόσον το μαθηματικό "μοντέλο" είναι άμεσο), άρα δεν θα μπορούσε ούτε αυτός να κάνει έρωτα μαζί της.
Ο μηχανικός είπε, ας κάνω το πρώτο βήμα, είμαι στα 5 μέτρα, το δεύτερο στα 2,5 μέτρα, το τρίτο στο 1,25 μέτρα κοκ στο 7 βήμα είμαι στους 8 περίπου πόντους το οποίο είναι μιά πολύ καλή προσέγγιση γιά να αρχίσεις να κάνεις έρωτα με την κοπέλλα.
Αυτά, και ελπίζω να έγινα κατανοητός....