Παρακολουθώντας καθημερινά τον τρόπο με τον οποίο ΗΠΑ και ΕΕ αντιμετωπίζουν την οικονομική κρίση, παρατηρούμε ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις προσπαθούν να ξεπεράσουν την ύφεση προσφεύγοντας σε μέτρα χρηματοδοτικής ενίσχυσης εκείνων των οικονομικών κλάδων του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι πλήττονται άμεσα. Στην κορυφή της ουράς των εγχειρημάτων «ξελασπώματος» βρίσκονται οι τράπεζες μαζί με όσες βιομηχανίες φαντάζουν πολύ μεγάλες για να τους επιτραπεί να αποτύχουν. Τράπεζες και βιομηχανίες «στρατηγικής σημασίας» έχουν όλες κινητοποιήσει επιτυχώς τα δίκτυα πίεσης και τις ομάδες επιρροής, με αποτέλεσμα τα περισσότερα μέτρα για τον ιδιωτικό τομέα να αφορούν σε κρατικά σχέδια, κρατικές πολιτικές και κρατικές χρηματοδοτικές ενισχύσεις υπέρ τους.
Για την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας και την καταπολέμηση της αυξανόμενης ανεργίας, μέτρα όπως τα παραπάνω είναι απαραίτητα και χρήσιμα, όμως δεν είναι τα μόνα ικανά να σταθεροποιήσουν μια οικονομία, πόσο μάλλον να ανακουφίσουν την κοινωνία από τις συνέπειες της ύφεσης. Ο τρίτος τομέας, γνωστός αλλιώς ως εθελοντικός ή μη κερδοσκοπικός, αποτελεί μια μη προφανή, όμως σημαντική και ανεξερεύνητη διέξοδο από την οικονομική κρίση.
Ανάμεσα σε κράτος και αγορά, ο τρίτος τομέας αποτελεί τον τρίτο πυλώνα της οικονομίας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Κοινωνία των Πολιτών. Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει η Διαδικτυακή Πύλη για την Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα, ο τρίτος τομέας περιλαμβάνει όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας που αναλαμβάνεται από μη κερδοσκοπικούς, μη κυβερνητικούς οργανισμούς, κοινωνικές επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς και διάφορους τύπους ενώσεων, οι οποίες στηρίζονται στην αυτοοργάνωση των πολιτών και στην εθελοντική προσφορά υπηρεσιών στη βάση της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. Επιχειρεί δε να καλύψει τους «κενούς χώρους» που αφήνουν μεγάλα τμήματα της ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών, συνήθως κοινωνικού χαρακτήρα, των οποίων η παραγωγή και η διάθεση από τους μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς κρίνεται ασύμφορη, η δε παροχή τους από το κράτος πολλές φορές ανέφικτη.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα θεσμού του τρίτου τομέα που καλύπτει κενά στην παροχή υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα, μολονότι ακόμα σε πρωτόλεια μορφή, είναι ο Συνήγορος του Εργαζόμενου της Γενιάς των 700 ευρώ. Παρέχοντας δωρεάν πληροφόρηση πάνω σε εργασιακά, μισθολογικά και διαδικαστικά νομικά και λογιστικά θέματα, ο ΣΕ βοηθάει αρκετούς εργαζόμενους όλων των ηλικιών να κατανοήσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, απαλάσσοντάς τους από ένα σημαντικό κόστος σε χρόνο και χρήμα, το οποίο σε περίπτωση που προσέφευγαν σε κάποια δημόσια υπηρεσία ή επαγγελματία θα έπρεπε να αναλάβουν ατομικά. Σήμερα, με την απασχόληση να δέχεται ισχυρό πλήγμα, και την εκ περιτροπής εργασία με την αναγκαστική περικοπή ωρών εργασίας και αμοιβών να γίνονται συνήθεις πρακτικές, ο Συνήγορος του Εργαζόμενου αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική χρησιμότητα.
Ο Συνήγορος του Εργαζόμενου της Γενιάς των 700 ευρώ, όμως, αποτελεί αμελητέο ίχνος μπροστά στο τεράστιο μέγεθος του τομέα της «αλληλέγγυας οικονομίας», τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ελλάδα. Για να κατανοήσουμε για τι μεγέθη μιλάμε, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι στις ΗΠΑ ο τρίτος τομέας ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις τον ιδιωτικό στο χώρο της υγείας, της εκπαίδευσης, των κοινωνικών υπηρεσιών και του πολιτισμού. Στην Αγγλία, η προστιθέμενη αξία του τομέα της κοινωνικής οικονομίας είναι μεγαλύτερη από αυτή της αυτοκινητοβιομηχανίας, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αποτελεί και μεγαλύτερο εργοδότη από τις τράπεζες αλλά και τις κατασκευαστικές εταιρείες. Στο σύνολο της Ευρώπης ο τομέας συγκεντρώνει το 10% περίπου της συνολικής απασχόλησης.
Στην Ελλάδα ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας στην πραγματικότητα δεν εμφανίζεται σε καμία από τις επίσημες στατιστικές ως διακριτή κατηγορία. Ωστόσο σύμφωνα με τα συμπεράσματα του ερευνητικού προγράμματος της ΕΕ "Organised Civil Society and European Governance" (2001) εκτιμάται ότι ο τρίτος τομέας στην Ελλάδα απασχολεί περίπου το 1,5% του συνόλου των εργαζόμενων, μέγεθος μικρό σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ωστόσο διόλου αμελητέο, δεδομένου ότι ο συνολικός αριθμός των 70 χιλιάδων περίπου εργαζόμενων στον οποίο αναλογεί, ξεπερνά κατά πολύ το μέγεθος μεγάλων επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα όπως η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ.
Επιστρέφοντας στα της οικονομικής κρίσης, έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι ο τρίτος τομέας είναι πολύ πιο ευκίνητος και αρκετά αποτελεσματικός κατά τη διάρκεια υφέσεων ειδικά σε ό,τι αφορά την υποστήριξη της κοινότητας και τη βοήθεια των πολιτών να τα βγάλουν πέρα. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Αγγλίας στις αρχές της δεκαετίας του '90, όπου οι κοινωνικές επιχειρήσεις είτε βοηθούσαν ανέργους και άπορους πολίτες να ορθοποδήσουν, είτε κάλυπταν τα κενά από τη μειωμένη ζήτηση γης ή κτιρίων από τον επιχειρηματικό κόσμο. Στις ΗΠΑ την ίδια εποχή, οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί στήριξαν σημαντικά την απασχόληση και την κίνηση της αγοράς στους τομείς της υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικών υπηρεσιών, προσφέροντας ένα σημαντικό δίχτυ προστασίας στους πολίτες της χώρας.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2008, η Βρετανία η οποία σημειωτέον διαθέτει και Υπουργό Κοινωνικής Οικονομίας (Minister of the Third Sector) ανακοίνωσε τη δημιουργία ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης της Ύφεσης για τις οργανώσεις του Τρίτου Τομέα (Third Sector Recession Fund), ύψους 42,5 εκατομυρρίων λιρών. Στόχος είναι η ταχεία ανακούφιση των πολιτών σε περιοχές που πλήττονται άμεσα από την ύφεση μέσα από τη δημιουργία ενός ισχυρού διχτυού κοινωνικής προστασίας σε άπορους, την παροχή συμβουλών, εκπαίδευσης και επανακατάρτισης σε ανέργους, τη στήριξη της απασχόλησης μέσω της κοινωνικής εργασίας, καθώς και την αναδιάρθρωση και συγχώνευση ενεργών οργανώσεων που αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω κρίσης. Ταυτόχρονα, μέσω των mutual insurance companies, mutual savings and loans associations και των joint stock companies παρέχονται χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες που λειτουργούν ως εναλλακτικός παράγοντας σταθεροποίησης του χρηματοοικονομικού συστήματος.
