Tuesday, April 22, 2008

G700 vs Χλιδάνεργοι

Όταν ανάβει η κουβέντα για τη γενιά των 700 ευρώ, πολλοί είναι αυτοί που τη συγχέουν με τους χλιδάνεργους. Το μπέρδεμα γίνεται από τους πάντες: νέους και μεγαλύτερους σε ηλικία, αναλυτές και δημοσιογράφους, πολιτικούς. Ως αποτέλεσμα πολλές φορές παρουσιάζεται μια λανθασμένη και άδικη εικόνα: ότι ο νέος της γενιάς των 700, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας κακομαθημένος «βολεψάκιας», που το μόνο που κάνει είναι να γκρινιάζει για την κατάστασή του χωρίς να αναλαμβάνει ποτέ τις ευθύνες του.

Η αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Ο νέος της γενιάς των 700 ευρώ, αυτός στον οποίο τουλάχιστον εμείς απευθυνόμαστε, είναι εκείνος που έχει αποφασίσει να δουλέψει στη ζωή του, να αναλάβει πρωτοβουλίες καθώς και τις ευθύνες που του αναλογούν, να δημιουργήσει. Δυστυχώς από την πρώτη στιγμή έρχεται αντιμέτωπος με μια δύσκολη εργασιακή πραγματικότητα: απλήρωτη υπερεργασία, αμοιβές οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην παραγωγικότητά του, μη αναγνώριση του κόπου του, βαρετή επαναλαμβανόμενη δουλειά χωρίς νόημα.

Κυρίως, ασφυκτιά επειδή βλέπει να μην υπάρχει μακροπρόθεσμη προοπτική σ’ αυτό που κάνει. Και συνεπώς αναρωτιέται: «Ωραία, καλά δουλεύω σκληρά και με λιγότερα χρήματα για αρχή, όμως μετά τι θα γίνει; Τι προοπτική έχω στο μέλλον;» Γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο ακόμα κι αυτός που παίρνει 1000 ευρώ στο 10ωρο, και οικονομικά στέκεται κάπως καλύτερα από τους συνομήλικούς του, αισθάνεται παρόλα αυτά εγκλωβισμένος. Αντί να αισθάνεται ελεύθερος ελπίζοντας για το μέλλον νιώθει να πνίγεται από την έλλειψη επαρκών ευκαιριών και προοπτικής στο ξεκίνημα της ζωής του.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η στήριξη από την οικογένεια για την πλειοψηφία των νέων εργαζόμενων είναι σχεδόν δεδομένη, όμως δεν αποτελεί ζητούμενο. Ο νέος της γενιάς των 700 επιδιώκει να είναι αυτόνομος. Δεν το βάζει κάτω, δεν παραιτείται και δεν είναι ηττοπαθής. Διεκδικεί. Την οικονομική του ανεξαρτησία, τα νόμιμα δικαιώματά του, την ανταμοιβή του κόπου του. Θέλει μέσα από την εργασία του καθώς και τη συλλογική δράση σε κόμματα, συνδικάτα και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών να αλλάξει τα πράγματα ριζικά προς το καλύτερο. Είναι ένας φιλόδοξος και αισιόδοξος άνθρωπος και δε μασάει να τα χώσει χοντρά σε όποιον τολμήσει να του πουλήσει παραμύθι. Αυτό βέβαια ξαφνιάζει εκείνους που θεωρούν ότι οι νέοι το μόνο που κάνουν είναι να κοιμούνται, με αποτέλεσμα να ερμηνεύουν τη σκληρή νεανική γλώσσα ως απολίτικη γκρίνια.

Στην αντίπερα ακριβώς όχθη βρίσκονται οι χλιδάνεργοι. Είναι η άλλη όψη της ίδιας ηλικιακής ομάδας. Οι «αντίπαλοι» της γενιάς των 700 ευρώ. Το πρότυπο των χαβαλέδων μαμάκηδων που δε ρισκάρουν. Αυτοί οι οποίοι απεργούν από τις «σκατοδουλειές».

Είναι οι νέοι που βλέπουν το ζόρι και την κάνουν μ’ ελαφρά πηδηματάκια. Πού να δουλέψεις με 700, 800 και 1000 ευρώ, να πληρώνεις νοίκι, και να βγαίνεις και έξω τα βράδια διατηρώντας ένα glamorous life style; Ξέρεις πόσο κοστίζουν τα ποτά, τα δεκαπέντε διαφορετικά ζευγάρια γόβες, τα clubs και οι 10 ώρες το μήνα κουβέντα στο κινητό με τους φίλους; Άστο καλύτερα… Δε γίνεται με την καμία. Πρέπει να αποδεχτείς να ρίξεις τις απαιτήσεις σου σε τρομακτικά χαμηλό επίπεδο. It’s so un-cool. Ή όπως έλεγε κι ο Μεγάλος Lebowski, στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία των αδελφών Κοέν, αν το κάνεις αυτό : «you are so un-dude». Άμα ρε φίλε δεν παίζει δουλειά με οκτάωρο και τουλάχιστον 1200 ευρώ το μήνα καθαρά, καλύτερα να μένεις σπίτι με γονείς και οικογενειακό σχέδιο Marshall”. Αιώνιος φοιτητής. Τι να λέμε τώρα…

Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η ρίζα του κακού και για τις δύο κοινωνικές ομάδες βρίσκεται στο γεγονός ότι στην ελληνική αγορά εργασίας δεν υπάρχουν πολλές και καλές δουλειές. Τα 1200 ευρώ στο οκτάωρο είναι για την πλειοψηφία των νέων, αλλά και πολλών μεγαλύτερων, όνειρο θερινής νυκτός. Και πώς να μην είναι από τη στιγμή που το υπάρχον μοντέλο ανάπτυξης με το δημοσιοϋπαλληλικό κράτος και την επιχειρηματικότητα ανάγκης πλέον δεν αποδίδει. Χτύπησε ταβάνι, η μεταπολιτευτική φουσκοθαλασσιά ξεφούσκωσε.

Το «σύστημα» λοιπόν θέλει αλλαγή. Αυτό είναι αυτονόητο. Το θέμα όμως είναι, τι κάνει ο καθένας από εμάς για να το αλλάξει και ακολούθως να βελτιώσει τη ζωή του. Προσωπικά και συλλογικά. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζεται κι η θεμελιώδης και ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους νέους της γενιάς των 700 ευρώ και τους χλιδάνεργους: οι πρώτοι επιδιώκουν την αλλαγή μέσα από την ανάληψη ατομικών πρωτοβουλιών και τη συλλογική δράση, οι άλλοι απλώς βολεύονται παρασιτώντας.

61 comments:

  1. @Γ700

    Ωραίο και περιγραφικό το πόστ σας. Μπορείτε όμως να μου εξηγήσετε το εξής περίεργο: δουλεύω σε μεγάλη ναυτιλιακή και έψαχνα απλούς απόφοιτους από σχολές ναυπηγών ή μηχανολόγων ελλάδος ή εξωτερικού να εργασθούν σε μεγάλα ναυπηγεία του εξωτερικού γιά το πρόγραμμα ναυπηγήσεων της εταιρείας. Ο μισθός 2500 ευρώ καθαρά, όλα τα έξοδα πληρωμένα (σπίτι, αυτοκίνητο, βενζίνη, εκτός από τηλέφωνο) σύν 3000 δολλάρια το μήνα γιά διατροφή (έξοδα διαβίωσης που μπορεί να ξοδεύει κανείς όπως θέλει).

    ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΒΡΩ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΙΚΑΝΟΥΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΕΞΩ ΓΙΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΝΑ ΕΡΓΑΣΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (ΙΚΑΝΟΥΣ ΒΡΗΚΑ ΑΡΚΕΤΟΥΣ).

    Και με αυτούς που βρήκα έχω ψιλο ιστορίες, στείλε μου την κοπέλλα μου κλπ.

    ΕΧΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ;;;

    ReplyDelete
  2. @ g700
    "Ο νέος της γενιάς των 700 ευρώ, αυτός στον οποίο τουλάχιστον εμείς απευθυνόμαστε, είναι εκείνος που έχει αποφασίσει να δουλέψει στη ζωή του, να αναλάβει πρωτοβουλίες καθώς και τις ευθύνες που του αναλογούν, να δημιουργήσει."

    Το υπάρχον κατεστημένο, όπως εξαντλητικά έχει αναλυθεί πολλές φορές από πολλούς εδώ μέσα,δεν μπορεί να επιτρέψει όνειρα ή πρωτοβουλίες νέων ανθρώπων.
    Όσες φορές διατυμπανίζει-το υπάρχον σύστημα- ότι αναγνωρίζει κάτι,προσπαθεί να το εντάξει κάπου με -κακό- σκοπό να το ελέγχει.
    Δεν μπορεί να αποδεχθεί η προηγούμενη γενιά ότι το μέλλον ανήκει στους νέους. Θέλει να δείχνει και να νομίζει ότι αυτή συνεχίζει να είναι η -νέα γενιά- της μεταπολίτευσης.Τους απαντάμε"keep bicycling νεολαίοι!!"
    Υπολογίζουμε στους ελάχιστους που ακούνε -κατανοούν τις ανησυχίες των νέων από κάθε στρατόπεδο.

    ReplyDelete
  3. @anax anexartitos...ΕΧΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ;;;

    Εννοείς 2500 ευρώ + 3000$ ???? καθαρά???

    ReplyDelete
  4. @ anax anexartitos

    περίεργο αυτό που λες. Μας κάνει εντύπωση πρώτον, διότι το μισθολογικό πακέτο όπως το περιγράφεις είναι πολύ καλό και δεύτερον, διότι το ίδιο πρόβλημα μας λες ότι το είχαν και αυτοί που σπούδασαν έξω και κατά συνέπεια δεν τους φοβίζουν τα ξένα. Κάτι άλλο πρέπει να παίζει.

    ReplyDelete
  5. εσύ που το βίωσες και γνωρίζεις περισσότερα πως το εξηγείς;

    ReplyDelete
  6. Όσο "μαμάκιας" και να ΄ναι κάποιος....

    ReplyDelete
  7. Η "εξέγερση" προυποθέτει τάχιστο εκσυγχρονισμό, και η υποταγή απλά... να ζήσεις το μύθο σου.

    Ο καθένας μας διαλέγει και παίρνει.

    ReplyDelete
  8. Όσο "μαμάκιας" και να ΄ναι κάποιος....

    Είναι πολλά τα λεφτά Άρη

    ReplyDelete
  9. Εννοώ καθαρά. Αν κάτι θα μπορούσε να είναι αρνητικό είναι ότι είναι στην Κορέα (αλλά σε κάποια από τα μεγαλύτερα ναυπηγεία παγκοσμίως).
    Υπήρχε επίσης και η πιθανότητα μικρής απασχόλησης στην Κίνα σε υπεργολάβους των Ναυπηγείων (ολιγόμηνης, κάτω του εξαμήνου).

    Ολοι ανέφεραν ότι δεν μπορούν πολύ μακριά από το σπίτι.

    Προσωπικά τόχω κάνει και σε μεγαλύτερη ηλικία, παντρεμένος με παιδιά, χωρίς να πάρω την οικογένεια αλλά και με πολύ μεγαλύτερες αποδοχές.

    Πολλοί, μόλις άκουγαν από το τηλέφωνο ότι πρόκειται γιά Κορέα, δεν ήθελαν κάν να έρθουν γιά συνέντευξη. Επίσης, όταν έκανα και εγώ τη δουλειά αυτή, είχα πρόβλημα με τους νεώτερους, πχ προθυμίας γιά οτιδήποτε εκτός του στενού εργασιακού job description, ακόμα και γιά να παραστούν σε επαγγελματικά δείπνα ή γεύματα, που αν μή τι άλλο βοηθούν αφάνταστα σε τέτοιες καταστάσεις οπου η συνεργασία είναι κλειδί.

    Ακούγομαι ίσως γέρος, δεν είμαι τόσο μεγάλος όμως αντιμετώπισα πρόβλημα συνεργασίας με άτομα 10 χρόνια νεώτερα.

    Τέλος δεν είδα αυτή τη φλόγα (φιλοδοξία ίσως;) γιά περαιτέρω εξέλιξη μέχρι τώρα από΄τους νεώτερους....

    ReplyDelete
  10. οκ όταν κάποιος έχει οικογένεια το σκέφτεται το μακριά, όμως για έναν νέο άνθρωπο με τόσα χρήματα και να έχει τη δυνατότητα να δουλέψει στα μεγαλύτερα ναυπηγεία του κόσμου στην Κορέα που φημίζεται γι' αυτά, μας κάνει εντύπωση πραγματικά. Δυστυχώς στο team δε διαθέτουμε κάποιον γνώστη του αντικειμένου διαφορετικά θα τον στέλναμε subito

    ReplyDelete
  11. έχουμε όμως γνωστούς που έχουν τελειώσει εμποροπλοίαρχοι και μηχανικοί, και ταξιδεύουν χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Αυτοί βέβαια δεν είχαν την πολυτέλεια να επιλέξουν ή σχολή και ταξίδι ή ανειδίκευτοι στο χωριό τους.

    ReplyDelete
  12. αρχισα να διαβαζω την εκθεση κουκιαδη..πρωτη εντυπωση ειναι"ποναει κεφαλι κοψει κεφαλι"..δευτερη εντυπωση ειναι η ολοκληρωτικη κυριαρχια του νεογιαπικου αντιαισθητικου κομφορμισμου του στυλ"ανελιξη μεσω σκληρης δουλειας", μπιζνες και αγιος ο θεος..κοστουμαρισμενοι νεοι ανθρωποι να μιλανε για μπονους benefits λεφτα και τον φανταστικο κοσμο του ανταγωνισμου της αγορας..

    ReplyDelete
  13. Να σας πω την δική μου ιστορία. Εργάζομαι ως μόνιμος υπάλληλος σε υπουργείο. Αν και τα χρήματα που παίρνω ξεπερνούν αρκετά τα 700 ευρώ, επειδή έχω και οικογένεια, αποφάσισα εδώ και 1 χρόνο ότι δεν μπορεί η κατάσταση να συνεχιστεί άλλο. Έτσι, στράφηκα σε θέσεις εργασίας στο εξωτερικό (είτε στην ΕΕ, είτε στην ελεύθερη αγορά). Διαπίστωσα κατόπιν αρκετών συνεντεύξεων που παραβρέθηκα, ότι είμαστε αρκετά ανταγωνιστικοί και στο εξωτερικό. Το τελευταίο το αναφέρω διότι μπορεί κάποιοι νέοι να έχουν κόλλημα ότι μπορεί να μην τα καταφέρουν. Είμαστε μία παγκοσμιοποιημένη αγορά και πρέπει να την μάθουμε και να προσπαθήσουμε να μπούμε σε αυτήν και όχι να μείνουμε απ'έξω. Το ευτύχημα είναι ότι τελικά κατάφερα να βρω την δουλειά που ήθελα σε πολύ καλύτερο περιβάλλον από αυτό που μου προσέφερε η Ελλάδα μέχρι τώρα και με πολύ καλύτερες προοπτικές τόσο για την οικογένεια όσο και για μένα.

    ReplyDelete
  14. _Anax anexartitos:
    Να πάω εγώ??? Μόνο που έχω βγάλει φιλοσοφική ρε γαμώτο...

    Θέλω να ρωτήσω κάτι για τους χλιδάνεργους, όταν πεθάνουν οι γονείς τους τί θα κάνουν??? Έχουν την εντύπωση πως θα βρούν δουλειά στα 45 με μηδενική προυπηρεσία???

    Δε θεωρώ κακό ένας γονιός να στηρίζει το παιδί του, ιδίως όταν αυτό αμείβεται με 700 ευρώ, σε βασικά ζητήματα όπως ενοίκιο, λογαριασμοί, κανα σούπερ μάρκετ και τέτοια. Αυτό που με εξοργίζει στους χλιδάνεργους είναι πως ο.κ, μαζί τους μένεις, έχεις απαλλαγεί από τα παραπάνω, αλλά όχι ρε φίλε και να σου πληρώνουν τους καφέδες, τα κομμωτήρια και τα γουηκ έντ! Σε πιό ξεφτύλα κυκλοφορεί??? Πιάσε μια δουλειά με 700 τουλάχιστον να πληρώνεις αυτά!

    ReplyDelete
  15. Γαμώ τις ευκαιρίες!! Πάρτε αμέσως το blog σας και βουρ για την Κορέα.

    ReplyDelete
  16. "Και με αυτούς που βρήκα έχω ψιλο ιστορίες, στείλε μου την κοπέλλα μου κλπ.""

    Μα καλά,τι απαιτήσεις είναι αυτές; 3.000€ θα πέρνει και θέλει και την κοπέλα του! Με τόσα λεφτά μπορεί να νοικιάσει τις καλύτερες πόρνες της Σεούλ.

    ReplyDelete
  17. Ευτυχώς έχω γράψει την εκπομπή του Βαξεβάνη. Πάω να τη δω και να κάνω εμετό επάνω στις φάτσες σας.

    ReplyDelete
  18. anax anexartitos,
    ούτε που θα γύριζα δεύτερη φορά να κοιτάξω τη θλιβερή σου ύπαρξη, όχι και να βγω επαγγελματικό δείπνο μαζί σου.
    Είσαι άξιο μέλος των G700. Περιμένω να σε δω στην τηλεόραση.

    ReplyDelete
  19. emma,

    έχεις όλα τα χαρακτηριστικά του/της χλιδάεργου (ης). Η ανοησία σου συναγωνίζεται την ανορθογραφία σου. Ας είναι καλά η μαμάκα κι ο μπαμπάκας. Και στην ανάγκη, sleeping is a way to the top.

    Κατά τα άλλα, τα αισθήματα είναι αμοιβαία.

    ReplyDelete
  20. Emma, anger and fear I sense, the dark side of the force is growing inside you…
    Let it go away my child. Let it go away.

    ReplyDelete
  21. Παιδιά μην την ευτελίζουμε τη συζήτηση. Η Κορέα είναι ΠΟΛΥ μακριά, άσχετα από το τι λέμε εδώ πέρα. Επιπλέον, και πιο κοντά να ήτανε, δεν πιστεύω στο εξωτερικό να έβρισκες δα και ΤΟΣΟΥΣ πολλούς να θέλουν να πάνε σε μια χώρα που απέχει 12 ώρες με το αεροπλάνο και όπου το πολιτισμικό χάσμα είναι τεράστιο. Λογικό είναι για μια θέση με τέτοιες απαιτήσεις, το short list να είναι και τέσσερα αλλά και δύο άτομα ακόμα. Ρωτείστε και σε όποιο γραφείο συμβούλων επιλογής προσωπικού θέλετε, είναι ιδιόρρυθμη η θέση αυτή.

    Όσον αφορά τα υπόλοιπα τώρα. Όντως το μεταπολιτευτικό μοντέλο πνέει τα λοίσθια αλλά για να αλλάξει το τοπίο και να ανοίξουν δουλειές που πολλοί ονειρεύονται αλλά λίγοι (και στις περισσότερες φορές ανήψια, γιοί και κουμπάροι τις παίρνουν, άσχετα αν είναι πολυεθνική ή μη, το "μέσον" δουλέύει ΠΟΛΥ στην Ελλάδα) τις παίρνουν δίκαια ή άδικα.

    Δυστυχώς, για να ανοίξουν καινούριες θέσεις εργασίας εκτός του οικογενειοκρατικού πλαισίου, όπου θα μπορούν να δημιουργηθούν τέτοιες δουλειές σαν κι' αυτές που οραματίζεται κάποιος που επιστρέφει "από Αγγλία" με ένα master στο χέρι (και δικαιούται έστω μιας πρώτης ευκαιρίας, κανένας δε σου εγγυάται ότι θα τα καταφέρεις όπου προσληφθείς κιόλας, θέλει και άλλες δεξιότητες η εργασιακή πραγματικότητα πέραν του πτυχίου), πρέπει να αλλάξει όλη η κοινωνική θεώρηση στην Ελλάδα του τι είναι επιχειρηματικότητα και να πάψει αυτή η δαιμονοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας η οποία βρίσκει εφαρμογή και στην εχθρότητα του κράτους απέναντι στους μη κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

    Είναι πολύ παρήγορο ότι υπάρχει τούτο εδώ το βήμα, κοφτερό και σαφές στη συγκρότηση του λόγου του, όπου ακούγονται όλες οι "αιρετικές" απόψεις για αυτά τα θέματα.

    ReplyDelete
  22. Πρέπει να γίνουμε σύγχρονοι νομάδες.Να μπορούμε δηλ. να ταξιδεύουμε,να μεταναστεύουμε για λιγότερο ή περισσότερο χρονικό διάστημα και να ασκηθούμε να αντέχουμε το πολιτισμικό shock.
    Ειδικά το ναυτικό επάγγελμα έχει πολύ μέλλον.

    ReplyDelete
  23. Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να στηρίξει το ναυτικό επάγγελμα.

    ReplyDelete
  24. @emma
    εκτος απο τη παραθεση των s/m τασεων σου και τη περιγραφη των εργαλειων που χρησιμοποιεις για αυτες, εχεις κατι χρησιμο να προσθεσεις;

    θα ηταν ενδιαφερον ισως να μας πεις με τι ασχολεισαι κλπ.

