Φορολογική Δικαιοσύνη

Διαχρονικά, μία από τις μεγαλύτερες αδικίες σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, αλλά και του ίδιου του Ελληνικού κράτους, συντελείται στα πλαίσια του φορολογικού συστήματος. Από τη μία έχουμε τους συνήθεις ύποπτους που πληρώνουν κανονικά: μισθωτούς και συνταξιούχους χωρίς δεύτερη "μαύρη" δουλειά και συνεπείς ελεύθερους επαγγελματίες. Από την άλλη τον συρφετό των ειδικών ομάδων που κάποια στιγμή, για διάφορους λόγους, κατάφεραν να εξαιρεθούν από τους γενικούς φορολογικούς κανόνες.

Πρόκειται για μηχανικούς, αρχιτέκτονες, ιδιοκτήτες περιπτέρων, ταξί, βενζινάδες, πρακτορεία ΠΡΟΠΟ κ.α., επαγγελματίες που εδώ και χρόνια έμαθαν να ζουν στον αστερισμό των εξαιρέσεων και των ειδικών ρυθμίσεων. Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι όλοι οι ταξιτζήδες στην Αθήνα σήμερα έχουν εισόδημα 16 χιλιάδες ευρώ, όσο δηλαδή κι ένας δευτεροετής διοικητικός υπάλληλος Νομαρχίας, και άρα πρέπει να φορολογούνται αυτοτελώς γι' αυτό; Ποιος είναι σε θέση να ισχυριστεί ότι ένας βενζινάς που έχει ταμειακή μηχανή για να πουλάει νερά και πατατάκια, δεν μπορεί τεχνικά να βάλει ταμειακή για να πουλάει βενζίνη; Πόσο μάλλον που ήδη, αυτός ο ίδιος βενζινάς κόβει απόδειξη από αυτή την ίδια ταμειακή μηχανή με τα πατατάκια, αν κάποιος πελάτης πληρώσει τη βενζίνη με πιστωτική;

Λίγο έλλειψε, κάτω από την αφόρητη πίεση των ραντιέριδων, να πειστεί για όλα αυτά τα τρελά η κυβέρνηση. Ευτυχώς, όμως, κάτω από την πίεση της πλειοψηφίας που απαιτεί κοινωνική δικαιοσύνη, απέσυρε τις δεύτερες σκέψεις της και κατέθεσε προς ψήφιση ένα φορολογικό νόμο που βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Έτσι, όλοι όσοι μέχρι σήμερα λούφαραν, θα υποχρεωθούν να εγκαταστήσουν ταμειακές μηχανές και να εκδίδουν αποδείξεις, και θα φορολογούνται με βάση τα εισοδήματά τους. Ανάμεσα σε άλλα προβλέπεται η επέκταση του ΦΠΑ σε οικονομικές δραστηριότητες που σήμερα δεν καλύπτονται ή απαλλάσσονται και δεν προβλέπονται γι΄ αυτές εξαιρέσεις από την Οδηγία της ΕΕ για τον ΦΠΑ. Για παράδειγμα οι δικηγόροι υποχρεούνται επιτέλους να αποδίδουν Φόρο Προστιθέμενης Αξίας. Ακόμα και η εκκλησιαστική περιουσία θα φορολογηθεί με συντελεστή 20%. Τέλος καταργούνται δεκάδες φοροαπαλλαγών ενώ θεσπίζονται αυτονόητα μέτρα όπως η υποχρεωτική μισθοδοσία μέσω τραπεζικού λογαριασμού. Και κάτι ακόμα που αφορά τους νέους της γενιάς των 700 ευρώ. Θεσπίζεται 3ετές αφορολόγητο για δημιουργία και λειτουργία νέων επιχειρήσεων από άτομα ως 35 ετών.

Στα χαρτιά λοιπόν επήλθε σε μεγάλο βαθμό η πολυπόθητη φορολογική δικαιοσύνη. Μένει τώρα το άλλο μεγάλο στοίχημα. Η κινητοποίηση, ο εκσυγχρονισμός και η καλύτερη οργάνωση του διοικητικού μηχανισμού. Εδώ έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα.