Ασφαλιστικό Κραχ! Γιατί έτσι σας αρέσει.

Μιλάμε εδώ και μήνες για την κατάρρευση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος και την παγκόσμια ύφεση, όμως φαίνεται ότι ξεχάσαμε την πιο προβλέψιμη οικονομική κρίση του 21ου αιώνα: το ασφαλιστικό. Ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα για τις γηράσκουσες ανεπτυγμένες οικονομίες της δύσης, ικανό να συντρίψει κυριολεκτικά την κοινωνική συνοχή και να εκτινάξει τα χρέη σε δυσθεώρητα ύψη. Τη νούμερο ένα συνιστώσα του διαγενεακού ζητήματος στην Ελλάδα, τη χώρα όπου συνυπάρχουν οι φτωχοί ηλικιωμένοι με τους χρυσούς πενηνταροεξηντάρηδες και τους ψευτοαπασχολούμενους της γενιάς των 700 ευρώ. Δυστυχώς όμως, μιας και δεν είμαστε διατεθειμένοι, κοινωνία και πολιτικοί, να δώσουμε λύσεις έγκαιρα, ήρθε με τον πιο τραγικό τρόπο το κραχ του επικουρικού ταμείου της Γενικής Τράπεζας να μας υπενθυμίσει το κόστος της αδράνειας σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Πληροφορηθήκαμε χτες από τον Τύπο ότι το Ταμείο Αλληλοβοήθειας Προσωπικού της Γενικής Τράπεζας ξέμεινε από ρευστό, αδυνατώντας να πληρώσει συντάξεις και εφάπαξ. Και καλά, για την ανοησία του εφάπαξ έτσι όπως χορηγείται, χωρίς καμία ανταποδοτικότητα, δεν πρόκειται να κλάψουμε κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι πάνω από 1000 συνταξιούχοι της Γενικής δεν μπορούν να πάρουν πλέον επικουρική σύνταξη.

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση άρχισαν ήδη να πέφτουν στο τραπέζι πιθανές λύσεις και να επιρρίπτονται ευθύνες. Στο σκέλος του μπαλώματος του προβλήματος εξετάζεται το ενδεχόμενο να διαιρείται το διαθέσιμο ρευστό και να δίνεται τμήμα της επικουρικής σύνταξης στους συνταξιούχους κάθε μήνα, έτσι ώστε όλοι να παίρνουν από κάτι. Ως προς το σκέλος των ευθυνών, οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων καρφώνουν το βασικό μέτοχο της εταιρείας, τη Societe Generale, διότι έχει αποκλείσει το Ταμείο από την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα το επιβάρυνε με προγράμματα εθελουσίας εξόδου 350 ατόμων, χωρίς όμως να καταβάλει το κόστος των 200 εκ ευρώ που της αναλογεί έτσι ώστε να ενταχθεί το επικουρικό της Γενικής στο ΕΤΑΤ. Άλλοι πάλι έσπευσαν να δικαιολογηθούν φορτώνοντας το πρόβλημα στην οικονομική κρίση και την πτώση της αξίας των μετοχών.

Πραγματικά εδώ «γελάμε». Καταρχάς, διότι το λίγο σε όλους που προτείνεται από ορισμένους δεν είναι λύση, αλλά τραγική ομολογία αποτυχίας. Κατά δεύτερον, διότι όταν δημιουργήθηκε το ΕΤΑΤ με το νόμο 3371/05, σύσσωμη η συνδικαλιστική ηγεσία των τραπεζών έπεσε να το «φάει». Ποιος δε θυμάται τις απεργίες της ΟΤΟΕ ενάντια στην ενοποίηση των επικουρικών ταμείων των τραπεζών ή αντίστοιχα τα ασφαλιστικά μέτρα που ζήτησαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της Εμπορικής ενάντια στη διοίκηση, όταν η τελευταία έκανε αίτηση υπαγωγής στο νεοσύστατο τότε ΕΤΑΤ;

Κυρίως όμως στενοχωριόμαστε, διότι κανείς δε φαίνεται να βάζει μυαλό. Μαθαίνουμε ότι το Ταμείο της Γενικής χρειάζεται 850 χιλιάδες ευρώ το μήνα για συντάξεις. Τα έσοδα όμως από εισφορές δεν ξεπερνούν τα 200 χιλιάδες ευρώ. Δηλαδή διαφορά της τάξης των 650 χιλιάδων ευρώ η οποία δεν εξηγείται με καμία από τις παραπάνω δικαιολογίες. Προφανώς δύο τινά συμβαίνουν εδώ πέρα. Είτε τα θεσμοθετημένα ασφαλιστικά δικαιώματα είναι τόσο υπερβολικά (μεγάλα εφάπαξ, χαμηλές ηλικίες συνταξιοδότησης, υψηλά μη ανταποδοτικά ποσοστά αναπλήρωσης) που οι εισφορές δε φτάνουν με τίποτα να τα χρηματοδοτήσουν, είτε έχει καταρρεύσει η σχέση ασφαλισμένων –συνταξιούχων, άρα δεν υπάρχουν συνεισφέροντες, τόσοι όσοι απαιτούνται για την ομαλή ροή χρηματοδότησης του συστήματος. Πολύ φοβόμαστε ότι, στη Γενική Τράπεζα καθότι και πρώην ΔΕΚΟ, συμβαίνει ένας συνδυασμός των δύο.

Επιτέλους. Ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο. Συνδικαλιστές, Διοίκηση και Κράτος είναι όλοι συνένοχοι στο έγκλημα. Χρόνια λέμε ότι το ασφαλιστικό πρέπει να αλλάξει έτσι ώστε να είναι σε θέση να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του προς όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους όλων των γενεών, και έτσι ώστε να μην πλήττει την απασχόληση των νέων δεδομένου ότι το ποσοστό όλων των εισφορών ανέρχεται στο 44% του μέσου εργατικού κόστους. Μέχρι τώρα, όμως, έκαναν όλοι την πάπια. Λέγανε δε βαριέσαι. Θα πληρώσουν τα κορόιδα, τα παιδιά μας. Θα τους πάρουμε κι ένα αυτοκίνητο ή θα χρηματοδοτήσουμε τίποτα διακοπές στη Μύκονο με το εφάπαξ και τέλος. Ε, μετά ας κόψει το κεφάλι της η γενιά των 700 ευρώ. Αποδεικνύεται τελικά ότι η χρυσή γενιά των γονιών μας πίνει «άλλο φρούτο». Ασφαλιστικό κραχ λοιπόν! Γιατί έτσι σας αρέσει.