Tuesday, July 22, 2008

Η γενιά των babylosers

Άνεργοι ή με επισφαλείς θέσεις εργασίας, στηρίζονται στους γονείς τους και κάνουν εκπτώσεις στα όνειρά τους

Της Μαρίας Σπηλιοπούλου*

Η γενιά των 700 ευρώ στην Ελλάδα, γενιά των 1.000 ευρώ για την Ισπανία και την Ιταλία, γενιά iPod στη Βρετανία, είναι η γενιά των «χαμένων» κατά την επιστήμη της Κοινωνιολογίας.

Babylosers είναι ο όρος που κατέθεσε ο Γάλλος κοινωνιολόγος Λουί Σοβέλ για να περιγράψει τα παιδιά των περίφημων babyboomers, που στα 30 τους, εγκλωβισμένα στην οικογενειακή εστία, στην ανεργία και σε κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, με πτυχία στην κορνίζα και μετρημένα ευρώ στην τσέπη, συνειδητοποιούν πως θα έχουν ένα χειρότερο βιοτικό επίπεδο από αυτό των γονιών τους.


Από τη μεταπολεμική έκρηξη γεννήσεων (baby boom) της δεκαετίας του ‘50 σε ΗΠΑ και Ευρώπη και το μετέπειτα οικονομικό boom, την ανάπτυξη που συνοδεύτηκε με ένα καλύτερο επίπεδο ζωής για τη μεσαία τάξη των babyboomers, φτάσαμε στη γενιά των babylosers (χαμένων νέων), των παιδιών τους.

Όνειρα που ξεθωριάζουν

Ευρωπαίοι που γεννήθηκαν από το 1968 και μετά (στις ΗΠΑ το φαινόμενο δεν έχει λάβει ακόμη τέτοιες διαστάσεις ώστε να περιλαμβάνονται και Αμερικανοί στην κατηγορία), με σπουδές ανώτερες από εκείνες της μαμάς και του μπαμπά κατά κανόνα, βλέπουν το όνειρό τους για συνέχεια της dolce vita που γεύτηκαν μέχρι σήμερα να σβήνει.

Με ένα μισθό-χαρτζιλίκι σε μια περίοδο διεθνούς παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, χωρίς προοπτικές βελτίωσης, τι όνειρα να κάνουν;

Δεν μπορούν να αγοράσουν σπίτι, ούτε καν να νοικιάσουν, αγωνιούν σε επισφαλείς θέσεις εργασίας που δεν ανταποκρίνονται στις γνώσεις τους, κάνουν εκπτώσεις στα ταξίδια, στη διασκέδαση και τα όνειρα για τη δημιουργία της δικής τους οικογένειας. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν δυο, ήτανε τρεις, γίνανε χίλιοι δεκατρείς κι έπειτα δεκάδες εκατομμύρια στη δυτική και νότια «γηραιά ήπειρο».
Κοινωνιολόγοι, πολιτικοί, οικονομολόγοι, media και απλοί πολίτες βρίσκονται σήμερα να αναλύουν το φαινόμενο που θα έχει και σοβαρές δημογραφικές συνέπειες, όπως προβλέπουν, σε μια ήπειρο ήδη γηρασμένη.

Ο εμπνευστής του όρου babyloser, Λουί Σοβέλ, ετών 41, ανήκει οριακά και ουσιαστικά σε αυτήν τη γενιά των «χαμένων».

Ανατρέχει στις έρευνες και τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν ότι η αγοραστική τους δύναμη έχει μειωθεί κατά 25% κατά μέσο όρο συγκριτικά με αυτή των γονιών τους, όταν ήταν στην ηλικία τους και ξεκινούσαν τη δική τους ζωή μακριά από την πατρική εστία.

Οι αριθμοί δεν μπορούν να αποδώσουν ωστόσο την πικρία, την απογοήτευση, την οργή, την παραίτηση που βίωσε και ο ίδιος. Εντοπίζει τη βασική αιτία της δυσάρεστης έκπληξης που περίμενε τους 30ρηδες- 40ρηδες του σήμερα, όπως δήλωνε πρόσφατα στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» και όπως συγκλίνουν πολλοί αναλυτές, στο γεγονός ότι η μεσαία τάξη που έζησε την ευημερία μετά την οικονομική ανάπτυξη των περασμένων δεκαετιών, βρέθηκε εντέλει χωρίς δίχτυ προστασίας μπροστά στην οικονομική ύφεση που εξαπλώνεται διεθνώς.

Ενδεικτικά στη Γαλλία το 1973 μόνο ένα 6% των αποφοίτων πανεπιστημίων ήταν εκτός αγοράς εργασίας.

Σήμερα το ποσοστό ανεργίας στην κατηγορία των νέων με πτυχία έχει εκτοξευτεί στο 30%, ενώ ο μέσος όρος για τους ανέργους, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και εκπαιδευτικού επιπέδου, ανά τις χώρες-μέλη της Ε.Ε., είναι υποπολλαπλάσιος. Πολλοί από όσους επένδυσαν λοιπόν στη γνώση, καταλήγουν να ιδρώνουν για μια θέση με μισθό ανειδίκευτου εργάτη.

Στη Βρετανία οι babylosers είναι η γενιά iPod. Μεταφρασμένο ως αρκτικόλεξο από το αγαπημένο γκάτζετ τους, είναι η «ανασφαλής, πιεσμένη, πνιγμένη στους φόρους και τα χρέη» γενιά (insecure, Pressured Overtaxed, Debtridden).

Οι ετικέτες αλλάζουν, όμως τα προβλήματα είναι τα ίδια στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη ή στην Αθήνα, όπως υπογραμμίζει η ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» σε πρόσφατο σχετικό αφιέρωμα στους babylosers.

Στην Ευρώπη σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Ε., 16 εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Τη δεκαετία του ’60 ήταν κατά κανόνα οι ηλικιωμένοι. Σήμερα είναι οι νέοι που φυτοζωούν και αγωνίζονται να διατηρήσουν ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Πολιτικοί αναλυτές, όπως η συγγραφέας και αρθρογράφος Αριάν Σεμίν, βλέπουν στον εκρηκτικό συνδυασμό της απογοήτευσης και της οργής τους με την πολιτική, που έχει οδηγήσει σε αυτή την πικρή πραγματικότητα, και των άνευ προηγουμένου επί δεκαετίες μαζικών διαδηλώσεών τους στους δρόμους ανά τη «γηραιά ήπειρο» τους τελευταίους μήνες, με κοινό αίτημα ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, την «πρώτη ύλη» για μεγάλες αλλαγές και στην πολιτική σκηνή τις επόμενες δεκαετίες.

*Η Μαρία Σπηλιοπούλου είναι δημοσιογράφος. Το άρθρο της δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος την Κυριακή 20-7-2008.

32 comments:

  1. Ένα κύμα εσωστρέφειας, απαισιοδοξίας και γκρίνιας κυριεύει όλη την Ευρώπη. Είμαστε τα κακομαθημένα παιδιά του πλανήτη. Η λέξη losers δείχνει από μόνη της τον αρνητικό τόνο. Ενώ θα έπρεπε να λέμε ότι είμαστε gainers, αλλά άτυχοι που οι ακριβώς προηγούμενες γενιές από εμάς, οι γονείς μας, σε όλη την Ευρώπη, μάθανε να κερδίζουνε ζητώντας από το κράτος κι όχι δημιουργώντας. Σε μια μεταπολεμική εποχή που ξεκίνησε από την καταστροφή για να ξανααναπτυχθεί, όπου το κράτος έπαιξε καλά το ρόλο νταντά, οι συγκυρίες ευνόησαν αυτόν τον τρόπο ζωής. Και πλέον αρνούμαστε να ξεβολευτούμε. Αυτή η νοοτροπία είναι που κληρονομούμε από τους γονείς μας, οι οποίοι όπως μάθανε έτσι συνεχίζουν και στην τρίτη ηλικία, θεωρώντας ότι είναι προοδευτικοί κι αρνούμενοι να δούνε στα μάτια τις επιπτώσεις των απαιτήσεων τους.

    Κι εμείς? Θα δεχτούμε τον όρο losers? Not me sir.

    ReplyDelete
  2. ούτε εγώ δέχομαι τον όρο loser, αλλά είναι άλλο το να μη τον δέχεσαι και άλλο το να είσαι αντικειμενικά. Διότι πολύ απλά όταν και ο τελευταίος σκατατζής πουθενάς της γενιάς του πολυτεχνείου έπιασε σκατά και τα έκανε χρυσό χτίζοντας ένα σπιτάκι κι ένα αυθαιρετάκι κι έχοντας και δύο αυτοκινητάκια και τώρα σου λέει έλα στη δούλεψή μου για 700 και 800 και 1000 ευρώ χωρίς μέλλον ε τότε losers είμαστε.

    ReplyDelete
  3. gμόσιε έχεις σκεφτεί ποτέ ότι το να δέχεσαι να δουλέψεις για 700 και 800 είναι κι αυτή μια στάση βολεμένου? Βουίζει όλος ο πλανήτης για την εποχή της δημιουργίας, της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, του ρίσκου, του τέλους της μισθωτής εργασίας, της τεχνολογικής επανάστασης, κι εμείς διαλέγουμε τον όρο loser καθώς δεχόμαστε να εργαστούμε υπό αυτές τις συνθήκες?

    Πρόβλημα υπάρχει όχι εκεί που τοποθετείσαι (εκεί είναι πρόβλημα τόλμης, άρα είμαστε losers όχι ως χαμένοι κι άμοιροι ευθυνών αλλά καμμένοι από δικό μας χέρι), αλλά στο πολιτικό γίγνεσθαι.

    Η προηγούμενη γενιά αν κάτι έμαθε εξαιρετικά καλά είναι να διεκδικεί και να κερδίζει μέσω της πολιτικής διαδικασίας, κι ας μην δουλεύει και καθόλου. Και καθώς αυτή η γενιά υπερισχύει και πληθυσμιακά συνεχώς, αποκτά τρομερό πλεονέκτημα χειραγώγησης της πολιτικής προς τα συμφέροντα της έναντι της δικής μας πλέον απολιτίκ γενιάς.

    ReplyDelete
  4. @ gμόσιος

    Φυσικά. Αυτές είναι οι συνέπειες του Λαϊκού Ολοκληρωτισμού.

    ReplyDelete
  5. Συμφωνώ απόλυτα με τον mesout.
    Πιστεύω κι εγώ ότι οι άλλοι θα σε αντιμετωπίσουν όπως τους επιτρέπεις εσύ ο ίδιος.

    Πρέπει να ξεκολλήσουμε από τον ασφαλή δρόμο που μάθαμε από τους γονείς μας ότι μπορεί να κερδίζονται τα προς το ζειν και να αναζητήσουμε νέους τρόπους απασχόλησης.

    Είναι ξεπεσμός να δέχεσαι να υποστείς τις δοκιμασίες τις κάθε μιας εταιρίας που θέλει να σε προσλάβει, οι οποίες πολύ συχνά εμπεριέχουν συνεντεύξεις που διεξάγονται με εξευτελιστικό και ταπεινωτικό τρόπο, για να πάρεις μια θεσούλα των 700 ευρώ.
    Με αυτήν την συμπεριφορά ανοχής, αν μη τι άλλο, νομιμοποιείς τον καθένα να σε υπολογίζει ως αναλώσιμο και ως αμελητέα ποσότητα και έτσι να σου συμπεριφέρεται αναλόγως (τόσο σε οικονομικό όσο και σε διαπροσωπικό επίπεδο).

    Πρέπει να μάθουμε να διαλέγουμε την εργοδοσία (όπως διαλέγει και αυτή) και να θεωρούμε τους εαυτούς μας, έναντι των εκάστοτε προϊσταμένων, συνεργάτες και όχι υπαλλήλους ή υφισταμένους.

    ReplyDelete
  6. μα ναι δεν αντιλέγω

    ReplyDelete
  7. Αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι σιγά σιγά μπαίνει στα άρθρα των εφημερίδων και η ευρύτερη προβληματική για τη γενιά των 700 ευρώ που αναπτύσσεται στην Ευρώπη και τον κόσμο. Η γενιά IPOD, και οι άλλες γενιές των ευρωπαϊκών κρατών είναι θέματα που έχουμε βάλει στη συζήτηση από την πρώτη στιγμή με παράθεση συγκεκριμένων ερευνών τόσο από προοδευτικά όσο και συντηρητικά think tanks.

    Στην Αμερική κάνει λάθος η συγγραφέας ότι δεν συζητιέται το θέμα. Συζητιέται και πάρα πολύ μάλιστα. Βιβλία όπως το The Coming Generational Storm των Kotlikoff και Burns, το The Trap του Brooks αλλά και άρθρα των NYT όπως το πρόσφατο The 60's begin to fade as liberal professors retire και έρευνες όπως Economic Mobility: is the american dream alive and well? δείχνουν ότι ο προβληματισμός είναι πολύ μπροστά

    ReplyDelete
  8. "Ενδεικτικά στη Γαλλία το 1973 μόνο ένα 6% των αποφοίτων πανεπιστημίων ήταν εκτός αγοράς εργασίας.

    Σήμερα το ποσοστό ανεργίας στην κατηγορία των νέων με πτυχία έχει εκτοξευτεί στο 30%, ......"

    Τι ποσοστο του πληθυσμου ηταν αποφοιτοι πανεπιστημιων το 1973 και ποιο ειναι το ποσοστο σημερα?

    Γενικα δεν εχω πειστει οτι η σημερινη γενια ειναι σε χειροτερη θεση απο τις προηγουμενες.

    ReplyDelete
  9. Η γενιά IPOD, και οι άλλες γενιές των ευρωπαϊκών κρατών είναι θέματα που έχουμε βάλει στη συζήτηση από την πρώτη στιγμή με παράθεση συγκεκριμένων ερευνών τόσο από προοδευτικά όσο και συντηρητικά think tanks.

    Aλλά να επαναλαμβάνουμε mundane banalities και μάλιστα καταμεσής του καλοκαιριού;;;;;;;;;
    Εχουμε που έχουμε αποχαυνωθεί από την ζέστη............
    Εχει χαλάσει και το κλιματιστικό στην οικία Παρμενίδη......

    ΕΛΕΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ

    ReplyDelete
  10. @ tyn

    Utterly poigant and opportune remark!!!!!!!!

    ReplyDelete
  11. Πολύ καλό άρθρο, αλλά εξίσου θα με ενδιέφερε να διαβάσω το αντίστοιχο άρθρο μιας κοπέλας που εργάζεται ή σπουδάζει στο Πεκίνο, τη Σαγκάη ή το Νέο Δελχί. Έχω την άποψη οτι αυτό θα ήταν ένα πολύ πιο αισιόδοξο άρθρο...

    Αυτό που καταλαβαίνω (με τις περιορισμένες μου οικονομικές γνώσεις) είναι οτι εδώ έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο των συγκοινωνούντων δοχείων της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό αναπόφευκτα οδηγεί σε ομαλοποίηση των ανισοτήτων του βιωτικού επιπέδου των εργαζόμενων, ανεξαρτήτως συνόρων. Σε αυτό το δυναμικό περιβάλλον κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν...

    Πάντως, χαίρομαι ιδιαίτερα για τον θετικό και αισιόδοξο τόνο των προηγούμενων απόψεων.

    ReplyDelete
  12. Δεν επαναλαμβάνουμε. Συνεχίζουμε, αναπτύσσουμε με σκοπό να εμπεδώσουμε ορισμένες έννοιες και κάποια χρήσιμα πλαίσια ανάλυσης, και ερχόμαστε σε επαφή με μια προβληματική που αναπτύσσεται σχετικά με τη νέα γενιά σε όλα τα κράτη της δύσης με γηρασμένες κοινωνίες.

    tyn, διάβασε καλά την έρευνα του REFORM με τίτλο A lifebelt for the ipod generation της οποίας έχουμε βάλει link στο σχετικό post. Ειδικά δες τον πίνακα 16 (table 16 who is winning the generation game). Πιο πάνω υπάρχουν και στοιχεία σχετικά με τον αριθμό αποφοίτων και τις μεταπανεπιστημιακές τους προοπτικές.

    ReplyDelete
  13. kypseliotis, έχεις δίκιο όντως έτσι είναι. Το αντίστοιχο άρθρο θα ήταν πολύ πιο αισιόδοξο. Για την ακρίβεια όσα γράφονται αυτή τη στιγμή είναι, αφού σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία παρά τα μύρια όσα προβλήματα επεκτείνεται με ταχύτητα η μεσαία τάξηθέτοντας σε λειτουργία ένα κύμα οικονομικής ανόδου για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

    ReplyDelete
  14. Πήρανε συνέντευξη από ένα τύπο πριν μερικά χρόνια. Είχε χάσει τη δουλειά του και άρχισε να κάνει part-time δουλειές, αλλά τις έκανε με μέθοδο. Ας πούμε κάθε Δευτέρα και Τετάρτη πρωί πήγαινε στην τάδε δουλειά, κάθε Πέμπτη και Παρασκευή βράδυ στη δείνα δουλειά κλπ.

    Το αποτέλεσμα ήταν:
    Τέσσερις part-time δουλειές (με ασφαλιστική κάλυψη από έναν από τους "εργοδότες") και μία δουλειά με σύμβαση. Τρία μόνο βράδια την εβδομάδα και όλα τα πρωινά. Ακαθάριστα έσοδα $4,200 το μήνα.

    O πατέρας της αρραβωνιαστικιάς μου έπιασε δουλειά σε μια βιοτεχνία που φτιάχνει καλάμια ψαρέματος. Είπε ότι "διάλεξε αυτή τη δουλειά από πάνω από 10 άλλες που βρήκε μέσα σε μία βδομάδα, έτσι για να βγαίνει από το σπίτι".
    Ο γιος της (20 χρονών) που ζει μαζί με τον παππού, ισχυρίζεται ότι "δεν υπάρχουν δουλειές".

    "Αυτό που καταλαβαίνω (με τις περιορισμένες μου οικονομικές γνώσεις) είναι οτι εδώ έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο των συγκοινωνούντων δοχείων της παγκόσμιας οικονομίας."

    Σ' αυτό έχεις μεγάλο δίκιο. Πρόκειται για το σοσιαλιστικό όνειρο, να μοιραστεί ο πλούτος σε όλες τις χώρες. Το πρόβλημα δεν είναι "τι δουλειά να βρούμε". Το πρόβλημα είναι ότι το Κράτος ΔΕΝ έχει προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα κι εξακολουθεί να μεταχειρίζεται τους πολίτες με τα παλιά πρότυπα.

    Από την άλλη βέβαια έχεις και τους νέους που αντί να κάνουν κάτι, έστω και με λίγα λεφτά ως ξεκίνημα (όλοι ξεκινάμε από χαμηλά), ή έστω να δοκιμάσουν κι ας αποτύχουν μερικές φορές (όλοι τα περνάμε), κάθονται κι αναμασάνε κάτι αστεία περί μικροδιαφορών μεταξύ πανεπιστημίων και διαφόρων "συστημάτων" και άλλα ερασιτεχνικά.

    Από τη μια κολλημένοι στις εντολές των γονέων ("πανεπιστήμιο και δουλειά γραφείου στο δημόσιο για όλη σου την ασήμαντη ζωή") και από την άλλη υπερβολική προσοχή σ' αυτά που λένε οι αποτυχημένοι (πολιτικοί) σχετικά με διαφοροποιήσεις πολιτικών-κοινωνικών "συστημάτων" που απλά δεν υπάρχουν (!). Και βγαίνουνε μετά και λένε ότι είναι και "μορφωμένοι", ενώ δεν κάνουν απολύτως τίποτα... διαβάσανε 40 βιβλία στο πανεπιστήμιο (40 μαθήματα) και νομίζουν ότι μάθανε όλο τον κόσμο. Αδράνεια. Απάθεια. Αδιαφορία. Κακή κουλτούρα. Κακές εθνικές συνήθειες.

    Γι' αυτό επιμένω ότι οι νέοι, όσοι μπορούν, πρέπει να φύγουν επειγόντως για άλλες, ανεπτυγμένες χώρες και να προσπαθήσουν εκεί. Όσο μπορούν. Εάν είναι να προσπαθήσεις, έστω και χωρίς θεαματικά αποτελέσματα, καλύτερα να είσαι σε καλό χωράφι.

    ReplyDelete
  15. Καλησπέρα και από μένα.
    Το προηγούμενο έτος βρισκόμουν στην Ολλανδία στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών Socrates-Erasmus.

    Μεταξύ άλλων, τη μεγαλύτερη ίσως εντύπωση κατά την προσαρμογή μου στην Ελληνική πραγματικότητα μου έκανε η μεμψιμοιρία που μας δέρνει..

    Μου φαίνεται πραγματικά απίθανο που συνήλικοί μου παραπονιούνται για τα πάντα αλλά δε κάνουν τίποτα για να τα αλλάξουν. Και αν τους πεις γιατί δε κάνεις κάτι, παίρνεις σαν απάντηση κάποια παραλλαγή του "ωχ αδερφέ". Και αν τους επισημάνεις κάποια παθογένεια της Ελλάδας, ακόμα και την πιο μικρή, ακούς το "έτσι είναι η Ελλάδα". Άνθρωποι 20-25 ετών. Κατά τ'άλλα όλοι οδηγούν αυτοκίνητο, είτε δικό τους είτε των γονιών τους και δε πληρώνουν ενοίκιο(εκτός και αν είναι φοιτητές σε άλλη πόλη αλλά και πάλι τότε οι γονιοί τους το πληρώνουν).

    Και από φιλοδοξίες μηδέν.
    Και μετά λέμε ότι μας φταίει η προηγούμενη γενιά. Δε λέω ότι δε φταίει αλλά δε κοιτάμε τα χάλια μας λέω εγώ.

    Όλοι(70%+) κουτοπόνηροι, καλοπερασάκηδες και αρπακολλατζήδες.
    Να μας χαιρόμαστε!

    ReplyDelete
  16. Oi γονείς των σημερινών 20-30άρηδων, δλδ η γενιά του Πολυτεχνείου, έχουν την ίδια ηλικία με μένα.

    Η κατάστασή τους ασφαλώς άλλαξε επί Συμμορίας του 81, όταν ο πορνο-αλκοολικός οικονομολόγος συνέλαβε την ιδέα να δανεισθεί ΕΠΤΑ (7) ΑΕΠ από το μέλλον, δλδ από ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ σας των G700,

    1) δίνοντας 50% ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ εν μιά ΝΥΚΤΙ
    και
    2) ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΝΤΑΣ ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, μεγαλο-, μεσο- και μικρο-θεσίτες δημόσιους και μη υπαλλήλους,
    α) να ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΟΥΝ τον ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ
    β) να ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΕΥΑΤΟΥΣ και ΑΛΛΗΛΟΥΣ και
    γ) να ΒΙΑΣΟΥΝ και να ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΟΥΝ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΑ το ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

    ΟΤΑΝ όμως οι γονείς σας ήσαν στην ηλικία σας, δλδ ΠΡΙΝ ανέβει η ΣΥΜΜΟΡΙΑ στην ΕΞΟΥΣΙΑ, ή κατάστασή τους ήταν, κατ ελάχιστον, ΤΡΑΓΙΚΗ.

    ΘΥΜΑΜΑΙ την ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ μου όταν τους πρωτοσυνάντησα ως πρωτοετής φοιτητής. Χημείο Αθηνών, Οδός Σόλωνος, Παράδοση Φυσικής.
    Μπήκα στο Αμφιθέατρο. Η μπόχα ήταν αποπνικτική. Κοίταξα γύρω. Είχα την αίσθηση πως βρισκόμουν σε χώρα των Non-Aligned (Αδεσμεύτων) όπως αυτο-ονομαζόταν τότε μιά ομάδα χωρών που δεν ανήκε μήτε στον Δυτικό Κόσμο ούτε στο Κομμουνιστικό Bloc (ήτοι Γιουγκοσλαβία, Ινδία κλπ).
    Μέσα σε ένα αμφιθέατρο πρωτοετων φοιτητών της Ιατρικής, ΠΕΡΙΠΟΥ 3% ήσαν αυτό που λέμε "Ευρωπαίοι" και το 97%, τριτοκοσμίτες through and through.

    ΜΗ ΛΕΤΕ ανοησίες, λοιπόν.
    ΔΕΝ είστε καθόλου baby losers. AYTOΣ που συνέλαβε τον όρο είναι intellectual fraud. ΕΣΕΙΣ είστε οι BABY ABUSERS ή, κατα Κομφούκιον, ΒΑΒΥ PREDATORS.

    ΕΙΣΤΕ τα παιδιά της ευμάρειας και πρέπει να νοιώθετε ΠΑΝΕΥΤΥΧΕΙΣ.

    Ασφαλώς, όπως συχνά ισχυρίζεται η G700, το ΒΙΟΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ των λαών είναι ΛΟΓΙΚΟ και ΔΙΚΑΙΟ να βελτιώνεται, δεν θα υποστρέψουμε ούτε γίνεται δεκτή η ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΣ. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ απόλυτα εδώ.

    ΟΜΩΣ, η ΚΛΙΣΗ της γραμμικής σχέσης "βιοτικό επίπεδο Ελληνικής Νέας Γενιάς versus χρόνος" όχι ΜΟΝΟ ΑΛΛΑΞΕ αλλά έγινε ΟΞΕΙΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ KAI vis-a-vis Europe/Canada/USA ήταν ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ.

    ΕΣΕΙΣ, δλδ τα τσογλανάκια των Ελλήνων lumpen με λεφτά, παρότι η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ μας είναι ΡΗΧΗ και ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ, ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΕ πολύ περισσοτέρων ΑΓΑΘΩΝ από ό,τι τα παιδιά των οικογενειών
    ROCKEFELLER, VANDERBILT, ROTHSCHILD, SWEENEY, GATES και BUFFETT. Ιndeed, τα παιδιά των πλουσιοτέρων οικογενειών του κόσμου είναι γυφτάκια δίπλα σας.

    Παρά ταύτα, ΕΙΣΤΕ η ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΙΑ που ΑΔΥΝΑΤΕΙ να ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ και ΑΓΝΟΕΙ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Γιά την ακρίβεια μιλάτε την διάλεκτο των ΥΠΗΡΕΤΡΙΩΝ της δεκαετίας του 60 και μάλιστα με Σλαβομακεδονική προφορά. Είστε through and through ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΙ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΑΡΑΒΕΣ, δλδ εικών και ομοίωσις των γονέων σας.

    ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ:

    1. Τα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ σας ΔΕΝ βρίσκονται εκεί που νομίζετε ότι είναι, ΟΥΤΕ εκεί που οι ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΑΔΕΣ πολιτικοί σας λένε ότι είναι.

    2. ΕΙΣΤΕ η ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΙΑ που ΒΙΩΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΓΝΩΣΗΣ και ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ.
    Για μένα είστε η "Angela Dimtriadou generation" and indeed there is nothing LOWER than that!

    3. Eάν "ΣΦΑΞΕΤΕ" τους γονείς σας, να είστε βέβαιοι, εφ όσον θα αρθρώσετε ΣΩΣΤΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ (πράγμα που αμφιβάλλω), πως θα ΑΘΩΩΘΕΙΤΕ παμψηφεί.

    ReplyDelete
  17. Eνοείται πως δεν αναφέρομαι στον νεαρόκοσμο που διατυπώνει ιδέες εδώ μέσα, δλδ το 1-5%.
    Να το ξαναπώ ΑΛΛΗ μιά φορά για να ΜΗ παρεξηγηθώ:

    Το 1-5% των νεαρών Ελλήνων Επιστημόνων είναι WORLD CLASS CREME de la CREME, άτομα που αν αποφασίσουν να βγουν ΕΚΤΟΣ Ελλάδος ΘΑ ΛΑΜΨΟΥΝ και θα ΤΙΜΗΣΟΥΝ την ΠΑΤΡΙΔΑ
    αλλά
    το 95-99% είναι WORLD CLASS TRASH.

    ReplyDelete
  18. Ανήκω και εγώ σ΄αυτή τη γενιά(ηλικιακά) των 700 Ευρώ.Εξηγούμαι ,για να μην παρεξηγούμαι: ξεκίνησα το 2001 με 150 Ευρώ ως ωρομίσθιος καθηγητής σε ιδιωτικό σχολείο,δούλεψα σε φροντιστήριο τον επόμενο χρόνο και με τα ιδαίτερα έβγαζα περί τα 1500 Ευρώ.Διορίστηκα στο δημόσιο με ΑΣΕΠ για τον απλούστατο λόγο ότι ήθελα εξασφαλισμένη εργασία και ποιότητα ζωής,κάτι που στον ιδιωτικό τομέα είναι όνειρο θερινής νυχτός.Ποια δημιουργικότητα μπορεί να έχει κανείς,όπως κάποιοι στο μπλογκ λένε ,όταν δεν του κολλάνε ένσημα και κυνηγάει τους εργοδότες για το δώρο;Αντίθετα,σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες,ακόμη και στην Αμερική,αυτά είναι λυμένα.
    Τώρα,γιατί δεν βρίσκουν δουλειά οι νέοι;
    Για τους ακόλουθους λόγους,κατ'εμέ:
    α)Αναντιστοιχία πτυχίων με αγορά εργασίας.Το πρόβλημα ξεκινάει από το Πανεπιστήμιο με τα πολυπληθή τμήματα.Αποφοιτούν 5000 φιλόλογοι κάθε χρόνο.Αυτοί μπορούν να απορροφηθούν;
    Την δεκαετία του 70 είναι ζήτημα αν ξεπερνούσαν τους 500.
    β)Οι προσοντούχοι στην Ελλάδα δεν είναι και λίγοι.Το πρόβλημα είναι ότι οι προσφερόμενες θέσεις ανήκουν στον τομέα των υπηρεσιών ,είναι πολλές και κακοπληρωμένες.Γι'αυτό ένας θεολόγος ή ένας κοινωνιολόγος θα δουλέψει στα ΙΚΕΑ.θα μου πείτε και οι ηλεκτρονικοί που δουλεύουν στη Vodafone,γιατί απολύονται; Έλα ντε.Εγώ πιστεύω ότι φταίει ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση αλλά θα θεωρηθώ γραφικός.
    γ)Επίσης, είμαστε και λίγο βολεμένοι ,αφού θέλουμε την δουλειά στο πιάτο και άκοπα.Δε ρισκάρουμε ,ούτε αλλάζουμε τόπο εργασίας.
    Τέλος,είμαστε μια γενιά χωρίς πολιτική σκέψη και με κουτσουρεμένη μόρφωση(δε μιλώ για εκπαίδευση)της οποίας ο αμοραλισμός και ο ατομικισμός χτυπούν κόκκινο.Η γενιά του Πολυτεχνείου φρόντισε να μας διαπαιδαγωγήσει κατάλληλα.Με ατομικές λύσεις δε λύνονται τα συλλογικά προβλήματα,όπως αυτό της ανεργίας,όσο κι αν κάποιοι βολεύονται.Δυστυχώς ή ευτυχώς, μια κοινωνική έκρηξη θα ανακατέψει την τράπουλα είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.

    ReplyDelete
  19. ΟΠΩΣ είναι ΠΡΟΦΑΝΕΣ από το ΓΕΝΙΚΟ Ευρωπαϊκό κλίμα, η Οικονομική Πολιτική των gangsters της ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ του 81, ερμηνεύει ΜΟΝΟ ένα μέρος του σημερινού Ελληνικού εργασιακού και οικονομικού αδιεξόδου, ήτοι την ΧΑΩΔΗ απόσταση μεταξύ της οικονομικής κατάστασης των γονέων (aged >50-55) ΚΑΙ αυτης των παιδιών (aged <35-40), τόσο σε ΑΠΟΛΥΤΕΣ τιμές όσο ΚΑΙ συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη.

    ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΟΥΔΕΙΣ Ευρωπαϊκός Λαός ΔΙΑΘΕΤΕΙ τόσους πλούσιους πολίτες όσο η Ελλάδα, όπου 75% του πληθυσμού έχει ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ πρώτη κατοικία και 25% ΚΑΙ ΕΞΟΧΙΚΗ, οι PORSCHE κυκλοφορούν όπως τα χαρτομάνδημα και τα PRADA όπως οι οδοντογλυφίδες!!!!!!!!!!!!!!!!!
    ΚΑΙ μάλιστα σε μιά χώρα ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΔΟΜΗ, με ΣΑΘΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, και με επιχειρήσεις ΑΝΑΓΚΗΣ και της ΜΙΑΣ ΓΕΝΕΑΣ.
    Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα έχει τους χαμηλότερους μισθούς νέων από τους Ε15 εξαιρουμένης της Πορτογαλίας (needs verification).

    AYTO το ΧΑΩΔΕΣ εισοδηματικό ΧΑΣΜΑ (HIATUS) και η ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ μεταξύ του οικονομικού status των >50 ετών και της οικονομίας in toto, είναι ΣΥΝΕΠΕΙΑ του ΛΑΪΚΙΣΤΙΚΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ της Ελλάδος("ΣΗΚΩ ΑΝΤΡΕΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΣ!"). Σημειωτέον πως η ΑΠΛΗΣΤΙΑ και η ΑΜΑΘΕΙΑ των Eλλήνων sans culottes et sans souliers ήταν ΤΟΣΗ, που ΔΕΝ ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΑΝ να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ έστω και 10% ή 5% από τα ΔΑΝΕΙΚΑ (διάβαζε "κλεμμένο πλούτο") εκ της ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ των ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΓΕΝΕΩΝ γιά να ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΟΥΝ μακρόπνοα ΕΡΓΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ που θα δημιουργούσαν ΣΤΙΒΑΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ εργασίας.

    Nonetheless, Ο ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΣ αριθμός ανέργων ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ της Ελλάδος είναι, σε σημαντικό βαθμό, ΑΝΑΛΟΓΟΣ των ποσοστών που παρατηρούνται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

    ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ;;;;;

    ΝΑ μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια.
    Στα παρελθόντα 30 χρόνια προέκυψε μιά ΨΕΥΔΟ-αστικοποίηση (pseudo-gentrification) μεγάλων μαζών του πληθυσμού.
    Συνεπεία αυτού, ΟΛΟ και περισσότερες ομάδες νέων στράφηκαν στην τριτοβάθμια παιδεία. Παρά, δε, την ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ των οικονομιων των καθ έκαστα Ευρωπαϊκών χωρών, η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΤΥΧΙΩΝ στην ΕΥΡΩΠΗ ΑΥΞΗΘΗΚΕ πολύ ταχύτερα της ΑΗΞΗΣΗΣ της ΖΗΤΗΣΗΣ.

    ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ, δε, ΤΙ θάχε συμβεί εάν οι Ευρωπαίοι γεννοβολούσαν στο άμεσο παρελθόν με τους ίδιους ρυθμούς όπως και στην ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ!
    Τόχετε σκεφθεί αυτό.

    Οι ΗΠΑ, από την άλλη, προσαρμόσθηκαν νωρίς στις οικονομικές αλλαγές της παγκοσμιοποίησης ΚΑΙ σήμερα ΜΠΟΡΟΥΝ ακόμα να απορροφούν ΟΛΟΥΣ τους πτυχιούχους (εκτός από αυτούς των Arts and letters, ου μονίμως ΕΤΕΡΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ), διότι

    ΣΤΡΑΦΗΚΑΝ στο Know How, Knowledge Workers και ΔΕΛΕΑΣΑΝ σχεδόν όλους τους Ευρωπαίους με ΑΥΤΕΣ τις ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ.

    Ici Place Regilles. Bonjour a tous.

    Δελτίον Καιρού: "Σήμερα θα ΠΛΕΟΥΝ άνεμοι βορειοδυτικοί, ασθενείς έως ΜΕΤΡΙΟΙ με ΟΛΙΓΗΝ" (Βασιλειάδου).

    ReplyDelete
  20. Καφετζού circa 1954, Γεωργία Βασιλειάδου, Αλέκος Σακελλάριος.

    ReplyDelete
  21. Το στοίχημα είναι πώς θα μπορέσουμε να δούμε το εισόδημα όχι σαν μισθό, αλλά σαν αμοιβή ενός συνόλου δραστηριοτήτων, και επιπλέον πώς αυτό το εισόδημα μπορεί να προκύψει από την παροχή υπηρεσιών στην τρίτη ηλικία.

    ReplyDelete
  22. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ, να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ ο Δείκτης Γεννήσεων είναι στο 2.35 περίπου ΑΝΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ένώ στην Ευρώπη έχει υποχωρήσει, κατά μέσον όρο στο 1.5, που σημαίνει ότι στις ΗΠΑ η ΑΥΞΗΣΗ προσφοράς πτυχίων είναι ΣΥΝΕΠΕΙΑ OMOY, ΚΑΙ της GENTRIFICATION ΚΑΙ της ΑΥΞΗΣΗΣ του ΙΘΑΓΕΝΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ.

    Στην ΕΥΡΩΠΗ, αντιθέτως, η ΑΥΞΗΣΗ προσφοράς πτυχίων είναι προϊον της pseudo-gentrification παρά την ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.

    Με άλλα λόγια, είναι ΕΜΦΑΝΕΣ ότι έχει ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΚΟΡΕΣΜΟΣ στην ΑΓΟΡΑ ΠΤΥΧΙΩΝ. Εξ αυτού απορρέει ότι ΕυρωπαΙκοί Λαοί που προσαρμόζονται στις ΑΝΑΓΚΕΣ της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ οικονομίας ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ knowledge workers θα επιτύχουν ΕΝΑ ΝΕΟ, ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ (equilibrium point) στην σχέση "προσφορά-ζήτηση πτυχίων".
    Στην Ελλάδα, με μιά οικονομία ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ και μάλιστα υπηρεσιών χαμηλού επιπέδου ΔΕΝ αναμένεται ανύψωση του σημείου ισορροπίας. ΕΤΣΙ, σε λίγα χρόνια, θα προκύψει ΜΕΙΖΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ, η ΑΦΙΞΗ της οποίας θα ΕΠΙΤΑΧΥΝΘΕΙ με ΤΕΝΕΚΕΔΕΣ ΛΑΪΚΙΣΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ από άκρου σε άκρο του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ.

    ΑΤΥΧΩΣ, οι πολιτικοί στους οποίους ΣΤΡΕΦΟΥΝ την ΠΡΟΣΟΧΗ τους πολλοί ΑΦΕΛΕΙΣ ΝΕΟΙ είναι ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ και από την ΤΡΕΧΟΥΣΑ κρατούσα κατάσταση.

    This is the TRAGIC PREDICAMENT of GREECE.

    Kυρίες και Κύριοι,

    ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΘΕΙ μεγάάάάάάάάάάάάάλο σφίξιμο στο ΖΩΝΑΡΙ γιά να ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ή τρέχουσα ΚΑΘΟΔΙΚΗ-ΠΤΩΤΙΚΗ πορεία του ΕΘΝΟΥΣ.

    ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ, βεβαίως και γιά να ΜΗ παρεξηγηθώ, ΠΡΕΠΕΙ να ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΘΕΙ η ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ του ΠΟΛΙΤΗ με ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ των cartels, τον οποίο ΤΟΣΟ η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΟΥΝ, καθώς ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΩΡΑΡΙΩΝ κλπ.

    ΦΤΑΙΣ και συ Μιχάλη μου. ΩΡΥΕΣΑΙ από κανάλι σε κανάλι, ως ΣΚΙΩΔΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ γιά τα cartels.
    ΞΕΧΝΑΣ, όμως, Μιχάλη μου, ότι πριν 3-4 χρόνια ΨΗΦΙΣΕΣ ΝΟΜΟ βάσει του οποίου η ΠΑΣΕΓΕΣ (δλδ οι Γεωργικοί Συνεταιερισμοί) θα ΗΤΑΝ

    ΑΚΟΥΣΟΝ

    ΑΚΟΥΣΟΝ

    ΑΚΟΥΣΟΝ

    ΑΚΟΥΣΟΝ

    ΑΚΟΥΣΟΝ

    ΕΛΕΓΧΩΝ και ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    AYTA, Mιχάλη μου, είναι ΜΕΙΖΟΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ κατά της ΠΑΤΡΙΔΟΣ!!!

    ReplyDelete
  23. @ lefteris,

    Αυτά τα χώματα ποτέ δεν ήταν εύκολα να τα δουλέψεις, και τα καλά χωράφια της πατρίδας μας πάντα ήταν λίγα.

    Αυτό δεν είναι κατάρα φίλε μου, αλλά ευχή μεγάλη είναι για το έθνος μας. Αυτά τα άγρια και άγονα βράχια που τα πυρώνει ο ήλιος και τα δέρνουν τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας, αυτά τα βράχια είναι που σπέρνουν Θεούς και ημίθεους, τον Όμηρο και τον πολυμήχανο Οδυσσέα.

    Στην τραχιά τους επιφάνεια αιώνες τώρα ακονίζεται το μυαλό και το πνεύμα του έθνους. Αυτές οι άγονες πέτρες γεννούν τους Μυρμιδόνες, τους Αθηναίους, τους Σπαρτιάτες, τους Σουλιώτες. Αυτές οι ηλιοκαμμένες πέτρες κι η θάλασσα έδωσαν έναν Ελύτη, έναν Καβάφη, τον Ρίτσο, τον Καζαντζάκη.

    Κι αυτές οι πέτρες και η ίδια θάλασσα θα δώσουν τη μαγιά τους και πάλι. Δεν χρειάζεται να κλαίμε και να μεμψημοιρούμε συνεχώς. Είναι απαραίτητο να προηγηθεί ένας σκοτεινός μεσαίωνας για να λάμψει εντονότερα το φως της αναγέννησης. Νομίζω πως έτσι γίνεται πάντα, από καταβολής κόσμου.

    ReplyDelete
  24. αφου εβαλε φοντς ο ventriloquist βαζω κι εγω. κομφου την πλασ πως την προφερεις πλασ ρεζίλ ή πλας ρεγκίλ;

    ReplyDelete
  25. ουσιαστικά η γενιά του πολυτεχνείου και οι προηγούμενοι της στην παιδική ηλικία βίωσαν την υλική στέρηση και τη φτώχεια, όμως από την ενηλικίωση και μετά έφαγαν με χρυσά κουτάλια, πολλοί μάλιστα χωρίς να το αξίζουν. Από την άλλη τα παιδιά τους έζησαν άρχοντες μέχρι την ενηλικίωση και τώρα ως εργαζόμενοι πολίτες καλούνται να σφίξουν το ζωνάρι για να συμμαζέψουν τις ασωτίες των προηγούμενων που νόμιζαν ότι είχαν βρει την κότα με τα χρυσά αυγά. Τα χρυσά σκατά όμως είχαν βρει. Δημοσιονομικό και ασφαλιστικό χρέος και περιβαλλοντικό έλλειμμα μαζί με συλλογικά αγαθά μηδέν είναι ΤΑ θέματα και όχι το playstation που σε πήρε ο μπαμπάς όταν ήσουν 14.

    ReplyDelete
  26. vaggelas said...

    "....Είναι απαραίτητο να προηγηθεί ένας σκοτεινός μεσαίωνας ...."

    @ vaggelas

    O σκοτεινός μεσαίωνας μπορεί να υφίσταται μόνο στην περίπτωση που υπάρχουν άνθρωποι (με την ικανότητα) να τον αντιληφθούν. Όταν αδυνατείς να αντιληφθείς κάτι τότε η ύπαρξή του και πόσο μάλλον η ικανότητά σου να το διαχειριστείς είναι τουλάχιστον αμφίβολη.

    Θα συμφωνήσω εν μέρει με τον Κομφού και ιδιαίτερα στο σημείο όπου αναφέρει:
    "ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ:
    1. Τα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ σας ΔΕΝ βρίσκονται εκεί που νομίζετε ότι είναι, ΟΥΤΕ εκεί που οι ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΑΔΕΣ πολιτικοί σας λένε ότι είναι.
    2. ΕΙΣΤΕ η ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΙΑ που ΒΙΩΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΓΝΩΣΗΣ και ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ.
    Για μένα είστε η "Angela Dimtriadou generation" and indeed there is nothing LOWER than that!"

    Δυστυχώς ζούμε ζωές ξένες, δανεικές από περιοδικά και τηλεοράσεις. Νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε 2,000-3,000 ευρώ το μήνα και τρέχουμε πίσω από το τρένο που κατά πάσα πιθανότητα ποτέ δεν θα προλάβουμε, ενώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε άνετα και ποιοτικότερα με 1,500 ευρώ εκτός των τειχών της ανθρωποφάγου πρωτεύουσας.
    Το ανησυχητικό δεν είναι το έλλειμα στην ποιότητα ζωής, αλλά η ανικανότητα για την αντίληψη του ελλείματος αυτού που επιδεικνύει η γενιά μας.

    Νομίζω ότι έχουμε χάσει τον δρόμο μας. Θα το ξαναπώ... Δεν είναι ο προορισμός του ανθρώπου ούτε η επαγγελματική καταξίωση ούτε ο πλούτος. Τι να το κάνεις αν κερδίσεις ολόκληρο τον κόσμο αλλά στο τέλος αντιληφθείς πως έχασες τον εαυτό σου και τον πεπερασμένο χρόνο που διαθέτεις στον πλανήτη.
    Vaggela, σκότωσε την ελπίδα σου και συ σαν άλλος Καζαντζάκης που θαυμάζεις και θα νοιώσεις καλύτερα. Θα νοιώσεις ελεύθερος.

    ReplyDelete
  27. @ big lebowski
    Ρεζίλ. ΚΑΙ πράγματι, ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΕΙΣ, διότι το κομψότερο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας, το μόνο που ΘΥΜΙΖΕΙ 5η ΛΕΩΦΟΡΟ, κατάφερε να το δυσφημίσει ένας πανάθλιος Κομματικός Μηχανισμός ΚΟΙΝΩΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΩΝ και ΚΑΚΟΠΟΙΩΝ, η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

    @ gμόσιος
    Τα είπες όλα, και μάλιστα λακωνικότερα και πολύ παραστατικότερα από μένα!

    ReplyDelete
  28. @ big lebowski

    re: ventriloquist

    Aυτός ο άνθρωπος έχει μιά μοναδική ευπρέπεια και finesse, ενα αμάλγαμα Δωρικού και Ιωνικού Ρυθμού.

    Σπάνια προσόντα γιά Ελληνες που, όμως, όταν τα διαθέτουν, τα έχουν σε υπερθετικό βαθμό. Αυτοί οι ελάχιστοι που κάνουν πάντα την διαφορά

    ReplyDelete
  29. Και οι "baby boomers" θα γίνουν "old fart losers". Στις ΗΠΑ ήδη ξεκίνησε.

    Αυτό που σίγουρα είμαστε είναι "spiritually losers".

    Πιστεύω να το καταλάβατε.

    ReplyDelete
  30. @ don
    Vaggela, σκότωσε την ελπίδα σου και συ σαν άλλος Καζαντζάκης που θαυμάζεις και θα νοιώσεις καλύτερα. Θα νοιώσεις ελεύθερος.

    ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ!!!!!
    Βέβαια, ΔΕΝ είναι κακό να υπάρχει ελπίδα όταν απ αυτήν ΑΝΤΛΟΥΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ,

    ΑΛΛΑ

    ΜΟΝΟ εφόσον ΔΕΝ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΜΕ ΕΞΑΡΤΗΣΗ απ αυτήν.

    ReplyDelete
  31. @ Κομφού

    Δύσκολα μπορώ να φανταστώ ελπίδα χωρίς εξάρτηση. Έχω την εντύπωση ότι η ελπίδα είναι εξ ορισμού εξαρτησιογόνος. Για αυτό άλλωστε και πεθαίνει πάντα τελευταία.

    ReplyDelete
  32. είστε όλοι καταπληκτικοί στο να αναμασάτε το κύριο άρθρο.

    Καμία λύση μπορείτε να προτείνετε, για να υπάρχει και ουσιαστικός διάλογος?

    Διαφορετικά, δίνετε την εικόνα ενός γέρου που γκρινιάζει για τη μιζέρια του ...

    Μία από τις πρώτες απαντήσεις γράφει : "Βουίζει όλος ο πλανήτης για την εποχή της δημιουργίας, της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, του ρίσκου, του τέλους της μισθωτής εργασίας, της τεχνολογικής επανάστασης, κι εμείς διαλέγουμε τον όρο loser καθώς δεχόμαστε να εργαστούμε υπό αυτές τις συνθήκες?"

    Συμφωνώ. Αλλά πώς μπορεί κάποιος να ξεκινήσει μία επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς κεφάλαιο? Ερώτηση λοιπόν, και δέχομαι τις απαντήσεις σας. Προσωπικά δε βλέπω πώς μπορεί να γίνει αυτό. Με επιτόκια δανεισμού τεράστια στην Ελλάδα, όποιος δεν έχει οικογένεια να τον στηρίξει είναι χαμένος.

    ReplyDelete