Monday, March 10, 2008

Πόσο μπορεί η ανανεωτική αριστερά;

Από τον Αντώνη Καρκαγιάννη*

Ακούω μερικούς να ισχυρίζονται ότι ο «συνασπισμός της αριστεράς, της οικολογίας και των κινημάτων» (ΣΥΝ) είναι η «νέα» ανερχόμενη πολιτική δύναμη, ικανή να αποτελέσει το κέντρο μιας νέας πλειοψηφίας και να κυβερνήσει τη χώρα με «αριστερές προδιαγραφές».

Μακάρι να επαληθευθούν οι προβλέψεις τους, όχι για άλλο λόγο, για να υπάρξει τουλάχιστον εναλλακτική λύση και διάδοχο σχήμα, αν δεν μπορέσει να ανακάμψει το δικομματικό σύστημα.

Παρακολουθώ αυτή την παράταξη από την πρώτη μέρα του σχηματισμού της, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, στο εξωτερικό, στην παρανομία, στις εξορίες και τις φυλακές, πριν από σαράντα ακριβώς χρόνια, μετά τη διάσπαση του «κομμουνιστικού κόμματος Ελλάδας» (ΚΚΕ) τον Φεβρουάριο του 1968.

Το ΚΚΕ ΕΣ

Στην αρχή ως ΚΚΕ Εσωτερικού (ΚΚΕ-ΕΣ), ατυχέστατος τίτλος, που ωστόσο υποδήλωνε την ανάγκη αυτονόμησης του αριστερού κινήματος και απεξάρτησής του από την κομμουνιστική ηγεσία του εμφυλίου πολέμου. Ίσως και από την «προστασία» της κραταιάς τότε Σοβιετικής Ένωσης.

Το νέο σχήμα είχε συγκεντρώσει τα καλύτερα στελέχη του ΚΚΕ, τα πλέον μορφωμένα, με πολύχρονη πολιτική πείρα από τις τάξεις της νόμιμης «ενιαίας δημοκρατικής αριστεράς» (ΕΔΑ), αλλά χωρίς ποτέ να διακόψουν τους ιδεολογικούς, πολιτικούς και οργανωτικούς δεσμούς με το παράνομο ΚΚΕ. Σε μια κρίσιμη εποχή, όπου το κύριο πρόβλημα ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, η αντίθεση ΚΚΕ και ΚΚΕ-ΕΣ απηχούσε την από χρόνια σοβούσα αντίθεση μεταξύ ΚΚΕ και ΕΔΑ.

Το νέο αριστερό σχήμα, από τα πρώτα του βήματα και αργότερα κατά τη διαδρομή του στον ελεύθερο κοινοβουλευτικό βίο, επεξεργάσθηκε τολμηρές ιδέες για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, τις κοινωνικές αντιθέσεις, για τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, για τις διεθνείς σχέσεις και για τον ρόλο ενός πραγματικά αριστερού κόμματος. Ήταν ένα πραγματικό εργαστήρι ιδεών, πολλές από τις οποίες δανείστηκαν και άλλα κόμματα, ιδιαίτερα το «πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα» (ΠΑΣΟΚ).

Το ΚΚΕ ΕΣ όμως, καθώς με παρεμφερές όνομα απευθυνόταν στο ίδιο ακροατήριο με το ΚΚΕ και από θέση ανταγωνιστική προς αυτό, έπασχε από κόμπλεξ «αριστεροσύνης» και «εργατίτιδας». Πολιτικά εκλεπτυσμένο το ίδιο, με σοβαρή, θα έλεγα καταλυτική, διείσδυση στη διανόηση (όταν η τελευταία έχασε τους δεσμούς της με αυτό το μικρό κόμμα, έπαψε και η ίδια να υπάρχει ως συγκροτημένο σώμα, περιέπεσε στην εξατομικευμένη ιδιώτευση), φοβόταν μήπως κατηγορηθεί σαν ελιτίστικο κόμμα, λιγότερο πιστό στα «αριστερά» δόγματα, στην επερχόμενη «επανάσταση» και στην «εργατική τάξη», ως ταξικός ηγέτης. Έμεινε έτσι στην ιστορία ως μικρό ελιτίστικο κόμμα διανοουμένων με σχεδόν κωμική και καθόλου πειστική «αριστεροσύνη» και «εργατίτιδα».

