Από τον Μίμη Ανδρουλάκη*
«Δεξιό» κλύσμα, «αριστερό» μελό, τηλεοπτική σαπουνόπερα και αυτογκόλ της νέας γενιάς Το βιβλίο μου «Βαμπίρ και Κανίβαλοι – το ρίσκο μιας νέας σύγκρουσης των γενεών» επιχείρησε να φέρει με ένταση στη δημόσια συζήτηση τη διάσταση της ανισότητας των γενεών. Προκάλεσε ιδιαίτερα τη γενιά μου που ήρθε στο προσκήνιο σ’ όλο τον κόσμο με μια πολιτική και πολιτιστική επανάσταση, αψήφησε τα ταμπού και τις προκαταλήψεις κι όμως κινδυνεύει να κατηγορηθεί για ναρκισσιστική ανικανότητα να κατανοήσει τις ανάγκες της νέας γενιάς, το βιωματικό και νοηματικό της κόσμο και τα ριζικά διαφορετικά σχήματα περάσματός της στην ενηλικίωση.
Μια γενιά που είναι η πιο πολυάριθμη, η πιο μακρόβια που έκανε όμως τα λιγότερα παιδιά και η μαζική συνταξιοδότησή της τα επόμενα δέκα χρόνια μπορεί, αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας, να οδηγήσει στην πλέον προβλέψιμη οικονομική και κοινωνική κρίση του 21ου αιώνα. Ήταν μια παρότρυνση για βασικούς μετασχηματισμούς σ’ όλες τις πλευρές της ζωής και όχι αποδοχή τετελεσμένων για μια γενιά losers. Κάτι που θεωρώ ανιστόρητο. Στην Ευρώπη εμφανίστηκαν blogs για τη «γενιά των 1000€», στην Ελλάδα των «700€» κι όλα αυτά είχαν καταρχήν θετικό προσανατολισμό.
Και όμως, να, που καθιερωμένοι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων και κατεστημένα ΜΜΕ άρχισαν να μετατρέπουν σε κλισέ, σε κοινοτοπία «τη γενιά των 700€». Πρώτα θάβουν τη νέα γενιά και μετά το παίζουν συνοφρυωμένοι κοσμοσωτήρες. Άσπρισαν τα μαλλιά μου και ακόμα αδυνατώ να απαντήσω ποια βλακεία και ποια υποκρισία είναι πιο επικίνδυνη για τη νέα γενιά: η «δεξιά» ή η «αριστερή»;
Οι ακούσιες συνέπειες μιας κουτής «αριστερής» πολιτικής μπορεί να είναι ολέθριες. Η συντήρηση ενοχοποιεί τη νέα γενιά. Η «αριστερά» ακολουθεί το διόλου αθώο μοτίβο της θυματοποίησης. Παιδιά την έχετε βάψει, κατεβάστε τον πήχη των προσδοκιών και των φιλοδοξιών σας! Ο συντηρητισμός του status quo, του να μην «αλλάξεις τίποτα» μπορεί να έχει «δεξιό» ή «αριστερό» πρόσημο. Σας υιοθετούμε, σας καπελώνουμε, σας κολακεύουμε ακόμα και σας θρηνούμε.
Η νεολατρεία είναι το τελευταίο καταφύγιο των «βαμπίρ» για να ευνουχίσουν τους μελλοντικούς «κανίβαλους». Η ψευδεπίγραφη ανανέωση το ίδιο. Ο Μπερλουσκόνι γελοιοποιεί το αίτημα για νέα πρόσωπα βάζοντας στους συνδυασμούς του showgirls. Συνδικάτα και «αριστερά» έχουν ως κεντρικό υποκείμενο στα αιτήματα και στους αγώνες τους τον άνδρα, πενήντα και κάτι, με σταθερή απασχόληση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Ωραία «αριστερά», σκέφτομαι, που με το κλισέ της «γενιάς των 700€» αποκρύβει τις βαθιές ανισότητες, τις κοινωνικο – ταξικές διαφοροποιήσεις, τις διαφοροποιημένες προσδοκίες, ελπίδες, αφετηρίες, ευκαιρίες, δυνατότητες και επιλογές που σημαδεύουν αυτή τη γενιά. Ωραία «αριστερά» που υιοθετεί τη συντηρητική «κουλτούρα του φόβου» και κάνει ιδεολογικό εμπόριο φοβίας. Είναι ο φόβος των επιλογών. Ο φόβος της αυτονομίας και ελευθερίας. Ο φόβος του μέλλοντος. Ο φόβος του νέου. Ο φόβος του εύλογου ρίσκου των ανθρώπων που αναλαμβάνουν ευθύνες και πρωτοβουλίες και κάνουν πράγματα. Ο φόβος της αξιολόγησης. Ο φόβος των ανοιχτών συνόρων. Ο φόβος, ο φόβος…
Μια πιο ειλικρινής και αισιόδοξη αριστερά θα μπορούσε να σας πει: παιδιά είστε μια γενιά που γνώρισε τα υψηλότερα επίπεδα ειρήνης, ευημερίας, δημοκρατίας, πληροφόρησης και κατανάλωσης, η πρώτη στην ιστορία που υπερέχει τεχνολογικά της προηγούμενης, η πρώτη σε οικογενειακή στήριξη και ανεκτικότητα, γίνετε αγωνιστές στη ζωή, μπορείτε να τα καταφέρετε πολύ καλύτερα από εμάς, αναλάβετε την ευθύνη του εαυτού σας στις σπουδές, την εργασία, τη δια βίου μάθηση, την καινοτομία, την αυτοδημιούργητη επιχειρηματικότητα, την κοινωνική και δημοκρατική συμμετοχή και θα βρείτε το υποστηρικτικό χέρι μιας πιο δίκαιης κοινωνίας στους βασικούς σταθμούς του βίου σας.
Μην κολακεύετε, φωνάζω, τον κάθε «μαμάκια» των μεσαίων και άνω στρωμάτων που θέλει μόνο για βενζίνη και καφέδες 700€, ξυπνά δύο το μεσημέρι, τα θέλει όλα έτοιμα και φαντασιώνεται ότι μια μέρα θα υποκαταστήσει την οικογενειακή υπερπροστασία με μια απροσδιόριστη κρατική.
Το πρόταγμά μας ότι η σημερινή νέα γενιά και κάθε ερχόμενη θα ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη θα μείνει ξεκρέμαστο στον αέρα όσο δε δίνουμε άμεση πρακτική απάντηση σε μια ελάχιστη δέσμη ερωτημάτων αντί να περιοριζόμαστε στα «αριστερο-δεξιά» κλαψουρίσματα για τη «γενιά των 700€».
Πιο γρήγορα στην εργασία
Τα μοντέλα νεότητας στο νότο της Ευρώπης σε αντίθεση με του βορρά σημαδεύονται με το «όλα πιο αργά». Αργά αποφοιτούμε, αργά μπαίνουμε στην αγορά εργασίας, αργά φεύγουμε από το σπίτι των γονιών, αργά κάνουμε το πρώτο παιδί. Έχουν τα συν και τα πλην τους αυτά τα μοντέλα παρατεινόμενης εφηβείας, δεν αλλάζουν εύκολα αλλά ωστόσο μπορούμε να διευκολύνουμε την πιο γρήγορη είσοδο των νέων στην αγορά εργασίας και να υπερβούμε μια εύλογη απροθυμία τους να δουλέψουν στο ξεκίνημά τους με χαμηλές αμοιβές. Εδώ, λοιπόν, υπάρχουν δύο κρίσιμα ερωτήματα για όσους μιλούν στο όνομα της γενιάς των 700€:
Πρώτο: θα στηρίξετε το αίτημα για αρνητικό φόρο εισοδήματος (πίστωση φόρου) που συμπληρώνει αυτόματα με επιστροφή φόρου το εισόδημα των εργαζομένων, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών, μέχρι να φτάσει ένα κλιμακούμενο εγγυημένο επίπεδο που καλύπτει τις ανάγκες τους;
Φίλη, φίλε της νέας γενιάς για κάθε ευρώ που παίρνεις αμοιβή θα σε επιχορηγώ π.χ. με 20-30 λεπτά μέχρι να φτάσεις σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο εγγυημένου μισθού. Δε σου προσφέρω χρήμα για να κάθεσαι, ενισχύω τα κίνητρά σου για εργασία. Ορισμένοι επιπόλαια μιλούν για 1200-1500€ κατώτερο μεροκάματο. Είναι μια σίγουρη συνταγή για να μη προσλαμβάνονται νέοι και να αυξάνει η ανεργία τους. Η μικρομεσαία επιχείρηση δε θα αντέξει από το μίνιμουμ για τους νεοεισερχόμενους.
Δεύτερο: θα στηρίξετε το αίτημα για τετραετή κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων με προϋπόθεση τη μη απόλυση παλαιότερων εργαζομένων;
Μια αρχιτεκτονική του ασφαλιστικού συστήματος για τους νέους
Ωραίο ασφαλιστικό δίλημμα για τη νέα γενιά: Η Νέα Δημοκρατία, μέσα από τη λογική των αλλαγών που προτείνει, έχει σαν προοπτική τη σύγκλιση των συντάξεων όλων των γενεών στο χαμηλότερο επίπεδο της κατώτερης εγγυημένης, δηλαδή της λεγόμενης εθνικής σύνταξης.
Η συντήρηση του υπαρκτού status quo στις συντάξεις ακόμα και με την ανταπόκριση του κράτους στις προβλεπόμενες νομοθετικά υποχρεώσεις του οδηγεί στη δραματική κρίση του συστήματος σε προβλέψιμο χρόνο με κίνδυνο πάλι το κράτος τελικά να εγγυηθεί μόνο την κατώτερη σύνταξη προνοιακού επιπέδου.
Η αποκλειστική στήριξη του ασφαλιστικού στον κρατικό προϋπολογισμό, που ορισμένοι θεωρούν αριστερή επιλογή, το οριστικό σπάσιμο της σχέσης «εισφορών-παροχών», η γενίκευση των αντικινήτρων στις εισφορές με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην εξίσωση προς τα κάτω των συντάξεων ειδικά των νέων γενεών.
Δηλαδή είτε από τα «δεξιά» συνειδητά είτε ασύνειδα από τα «αριστερά» μπορεί τελικά να οδηγηθούμε με μικρή διαφορά χρόνου στο ίδιο αποτέλεσμα: τη σύγκλιση των συντάξεων προς τα κάτω σε βάρος των νέων.
Το συμφέρον της νέας γενιάς βρίσκεται σε μια νέα, βιώσιμη, μακρόπνοη, αρχιτεκτονική του ασφαλιστικού συστήματος με ορίζοντα το 2030. Η σύνταξη στην περίπτωση αυτή θα αποτελείται από το μη ανταποδοτικό μέρος που καλύπτει ο κρατικός προϋπολογισμός και θα προσδιορίζεται πάγια και αντικειμενικά και από το ανταποδοτικό μέρος της, το οποίο θα υπολογίζεται με ένα αντικειμενικό πολλαπλασιαστή «νοητής» κεφαλαιοποίησης, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις των αγορών.
Το κόστος της μετάβασης σ’ αυτή τη νέα αρχιτεκτονική το εξασφαλίζει το κράτος ώστε να μην υπάρξει μια γενιά που θα πληρώσει και τις δικές της και τις δικές μας συντάξεις. Εδώ παίζει ένα συμπληρωματικό αλλά κρίσιμο ρόλο το Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών όπως το έχουμε προτείνει στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και το έχει υιοθετήσει συρρικνωμένο και στρεβλωμένο η Νέα Δημοκρατία.
Ο «κουμπαράς» της νεότητας
Είναι δυνατό να εμφανιζόμαστε σαν υπερασπιστές της γενιάς των 700€ και να αρνούμαστε τη δημιουργία ενός νέου αποθεματικού για λογαριασμό της, ενός νέου επενδυτικού «κουμπαρά», του Εθνικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών (ΕΚΑ);
Γιατί δεν απαιτούμε όλα τα έσοδα από την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου όπως άμεσα Τουριστικά Ακίνητα, Ολυμπιακές εγκαταστάσεις κ.α. να χρηματοδοτούν το ΕΚΑ;
Γιατί να δίνουμε μερικά δις ευρώ κάθε χρόνο τα επόμενα χρόνια για να αγοράζουμε άδειες εκπομπής CO2 από τρίτες χώρες αντί να επιβληθεί φόρος στις σημαντικές πηγές εκπομπής CO2 πάνω από τα επιτρεπτά όρια ώστε να δημιουργηθούν ισχυρά κίνητρα για καθαρές τεχνολογίες και τα έσοδα του πράσινου φόρου να πηγαίνουν προς όφελος κυρίως της νέας γενιάς στο Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών όπως αναλυτικά προτείνουμε στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ: Μόνο για την ηλεκτροπαραγωγή θα πρέπει να πληρώνουμε τα επόμενα χρόνια για «άδειες» σε τρίτες χώρες 2δις € το χρόνο. Άλλα τόσα για τα τσιμέντα, τα λιπάσματα, τα πετροχημικά και στη συνέχεια για τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα!
Ένα προσωπικό «κεφάλαιο» ξεκινήματος για κάθε νέο και νέα
Θέλουμε κάθε νέος και νέα να ξεκινά την είσοδό του στην ενήλικη ζωή, στα 18 του χρόνια, με ένα προσωπικό αποταμιευτικό – επενδυτικό «κεφάλαιο». Η πολιτεία αυτόματα με τη γέννηση κάθε παιδιού θα κάνει μια αρχική κατάθεση σ’ έναν προσωπικό προθεσμιακό λογαριασμό στον οποίο μπορεί με ισχυρά φορολογικά κίνητρα να καταθέτει επίσης χρήμα η οικογένειά του ή ο εργοδότης των γονιών ή ο τοπικός δήμος.
Και μ’ αυτόν τον τρόπο ο νέος αποκτά από πολύ νωρίς αποταμιευτική – επενδυτική κουλτούρα, εξοικειώνεται με τα χρηματοπιστωτικά και ωθείται να σχεδιάσει το προσωπικό του εκπαιδευτικό και επαγγελματικό σενάριο. Στα 18 μπορεί με ελεύθερη επιλογή είτε να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του, είτε την έναρξη επαγγέλματος, είτε να μεταμορφώσει το λογαριασμό του σε προσωπικό ασφαλιστικό – επενδυτικό βιβλιάριο… είτε να πάει στη Χαβάη.
Κρατικίστικο Greek Dream;
Η δημόσια απασχόληση απορρόφησε στη δεκαετία του ’80 το 70% των πτυχιούχων και αποτέλεσε θεμελιώδη μηχανισμό κοινωνικής ανέλιξης. Αυτό δεν είναι εφικτό στον ίδιο βαθμό σήμερα. Πρώτο, λόγω της υπερμαζικοποίησης των Πανεπιστημίων – ΤΕΙ και δεύτερο, γιατί υπάρχουν εύλογα όρια στην επέκταση της δημόσιας απασχόλησης πέρα από τα οποία μπορεί να γίνει αρνητική για το συνολικό επίπεδο απασχόλησης.
Άλλωστε, ακόμα και ο Λένιν πρόλαβε να πει ότι η χειρότερη μορφή κρυφής ανεργίας είναι οι υπεράριθμοι του κράτους. Θα αναγκαστούμε να υπερφορολογούμε και να καταπνίγουμε κάθε παραγωγική δραστηριότητα με μοιραία αποτελέσματα ιδιαιτέρα για την ανερχόμενη μεσαία καινοτομική επιχειρηματικότητα, για την ανάπτυξη, την παραγωγή νέου κοινωνικού πλούτου και την αύξηση της απασχόλησης για να συντηρήσουμε ένα διαρκώς αυξανόμενο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων σε τομείς εξαιρετικά χαμηλής παραγωγικότητας και απόδοσης με ολέθριες συνέπειες για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Εξαπατούμε τη νέα γενιά όταν προβάλλουμε ως Greek Dream μια πάση θυσία θέση στο δημόσιο ακόμα και αν αυτή δεν είναι κοινωνικά αναγκαία και αποδοτική.
Το δημόσιο μπορεί να μη μας δώσει πρόσθετες καλές θέσεις απασχόλησης στο βαθμό που μέσα από τις αναγκαίες αλλαγές αυξάνουμε την απόδοση της δημόσιας δαπάνης ιδιαίτερα σε τομείς υψηλής κοινωνικής ευθύνης, στο βαθμό που κάνουμε το δημόσιο τομέα μοχλό της ανανέωσης του παραγωγικού ιστού, των δικτύων και των υποδομών μιας νέας οικονομίας της γνώσης και των υπηρεσιών. Προσλήψεις ναι, αλλά ενταγμένες στη λογική του μετασχηματισμού του δημοσίου τομέα και του κοινωνικού κράτους, ώστε από το κάθε ευρώ του φορολογούμενου να παίρνουμε τη μέγιστη δυνατή κοινωνική αξία.
Οι καμπύλες της αβεβαιότητας
Η ειλικρίνεια του πολιτικού συστήματος, η ειλικρίνειά μας προς τη νέα γενιά απαιτεί να απαντήσουμε ρεαλιστικά, όχι με φαμφάρες, σε τέσσερις ανοδικές καμπύλες χρέους και μάκρο-αβεβαιότητας που πλήττουν ιδιαίτερα τη νέα γενιά: δημόσιο χρέος, ακάλυπτο ασφαλιστικό «χρέος», περιβαλλοντικό «χρέος», ανεξέλεγκτο κόστος υγείας. Όσο δεν το κάνουμε οι κορώνες για τη γενιά των 700€ είναι κάλπικες. Πολλοί μάλιστα θεωρούν προοδευτικό να δανειζόμαστε ουσιαστικά από τη νέα γενιά αυξάνοντας αλόγιστα τα δημόσια ελλείμματα και το δημόσιο χρέος.
Η παραγωγικότητα
Έχουμε υπολογίσει ότι για να παράγουμε κοινωνικό πλούτο που θα φτάσει για όλες τις γενιές θα χρειαστεί, με βάση μια εύλογη αύξηση στο ποσοστό απασχόλησης, μια μέση αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας ανά ώρα τα επόμενα 20 χρόνια της τάξης του 2,5% - 3%. Κι αυτό δεν είναι εύκολο. Δηλαδή, το βαθύτερο μυστικό του ασφαλιστικού βρίσκεται πέρα από το στενό πυρήνα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Βρίσκεται στην εκπαίδευση και κατάρτιση, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα, την εξωστρέφεια της οικονομίας, τη σύγχρονη αγορά εργασίας. Όταν αδιαφορούμε γι’ αυτούς τους παράγοντες υπονομεύουμε τις προοπτικές της νέας γενιάς.
Καλύτερες θέσεις εργασίας
Περισσότερες, καλύτερες, βιώσιμες θέσεις εργασίας στους νέους μπορεί να εξασφαλίσει το σταδιακό πέρασμα σε μια νέα δυναμική οικονομία της γνώσης και των υπηρεσιών. Είναι όμως αυτό δυνατό να συμβεί αν δε δημιουργούμε ένα οικονομικό παραλληλόγραμμο της καινοτομίας που στις τέσσερις κορυφές του θα βρίσκονται τα Πανεπιστήμια – ΤΕΙ και τα ερευνητικά ιδρύματα, το κράτος και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι ανερχόμενες μικρές και μεσαίες;
Είναι δυνατό να συμβεί αυτό με νοοτροπίες που θεωρούνται αριστερές ενώ είναι αντιδραστικές και οπισθοδρομικές και ενοχοποιούν τη σύνδεση της εφαρμοσμένης έρευνας με την πραγματική οικονομία και την εμπορική αξιοποίηση των όποιων αποτελεσμάτων της έρευνας;
Είναι δυνατό να προχωρήσουμε σε μια δυναμική οικονομία που δίνει καλές θέσεις εργασίας, αν δεν υλοποιήσουμε σχετικά γρήγορα όλα τα αναγκαία μέτρα για να φέρουμε την Ελλάδα στην πρώτη κατηγορία χωρών για ίδρυση και πρώτη ανάπτυξη επιχείρησης ιδιαίτερα μικρομεσαίας που δίνει το μεγαλύτερο ποσοστό νέας απασχόλησης;
Είναι δυνατό να συμβεί αυτό με συστηματική απαξίωση της νέας επιχειρηματικότητας αντί να δημιουργήσουμε ένα νέο ζωτικό χώρο γι' αυτήν ανοίγοντας τον ανταγωνισμό, σπάζοντας τις κλειστές και καρτελοποιημένες καταστάσεις στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών, δημιουργώντας ρήγματα στο κρατικο-ολιγαρχικό σύμπλεγμα που τα θέλει όλα δικά του και δημιουργεί ασφυξία στους νεοεισερχόμενους στους κλάδους της οικονομίας;
Σίγουρα επίσης δε μπορούμε να το καταφέρουμε αν δεν εξαλείψουμε τις γκρίζες ζώνες στην αγορά εργασίας σε βάρος των νέων, αν δεν υπερβούμε τα άκαμπτα ιεραρχικά, ηλικιακά κριτήρια αμοιβής και ανάδειξης στις θέσεις ευθύνης.
Μια διπλή αποτυχία
Η γρήγορη υπερμαζικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης σαν ανταπόκριση στις προσδοκίες της κοινωνίας αλλά με υποχρηματοδότηση και μέτριο έως χαμηλό επίπεδο διδασκαλίας συν τη μαζική εξαγωγή φοιτητών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα ταυτόχρονα και στην προσφορά και στη ζήτηση πτυχιούχων.
Η υποτιθέμενη ελεύθερη πρόσβαση και εξισορρόπηση του συστήματος στον χαμηλότερο παρανομαστή θα χαλαρώσει περεταίρω τον ήδη χαλαρό δεσμό εκπαίδευσης και επαγγελμάτων. Ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε μια διπλή αποτυχία. Και των θεσμών της κατάρτισης και της οικονομίας ειδικά της εργοδοσίας να αξιοποιήσει τις γνώσεις και τις φιλοδοξίες των νέων.
Δεν υπάρχει και δε μπορεί να υπάρξει αυτόματη σύνδεση των τυπικών εκπαιδευτικών προσόντων με την καλά αμειβόμενη εργασία. Ασφαλώς δε θα πάμε σ' έναν υπερπρογραμματισμό σοβιετικού τύπου αλλά αντί για κροκοδείλια δάκρυα για τη γενιά των 700 ευρώ πρέπει να προγνώσουμε ρεαλιστικά ποιες γνώσεις και ικανότητες θα δίνουν μεσομακροπρόθεσμα περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίες στις νέες γενιές.
Χρήμα συν αλλαγές στην εκπαίδευση
Είναι υποκρισία να κλαψουρίζουμε για τη γενιά των 700 ευρώ και να μην παίρνουμε θέση στο διπλό ζήτημα: «χρήμα συν αλλαγές στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια – ΤΕΙ» και να συμβιβαζόμαστε με εκπαιδευτικά ιδρύματα κάτω από τα αναγκαία στάνταρντ ποιότητας πράγμα που οξύνει τις εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανισότητες; Είναι υποκρισία να κλείνουμε τα μάτια στις μεγάλες εκπαιδευτικές ανισότητες, τα άνισα επίπεδα σχολικής επίδοσης από περιοχή σε περιοχή, από συνοικία σε συνοικία της ίδιας πόλης, από σχολείο σε σχολείο ακόμα και για τα ίδια επίπεδα δημόσιας δαπάνης (neighbourhood effect). Το χρήμα είναι σημαντικό αλλά μόνο του δε δουλεύει. Είμαστε ψεύτικοι φίλοι της νεολαίας και θλιβεροί υπερασπιστές του status quo και της στασιμότητας όταν, με διάφορα προσχήματα, αρνούμαστε την εξακρίβωση της προστιθέμενης γνώσης που παρέχουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, της ποιότητας της διδασκαλίας και έρευνας, του κύρους τους στη διεθνή κατάταξη, των επιστημονικών και επαγγελματικών προοπτικών των αποφοίτων τους, καθώς και της κοινωνικής ανέλιξης των νέων πτυχιούχων από τα κατώτερα οικονομικά στρώματα.
***
Εδώ σταματώ προς το παρόν. Ήθελα ακόμα να μιλήσω για τις ηλικιακές διαστάσεις της ακρίβειας και του πληθωρισμού, για μια πιο φιλική προς τους νέους αγορά ακινήτων, για τη μείωση της στρατιωτικής θητείας πρώτα στους 10 μήνες και μετά στους 8 μέσα από μια ριζική ανασυγκρότηση των ενόπλων δυνάμεων...για...για... Ας αρχίσουμε όμως τη συζήτηση και προπαντός τις πρακτικές απαντήσεις και μετά βλέπουμε...*Ο Μίμης Ανδρουλάκης είναι συγγραφέας και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στο προσωπικό του Ιστολόγιο τη Δευτέρα 7 Απριλίου 2008.
έχει ξεκινήσει μία σχετική συζήτηση στο blog του Μίμη Ανδρουλάκη, μόνο που προχωράει αργά λόγω δύσκαμπτων κανόνων moderation. Όποιος θέλει μπορεί να μπει να διαβάσει τα πρώτα σχόλια που έχουν αναρτηθεί.
ReplyDeleteΟ Μίμης είναι ο μεγαλύτερος έμπορος κλεμμένων ιδεών που πριν τις "πουλήσει" ελεύθερα και δωρεάν τίς προικίζει με μεγάλη προστιθέμενη ΑΞΙΑ απο το ΠΡΟΣΩΠΙΚΌ ΤΟΥ ΤΑΛΕΝΤΟ.
ReplyDeleteΕίναι όμως πολύ νάρκισσος και το χαλάει με τη μεγάλη δημοσιότητα που επιδιώκει.Πάσχει από Δημοσιομάνια.
ReplyDeleteΕίναι εξαίρετος ομιλητής με σπάνιο συγγραφικό ταλέντο αλλά δεν κάνει για πολιτικός προσκηνίου.
Ως διανοούμενος μπορεί να συνεισφέρει περισσότερα αν δεν σπαταλά το χρόνο του σε ασήμαντες ζωντανές παρουσίες που τον φθείρουν.Ειδικά οι τηλεοπτικές.
G700 said...
ReplyDeleteέχει ξεκινήσει μία σχετική συζήτηση στο blog του Μίμη Ανδρουλάκη, μόνο που προχωράει αργά λόγω δύσκαμπτων κανόνων moderation. Όποιος θέλει μπορεί να μπει να διαβάσει τα πρώτα σχόλια που έχουν αναρτηθεί.
ΟΥΔΕΜΙΑ έχω διάθεση. Αν και άκρως ευφυής, παραμένει σαλταδόρος, νουμερίστας και μπαλλαρίνος του Peroquet και ΔΕΝ θα τον νομιμοποιήσω
Ολα δε όσα λέγει τάχουμε συζητήσει εδώ μέσα ad nauseam
ReplyDeleteΕπί τέλους πιά Κομφού. Σου τόχω χίλιες φορές... Γλυκά Νερά Κάντζας.
ReplyDeleteΣτο ΠΑΣΟΚ πάντως ο Ανδρουλάκης δεν συνεισέφερε τίποτε.Περισσσότερα πήρε και λιγότερα έδοσε.
ReplyDeleteΧώρια που σε τέτοιους χώρους που υπάρχει πληθώρα καλών στελεχών, οι "εισβολείς", όταν δεν είναι διακριτικοί,δημιουργούν την αίσθηση ότι "ήλθαν τα άγρια για να διώξουν τα ήμερα".
Πάντως ο Μίμης έχει γούστο στις μουσικές του κόσμου: http://feeds.feedburner.com/androulakis_mow
ReplyDeleteΠείτε και κάτι για το ντόπινγ για το Θιβέτ για το Σκοπιανό ρε φλώροι,χαζόφυτα.Ο κόσμος καίγεται.Κολλήσατε.
ReplyDeleteΕσύ Κομφού τα έκανες γαργάρα όλα.
Anonymous said...
ReplyDeleteΣτο ΠΑΣΟΚ πάντως ο Ανδρουλάκης δεν συνεισέφερε τίποτε.Περισσσότερα πήρε και λιγότερα έδοσε.
Χώρια που σε τέτοιους χώρους που υπάρχει πληθώρα καλών στελεχών, οι "εισβολείς", όταν δεν είναι διακριτικοί,δημιουργούν την αίσθηση ότι "ήλθαν τα άγρια για να διώξουν τα ήμερα".
April 8, 2008 10:2
- - - - -------
Ζημιά έκανε και αυτός και η Δαμανάκη και οι Μανος-Ανδριανόπουλος ΕΠΕΙΔΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΛΑΘΟΣ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΣΤΙΓΜΗ.
Σαν Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές που τους βάζουν να παίξουν απο πέντε λεπτά όταν η ομάδα τους τρώει τεσσάρα.
ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ από το ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΠΟΣΤ
ReplyDelete@ Anonymous said...
Νεοδημοκρατάκια, τον ήπιε ο Αλογομούρης με την ΤτΕ. Και εις άλλα με υγεία δηλαδή.
Θα τον πάρει αγκαλιά ο Κομφού να τον παρηγορήσει τώρα...
1. Εξαιρουμένου ενός δείπνου που μου παρέθεσε στο Λονδίνο πριν 25 χρόνια, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει πρόσβαση σε μείζονα πολιτικό, και της υποκριτικής του παρουσίας στην κηδεία της διαπρεπούς μαμάς, με τον Αλογοσκούφη ΔΕΝ έχω επαφές. Η σύζυγός του, όμως, είναι άτομο αγαπητό του στενού μου φιλικού περιβάλλοντος.
2. Ο Αλογοσκούφης στερείται αγωγής και καταγωγής και, φυσικό είναι, ως μικροαστικής προέλευσης άτομο, να είναι αρριβίστας και αδίστακτος όπως οι βελτιωμένης έκδοσης ΠΑΣΟΚοι* - αυτό που αποκαλώ "τσοκαρία".
3. Επειδή, όμως, αντιλαμβάνομαι ΤΙ υπαινίσσεσαι και πρέπει να σου "κόψω τον βήχα", αρμόζουν εδώ τα εξής:
α) Από το να ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΥΜΕ το ΜΕΛΛΟΝ των ΝΕΩΝ (!!!!), όπως έπραττε ο επαίσχυντος πορνο-αλκοολικός "οικονομολόγος" avec Τσοβόλα, και από το "Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα" των Πολυζωγόπουλου-Παπασπύρου, τα μέτρα των Αλογοσκούφη-Καραμανλή είναι ΣΑΦΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, υπό την έννοια ότι τουλάχιστον ΔΕΝ αυξάνουν το Δημόσιο Χρέος και ίσως βελτιώσουν το ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ.
β) Το θέμα όμως είναι πως με τέτοια μέτρα, ναι μεν δεν φτωχαίνεις, αλλά ΟΥΤΕ και πλουτίζεις μακροπρόθεσμα.
γ) Τα μακρόπνοα οράματα που ΤΕΛΕΣΦΟΡΟΥΝ, προϋποθέτουν διαχειριστές ΥΨΗΛΗΣ νοημοσύνης, ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ήθους, που ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ έχουν διαχειρισθεί επιτυχώς ίδια σημαντικά κεφάλαια. Στην Ελλάδα, όλοι όσοι απέκτησαν χρήματα, το κάτάφεραν ελέω ΚΛΟΠΗΣ δημοσίου χρήματος, δημοσίων έργων και κρατικών πριμοδοτήσεων πάσης φύσης - and trust me, τέτοιου είδους εξυπνάδα διαθέτει ακόμα και η Θυμιά του Κοδέλα. Παρενθετικά, ο λόγος που ο Ross Perot δεν ήταν παρά ένας διάττων αστέρας της πολιτικής των ΗΠΑ, είναι ακριβώς ότι βγήκε και μίλησε γιά "pork" (αμερικανισμός γιά καταχρώμενο δημόσιο χρήμα και φαβοριτισμό) την στιγμή που ο ίδιος είχε αποκτήσει 100% της περιουσίας του με τέτοιους μηχανισμούς - η αποθέωση της υποκρισίας!!!
δ) Με εργασίες ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ (capital/time) και ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΓΝΩΣΗΣ (δλδ 99% της δημοσιουπαλληλίας και 80-90% των ιδιωτικών επιχειρήσεων), ουδέν επιτυγχάνεται στο κλίμα της παγκοσμιοποίησης, και ανεξαρτήτως έντασης εργασίας. Μάλλον, αυτό που οικοδομείται είναι η βίλλα του Καραγκιόζη.
ε) Ως προς το Ασφαλιστικό, νομίζω πως κάθε Ελληνας είναι ΙΚΑΝΟΣ να αντιληφθεί ότι "εκ του ΜΗ έχοντος ουκ αν λάβης". Βεβαίως υπάρχουν μεγάλες ομάδες ηλιθίων ατόμων, αλλά η πλειοψηφία ΚΑΤΑΝΟΕΙ. Παρά ταύτα, όμως, ΑΡΝΕΙΤΑΙ, εξ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ, να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ την ΑΛΗΘΕΙΑ, διότι απορρίπτει a priori τα πάσης φύσης ΑΔΙΚΑ και ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ, ή έστω ΑΝΙΣΑ, μέτρα και σταθμά. ΔΕΝ είναι δυνατόν, λέει ο Λαός, νάχουμε, από τη μιά, πολίτες με τα "λούσα της Φρειδερίκης" και μάλιστα με "ξένα κόλυβα", δλδ φόρους υπέρ τρίτων, "-όσημα" κλπ (πχ δημοσιογράφους) και από την άλλη πληβείους της σύνταξης των 500 ευρώ. ΔΕΝ είναι δυνατόν, συλλογίζεται ο σοφός Λαός, να αφήνεις ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΥΣ αληταράδες που ΔΕΝ πληρώνουν τις ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΕΣ είσφορές ή να είσαι διατεθειμένος να διαγράψεις 50-70% των αναδρομικώς οφειλομένων.
Το καθεστώς της Φρειδερίκης καταργήθηκε το 1974, στις 8 Δεκεμβρίου. ΜΕΤΑ ήρθε η ΛΑΙΛΑΠΑ των κομπλεξικών, αγράμματων και άξεστων ΠΑΣΟΚΩΝ, που είχαν ως γνώμονα "ΠΩΣ θα κάνουμε τους δικούς μας πλούσιους, και τους πλούσιους φτωχούς, εκτός από 100 οικογένειες παντός καιρού λαμόγια που λειτουργούν ως διαχρονικοί μπροστάρηδες των ανομιών όλων των κομμάτων". ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ την λύση των λαμογιο-πασόκων αποδέχεται πλέον η Κοινωνία.
And guess what? Χωρίς ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ συναίνεση ΟΥΔΕΝ επιτυγχάνεται. ΚΑΙ η κοινωνική συναίνεση ΠΡΟΑΠΑΙΤΕΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ και της ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ. Εν σειρά δε, η Κυβέρνηση ΚΑΤΑΚΤΑ την ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ του ΛΑΟΥ μόνο μέσα από ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ, ΕΝΤΙΜΗ και ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ.
ζ) Στο ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, η ΑΝΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ (ανάποδη) ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ζει και βασιλεύει και τα μέτρα θα είναι ΑΤΕΛΕΣΦΟΡΑ, ως έχουν.
η) Πέραν αυτού, ΔΕΝ υπάρχει ΠΟΤΕ πιθανότης ο ΠΟΛΙΤΗΣ να "μεταλλαγεί" σε ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ενόσω στα μάτια του κράτους (άρα ΚΑΙ του πολίτη) υπάρχουν πολίτες πολλών ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ.
* Σήμερα στην Ελλάδα, οι από οικογένειες ακτημόνων αγροτών-χωρικών και εργατών ΠΑΣΟΚοι και μή πασόκοι είναι ολωσδιόλου gangsters, of Al Capone caliber - ικανοί γιά τα πάντα, ακόμα και να βγάλουν την μάνα τους στην οδό Αθηνάς [ίδε συζύγους των υπουργών του ΠΑΣΟΚ που "συνομιλούσαν" με τον πατερούλη].
April 8, 2008 11:32 PM
addendum
ReplyDeleteή να είσαι διατεθειμένος να διαγράψεις 50-70% των αναδρομικώς οφειλομένων.
->
ή να είσαι διατεθειμένος να διαγράψεις 50-70% των αναδρομικώς οφειλομένων, στοχεύοντας την τιτλοποίηση και, εν σειρά, την βελτίωση των μακροοικονομικών δεδομένων.
ΑΠΛΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
ReplyDeleteΕπειδή τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν - το αργό έφθασε τα $109 και μέχρι το καλοκαίρι το γαλόνι στις ΗΠΑ θα φθάσει τα $ 4.00, σκέφτομαι να σας δίνω εδώ και κει ορισμένες συμβουλές επιβίωσης γνωρίζοντας ότι δεν είχατε μάνα και πατέρα, μήτε δασκάλους να σας τα πουν.
1) Υπό τέτοιες συνθήκες, ΧΡΕΗ είναι ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ.
2) ΧΡΕΗ δε με ΚΥΚΑΙΝΟΜΕΝΟ επιτόκιο είναι ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, διότι με τον πληθωρισμό μπορείτε να δείτε, όπως είδαμε μεις στα 70ς, επιτόκια τάξης του 30%!
3) Σημειώσατε πως, God forbid, αν προκύψει ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ (stagflation), τότε, ΚΑΙ την δουλειά σας μπορεί να χάσετε ΚΑΙ να βλέπετε τα χρέη σας να ανεβαίνουν σε ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΥΨΗ.
4) Αν χρωστάτε από δω κι από κει, κάνετε consolidation και ψάξετε γιά ένα καλό ΣΤΑΘΕΡΟ επιτόκιο και φροντίστε να ξεπληρωθεί όσο γίνεται συντομότερα.
5) Περίοδοι ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ είναι οι καλύτερες για αγορά στέγης.
ΓΙΑΤΙ;
Διότι αν πάρετε ένα δάνειο με λογικό, πες 5.5%, επιτόκιο και στην συνέχεια ανεβούν ΚΑΙ τα επιτόκια ΚΑΙ οι τιμές στους ουρανούς, ΟΧΙ μόνο εσείς, λόγω ευτελισμού του χρήματος, σε 5-10 χρόνια θα πληρώνετε ως τοκοχρεωλύσιο το ισοδύναμο ενός κιλού κρέατος, ΑΛΛΑ και η αξία της επένδυσής σας θα πολλπλασιασθεί ή, κατ ελάχιστον, το χρήμα σας ΔΕΝ θα πληθωρισθεί.
6) ΔΕΝ χρειάζεται να μείνετε στην Πλατεία Ρηγίλλης. Να θυμάστε όμως πώς ανάμεσα σε ένα διαμέρισμα ρετιρέ, 200 τετραγωνικών, στο Παγκράτι και σε μιά γκαρσονιέρα 25 τμ στο Κολωνάκι, ίσης τιμής πωλήσεως, η γκαρσονιέρα θα πάρει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ αξία μακροπρόθεσμα.
7) Αν δεν διαθέτετε εμπορικήν πίστη για δανειοδότηση, ζητήστε από τους γονείς σας να τριτεγγυηθούν.
ΠΡΟΣΟΧΗ όμως
ReplyDeleteΜΗ ΤΑ ΝΟΙΚΑΣΕΤΕ ΠΟΤΕ
Αν δυσκολέψουν τα πράγματα μπορεί να ΕΠΑΝΕΙΣΑΧΘΕΙ το ΕΝΟΙΚΙΟΣΤΑΣΙΟ, οπόταν ο ενοικαστής σας θα μένει έναντι ενός κιλού κρέατος τον μήνα.!!!!!! και θάχει ΚΑΙ το θράσος να σας παίρνει τηλέφωνο και να ζητάει να του φτιάξετε το χαλασμένο καζανάκι κοκ.
Να θυμάστε 24/7 ότι ο διπλανός σας είναι με πιθανότητα 90% πασόκος ή διαπνέεται από πνεύμα ΠΑΣΟΚ, άρα είναι ΚΑΚΟΠΟΙΟΣ.
@κομφού
ReplyDeleteΣου αρέσουν οι παπαρολογίες και τα σεντόνια, όμως και μετα από όλο αυτό το παραλήρημά σου δε μας λες, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ;;; (εκτός από παπαριές του τύπου με την ενοποίηση κλπ κλπ και την οργάνωση..) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΥΛΗΣΗ ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΧΡΕΩΣΤΕΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ (ΚΑΝΑΛΙΑ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ "ΕΠΩΝΥΜΟΙ")
Η "σοβαρή" κατ εσέ Καθημερινή, σε άρθρο της 16ης Μαρτίου παραδέχεται ότι η μόνη σίγουρη οικονομία θα είναι γύρω στα 3 εκατ ευρώ (διαχειριστικά κλπ με τις ενοποιήσεις) και ίσως άλλα 200 εκατ ευρώ από τα υπόλοιπα μέτρα όταν η εισφοροδιαφυγή καλπάζει στα 5,5 δις.
Σταγών εν τω ωκεανώ (όπως θάλεγε και η διαπρεπής σου μαμά).
A propos, ελπίζω να έχεις κόψει το θηλασμό και τη νυχτερινή διούρηση... μεγάλωσες πιά...
Διόρθωση: διούρηση -> ενούρηση mon docteur...
ReplyDeleteXαίρομαι που τσιμπάς.
ReplyDeleteχαχαχαχαχαχαχα
Δε βλέπω να λέει τίποτα ανατρεπτικό ο Ανδρουλάκης. Αοριστίες και εύκολα μεγάλα λόγια.
ReplyDeleteΤο πρόβλημα όλων των πολιτικών σήμερα είναι ότι προσπαθούν με κλανιές να βάψουν αυγά.
@ κομμένος βήχας
ReplyDeleteΕγώ πάλι βλέπω το θέμα από άλλη σκοπιά.
Στον ίδιο βαθμό που ο Ανδρουλάκης μας υπενθυμίζει 24/7 ότι ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και η μάνα του μοδίστρα,
και
Στον ίδιο βαθμό που ο Λευτέρης Παπαδόπουλος μας υπενθυμίζει 24/7 ότι η μάνα του ήταν πλύστρα,
ο Κομφού δικαιούται να μιλάει για τη σπουδαία μάνα του.
Δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι θεμιτή η κατ εμέ αισχρή τακτική των λαϊκιστών να κάνουν μονίμως ευτελείς επικλήσεις στο συναισθημα και να μεταδίδουν αίσθημα ενοχής σε όλη την κοινωνία προκειμένου να τους αποδέχεται άνευ όρων και να τους λατρεύει
και
εσένα σε ενοχλεί το ότι ο Κομφού κάνει αναφορές στο ήθος και το κοινωνικό έργο της μάνας του.
Ειλικρινά δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω.
Αγαπητέ Μίμη,
ReplyDeleteΤο γεγονός ότι η γενιά των 700 ευρώ έγινε κλισέ, καταρχάς δεν πρέπει να σε ανησυχεί. Στο βαθμό που "έγινε κλισέ" = μπήκε το θέμα στη δημόσια συζήτηση, τότε μιλάμε για μία θετική εξέλιξη.
