Tuesday, April 28, 2009

Διαγενεακή Δικαιοσύνη; Μα τι λέτε. Εγώ στο γιο μου συνέχεια δίνω.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγηση του επικεφαλής της G700, Δημήτρη Γκούγκλα, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν από κοινού σήμερα στις 13:00 το μεσημέρι οι οργανώσεις "50και Ελλάς" και "Γενιά των 700 ευρώ - G700" με αφορμή την 1η Ημέρα Διαγενεακής Αλληλεγγύης και Συνεργασίας την Τετάρτη 29 Απριλίου. Αργότερα θα προστεθούν links προς τις εισηγήσεις των Τζούντη Τριανταφύλλου, ιδρυτικού μέλους της 50και Ελλάς, Μυρτώς Ράγγα, επιστημονικής συνεργάτη της 50και Ελλάς και Περικλή Λιακάκη, Προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων STAGE IKA.

Μ.Ράγγα, Δ.Γκούγκλας,Τ.Τριανταφύλλου,Π.Λιακάκης


Καλησπέρα κι από εμένα.


Λέγομαι Δημήτρης Γκούγκλας και είμαι επικεφαλής της διαδικτυακής κίνησης πολιτών «Η γενιά των 700 ευρώ». Της G700.

Θα σας περιγράψω ένα περιστατικό που μου συνέβη πριν από δύο εβδομάδες για να μπορέσω να εξηγήσω όσο το δυνατόν πιο απλά τι σημαίνει διαγενεακή δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, εστιάζοντας στην περίπτωση των νέων που είναι η δική μας ομάδα στόχος.

Ήμουν καλεσμένος πριν από δυο βδομάδες μ’ ένα άλλο φίλο και μέλος της G700 σε ομιλία με θέμα τη νεανική επιχειρηματικότητα. Αφού τελείωσε η συγκεκριμένη Ημερίδα καθίσαμε ακριβώς έξω από την αίθουσα και χαιρετούσαμε τον κόσμο που αποχωρούσε. Έρχεται λοιπόν ένας κύριος, λίγο αγριεμένος, και μας λέει το εξής:

-Καλά βρε παιδιά ωραία η ομιλία, μπράβο, αλλά αυτό το «διαγενεακή δικαιοσύνη» στο φυλλάδιο που μοιράζετε δεν το καταλαβαίνω. Τι πάει να πει αυτό; Εγώ του γιου μου όλη μέρα του δίνω. Πάρε και λεφτά, νοίκιασε και σπίτι, πάρε και το αυτοκίνητο, να και για διακοπές. Τι διαγενεακή δικαιοσύνη μου λες και πράσινα άλογα; Όλο ζητάει και όλο δίνω.

Του εξηγήσαμε λοιπόν περίπου αυτά για τα οποία θα σας μιλήσω σήμερα.

Μέσες άκρες, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων γονέων αισθάνεται σαν αυτόν τον κύριο. Αντιλαμβάνεται τις γενεακές σχέσεις σαν σχέσεις γονέα και παιδιού, όπου ο γονιός δίνει στο παιδί και το παιδί παίρνει στο πλαίσιο του αλτρουισμού που διέπει τις οικογενειακές σχέσεις.

Προσπάθησα λοιπόν να του εξηγήσω ότι, πέρα από το ότι το δώσε - δώσε δεν είναι η καλύτερη τακτική γιατί προωθεί την παρασιτική εξάρτηση των νέων από το γονικό επίδομα, όταν εμείς ως G700 αναφερόμαστε στην έννοια διαγενεακή δικαιοσύνη και αλληλεγγύη ΔΕΝ εννοούμε τις σχέσεις ανάμεσα σε γονείς και παιδιά στο πλαίσιο της οικογένειας. Δεν εννοούμε δηλαδή τις μεταβιβάσεις σε χρόνο, χρήμα και φροντίδα που λαμβάνουν χώρα στο σπίτι του καθενός από εμάς.

Όχι ότι αυτές δεν αποτελούν μέρος των σχέσεων ανάμεσα στις γενιές.

Σαφώς και ΝΑΙ.

Όμως, η διαγενεακή αλληλεγγύη και συνεργασία δεν έχει να κάνει με τον αλτρουισμό που αναπτύσσεται στο πλαίσιο μιας οικογένειας, αλλά αφορά στη δίκαιη διευθέτηση των σχέσεων ανάμεσα στις γενιές στο δημόσιο χώρο. Κυρίως στο ασφαλιστικό, το δημοσιονομικό, το οικολογικό, το εργασιακό, τα συλλογικά αγαθά.

Για παράδειγμα, διαγενεακή ανισότητα είναι ο ηλικιωμένος συνταξιούχος να παίρνει σύνταξη πείνας των 400 ευρώ. Ο 55ρης να μην έχει δουλειά σε μια κρίσιμη φάση όπου έχει υψηλές οικογενειακές υποχρεώσεις, ο νέος να δουλεύει πέντε χρόνια με stage χωρίς ασφάλιση, και η γυναίκα υπάλληλος του δημοσίου ασφαλισμένη του ‘80 να βγαίνει πρόωρα στη σύνταξη, κι αυτό να θεωρείται κοινωνική πολιτική!!!

Ας το εξηγήσω όμως λίγο διαφορετικά, θέτοντας με μερικά ερωτήματα.

1.Έχουμε ένα κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο σε βάθος χρόνου ασφαλιστικό σύστημα, που μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του έναντι των νέων εργαζόμενων όταν έρθει η ώρα ή έχουμε ένα σύστημα που ευνοεί τους σήμερα σε βάρος των αύριο;

Κατά την άποψή μας: με 44% του εργατικού κόστους μέσο ύψος εισφορών ΙΚΑ, με συνεχή επιδείνωση των όρων ασφάλισης για τους νέους, με το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχών συνταξιούχων στην Ευρώπη (25%) και ένα αναλογιστικό ασφαλιστικό έλλειμμα στο 4,4% του ΑΕΠ μόνο για τα τέσσερα μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία για φέτος, ΠΡΟΦΑΝΩΣ συμβαίνει το δεύτερο.

Και συνεχίζω

2. Είναι η δημοσιονομική θέση της Ελλάδας βιώσιμη ή κάποιοι έφαγαν με χρυσά κουτάλια και έστειλαν το λογαριασμό στους επόμενους;

Η ιστορία δείχνει το δεύτερο. Όπως βλέπουμε από την εκτίναξη των χρεών μεταπολιτευτικά αλλά και τώρα με την αύξηση του κόστους δανεισμού και τη νέα επιτήρηση που έρχεται από την ΕΕ, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η οικονομική πολιτική της Ελλάδας είναι διαγενεακά δίκαιη ή αλληλέγγυα. Μάλιστα είναι τόσο αποτυχημένη που ενίοτε επιχειρείται να πληρώσει το μάρμαρο η νύφη με τον πλέον χυδαίο τρόπο. Όπως έγινε με τη φορολόγηση των μισθωτών με το μπλοκάκι. Φτάσαμε στο σημείο σήμερα ΞΑΝΑ να μην έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, πόσο μάλλον να χρησιμοποιήσουμε τις δημόσιες επενδύσεις για να τονώσουμε την οικονομία.

3.Τρίτον: Υπάρχει οικολογική ισορροπία ή έχουμε οικολογικό έλλειμμα;

Η απάντηση είναι κι εδώ απλή. Το δεύτερο. Για κάθε μονάδα ΑΕΠ η Ελλάδα παράγει 41% περισσότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σχέση με την ΕΕ-15, με τον κάθε Έλληνα να παράγει σχεδόν 12,5 τόνους κάθε χρόνο, δηλαδή 12% περισσοτέρους από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Χώρια το γεγονός ότι έχουμε τη μεγαλύτερη εξάρτηση από πετρέλαιο σε όλη την Ευρώπη των 25.

Άρα μιλάμε για κόστος προσαρμογής που νέοι και κυρίως οι μελλοντικοί πολίτες αυτής της χώρας καλούνται να πληρώσουν για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα.

4. Τέταρτον, έχουμε βελτίωση των όρων εργασίας για τους νέους ή όχι;

Μάλλον ΟΧΙ.

Τα νέα κοινωνικά κινήματα ανά την Ευρώπη: οι milleuristas στην Ισπανία, η γενιά των 1000 ευρώ στην Ιταλία, η γενιά της Πρακτικής Άσκησης σε Γερμανία και Αυστρία, η γενιά της επισφάλειας στη Γαλλία, δείχνουν ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο φαινόμενο.

Την εμφάνιση του ΠΡΕΚΑΡΙΑΤΟΥ.

Μια στρατιά νέων επισφαλών εργαζόμενων. Εδώ είναι ο Περικλής για να μας μιλήσει στη συνέχεια για το φαινόμενο των stage και της κατάχρησής τους από το ίδιο το κράτος, φαινόμενο που αποτελεί πηγή διαγενεακής και κοινωνικής αδικίας.

Εγώ θα σας δώσω πολύ σύντομα την εικόνα του Πρεκαριάτου στην Ελλάδα:

- Σύμφωνα με διαχρονικά στοιχεία του ΟΟΣΑ και της Eurostat η ανεργία στους Έλληνες νέους ηλικίας 19-24 ουδέποτε έπεσε κάτω του 22% από τις αρχές του 80. Σήμερα είναι στο 25% .

-Αντίστοιχα για τις ηλικίες 24-35 ουδέποτε έπεσε κάτω του 10%. Σήμερα η Έρευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΣΥΕ δείχνει: 12%.

- Μισθολογικά τα πράγματα είναι ακόμα πιο ανησυχητικά. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΣΥΕ το 56% των νέων μέχρι 30 ετών πληρώνονται μέχρι 700 ευρώ.

- Σύμφωνα με έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου: δύο στους τρεις 25 χρονους (64,4% το ακριβές ποσοστό) δηλώνουν ότι έχουν καθαρές μηνιαίες αποδοχές έως 750 ευρώ.

- Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα το 46% των νέων δηλώνουν προσωρινά απασχολούμενοι, δηλαδή υπό το καθεστώς του συμβασιούχου ή του καταρτιζόμενου.

- επίσης ένας στους δύο 25χρονους ετερεοπασχολείται αναγκαστικά: δηλαδή ΔΕΝ εργάζεται στο επάγγελμα που είχε επιλέξει και αυτό το θεωρεί πρόβλημα.

- τέλος να προσθέτω επίσης ότι το ποσοστό των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων στην Ελλάδα αυξήθηκε από 0,2% το 2005 σε 2% το 2007. Πλέον, υπολογίζεται ότι συνολικά στην Ελλάδα οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι ξεπερνούν τις 25.000. Μέχρι σήμερα αυτοί ήταν εργαζόμενοι περιορισμένων δικαιωμάτων.

Υπ’ αυτή την έννοια η νέα γενιά, παρά την επίπλαστη ευημερία που τη χαρακτηρίζει, αντιμετωπίζει πιο επώδυνα από κάθε προηγούμενη γενιά τόσο την υποβάθμιση της αξίας της εργασίας όσο και το φάσμα της διαγενεακής ανισότητας στο δημόσιο χώρο. Είμαστε η λεγόμενη γενιά της οικονομικής και κοινωνικής καθόδου.

Για εμάς τα πράγματα είναι σαφή.

Δε θέλουμε οικογενειακό χαρτζιλίκι θέλουμε πολλές και καλές δουλειές. Θέλουμε να δουλέψουμε να γίνουμε ελεύθερα και ανεξάρτητα άτομα.

Δε θέλουμε να αναπτυχθεί ο κανιβαλισμός ανάμεσα στις γενιές. Θέλουμε να είμαστε σε θέση, να έχουμε την οικονομική δυνατότητα να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν στη βοήθεια των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτό σημαίνει ότι δε θα καταστούν οι νέοι μια γενιά Ιφιγένεια, η οποία θα αναλάβει εξ’ ολοκλήρου το κόστος της προσαρμογής σε όλα τα μεγάλα δημόσια ζητήματα που προανέφερα.

Υπ’ αυτή τη έννοια λοιπόν, όπως δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Κάρολος Παπούλιας κατά τη συνάντηση που είχαμε μαζί του τον περασμένο Δεκέμβριο με αφορμή τις ταραχές στο κέντρο της Αθήνας, η διαγενεακή δικαιοσύνη αποτελεί βασική συνιστώσα της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε εδώ και δύο χρόνια. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε και κάνουμε αυτή την εκδήλωση σήμερα.

Κλείνοντας, και πριν δώσω το λόγο στον Περικλή που θα μας μιλήσει για το θέμα των stage θέλω να τονίσω το εξής:

«Η γενιά των 700 ευρώ», η G700, υπήρξε ευθύς εξαρχής ένα project Διαγενεακής Αλληλεγγύης και Συνεργασίας.

Ένα Project που χρησιμοποιώντας τον όρο γενιά των 700 ευρώ στόχο δεν ήθελε να διαμαρτυρηθεί απλώς για τους χαμηλούς μισθούς, αλλά να μιλήσει για μια νέου είδους φτώχεια που αφορά στους νέους και που σχετίζεται με τη διεύρυνση της διαγενεακής ανισότητας στο δημόσιο χώρο.

18 comments:

  1. ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΑΠΡΙΛΗ ΩΡΑ 12 Π.Μ. ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ! ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΣΚΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ STAGE IKA.

    ReplyDelete
  2. εγω ως απάντηση θα μνημονεύσω την δήλωση του ΥΠΟΙΚ- έτσι για να γελάσουμε λιγάκι αφ' ενός και να πατήσουμε στο έδαφος αφ' ετέρου

    ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΑ ΔΙΑΓΕΝΕΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ g700- κατά το "σκάσε και σκάβε"

    Λέει λοιπόν ο υπουργός-

    Πριν από λίγους μήνες, κάποιοι κινδυνολογούσαν ότι η χώρα μας δεν θα μπορούσε να δανεισθεί από τις διεθνείς αγορές. Προέβλεπαν μάλιστα ότι θα χρειαζόταν να καταφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όλες αυτές οι Κασσάνδρες διαψεύσθηκαν, αφού μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2009 πετύχαμε να καλύψουμε όλο το δανειακό πρόγραμμα του έτους.

    Για να θωρακίσουμε όμως τη χώρα απέναντι σε μια ενδεχόμενη νέα επιδείνωση της κρίσης, αποφασίσαμε, αν και δεν τα έχουμε ανάγκη, να προχωρήσουμε στην άντληση επιπλέον 8 δισ. ευρώ, φθάνοντας το συνολικό δανεισμό του έτους στα 50 δισ. ευρώ. Δημιουργούμε ουσιαστικά ένα μαξιλάρι ασφαλείας, λειτουργώντας υπεύθυνα και με κινήσεις που εξυπηρετούν το συμφέρον της χώρας. Κάτι που σίγουρα δεν ισχύει για όσους συνεχίζουν ανεύθυνα να καταστροφολογούν, βάζοντας πάνω από όλα το κομματικό τους συμφέρον
    +

    Με λίγα λόγια, επειδή τρέμουμε όχι μόνο πήραμε όσα λέγαμε αλλά και παραπάνω, όσα λέγατε (5 δις λιγότερα για την ακρίβεια)
    Πληρώνουμε κάτι κερατιάτικα παραπάνω αλλα δεν πειράζει, άλλοι θα πάρουν το λογαριασμό (άραγε ποιοί ?????)

    Πως μπορεί να υπάρξει διαγενεακή δικαιοσύνη χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη ?

    ReplyDelete
  3. Οι κινήσεις αυτές της υπερχρέωσης υποσκάπτουν τη διαγενεακή αλληλεγγύη και κατ' επέκταση την κοινωνική δικαιοσύνη. Το απλό αποτέλεσμα είναι μεταφορά των βαρών στους επόμενους, χωρίς να ανακουφίζονται ουσιαστικά οι τώρα. Εάν αντέχει το στομάχι σου μαθηματικές εξισώσεις και οικονομικά μοντέλα διάβασε το βιβλίο του Kotlikoff με case study την Αργεντινή και τίτλο "Generational Accounting".

    Τα "διαγενεακά" είναι η νέα ηθική που απαιτείται για να προωθηθούν αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Διότι το "σκάσε και σκάβε" δεν αποτελεί παρά μια κοινοτυπία της κοινωνίας "πάτερ φαμίλιας".

    ReplyDelete
  4. Έλα ρε παίδες, 100 χρόνια πριν ακόμα και η ψευδοπροπαγάνδα των πρωτόκολλων των σοφών της Σιών με μαθηματική ακρίβεια είχε περιγράψει την υπερχρέωση και το πώς αυτή γίνεται. Δεν είναι ότι εμείς τη ζητάμε, επιβάλεται. Και εφαρμόζεται από την ντόπια κλίκα. Αλλά τι λέω τώρα για τα πρωτόκολλα, 200 χρόνια πριν ο ανώνυμος της Ελληνικής Νομαρχίας τα χε πει ακόμα καλύτερα. Ποιος τον άκουγε;

    Για αυτό σας λέω τι σφαδάζετε; Εάν δεν απαίτείστε να μεγαλώσει η φυλάκα να μη μπουζουριάζουν μόνο Παλαιωκώστες και Παπαχρόνηδες αλλά και τόσους άλλους Δράκους που κυκλοφορούν αβέρτα κουβέρτα σε όλα τα κοινωνικά διαζώματα ίσως κάτι αρχίσει να γίνεται. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και με τα υπάρχοντα προβλήματα να παραμένουν άλυτα, μαθηματικά θα χρειαζόμαστε λιγότερο το δανεισμό...

    ReplyDelete
  5. μια και μιλάμε για χρέος, ελλείμματα κλπ οι Εθνικοί Λογαριασμοί όπως μετρώνται στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό έχουν πολύ μικρή αξία πλέον. Είναι σα να θες να ταξιδέψεις στην Ευρώπη και να κρατάς Χάρτη της Ασίας. Για παράδειγμα στην εξίσωση του ΑΕΠ τα 12 δις που πληρώνουμε σε τόκους για τα 262 δις συσωρευμένου δημόσιου χρέους προσμετρώνται όλα στο ΑΕΠ. Μα πώς; Επίσης Το 72% του ΑΕΠ είναι ζήτηση για κατανάλωση τελικών αγαθών εκ της οποίας το υψηλότερο ποσοστό προέρχεται από δανεισμό ο οποίος δεν επανέρχεται με κανένα τρόπο στην οικονομία. Και αν λάβουμε δε υπόψη τις μεσοπρόθεσμες οικονομικές υποχρώσεις του κράτους για πληρωμές εκεί θα δούμε ότι υπάρχει ένα πραγματικό χάος. Η λεγόμενη γενεακή λογιστική μας βοηθάει να αποτυπώσουμε την αντικειμενική πραγματικότητα πράγμα που ο παραδοσιακός τρόπος καταγραφής δεν μας επιτρέπει παρά κατά το ελάχιστο.

    ReplyDelete
  6. Oreksi poy briskete i don't get it i usually smoke a tsi n then im off my head for the next couple of hours. this i call zoot justice.

    ReplyDelete
  7. Εξαιρετικό κείμενο, φοβερή τοποθέτηση. Διαγενειακή Δικαιοσύνη ειναι η φροντιδα σε κάθε έναν που δεν πορέι να σταθεί μόνος του στα πόδια του. Και η G700 το ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον.

    ReplyDelete
  8. Ο οικονομίας γιατί πανηγυρίζει δεν κατάλαβα. Γιατί φέσωσε κι άλλο τη χώρα?

    ReplyDelete
  9. Η swine flu προσβάλλει συχνότερα και σοβαρότερα τους, ηλικιακά, γ700.
    Και εδώ είναι έκδηλες οι γενεακές ανισότητες.
    Η Ευρωπαική επιτροπή αποφάσισε να μετονομάσει την "swine flu"(γρίπη των χοίρων) σε "novel flu"(νέα γρίπη) για να μη θίγονται οι χοίροι.Κάτι παρόμοιο είχε γίνει και με τον ιό "των ομοφυλοφίλων", που είχε μετονομαστεί σε HIV για να μην θίγονται οι "χαριτωμένοι".

    ReplyDelete
  10. Για τα stage, εχω την εντυπωση, οτι εχουν γινει για να βοηθησουν καποιον μεχρι να βρει κανονικη δουλεια. Στην Ελλαδα του ρουσφετιου ομως κλεινουν το ματι στα παιδια που απασχολουνται σ`αυτα, οτι θα γινουν μονιμοι. Και βεβαια αυτο ειναι το ονειρο τους, πως θα μας φορτωθουν και αυτοι στην πλατη, να τους πληρωνουμε μια ζωη. Συγγνωμη αλλα δεν αισθανομαι αλληλεγγυος με αυτο το αιτημα τους.

    ReplyDelete
  11. Σε 60 δισ. θα φθάσει ο δανεισμός,για φέτος,ΕΠΕΙΔΗ ΑΡΝΕΙΤΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΔΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΣΠΑΤΑΛΑ "ΑΛΟΓΙΣΤΑ" ΜΕ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ.
    Αυτό θα το πληρώσει η γ700 τα επόμενα 20 χρόνια με άγριο τρόπο.

    ReplyDelete
  12. σχετικά με τα stage στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν δύο θέματα που πρέπει να λυθούν.

    α) τι κάνεις με όσους έχουν δουλέψει καταχρηστικά δύο και τρία και μερικές φορές και πέντε χρόνια, όχι μόνο χωρίς ασφάλιση και βασικό μισθό, αλλά χωρίς καν μοριοδότηση της προϋπηρεσίας τους.

    β) πως φτιάχνουμε και λειτουργούμε ένα σωστό πλαίσιο για το συγκεκριμένο θεσμό πρακτικής άσκησης και απόκτησης προϋπηρεσίας. Πριν από δύο χρόνια είχε κατατεθεί από το ευρωπαϊκό δίκτυο ομπρέλα Generation P, και είχε συζητηθεί στο ΕΚ, petition σχετικά με τους όρους που πρέπει να διέπουν ένα stage. Ποιοι είναι αυτοί; Πρώτον, περιορισμένη διάρκεια και απαγόρευση των αυτόματων ανανέωσων, δεύτερον ασφάλιση, τρίτον υπαγωγή στις διατάξεις περί κατώτατων αμοιβών. Κατά την άποψή μας, όχι η μονιμοποίηση, αλλά η καθιέρωση ενός τέτοιου πλαισίου αποτελεί ένα διαγενεακά και κοινωνικά δίκαιο αίτημα στο οποίο όλοι οφείλουμε να είμαστε αλληλέγγυοι.

    ReplyDelete
  13. Συμφωνω μαζι σας για τα ζητηματα που θετεται, αλλα πολυ φοβαμαι οτι τα stage χρησιμοποιουνται σαν κερκοπορτα για την εισοδο στο δημοσιο. Και με αυτο διαφωνω καθετα.

    ReplyDelete
  14. G700@SKAI radio στην εκπομπή του Μπάμπη Παπαδημητρίου, θα το βρείτε στο πρώτο τέταρτο της εκπομπής μετά τον Πλάτωνα Τήνιο

    ReplyDelete
  15. στο Laternative είναι ακριβώς στη μέση της δίωρης εκπομπής.

    ReplyDelete
  16. Μεταφέρω σχόλιο του praxeology από

    http://www.tvxs.gr/v10573

    με αφορμή την ανάρτηση άρθρου για τη χθεσινή συνέντευξη τύπου και την ομιλία του εκπροσώπου των Γ700 σε αυτή. Δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση.

    Να τονίσω μόνο με τη σειρά μου ότι η ταξική πάλη δεν αναιρείται από τη διαγενεακή. Αντίθετα ενισχύεται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα του 21ου αιώνα, όποιος μπορέσει να αντιληφθεί τις νέες παραμέτρους θα αναπτύξει πρώτος και τα κατάλληλα εργαλεία για να κερδίσει τον αγώνα, δλδ να πιέσει προς την σωστή κατεύθυνση βάσει των νέων αναγκών και προβλημάτων.

    "Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο, αλλά θα ήθελα μια πιο συνθετική παρουσίαση της αλληλεξάρτησης των θεσμών, των πρακτικών και των προβλημάτων των γενεών στην παραγωγη και αναπαραγωγή της "διαγενεακής ανισότητας"...
    ...επίσης όπως παρουσιάζονται τα πράγματα είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί αυτή η ίδια η ανισότητα, όταν όλες οι αναφερόμενες γενεακές ομάδες φέρονται να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα...και οι συνταξιούχοι, και οι μεσήλικες και οι νέοι (οπότε ανισότητα μεταξύ ποιών και σε βάρος ποιού;). Επίσης είναι ομοιόμορφες ομάδες αυτές στο εσωτερικό τους; Ποιές είναι εκείνες οι υπο-ομάδες νέων, μεσηλίκων και συνταξιούχων που πλήττονται από τις εργασιακές/ασφαλιστικές ρυθμίσεις και ποιοί πλήττονται λιγότερο;
    Σαφέστατα η οργάνωση της εργασίας, της ασφάλειας της υγείας αφορά την συσχέτιση και αλληλεξάρτηση των πρακτικών και των συνεπειών που προκύπτουν μέσα στον χρόνο σ' αυτά και γι αυτά τα πεδία...αλλά υπάρχουν και κρίσιμες διαιρέσεις/διακρίσεις στο εσωτερικό των ομάδων που πρέπει να εξεταστούν στην αποτίμηση της ανισότητας που σαφώς δεν είναι γενικά και απλώς διαγενεακή...αυτό συνιστά ίσως μια βασική *παράμετρο* του συστήματος, της οργάνωσης των εργασιακών σχεσεων, της ασφάλειας, της υγείας, όχι όμως τη μόνη...

    Ακόμη, με προβληματίζει λίγο ο τρόπος που διαγράφονται οι διαγενεακές - οικογενειακές σχέσεις, όταν - μεσω επιλεγμένου παραδείγματος - τείνουν να ανάγονται σε ένα (υπαρκτό) παράδειγμα απλής και "έτοιμης" παροχής καταναλωτικών αγαθών, ώστε αντιστικτικά να αρχίσει η επιχειρηματολογία από εκεί και πέρα...αλλά γιατί να υποτεθεί ότι οι γονείς δεν ενισχύουν τα παιδιά τους και ως προς την εργασία τους, πως δλδ χρήματα που παράγονται/συσσωρεύονται δεν επανεπενδύονται στον τομέα της παραγωγής/εργασίας μέσω της οικογενειακής οδού;
    Εχω την εντύπωση πως υφέρπει στα γραφόμενα μια διάκριση οικογενειακού / εργασιακού πεδίου που δεν ξέρω αν στέκει καθαυτή εν γένει ή/και αν στέκει για όλες τις περιπτώσεις χωρών-κοινωνιών...
    Μού φαίνεται πως για μια πλήρη αποτίμηση θα πρέπει να μελετηθεί πιο επισταμένα και ο ρόλος των ενδοοικογενειακών-διαγενεακών σχέσεων/ανταλλαγών ως μέρος των γενικότερων διαγενεακών οικονομικών σχέσεων και τί θέση λαμβάνουν, πώς μπορούν να εκτιμηθούν ως παράγοντας στο ευρύτερο πλαίσιο των σχετικών κοινωνικών σχέσεων αλλά στην *επιμέρους* βάση κάθε χώρας/παραδείγματος. Μέρος μιας τέτοιας διεργασίας-μελέτης θα μπορούσε να είναι και η καταγραφή και συνεκτίμηση των οικογενειακών και οικογενειακά μεταβιβάσιμων επιχειρήσεων...κατεξοχήν περίπτωση όπου τα πεδία οικογένεια-εργασία συμπλέκονται χωρίς να σημαίνει πως το ένα πεδίο βαραίνει στο άλλο...

    Με τα παραπάνω, σε σχέση/συνάφεια με τα παραπάνω αλλά και ως συμπλήρωμα των παραπάνω, θα ήθελα να παρατηρήσω πως τα γραφόμενα στο άρθρο διέπονται από μια κάποια "γραφειοκρατική" -αφαιρετική- οπτική, σε κάποιο βαθμό και συνθήκη μιας οργανωτικής προσέγγισης του ζητήματος, βλέποντας γενικά "γενεές" αλλά όχι στις ορισμένες επιμερους σχέσεις που αυτές οι γενεές υπάρχουν μεταξύ τους σε όλα τα πεδία και στο πώς τα άτομα αντιλαμβάνονται αυτές τις σχέσεις και συνεπώς τί λειτουργίες μπορούν να αποδοθούν συστημικά σε ορισμένους τύπους σχέσεων...

    Θέτοντας κατά μέρος το ζήτημα ταξικών σχέσεων (που έθιξα εμμέσως στην αρχή του μηνύματός μου και επικεντρωνοντας σε εκείνο των οικογενειακών σχέσεων) αν πχ υποτεθεί ότι σε μια χώρα οι οικογενειακές σχέσεις είναι τέτοιες ώστε να συγκροτούν σημαίνοντα ρόλο στην λειτουργία της κοινωνίας, οι ενδοοικογενειακές (ή ακόμη και οι τοπικές, κοινοτικές κοκ) οικονομικές ανταλλαγές - των γονέων προς τα παιδιά αλλά και των παιδιών προς τους γονείς (πχ στήριξη σε έξοδα καθημερινά, αλλά και εργατικά-επενδυτικά, καθώς και αντίστροφα γηροκόμηση/στήριξη των γονέων στα γηρατειά τους, πρακτικές που συνιστούν μέρος της κοινωνικής κυκλοφορίας του χρήματος σε πεδία που θα μπορούσαν να διακριθούν σε εργασιακά, υγείας κοκ) - δεν μπορούν να αποδοθούν με όρους ενός μοντέλου που θέτει εν παρενθέσει αυτές τις πρακτικές...

    Μού φάνηκαν και λίγο "διαμεσολαβημένα" τα σχόλια ως προς την προβληματική περιγραφή "εχθρότητας των νέων" και της "δυσπιστίας" των μεσήλικων προς την ΕΕ.

    Επισημαίνω πως αυτά αποτελούν επιμέρους σχολιασμό των αναφερομένων, γιατί ξαναδιαβάζοντας το μήνυμά μου, έχω την εντύπωση πως θα μπορούσε να παρερμηνευτεί...ως μέλημα των παρατηρήσεων του άρθρου αναδεικνύεται η επανοργάνωση ή αναδιοργάνωση των αλληλεξαρτώμενων θεσμών της εργασίας, της ασφάλειας και της υγείας (και της οικολογίας) σε διαχρονικό πλαίσιο...όμως φέρει κι ένα αναλυτικό σχήμα που σαν να αφήνει κάτι απ' έξω έχοντας και μια ίσως κοινωνική/πολιτισμική "αποσκευή"...νομίζω πως αφήνει απ'έξω τις ταξικές σχέσεις και παρουσιάζει μια επιλεγμένη εικόνα επιμέρους κοινωνικών παραγόντων/τελεστών που μπορεί να εμφανίζονται και να λειτουργούν ανάλογα με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και τα προβλήματα που προκύπτουν απ' αυτό...φαίνεται δλδ ως προς το τελευταίο ζήτημα *να αφήνει εκτός εκείνο που δεν μπορεί να προβλεφθεί/ελεχθεί από έναν άνωθεν συστημικό σχεδιασμό*...αυτή ήταν η παρατήρησή μου..."

    ReplyDelete
  17. Για να συνοψίσουμε επανερχόμενοι στο αρχικό θέμα:

    Είμαι φανατικός υπέρμαχος του clarity of accounts και τα μαθηματικά μου είναι καλούτσικα :)

    Εχω λοιπόν να παρατηρήσω τα εξής:
    Μοντέλα σαν του Ketlikoff υπάρχουν αρκετά με διαφορετικούς τίτλους- όσοι έχουν ασχοληθεί με Project financing καταλαβαίνουν

    Η βάση παιδιά είναι μία- σωστή εφαρμογή των ΔΛΠ και τίμια απεικόνιση της κατάστασης.

    Στην Ελλάδα σήμερα το πρόβλημα είναι αφ' ενός
    - οι σκελετοί στις ντουλάπες (το μεγαλύτερο ΜΑΚΡΑΝ πρόβλημα στο οποίο δεν αναφέρεστε είναι οι κρατικές εγγυήσεις που ΔΕΝ εμφανίζονται πουθενά - αν υπολογιστούν και αυτές τελειώσαμε)
    και αφ' ετέρου
    - ότι τώρα βρισκόμαστε ΜΕΣΑ στο πρόβλημα. Αρα πρέπει να διαχειριστούμε μιά κρίση κατ' αρχήν και μετά τα υπόλοιπα.

    Αντί λοιπόν να κοιτάξουμε να συμμαζευτούμε και να σώσουμε ότι μπορούμε συνεχίζουμε τον ίδιο χαβά.

    Η ανάγνωση της δήλωσης του ΥΠΟΙΚ λέει απλά
    "προβλέπουμε χειροτέρευση και γι' αυτό καβατζάρουμε ότι προλάβουμε ασχέτως κόστους".

    Διαγενεακή δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη (που δεν υπάρχει, νομίζω συμφωνούμε όλοι)

    Μέσα από τη δημιουργία πλούτου, και μόνο,προκύπτει κοινωνικό και διαγενεακό μέρισμα.

    Στην αντίθετη περίπτωση απλά κλέβουμε τα παιδιά μας (ΚΑΙ τις συντάξεις μας)

    Δυστυχώς οι 2 σημαντικότεροι πυλώνες των σύγχρονων κοινωνιών, οι θεσμοί και η Παιδεία, είναι ελλειπεις στην Ελλάδα

    Και τι τραγικό... είναι ελλειπείς στη χώρα που τους ανέδειξε (2500 χρόνια πρίν βεβαια).

    ReplyDelete