Διεκδικούμε το ευρωπαϊκό όνειρο

Η ενασχόληση του κυριακάτικου Ριζοσπάστη με την κίνηση της G700 στο διαδίκτυο, μας τιμά ιδιαίτερα. Δεν είναι μόνο ότι ο Ριζοσπάστης αποτελεί όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ενός από τα πιο ανθεκτικά και ιστορικά κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Είναι κυρίως ότι ο Ριζοσπάστης και κατ’ επέκταση το ΚΚΕ, είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις παραδοσιακού κόμματος και έντυπου Μέσου Ενημέρωσης, που μελέτησαν με σοβαρότητα τις θέσεις της G700, παραμερίζοντας το ριάλιτι προσωπικών βιωμάτων και δίνοντας έμφαση στην πολιτική κριτική και το σχολιασμό των απόψεών μας.

Βέβαια, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο και εντελώς φυσιολογικό να συμβεί, η εφημερίδα αξιολόγησε τις απόψεις της «γενιάς των 700 ευρώ» μέσα από το γνωστό ιδεολογικό φακό της μουσειακής αριστεράς.

Σύμφωνα με το Ριζοσπάστη, η θέση της G700 ότι: «βασικό μέλημα της νέας γενιάς δεν είναι ο «ιμπεριαλισμός», ο «καπιταλισμός και ο «σοσιαλισμός», αλλά συγκεκριμένα καθημερινά ζητήματα: η υπερεργασία για όσους εργάζονται, η πολυαπασχόληση, οι πενιχρές αμοιβές, η έλλειψη πολλών και καλών θέσεων εργασίας, το στρεβλό επιχειρηματικό περιβάλλον, οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, το υποβαθμισμένο δομημένο και φυσικό περιβάλλον, η κακή κατάσταση της παιδείας», καθώς και το γεγονός ότι αποκηρύσσουμε την «a priori άρνηση της παγκοσμιοποίησης, τον εκ πεποιθήσεως αντιαμερικανισμό και την αμφισβήτηση του ευρωπαϊκού οικονομικού μοντέλου (..)», καθώς και το ότι «ζητάμε εξευρωπαϊσμό και σύγκλιση με την ΕΕ και θέλουμε την Ελλάδα πρωταγωνιστή με ενεργό ρόλο στην οικοδόμηση της Ευρώπης» είναι απόψεις που μας καθιστούν απολογητές των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά και αναγκαίο ανάχωμα του κεφαλαίου, ενσωματώνοντάς μας πλήρως στην κυρίαρχη πολιτική.

Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τον αρθρογράφο από το να μας χρεώσει πολιτικά στο περιβάλλον Αλέξη Τσίπρα, τη στιγμή μάλιστα που έχουμε ξεκαθαρίσει ότι στηρίζουμε πολιτικές και όχι κόμματα, ούτε πρόσωπα, ενώ ως γνωστόν έχουμε διαφοροποιήσει τη στάση μας απέναντι στις παραδοσιακές εμμονές της γενιάς του πολυτεχνείου και των επιγόνων της σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου, υπογραμμίζοντας ότι η γενιά των 700 ευρώ δεν αρκείται σε μια Νέα Μεταπολίτευση. Θέλει ΛΕΥΤΕΡΙΑ απ’ τη Μεταπολίτευση.

Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που η κριτική του Ριζοσπάστη αποτελεί πλέον και κατευθυντήρια γραμμή του ΚΚΕ, χρήζει μίας σαφούς απάντησης από την πλευράς μας.

Καταρχάς, ΝΑΙ ομολογούμε ότι ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ το ευρωπαϊκό όνειρο. Πρότυπό μας και παράδειγμα προς μίμηση αποτελούν οι καλύτερες πρακτικές στην οικονομία, την κοινωνία, την παιδεία και την αγορά εργασίας, των δυτικοευρωπαϊκών κρατών. Σε καμία περίπτωση δε θα φτιάχναμε ένα blog για να παρουσιάσουμε ως πρότυπο δημοκρατίας και οικονομίας τον 21ο αιώνα την Κούβα, ένα κράτος όπου η κριτική στο καθεστώς συνιστά ποινικό αδίκημα και οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά θερίζουν.

Δεύτερον, η πρότασή μας για ένα μικτό τρι-πυλωνικό σύστημα ασφάλισης, όπου οι νέοι εργαζόμενοι δεν υποτάσσονται στις απαιτήσεις των βολεμένων μεσηλίκων, και οι εισφορές τους αποτελούν δικιά τους προσωπική αποταμίευση, όχι λεφτά που πετιούνται στον τρύπιο κουβά του υπάρχοντος συνταξιοδοτικού συστήματος των ασύδοτων κομματικών διαχειριστών, συνιστά πρόταση για ένα ΆΛΛΟ μοντέλο ασφάλισης ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον, το οποίο ουδεμία σχέση έχει με προηγούμενους νόμους που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ή τα όσα προτείνει σήμερα το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Τρίτον, πράγματι θεωρούμε ότι η νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ 2008-2009) είναι θετικότερη απ’ ό,τι περιμέναμε. Ωστόσο όπως έχουμε υπογραμμίσει συμπληρωματικά, υπολείπεται κατά πολύ από το επιθυμητό και εφικτό σενάριο για τις απολαβές των νέων ανειδίκευτων μισθωτών εργαζόμενων, τη λεγόμενη και γενιά του βασικού μισθού.

Το επιθυμητό σενάριο για τη γενιά των 400 και 500 ευρώ, δεν είναι άλλο από τη θεσμοθέτηση Εθνικού Κατώτατου Μισθού (ΕΚΜ), ο οποίος θα προσδιορίζεται κάθε χρόνο από το κράτος στη λογική ενός ελάχιστου μισθολογικού κανόνα που θα αντιστοιχεί στο 50% του εθνικού μέσου μικτού μισθού. Η πρόταση αυτή, κινείται στο πνεύμα της ευρωπαϊκής Κοινωνικής Χάρτας περί δίκαιων αμοιβών, και αν σήμερα βρισκόταν σε ισχύ, ο κατώτατος μισθός για τον ανειδίκευτο μισθωτό εργαζόμενο χωρίς προϋπηρεσία θα ανέρχονταν γύρω στα 850 ευρώ, από 680, δεδομένου ότι ο μέσος μικτός μισθός στην Ελλάδα το 2008 ξεπερνά τα 1650 ευρώ. Φυσικά, κι αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά, κανείς δεν γίνεται πλούσιος με 850 ευρώ. Ωστόσο ο καθένας έχει μυαλό για να κρίνει κατά πόσο η θέση του ΚΚΕ για 1400 ευρώ βασικό μισθό είναι ρεαλιστική και εφαρμόσιμη.

Σε κάθε περίπτωση, αν η γενιά των 400 και 500 ευρώ, των ανειδίκευτων εργατών χωρίς προϋπηρεσία, έχει την ανάγκη κάποιου τύπου εισοδηματικής στήριξης από το κοινωνικό κράτος, η διέξοδος για τη γενιά των 700 ευρώ, των νέων πτυχιούχων που επένδυσαν στην εκπαίδευση και δε βλέπουν να παίρνουν την επένδυσή τους πίσω, ΔΕ βρίσκεται σε εξωπραγματικά άνωθεν επιβεβλημένα κατώτατα όρια αμοιβών, ούτε μπορεί να αφεθεί σε μια μακρινή επανάσταση στο μέλλον.

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου ο ουσιαστικός και συστηματικός δημόσιος διάλογος απουσιάζει ή πνίγεται κάτω από κορώνες και ιδεολογικούς βερμπαλισμούς, εμείς πορευόμαστε με πυξίδα την κοινή λογική. Δεν έχουμε ανάγκη από μία ακόμα θρησκεία, αλλά από αναδιανομή ευκαιριών και πόρων, διεύρυνση των παραγωγικών δυνατοτήτων της Ελλάδας, τεχνολογική εξέλιξη, υποδομές, ποιοτικά συλλογικά αγαθά, και πάνω απ’ όλα επένδυση στην πραγματική γνώση.