Καλώς, κατά την άποψή μας, η έννοια γενιά των 700 ευρώ χρησιμοποιείται συστηματικά στο λόγο των πολιτικών, των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ, διότι μόνο όταν εντοπιστεί το θέμα μπορεί κανείς να προτείνει και διεξόδους.
Εμείς ως εναλλακτική κίνηση του διαδικτύου G700 (Η γενιά των 700 ευρώ), αυτό επιχειρήσαμε να κάνουμε καθ' όλη τη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς, σημειωτέον αντλώντας έμπνευση και έχοντας ως ιδεολογική αναφορά, ανάμεσα σε άλλα, και το βιβλίο σου Βαμπίρ και Κανίβαλοι.
Το πρόβλημα με την κλισεδιάρικη χρήση της γ700 είναι αλλού. Εκεί όπου το εντοπίζεις κι εσύ. Στο ποια ατζέντα αλλαγών εκπροσωπεί καλύτερα τα συμφέροντα της γενιάς των 700 ευρώ και ειδικότερα των νέων, οι οποίοι κατ' άλλα χαρακτηρίζονται, όπως είναι φυσικό άλλωστε, από έντονη διαφορετικότητα και διαφοροποίηση ως προς τις αντιλήψεις τους, τα πιστεύω τους, τις αξίες τους;
Όταν λοιπόν η επίκληση των συμφερόντων της γ700 αποτελεί το μοδάτο περιτύλιγμα στις παλιές γνωστές απόψεις της γενιάς του πολυτεχνείου (λαϊκοφοβική δεξιά, αριστερό δήθεν κοκ), ε τότε υπάρχει πρόβλημα και πρέπει πράγματι να ανησυχείς.
Αυτοί οι οποίοι πρέπει να ανησυχούν ιδιαίτερα είναι οι σύντροφοί σου εκεί στο ΠΑΣΟΚ οι οποίοι αριστερίζουν χωρίς να πείθουν(θυμήθηκαν τώρα όλοι τα επαναστατικά χρόνια του '70), τη στιγμή που θα έπρεπε να στρωθούν κάτω και να αναπτύξουν με σαφήνεια μια ατζέντα αλλαγών με πυξίδα την κοινή λογική, με ιδεολογικές αναφορές στο φιλελεύθερο σοσιαλισμό, την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά, τη δυτικοευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία όπως θες πες το, λαμβάνοντας υπόψη ότι απευθύνονται σε μια κοινωνία όπου κυριαρχούν τα μεσοστρώματα ΚΟΡΗ των οποίων είναι κι η νέα της γενιάς των 700 ευρώ που αντιμετωπίζει την αγορά εργασίας μπάχαλο, τις χαμηλές αμοιβές, την πολυαπασχόληση, την υπερεργασία και τις περιορισμένες ευκαιρίες.
Σημειωτέον και για να μη μας λένε ότι ως νέοι που τα βρήκαν όλα έτοιμα γκρινιάζουμε υπερβολικά, δεν μας εκφράζει το φαινομένο των χλιδάνεργων, ούτε μας ενδιαφέρει να παίξουμε το ρόλο του θύματος της κοινωνίας. Το αντίθετο. Επιζητούμε τη σύγκρουση με τον παρασιτισμό και αναδεικνύουμε τη ατομική πρωτοβουλία και δημιουργικότητα ως απαραίτητη προϋπόθεση διεξόδου από τα προβλήματα στο χώρο εργασίας.
Τέλος και για να μη φλυαρούμε αυτή τη στιγμή υπάρχει έλλειμμα εκπροσώπησης των συμφερόντων της γενιάς των 700 ευρώ στο κοινοβουλευτικό και γενικότερα το κομματικό πεδίο και μόνο κατά περιπτώσεις μπορεί να βρει κανείς προτάσεις οι οποίες να σηματοδοτούν κάτι θετικό.
Φιλικά
G700
Anonymous said...
ReplyDelete"Δε βλέπω να λέει τίποτα ανατρεπτικό ο Ανδρουλάκης. Αοριστίες και εύκολα μεγάλα λόγια.
Το πρόβλημα όλων των πολιτικών σήμερα είναι ότι προσπαθούν με κλανιές να βάψουν αυγά.
April 9, 2008 7:55 AM"
Τα περισσότερα από αυτά που λέει ο Ανδρουλάκης είναι εισαγωγής απο τη Δύση.Πές μου όμως σε παρακαλώ αν υπάρχει κάτι από αυτά που θεωρείς ανατρεπτικά που να μήν είναι εισαγώγιμο.Το θέμα είναι αν εισάγεις καθαρά ΑΜΙΝΟΞΈΑ που τα μεταβολίζεις σε μυική ισχύ με τη κατάλληλη χρήση ή τα εμπλουτίζεις με ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ και παράγεις φουσκωτούς.
Ο Ανδρουλάκης είναι "καθαρός".Για πόσους άλλους θα μπορούσες να το πείς αυτό;
Εχει τη τέχνη να εκλαικεύει και να "νομιμοποιεί",επικαλούμενος τη ταπεινή καταγωγή του, το μοντέρνο μήνυμα παρουσιάζοντάστο σε ένα ακροατήριο που αρνείται να δεχθεί τις διεθνείς εξελίξεις.
Η πλύστρα και ο Τσαγγάρης είναι μυθοποίηση ΟΛΟΙΔΙΑ με αυτή που κάνεις εσύ για τους δικούς γονείς.Εξυπηρετεί τις ίδιες ανάγκες και για κείνον και για σένα.
Κατα τη γνώμη μου τους προσβάλλεται και οι δύο εξίσου. Και αν μπορούσαν να σηκωθούν από το τάφο τους θα έπαιρναν το σκουπόξυλο ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑΝ ΑΓΡΙΑ.
@ανώνυμος 8.12
ReplyDeleteΜακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι...
Ας δεχθείς και σύ καυμένε ότι κάποια πράγματα είναι πέραν της αντιλήψεώς σου... Σε όλους συμβαίνει αυτό. Παρακολούθα τον Κομφού στα λέει καλά...
G700
ReplyDeleteΣυμφωνω απολυτα με οσα λες. Ποιοι ειναι αυτοι που μιλανε με θρασος για τα προβληματα της νεας γενιας, οταν οι ιδιοι με την ανυπαρκτη πολιτικη τους και τις φανφαρες τους ΔΕΝ κανουν τιποτα για να λυσουν τα προβληματα; Το αστειο ειναι οτι θελουν και ...ψηφο!