Sunday, April 6, 2008

Μπλοκαρισμένα Πανεπιστήμια

Από τον Γιώργο Παγουλάτο*

Ξέρω πολλούς που το ενδιαφέρον τους για το ελληνικό πανεπιστήμιο θυμίζει την συγκαταβατική περιέργεια ενός πολιτισμένου ανθρώπου για τα ήθη της φυλής των Γιανομάμι. Συνήθως έχουν ένα κοινό: τα παιδιά τους θα σπουδάσουν στο εξωτερικό.

Ξέρω όμως πολύ περισσότερους που παρακολουθούν τα ελληνικά ΑΕΙ με αγωνία. Είναι κυρίως αυτοί για τους οποίους το «διεθνές μπακαλορεά»(IB) είναι πολύ ακριβό και οι σπουδές στο εξωτερικό απρόσιτες.

Αν το ελληνικό πανεπιστήμιο υστερεί στις διεθνείς κατατάξεις, προοιωνίζεται κάτι για τις ευκαιρίες που θα έχουν τα παιδιά τους στην αυριανή διεθνοποιημένη κοινωνία.

Αποτελούν την πλειονότητα και είναι οι μεγάλοι ριγμένοι.

Όπου το δημόσιο πανεπιστήμιο αποτυγχάνει, αποτυγχάνει για λογαριασμό τους.

Τα πράγματα δεν είναι μαύρο-άσπρο.

Ποτέ ελληνικά ΑΕΙ δεν στελεχώνονταν με τόσους πολλούς διεθνώς αξιόλογους πανεπιστημιακούς. Ποτέ οι υλικές υποδομές δεν ήταν καλύτερες, παρά την υποχρηματοδότηση: την τελευταία δεκαετία αμφιθέατρα, βιβλιοθήκες, εργαστήρια σύγχρονης τεχνολογίας έχουν μειώσει την απόσταση από τις πανεπιστημιακές μητροπόλεις.

Πολλά βέβαια μένουν να γίνουν.

Κάποια -προσοχή!- κινδυνεύουν να χαθούν.

Όπως η κοινοτική χρηματοδότηση των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών, που επιτρέπουν ηλεκτρονική πρόσβαση όλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας σε 13,500 διεθνή επιστημονικά περιοδικά (έργο αφοσιωμένων πανεπιστημιακών όπως ο Βασίλης Παπάζογλου).

Το υπουργείο παιδείας δεν την συμπεριέλαβε στην «αναπτυξιακή στρατηγική 2007-13».

Χωρίς κοινοτική χρηματοδότηση οι βιβλιοθήκες κινδυνεύουν να συρρικνωθούν στην προ του 1996 κατάσταση και οι υποχρεώσεις μας προς το «ευρωπαϊκό συμβούλιο έρευνας» (ERC) να μείνουν στον αέρα.

Τι φταίει;

Παρά τις πρόσφατες ως επί το πλείστον θετικές αλλαγές, τα πανεπιστήμια παραμένουν δέσμια ενός αναχρονιστικού θεσμικού πλαισίου, που αποτυπώνει ακόμα τον κρατικό κορπορατισμό της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου.

Προτεραιότητα τότε είχε ο «εκδημοκρατισμός». Και ο νόμος-πλαίσιο 1268/82 ανταποκρίθηκε στην προτεραιότητα αυτή: η αυταρχική «έδρα» καταργήθηκε, οι πανεπιστημιακοί βοηθοί έγιναν «μέλη ΔΕΠ», η φοιτητική συμμετοχή θεσμοθετήθηκε σε πολύ υψηλά ποσοστά, επιβραβεύοντας τους αγώνες του «φοιτητικού κινήματος». Το «ακαδημαϊκό άσυλο» κατοχυρώθηκε με σιδηρές διατάξεις -ήταν νωπές οι μνήμες μιας περιόδου που ασφαλίτες και παρακρατικοί τρομοκρατούσαν φοιτητές και καθηγητές αριστερών πεποιθήσεων.

Γερνώντας όμως οι θεσμικές διευθετήσεις, προσβάλλονται από το νόμο των αθέλητων συνεπειών.

Επιλύουν μεν τα προβλήματα για τα οποία θεσπίστηκαν, δημιουργούν όμως άλλα, παρενέργειες που δεν προέβλεψαν ή δεν επιδίωξαν.

Η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι προ πολλού κεκτημένη -όχι όμως εάν οι απόψεις ενοχλούν τις ακραίες μειοψηφίες που νέμονται το πανεπιστήμιο.

Η φοιτητική συμμετοχή είναι δεδομένη -αλλά ομάδες εκπροσώπων μπορούν να διαλύουν συγκλήτους, συνελεύσεις και εκλογές. Η σύνοδος πρυτάνεων συνεδριάζει σε ξενοδοχεία, εκτός πανεπιστημίου, για να προστατευτεί από το άσυλο! Στο όνομα του ασύλου, η δημόσια περιουσία καταστρέφεται ξανά και ξανά.

Πώς συμβιβάζεται η δημοκρατία με την ανομία και την αυθαιρεσία;

Όταν ο εκδημοκρατισμός ολοκληρώθηκε και η σκόνη έκατσε, έγιναν ορατές οι μακροχρόνιες παρενέργειες: μετριοκρατία, ισοπεδωτική ομοιομορφία, κρατική γραφειοκρατία, κομματοκρατία, βία των μειοψηφιών.

Ένα πανεπιστήμιο μπλοκαρισμένο, στις χειρότερες στιγμές του να θυμίζει τη μελαγχολική φράση του Ευγένιου Ο' Νιλ (Eugene O' Neil): «δεν υπάρχει εδώ παρόν ή μέλλον: μόνο το παρελθόν επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά...».

Θεσμοί παρωχημένοι παράγουν αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες.

Εξελίσσονται σε «ιερές αγελάδες» που μπερδεύονται στα πόδια μας χωρίς κανείς να τολμά να τις αγγίξει. Εκτρέφουν προσοδοθηρικά συμφέροντα που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τη διαιώνισή τους.

Το θεσμικό πλαίσιο των ΑΕΙ παρέχει στα κόμματα εξουσίας υπέρμετρες δυνατότητες πολιτικών παρεμβάσεων: από πελατειακή σπορά νέων πανεπιστημιακών τμημάτων μέχρι εκλογές πρυτανικών αρχών.


  • Φοιτητικές παρατάξεις ελέγχουν πανεπιστήμια.
  • Ομάδες καθηγητών λειτουργούν προστατευμένες από εξωτερική ακαδημαϊκή αξιολόγηση.
  • Τυπολάτρες κρατικοί γραφειοκράτες συνθλίβουν υπεύθυνους πανεπιστημιακούς διότι τόλμησαν να ασκήσουν αποτελεσματική αυτοδιοίκηση, όπως θα έκανε κάθε σοβαρό ΑΕΙ στον κόσμο. (ρωτήστε για τη συνεχιζόμενη περιπέτεια των καθηγητών της επιτροπής ερευνών του διακεκριμένου πανεπιστημίου Κρήτης...)

Στο μπλοκαρισμένο αυτό σκηνικό η σημαντικότερη ώθηση έρχεται από την Ευρώπη.

Προτεραιότητα του 1974-1982 ήταν ο εκδημοκρατισμός.

Προτεραιότητα σήμερα παραμένει ο εξευρωπαϊσμός, η διεθνοποίηση, η ποιότητα της εκπαίδευσης σε μια ανταγωνιστική κοινωνία γνώσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) μιλά ήδη για την «πέμπτη ελευθερία»: μετά την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων, η ελεύθερη μετακίνηση της γνώσης, των φοιτητών, των ερευνητών. Ανοιχτοί ορίζοντες, διεθνής άμιλλα. Για να τρέξει το δημόσιο πανεπιστήμιο θέλει πραγματική αυτονομία, αξιολόγηση και πολυτυπία. Θεσμική πολλαπλότητα και πολυμορφία. Διαφορετικούς τύπους σχολών, διαφορετικούς κανόνες λειτουργίας όπου χρειάζεται. Ισχυρές πανεπιστημιακές διοικήσεις, με διαχειριστική ευελιξία και δημόσια λογοδοσία.

Περισσότερο από ποτέ, ο δρόμος για ένα δημόσιο πανεπιστήμιο ανοιχτών ευκαιριών και κοινωνικής συνοχής περνά από την επιδίωξη της ποιότητας και της αριστείας. Κι αυτή η ατζέντα μεταρρύθμισης παραμένει ανοιχτή.

* Ο Γ. Παγουλάτος είναι αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και Επισκέπτης Καθηγητής στο Κολέγιο της Ευρώπης, Bruges. Το άρθορ του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή.

35 comments:

  1. την Τετάρτη 9 Απριλίου θα γίνουν οι φοιτητικές εκλογές στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ της χώρας,

    Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι ανένταχτες αριστερές παρατάξεις ελπίζουν να εξαργυρώσουν την αντίδραση που επικρατεί σε μερίδα της πανεπιστημιακής κοινότητας για τα πρόσφατα νομοσχέδια του υπουργείου Παιδείας και το άρθρο 16. Η ΔΑΠ αναμένει να σφραγίσει με το αποτέλεσμα των εκλογών την εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

    Κανείς δε λαμβάνει υπόψη ότι η αποχή θα είναι για μία ακόμη φορά συντριπτική, γεγονός που αποδεικνύει ότι στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ υπάρχει μια σιωπηλή πλειοψηφία που αισθάνεται αγνοημένη και προσβεβλημένη από την κατάσταση που επικρατεί στο πανεπιστήμιο και γι' αυτό όχι μόνο αδιαφορεί αλλά αρνείται να λάβει μέρος σε διαδικασίες που τις θεωρεί υποκεινούμενα πολιτικά παιχνίδια.

    Το πανεπιστήμιο χρειάζεται σημαντικές αλλαγές με πυξίδα την κοινή λογική και μέτρο σύγκρισης τα καλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη.

    Ορισμένες από αυτές τις περιγράψαμε στο ποστ το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Θα τις εμπλουτίσουμε στην πορεία.

    ReplyDelete
  2. Οι πολλοί πολιτικοί της τωρινής και της προηγούμενης γενιάς, που στέκονται παθητικά απέρχονται. Οι υπόλοιποι θα παρασυρθούν από τη γενιά των ανέργων επιστημόνων και από τους απασχολούμενους πτυχιούχους των 600 και 700 ευρώ.

    Μου το είπε πολύ εύστοχα φίλος, χθες το μεσημέρι:
    Η επόμενη «επανάσταση» δεν θα προέρχεται από τους εργάτες, τους αγρότες, τους οικοδόμους. Η επόμενη επανάσταση «έρχεται» δικαιωματικά, από τους πτυχιούχους, τους μεταπτυχιακούς, τους επιστήμονες, τους νεοαπελπισμένους. Όντως καραδοκούν πολλές οδυνηρές εκπλήξεις, για πολλούς…

    ReplyDelete
  3. κι οι κομματάνθρωποι ακόμα ασχολούνται με το 16...

    ReplyDelete
  4. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι θέμα ταμπού. Και δεν το καταλαβαίνω. Πώς ανεχόμαστε ένα κρατικό σύστημα εκπαίδευσης με μια παράλληλη βιομηχανία φροντιστηριακής παραπαιδείας της της τάξεως των 1,5 δις ευρώ ετησίως? Θυμάμαι το άρθρο του Πάσχου του Μανδραβέλη που καυστικά αντιπαρέθετε την εξέλιξη της αγοράς των Η/Υ στην Αμερική, τις συχητήσεις που γινότανε σε πανεπιστημιακούς και διανοητικούς κύκλους για την απελευθέρωση του μονοπωλείου της ΙΒΜ, και την τροχιά που θα ακολουθούσε μια αντίστοιχη συζήτηση στους πανεπιστημιακούς κύκλους της χώρας μας. Εδώ, με φανατική υποστήριξη των φοιτητών, η κουβέντα θα ήταν αντίθετα "πώς να την κρατικοποιήσουμε"?

    Το διεθνές απολυτήριο είναι εξαιρετικό λυκειακό δίπλωμα, κι όμως, σε άλλες χώρες δεν είναι μοναδικό προνόμιο των εχόντων. Όταν ο ΓΑΠ ήταν υπουργός παιδείας επιχείρησε, μεταξύ άλλων, να εισαγάγει πιλοτικά το ΙΒ σε μερικά εξαιρετικής ποιότητας δημόσια σχολεία, όπως στη Βαρβάκειο. Βρήκε μπροστά του ένα μεγάλο τοίχο ακαδημαϊκών συντεχνιών και φαβοριτισμού από πλευράς Σημίτη, οδηγώντας μας σε ένα ελλειμματικό έκτρωμα, τη μεταρρύθμιση Αρσένη. Μερικά χρόνια αργότερα μια άλλη αξιόλογος πολιτικός, η κα Γιαννάκου, πήρε στις πλάτες της όλο το βάρος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Και "τιμωρήθηκε" γι'αυτό από την παράλογη κοινωνία μας στις επόμενες εκλογές, που μας έχει συνηθίσει στο γνωστό ξερό όχι σε οποιαδήποτε κουβέντα περί αλλαγής, πληρώνοντας παράλληλα ποσά για φροντιστήρια εκ των οποίων τα μισά αν έδινε για ένα ΙΒ ή ένα ξένο πανεπιστήμιο θα άνοιγε ορίζοντες πνευματικούς και εργασιακούς. Ο άλλοτε φίλος και πολιτικός σύντροφος της, ο Κώστας Καραμανλής, ούτε στο νοσοκομείο να την επισκεφτεί δεν καταδέχτηκε. Άραγε πόσο σοβαρά να πάρω οποιαδήποτε νίξη του για μεταρρύθμιση στην παιδεία?

    Οι βιβλιοθήκες στην Ελλάδα ποτέ δεν ήταν προνόμιο των φοιτητών. Κι η πρόσβαση σε χιλιάδες διεθνή επιστημονικά περιοδικά επίσης. Οι γραφειοκράτες - κλειδοκράτορες ανέκαθεν εμπόδιζαν με νύχια και με δόντια την πρόσβαση και την εξοικίωση του φοιτητή με τα εργαλεία μιας βιβλιοθήκης.

    Στην εποχή της έντασης γνώσης δεν μπορείς να μένεις στο περιθώριο όμως. Ή επενδύεις στον εργάτη της γνώσης ή βγάζεις μια ολόκληρη γενιά στο περιθώριο των εξελίξεων και των ευκαιριών. Και μου έρχεται στο μυαλό σαν προφητεία, το "τέλος της εργασίας". Πρέπει όμως να επιλέξουμε, το "τέλος" ή την "εργασία"? Οι G700 επέλεξαν, εσείς οι υπόλοιποι?

    ReplyDelete
  5. το ζητούμενο για το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι να είναι αυτοδιοίκητο κι πραγματικά αυτόνομο, όχι παράρτημα του υπουργείου όπως είναι τώρα, να έχει πρόσβαση σε επαρκείς πόρους δημόσιους και ιδιωτικούς, να μπορεί να συνεργάζεται με Δημόσιες Υπηρεσίες , ΔΕΚΟ και επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, να δίνει έμφαση στην επιστημονική έρευνα, την καινοτομία και την ανάπτυξη τεχνολογίας και να μην είναι φυτώριο παραγόντων της δημόσιας ζωής, να έχει υποδομές της προκοπής (εργαστήρια, διαδίκτυο, βιβλιοθήκες, εστίες), να είναι γεωγραφικά συγκεντρωμένο έτσι ώστε να υπάρχει οικονομία κλίμακας (όχι σε κάθε χωριό και μια σχολή), να υπόκειται ετησίως σε ουσιαστική αξιολόγηση, να διαθέτει υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό.

    ReplyDelete
  6. Ως βασικές και αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις γιά προσέγγιση του θέματος "Μεσαίωνας της Ελληνικής Παιδείας", θα έθετα
    1) την κατάργηση
    όλων των διατάξεων περί ακαδημαϊκού ασύλου
    ,
    2) την έξωθεν αξιολόγηση όλων των πανεπιστημίων και απαξαπάντων των πανεπιστημιακών , και
    3) την αυτονομία, αυτοτέλεια και αυτάρκεια ΑΕΙ-ΤΕΙ

    Θα ήθελα να συζητήσουμε εδώ το θέμα του ασύλου.

    Το Πανεπιστήμιο είναι χώρος όπου παράγεται και προάγεται η γνώση - σε εύρος, βάθος και με καθολικότητα/παγκοσμιότητα αποδοχής (εξ ού και η λέξη universitas), η έρευνα και ο πολιτισμός.

    Η αρχή του Ακαδημαϊκού Ασύλου εισήχθη διότι στον Μεσαίωνα [περίπου 100 χρόνια μετά την ίδρυση του Πανεπιστημίου της Bologna (circa 1088)], η Καθολική Εκκλησία άρχισε να επεμβαίνει ενεργά (circa 1184 και μετά) στην έρευνα και διύλιζε την γνώση κατά το χριστιανικώς δοκούν. Γιά παράδειγμα, η ανατομία (επί) του ανθρωπίνου πτώματος, στα Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, γινόταν εν κρυπτώ και παραβύστω. Οσοι δε, περί την Ιατρικήν τυρβάζοντες, "αμάρταναν" και συλλαμβάνονταν, οδηγούνταν, με συνοπτικές διαδικασίες, επί της πυράς.

    Σκοπός, λοιπόν, της αρχής του Ακαδημαϊκού Ασύλου (και χρησιμοποιώ σκόπιμα τα κεφαλαία) ήταν η, χωρίς απειλή στην φυσική ακεραιότητα και χωρίς αντίποινα, προστασία της ελεύθερης έκφρασης και διάδοσης των ιδεών διδασκόντων και διδασκομένων, και προσέξτε, όποιες και να είναι αυτές οι ιδέες.
    Αυτό σημαίνει πως, αν ξαναγίνει φοιτήτρια, πέστε, η κυρία Φώφη Γεννηματά, θα έχει δικαίωμα να ζητήσει να της παραχωρηθεί κλειστός ή ανοικτός χώρος στο πανεπιστήμιο, προκειμένου να μιλήσει για ό,τιδήποτε, από τις βλαβερές συνέπειες του καπνού μέχρι τον Λαϊκισμό και τον Βίο και τα Εργα των "Διαφωτιστών" της Αργεντινής Juan και Eva Peron.

    Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση αυτό το δικαίωμα είναι πλέον ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ, εξ ού και, τόσο στά Ευρωπαϊκά όσο και στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια, συζητήσεις περί ασύλου είναι καθαρώς ακαδημαϊκού χαρακτήρα και εκ του περισσού (α moot point).

    Ηow about the Hellenic reality;;

    Προκειμένου να κατανοήσουμε ΠΟΥ και ΠΩΣ καταντήσαμε, είναι απαραίτητη και εκ του δικαίου επιβεβλημένη μια ιστορική αναδρομή.
    Τουλάχιστον από 4ης Αυγούστου 1936 και μέχρι τον Ιούλιο 1974, ΔΕΝ υπήρχε ελευθερία στην ακαδημαϊκή έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Ακόμα δε και στην περίοδο της ΕΡΕ, οπόταν μπορούσαν οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί να εκφρασθούν, περίπου κάθε δέκατος φοιτητής ή καθηγητής ήταν έμμισθος ή τύπου "grace and favor" ΔΩΣΙΛΟΓΟΣ της Ασφάλειας και του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ.

    Εξ αιτίας αυτού του 40-ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ προέκυψε, όταν ήρθαν στην εξουσία, η ΥΠΕΡ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ (over-reaction) των αγράμματων, άξεστων, κοινών κακοποιών του ΠΑΣΟΚ. ΕΤΣΙ φτιάχθηκε ο ηλίθιος Νόμος του 1982.

    Σήμερα, η Ελλάδα, γιά όσους δεν γνωρίζουν, είναι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, Ισότιμη και Κυρίαρχη Πολιτεία, που υποχρεούται, όμως, να τηρεί ορισμένους κανόνες. Πρόβλημα, λοιπόν, ακαδημαϊκής ανελευθερίας ΔΕΝ υπάρχει, ΟΥΤΕ μπορεί να προκύψει στο μέλλον. Βγήκαν πέρυσι καθηγητές Ποινικού Δικαίου, των οποίων "η βελόνα έχει κολλήσει" στον Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον Ψυχροπόλεμο και την Δικτατορία, και ωρύοντο ωσάν μαινάδες, όπως ο Γ-Α Μαγκάκης που είπε, «Ο θεσμός του ασύλου και η προστασία του αποτελεί μια σοβαρότατη
    κατάκτηση της ελληνικής έννομης τάξης. Και αποτελεί στοιχείο του
    δημοκρατικού χαρακτήρα της παιδείας." Ασφαλώς, ασφαλέστατα, αλλά οι συγκυρίες και συνθήκες που απαιτούσαν την παρουσία του έχουν εκλείψει. Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, πέρυσι, δια του τότε σκιώδους (ατύπως) Υπουργού Παιδείας κ. Χρυσοχοϊδη, δήλωσε πως έχουμε περίσσευμα δημοκρατίας και ελευθερίας .

    Αυτό, βέβαια, που δεν είπε ο κ. Χρυσοχοϊδης, μηδείς άλλος πολιτικός οιασδήποτε απόχρωσης, εξαιρουμένων των Θοδωρή Παγκάλου και Μαριέττας Γιαννάκου, είναι ότι,

    1) ΔΕΝ υπάρχει λέξη γιά την ελευθερία νοούμενη ως ηθικόν προνόμιο (liberty), και
    2) Από 1982, έχουν ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ και ΚΑΤΑΛΥΘΕΙ πλήρως η ΣΥΝΘΗΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ του HELSINKI

    ΔΕΝ υπάρχει δε περίπτωση να μετατραπεί η Ελλάδα σε ευνομούμενη Πολιτεία εάν δεν συνειδητοποιήσει κάθε Πολίτης το ΠΟΥ τέμνονται οι ΔΥΟ ΕΝΝΟΙΕΣ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

    Το τσοχατζοπουλικώς τραμπουκίζειν και το λαλιωτικώς αλητεύειν κατέστρεψαν την Παιδεία, αλλά και ό,τι είχε μείνει όρθιο στην Ελλάδα.

    Ως προς τον ακαδημαϊκό χώρο, το αυθωρεί και παραχρήμα ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΜΕΤΡΟ είναι η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των ΠΕΡΙ ΑΣΥΛΟΥ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ. ΚΑΙ αυτό διότι vis-a-vis στις ακαδημαϊκές ελευθερίες, οι περί Ασύλου διατάξεις έχουν ξεπερασθεί από το Σύνταγμα και τις εγγυήσεις των Ευρωπαϊκών Νόμων, αλλά και της ευρύτερης κουλτούρας του Λαού. Κατά συνέπεια, οι Διατάξεις, ως έχουν και ευρίσκονται (μονίμως παρερμηνευόμενες) δεν αποτελούν παρά πρόφαση εν αμαρτίαις προς κάλυψη και συγκάλυψη τραμπούκων φοιτητών/πανεπιστημιακών, μαθητών Μέσης Παιδείας και, μεθ ού πολύ υποθέτω, και Στοιχειώδους και Νηπιακής Παιδείας.

    ReplyDelete
  7. addendum

    ΔΩΣΙΛΟΓΟΣ της Ασφάλειας και του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ.
    ->
    ΔΩΣΙΛΟΓΟΣ της Ασφάλειας και του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ και φακέλωνε τους ελευθερόφρονες.

    ReplyDelete
  8. Λοιπόν έλειψα πολύ καιρό λόγω δουλειάς κτλπ. (α ναι από τότε έχω βρει νέα δουλειά, εμείς να μα στε καλά), οπότε παύω να είμαι ένας από τους ελάχιστους ανέργους που γράφαν συχνά σε αυτό το μπλογκ.

    Κρίμα που δεν σχολίασα τις βλακείες που γράψαν πολλοί για προηγούμενα θέματα (όπως αυτά των Μπανανιών της Πελοποννήσου ή αλλού), πάντως και το θέμα των πανεπιστημίων θέλει ένα γερό χέρι ξύλο στο σχολίασμα.

    Όπως και στους πλείστους τομείς της ελληνικής κοινωνίας έτσι και στα πανεπιστήμια δεν λείπουν οι άριστοι εργαζόμενοι, καθηγητές και μη αλλά όπως και αλλού ΔΕΝ είναι αυτοί που αποφασίζουν αλλά η γνωστή πολιτικομαφία απαρτιζόμενη ως επί το πλείστω από ανθρώπους που σπάνια βρέθηκε η ανάγκη να καθίσουν να δουλέψουν σοβαρά (πέρα από το μπλαμπλά και τις 'συναντήσεις').

    Λοιπόν πώς να μην είναι φυτώριο παραγόντων της δημόσιας ζωής αφού 30-40 χρόνια τα πανεστημία δεν ήταν σχεδιασμένα για ΤΙΠΟΤΑ άλλο παρά αυτό;

    Και τα λυπάμαι και ας σπούδασα εξωτερικό. Αγγλία δεν σπούδασα γιατί σνόμπαρα το επίπεδο γνώσεων που παρέχουν τα ελληνικά πανεπιστήμια ως προς τα διεθνή. Γενικά δε θεωρώ πολλά από τα ελληνικά πανεπιστήμια ανάξια λόγου ούτε πολύ κατώτερα των ξένων σε σχέση με τις παροχές τους ως προς τον φοιτητή.

    Ούτε φυσικά είμουν και απο εκείνους που βρήκαν πιο εύκολη πρόσβαση σε χαμηλότερης αξίας Βρετανικά πανεπιστήμια (200 έχουν εκεί οι άτιμοι - φυσικά λόγω παρουσίας των πολυπληθών ξένων φοιτητών - , εννοείται καμία 50αρία και βάλε από δαύτα δεν είναι και πολύ άξια λόγου). Με το 19,9 που έβγαζα τότες ήταν απλά ζήτημα εάν θα μπω την πρώτη χρονιά ή λόγω αναποδιάς τη 2η στη σχολή προτίμησής μου γιατί για μένα δεν υπήρχε θέμα σκόντου (όπου περάσω) αλλά επιλογής.

    Άσε που οι φοιτητική ζωή στην Ελλάδα έχει πιο χαβαλέ γιατί είναι και πιο φτηνή η ζωή και περισσεύουν τάλαρα και για... μπουζούκια. Θα είχα φτηνότερο σπίτι, κάνα σαραβαλάκι για τις μετακινήσεις μου κτλπ. Αγγλία μετρούσα και το τελευταίο σεντς και το μισό μήνα έτρωγα Τέσκο Βάλιου (Βάλιουμ και βάλε!) - δε λέω ότι δεν το γλέντισα καθόλου αλλά έριξα λάντζα ποτήρια για να έχω λίγα εξτρά (ε ναι είμασταν πολλοί φραγκάτοι που τα σκάνε στην Αγγλία αλλά όχι και όλοι μας).

    Όμως θα έκανα 5 χρόνια για το πρώτο πτυχίο για να έρθω μετά τον 6ο Αγγλία να κάνω το ίδιο μεταπτυχιακό που ο άλλος θα κάνει στο 4ο χρόνο. Γουελ νο θανκς. Στα 5 χρόνια θα μπορούσα αν θέλω να έχω 2 μάστερς και τον 6 να αρχίζω ΜΒΑ που λέει και ο λόγος (αν και προσωπικά δε θα το έκανα ούτε καν με 5 χρόνια εργασιακής εμπειρίας που έχω - γενικά το χουν λίγο ξεφτιλίσει).

    Το κυριότερο όμως είναι ότι με τις σπουδές μου στην Αγγλία έχω το πασπαρτού όπου και αν πάω. Είναι κάτι διεθνώς αναγνωρίσιμο και αυτό είναι που μετράει εάν θέλεις να δουλέψεις στη διεθνή αγορά. Εάν ο σκοπός σου είναι Ελλάδα τότε δεν βλέπω το λόγο να μην σπουδάσεις Ελλάδα - καλές κακές οι σπουδές σου θα αρκέσουν για να σε βάλουν στο επάγγελμα που σκοπεύεις να κάνεις. Εάν όμως θέλεις να έχεις βλέψεις και για εξωτερικό τότε πρέπει τουλάχιστον ένα μεταπτυχιακό να το κάνεις έξω αλλού.

    Δεν είναι κάτι παράξενο αυτό. Άλλωστε δεν το κάνουν πλέον μόνο στην Ελλάδα αλλά και αλλού. Οι Γερμανοί πάνε Γαλλία, οι Γάλλοι Αγγλία και Αμερική και στην Αγγλία ακόμα αρχίσαν δειλά να προτείνουν στους φοιτητές τους να κάνουν μια εμπειρία φοιτιτική στο εξωτερικό για να αποκτήσουν διεθνή εμπειρία.

    Αυτή τη στιγμή δουλεύω για μία Γαλλική εταιρία της τάξης των 25,000 εργαζομένων. Ειλικρινά ότι και να μου πείτε (ακόμα και το ότι το ελληνικό σύστημα μοιάζει με το γαλλικό - αυτό δεν το ξέρουν φυσικά οι Γαλλοί!!!) δεν πιστεύω να τους τραβούσε τόσο το βιογραφικό μου εάν τους έριχνα πτυχία από Ελλάδα. Αλλιώς είναι όταν τους σκάς στη μάπα 2 Αγγλικά πανεπιστήμια, 5 χρόνια Αγγλία, ένα "anglais bilingue" στο βιογραφικό και μια ψευτό-αγγλική προφορά στη συνέντευξη....

    .... κακά τα ψέμματα.

    Οπότε το πρόβλημα των ελληνικων πανεπιστημίων είναι γενικότερο και αφορά φυσικά και τα πανεπιστήμια όλων των ελάσσονων χωρών γενικότερα.

    Από εκεί και πέρα, το να καθόμαστε να μιλάμε για άσυλα και μλκίες... είναι σαν να παίζουμε κουνκαν σε σπίτι που άρπαξε φωτιά. Τι άσυλα, δικαιώματα φοιτιτικά και κουραφέξαλα... λες και δεν έχουμε δημοκρατία και θα έρθουν οι μπουζουκοροκάδες φοιτητές να μας τη φέρουν... έλεος.... Τέρμα.

    Όποιος νομίζει ότι οι δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες εξασφάλισαν ελευθερία γνώμης στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι οικτρότατα γελασμένος. Το μόνο που εξασφάλισαν είναι την παρουσία πολιτικομαφιόζων και ανθρωπακίων που προσπαθούν να συντονίσουν την άποψή τους με τις κρατούσες ομάδες ελπίζοντας σε μια καλύτερη θέση. Το τι συμφέρει πραγματικά το πανεπιστήμια πάντα έρχεται σε 3η μοίρα (ούτε καν σε 2η). Ας λύσουμε πρώτα αυτό το άθλιο φαινόμενο και μετά ας δούμε τα λοιπά. Οποιαδήποτε μεσοβέζικη λύση όχι μόνο διαιωνίζει την κατάσταση αλλά συν τοις άλλοις χρηματοδοτεί πολιτικόμαφίες και ανθρωπάκια.... ω ναι... μιλάω κυρίως για τα ανθρωπάκια που στην δεκαετία του 90 ωρύονταν ενάντια στα Βρετανικά πανεπιστήμια.... (ακούς καλά μουστακαλή; Ρόμπα, ε ρόμπααααα, χαχα!).


    ΠΣ. τελείως άσχετο... μια και ανέφερα τις Μπανανίες της θέλετε να μάθετε και τι γίνεται εδω Γαλλία; Δεν ξέρω εάν στις ειδήσεις στην Ελλάδα σας είπαν για ελληνικές εταιρίες που δουλέυουν στις ναυτιλιακές κατασκευές εδω... είδα κάτι μικρά αρθράκια πάντως σε εφημερίδες... εκεί να δείτε τι γίνεται... χαμός... τους φέρνουν με φο-κοντραμ δεν τους πληρώνουν και μετά μέχρι δίνουν μέχρι και απειλές για τη ζωή (πχ, ένα αυτοκίνητο το βράδι θα τους πατήσει, στην Ελλάδα θα τους σκάσει ένα λάστιχο στο δρόμο κτλπ.)

    ReplyDelete
  9. Συγχαρητήρια ulis. Παρότι η ορθογραφία, η γραμματική και το συντακτικό σου είναι συχνά για τα πανηγύρια (πιθανότατα γράφεις γρήγορα) και στα εθνικά θέματα γίνεσαι παρανοϊκός-συνωμοσιολόγος extraordinaire, διαθέτεις μοναδική ΚΑΙ ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΗ γνησιότητα, αμεσότητα και αυθορμητισμό.

    Είμαι βέβαιος πως μ αυτά τα χαρίσματα θα πας καλά στην ζωή σου.

    ReplyDelete
  10. @ Ulis

    "anglais bilingue"

    Kάποτε, που λες, σύστησαν στην Mae West ένα λεβέντη Γάλλο διπλωμάτη. Αφού τον εξέτασε από κορυφής μέχρις ονύχων, η, περίφημη γιά τα risque' innuendos της, Μae δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό της λέγοντας "Οooooh la laaaa". Γυρνώντας δε προς τους συνοδούς της πρόσθεσε, "I'm bilingual".

    ReplyDelete
  11. Θαυμάσιο το άρθρο του κ. Παγουλάτου, νομίζω ότι κατοπτρίζει πλήρως τις δυνατότητες αλλά και τα αδιέξοδα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το θέμα είναι ως πότε οι «βολεμένες» ή «αγνώμονες» μειοψηφίες, οι οποίες επιβάλλουν τις απόψεις τους εκμεταλλευόμενες την θεσμική αναλγησία που περιβάλλει την λειτουργία των ελληνικών πανεπιστημίων και οι υπό το «αλάθητο» λειτουργούντες διδάσκοντες, μέσα στο «άβατο» του σύγχρονου κατεστημένου που (ξανά) δημιούργησαν, θα συνεχίσουν να κατευθύνουν τα δημόσια πανεπιστήμια νομοτελειακά προς την φθορά και την απαξίωση…

    ReplyDelete
  12. Αγαπητέ Ulis,

    Επειδή είσαι στα ξένα πιθανόν να μη γνωρίζεις ότι στην Ελλάδα άρχισε ο Γ' Βαλκανικός πόλεμος.
    Εμείς οι άνεργοι αυτού του μπλόγκ ελπίζω να βρούμε δουλειά.Λέμε να συστήσουμε μια Ταξιαρχία,τη Ταξιαρχία των Ανέργων, και να σε καλέσουμε να αναλάβεις την Ηγεσία της.Ξέρουμε ότι δεν είσαι απλά ένας bilinguist αλλά ένας multilinguist που από σεμνότητα η περιφρόνηση προς τον Βαλκανισμό μας,μάς απέκρυψες ότι μιλάς αρκετές Βαλκανικές Γλώσσες.Η καταγωγή σου απο τη γενέτειρα των μεγάλων σύγχρονων Μακεδονομάχων και ίσως και κάποια μακρινή συγγένεια με τους προπάππους του ΣΑΡΚΟΖΊ στη Θεσσαλονίκη σε συνδυασμό με την Ελληνογαλλική σου κουλτούρα μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα είσαι ο Καταλληλότερος για Στρατηλάτης.
    Ελθέ τάχιστα.Αδημονούμε κατατροπώσουμε αισχρά υποκείμενα Βουλγαροαλβανοσκοπιανούς.
    Και μη ξεχάσεις να πάρεις και καμμια φωτογραφία της Κάρλας για να σε συντροφεύει στις φαντασιώσεις σου εδώ στα σκληροτράχηλα βουνά.
    Hi Ulis.
    Με πατριωτικά ρίγη,
    η Ταξιαρχία Ανέργων του Γ700.

    ReplyDelete
  13. Μάθε Ulis ότι ο Καουμπόυ του Τέξας μόλις γλύτωσε από τα νύχια της Ντόρα Μπουμπουλίνα και του Κότσιου Μελά.
    Ο Σαρκοζί μόλις κατάλαβε τί τον περίμενε αμέσως ζήτησε ανακωχή και προσφέρθηκε να χαρίσει το λάφυρό του τη Κάρλα στο Ψωμιάδη για να γλυτώσει απο τη μανία των Ανέργων Ιερολοχιτών.
    Είμαστε κυρίαρχοι των Βαλκανίων. Ολοι μας προσκυνάνε και μας προσφέρουν δώρα.Τί Γαλλικές φρεγάτες,τί Ευροφάιτερ,τί Μίνγκ.Θα πάρουμε απόλα για να μας βλέπουν οι εχθροί μας και να ζηλεύουν.
    Προτιμάμε να μείνουμε άνεργοι μια ζωή παρά να στερηθούμε τα ΔΩΡΑ.
    Hi Ulis.
    Oι Ανεργοι Ιερολοχίτες σε χαιρετούν.
    Grezia Uber Alles.

    ReplyDelete
  14. Και όμως Ulis.Αν ο Κότσιος το 2004 είχε παραγγείλλει καμιά εκατοσταριά Φάντομ και όχι μόνο 16 τώρα θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τα ονόματα απο τα χωριά όλων των χωρών των Βαλκανίων.Θα κτίζαμε παντού Ψωμιάδες και Ανθιμιάδες.
    Ας όψεται ο μειοδότης.Ελπίζω τώρα να βάλλει μυαλό και να μη μας εμποδίσει απο τώρα και στο εξής να γίνουμε οι "Αμερικανοί" των Βαλκανίων.
    Hi Ulis.Οι Αμερικανοί των Βαλκανίων σε χαιρετούν.

    ReplyDelete
  15. No more Fantoms,
    Only Eurofighters.
    Το πολύ-πολύ και κανέναν ΟΤΕ για τη Μέρκελ για τη σιωπηρή κατανόησή της.
    Η κατανόηση στοιχίζει λίγο αλλά τι να κάνουμε είμαστε ένα γένος νικητών.
    Μπροστά στα ΟΧΙ της φυλής μας τύφλα νάχουν κάποια ψωροκαλώδια.
    Τα καλύτερα όμως τα έχουμε για τον εν Χριστώ αδελφό Πούτιν.Εκεί θα δούν όλοι τί θα πεί Καραμανλώφ.

    ReplyDelete
  16. Στο διεθνές ακαδημαϊκό κατεστημένο η ελευθερία της άποψης δεν είναι ένα απόλυτα κατοχυρωμένο (ανθρώπινο) δικαίωμα, όπως πολλοί ίσως πιστεύουν. Υπάρχουν μυριάδες περιπτώσεις επιστημόνων των οποίων οι σταδιοδρομίες τους ρίχτηκαν στην «πυρά» επειδή τόλμησαν να εκφράσουν έναν "αιρετικό" επιστημονικό λόγο.

    Όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εφαρμογή τους, αυτά δεν είναι παρά μια παρωδία. Τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκουν εύκολα εφαρμογή στο διεθνές γίγνεσθαι μόνο στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες δεν θίγουν τις υφιστάμενες εξουσίες, τα συμφέροντα και τις κατεστημένες ιεραρχίες ισχύος.

    Άρα είναι προφανές πως δεν μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, αφού η ανθρώπινη υπόσταση και μόνο δεν εξασφαλίζει την εφαρμογή τους. Πολύ περισσότερο αν ο άνθρωπος δεν συνοδεύεται και από ένα πιστοποιητικό γνησιότητας της συμμετοχής του σε ένα ευρύτερο πλαίσιο το οποίο αποδεδειγμένα έχει την ισχύ να εγγυηθεί την εφαρμογή τους.

    Αν θέλουν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι "ανθρωπιστές" να είναι συνεπείς στους λόγους και στις απόψεις τους, ας ανοίξουν τα σύνορα σε όποιον θέλει και το επιθυμεί να μεταναστεύσει εκεί, δίνοντάς τους παράλληλα και πλήρη πολιτικά δικαιώματα.

    Αλλά αυτό με τις παρούσες συνθήκες δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί.

    ReplyDelete
  17. Το πολύ-πολύ και κανέναν ΟΤΕ για τη Μέρκελ για τη σιωπηρή κατανόησή της.
    ---------------------
    Mόλις πάρει και τη ΔΕΗ θα λύσει τη σιωπή της.

    ReplyDelete
  18. @αδελφός καραμανλώφ,

    Φίλε μου δε το έμαθες;

    Ο Τζάμπας πέθανε...

    ReplyDelete
  19. @ vaggelas

    Δεν κατάλαβα φίλε όμως τι εννοείς. Μπορείς να μας δώσεις το "δια ταύτα" σου απέναντι στο νόμο του ασύλου στην Ελλάδα;;

    ReplyDelete
  20. καλωσορίζουμε τον ulis χρόνια και ζαμάνια

    ReplyDelete
  21. Σχετικά με το άσυλο, και για να μη μακρηγορούμε, πρέπει να ισχύσει η νομική αρχή (μολονότι του διεθνούς δικαίου), "rebus sic stantibus". Χονδρικά από τη στιγμή που υπήρξε αλλαγή των θεμελιωδών δεδομένων στην κοινωνία (τα ΑΕΙ εκδημοκρατίστηκαν, μπήκαμε στην ΕΕ,η χώρα είναι ώριμη δημοκρατία, κοκ) τότε θα πρέπει να αναθεωρηθεί και ο συγκεκριμένος θεσμός ώστε να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Διαφορετικά μιλάμε για ένα θεσμικό απολειφάδι της μεταπολιτευτικής περιόδου που όχι μόνο δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, αλλά δημιουργεί και μια σειρά από προβλήματα στην ομαλή λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

    ReplyDelete
  22. παίδες, τα πρόβλημα, όμως, των ΑΕΙ και των ΤΕΙ έχουν να κάνουν δευτερευόντως με το άσυλο, τους κομματανθρώπους φοιτητοσυνδικαλιστές και το 16, και περισσότερο με το έλλειμμα εκσυγχρονισμού του δημόσιου πανεπιστημίου με πυξίδα την ευρωπαϊκή κοινή λογική. Τα σημαντικά μεν αλλά περισσότερο συμβολικά δε θέματα όπως τα παραπάνω, όταν μπαίνουν στην ατζέντα κινητοποιούν αυτομάτως τις δυνάμεις αδράνειας και δημιουργούν μέτωπα αντίστασης και σε οποιαδήποτε άλλη ουσιαστική αλλαγή.

    ReplyDelete
  23. Μα ΘΕΛΟΥΜΕ να συγκρουσθούμε με την ΑΛΗΤΕΙΑ.
    ΠΡΕΠΕΙ να πέσουν τα σύμβολα, ΚΥΡΙΩΣ αυτά, ΠΡΩΤΑ αυτά.
    Κοντολογίς, ΠΡΕΠΕΙ να καταγγελθούν όλοι αυτοί οι Βέλτσοι, οι Τσουκαλάδες, οι Βεργόπουλοι και λογής-λογής θεατρίνοι και μπαλλαρίνοι που ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΑΝ με, ΣΤΗΡΙΞΑΝ και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ, την ΑΛΗΤΕΙΑ και έτσι προέκυψε το τέρας του Loch Ness.

    ReplyDelete
  24. Παιδιά σύρμαααααααα. Ξύπνησε από τα χαράματα, πανάθεμά τον.

    ReplyDelete
  25. εξαρτάται τι προτεραιότητες θέτει κανείς. Αν θεωρήσουμε ότι η ενασχόληση με τις ιερές αγελάδες του μεταπολιτευτικού πανεπιστημιακού κατεστημένου θα οδηγήσουν σε ποιοτική αναβάθμιση των ΑΕΙ και τΕΙ τότε να τα κάνουμε αυτά τα θέματα προτεραιότητα. Αν όχι τότε μάλλον πρέπει να ασχοληθούμε με την ουσία και αυτά να λυθούν στην πορεία. Είναι μια καθαρά ωφελιμιστική προσέγγιση στο πρόβλημα

    ReplyDelete
  26. Οταν οι "νταβατζήδες" της παιδείας αφήσουν να γίνει πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση,τότε και μόνο τότε και τα Ελληνικά πανεπιστήμια θα δούνε...άσπρη μέρα..!

    ReplyDelete
  27. Ως προς το άσυλο θέλω να τονίσω
    ότι ο ισχύων νόμος προβλέπει
    αυτεπάγγελτη επέμβαση σε περίπτωση
    τέλεσης κακουργηματικών πράξεων.
    Δηλαδή όταν βλέπουμε να πέφτουν βόμβες μολότωφ η αστυνομία ΕXΕΙ ΔΙKAΙΩMA NA ΕΠΕMBΕΙ. ΄Oτι δεν επεμβαίνει είναι ζήτημα πολιτικής απόφασης για την αποφυγή υποτιθέμενου πολιτικού κόστους.
    H δειλία εφαρμογής του νομού δεν έχει να κάνει με το θεσμικό πλαίσιο.

    ReplyDelete
  28. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/04/2008_265228

    ReplyDelete
  29. το λινκ δε λειτουργεί

    ReplyDelete
  30. σωστή η διαπίστωση του παναγριώτατου

    ReplyDelete
  31. @ulis:

    Μην ανησυχείς, μάθαμε για την ELBE που νοικίαζε αμμοβωλιστές στην Aker Shipyards.

    Και να ήταν μόνο αυτό...

    Εδώ η Αμερική σε λίγο θα κυρήξει παύση πληρωμών. Σε λίγο θα σκάσουν και οι άλλες φούσκες του "αμερικανικού ονείρου".

    Τι ανεργία και 700 Ευρώ... εδώ πάμε για τον Γ' Παγκόσμιο...

    ReplyDelete
  32. Εγώ θα κηρύξω πόλεμο κατά της Αλητείας ΠΑΣΟΚ και του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΑΣΟΚ που ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ

    ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

    ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ

    ReplyDelete
  33. Aγαπητή Λαδαμανάρα,

    υποβάλλοντας πρωτίστως τα σέβη μου
    εις την μεγαλειότηταν σας,
    προτείνω να κηρύξουμε τον
    πόλεμον στο κατάπτυστον άρθρον 16
    που μαζί με το σκοπιανόν τυρρανά
    τον περήφανον μακεδονικόν λαόν.
    Θα επρότεινον να καλέσουμε και τον
    Zουράριν αλλά αυτός αρέσκεται ολίγον κρατιστής.

    ReplyDelete
  34. Mε συγχωρείτε για τον αναλφαβητισμόν,

    Δαλαμανάραν.

    Έχετε υπόψιν ότι μέχρι και ο Θεός συγχωρεί.

    ReplyDelete