Το πρόβλημα δεν ήταν, ούτε είναι, για ένα πραγματικά αριστερό κόμμα ούτε η «επανάσταση» που δεν έρχεται ούτε η «εργατική τάξη» ως ηγέτης της. Το πρόβλημα για ένα αριστερό κόμμα ήταν και είναι η πολύπλευρη ανάπτυξη με κοινωνική συμμετοχή και η ενίσχυση της δημοκρατίας σε μια κοινωνία πολυεδρική, ανοιχτή και ανταγωνιστική, αναπόσπαστα δεμένη με τη δύση. Αν αυτό θυμίζει κάπως «σοσιαλδημοκρατία», θυμίζει επίσης και τη θριαμβική πορεία της Ευρώπης μέσα από την αντίθεση της σοσιαλδημοκρατίας με τα συντηρητικά κόμματα.

Ο ΣΥΝ

Ο σημερινός ΣΥΝ, τελευταία μεταμόρφωση του πάλαι ποτέ ΚΚΕ ΕΣ, διατηρεί ατόφια μερικά βασικά χαρακτηριστικά της καταγωγής του. Με βαθύτατο κρατισμό και ταυτόχρονα με προβληματική σχέση με τον κοινοβουλευτισμό και το κράτος καλύπτει το κόμπλεξ της αριστεροσύνης. Και με την τακτική του «κοινωνικού σαματά» (μπουκάρισμα στα πανεπιστήμια, στα γραφεία της ΔΕΗ και σε τόπους δουλειάς) προσπαθεί να ξεπεράσει το κόμπλεξ της ταξικής προσήλωσης.

Στο διάστημα αυτό δεν τολμούσε να επεξεργασθεί μια πολιτική συμμαχιών, πολιτικών και κοινωνικών. Θεωρούσε το ΠΑΣΟΚ κόμμα του κέντρου που με την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου διεμβόλισε την αριστερά.

Ανεξάρτητα από το τι θεωρούσε και παρά την περιφρονητική συμπεριφορά του Ανδρέα Παπανδρέου, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο συγγενέστερος προς την αριστερά των δύο εκδοχών. Παρ' όλα αυτά και οι δύο εκδοχές της αριστεράς δεν κατόρθωσαν να διαμορφώσουν μια πολιτική συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ.

Στην κρίσιμη στιγμή του 1989 προτίμησαν τη συμμαχία με τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Νομίζω ότι αυτή η φοβική στάση απέναντι στο κέντρο χρονολογείται από το τέλος του εμφυλίου πολέμου, ίσως και παλαιότερα. Και χαρακτηρίζει τον χρόνιο σεχταρισμό της αριστεράς και τον μάλλον ανεπίκαιρο ηγεμονισμό της.

Θα αντιτείνει κάποιος ότι δεν είναι αναγκαία μια πολιτική συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ ή με οποιοδήποτε κόμμα του κέντρου. Αρκεί ένα συμμαχικό μέτωπο της βάσης. Ενα τέτοιο μέτωπο πραγματικά θα μπορούσε να στηρίξει νέα πλειοψηφία. Το απέδειξε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δεκαετία του 1980.

Αλλά πώς, με ποια πολιτική ο σημερινός ΣΥΝ απευθύνεται στα στρώματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση της νέας πλειοψηφίας: στους μικροαστούς, στα μεσαία στρώματα, στη διανόηση, στη νεολαία;

Σχεδόν το σύνολο της κοινωνικής διεκδίκησης του ΣΥΝ, όπως και του ΚΚΕ, απευθύνεται σε ένα φανταστικό και γιγαντιαίο κράτος, το οποίο με αδιευκρίνιστους πόρους οφείλει να εξασφαλίσει και να εγγυηθεί την εργασία και το εισόδημα πάσης φύσεως μισθωτών, ανεξάρτητα από απόδοση και χρησιμότητα, να συντηρήσει προβληματικές επιχειρήσεις, να εγγυηθεί τις συντάξεις, την περίθαλψη και την εκπαίδευση των πολιτών, σε έναν ισοπεδωτικό μέσο όρο, αποκομμένο από τους δυναμικούς παράγοντες της εποχής μας: την ανάπτυξη, την καινοτομία και προπαντός τη μαζική συμμετοχή στην προσπάθεια.

Ευαγγελίζεται ένα ιδιότυπο σοβιετικό καθεστώς με βαθιά διείσδυση στην κοινωνία και με έλεγχο της αγοράς, άμεσο ή έμμεσο.

Η κοινωνική διεκδίκηση του ΣΥΝ έχει το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, σε μοντέλα του παρελθόντος, στο «κεκτημένο δικαίωμα» και στις περιπτώσεις ακόμη που αυτό το «κεκτημένο» συνιστά κοινωνικό σκάνδαλο.

Δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να βλέπει δυναμικά προς το μέλλον.

Αναρωτιέμαι αν με αυτή την πολιτική ο ΣΥΝ μπορεί να κερδίσει τα μεσαία στρώματα, τα οποία είναι ένας τεράστιος χώρος αποδοτικής εργασίας, έξω από τον κρατισμό ή και εχθρικός προς αυτόν, όπως τον αντιλαμβάνεται ο ΣΥΝ.

Οι πρόγονοι του σημερινού ΣYN, περισσότερο το ΚΚΕ Εσωτερικού και λιγότερο η «ελληνική αριστερά» (ΕΑΡ), είχαν τη φιλοδοξία να ανανεώσουν το κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα, το οποίο πραγματικά, υπό την ηγεσία της τότε Σοβιετικής Ενωσης, είχε καθηλωθεί στις ιδέες και στην τακτική των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα.

Προσπάθησαν να εισαγάγουν και στην Ελλάδα τις ιδέες και την τακτική του «ευρωκομμουνισμού», ενός αριστερού κινήματος που προσπαθούσε να δράσει σε συνθήκες καλπάζουσας καπιταλιστικής ανάπτυξης και στο θεσμικό πλαίσιο της «αστικής» δημοκρατίας να διεκδικήσει το μερίδιο της εργασίας.

Το όνειρο της «επανάστασης» της εξ εφόδου κατάλυσης του καπιταλισμού και του «σοσιαλιστικού μετασχηματισμού» με την κατάλυση ή την αστυνόμευση της αγοράς από ένα υπερτροφικό και κατ' ανάγκην συγκεντρωτικό κράτος, άρχισε να απομακρύνεται.

Και μαζί άρχισαν να απομακρύνονται τα «επαναστατικά» και «σοσιαλιστικά» στερεότυπα της σοβιετικής εμπειρίας.

Οι ιδέες του «ευρωκομμουνισμού» δεν είχαν στην Ελλάδα καλύτερη τύχη απ' ό,τι στη δυτική Ευρώπη και μαζί τους δεν είχαν καλή πολιτική τύχη και οι πρόγονοι του σημερινού ΣΥΝ.

Οι λαϊκές δυνάμεις του κομμουνισμού συρρικνώνονταν μεν, αλλά και συσπειρώνονταν πίσω από τα κλασικού τύπου κομμουνιστικά κόμματα, με εξαίρεση ίσως την Ιταλία.

Παρόλα αυτά, πρέπει να ομολογήσουμε ότι το ΚΚΕ ΕΣ, η ΕΑΡ και τελικά ο ΣΥΝ, έστω με την πολιτική τους καχεξία που έκανε προβληματική τη συμμετοχή τους στο κοινοβούλιο, καλλιέργησαν νέου τύπου πολιτικό προβληματισμό, με αιχμή την κριτική στα ισχύοντα «σοσιαλιστικά» πρότυπα, την ανάπτυξη του αριστερού κινήματος σε συνθήκες καπιταλιστικής ολοκλήρωσης με κεντρικά αιτήματα το μερίδιο της εργασίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεύρυνση της «αστικής» δημοκρατίας.

Η επιχειρηματική δραστηριότητα και το κέρδος άρχισαν να αποενοχοποιούνται και να αναγνωρίζεται ο κοινωνικός ρόλος τους. Και άργησε να γίνεται κατανοητό ότι η κατάλυση ή η αστυνόμευση της αγοράς αργά ή γρήγορα καταλήγουν στην κατάλυση των πολιτικών δικαιωμάτων και στην αστυνόμευση των συνειδήσεων.

Ήταν ένας άλλος πολιτικός πολιτισμός που τον σάρωσε ο βάρβαρος λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ, που με τον γρήγορο και εύκολο θρίαμβό του, προσέφερε ένα πολύ κακό υπόδειγμα πολιτικής συμπεριφοράς στο σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Πράγματι μιμήθηκαν τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ τόσο η δεξιά όσο και σύμπασα η αριστερά.

Θα περίμενε κανείς ότι ο ΣΥΝ θα συνέχιζε τον προβληματισμό και τη δημοκρατική παράδοση της ιστορίας του. Η στροφή του στον εύκολο, ρηχό και θορυβώδη λαϊκισμό (ακριβώς πασοκικού τύπου) συμπίπτει με την ανάληψη της ηγετικής ευθύνης από τον Αλέκο Αλαβάνο και αποδίδεται σ' αυτόν.

Υπό την ηγεσία του, ο ΣΥΝ μιμήθηκε το παλαιότερο ΠΑΣΟΚ, υιοθέτησε και έδωσε πολιτική κάλυψη αδιάκριτα στην έτσι κι αλλιώς αντιφατική λαϊκή διαμάχη απ' όπου και αν προέρχεται, ακόμη και από το κοινωνικό περιθώριο, έστω με πράξεις ποινικά κολάσιμες. Και από το ΚΚΕ δανείστηκε τον κρατισμό και την πλέον ευθύγραμμη και απλοϊκή εκδοχή για τις ταξικές αντιθέσεις σε μια κοινωνία πολύ πιο περίπλοκη και πολύ πιο αντιφατική.

Θα χρειαζόμασταν ένα άλλο σημείωμα για να αναλύσουμε την πολιτική του ΣΥΝ στην εκπαίδευση ή την πολιτική της «ανυπακοής» (άλλο δάνειο από το ΚΚΕ) ή την τακτική του «μπουκαρίσματος» (δάνειο από τις συντεχνίες του κρατικού τομέα).

Έναντι όλων αυτών στον Αλέκο Αλαβάνο πιστώνεται η δόξα της άνετης κοινοβουλευτικής επιβίωσης. Έστω ότι το επίτευγμα αξίζει τον κόπο, αλλά ώς εκεί.

Δεν βλέπω πώς με αυτήν την «πολιτική» ο ΣΥΝ θα πάει πιο πέρα και θα αποτελέσει το κέντρο της νέας πλειοψηφίας...

*Ο Αντώνης Καρκαγιάννης είναι δημοσιογράφος. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή σε τρεις διαφορετικές μέρες.

16 comments:

  1. Mιλάει αυτή την στιγμή μιά σκυλόφατσα, μέλος των υπαλλήλων της ΔΕΗ και ξερνάει, "Ποιός λαός στερείται σήμερα ηλεκτρικό, αυτός που ξεμεθάει από χθες;;;" (παραφράζω).

    ΤΙ ΛΕΣ ΒΡΕ ΚΑΘΑΡΜΑ, GANGSTER ΑΛΗΤΟΠΑΣΟΚΕ!!!!!

    Δικαιωμα του καθενός να είναι ό,τι θέλει, να είναι καλός, κακός, εργατικός, τεμπέλης. ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ!!!!!!!! Αλλωστε δικιά σου είναι η ΔΕΗ;;;;;

    ΕΣΥ ΑΛΗΤΗΡΙΕ ΤΡΑΜΠΟΥΚΕ της ΓΕΝΟΠ με ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ επεμβαίνεις στην ΖΩΗ του ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ;;;;;;;;;;

    ΘΑΝΑΤΟΣ στην ΒΑΡΒΑΡΗ, ΑΡΑΒΙΚΗ, ΑΛΗΤΕΙΑ του ΠΑΣΟΚ.

    ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ, το ΑΡΧΙΚΑΘΑΡΜΑ στο ΠΡΩΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΣΕ τη ΧΩΡΑ!!!!!!!

    ΘΑΝΑΤΟΣ στην ΑΛΗΤΕΙΑ!!!!!!!

    ΘΑΝΑΤΟΣ στον ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ του ΠΑΣΟΚ.

    Στο ΓΟΥΔΙ οι ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ του ΠΑΣΟΚ, οι ΠΡΟΔΟΤΕΣ του ΕΘΝΟΥΣ!

    Στο ΓΟΥΔΙ το ΠΑΣΟΚ!

    ReplyDelete
  2. Κομφού θυμίζεις λίγο (πολύ) το Λεβέντη "ο Θεός να στείλει καρκίνο στον παπανδρέου και όλα του τα σόγια" χαχαχαχαχαχαχα

    ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΒΕ ΤΗΝ ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ!

    Είσαι ανεπανάληπτος άτιμε, τελικά σου αξίζει ολόκληρη εκπομπή σε τελειωμένο κανάλι Αθηναϊκής εμβέλειας... Και tribute αποσπάσματα στο ΟΛΑ του Θέμου μαζί με τον "πεντάπετρο νταχτελύντε" για τέτοια ποιότητα λέμε χαχαχαχαχαχα

    ReplyDelete
  3. Ωραίο post.Mόνο εσύ και ο πολίτης γράφετε καλά.Κοίτα ​​​​​εδώ​​​​​

    ReplyDelete
  4. Κάθε μπλόγκ έχει και το "Λεβέντη" του.Αλλά ο Κομφουλεβέντης είναι η ακραία διαστροφή του Λεβεντισμού.

    ReplyDelete
  5. γειά σου κομφού λεβέντη said...
    Κάθε μπλόγκ έχει και το "Λεβέντη" του.Αλλά ο Κομφουλεβέντης είναι η ακραία διαστροφή του Λεβεντισμού.

    Tο να προσπαθείς να αποδομήσεις ένα "ψευδώνυμο" είναι εξ ίσου αποτελεσματικό όσο και η απόπειρα αποοδόμησης του "κύρους" της ανωνυμίας.
    Ομως, ο ψευδώνυμος ή ανώνυμος λόγος είναι ή μπορεί να είναι μαχαίρι.
    Και πως να το κάνουμε, ο Κομφου, όποιος(οι) και νάναι, δεν έχει σημασία, στόχευσε και κατακεραύνωσε επιτυχώς τα ΤΡΙΑ κομβικά λάθη του Παπανδρέου, δλδ το ασυμβίβαστο της Φώφης (και περισσότερο την τραγελαφική διαχείριση της "πατάτας"), το "σκληρό ροκ" της επιστροφής λαλιώτη (δεν πολεμάς τα "σκάνδαλα" με αυτό που, στα μάτια του κόσμου, εκπροσωπεί, δικαίως ή αδίκως, την ανθρωποποίηση του "σκανδάλου") και την "ανάδειξη" του ανεύθυνου όχλου-πεζοδρομίου ως φορέα ανανέωσης (Ματσούκα and company).
    Aν είναι ένα πρόσωπο, είμαι περίεργος να γνωρίσω τον Κομφου, διότι εχει συλλάβει σωστά τα πιό σημαντικά αδύνατα σημεία του τελικού κτυπήματος που το ΠΑΣΟΚ, μέσω του κ. Παπανδρέου, κατάφερε στον εαυτό του.