Στην Ευρώπη ο τρίτος τομέας θα μπορούσε να διαδραματίσει ισχυρότερο ρόλο σε τρία βασικά πεδία. Πρώτον, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αναπτύσσοντας τη μικροπίστωση (micro-credit) και λειτουργώντας ανταγωνιστικά ως προς τους κερδοσκοπικούς οργανισμούς στο κομμάτι της παροχής ρεσυτότητας. Δεύτερον, μπορεί να ανακουφίσει τους πολίτες από τις συνέπειες της ανεργίας, διοχετεύοντας πόρους και αναπτύσσοντας δραστηριότητες κοινωνικής εργασίας, δεδομένου ότι είναι σε θέση να ανταποκριθεί πολύ πιο γρήγορα και άμεσα σε ανάγκες τοπικού χαρακτήρα ή κοινωνικές ανάγκες τμημάτων του πληθυσμού σε σύγκριση με τις αργές κρατικές υπηρεσίες. Τρίτον μπορεί να διοχετεύσει επενδυτικά κεφάλαια στην ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας και την προστασία του περιβάλλοντος συμβάλλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο στην επόμενη ημέρα για την παγκόσμια ανάπτυξη.
Το τελευταίο αυτό σημείο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Η κοινωνική οικονομία πέρα από εργαλείο ανακούφισης από τις συνέπειες της κρίσης, δυνητικά μπορεί να αποτελέσει σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο.
Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Οικονομικών Τάσεων της Ουάσινγκτον, Τζέρεμι Ρίφκιν, με τον οποίο είχαμε την τύχη να συνομιλήσουμε το περασμένο καλοκαίρι στο πλαίσιο των εργασιών της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, έχει διατυπώσει σχετικές προτάσεις ήδη από το 1995. Συγκεκριμένα κάνει λόγο για έναν τομέα της οικονομίας βασισμένο σε συνεταιριστικά διαρθρωμένες οικονομικές μονάδες, οι οποίες δε θα στοχεύουν πρωτίστως στην αύξηση των κερδών τους, αλλά στην ικανοποίηση σημαντικών κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων που αδυνατεί να παρέχει με επιτυχία τόσο το κράτος όσο και η αγορά.
Φυσικά δεν είχε στο μυαλό του την αποτυχημένη εκδοχή του κομματικοποιημένου και κεντρικά ελεγχόμενου ελληνικού συνεταιριστικού πειράματος της δεκαετίας του ’80, ούτε των εξαρτώμενων για τη βιωσιμότητα τους από το κράτος κοινοπρακτικών σχημάτων στον αγροτικό τομέα και τον τομέα της πρόνοιας σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Αυτό που οραματίζεται ο Ρίφκιν είναι ένας ζωντανός, τεχνολογικά προηγμένος και με ασφαλείς εργασιακές σχέσεις οικονομικός τομέας.
Στην Αγγλία ο τρίτος τομέας αποτελεί μια πραγματική οικονομική δύναμη με 865,000 οργανώσεις και ένα εργατικό δυναμικό που φτάνει τα 1,35 εκατομύρια εργαζόμενους, 6,4% της συνολικής απασχόλησης, και συνολικό ετήσιο εισόδημα £108.9 δις. Εξ' αυτών οι 55.000 είναι κοινωνικές επιχειρήσεις (Social Enterprises) διαφόρων νομικών μορφών, οι οποίες έχουν ετήσιο τζίρο 27 δις λίρες, αποτελούν το 5% των επιχειρήσεων με εργαζόμενους και συνεισφέρουν 8,4 δις λίρες ετησίως στο ΑΕΠ. Το 2005 δημιουργήθηκε για πρώτη φορά εδώ και 100 χρόνια νέα νομική μορφή εταιρείας, η λεγόμενη «Community Interest Company» (cic) και τον Ιούλιο του 2008 λειτουργούσαν ήδη 233 τέτοιες επιχειρήσεις με ένα εισόδημα ύψους 161 εκ λιρών το χρόνο και 957 άτομα προσωπικό.
Στις Σκανδιναβικές χώρες αντίστοιχα οι συνεταιρισμοί κοινωνικών σκοπών και ανθρωπιστικής αποστολής αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του επίσημου κοινωνικού κράτους, ενώ στις ΗΠΑ ο τομέας αυξάνει συνεχώς την παραγωγή προστιθέμενης αξίας στους κλάδους υγείας, εκπαίδευσης, κοινωνικών υπηρεσιών, έρευνας και τεχνολογίας με έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη, ψυχαγωγίας και πολιτισμού.
Βέβαια, για να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, πρέπει να ικανοποιηθεί απαραίτητα μια βασική προϋπόθεση. Ο τρίτος τομέας, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να αφομοιώσει γρήγορα το νέο του ρόλο του στη σύγχρονη εποχή και να αποβάλει έμπρακτα τη ρετσινιά τόσο του κρατικοδίαιτου συναιτεριστικού κινήματος όσο και του αδιαφανούς και αναποτελεσματικού μηχανισμού αναδιανομής δημόσιου χρήματος ή ξεπλύματος πολιτικού και φοροδιαφεύγοντος μαύρου χρήματος. Τέλος και όχι λιγότερο σημαντικά η συμβολή του στη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη προϋποθέτει την πολιτική βούληση για έξοδο από το σημερινό θεσμικό περιβάλλον "χύμα" και τη δημιουργία ενός απλού, ενιαίου κι ευέλικτου πλαισίου νόμων, κινήτρων και υποστηρικτικών μηχανισμών για την άνθιση του.
Ως συμβολή στο διάλογο κάτω από μια συγκεκριμένη οπτική, σας στέλνω τη διεύθυνση ενός άρθρου που δημοσίευσα πρόσφατα περί "Ηθικής Οικονομικής Αναπτυξης":
ReplyDeletehttp://www.euroepiloges.gr/index.php/en/protaseis-plirofories/6-protaseis-arthra/74-2009-02-22-21-10-34.html
Αθ. Θεοδωράκης
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteThis comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteThis comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteΚοίτα μη το σκίζεις από την αρχή. Παρακαλούμε πάρα πολύ. Τα σχόλιά σου είναι εντελώς off topic και γι' αυτό διαγράφονται.
ReplyDelete@ athanassios ευχαριστούμε για το link. Θα σας στείλουμε και σχετικό άρθρο για την Ευρώπη και τις ευρωεκλογές όπως μας ζητήσατε σε προηγούμενο σχόλιο.
ReplyDeleteΑρκετά εκτεταμένο αλλά πολύ ενημερωτικό,για όποιον έχει την υπομονή να το διαβάσει,αυτό το άρθρο, μας ξεναγεί στο κόσμο της κοινωνικής οικονομίας, όπου χώρες, σαν την Ολλανδία, "οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις αποτελούν το βασικό σύστημα παροχής κοινωνικών υπηρεσιών".
ReplyDeleteΗ "κοινωνική οικονομία" ή "αλληλέγγυα οικονομία",όπως την αποκαλεί ο Γκίντενς,είναι ο χώρος όπου διευκολύνεται η ανάπτυξη συναισθημάτων και δεξιοτήτων συνεργασίας,συμμετοχικότητας,επιτρεπτικότητας
ενδιαφέρον-
ReplyDeleteόμως τι θα μπορούσε να είναι αυτό στην Ελλάδα του εαυτουλισμού, του κομματισμού και της κατασπατάλησης πόρων ?
Εχουμε συγκεκριμένες καταγγελίες για ελληνικές ΜΚΟ στο παρελθόν (πχ Αλληλεγγύη)- πρέπει να έχουμε υπ'όψη ότι στην Ελλάδα οι ΜΚΟ δεν έχουν σχέση με τις ΜΚΟ πχ στην Αμερική.
Παραδείγματα πολλά-προσωπικα κάποτε θέλησα να υποστηρίξω την Greenpeace και τους σιχάθηκα.Ζητούσαν συνεχώς λεφτά χωρίς να κάνουν τίποτα.
Eπιτρεπτικότητας δεν το καταλαβαίνω. Από επιτρεπτικότητα είμαστε μια χαρά και τώρα. μήπως θες να πεις ανεκτικότητας; Με όλα τα υπόλοιπα είμαι οκ.
ReplyDeleteΜεγάλα κομμάτια του τομέα της υγείας,πρόνοιας και παιδείας, θα μπορούσαν να περάσουν στον κοινωνικό τομέα.Το κράτος θα διατηρεί πάντα το ρόλο του ελεγκτή της ποιότητας και της νομιμότητας και, όπου χρειάζεται, θα στηρίζει και οικονομικά τις δραστηριότητες των "κοινωνικών επειχειρήσεων", ως ισότιμος εταίρος.
ReplyDeleteΔίκιο έχεις ser για να φύγει η ρετσινιά θέλει πράξεις να το αποδεικνύουν. Υπάρχει μια κακή προϊστορία αλλά ας δούμε τα καλά. Έχει μέλλον η υπόθεση της κοινωνικής οικονομίας παγκοσμίως και στην Ελλάδα. Μπορεί να βοηθήσει να δημιουργηθεί ένας ενσυνείδητος καπιταλισμός. Conscious Capitalism που λέει και η Patricia Aburdeen.
ReplyDelete@SER
ReplyDeleteΕχεις δίκιο αλλά δεν μιλάμε για ΜΚΟ.Μιλάμε για μια ποικιλία οργανισμών, με όλες τις νομικές μορφές οργάνωσης, που θα διευκολύνουν τη κάθε επιχείρηση.Η επειχειρηματική δραστηριότητα κυριαρχεί.
Οσο για την Αλληλεγγύη, και για πολλες άλλες ΜΚΟ, έχουν βρωμίσει το θεσμό.
ναι, πολλές περιπτώσεις βρώμισαν την έννοια ΜΚΟ παρμενίδη.
ReplyDeleteΆσε που η έννοια αυτή per se δεν αρκεί για να περιγράψει τις οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας. Για την οικονομία της συζήτησης χρησιμποιείται κυρίως ο όρος ΜΚΟ αλλά δεν αρκεί. Στην Ελλάδα μάλιστα δεν υφίσταται καν σαν μορφή θεσμικής οργάνωσης.
Προτείνουμε αντί για τον όρο NGO Non Governmental Organisations ο οποίος παραπέμπει στις γνωστές MKO να χρησιμποιείται ο όρος TSO Third Sector Organisations που χρησιμοποιούν οι Άγγλοι. Ένας TSO μπορει να έχει διάφορα θεσμικά-νομικά σχήματα.
στο κείμενο του post αντικαθιστούμε την τρίτη από το τέλος παράγραφο με τη σωστή
ReplyDeleteΣτην Αγγλία ο τρίτος τομέας αποτελεί μια πραγματική οικονομική δύναμη με 865,000 οργανώσεις και ένα εργατικό δυναμικό που φτάνει τα 1,35 εκατομύρια εργαζόμενους, 6,4% της συνολικής απασχόλησης, και συνολικό ετήσιο εισόδημα £108.9 δις. Εξ' αυτών οι 55.000 είναι κοινωνικές επιχειρήσεις (Social Enterprises) διαφόρων νομικών μορφών, οι οποίες έχουν ετήσιο τζίρο 27 δις λίρες, αποτελούν το 5% των επιχειρήσεων με εργαζόμενους και συνεισφέρουν 8,4 δις λίρες ετησίως στο ΑΕΠ. Το 2005 δημιουργήθηκε για πρώτη φορά εδώ και 100 χρόνια νέα νομική μορφή εταιρείας, η λεγόμενη «Community Interest Company» (cic) και τον Ιούλιο του 2008 λειτουργούσαν ήδη 233 τέτοιες επιχειρήσεις με ένα εισόδημα ύψους 161 εκ λιρών το χρόνο και 957 άτομα προσωπικό.
Διαφωνώ πλήρως. Οι ΜΚΟ δεν είναι καθόλου ανεξάρτητες και έχουν αποδείξει επανελειμένα το προφανές της καταγωγής τους - κάποιος πληρώνει από πίσω και για κάποιο λόγο. Δεν λέω πως αυτός ο κάποιος έχει απαραίτητα πάντα κακό σκοπό - πχ. η Γκρηνπις με βρίσκει σύμφωνο στα περισσότερα, αλλά γίνεται τόσο συχνά άθελα και μη αντικείμενο πολιτικών διαμαχιών και εκεί βέβαια αυτός που χρηματοδοτεί από πίσω έχει το λόγο. Και τα συμφέροντα μπορεί να είναι τεράστια - οι κακομοίρηδες που τρέχουν και πληρώνουν από πίσω δεν έχουν απλά ιδέα.
ReplyDeleteΛοιπόν το να καλούμε τις ΜΚΟ είναι το πλέον γελοίο. Εκεί είναι που παραδεχόμαστε την έλειψη της πολιτείας και την ανικανότητα της πολιτικής μας οργάνωσης και αν θέλεις της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης να δώσει τις πλέον βασικές λύσεις. Γιατί δεν καλούμε τον θεό τον ίδιο όπως κάνανε στο Ιράν το 1970; ΜΚΟ μεγάλες και οργανωμένες υπήρχαν πάντα στη χώρα, ήταν οι εκκλησιαστικές. Δεν τις θέλαμε γιατί κάνανε πολύ πολιτική από πίσω. Ποιος σας είπε ότι οι ξενόφερτες ή και τα ντόπια παρακλάδια τους ή ψυχοπαίδια τους δεν θα κάνουν;
Αυτό που θέλουμε είναι όχι ελεημοσύνη αλλά δικαιοσύνη. Ισότιμη φορολογία για όλους, πληρωμή φόρου από όλους (να δεις πως γεμίζει το ταμείο), εργασιακή νομοθεσία χρυσή τομή ανάμεσα σε εργασιακά δικαιώματα και πραγματικότητα της αγοράς, ασφάλιση ανάλογη των εισφορών - και ελάχιστη υποστήριξη στους πλέον φτωχούς, ελάχιστος μισθός που να ανταποκρίνεται στις ελάχιστες ανάγκες ενός πολίτη που ζει μόνος και έρημος, απαγόρευση χρησιμοποίησης λαθρομεταναστών ( = σύγχρονη δουλεία) και από εκεί και πέρα άμεση απονομή άμεσης δικαιοσύνης (με άμεσο και βαρύ ποσοστιαίο πρόστιμο των παραβαίνοντων των εργασιακών και των οικονομικών - τίποτα λιγότερο).
Αυτά τα πάρα μα πάρα πολύ απλά να κάνανε να δεις για πότε θα γέμιζε το ταμείο και για πότε το κάλεσμα των ΜΚΟ θα αποτελούσε αστείο.
Προσωπικά δεν βλέπω κανένα ρόλο για τις ΜΚΟ. Βλέπω ρόλους για πληρωμένα λόμπυ. Ένα λόμπυ είναι ομάδα άσκησης επηροής, δεν είναι κάτι αρνητικό απαραίτητα, δεν είναι και κάτι καλό όμως. Πάνω από όλα δεν θα δώσει καμία μόνιμη λύση. Μια ΜΚΟ θα παρέμβει εκεί που θέλει και θα βοηθήσει όποιον θέλει - στην τελική με το αζημίωτο για όποιους βρίσκονται από πίσω. Δεν υπάρχει πουθενά και από κανέναν καμία ανιδιοτέλεια, όποιος πιστέψει σε κάτι τέτοιο τότε εγώ ξαναπαίρνω πίσω τα κατηχητικά και τις φιλοπτώχους και ας είμαι και 12θειστής (μην τρομάζετε που λέει και λόγος)!
Θυμάμαι μια φορά που ένας από τους "οικονομικούς αναλυτές" (δεν θυμάμαι ποιος ακριβώς, αλλά ήταν διάσημος κατά την dot.com φούσκα) που σε ένα άρθρο του, ενώ παραδεχόταν ότι η εταιρεία τάδε έχανε σε κάθε πώληση, στο τέλος του άρθρου ισχυριζόταν ότι η εταιρεία θα επωφελούταν από... το μεγάλο όγκο πωλήσεων...
ReplyDeleteΕλπίζω η τρέχουσα κρίση να είναι το τέλος της Εποχής της Απίστευτης Ηλιθιότητας (και της ξεκάθαρης πλέον απόδειξης της θεωρίας του Δαρβίνου).
Για τον "τρίτο τομέα" δεν ξέρω. Αλλά αυτές οι Μαλακίες περί "νέας οικονομίας"... θεέ μου...
Η G700 προσεγγίζει όλο και περισσότερο το μεταφυσικό - με φιοριτούρες και πανεπιστημιακές γαρνιτούρες βέβαιως βεβαίως. Μπράβο. Αλλα φυσικό είναι, αφού έχουν σκοπό να μετεξελιχτούν σε ΜΚΟ και οι ίδιοι, πως να μην παινέψουν το σπίτι τους. Φυσικά έχουμε δει πολλάκις τι ωραίο φρούτο είναι οι ΜΚΟ. Από την πορτοκαλί επανάσταση στην Ουκρανία, μέχρι τις πολλαπλές απάτες στην Ελλάδα.
ReplyDelete"ΔHKTHΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15-03-09
ReplyDeleteΤα επιτεύγματα Αλογοσκούφη.
....Η επάρκεια με την οποία άσκησε τα καθήκοντά του έχει καταγραφεί στην Ιστορία. Είναι ο πρώτος υπουργός Οικονομίας που προκάλεσε εκλογές για να καταρτίσει σωστό προϋπολογισμό και μέσα σε λίγους μήνες, πολύ πριν από το ξέσπασμα της διεθνούς κρίσης, τον έριξε έξω. Επίσης, είναι ο μοναδικός στην Ιστορία που άρχισε τη θητεία του με ψευδή απογραφή και έσυρε τη χώρα σε επιτήρηση, τη συνέχισε με πλαστή έξοδο από την επιτήρηση και την έκλεισε οδηγώντας πάλι τη χώρα σε επιτήρηση....."
Το διάβασα και τρόμαξα.Αλλά τέτοια shock μας κάνουν καλό.Μας βοηθάνε να βγούμε απο τη Νιρβάνα του "όλοι φταίνε ,όλοι ίδιοι είναι".
jim δώσε κανά άρθρο του Χάγιεκ να διαβάσουν να μορφωθούν τα παιδιά. Να μάθουν για τους Αυστριακούς και μετά να ψηφίσουν ΦΣ. Ή μήπως να πω Δράση;
ReplyDeleteuli προσωπικά δε βλέπω κανένα ρόλο στις μκο επίσης.
Βλέπω όμως πεδίο δόξης λαμπρό στις Οργανώσεις Κοινωνικού Τομέα (ΟΚΤ). Η συγκριτική εμπειρία των τελευταίων 20 χρόνων στην Ευρώπη μιλάει από μόνη της. Απλά δες τα στοιχεία και τα μεγέθη.
Λευτέρη η εποχή της απίστευτης ηλιθιότητας δεν τελειώνει ποτέ. Είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση. Θυμάσαι το άρθρο στο the onion amricans are looking for another bubble to invest in? ε κάτι τέτοιο ψάχνουν και τώρα.
ReplyDeleteΟ τρίτος τομέας από τη φύση του όμως δεν μπορεί να είναι φούσκα αφού είναι τομέας "μη κέρδους". Αν κάνω λάθος διορθώστε με
Ουδέποτε ο άνθρωπος κατάφερε να αποφύγει τις υπερβολές και την υπερεκτίμηση των νέων μορφών τεχνολογίας, οργάνωσης, παραγωγής, κτλ.
ReplyDeleteΝα θυμίσω την έξαψη που προκάλεσε η ανακάλυψη των Δ. Ινδιών, την πρώτη μεγάλη καπιταλιστική κρίση με την υπερεκτίμηση της τουλίπας τον 17ο αιώνα, την κρίση των εταιριών σιδηροδρόμου τον 18ο, μέχρι και την κρίση των dot.com πιο πρόσφατα.
Μέσα στην κάθε φάση της ανθρώπινης εξέλιξης υπήρχαν και υπάρχουν πάντα τα στοιχεία της υπερβολής και της υπερεκτίμησης τα οποία αν και προσωρινά μπορούν να στρεβλώσουν αξίες και προυποθέσεις, εντούτις, σε ικανό βάθος χρόνου ποτέ δεν ακυρώνουν την ουσία της θετικής συνεισφοράς των όποιων νέων τεχνολογιών ή των νέων τρόπων οργάνωσης και παραγωγής.
Φυσικά η κάθε υπερβολή συνοδεύεται πάντα και από το ανάλογο τίμημα. Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με τις ΜΚΟ, και δεν χρειάζεται να παριστάνουμε τις μωρές παρθένες.
Κι αν κάποια κράτη αντιμετωπίζουν αποσταθεροποιητικά προβλήματα με ΜΚΟ και την έντονη διαφθορά, αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τα δικά τους λάθη και αδυναμίες.
Ο στιγματισμός και η άρνηση των ΜΚΟ είναι το ίδιο με το να αρνηθείς το internet γιατί διαφθείρει και ευννοεί την απατεωνιά.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΟι ΜΚΟ αναδεικνύονται σε πολύ σοβαρούς non state factors σε μια περίοδο που η ασσυμετρία παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση αποφάσεων.
ReplyDeleteΚαι μάλιστα τώρα, που γελοιοποιήθηκαν οι κερδοσκοπικοί οργανισμοί, οι ΜΚΟ κέρδισαν αίγλη που ενδεχομένως δεν την αξίζουν.Αλλά,στη συνείδηση των πολλών, λειτουργούν σαν ένας αξιόπιστος και αντικειμενικός κριτής που δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας.Πάσχουν όμως και οι ίδιες απο διαφάνεια και δημοκρατικότητα.
Online innovation by non-profits: The missing link by goulandris
ReplyDeleteYesterday, a very interesting conference took place in Athens, the “Social Media and Communication” event organized by the Institute of Communications. All in all, it was exciting to watch a true “culture clash” between the “old” (marketing/advertising community) and the “new” (web2.0 and e-gov/e-politics people), two worlds that rarely coexist in the same room!
But once more, as in the case of past Interactive Marketing Conferences organized by the IAB, a glaring oversight was evident once more: The - almost - complete lack (barring G700 and Yanis Larios’s excellent presentation) of speakers and themes around the non-profit sector, one of the most innovative and early adopting sectors worldwide.
This of course reflects on the state of things in Greece where the non-profit sector itself is underdeveloped but is no excuse for the well informed social media and communication people who are an information collection maniacs bunch of people.
The undisputed fact that non-profits are early adopters of innovations in the online world (the most brilliant ones are called “social entrepreneurs”) is a result of very rational and simple facts:
* They are not bound by the straitjacket, the inflexibilities and introversion of the business sector
* They possess a unique capacity to attract talent and young creative people who find ample room for experimentation (before they move on to the private sector to make some money)
* They don’t have the budgets for conventional marketing tactics, so the web as a tool for communication, collaboration, marketing, fundraising etc, is almost a one-way road for them with respect to cost/benefit constraints
* Their objectives are varied - its not only customer acquisition or sales, but “impact” - so the uses of new technologies and online media have to serve more complicated goals, uses that constantly need fresh thinking.
* They need to overcome the indifference of people by being creative: they have no other way to grab attention (their “currency”)
* The “larger” ones address the widest target group of all: Everybody, and this is a marketing challenge
* They need to manage, organize, collaborate, persuade, mobilize, disseminate, campaign, fundraise ….all at the same time! (…someone recognizes different “platforms” behind those words?)
* …the list could go on…
to be continued
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με το άρθρο. Οι κοινωνίες θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να κινητοποιηθούν και να αυτοοργανωθούν σε τοπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αυτοοργάνωση κάθε συστημάτός είναι ζήτημα πληροφοριακής συμβατότητας, τύχης και αναγκαιότητας
ReplyDeleteΚαι στην προκειμένη περίπτωση παρατηρούμε:
α)την αυξημένη κινητικότητα των πληροφοριών και τα δίκτυα τα οποία αυξάνουν τους βαθμούς επίγνωσης και προάγουν οριζόντιες συνεργασίες, κινητοποιήσεις και συσσωματώσεις.
β)την σπάνη αγαθών και υπηρεσιών που δημιουργεί αναπόφευκτα ένα περιβάλλον σε διαρκή κρίση.
Την μεταφυσική δεν καταλαβαίνω που την βλέπουν μερικοί...
@Venriloquist
ReplyDelete"Greece,the Green Country"
Όσο μιλάμε για ΜΚΟ (NGOs) και όχι για Οργανώσεις Κοινωνικού Τομέα (TSOs third sector organisations) παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε μια παρωχημένη αντίληψη για τον τρίτο τομέα και φυσικά μας γυρίζουν τ' άντερα λόγω των όσων κατά καιρούς έχουμε ακούσει να συμβαίνουν.
ReplyDeleteΕίναι σαν να μιλάμε για μικρομεσαίους του 80 την εποχή των Πολύ Μικρών και Μικρών Επιχειρήσεων και του Ευρωπαϊκού Small Business Act (July 08) που δίνει έμφαση στην καινοτομία. TSOs: άλλο μοντέλο, άλλη οργάνωση και φιλοσοφία, άλλο ήθος.
Η κοινωνική οικονομία αναγνωρίζει λανθάνουσες ανάγκες, τις μετατρέπει σε ζήτηση και δημιουργεί προϊόντα και υπηρεσίες που δεν παρέχονται από τον ιδιωτικό τομέα και δεν καλύπτονται από το δημόσιο. Το κέρδος δεν είναι αρχή της εταιρικής διακυβέρνησης των φορέων του τρίτου τομέα, αλλά η οικονομική βιωσιμότητα είναι. Ο Μη Κερδοσκοπικός Τομέας εμπεριέχει μια δυναμική μετασχηματισμού των σχέσεων παραγωγής – διανομής και αλλαγών στην ίδια την οικονομική βάση.
ReplyDeleteΤο άκουσα απο το Κύρτσο."Η μητέρα τού πρωθυπουργού φυλάσσεται σε 24ωρη βάση και φρουρείται απο Αστυνομικούς στο ψυχικό".
ReplyDeleteΒγάλτε τα συμπεράσματά σας γιατί η Ελλάδα λεηλατείται.
ναι αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα libertarian
ReplyDeleteΗ απαξίωση του άλλου δρόμου και άρα η απόρριψη της συλλογικότητας στην οικονομία και του κοινωνικού συμφέροντος είναι ίσως αποτέλεσμα της ελληνικής σκέψης που αρνείται την ύπαρξη ενός διακριτού τομέα «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» και που είτε εντάσσει τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες σε μια «φιλανθρωπικού χαρακτήρα» προσέγγιση είτε σε μια προσέγγιση αδιαφανών σχέσεων μεταξύ πολιτών. Οι μορφές δράσης και οργάνωσης εντός του τρίτου τομέα ποικίλουν, από τον κοινωνικό ακτιβισμό κι εθελοντισμό μέχρι την οικονομική δραστηριότητα με στόχο την μακροπρόθεσμη μεγιστοποίηση της κοινωνικής προστιθέμενης αξίας και την βραχυ- και μεσο-πρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητα.
ReplyDelete@ Παρμενίδη
ReplyDeleteΥποθέτω ότι αναφέρεσαι στο σχόλιό μου του προηγούμενου post για στόχους για την Ελλάδα.
Είναι ένας πολύ καλός στόχος, γιατί προσφέρεται και για επενδύσεις αλλά προϋποθέτει και υπεύθυνη συμπεριφορά. Αμφιβάλλω πολύ όμως για το αν οι Έλληνες είναι διατεθειμένοι να κάνουν έστω και την παραμικρή θυσία προς αυτή την κατεύθυνση, στην πλειοψηφία τους. Μόνο με αντιαποδοτικά επιδόματα μπορεί κάτι να πειστούν να κάνουν. Δηλαδή να τους δωροδοκήσεις, χωρίς ελπίδα να προσπαθήσουν κάτι και οι ίδιοι ενεργητικά ή έστω να δεχτούν μέτρα που θα τους στενοχωρίσουν και στο ελάχιστο. Ο Σουφλιάς εκφράζει την αντίληψη της πλειοψηφίας σε αυτό το θέμα.
Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά δεν το νομίζω.
Ο Libertarian έχει δίκιο.Και είναι εντός θέματος.Η Αστυνομία έχει μετατραπεί σε ΜΚΟ.Προσφέρει προνοιακες υπηρεσίες σε Θεομήτωρες.
ReplyDelete@Ventriloquist
ReplyDeleteΑυτός ο στόχος μπορεί να συνεγείρει.Αρκεί να δουλευτεί καλά.Είναι ένα πεδίο δράσης και στη κοινωνική οικονομία.Ο ΣΚΑΙ π.χ. λειτουργεί ως TSO όσον αφορά την αναδάσωση της Αττικής και όχι μόνο.Με τεράστια επιτυχία.Και δίνει μαθήματα υψηλού ήθους και αισθητικής.
Ξέρω γω Παρμενίδη μου; Μακάρι να κάνω λάθος.
ReplyDeleteΌσο για τις ΜΚΟ, το μόνο που θα πω είναι ότι πρέπει να έχουν χαρακτήρα ανοιχτό και επώνυμο. Διαφερετικό από τον χρακτήρα αυτού του μπλογκ. Αφού οι Γ700 επέλεξαν να γίνουν και ΜΚΟ, θα πρέπει ίσως να δημιουργήσουν και μία ακομη ιστοσελίδα (τουλάχιστον) που να ανταποκρίνεται σε αυτόν το χαρακτήρα.