    @αναξ
    αντιλαμβανεσαι φυσικα οτι θετεις ενα καπως ακραιο παραδειγμα με το οποιο δε γινεται να εξαχθουν χρησιμα συμπερασματα.

    Προσωπικα μιλωντας, θα ειχα φυγει για Κορεα χωρις δευτερη σκεψη, αν ανηκα σε αυτον τον κλαδο. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ολοι θα εφευγαν οπως και το οτι επειδη απο αυτους που μιλησες δεν ηθελε να παει κανεις οτι δεν υπαρχει ΚΑΝΕΙΣ που να θελει να παει..

    ReplyDelete
  25. @μάο

    Σαφώς, και όπως έγραψα βρήκα ανθρώπους. Περιέγραψα την δυσκολία απλώς. Το παράδειγμα είναι ακραίο μεν, ενδεικτικό δε. Επίσης ΔΕΝ μιλούμε γιά ναυτικούς, μιλούμε γιά παιδιά που (όπως αυτά που τελικά προσελήφθησαν) με το πέρας της εργασίας εκεί, θά ερθουν να εργασθούν στα κεντρικά της εταιρείας στον Πειραιά, ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ Η ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ, μέρος δέ της εργασίας τους θα είναι η μετάβαση στους λιμένες προσέγγισης των πλοίων του στόλου της εταιρείας, γιά επιθεωρήσεις, επιβλέψεις εργασιών κλπ. Η δέ εκτός έδρας εργασίας αποζημιώνεται αδρά και ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ της ΝΟΜΙΜΗΣ αποζημίωσης. Και γιά να είμαι και ακόμη σαφέστερος, συνήθως η εκτός έδρας εργασία κυμαίνεται από 120 έως 150 ημέρες ετησίως (που φυσικά και δυστυχώς μπορεί να είναι Πάσχα, Χριστούγεννα κλπ). Είναι μιά εργασία που την κάνω 20 χρόνια πιά, και μούχει δώσει εκτός από πολύ καλές απολαβές και άλλες πολλές χαρές και συγκινήσεις, όπως πχ λίγες είναι οι χώρες της υφηλίου που δεν έχω επισκεφθεί. Δεν συναρπάζει ένα νέο η προοπτική μιάς τέτοιας ζωής;; ΔΕΝ είναι νομαδική, απλά έχει πολλά ταξίδια. (αυτά απλώς γιά να διορθώσω μικρο ανακρίβειες από προηγούμενα σχόλια).

    ReplyDelete
  26. @anax
    Νομίζω επίσης ότι υποτιμάς το γεγονός ότι πέρα από τις 12 ώρες πτήση, υπάρχει και το θέμα της γλώσσας. Διότι βεβαίως μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι με αγγλικά μπορεί να κάνει τις δουλειές του στην Κορέα όμως κοινωνική ζωή και φίλους μάλλον δε θα έχει διότι οι ντόπιοι σε οποιαδήποτε χώρα μιλάνε τη γλώσσα τους όταν χαλαρώνουν (και δεν εξετάζω καν τις πολιτισμικές διαφορές που τουλάχιστον από την εμπειρία μου με Κορεάτες/-ισες στη Δ.Ευρώπη είναι σημαντικές). Ο μισθός που αναφέρεις μπορεί να είναι καλός αλλά, κακά τα ψέματα, δε ζούμε μόνο για να δουλεύουμε και δε βλέπω γιατί είναι μεμπτό ένας νέος άνθρωπος να έχει και φιλοδοξίες αλλά και ανάγκη για ανθρώπινες επαφές. Μάλλον σημάδι ότι η ανεργία δεν μας έχει διαβρώσει εντελώς είναι αυτό.
    Προσωπικά, έχοντας μεταναστεύσει (με το έτερο ήμισυ) 'για τη δουλειά' και σε χώρα της οποίας τη γλώσσα μιλάω μπορώ να σου πω ότι η έλλειψη κοινωνικών επαφών είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα (και εμείς τουλάχιστον έχουμε ο ένας τον άλλο--εσύ ζητάς από τους υποψηφίους να πάνε και μόνοι τους).
    Οσο για τα επαγγελματικά δείπνα, ταξίδια κλπ., δεν καταλαβαίνω γιατί σε παραξενεύει η απροθυμία. Το γεγονός ότι δεν γίνονται στο γραφείο, δε σημαίνει ότι δεν είναι δουλειά. Δηλαδή, αν κάποιος έχει δουλέψει 8-10 ώρες και πρέπει μετά ακόμα και στην ώρα του φαγητού του να είναι στην τσίτα και καθωσπρέπει με τον πελάτη ή τον ανώτερο, είναι περίεργο ότι μάλλον το βλέπει ως αγγαρεία; Αυτές οι περιστάσεις είναι ουσιαστικά επέκταση των ωρών εργασίας. Τί το ελκυστικό έχει μια μέρα που ξεκινά στις 9 το πρωί και τελειώνει στις 10 το βράδυ; Το καλό εστιατόριο;

    ReplyDelete
  27. Έχω βρει το κλειδί της ευτυχίας. Δουλεύω όλη την ημέρα και έτσι ξεχνάω ποιος είμαι. Κι αν τολμήσει να εμφανιστεί καμιά εφιαλτική σκέψη μετά από 10 ώρες δουλειάς, το φαρμακείο να είναι καλά. Καλέ, τσάμπα τα πουλάνε τα αντικαταθλιπτικά.

    ReplyDelete
  28. @tsiwhatever

    Πολλά τα θέματα που θέτεις. Κατ αρχήν ΔΕΝ είναι γιά πάντα είναι γιά ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Γιά πληροφόρησή σου επίσης door to door είναι πάνω από 25 ώρες. Επίσης, κοινωνική ζωή έχεις διότι στα περισσότερα από αυτά τα μέρη γενικά έχει 3-4000 ξένους και γύρω στους 100-200 έλληνες. Ενδιαφέρον έχει να γνωρισθείς και με τους ντόπιους, το οποίο γενικά δεν είναι δύσκολο.

    Οσον αφορά τα δείπνα, αυτά τα κάνουν κυρίως οι ντόπιοι υπεύθυνοι γιά να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα και να ενσωματωθείς ή να καταλάβεις τον τρόπο ζωής τους.

    Δυστυχώς μου είναι δύσκολο να σου δώσω να καταλάβεις ακριβώς το ρόλο αυτών των δείπνων, όποιος όμως έχει ζήσει αρκετό διάστημα στην άπω ανατολή μπορεί να αντιληφθεί και τη χρησιμότητά τους αλλά και το πως σε βοηθούν στη ζωή σου εκεί γενικότερα. Πάντως η κατάσταση σε αυτά είναι ακριβώς η αντίθετη από αυτή που περιγράφεις, είναι τελείως άτυπα και εκεί είναι που μπορείς να περάσεις αυτά που θέλεις σε αυτούς με τους οποίους συνεργάζεσαι από την άλλη πάντα, δηλ να κάνεις πιό εύκολη τη ζωή σου κατά την εργασία.
    Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί σε κάποιον να μήν αρέσει μιά τέτοια εμπειρία γενικότερα, αλλά ναι, με παραξενεύει να μη θέλει να δοκιμάσει, τη στιγμή μάλιστα που είναι άνεργος και ψάχνει γιά δουλειά. Θά αποκτήσει μία πολύτιμη εμπειρία, θά μαζέψει και κάποια χρήματα, και γιά όνομα, έχουν τύχει και παιδιά που ζήτησαν να φύγουν, γύρισαν πίσω, δεν αλυσσοδένει κανείς κανένα σε καμιά γαλέρα. Ομως γυρνώντας πίσω θάχει να πουλήσει πολύ ακριβά την εμπειρία που απέκτησε.

    Δηλαδή το σχόλιό σου δείχνει μιά φοβία γιά τη ζωή που δεν την καταλαβαίνω, ίσως είναι η διαφορά ηλικίας, τι να πω...

    ReplyDelete
  29. Επίσης δεν απαιτώ να πάνε μόνοι τους οι υποψήφιοι, τους δίνω 4 εισιτήρια αλέ ρετούρ το χρόνο, γιά τις άδειές τους που τις παίρνουν κανονικά σα να εργάζονταν ελλάδα (μάλιστα δεν προσμετρούμε τις μέρες ταξιδιού). Αν θέλουν να φέρουν κάποιον μαζί τους ας τον φέρουν με δικά τους έξοδα. Και γώ δίνω λόγο κάπου, προϊστάμενός τους είμαι δεν είμαι ο μπαμπάς τους...

    ReplyDelete
  30. @αναξ
    παντως εμενα με επεισες! που υπογραφω, πες μου που υπογραφω!!!

    ReplyDelete
  31. Η ΑΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ
    Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ

    Τα αντικαταθλιπτικά δεν πρόκειται να τα κόψεις όσο βλέπεις τη δουλειά σου σαν αγγαρεία.Η δουλειά είναι μιά ευχάριστη περιπέτεια,είναι το πιό δημιουργικό κομμάτι του 24ώρου.
    Θα μπορούσα να ζήσω σε οποιοδήπτε μέρος του κόσμου,σε οποιοδήποτε πολιτισμικό περιβάλλον,έχοντας την άνεση της επιστροφής σε μια ελεύθερη και ευημερούσα πατρίδα,όπως είναι η Ελλάδα, ανά πάσα ώρα και στιγμή.
    ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ.

    ReplyDelete
  32. Οι G700 και οι χλιδάνεργοι - χλιδάεργοι, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και τις δύο όψεις τις χαρακτηρίζει το ίδιο εξωτερικό περιβάλλον. Το στενό οικογενειακό δίχτυ προστασίας, το οποίο έρχεται άτυπα ως εξισορροπητικός παράγων στο στενό κι αρτηριοσκληρωτικό εργασιακό / οικονομικό περιβάλλον, και που πηγάζει από το "αφελές" φιλότιμο των προστατευτικών γονέων πάσης οικονομικής και κοινωνικής ομάδας, αποτελεί τη βάση της συνδιαμόρφωσης των δύο φαινομένων. Αυτό που κάνει το νόμισμα να έχει δύο πρόσωπα, είναι το πώς η κάθε πλευρά "πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα", δηλαδή πώς, το ίδιο περιβάλλον αντιμετωπίζεται, από τη μία πλευρά, με μαχητικότητα, αίσθηση αυτοδιαχείρισης, αισιοδοξία, φιλοδοξία με στοιχεία humility, και από την άλλη πλευρά αποφεύγεται, στρουθοκαμηλίζοντας, ζητιανεύοντας, παρασιτώντας, φιλοδοξόντας μια ζωή που απλά δεν ανταποκρίνεται στις υπάρχουσες δυνατότητες.

    Η μία πλευρά θέλει κίνητρα για εξέλιξη, η άλλη πλευρά βολεύεται με τα κίνητρα-καρότα για παρασιτισμό. Μάλλον η δεύτερη υπερισχύει της πρώτης. Και μάλλον βολεύονται έτσι και οι κατέχοντες της "εξουσίας" γονείς. Είναι εύκολο να νταντεύεις το παιδί σου και κατόπιν να το αποκαλείς μαμάκια, παρά να είσαι ειλικρινής μαζί του και να πεις ότι ναι, έτσι τα έκανες, έτσι βολεύτηκες, και δε θες να αλλάξεις τίποτα. Ή παιδί μου συμβιβάζεσαι, και κάπου θα σε βολέψω, ή για μαμάκια θα σε κατηγορήσω που πας και να υψώσεις κεφάλι.

    ReplyDelete
  33. Κι όμως πιστεύω ότι η ελίτ με φρέσκες ιδέες και δυναμισμό, οι G700, μπορούν να παρασύρουν και τους υπόλοιπους σε ένα ρεύμα αισιοδοξίας, φιλοδοξίας, εργασίας και διάθεσης για αλλαγή.

    ReplyDelete
  34. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να πάω στο εξωτερικό.

    Για Ανατολή θα προτιμούσα Σιγκαπούρη ή Χονγκ Κόνγκ, μιας και τα Αγγλικά είναι επίσημες γλώσσες.

    ReplyDelete
  35. @αναξ

    Εννοείς τη Hyundai Heavy Ιndustries?

    Κάποτε είχα διαβάσει μια αγγελία για μηχανικούς-ναυπηγούς.

    Αν ήμουν του κλάδου θα πήγαινα ευχαρίστως.

    ReplyDelete
  36. @normad αμα η ανεργια ειναι επιλογη εγω ειμαι ο γιουρι γκαγκαριν. μαλιστα αλλαζω τωρα το ονομα μου σε γιουρι..επιλογη!!!!

    ReplyDelete
  37. Ενημερώστε με παρακαλώ: Οι χλιδάνεργοι είναι περισσότεροι απ' τους υψηλοσυνταξιούχους?

    ReplyDelete
  38. @nassos

    Συγκεκριμένα εννοούσα Samsung Heavy Industries και Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering και οι δύο είναι κοντά η μιά στην άλλη στο Geoge Island, H HHI είναι στο Ulsan.

    ReplyDelete
  39. Οι Κορεάτες πραγματικά έχουν κάνει άλματα στην τεχνολογική τους ανάπτυξη.

    ReplyDelete
  40. @αναξ:

    Πωπω, τέτοια ευκαιρία σταδιοδρομίας ούτε Τζόκερ να ήταν!

    Πραγματικά, εάν είχα σπουδάσει ναυπηγική θα έφευγα εντός 24ώρου!

    Και δεν με πειράζει το 15ωρο ταξίδι. Άλλωστε έχω κάνει 12ωρο για Ταϋλάνδη.

    ReplyDelete
  41. Η "φιλολογία" περί μείωσης της ανεργίας, με τις κακές συνθήκες εργασίας που υπάρχουν, φαίνεται να εξυπηρετεί μόνο στην μετακύλιση της ευθύνης της ανεργίας από το κράτος στους πολίτες.

    ReplyDelete
  42. Κύριοι-ες,
    αναφέρεται τις μικτές αποδοχές μαζί με την εργοδοτικές εισφορές επί 14 μισθούς
    Θα δείτε ότι το πράγμα αποκτά άλλη διάσταση.Εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα.Εδώ δεν είμαστε δημ.υπάλληλοι να μιλάμε γιά το τι μπαίνει στην τσέπη γιατί τα υπόλοιπα τα πληρώνει ο προυπολογισμός δηλαδή όλοι εμείς οι υπόλοιποι.

    ReplyDelete
  43. ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ, σε μιά χώρα με 1.000.000 οικονομικούς μετανάστες

    ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΕΡΓΙΑ

    αλλά

    ΜΟΝΟ ΑΕΡΓΙΑ των ιθαγενών.

    Δυό μέρες έλειψα και αρχίσατε πάλι τις ΒΛΑΚΕΙΕΣ.

    ΑΕΡΓΟΣ= αυτός που ΔΕΝ εργάζεται με ΔΙΚΗ του ΕΠΙΛΟΓΗ.

    ReplyDelete
  44. ego pantos emeina stin korea 9 mines me to filo mou pou idi eixe zisei ekei prin pao ego 2 xronia...xoris na gyrisei stin ellada ka8olou sto endiameso...i douleia gi'auton itan oti kalytero giati ap'oti mou leei mono etsi 8a ma8aine pos xtizetai ena karabi...ktl ktl ktl...pragmatika den katalabaino giati kapoioi de 8a 8elane na pane na zisoun se sutes tis xores...nai, 8a eisai makria alla apolambaneis alla...telika kapoioi protimoun na menoun anergoi i na perimenoun ti 8esata xoris na xisoun stagona idrota...mporei na einai polles oi 48 ores seri douleias sta sea trials alla kai ta 5000 euro de 8a sou ta dosei kaneis tzampa...ego auto exo katalabei...sas filo apo tis brikselles opou ki ego douleuo gia 10 ores ti mera gia poly ligotera lefta apo auta pou anafer8ikan...

    ReplyDelete
  45. Ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα εξαντλείται τελικά σε μια ιστορία για το αν πήγαν κάποιοι να εργαστούν στην Κορέα αποδεχόμενοι μια πρόταση. Δε θέλω να υποτιμήσω το περιστατικό του anax αλλά επειδή εργάζομαι σε ναυτιλιακή εταιρεία θα σας πω τα εξής:

    1. Ξέρετε τι ξεπάτωμα πέφτει σε επισκευές κτλ; Όχι Κυριακές και αργίες δεν έχει, αλλά μόνο ελάχιστες ώρες τη νύχτα για ύπνο. Και αν τις έχει και αυτές... Χώρια ότι πάντα κάτι προκύπτει. Δεν προλαβαίνεις λοιπόν να δεις και πολλά στην εκάστοτε χώρα παρά μόνο το αεροδρόμιο και φυσικά υπό το ρεαλιστικό πρίσμα τα χρήματα που προσφέρονται 2500 ευρώ και 3000 usd που αντιστοιχούν περί τα 2000 ευρώ κρίνονται ικανοποιητικά μόνο αν προσφερθούν σε κάποιον που τώρα ξεκινάει.

    2. 120-150 ημέρες το χρόνο μακριά από το σπίτι σου και τα παιδιά σου δεν είναι λίγο. Είναι μεγάλο το τίμημα να είσαι στην πραγματικότητα απών από τη ζωή τους και το μεγάλωμά τους για τόσο διάστημα σε σταθερή βάση.

    Με αυτά δε θέλω να φανεί ότι καταφέρομαι εναντίον του anax. Αντίθετα είναι αξιέπαινος που τόσα χρόνια αντέχει αυτούς τους ρυθμούς και κάνει τόσα για να συντήρησει άνετα το σπίτι του. Άλλωστε πολλά είναι θέματα αντιλήψεων γύρω από τη ζωή.

    Όσον αφορά τους χλιδάνεργους, τώρα ίσως φαντάζουν άνετοι (τους είδαμε και σε ρεπορτάζ στην τηλεόραση με περίσσεια δόση ειρωνείας), μετά από λίγα χρόνια όμως όταν δε θα τους προσλαμβάνει κανείς παρά τα πολλά έτη προϋπηρεσίας στα cafe και τα clubs, δε θα έχουν ούτε ένα ένσημο και θα είναι ανασφάλιστοι και ιατροφαρμακευτικά και η όποια σύνταξη δε θα φαίνεται ούτε με τηλεσκόπιο, τότε να δούμε τι θα πουν.

    ReplyDelete
  46. Προς: anax anexartitos.
    Πλάκα κάνεις?? Στείλε ένα e-mail ενδιαφέρομαι. Έρχομαι βέβαια απο άλλο engineering field άλλα εσύ θα κρίνεις. Το δικό μου είναι space_51x@yahoo.gr

    ReplyDelete
  47. φίλε/η str

    Συμφωνώ σε όλα μαζί σου εκτός από ένα
    σημείο:το γεγονός ότι κάποιοι επιλέγουν να ζούν χωρίς να εργάζονται έιναι πιθανόν τελικά να γυρίσει εναντίον όλων.Και εξηγώ.Η μη εργασία σημαίνει μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών,άρα συρρίκνωση της όποιας περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων.Κατά συνέπεια χειρότερες υπηρεσίες και χαμηλότερες συντάξεις.Αυτό μάλιστα πριν καν συμβεί θα το εκμεταλλευτούν κάποιοι για να στρέψουν τον κόσμο στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.Και τέλος δεν ξέρω γιατί κάποιος που δεν έψαξε για δουλειά 45 χρόνια ξαφνικά θα αλλάξει άποψη.Αν τα ΄χεις ,τα΄χεις.

    ReplyDelete
  48. Kala ta les vre Anax , Kai ego efiga apo thn Ellada sta 23 tote i genia ton 450 euron,tora eimai 36 kai zo monima Norvigia doulevo se paromia doulia pou anafereis ,me 6000 euro + to mina . O kathenas exei tin Ergasiaki tou moira sta xeria tou , apo ton kathena eksartate. Kathiste ekei pou eisate "vodia" na pernete na "Arxi..a sas" kathe mina kai na klegeste . Den goustarete ?? na pate eksoteriko ... Ela de pou den pate giati fovosaste oti sa sas lipsoun ta keftedakia tis mamakas..

    ReplyDelete
  49. Δουλευω σε τυροπιταδικο με ωραρια 07.00-15.00 ή 23.00-07.00 καθε μερα αναλογα, part time φτιαχνω υπολογιστες που σπουδασα κιολας, σπουδαζω επισης στο ΕΚΑΒ, εχοντας να αντιμετωπισω παιδια με οικονομικη ανεση, ελευθερο χρονο για διαβασμα και ''γνωριμιες''. η κοπελα μου ειναι γεωπονος και δουλευει και αυτη σε τυροπιταδικο, συντηρουμε το σπιτι μας, αλλα το αγχος μας εχει καταβαλει και ο χρονος μας ειναι μηδαμινος.Παιδια παλευουμε να βγαλουμε 2000 ευρω για το μαγαζι την μερα και υστερα απο 2 χρονια πηραμε αυξηση και φτασαμε τα 750 ευρω εκαστος.
    Αυτα τα λεω γιατι πιστευω οτι με καταλαβαινετε.Ενοικια, ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερο, φαγητο, δοσεις για οικοσκευη και ενα αυτοκινητο, κινητα με καρτα,και διασκεδαση ελαχιστη.
    Ως ποτε ρε παιδια θα αργοπεθαινουμe;Θελουμε να κανουμε οικογενεια αλλα η αβεβαιοτητα και ο τρομος της απολυσης μας κοβει τα ονειρα..
    Μας εχουν λιωσει και δεν μπορουμε να πουμε τιποτα.
    Εγω παλευω καθε μερα,τραβαω κουπι μαζι με την φωφη μου και δεν ελπιζουμε, αλλα πιστευουμε.
    Η ελπιδα πεθανε πρωτη.
    Το μελλον μας θα το φτιαξουμε μονοι μας εστω και με πολυ πολυ κοπο.

    ReplyDelete
  50. Hi,

    I am not your generation, but a bit… older. I write in English, as I hate to write Greek with Latin letters.
    I left Greece in the eighties as the salary offered for my engineering degree was not acceptable to me. Now I work in an international company in Switzerland and travel at least 4 months a year in Asia to meet my customers and take part in various exhibitions. Spending the evenings with Korean customers sitting on the floor to eat and drinking “kampai” with the Chinese is not the best thing to happen to you. But I do this job for the last 20 years and still makes fun and I wouldn’t like to miss any minute of it. I am getting bored if I stay more then 3 weeks in the office. A 12-14 hours a day and more job is a standard for me.
    Besides during the weekends I can see some very exotic and interesting places I wouldn’t visit by my self. Sometimes is difficult to coordinate the travelling and the family life but if both partners are willing to do compromises, everything is possible.
    The life as a nomad has a lot of nice moments.
    We do leave for these nice moments, don’t we?
    Not everybody can leave such a life for sure, but it is a possibility in our quick developing and global society. The world is any way a small village. I can even found a Greek restaurant in Shanghai!!!

    Wish all of you all the best for the New Year.
    And keep on fighting !!!

    Stelios

    ReplyDelete
  51. Προς anax anexartitos

    Το πήρα το comment που άφησες... αργά βέβαια γιατι το blog το είχα παρατήσει... το e-mail space_51x@yahoo.gr δουλεύει. Αν θες use it.

    ReplyDelete
  52. Γειά σας.Εγώ κατα κάποιο τρόπο έχω βοιώσει και τους 2 τρόπους ζωής.Δουλεύω απ τα 16μου σε οποιαδήποτε δουλειά εβρισκα και πήγαινα σχολείο και σπούδασα αργοτερα.Οι γονέις μου με βοηθούσανε αλλα όχι παντα,τη δεύτερη ξένη γλώσσα την πλήρωνα εγώ ή τα ενοίκια άλλες φορες εγώ άλλες οι γονείς μου.Έχω κανει αρκετές δουλειές σε καφέ,delivery, σε μαγαζια πωλητής αποθηκάριος,υπάλληλος γραφείου,διαφημιστικά,οτι θες,καιπαράλληλα σπούδαζα.Όταν τελειωσα σπουδές γύρισα σπίτι και έψαχνα παλι για δουλειά,συνέχιζα να κανω οτι έβρισκα για να παίρνω τουλάχιστον το χαρτζιλίκη μου.αυτό ήταν λαθος μου που γύρισα αλλά παρόλο που αγωνιζόμουν τοσο είμαι και λίγο καλοπερασακιας.Εχω ακούσει αρκετά βρισίδια στις δουλείες και αλλού έκανα υπομονή αλλού εφευγα.Προοπτικές ελάχιστες και λέφτα ίσα ίσα που φτάνανε και αρκετες υπερωρίες και να σε βριζουν κιόλας.Αυτα όλα ξέρετε επηρεάζουν και άλλους τόμεις όπως σχεσεις κοινωνικες επαφές.Δε μπορείς εύκολα (γίνεται αλλα θέλει μεγάλη δύναμη) να ακούς να σε βρίζει άσχημα ο κάθε αγράμματος πού έτυχε να χει τη δουλεία του μπαμπα του και εσυ μετά να χεις ηρεμη σχεση με την κοπελα σου η τους φιλους σου,καπου τρελαίνεσαι κιόλας,και όχι μόνο αυτο αλλα να σου τελείωνουν σε 4 μερες τα 150 ευρω τη βδομάδα που παίρνεις.Απογοητεύσαι τελείως.Για το δημόσιο δεν το συζητάω έχω κάνει πάρα πολλες φόρες χαρτιά μέχρι που βαρέθηκα και να σας πω πλέον δεν μ ενδιαφέρει να μπω εκεί και να βαριέμαι τη ζωη μου.τα ιδια καθε μέρα οσο σίγουρος και να ναι ο μίσθος εγώ πάντως θα νιώθω ανια.Το όνειρο μου επαγγελματικά είναι να δημιουργήσω κατι στο ελευθερο επάγγελμα.αλλα όσες φορές το προσπάθησα τον ένα μηνα εβγαζα ένα ποσο της τάξης των 700ευρω τον αλλο τιποτα,άρα πάλι στα ιδια.Ειπα είμαι και καλοπερασακιας γι αυτό και γύρισα σπίτι αλλά περνούσα χειρότερα με τους γονεις,καυγάδες καποιες φορες,ενιωθα εγκλωβισμενος, άνεργος αρκετές να με συντηρουν οι γονείς μου.Δηλαδή να έιμαι 28 να έχω την ανεργία απ τη μία και τα 600,700ευρω όποτε είχα δούλεια και να μένω στο πατρικο απ την άλλη,αλλα να μη πληρώνω ενοίκιο και καποια αλλα εξοδα.ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ αλλα και πού να πήγαινα?Να κάνω 2 δουλειες πάλι οτι να ναι,τη μία είσαι την άλλη δεν είσαι,να μην έχω προσωπικη ζωή,ενδιαφέροντα?και δε μιλαω για πολυτέλειες ρε παιδιά,αλλα παρόλο που εχω δουλεψει αρκετά πολλές φορές δεν είχα για ένα φαη ένα καφέ,ένα ρούχο που το είχα αναγκη να πάρω.΄Αυτή τη στιγμή είμαι άνεργος(ΑΠΟ ΜΌΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΆ ΕΝΝΟΩ),έχω φύγει απ το σπίτι και ζω μόνος μου.Πώς τα καταφέρνω?Δουλεύω όπου βρω part time,ασφάλεια δε βάζει κανείς,σταθερο μισθό δεν έχω,και όλα αυτά μεχρι πότε?είμαστε και άνθρωποι και έχουμε και άλλες ανάγκες,δε γίνεται να αναλλωνόμαστε όλο στα ίδια και στα ίδια.Οποτε παίρνω μια εφημερίδα βλέπω ακριβώς τα ίδια που εβλεπα και πέρισυ και προπερσυ,δηλαδή όσο και ορεξη νά χεις να δουλεψεις κάπου σ έχει κουράσει όλο αυτό γιατί ξέρεις τι θα βρεις σε όποια δουλειά πας,και λες ρε γαμώτο μια ζωή βρισίδια θ ακούω μια ζωή 700 θα παίρνω και θα ζω με το άγχος μια ζωη θα μου δίνουν οι γόνεις μου οταν θα μαι άνεργος΄? Δηλαδή ρε παιδιά τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να ζήσουμε σαν νέοι που είμαστε τη ζωη μας?να μπούμε στη μαύρη αγορά,να πουλήσουμε το κορμί μας ?να μου πει καποιος γιατί εγώ όσα πτυχια και αν έχω όσες δουλειες και αν έκανα,γιατί να είμαι τώρα 30 και να ζώ αυτή την κατάσταση΄,την ανασφαλεια και τη μη οικονομική σταθεροτητα

    ReplyDelete
  53. Και να σας προσθέσω και κατι άλλο όσον αφορά ένα φίλο μου που πρόσφατα πήρε το πτυχίο ιατρικής μετά από 11 χρόνια σπουδες!!!5 χρόνια τον άφηναν στα ίδια μαθήματα και το παιδί για να ζήσει δούλευε σε καφέ και κούριερ και διάβαζε παράλληλα.Όταν πριν ένα χρόνο πήγε ένα φάκελο στο σπίτι του κάθηγητή που τον άφηνε του είπε κοιτάξτε τι κανω για να ζήσω σας παρακαλω δειξτε λίγη κατανόηση στο μάθημα να τελειωσω τη σχολή,ξερετε τι του είπε αυτός.Αν ήθελες του είπε να περάσεις το μάθημα θα διάβαζες και δε θα δούλευες κούριερ.Απαράδεκτο!Αλλα έτσι είναι,βολεμένος ο μάγκας τι τον έννοιαζε αν θα πάρει ο φίλος μου πτυχίο?

    ReplyDelete
  54. Είμαι 26 ετών και εργάζομαι σε μια εταιρεία στο Νέο Ψυχικό για 750 ευρώ. Με αυτά τα λεφτά φυσικά και δεν μπορώ να κάνω και πολλά. Έχω τελειώσει ΑΕΙ στην Ελλάδα κι έχω κάνει ένα Master στο εξωτερικό. Του χρόνου, μάλλον, θα κάνω διδακτορικό ή στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, εάν βρω υποτροφία.
    Ωραίο το post σου. Μου τη σπάει που δουλεύω από τις 9 το πρωί έως τις 10 το βράδυ, δίχως να τα πληρώνομαι, που είμαι υποχρεωμένος να πηγαίνω σε ηλίθια μήτινγκ του τύπου ''προσπάθησε''ή ''είναι όλα θέμα προσπάθειας'' κι άλλες τέτοιες μαλακίες. Σιχένομαι τα ανούσια δείπνα με μαλάκες από το εξωτερικό, όπου απλά γελάμε να περάσει η ώρα. Όταν σπουδάζεις κάτι πρέπει να δουλεύεις σε αυτό και να καλοπληρώνεσαι. Εγώ δεν μισώ τους χλιδάνεργους. Τους ζη΄λεύω. Μακάρι να είχα κι εγώ λεφτά καβάτζα και να είμαιόλη μέρα για καφέ. Γιατί τώρα δεν έχω καθόλου προσωπική ζωή. Και, όχι, στη Κορέα δεν θα πήγαινα με τίποτα. Μόνον Ευρώπη, και π[΄αλι όχι για μόνιμα. Η Ελλάδα είναι πολύ ωραία χώρα, εάν έχεις λεφτα...

    ReplyDelete
  55. Φίλε Βασίλη, δεν πάει έτσι!Η παρακολούθηση στο Πανεπιστήμιο θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική!

    ReplyDelete
  56. Πρός anax anexartitos: Προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σου.
    thanks
    space_51x@yahoo.gr

    ReplyDelete
  57. @ anax anexartitos:

    Είμαι ναυπηγός μηχ/γος μηχ/κος ΕΜΠ 28 χρονών. Λόγω συγκυριών κυρίως (και όχι ανάγκης) εργάζομαι στην Ολλανδία 3 χρόνια σε νηογνώμονα (plan approval) με χρήματα λίγο περισσότερα 2500 ευρώ μηνιαίως και με εξασφαλισμένη διαμονή.

    Θα ήθελα να αντιπαραθέσω τα εξης:


    1.Γνωρίζω ναυπηγούς μηχ/γους μηχανικούς που σαν 1η δουλειά εργάζονται σαν junior super-intendants σε ναυτικιακές και αμοιβονται με 1400 ευρώ μηνιαίως που λόγω των ταξιδιών στο εξωτερικό ο μισθός αυτός μπορεί να φτάσει και τα 2000 (καθαρά μιλώντας πάντα). Επομένως, στο συγκεκριμένο επάγγελμα υπάρχουν δουλειές με ικανοποιητικό μισθό χωρίς να υπάρχει ανάγκη να πάει κάποιος στην Κορέα για 2 χρόνια.
    2. Το αν κάποιος είναι μόνος ή δεσμευμένος είναι αρκετά σημαντικός παράγοντας για να αποφασίσει κάποιος να δεχτεί τη δουλειά που αναφέρετε. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αν κάποιος έχει κοπέλα στην Ελλάδα θα αρνηθεί να πάει για 2 χρόνια στην Κορέα. Και αδέσμευτος όμως να είναι κάποιος πάλι η απόφαση δεν είναι εύκολη. 2 χρόνια στην Κορέα συνεπάγεται λίγο πολύ 2 χρόνια χωρίς προσωπική ζωή. Για μικρότερο χρονικό διάστημα η απόφαση θα ήταν πιο εύκολη πιστεύω.
    3.Το μεγάλο πλεονέκτημα της δουλειάς που προσφέρετε δεν είναι μόνο τα χρήματα βέβαια αλλά η και η επαγγεματική εμπειρία που μπορεί να αποκτήσει κάποιος μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια. Εμπειρία που ισοδυναμει με πολύ περισσότερα χρόνια εργασίας στην Ελλάδα.
    4. Οι αναγνώστες που εντυπωσιάζονται με αυτά τα ποσά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι γενικά τα επαγγελματα που έχουν να κάνουν με τη ναυτιλία είναι πολυ καλοπληρωμένα στην Ελλάδα. Πχ ο τρίτος μηχανικός σε ένα εμπορικό πλοίο μπορεί να αμοίβεται και με 5000 μηνιαίως.

    Συμπερασματικά αν ο μισθός 2500 ευρώ + 3000 δολάρια μηνιαίως αντιστοιχούν στην πραγματικότητα εγώ προσωπικά θα δεχόμουν. Η απόφαση όμως δε θα ήταν εύκολη.

    Όσον αφορά το post αναρωτιέμαι εγώ που "εγκατέλειψα" την πατρίδα μου για να εργαστώ στο εξωτερικό σε πια κατηγορία ανήκω. Οφείλω πάντως να παραδεχτώ ότι οι γονείς μου με φρόντισαν όσο είχα ανάγκη και με το παραπάνω. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου όμως μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου. Ήμουν τυχερός βέβαια επειδή σπούδασα ένα επάγγελμα το οποίο προσφέρει άμεση αποκατάσταση και με ικανοποιητικές απολαβές. Αν είχα σπουδάσει κάτι άλλο και δεν μπορόυσα να βρω δουλειά στην Ελλάδα με ικανοποιητικό μισθό φαντάζομαι πως θα επέλεγα το εξωτερικό παρά τα 700 ευρώ.

    ReplyDelete
  58. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete