Monday, August 29, 2011
Απ' την κερκίδα στο τερέν!
Thursday, August 18, 2011
Αρκετά mr Ρέππass!
Συνήθως δεν στολίζουμε πολιτικούς ή άλλα δημόσια πρόσωπα από τη στήλη της G700, διότι πολύ απλά δεν μας ενδιαφέρουν τα πρόσωπα, παρά μόνο οι πολιτικές που επηρεάζουν τη γενιά μας και τις προοπτικές της. Συνεπώς είθισται να ασχολούμαστε πρωτίστως με το περιεχόμενο των πολιτικών και σπανιότερα με τα πρόσωπα που τις εκπροσωπούν. Αυτή τη φορά όμως αποφασίσαμε να κάνουμε μια εξαίρεση για τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, κύριο Ρέππα. Αφορμή το γράμμα με τίτλο «διασφαλίζοντας την κοινωνική συνοχή» το οποίο ο Υπουργός έστειλε στην Καθημερινή στις 12 Αυγούστου , απαντώντας σε προηγούμενο άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη όπου εγκαλούνταν η ελληνική οικονομία για σοβιετισμό.
Πραγματικά, δεν είχαμε καμία όρεξη καλοκαιριάτικα να ποστάρουμε, όμως διαβάζοντας τις σοσιαδημοκρατικές θεωρητικολογίες του Υπουργού περί ελληνικής κρίσης: «η ρίζα της οποίας βρίσκεται στις ασύδοτες αγορές», «μην παραγνωρίζοντας (sic) τη δημοσιονομική κρίση», ή ότι πιστεύει σε «κανόνες που ρυθμίζουν τις αγορές και οργανώνουν την κοινωνία, απελευθερώνοντας δυνάμεις και προσφέροντας δυνατότητες και ευκαιρίες ισότιμα στους πολίτες, διασφαλίζοντας έτσι τη συνοχή», βγήκαμε από τα ρούχα μας.
Πρώτον, διότι μπορεί οι παραπάνω διαπιστώσεις να είναι γενικώς σωστές ωστόσο ούτε την Ελλάδα αφορούν ούτε έχουν σχέση με τα αποτελέσματα της πολιτικής Ρέππα όλα αυτά τα χρόνια.
Ως άπαντες φίλοι των μεταρρυθμίσεων, της γενεακής και της κοινωνικής δικαιοσύνης γνωρίζουν, η ιστορία του συγκεκριμένου πολιτικού προσώπου βρίθει από ανεπιτυχείς μεταρρυθμίσεις: Νόμος Ρέππα για το ασφαλιστικό που πέρυσι ξαναμεταρρυθμίστηκε γιατί το είχε κάνει τόσο βιώσιμο και δίκαιο ο πρώην Υπουργός, άνοιγμα φορτηγών Δημόσιας Χρήσης που δεν έγινε ποτέ αναβαλλόμενη για το μέλλον και πρόσφατα η κληρονομιά που άφησε με το ψευτοάνοιγμα, ουσιαστικά ξανακλείσιμο του επαγγέλματος των ταξιτζήδων. Οι πολιτικές Ρέππα, πολιτικές που τον καθιστούν τον απόλυτο ενσαρκωτή κι εκπρόσωπο του πολιτικού καντενάτσιο στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, όχι μόνο δεν έχουν απελευθερώσει δυνάμεις, όχι μόνο δεν έχουν προσφέρει δυνατότητες κι ευκαιρίες στους πολίτες, όχι μόνο δεν έχουν διασφαλίσει καμία συνοχή, αλλά αντιθέτως έχουν εκθρέψει και ενισχύσει περαιτέρω τα σάπια και θνησιγενή χαρακτηριστικά του εγχώριου πελατοκρατικού και προσοδοθηρικού κρατικοδίαιτου καπιταλισμού.
Δυστυχώς για τη σοσιαλδημοκρατία, στην ανάλυση της οποίας αναζητά άγκυρα η σκέψη του κύριου Υπουργού με σκοπό να ερμηνεύσει τα σημερινά τεκταινόμενα, η ελληνική κρίση είναι απόρροια του συστήματος που ο λαϊκισμός, η πελατοκρατία και η προσοδοθηρία εξέθρεψαν όλα αυτά τα χρόνια στο όνομα της προόδου και του σοσιαλισμού. Αυτή την κρίση ο ψευτο-μεταρρυθμισμός τύπου Ρέππα δεν μπόρεσε να εμποδίσει και τώρα δεν μπορεί να αναχαιτίσει, ούτε καν να μοιράσει τα βάρη της με κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Σε βάρος της πλειοψηφίας ευνοήθηκαν παραδοσιακά οι οργανωμένες μειοψηφίες και τα εγωιστικά συμφέροντα που δούλεψαν μεθοδικά σαν αναδιανεμητικές συμμαχίες του δημόσιου πλούτου με σημαία την κοινωνική ευαισθησία και συνοχή. Τώρα, με τις κούφιες μεταρρυθμίσεις και τη γαϊδουρινή στάση των απανταχού στην Ελλάδα Ρεππών, καλούμαστε να διαιωνίσουμε αυτό το φαινόμενο υπό το μανδύα για μία ακόμη φορά της κοινωνικής συνοχής. Αρκετά Mr Ρέππass!
*Ο Θανάσης Κονδύλης είναι μέλος της G700.
Monday, August 8, 2011
Αποτάξου τα κλειστά; Απεταξάμην
Ο ανασχηματισμός πέρα από το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε κάτω από ανώμαλες πολιτικά συνθήκες, έφερε επίσημα στο προσκήνιο αυτό για το οποίο μήνες τώρα φωνάζαμε. Ότι τα περισσότερα μέλη της Κυβέρνησης, όχι μόνο αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στη σοβαρότητα των περιστάσεων, υπεβαίνοντας την πελατοκρατία, αλλά δημιουργούν νέα εμπόδια για την έξοδο από την θεσμική και οικονομική κρίση που βιώνουμε.
Χαρακτηριστικό όλων είναι, ότι πολλοί υπουργοί παρέδωσαν στους επόμενους ό,τι είχαν παραλάβει και αυτοί από τους προηγούμενους. Έτσι λοιπόν τα χαϊδέματα στις συντεχνίες συνεχίστηκαν, διαιωνίζοντας το στρεβλό περιβάλλον για τις δυνάμεις της κοινωνίας που ματώνουν καθημερινά στην μάχη της επιβίωσης αλλά και της στήριξης της χώρας για την έξοδο από την κρίση. Ο νόμος για το άνοιγμα των επαγγελμάτων ήταν μια τολμηρή προσπάθεια να αποτάξουμε χρόνιες στρεβλώσεις μιας πελατοκρατικής πολιτείας. Ο ίδιος ο νόμος, βάζει τα θεμέλια για να αλλάξουμε την κουλτούρα του επιχειρείν, όμως από μόνος του δεν είναι αρκετός για να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη που απαιτείται για ένα ελεύθερο και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Απόρροια των κενών του νόμου, ήταν το «κλείσιμο» των επαγγελματικών κλάδων, όπως των δικηγόρων, των συμβολαιογράφων, των φορτοεκφορτωτών και των ταξιτζήδων. Όμως, όσοι από τους υπουργούς δίστασαν να ξεριζώσουν τις παράγκες που τρέφονταν από τα μονοπώλια τους, δέχτηκαν το πιο ισχυρό χαστούκι από την όλο και πιο ώριμη Ελληνική κοινωνία.
Αυτές τις ημέρες που όλη η υφήλιος αποσταθεροποιείται οικονομικά από τα χρεωμένα κράτη και μόλις λίγες ημέρες μετά την απόφαση για διάσωση της καταχρεωμένης Ελληνικής οικονομίας από την Ευρώπη, κάποιοι στην Ελλάδα συνεχίζουν να δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Η ανθελληνική και αντικοινωνική στάση των ταξιτζήδων, με την εύνοια της Αντιπολίτευσης, αλλά και της γερασμένης πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ, έθεσε σε όλους μας ένα βασικό ερώτημα: με ποιον είμαστε; Είμαστε με την Ελλάδα που αλλάζει και σώζει μια ολόκληρη γενιά ή με την Ελλάδα των παιδιών της Φρειδερίκης και των πρασινοφρουρών;
Εμείς, η γενιά που καλείται να δουλέψει όσο καμία άλλη για να πληρωθούν οι σαραντάρηδες συνταξιούχοι της Ολυμπιακής, της ΕΑΒ και οι φορτοεκφορτωτές στα λιμάνια και τις “πύλες εισόδου”, έχουμε ποντάρει στην κρίση, μια κρίση πρωτίστως θεσμική και πολιτική, για να αλλάξει επιτέλους ριζικά και δραστικά η νοοτροπία και η δομή κινήτρων σ' αυτή τη χώρα.
Τώρα και όχι αύριο, εμείς και όχι οι επόμενοι, πρέπει να παλέψουμε με κάθε μέσο προκείμενου να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα κοράκια που επενδύουν στον φόβο, στην τρομοκρατία και στην αναταραχή. Όσο και αν αντισταθούν, πτώμα δεν θα βρουν για να επιβιώσουν. Θα αναστηλώσουμε την Ελλάδα χωρίς δισταγμό και υπεκφυγές. Αποτάξου τα κλειστά; Απεταξάμην.