    ReplyDelete
  6. ||Στο ΓΟΥΔΙ το ΠΑΣΟΚ!||

    Αυτό είναι σχόλιο στο άρθρο του Καρκαγιάννη.

    ReplyDelete
  7. {...διότι εχει συλλάβει σωστά τα πιό σημαντικά αδύνατα σημεία του τελικού κτυπήματος που το ΠΑΣΟΚ, μέσω του κ. Παπανδρέου, κατάφερε στον εαυτό του.

    March 11, 2008 11:30 AM}

    Το μίσος το χρειάζεσαι και σύ και ο Κομφού.Σας θρέφει.Συνεχίστε να μη σέβεστε το πόστ και το μπλόγκ.Ανόητες πασοκολογίες για καραγκιόζηδες σαν εσένα και τον Κομφού.

    ReplyDelete
  8. Η μοναδική συνεισφορά της Αριστεράς ιστορικά είναι ότι απετέλεσε το αντίπαλο δέος για τα καπιταλιστικά συστήματα με αποτέλεσμα κερδισμένοι από αυτό τον ανταγωνισμό να βγουν οι πολίτες. Αυτή και αν είναι ειρωνεία: Η μοναδική συνεισφορά της ιδεολογίας που αντιτίθεται στον ανταγωνισμό είναι ότι βελτίωσε τη ζωή των λαών δημιουργώντας (πολιτικό) ανταγωνισμό!!

    ReplyDelete
  9. Anonymous said...
    ||Στο ΓΟΥΔΙ το ΠΑΣΟΚ!||

    Αυτό είναι σχόλιο στο άρθρο του Καρκαγιάννη.


    Είναι, είναι.
    Και είναι, διότι η διαστροφική περίπτωση του υπευθύνως ανεύθυνου, οππορτουνιστή και τυχοδιώκτη Α. Τσίπρα δεν είναι προϊόν μιάς ιδεολογίας ή στρατηγικής, ή έστω αντίγραφο πολιτικής φιλοσοφίας, αλλά επιφαινόμενον του ουδέποτε ιδεολογικού, μηδέ πολιτικού, αλλά κοινωνικού φαινομένου ΠΑΣΟΚ, της ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ των Κοινών Ποινικών του '81*.

    Εδώ ΔΕΝ μιλάμε για (αν)ομοιότητες με τον κρατισμό των Σοβιέτ, τον Ευρωκομμουνισμό, την Πεφωτισμένη Αριστερά, την (απο)ενοχοποίηση της κατανάλωσης ή την (απο)ενοχοποίηση του κέρδους, την διεύρυνση ή συρρίκνωση της αστικής δημοκρατίας,

    εδώ

    Κυρίες και Κύριοι,

    μιλάμε γιά ΤΣΙΠΡΑ
    και
    ΤΣΙΠΡΑΣ, σημαίνει

    "ΜΠΟΥΚΑΡΩ στο ΙΔΙΩΤΙΚΟ ή ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ σου ΣΠΙΤΙ και ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ
    διότι ΕΤΣΙ ΚΡΙΝΩ και ΕΤΣΙ Μ' ΑΡΕΣΕΙ"

    και,

    ΑΦΟΥ στην Ελλάδα, "ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" [verbatim ac litteratim διατύπωση του κ. Μιχ. Χρυσοχοϊδη**],

    ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΔΕΝ ΔΙΝΩ.

    ΠΕΡΔΟΜΑΙ, ΡΕΥΟΜΑΙ, ΘΟΡΥΒΩ, ΔΙΑΛΥΩ..

    είμαι ελεύθερος και ωραίος.

    ΕΤΣΙ ΚΙ' ΑΛΛΙΩΣ, ο "Θεός της Ελλάδος θα βρέξει αγαθά και μισθούς και Πόρσε και Πράντα γιά όλους"!

    *Οπως, πολύ σωστά, έχουν πει άλλοι πολύ πριν από τον γράφοντα, το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν Κίνημα, δεν ήταν Κόμμα, αλλά ήταν και επιμένει να είναι ένας Μηχανισμός Κατάληψης της Εξουσίας και, δευτερευόντως, κατα-Λήστευσης και Λαφυραγώγησης του ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ της ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ των ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΓΕΝΕΩΝ!!!!!!!!!!!!!!
    Τώρα "βγαίνουν οι κλώνοι", τα, προς το παρόν χωρίς ποινικό παρελθόν, άφθαρτα αντίγραφα με τις φρέσκες φατσούλες.

    ** Ο κ. Χρυσοχοίδης, ο κ. Πάγκαλος και καμμιά δεκαριά άλλα ΥΓΙΗ στοιχεία του ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ του Ευρύτερου Πολιτικού Βίου,
    ΟΦΕΙΛΟΥΝ
    ΠΡΩΤΑ
    να ΜΑΘΟΥΝ και να ΕΜΠΕΔΩΣΟΥΝ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΟΟΥΜΕΝΗ ως ΗΘΙΚΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ -> LIBERTY,
    έννοια που λείπε από την Ελληνική Γλώσσα ΚΑΙ από το ΜΥΑΛΟ όλων των ΕΛΛΗΝΩΝ!!!!
    Η ΛΑΙΛΑΠΑ του ΠΑΣΟΚ (πάθημα) πρέπει να λειτουργήσει ως μάθημα γιά τους συνετούς ΚΑΙ να συνεισφέρει στην οικοδόμηση μιάς ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΜΟΝΟ μέσα από υπεύθυνη κοινωνία θα προκύψουν καλοί πολιτικοί.
    ΚΑΙ επ' αυτού, ο Κώστας Σημίτης είχε και έχει ΔΙΚΑΙΟ.

    ReplyDelete
  10. Από την εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
    Hμερομηνία : 11-03-08 Eκτύπωση | e-mail

    'Αμεση απόσυρση του Ασφαλιστικού ζητά ο Αλαβάνος
    Την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό ζήτησε σε σημερινή συνέντευξη ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά της κυβέρνησης, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων κατά του νομοσχεδίου."



    ΑΛΑΒΑΝΟ είσαι

    ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ,
    ΑΠΑΤΡΙΣ και
    ΕΧΘΡΟΣ της ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ.

    ReplyDelete
  11. ΩΧ!!!

    Και νόμιζα πως ήμουν εγώ ακραίος με αυτά που γράφω!

    http://tallathens.blogspot.com/2008/03/etat-de-siege.html

    Ψυχραιμία, παιδιά!

    ReplyDelete
  12. Τι ψυχραιμία ρε gm2263;

    Έλεος πια με τους τραμπούκους. Κόλλησαν στη δεκαετία του 1980. Πλεόν ο κόσμος ΔΕΝ τους εμπιστεύεται.

    Άντε... τα λέμε στο stadia.gr :D

    ReplyDelete
  13. Όσκαρ ανευθυνότητας και γελοιότητας σε Αλαβάνο - Τσίπρα παρακαλώ.

    ReplyDelete
  14. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  15. καλά και οι ανιστόρητες βλακείες του καρκαγιάννη που δεν έχει ιδεά από την ιστορία της ευρωπαϊκής αριστεράς, των ταξικών αγώνων και των κοινωνικών κινημάτων θεωρούνται σοβαρή ανάλυση;

    ReplyDelete
  16. Η Αριστερά είναι για τον π...

    Τυχαίο ότι κατρακυλάει;

    Ακόμη και η Κούβα αρχίζει και ανοίγεται...

    ReplyDelete