Το μπλογκ αυτό με τη συγκεκριμένη μορφή δεν είναι αρκετό για να εγγυηθεί μία υγιή ΜΚΟ. Μία μη κερδοσκοπική ΜΚΟ παροχής υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα, πρέπει να είναι και να αισθάνεται υπόλογη απέναντι στην κοινωνία που εξυπηρετεί σε κάθε της βήμα. Είναι δύσκολο να το ζητήσεις αυτό από εθελοντές, αλλά έτσι πρέπει να είναι.
Οι μισές ελληνικές ΜΚΟ δεν έχουν site, οι άλλες μισές που έχουν ενημερώνουν απλά για τις δράσεις τους αλλά δεν ζητούν εθελοντές, κάποιες άλλες δεν έχουν τηλ/e-mail/γραφεία, δεν ζητούν εθελοντές, εργαζομένους, ούτε καν υλική υποστήριξη.
ReplyDeleteΑυτό είναι ενδεικτικό του ελεεινού ρόλου που οι ελληνικές ΜΚΟ διαδραματίζουν, οι πλειοψηφία για να μην πω όλες. Μέχρι να αναληφθεί δράση από υγιείς πολίτες οι ΜΚΟ θα αποτελούν άλλη μια αρπακολατζίδικη διαδικασία.
@ 1+1
ReplyDeleteΑυτό ούτε αναγκάζει τους Γ700 να είναι έτσι, ούτε τους δίνει καμία δικαιολογία να είναι έτσι.
Ελπίζω ότι οι Γ700 δεν θα είναι απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, αλλά η εξαίρεση που θα γίνει παράδειγμα προς μίμηση.
Θέλει δουλειά και χρόνο, αλλά αν υπάρχει όρεξη και ξεκάθαρος, υγιής, στόχος είναι δυνατό.
Είναι μία δύσκολη επιλογή που τιμά τους Γ700. Το κόλπο, όπως είπα και πρίν είναι, παρότι άξια τιμώμενος, να αισθάνεσαι και υπόλογος.
O ΓΑΠ εισήγαγε στο Ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο τη φράση "κονωνική λογοδοσία".Στην αρχή λοιδωρήθηκε.Τώρα σιγά-σιγά αρχίζουμε όλοι να καταλαβαίνουμε ότι χωρίς λογοδοσία, διαφάνεια, και συνεπως αξιολόγηση, δεν νοούνται.
ReplyDeleteΟ Κομφούκιος απουσιάζει.Ετοιμάζεται για την παρέλαση της ομογένειας την Εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου.Εκεί, ντυμένος τσολιαδάκι, θα κρατάει τη γαλανόλευκο, επιλεφαλής αγήματος, στην 9η λεωφόρο.Θα τον δούμε στα Ελληνικά επίκαιρα της ΥΕΝΕΔ.
ReplyDelete1+1 = 2. Πολύ σωστά το έθεσες. Όταν και αν ετοιμαστούν όλα τα διαδικαστικά θα είμαστε σε πλήρη ετοιμότητα. Για την ώρα κινούμαστε αποκλειστικά στο χώρο του netroot activism.
ReplyDeleteΓιατί είναι χρήσιμος ο τρίτος τομέας?
ReplyDeleteΓιατί δημιουργεί θέσεις απασχόλησης με έμφαση σε ειδικές κοινωνικές κι οικονομικές ομάδες.
Γιατί μπορεί να προσφέρει φθηνότερα αγαθά και με μεγαλύτερη ποιότητα.
Γιατί μπορεί να προσφέρει νέες υπηρεσίες κοινωνικού περιεχομένου.
Γιατί είναι ο τομέας που θα αναλάβει την παραγωγή και την παροχή δημόσιων αγαθών κι υπηρεσιών που αποκρατικοποιούνται.
Γιατί προωθεί μια νέα, εναλλακτική κουλτούρα κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης και δράσης.
κάτι που όλοι σας όμως παραβλέψατε είναι οτι ο 3ος τομέας δεν λειτουργεί αυτόματα με βέλτιστο κόστος (ούτε benchmarking ή best practises) άρα υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρόν, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, γιά φαγοπότι ΜΕΓΑ
ReplyDeleteBenchmarking in the Third Sector
ReplyDeleteG700 δεν αναφερόμουν στην δική σας προσπάθεια για ΜΚΟ, αλλά προσπάθησα να πω με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια αυτά τα οποία έχω δει.
ReplyDeleteΑλλά μιας και το θίξατε, πέρα από το θέμα ΜΚΟ, με εσάς δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλετε τελικά να εξυπηρετήσετε.
Βλέπω έντονο φλερτ με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, γεγονός που με προβληματίζει και αυτό γιατί είναι παράλογο εσείς ως αγανακτισμένοι, δραστήριοι, ανήσυχοι ή όπως αλλιώς θέλετε πάτε να επωμιστείτε τις αμαρτίες άλλων ή ακόμα και αν δεν είναι έτσι, γιατί αφήνετε να γίνεστε πολιτικό προϊόν επικοινωνίας. Τι λέγεται εκτός του site και off the record και μεταξύ σας δεν το γνωρίζω και ούτε τι επί της ουσίας θέλετε πλέον να πετύχετε. Πάντως είναι γεγονός ότι πλασαριστίκατε πολύ ωραία, καταφέρατε να γίνετε είδηση και αυτό είναι κέρδος για εσάς, αλλά πλέον είναι ενδιαφέρον πως επιλέγετε να το διαχειριστείτε όλο αυτό και πως θα επιλέξουν να σας διαχειριστούν. Θα δείξει.
parmenides
ReplyDelete““O ΓΑΠ εισήγαγε στο Ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο τη φράση "κονωνική λογοδοσία".Στην αρχή λοιδωρήθηκε.Τώρα σιγά-σιγά αρχίζουμε όλοι να καταλαβαίνουμε ότι χωρίς λογοδοσία, διαφάνεια, και συνεπως αξιολόγηση, δεν νοούνται.””
Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα, έλεγα δε μπορεί, τελικά υπέκυψα.
Από αυτή την καταπληκτική φράση περί «κοινωνικής λογοδοσίας» εγώ καταλαβαίνω ότι η κοινωνία λογοδοτεί σε κάποιον και μάλλον επειδή το είπε ο πρόεδρος, η κοινωνία θα πρέπει να λογοδοτήσει στο πρόεδρο… λοιπόν για αρχή θα λογοδοτήσει ο πρόεδρος στον Μπαμπινιώτη και μετά εμείς σε αυτόν…
Επί της ουσίας. Δε θέλω να σε τρομάξω, ούτε φυσικά να υποτιμήσω τον αξιότιμο κύριο πρόεδρο και wannabe πρωθυπουργό, αλλά αυτό είναι αυτονόητο στη δημοκρατία. Εξουσία και λογοδοσία = δημοκρατική διακυβέρνηση από τα πολύ παλιά χρόνια αυτό. Μου θυμίζει το άλλο καταπληκτικό περί «συμμετοχικής δημοκρατίας» και τώρα που το σκέφτομαι δεν νομίζω να έχω ακούσει μεγαλύτερη μαλακία…δηλαδή πώς είναι η μη συμμετοχική δημοκρατία ή η ασυμμετοχική δημοκρατία;;
Και τα μυαλά στα κάγκελα!
Δυστυχώς στην Ελλάδα καίμε τις λέξεις. πχ Φιλελευθερισμός. Χιλιοκαμμένος από την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του που σήμερα εκφράζουν κάτι φιλελεύθεροι κουκουέδες. Άλλο παράδειγμα η συμμετοχική δημοκρατία. Αυτή κάηκε από τους πασόκους και όλους αυτούς που ό,τι δεν καταλαβαίνουν σπεύδουν να το χλευάσουν και να το ξεφτιλίσουν. Ο όρος associative democracy πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Paul Hirst στο Amherst τότε που είχε φοιτητή τον ΓΑΠ. Η AD Είναι μια μορφή αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με έντονα αμεσοδημοκρατικά συμπληρώματα με έμφαση στην τοπικότητα, την αποκέντρωση και τα δημοψηφίσματα για μια σειρά από ζητήματα με εξαίρεση ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Είναι απόλυτα συνυφασμένη με την κοινωνική οικονομία και την κοινωνία των πολιτών γι'αυτό και η σχετική επιστημονική έρευνα έχει αναπτυχθεί σε χώρες που διαθέτουν ανεπτυγμένο τρίτο τομέα όπως Αγγλία, Σκανδιναβικές, Ολλανδία, ΗΠΑ. Στην extreme μορφή της λέγεται περιεκτική δημοκρατία και προσεγγίζει τον αναρχικό τοπικό κοινοτισμό.
ReplyDeleteΑν επιλέγουμε το έλλειμμα δημοκρατίας να το γιατρέψουμε με την παραγωγή νέων όρων τότε οδηγούμαστε σε λεκτικό και νοηματικό εκφυλισμό και όχι σε βελτίωση του δημοκρατικού πράττειν, άλλωστε οι «αυθεντίες» κάθε είδους και αμφιβόλου ουσίας μας έχουν δώσει πληθώρα όρων, ορισμών και θεωριών που απλώς αποτελούσαν το «με δικά μου λόγια» πρακτικές που ήταν γνωστές χιλιάδες χρόνια και εκφραζόντουσαν με τις λέξεις «δημοκρατία» και «πολίτης».
ReplyDeleteΕγω εχω διαβασει τον εκπροσωπο της περιεκτικης δημοκρατίας Φωτοπουλο να λεει οτι η συμμετοχικη δημοκρατια είναι ανοησία.
ReplyDeleteΚαι εγω νομιζω ως ορος είναι ανευ νοηματος ή πλεονασμος και δεν πρεπει να χρησιμοποιειται.
Οσο για την κοινωνικη οικονομια ενω είναι χρησιμη είναι αφελεις όσοι πιστευουν οτι μπορεί να εφαρμοστεί σε μαζικη κλιμακα ή να αποτελεσει λυση της οικονομικης κρισης.
Μπορεί να λειτουργησει συμπληρωματικα και βοηθητικα εκει που ιδιωτικος και δημοσιος τομεας δεν μπορουν.
Τελος λογω της νοοτροπίας των ελληνων δεν νομιζω οτι τετοιες μορφες οργανωσης θα εχουν απηχηση στην ελλαδα.
Εντάξει άμα το είπε ο Φωτόπουλος αυτός ο γίγαντας της διανόησης πάω πάσο. Πες του ότι η περιεκτική είναι αναρχισμός light για να επιτρέπεται να γράφει στην Ελευθεροτυπία.
ReplyDeleteΣχετικά με τη χρησιμότητα της κοινωνικής οικονομίας για έξοδο από την κρίση συμφωνώ μαζί σου gg. Διαφωνώ όμως με το κλασσικό επιχείρημα "δε γίνονται αυτά στην Ελλάδα". Άμα δε γίνονται καλύτερα να μη μιλάει κανένας για αλλαγές εδώ μέσα μόνο να γκρινιάζουμε.
ReplyDeleteΡε μάγκες, τόσα είπατε. Δώστε ένα παράδειγμα από ΜΚΟ και τι θα μπορούσε να μας προσφέρει αφιλοκερδώς και με το αζημίωτο; Να το δω και να μη το πιστέψω. Υπάρχουν τέτοιοι άγιοι άνθρωποι;
ReplyDeletegg εδώ θα συμφωνήσω με τον gmosios, δεν πιστεύω ότι ισχύει το «εδώ είναι Ελλάδα, δε γίνονται αυτά», υπάρχει μεγάλο περιθώριο δράσης.
ReplyDeleteΗ άποψή μου για τις ΜΚΟ είναι γραμμένη πιο πάνω, με όσες έχω έρθει σε επαφή για διάφορους λόγους, είναι επίπεδο λαδοκολάδικου και αρπακόλας.
Από εκεί και πέρα, Ulis, έχεις δίκιο, όπου υπάρχει άνθρωπος υπάρχει και αμαρτία αλλά πάντα υπάρχουν αυτοί που αντιστέκονται στα πάθη σε αντίθεση με αυτούς που αντιστέκονται στην πίστη τους. Πάντως για να γίνω πιο πρακτικός, αν θες μια αξιόλογη ΜΚΟ, κατά την γνώμη μου οι Έλληνες Γιατροί χωρίς Σύνορα είναι πολύ αξιόλογοι από ότι έχω ακούσει και διαβάσει.
PS. Gmosios, ο Hirst, η άλλη διάνοια μετά τον Φωτόπουλο που αναφέρθηκε και έσπευσες να ειρωνευθείς, θεωρεί το ιδεολόγημα που ακούει στο όνομα «συμμετοχική δημοκρατία» ανεφάρμοστο και ξέρεις τι σημαίνει όταν κάτι το ακυρώνει ο ίδιος ο εμπνευστής του, σημαίνει όπως και εσύ ο ίδιος είπες ότι «η εποχή της απίστευτης ηλιθιότητας δεν τελειώνει ποτέ» και κάπως έτσι ο φαύλος κύκλος της ηλιθιότητας θα συνεχιστεί με μια άλλη «βαθυστόχαστη» ηλιθιότητα.
1+1 ναι μόνο που εγώ έσπευσα να εξηγήσω τη συμμετοχική δημοκρατία όχι να την υιοθετήσω σαν προσωπικό μου όραμα. Επίσης ο marx είπε δεν είμαι μαρξιστής αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι δεν υπάρχει καμία πρακτική ή αναλυτική χρησιμότητα στη σκέψη του για να κατανοήσουμε τον καπιταλισμό; Ότι δεν πήραν οι δυτικές κοινωνίες τίποτα από το μαρξ εδώ και 150 χρόνια;
ReplyDeleteΔεν ξέρω τι γίνεται με τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα αλλά έχω θετική προδιάθεση και δε θέλω να απαξιώνω συλλήβδην χωρίς να ξέρω.
Uli άλλο το τζάμπα και άλλο χωρίς κριτήριο το κέρδος.
Ο ρόλος και η αξία του τρίτου τομέα συνάδουν με το βαθμό αποκρατικοποίησης των δημόσιων αγαθών κι υπηρεσιών. Ο τρίτος τομέας είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένος και αποτελεσματικός σε συστήματα όπου το δημόσιο αγαθό δε σημαίνει απαραίτητα και κρατικό.
ReplyDeleteOταν λεω οτι ο τριτος τομεας δεν μπορεί να ευοδωθεί στην Ελλαδα εννοω
ReplyDeleteοτι οι ελληνες δεν εχουν πνευμα και κουλτουρα συνεργασιας που απαιτουνται για τετοια εγχειρηματα.
Για αυτο και οι περισσοτερες; ΜΚΟ εχουν ιδιοτελεις και οχι κοινωφελεις σκοπιμοτητες.Επίσης η διαφθορά είναι πιο αναπτυγμενη στην ελλαδα και μπορεί να αντιληφθεί κανεις ποια προβληματα δημιουργεί αυτό.
ε κάποιος ας κάνει την αρχή δε γίνεται να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους. Σε λογική τρίτου τομέα κινείται η μικροπίστωση του νομπελίστα Yunus χτες διάβασα ότι έκανε ενδιαφέρουσες δηλώσεις στο Τόκιο
ReplyDeleteΗ μικροπίστωση είναι κατά κόρον χρηματοπιστωτικό εργαλείο υπέρ των ασθενέστερων οικονομικών ομάδων, πρωτοστάτης της οποίας ήταν η τράπεζα Grameen, τρανταχτό παράδειγμα ΜΚΟ ή TSO ή όπως θες πες το κοινωνική επιχείρηση κλπ. δλδ φορέα του τρίτου τομέα. Δείτε link εδώ
ReplyDeletehttp://www.grameen-info.org/index.php?option=com_content&task=view&id=26&Itemid=175
Κι επειδή το εγχείρημα ξεκίνησε στο Πακιστάν, όπου μη μου πει κανείς ότι ήταν ή είναι καλύτερα τα πράγματα (διαφάνεια, διαφθορά, ανικανότητα, κόμματα κλπ κλπ) εκεί από ότι στην Ελλάδα, είναι παράδειγμα του πώς ο τρίτος τομέας συμβάλει και ΚΑΛΑ κάνετε G700 και το προωθείτε το θέμα. Χωρίς αποτελεσματικό τρίτο τομέα νέα Ελλάδα δεν υπάρχει.
Η μικροπίστωση ακριβως αναπτυχθηκε σε μικρες περιορισμενες κοινοτητες του Μπαγκλαντες,αφορα κυριως γυναικες και για αυτο δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην ελλαδα.Η Γκραμην επίσης είναι κερδοσκοπικη επιχείρηση και ως εκ τουτου δεν περιλαμβάνεται στο τριτο τομέα
ReplyDeleteΣυγγνώμη παιδιά για την άσχετη παρέμβαση αλλά gmosios μπορείς να μας πεις τι σχέση έχει η αστοιχείωτη περιγραφή που έκανες παραπάνω για την "περιεκτική δημοκρατία" με την πραγματική περιεκτική δημοκρατία;
ReplyDelete"Ο όρος associative democracy πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Paul Hirst στο Amherst τότε που είχε φοιτητή τον ΓΑΠ. Η AD Είναι μια μορφή αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με έντονα αμεσοδημοκρατικά συμπληρώματα με έμφαση στην τοπικότητα, την αποκέντρωση και τα δημοψηφίσματα για μια σειρά από ζητήματα με εξαίρεση ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Είναι απόλυτα συνυφασμένη με την κοινωνική οικονομία και την κοινωνία των πολιτών γι'αυτό και η σχετική επιστημονική έρευνα έχει αναπτυχθεί σε χώρες που διαθέτουν ανεπτυγμένο τρίτο τομέα όπως Αγγλία, Σκανδιναβικές, Ολλανδία, ΗΠΑ. Στην extreme μορφή της λέγεται περιεκτική δημοκρατία και προσεγγίζει τον αναρχικό τοπικό κοινοτισμό."
Μόνο ένας άσχετος ή κάποιος εντελώς κακεντρεχής (και δεν νομίζω ότι πέφτω έξω αν κρίνω από τους κομπλεξικούς χαρακτηρισμούς του απέναντι στον Φωτόπουλο που συνήθως χαρακτηρίζουν όποιον τους εκτοξεύει) θα συνέδεε την περιεκτική δημοκρατία με οποιαδήποτε μορφή αντιπροσωπευτικής "δημοκρατίας" που είναι από τους ρητούς αντισυστημικούς στόχους κατάλυσης που προτάσσει η ΠΔ μαζί με την κατάλυση της οικονομίας της αγοράς, του κράτους και του χρήματος. Αλλά φαίνεται από ανέξοδους λασπολόγους κάθε λογής έχουμε πήξει.
Στην extreme μορφή της λέγεται περιεκτική δημοκρατία και προσεγγίζει τον αναρχικό τοπικό κοινοτισμό.
ReplyDeleteΕπειδή είσαι και κακεντρεχής (στο σχόλιό μου όπως βλέπεις δε λέει ότι η ΠΔ είναι ενδοσυστημική) ΑΛΛΑ και άσχετος από τυπολογία σχετικά με τα είδη(τύπους) δημοκρατίας και θες ίσως απλώς να προστατέψεις τον Φωτόπουλο με τον οποίο προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα απλά δεν το θεωρώ και τίποτα σπουδαίο διανοητικά, σε ενημερώνω ότι οι τύποι δημοκρατίας με κριτήριο το πόσο έντονο είναι το αμεσοδημοκρατικό στοιχείο σε σύγκριση πάντα με το αντιπροσωπευτικό ξεκινάνε με τη συμμετοχική (δεξιό άκρο του φάσματος) η οποία είναι ένα συμπλήρωμα άμεσης δημοκρατίας στο υπάρχον αντιπροσωπευτικό σύστημα και τελειώνουν με την περιεκτική δημοκρατία (αριστερό άκρο) η οποία ανατρέπει πλήρως την αντιπροσωπευτική δημοκρατία για να διαμορφώσει μία νέου τύπου αποκεντρωμένη τοπική άμεση δημοκρατία ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα χωρίς κράτος αγορά κλπ.
Συνεπώς χαλάρωσε και να διαβάζεις πιο προσεκτικά.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΣυγγνώμη gmosios αλλά θα διαστρεβλώσεις και αυτά που γράφεις εσύ ο ίδιος;:
ReplyDelete"Είναι μια μορφή αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με έντονα αμεσοδημοκρατικά συμπληρώματα με έμφαση στην τοπικότητα, την αποκέντρωση και τα δημοψηφίσματα για μια σειρά από ζητήματα με εξαίρεση ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα..."
"...Στην extreme μορφή της (σημείωση μου: δηλαδή η αντιπροσωπευτική "δημοκρατία" με έντονα αμεσοδημοκρατικά...συμπληρώματα) λέγεται περιεκτική δημοκρατία και προσεγγίζει τον αναρχικό τοπικό κοινοτισμό"
Η αντιπροσωπευτική "δημοκρατία" (και μάλιστα η "συμμετοχική" εκδοχή της!) στην οποία περιλαμβάνεις εμμέσως πλην σαφώς την ΠΔ με το παραπάνω χωρίο (έστω και εκ παραδρομής) δεν είναι συστημική; Και κατά τα άλλα μου λες ότι είσαι σχετικός με την "τυπολογία" της δημοκρατίας. Φαίνεται ότι έχεις επηρεαστεί από τους λιμπεραλιστικούς τύπους δημοκρατίας που έχουν ενσωματώσει στη μεθοδολογία τους σοσιαλφιλελεύθεροι όπως ο Held και ο Hirst που καμία σχέση δεν έχουν με τη μόνη πραγματική δημοκρατία που είναι η άμεση/περιεκτική.
Στο τελευταίο σου σχόλιο πάντως το έσωσες μιας και αφαίρεσες τη σύνδεση ΠΔ με την αντπροσωπευτική δημοκρατία, κάτι όμως που δεν κάνεις στην παραπάνω ρήση σου, οπότε το εκλαμβάνω ως αναθεώρηση.
Επίσης υποτίθεται δεν έχεις κάνα πρόβλημα με τον Φωτόπουλο αλλά την ατεκμηρίωτη/αόριστη απαξιωτική κακιούλα σου για "τη διάνοια" του την είπες. Και βέβαια αυτό μας έλειπε να χαρακτηρίζουμε κακεντρέχεια την αντίδραση σε μια ανοίκεια επίθεση ενάντια σε έναν αγωνιστή της αυτονομίας/δημοκρατίας.
http://www.nytimes.com/2009/03/26/us/26charity.html?th&emc=th
ReplyDelete