Το μήνυμα που στέλνει η αποχή στις φοιτητικές παρατάξεις

Ολοκληρώνονται σήμερα οι φοιτητικές εκλογές στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας με τις αρνητικές παραδόσεις των τελευταίων ετών να τηρούνται στο ακέραιο: μικροεπεισόδια με κουκουλοφόρους εξωπανεπιστημιακούς αλλά και μεταξύ των μελών των διαφορετικών φοιτητικών παρατάξεων, έκδοση ξεχωριστών εκλογικών αποτελεσμάτων, προώθηση κομματικών γραμμών αντί για έμφαση στην αντιμετώπιση των άμεσων πρακτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν είναι να απορεί κανείς που ΚΑΙ φέτος θα συνεχιστεί μία ακόμη λυπηρή παράδοση των τελευταίων ετών. Η ΑΠΟΧΗ, η οποία συνήθως είναι γιγάντια στις γενικές συνελεύσεις, στις εκλογές αναμένεται να είναι συντριπτική.

Αν όμως τα μικροεπεισόδια και οι σκληρές αντιπαραθέσεις μπορούν να υποβαθμιστούν ως γραφικότητες ή ακόμα και να δικαιολογηθούν στη λογική του «νέοι είναι, βράζει το αίμα τους», η αποχή πρέπει να απασχολήσει στα σοβαρά τις παρατάξεις.

Οι τελευταίες είναι καιρός να αντιληφθούν ότι σε όλα τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας υπάρχει μια σιωπηλή πλειοψηφία που αισθάνεται ότι αγνοείται, αν δεν προσβάλλεται πλήρως απ’ την κατάσταση η οποία επικρατεί στο πανεπιστήμιο και ειδικότερα στους κόλπους του φοιτητικού κινήματος.

Ο μέσος φοιτητής του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου, όχι μόνο αδιαφορεί, αλλά αρνείται επίμονα και διαχρονικά να λάβει μέρος σε διαδικασίες τις οποίες θεωρεί υστερόβουλα πολιτικά παιχνίδια, και οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την αναζήτηση πρακτικών λύσεων στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ίδιος και οι συνάδελφοί του καθημερινά.

Το μόνο που θέλει είναι να ολοκληρώσει υπό ομαλές συνθήκες και σε εύλογο χρονικό διάστημα τις σπουδές του, και να αναζητήσει την τύχη του στην αγορά εργασίας όπου τον περιμένει μια σκληρή πραγματικότητα.

Είναι λοιπόν καιρός, οι φοιτητικές παρατάξεις να πάψουν να αποσιωπούν τους πραγματικούς συσχετισμούς στην κοινωνία των φοιτητών και να αναζητήσουν να γίνουν πραγματικά χρήσιμες και ελκυστικές, αλλάζοντας το τροπάρι στο οποίο μας έχουν συνηθίσει μέχρι τώρα:

• Να πάψουν να καλύπτουν τα κενά οργάνωσης των ΑΕΙ "με το αζημίωτο".

• Να χαλαρώσουν τη σχέση τους με τα κόμματα.

• Να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με τους ομαδάρχες φοιτητοπατέρες και τους βουλευτές.

• Ν’ αλλάξουν ατζέντα, εστιάζοντας πρωτίστως στην αντιμετώπιση των πρακτικών ζητημάτων που απασχολούν τους φοιτητές.

• Να δημιουργήσουν η κάθε μία το δικό της όραμα για το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο του σήμερα, χωρίς κούφια κομματικά συνθήματα και αναμασήματα των ιδεοληψιών της γενιάς του Πολυτεχνείου, με πυξίδα την κοινή λογική και μέτρο σύγκρισης τα καλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη.

Οι φοιτητικές παρατάξεις πρέπει διεκδικήσουν ένα νέο ρόλο μέσα στο πλαίσιο ενός σύγχρονου δημόσιου πανεπιστημίου. Να δώσουν προτεραιότητα στο πανεπιστήμιο και τους φοιτητές και τελευταία στον εαυτό τους. Διαφορετικά είναι βέβαιο ότι οι πολιτικές και θεσμικές εξελίξεις θα τις προσπεράσουν, χωρίς κανείς να κλάψει γι’ αυτές.