Τα ημίμετρα της κυβέρνησης και τα ευχολόγια των κομμάτων της αντιπολίτευσης

Την περασμένη Τετάρτη, με αφορμή την Ευρωπαϊκή Συνόδο Κορυφής στις Βρυξέλλες στις 19 Μαρτίου, ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, κύριος Γιάννης Παπαθανασίου, ανακοίνωσε πάγωμα μισθών στο δημόσιο, έκτακτη εισφορά ύψους 1000 έως 5000 ευρώ στα ετήσια εισοδήματα που ξεπερνούν τα 60,000, προσλήψεις στο κράτος που θα υπολείπονται των συνταξιοδοτήσεων κατά το 2009, και παρακράτηση του 5% της βουλευτικής αποζημίωσης κάθε μήνα, ποσό που θα τοποθετείται απευθείας στο εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής.

Κατ' αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση υπολογίζει να εξοικονομίσει γύρω στα 350 εκ. ευρώ και συμπεριλαμβανομένης της είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών, να προσθέσει επιπλέον 2 δις στον κρατικό κορβανά. Τα νέα οικονομικά μέτρα, που κατά την προσφιλή συνήθεια των Μέσων ονομάστηκαν "μέτρα σοκ", μόνο σοκαριστικά δεν είναι. Δεν είναι καθόλου σοκαριστικός ο κεφαλικός φόρος στα μεγάλα εισοδήματα τη στιγμή που την τελευταία πενταετία οι έχοντες έχουν δει την πληρωμή φόρων τόσο από εισόδημα όσο και από ακίνητη περιουσία να μειώνεται ραγδαία. Υπενθυμίζουμε ότι α) ο ΦΜΑΠ καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από έναν μικρό flat tax ακίνητης περιουσίας, το ΕΤΑΚ και β) ο φορολογικός συντελεστής εισοδήματος φυσικού προσώπου έπεσε στο 37% για τα εισοδήματα από 45,000 ευρώ μέχρι 75,000 και στο 40% για άνω των 75,000 ευρώ. Μ' αυτά τα δεδομένα η έκτακτη εισφορά συνιστά μια απόλυτα δίκαιη και λογική εξέλιξη. Όπως αυτονόητη και δίκαιη επίσης είναι τόσο η μείωση του αριθμού των υπαλλήλων δια των λιγότερων προσλήψεων στο κράτος τερατούργημα, όσο και η παρακράτηση του 5% της βουλευτικής αποζημίωσης, ποσό που κατά την άποψή μας θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερο έτσι ώστε να συμβολίσει την πραγματική διάθεση του πολιτικού κόσμου να συμβάλει στην αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος.

Αυτό για το οποίο ελέγχεται η κυβέρνηση στην προκειμένη περίπτωση είναι άλλο. Ότι τα μέτρα που ανακοίνωσε δε βελτιώνουν ούτε κατά το ελάχιστο τη μακροπρόθεσμη δημοσιονομική θέση της χώρας, και βέβαια δεν αποκαθιστούν την κοινωνική δικαιοσύνη ανάμεσα στις διάφορες εισοδηματικές ομάδες. Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Το Υπουργείο Οικονομίας δεν πήρε πίσω ούτε ένα ευρώ από τα 2 δις που έδωσε σε παροχές και επιδοτήσεις ειδικών ομάδων, κυρίως του δημοσίου, από το μήνα Νοέμβριο μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου. Αντιθέτως με περίσσιο θράσος βάζει τώρα το χέρι στην τσέπη των πολλών, των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων για να χρηματοδοτήσει τους λίγους και εκλεκτούς ή συντεχνιακά ισχυρούς. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους συνεργάτες των βουλευτών που πήραν αύξηση 25 ευρώ το μήνα, του υπαλλήλους του ΥΠΕΣ που πέτυχαν να μοιράζονται το 50% των εσόδων του Εθνικού Τυπογραφείου υπό τη μορφή μηνιαίου επιδόματος (δεν τους έφτανε το 30% σε λίγο θα ζητήσουν και προνομιούχες μετοχές), τους υπαλλήλους των περιφερειών για τους οποίους θεσμοθετήθηκε επίδομα ύψους 540 ευρώ το μήνα (οι περιφέρειες με τις ελάχιστες αρμοδιότητες είναι δηλαδή τόσο πολύ πιο μάχιμες από τις νομαρχίες που τραβάνε το κουπί της αυτοδιοίκησης;), τους υπαλλήλους του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας που πήραν ελεγκτικό επίδομα 200 ευρώ το μήνα και άλλα 200 ευρώ αύξηση στα έξοδα κίνησης (μήπως επιβράβευση για τις επιδόσεις της τριετίας 2003-2006 κατά την οποία οι έλεγχοι μειώθηκαν κατά 7%, η επιβολή κυρώσεων κατά 28% και τα πρόστιμα κατά 36%;). Υπ' αυτές τις συνθήκες, το ποσό των 2,35 δις ευρώ που λέει ότι βάζει στην άκρη η κυβέρνηση ισοφαρίζει απλώς τις παροχές που έδωσε στα τέλη του Φθινοπώρου και μέχρι τον Ιανουάριο, χωρίς εδώ να μετράμε τα εκατομύρια της βιομηχανίας "Διοικητικά Συμβούλια και Επιτροπές Δημοσίου Συμμετοχών".

Το εγκληματικό βέβαια στην όλη ιστορία είναι ότι η συντηρητική παράταξη, η οποία ηγεμόνευσε πολιτικά κάνοντας σημαία της την απογραφή και την καταπολέμηση της σπατάλης του πασοκικού κράτους και των συστημάτων του (επανίδρυση κράτους το είπε), δεν έχει λάβει μέχρι στιγμής κανένα σοβαρό μέτρο μόνιμου χαρακτήρα για την αντιμετώπιση της εγγενούς ελλειμματικότητας του δημόσιου τομέα. Τι μέτρα θα μπορούσε να προωθήσει; Ενδεικτικά αναφέρουμε τη μείωση του ρυθμού αύξησης των καταναλωτικών δαπανών κάτω του πληθωρισμού, δηλαδή μείωση σε σταθερές τιμές (σημειωτέον σήμερα αυξάνονται με ρυθμό 8%), το πάγωμα των προσλήψεων για μία τριετία τουλάχιστον σε συνδυασμό με την επανάκτηση του πλήρους ελέγχου του ΑΣΕΠ στις προσλήψεις όταν ξαναξεκινήσουν, το κλείσιμο-σφράγισμα οργανισμών, υπηρεσιών και ΔΣ που δε χρησιμεύουν σε τίποτα παρά για να κόβονται αργομισθίες στα golden boys, την απαγόρευση των χρυσών εθελούσιων εξόδων, καλή ώρα όπως αυτή του ΟΤΕ το 2005 και τώρα της Ολυμπιακής, και τέλος τη μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων, τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος.

Σ' αυτό ακριβώς το σημείο, στον τρόπο δηλαδή αντιμετώπισης της εγγενούς ελλειμματικότητας του δημόσιου τομέα, φυτρώνουν με μεγάλη ευκολία τα ευχολόγια όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η κριτική περισσεύει, όμως οι προτάσεις υπολείπονται κατά πολύ των πραγματικών αναγκών. Καλά "τα κλαίνε" όλοι από τηλεοράσεως για τον καημένο το χαμηλόμισθο, τον ελεύθερο επαγγελματία, το νέο της γενιάς των 700 ευρώ, το χαμηλοσυνταξιούχο, όμως ας μας πουν τι θα κάνουν το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και ο ΛΑΟΣ για να αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό ζήτημα, το οποίο συν τις άλλοις είναι και μείζον πρόβλημα κοινωνικής και διαγενεακής ανισότητας; Τολμούν να βάλουν φρένο στο ξεχαρβάλωμα του κράτους ή τα ίδια θα έκαναν και αυτοί αν ήταν κυβέρνηση; Τολμούν να επιβάλλουν μηδενική αύξηση στις λειτουργικές δαπάνες του δημοσίου για μία πενταετία; Τολμούν να πουν τέλος οι αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο; Τολμούν να βάλουν φρένο στη βιομηχανία-πελατειακό μηχανισμό των συμβασιούχων και των stage των Δήμων και των Νομαρχιών; Τολμούν να θέσουν ζήτημα ασφαλιστικού; Τολμούν να εγγυηθούν την πληρωμή των προμηθευτών, την απορρόφηση των 5 δις ευρώ περίπου εναπομείναντων πόρων του Γ' ΚΠΣ και την ενεργοποίηση των πληρωμών του ΕΣΠΑ;

Ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, που απ' ότι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις θα γίνει ξανά κυβέρνηση, το ερώτημα καίει. Η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και των offshore σε συνδυασμό με την επαναθεσμοθέτηση του ΦΜΑΠ αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των δισεκατομυρίων ευρώ, στα οποία ανέρχονται οι ανειλλημένες υποχρεώσεις του δημοσίου για καταναλωτικές-λειτουργικές δαπάνες, μισθούς, συντάξεις, περίθαλψη, πληρωμή προμηθευτών, εγγυήσεις σε τράπεζες και επιχειρήσεις σε βάθος πενταετίας. Για να καλυφτούν όλα αυτά από φόρους, πρέπει η φορολογία για τα επόμενα αρκετά χρόνια τουλάχιστον να διπλασιαστεί.

Συνεπώς το ερώτημα παραμένει; Τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ για να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό που βαραίνει τις πλάτες της χώρας καθιστώντας την αναξιόπιστη στο εξωτερικό; Γνωρίζουμε όλοι ότι για οικονομίες σαν την ελληνική με τα τεράστια ελλείμματα και το στενό κορσέ της ΟΝΕ, αν δεν προηγηθεί επίλυση του δημοσιονομικού και δε φτιάξει το κράτος, δεν υπάρχει ελπίδα για σημαντικές επενδύσεις σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, εν προκειμένω στην πράσινη οικονομία, όραμα στο οποίο επενδύει πολιτικά η αξιωματική αντιπολίτευση και όχι μόνο. Μέχρι στιγμής, η τακτική που φαίνεται να υιοθετούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι επικεντρώνουμε στην ανεπάρκεια της ΝΔ, την κερδίζουμε κατά κράτος και στη συνέχεια κάνουμε το σταυρό μας για την κατάσταση που θα παραλάβουμε. Ίσως, με τη βοήθεια του θεού της Ελλάδας και τα "κονέ" του Προέδρου στο εξωτερικό, κάτι να γίνει. Αμ δε. Τα ευχολόγια είναι για τις κομματικές συγκεντρώσεις. Η πραγματικότητα απαιτεί ρήξη με το "σύστημα Ελλάδα". Εκεί θα κριθούν όλα.