Tuesday, March 10, 2009

Η πιο καταρτισμένη γενιά υποφέρει από τη χειρότερη κρίση

La generación mejor preparada sufre la peor crisis

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα των Milleuristas στην Ισπανία

Μετάφραση, Πία Μολφέτα για τη G700

Η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ισπανία βρίσκει τους νέους της λεγόμενης «Γενιάς Net» ή «Γενιάς Υ», την πιο καταρτισμένη γενιά στην ιστορία, τη στιγμή ακριβώς που ετοιμάζονται να μπουν στην αγορά εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι μια μαζική συλλογική απογοήτευση με άγνωστες για την ώρα προεκτάσεις.

Ο Felipe de San Sebastian de los Reyes από τη Μαδρίτη ήδη ανησυχεί. Ο πατέρας του μηχανικός και η μητέρα του δημόσιος υπάλληλος. Είναι 26 ετών, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη διοίκηση επιχειρήσεων στην ηλικία των 22, απέκτησε μεταπτυχιακό στο Wharton των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωρίζει άριστα αγγλικά, και εννοείται επίσης υπολογιστές. Με την επιστροφή του στην Ισπανία στα 24 του, αντιμετώπισε μια όχι και τόσο ελκυστική προοπτική. Μετά από μερικούς μήνες σε μια βρετανική εταιρία συμβούλων, δεν κατάφερε να μετατρέψει το καθεστώς εργασίας του από προσωρινό σε μόνιμο. Η επιχείρηση επέλεξε να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του. Τώρα, περνάει το χρόνο του στην Ισπανία, απαντώντας σε αγγελίες εργασίας στο διαδίκτυο, έχοντας στείλει ήδη πάνω από 40 βιογραφικά ενώ έχει παρουσιαστεί και σε 4-5 συνεντεύξεις.

Ο Felipe κρατάει το ηθικό του ψηλά. Αρχίζει όμως να αναρωτιέται, αν άξιζε τόση προσπάθεια για ένα τέτοιο πενιχρό εργασιακά αποτέλεσμα. Η αιτία αυτή τη στιγμή είναι η κρίση, αλλά μεταξύ των φίλων του τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Υπάρχουν κάποιοι, που χωρίς βέβαια να έχουν φοιτήσει από το Wharton ή από κάποια σχολή διοίκησης επιχειρήσεων, έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα τουλάχιστον 3-4 προσωρινές δουλειές. Υπάρχουν βέβαια και μερικοί «τυχεροί», μεταξύ των οποίων ένας με πτυχίο πληροφορικής, ο οποίος εδώ και 2-3 χρόνια παίρνουν γύρω στα 1200 με 1300 ευρώ. Οι νέοι της γενιάς NET είναι προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι ποτέ δεν θα ξεπεράσουν το μισθό των 900 ευρώ. Η ιδέα της αγοράς διαμερίσματος είναι μακριά. Η προοπτική ο Felipe να μείνει με τους γονείς τους, με τους οποίους τα πηγαίνει αρκετά καλά και οι οποίοι δεν θέλουν να φύγει από το σπίτι, δεν τον συγκινεί αλλά του φαίνεται αναπόφευκτη.

Ο Felipe είναι ο χαρακτηριστικός νέος της «Γενιάς Net» ή «Γενιάς Υ» η οποία περιλαμβάνει όσους έχουν γεννηθεί τη δεκαετία του ‘80 μέχρι και τις αρχές του ‘90. Εννέα εκατομμύρια άτομα (25% του πληθυσμού της Ισπανίας), οι οποίοι μπήκαν στην αγορά εργασίας τα τελευταία 7-8 χρόνια. Είναι το πάθος και η καθημερινή ενασχόληση κοινωνιολόγων, δημοσιογράφων, ερευνητών και καθηγητών στις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων. Όλοι εκτιμούν ότι είναι οι πιο καλά προετοιμασμένοι μελλοντικοί επαγγελματίες. Τους έχει δοθεί τεράστια προσοχή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου έζησαν κάποια χρόνια της ζωής τους, και αποτελούν αντικείμενο μελέτης σε όλα τα πανεπιστήμια. Και όχι μόνο αυτό. Τους αποκαλούν Millenials ή Guay (από την προφορά του βρετανικού γράμματος “Y”) και έχουν την τιμή να αποτελούν αντικείμενο μελέτης για τις συμβουλευτικές εταιρίες εκείνες οι οποίες ειδικεύονται στο να εξηγούν στους πελάτες τους πώς να ενσωματώσουν τους νέους με τους ανταγωνιστές τους της «Γενιάς X» (η γενιά των γιάπηδων) και της Γενιάς των Baby Boomers που ετοιμάζονται να συνταξιοδοτηθούν. Απ’ ότι φαίνεται δεν είναι εύκολη η συμβίωση μεταξύ όλων αυτών.

1. Η πιο καταρτισμένη γενιά

Μια πρόσφατη μελέτη του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της Βαλένθια (IVIE) αναφέρει ότι στην Ισπανία μόλις το 28% των νέων σε ηλικία που μπορούν να εργαστούν, είναι απόφοιτοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, περίπου 40% διαθέτει κάποιο τίτλο σπουδών (Bachillerato ή BUP) και γύρω στο 23% κατέχει ανώτερους τίτλους (πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό). Καθόλου άσχημα σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί παγκοσμίως. Τα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι στην Ισπανία υπάρχουν 1,8 εκατ. νέοι με τίτλο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όταν στη Γερμανία, με το διπλάσιο πληθυσμό, υπάρχουν 2,3 εκατ. και στη Μεγάλη Βρετανία 2,3 εκατ. απόφοιτοι.

Επίσης, σε αντίθεση με αυτό που λέγεται, υπάρχουν πολλοί απόφοιτοι τεχνικών σπουδών. Το ποσοστό των σπουδαστών σε σχολές μηχανικών και άλλων τεχνικών ειδικοτήτων είναι 17,6%. Στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 15,7%. Το ποσοστό των σπουδαστών στους τομείς των θετικών επιστημών και πληροφορικής είναι 12,2%, στη Γερμανία 15% και στη Μεγάλη Βρετανία 14%. Επίσης σύμφωνα με το IVIE, οι μεγάλες σχολές διοίκησης επιχειρήσεως της Ισπανίας, όπως το IESE, το Instituto de Empresa και το Esade (business schools), κατέχουν υψηλές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη. Και αυτό σε μια χώρα που είναι από τις πρώτες στην Ευρώπη σε ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου, 30%, σε αντίθεση με 14% στη Γερμανία και 13% στη Γαλλία.

Η εξοικείωση των νέων της Γενιάς Net με τις νέες τεχνολογίες –υπολογιστές, κονσόλες, διαδίκτυο- είναι στο ίδιο επίπεδο με την υπόλοιπη Ευρώπη. Το 63% των νέων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συνδέονται συχνά στο διαδίκτυο, ποσοστό που φτάνει στο 89% στους νέους σε σχολές μέσου επιπέδου και 95% σε αυτούς που ακολουθούν ανώτερες σπουδές. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Τηλεπικοινωνιών (στοιχεία 2007) το 58% των νοικοκυριών στην Ισπανία διαθέτει υπολογιστή, το 51% ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και το 28% βίντεο-κονσόλα. Ποσοστά πολύ κοντά στα ευρωπαϊκά.
Η όλο και καλύτερη ακαδημαϊκή μόρφωση των νέων κάτω των 29 ετών, η καλύτερη χρήση των αγγλικών και τέλεια προσαρμοσμένη στις νέες τεχνολογίες αντίληψή τους, θα έπρεπε να τους απογειώσει και να είναι σε θέση να επιτύχουν ό,τι και οι συνάδελφοι τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ιαπωνία, την Κορέα. Αναμφίβολα, δεν το έχουν επιτύχει.

2. Αξιοποιούνται ανεπαρκώς

Αν επισκεφθεί κανείς ένα φόρουμ εργασίας όπως το ‘trabajobasura’ θα καταλάβει την πραγματικότητα: νέοι που κακοπληρώνονται. Μία έρευνα της συμβουλευτικής εταιρίας Sales Hunter, η οποία ανέδειξε ότι οι νέοι με σπουδές στις τηλεπικοινωνίες ξεκινούν την καριέρα τους με μέσο ετήσιο μισθό 30.000 ευρώ, προκάλεσε στα φόρουμ οξείες αντιδράσεις: «Εδώ και 12 χρόνια εργάζομαι στον τομέα των τηλεπικοινωνιών και σε καμία περίπτωση δεν έχω συναντήσει τους μισθούς που αναφέρει η έρευνα».

Η πραγματικότητα είναι πράγματι διαφορετική. Στην Ισπανία υπάρχουν περίπου 11 εκατ. μισθωτοί με ακαθάριστο ετήσιο μισθό 13.400 ευρώ. Οι περισσότεροι νέοι κάτω των 29 ετών ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Σε μερικούς τομείς η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Για παράδειγμα στις εταιρείες που κάνουν outsourcing απόφοιτους πληροφορικής σε μεγάλες εταιρείες συχνά πληρώνονται με μισθούς των 600 ευρώ.

Όλα αυτά εξηγούν, γιατί οι Ισπανοί βλέπουν με επιφύλαξη στοιχεία σχετικά με τις διαπραγματευτικές ικανότητες των νέων της Γενιάς Net τα οποία τους εμφανίζουν να είναι σε θέση να απαιτούν από τους προϊσταμένους τους πιο ευέλικτες συνθήκες, συνδιαλλαγή, γρήγορη προαγωγή, κίνητρα και ιδανικούς μισθούς. Πολύ απλά αυτά δεν συμβαίνουν στην Ισπανία. Ούτε όταν η οικονομία διένυε καλύτερες μέρες. Αντιθέτως πολλοί ισχυρίζονται ότι η απουσία μιας ευρείας κριτικής προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, ειδικά στον τομέα των νέων τεχνολογιών, σε συνδυασμό με την παγιωμένη ιεραρχική οργανωτική δομή τους, μειώνουν τις πιθανότητες για ομαλή επαγγελματική ενσωμάτωση και άνοδο της νέας γενιάς.

Ανασφάλεια

Στην Ισπανία, η ανεργία των νέων μεταξύ 20 και 24 ετών έφτασε το τέλος του 2008 στο 24,8%. Αν και το ποσοστό αυτό είναι πιο χαμηλό για τους απόφοιτους πανεπιστημίου, το συνολικό κυμαίνεται σύμφωνα με το OCDE στο 14%. Και δεν είναι μόνο αυτό. Σύμφωνα με έρευνα του IVIE, το 79,4% της πρώτης απασχόλησης των νέων είναι με συμβόλαιο εργασίας, ενώ το 18,2% είναι χωρίς συμβόλαιο. Μια κατάσταση που επικρατεί και στις άλλες ηλικίες. Παρ’όλο που το ποσοστό προσωρινής εργασίας στην Ισπανία είναι 32% (το υψηλότερο στην Ευρώπη), στην περίπτωση των νέων ηλικίας 20-24 φτάνει το 55% και στις ηλικίες 25 με 29, το 45%.

Αυτή η κατάσταση ανασφάλειας είναι και η βασική εξήγηση γιατί οι νέοι της Γενιάς Net παραμένουν στο σπίτι των γονιών τους, σε μεγαλύτερες ηλικίες από αυτές της Γενιάς Χ. Παρ’ όλο που μεταξύ των ετών 2000 και 2008 το ποσοστό των νέων 29 ετών που ζούσαν με τους γονείς τους μειώθηκε από το 49% στο 34,4%, είναι δυσανάλογο με τα αντίστοιχα ποσοστά στη βόρεια Ευρώπη, με 20% και 25%. Και το ποσοστό αυτό φτάνει το 43% στην ηλικία των 27 ετών και το 59% στην ηλικία των 24 ετών.

Το χειρότερο είναι η επιδείνωση της οικονομίας. Αν η κατάσταση αυτή δημιουργεί έντονη ανησυχία στους νέους, η επερχόμενη κρίση θα χειροτερέψει την κατάσταση και τις προοπτικές για το μέλλον των «Net», οι οποίοι μπήκαν στην αγορά εργασίας φιλοδοξώντας να θριαμβεύσουν. Η μόνη διέξοδος για τους καλύτερα καταρτισμένους και αυτούς που γνωρίζουν ξένες γλώσσες είναι να αναζητήσουν εργασία σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που έκαναν χιλιάδες νέοι από την Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 και στις αρχές αυτής της δεκαετίας, αναζητώντας εργασία κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μία νέα χαμένη γενιά;

Παιδιά του διαδικτύου και της παγκοσμιοποίησης.

Μια πρόσφατη μελέτη του IESE με τίτλο «Κίνητρα και Αξίες της Γενιάς Y», αναφέρει ότι οι Guay αντιπροσωπεύουν μια πρωτόγνωρη επανάσταση, εντελώς διαφορετική από αυτή των Baby Boomers, που σήμερα βρίσκονται στα 55 τους, ή της Γενιάς Χ από την οποία τους χωρίζουν 20 χρόνια.

Πρόκειται για Ισπανούς νέους που μεγάλωσαν σε συνθήκες δημοκρατίας και οι οποίοι δεν γνώρισαν ποτέ κανένα άλλο πολίτευμα, με αποτέλεσμα οι ιστορίες μετάβασης στη σύγχρονη πραγματικότητα να τους φαίνονται εξαιρετικά μακρινές. Έζησαν σε μια κοινωνία αφθονίας και έχουν απλώς «ακούσει» περί πραγματικής οικονομικής δυσανεξίας.

Καθώς οι γονείς τους δούλευαν πολλές ώρες, έμαθαν να περνούν το χρόνο μόνοι τους. Τον γέμισαν έτσι με πολύ τηλεόραση, υπολογιστές και βιντεοπαιχνίδια. Έμαθαν να τα βγάζουν πέρα μόνοι τους κάτι που ίσως και να τους βγει σε καλό.

Είναι ωστόσο υπερκαταναλωτικά «τε-chno φρικιά». Έζησαν όλες τις φάσεις της πληροφορικής τεχνολογίας: διαδίκτυο, downloads,chat, SMS. Τα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα τύπου facebook, οι υπολογιστές, οι κονσόλες, τα βιντεοπαιχνίδια, το Nintendo και τα κινητά είναι η δεύτερή τους φύση. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την τεχνολογία. Σχεδόν οι μισοί περνούν τουλάχιστον 20 ώρες την εβδομάδα στο διαδίκτυο. Τέτοια είναι η συμβίωση τους με τα νέα μέσα μαζικής επικοινωνίας που δεν μπορούν να καταλάβουν πως η προηγούμενη γενιά μπόρεσε να ζήσει μόνο με δύο τηλεοπτικά κανάλια και ενσύρματα τηλέφωνα.

Η ικανότητα τους στις κονσόλες και στην αποστολή μηνυμάτων, η υπερέκθεσή τους στην τηλεόραση και στα βιντεοπαιχνίδια, διαμόρφωσαν μία ιδιαίτερη ψυχολογία. Δεν τους αρέσει το διάβασμα καθώς τα βιβλία χρειάζονται χρόνο, ενώ αυτοί είναι συνηθισμένοι να λαμβάνουν πληροφορίες πολύ γρήγορα. Δεν έχουν μεγάλη υπομονή. Γνωρίζουν ότι οι πληροφορίες και τα νέα αλλάζουν πολύ γρήγορα. Βαριούνται εύκολα και χρειάζονται συνεχώς νέες εμπειρίες.

Δεν γνωρίζουν τίποτα άλλο εκτός από την παγκοσμιοποίηση. Έχουν ταξιδέψει πολύ, για διακοπές ή για σπουδές. Είναι η γενιά των ταξιδιών χαμηλού κόστους και των κρατήσεων εισιτηρίων μέσω διαδικτύου, χρησιμοποιούν αγγλικά στο διαδίκτυο, μπαίνουν σε chat ή σε φόρουμ ανά τον κόσμο.

Καθώς δεν γνώρισαν τη μαζική ανεργία και τη φτώχια τρέφουν εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες για τη ζωή τους και το μέλλον. Έζησαν σε μία συνεχή κατάσταση οικονομικής ευμάρειας. Οι γονείς τους δεν τους αρνήθηκαν τίποτα. Ή σχεδόν τίποτα. Αυτοί, σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά, έδωσαν μεγάλη σημασία (ακόμα και η εργατική τάξη) στην αξία της εκπαίδευσης, επενδύοντας εν τοις πράγμασι σε σχολές, ιδιαίτερα μαθήματα, διακοπές στη Μεγάλη Βρετανία, Πτυχία, MBA και ό,τι μπορεί να φέρει ο νους.

Τώρα, δεν είναι ιδιαίτερα διατεθειμένοι να κάνουν τις ίδιες θυσίες με τους γονείς τους, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στην εργασία τους. Είναι της λογικής του «δεν ζω για να εργάζομαι, αλλά εργάζομαι για να ζω». Αναζητούν το ευέλικτο ωράριο (flex time) και εκτιμούν τη συνδιαλλαγή και τη διαλακτικότητα.

Το μεγάλο ερώτημα των κοινωνιολόγων και των ερευνητών, ειδικά στην επιστήμη της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, είναι τι μπορούν να αποφέρουν αυτοί οι νέοι στις επιχειρήσεις. Νέοι που σύμφωνα με τον ερευνητή Jeroen Boschma – συγγραφέα του βιβλίου Γενιά Einstein, αποτελούν την ‘πιο γρήγορη, έξυπνη και κοινωνική γενιά στην ιστορία’.

Η τεχνολογία είναι μία λύση. Αυτή η γενιά είναι η πρώτη που από την αρχή συμβίωσε με τις νέες πληροφοριακές τεχνολογίες. Ταυτόχρονα η διάθεσή τους να αφοσιωθούν απόλυτα σε κάτι που τους παρακινεί αποτελεί χρήσιμο κεφάλαιο για τη μελλοντική εξέλιξή τους. Παρόλο που κατηγορούνται ότι είναι λιγότερο ενεργοί από τους γονείς τους, ενίοτε δείχνοντας κάποια προδιάθεση για απραξία, είναι ικανοί να κινητοποιηθούν άμεσα και γρήγορα, εφόσον έχουν τα κατάλληλα κίνητρα.

Λέγεται ότι είναι πιο γρήγοροι από την προηγούμενη γενιά. Και εδώ πάλι ρόλο παίζει η τεχνολογία. Ένας ειδικός εξηγεί ότι ‘τα άτομα που παίζουν φανατικά βιντεοπαιχνίδια είναι ικανά να αναλύουν σύνθετες απεικονιστικές (visual) πληροφορίες πολύ πιο γρήγορα και ταυτόχρονα να κάνουν και άλλα πράγματα. Επίσης, εξαιτίας αυτού του τρόπου ζωής, έχουν περισσότερες ικανότητες να επιλύουν προβλήματα. Είναι επίσης πιο κοινωνικοί και ενεργούν καλύτερα σε ένα δημιουργικό περιβάλλον.

Επιδιώκουν την προαγωγή, όχι τόσο για λόγους απόκτησης εξουσίας, αλλά πρωτίστως σαν αναγνώριση της δουλειάς τους. Τους αρέσει να εργάζονται με στόχους. Θεωρούν ότι ο μισθός αντανακλά την προσωπική τους επιτυχία, τους δίνει ανεξαρτησία καθώς τους εξασφαλίζει το δικό τους χώρο.

Η ανοιχτή προσέγγιση στα πράγματα, η καλύτερη γνώση ξένων γλωσσών, η άνεσή τους με το εξωτερικό, η ανοχή στην πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας, τους δίνει πλεονέκτημα σε εταιρείες οι οποίες ετοιμάζονται να επεκταθούν στο εξωτερικό και επιθυμούν να στείλουν εργαζόμενους εκεί.

Και ποιο είναι τότε το πρόβλημα;

Μα, η δυσκολία τους να ενταχθούν σε ένα σχετικά παραδοσιακό, δύσκπαμπτο και αυστηρά ιεραρχημένο εργασιακό περιβάλλον. Και ποιος ο λόγος γι’ αυτό; Οι γονείς τους υπήρξαν υπέρ το δέον ανεκτικοί. Καλλιέργησαν την κουλτούρα της επιτρεπτικότητας.

44 comments:

  1. Many thanks to the Milleuristas Spain for giving us permission to translate and republish articles they first post on their site.

    Επίσης τη Δευτέρα 16 και την Τρίτη 17 Μαρτίου 2009 στο act στην Αθήνα (σκάλες Γεροκωστοπούλου 65β) σε δύο μόνο παραστάσεις για όσους δεν πρόλαβαν, παίζεται η κωμωδία για τη γενιά των 700 "31".

    ReplyDelete
  2. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  3. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  4. Δεν συμφωνώ με την ενοχοποίηση της οικογένειας ή του σχολείου γιά ό,τι συμβαίνει σήμερα στους νέους.Οι δύο αυτοί θεσμοί δεν έχουν τη δύναμη να αναμετρηθούν με μεγάλες ιστορικές μεταβολές που τους ξεπερνάνε κατά πολύ.Ούτε οι ιδιαιτερότητες των "X", "Y", ή, όπου νάναι, "Z",μπορούν να εξηγήσουν την ευθύνη των νέων στο γιατί δεν μπορούν να βρούν χώρο σε μια ευημερούσα κοινωνία που απλά αποτελεί παρελθόν. Ακόμα δεν συμφωνώ ούτε με την ενοχοποίηση των κυβερνήσεων γιατί κανένας τους δεν γνωρίζει τί πρέπει να κάνει.Οι λύσεις θα προέλθουν απο ιστορικές δυνάμεις που ακόμα δεν είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε πως εξελίσσονται.Αρα καθόμαστε και περιμένουμε απαθείς και μοιραίοι; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Αλλά τι κάνουμε;
    Ασκούμαστε στην τέχνη να επιβιώνουμε σε συνθήκες στέρησης;
    Ασκούμαστε στην τέχνη να ευτυχούμε χωρίς χρήματα;
    Αναγνωρίζουμε προτεραιότητα στο ρόλο της φύσης και φροντίζουμε την υγεία της;
    Ναί,ίσως,όχι.
    Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε ερωτήματα.

    ReplyDelete
  5. «Guays» αξίζει να δείτε το 31. Έχει πολύ γέλιο. Σατιρίζει όλη αυτή τη νεοελληνική κατάσταση με τα πολλά πτυχία και τις καλές σπουδές στο εξωτερικό από τη μία και την εμμονή με το δημόσιο και τις μανάδες πάνω απ' το κεφάλι να πιέζουν και να μην μπορούν να απογαλακτιστούν απ' το παιδί από την άλλη. Βάλε και τον πρωταγωνιστή το Φώτη ένα ακοινώνητο πλάσμα ανίκανο να μιλήσει καν σε γκόμενα αν δεν περάσουν δυο τρεις μήνες μιν.

    ReplyDelete
  6. Πολύ σωστό σε βρίσκω πάρμι. Το άρθρο είναι καλό με την περιγραφή. Το πρεκαριάτο υπάρχει και στην Ισπανία. Αλλά από ανάλυση υστερεί. Ας είναι...

    ReplyDelete
  7. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  8. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  9. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  10. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  11. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  12. Ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου 2009 θα ήθελα να έχω τις θέσεις της G700 (προτάσεις για εξέλιξη της ΕΕ, ρόλος της Ελλάδας, κοκ)
    για δημοσιοποίησή τους στη ιστοσελίδα: http://www.euroepiloges.gr/index.php

    Φιλικά
    Αθ Θεοδωράκης

    ReplyDelete
  13. Κανένα πρόβλημα κύριε Θεοδωράκη ας συνεννοηθούμε μέσω email.

    ReplyDelete
  14. Wharton των Ηνωμένων Πολιτειών. Μην κάνεις σας υστερικός.

    ReplyDelete
  15. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  16. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  17. Η ανάλυση είναι πράγματι παιδαριώδης όμως η αξία του άρθρου βρίσκεται αλλού. Στο ότι αποδεικνύει ότι παντού ανά την Ευρώπη αναπτύσσεται ένας προβληματισμός γύρω από την προοπτική των νέων με τον ίδιο τρόπο και χρησιμοποιώντας παρόμοια ορολογία. Τη "γενεακή". Αυτό κάτι πρέπει να μας πει. Παντού δημιουργούνται Νέα Κοινωνικά Κινήματα (New Social Movements) που σου λένε αδελφέ the economic mobility ladder is not working. Είναι τυχαίο; Είναι παντού όλοι βλάκες και κακομαθημένοι;

    ReplyDelete
  18. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  19. Esy phgaines Barkiza na skapseis, na bgaleis rozous apo to tsapi?

    ReplyDelete
  20. Το θέμα πέρα από την τιτλοποίηση της κατάρτισης και της προοπτικής για επαγγελματική ανέλιξη, είναι το πώς θα αξιοποιήσεις ο ίδιος τις δυνατότητες που σου παρέχει το εκπαιδευτικό ή εργασιακό περιβάλλον. Σε όποιο πανεπιστήμιο της Αγγλίας ή Ελλάδας και να σπουδάσεις, αν δε διαβάσεις και ιδρώσεις μόνος σου μηδαμινή αξία θα έχει το χαρτί για τη δική σου, προσωπική, επαγγελματική, εξέλιξη. Κι ας έχεις πάει και στο Χάρβαρντ (αν και κακό παράδειγμα γιατί πέρα από την "ένταση" υπάρχει και ο ελιτισμός που μεταφέρεται από τις οικονομικές σχέσεις και τις κοινωνικές στα ίδια τα εκπαιδευτικά ιδρύματα). Το πνεύμα Ανδρέα ήταν σωστό ως προς τη μαζικοποίηση της παιδείας και της μετάλλαξης του σε δημόσιο αγαθό (δλδ non-rival και non-exclusive). Εκεί που απέτυχε παντελώς η σύγχρονη Ελλάδα ήταν στην αναβάθμιση ή έστω τη διάσωση της ποιότητας των δημόσιων αγαθών, συμπεριλαμβανομένης και της παιδείας.

    Τέλος πάντων, υπάρχει όμως και η άλλη διάσταση, αυτή των "εργατών γνώσης" χωρίς δουλειά. Τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλήξουμε στο τι ακριβώς ενοούμε με τη λέξη "εργάτης γνώσης". Αν είναι αυτός που έχει ολοκληρώσει επιτυχώς μια σειρά από σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε ο όρος αποκτά ποσοτικά στοιχεία, χάνει όμως στα ποιοτικά.

    Θα πρέπει επιτέλους επίσης να κάνουμε μια ειλικρινή κουβέντα για το πώς έχει η κατάσταση στην αγορά εργασίας, ποιες είναι οι εξελίξεις και οι απαιτήσεις και ποιο το εργασιακό μοντέλο που συμφωνούμε για τον 21ο αιώνα. Τελικά υπερασπιζόμαστε το μισθωτό εργαζόμενο των στυλ 60ς ή υπερασπιζόμαστε στον flexi απασχολούμενο στυλ 21ου αιώνα? Τελικά επιχειρηματικότητα ή μισθωτή εξάρτηση? Οι εργάτες γνώσης που φέρουν μέσα τους το δαιμόνιο της καινοτομίας και της δημιουργίας είναι όντως οι σημερινοί νέοι άνεργοι ή δημιουργούν όταν οι άλλοι ατολμούν?
    Το νέο εργασιακό μοντέλο διαμορφώνεται συνεχώς μπροστά στα μάτια μας, κι ακολουθεί τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία. Δίκαιες ή όχι αυτές οι αλλαγές, καθήκον μας είναι να υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας συμφέροντα βάσει του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ πλεονεκτήματος που κερδίζουμε από αυτές τις αλλαγές. Και ίσως αυτό σημαίνει ότι πρέπει τώρα περισσότερο από ποτέ να σκεφτούμε και να προτείνουμε αντισυμβατικά.

    ReplyDelete
  21. Τα λέω τα παραπάνω με αφορμή μια σκέψη σχετικά με το ποσοστό ανεργίας στους νέους, το οποίο από τις αρχές του 80 έχει παραμείνει σταθερό. Ναι, ο δείκτης ανεργίας έχει μείνει σταθερός, όμως παράλληλα έχουν εισαχθεί πόσες νέες μορφές εργασίας από τότε μέχρι σήμερα. Έτσι ο δείκτης αυτός είναι άνευ περιεχομένου, ενώ ακόμα κι ο δείκτης απασχόλησης, που έχει μακράν μεγαλύτερη ουσία, πάλι δεν αντικατοπτρίζει επακριβώς την μασκαρεμένη ανεργία αλλά και τη μη καταγεγραμμένη εργασία.

    Πάντως και προώθηση της επιχειρηματικότητας και ενίσχυση του εργασιακού μοντέλου των 60ς, ειδικά για τους νέους, και ειδικά στην Ελλάδα της κλειστής και εχθρικής για αυτούς αγορά, μαζί δεν πάνε. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν φαινόμενα rigidanomy (όπως λεν κι οι Γ700) και όλο και περισσότερο αυτά να θεωρούνται κι αυτονόητα από την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.

    ReplyDelete
  22. Και γιατί όλα αυτά είναι παράλογα;

    -Το ίδιο το κείμενο αναφέρει…ότι οι αυτά περιγράφουν την πλειοψηφία… δηλαδή μικρός ανταγωνισμός…η αγορά εργασίας είναι προσφορά και ζήτηση…αν η πλειοψηφία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά γιατί κάποιος να δεχθεί να πληρώσει περισσότερα γι αυτούς;;;
    -Βασικό επίσης είναι ότι αυτή η κατά τ΄ άλλα τόσο καταρτισμένη γενιά στερείται εργασιακής εμπειρίας, γεγονός που αβαντάρει τους δουλευταράδες έναντι των «πτυχιοκρατών».
    - «Τα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι στην Ισπανία υπάρχουν 1,8 εκατ. νέοι με τίτλο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όταν στη Γερμανία, με το διπλάσιο πληθυσμό, υπάρχουν 2,3 εκατ. και στη Μεγάλη Βρετανία 2,3 εκατ. απόφοιτοι.» Οι Γερμανοί και οι Βρετανοί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα πανεπιστήμια είναι γι αυτούς που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν, όχι κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα, μην πιάσουμε τα ελληνικά δεδομένα. Αυτά συμβαίνουν αν τους βάζεις όλους στα πανεπιστήμια.

    Τώρα να καθόμαστε να λέμε ότι φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς…και ποιος είπε ότι το πτυχίο είναι πανάκεια και ποιος είπε ότι όταν θυμάσαι στα 26 και 27 να πας να δουλέψεις πρέπει ο άλλος να σου τα ακουμπήσει όταν έρχονται άλλα 100 άτομα με τα ίδια προσόντα ή άλλοι με εργασιακή εμπειρία, προβλήματα σαφώς υπάρχουν αλλά οι λύσεις δεν είναι στην αγορά εργασίας, αλλά στην παιδεία, στην εκπαίδευση και στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.

    ReplyDelete
  23. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  24. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  25. @ κομφού

    Η ουσία, αγαπητέ μου Κομφούκιε, είναι ότι αυτοαναιρείσαι, αναφέροντας τα προτερήματα και τα επιτεύγματα του κ Σημίτη - του επί πρωθυπουργίας του "φονιά του έθνους" βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, υπουργού του ΠΑΣΟΚ και έπειτα προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού με το ΠΑΣΟΚ.

    Και συμφωνούμε για τον Σημίτη απόλυτα. Οπότε, σύμφωνα πάντα με τα δικά σου επιχειρήματα, μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει ένα κόμμα και να είναι τίμιος και ηθικός, μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει ένα κόμμα και να ευεργετήσει την Ελλάδα. Στην περίπτωση του κ Σημίτη, το κόμμα αυτό ήταν το ΠΑΣΟΚ.

    ReplyDelete
  26. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  27. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  28. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  29. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  30. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  31. Κομφούκιε και ventriloquist χαλαρώστε λίγο με τον υποθετικό διάλογο μεταξύ σας. Επίσης κομφούκιε αρκετά με τις προσωπικες σου αναφορές σε πρόσωπα του blog. Enough is enough.

    ReplyDelete
  32. Να μιλάς για τον εαυτό σου.

    ReplyDelete
  33. Επίσης το να βρίζεις με κεφαλαία ie ΠΟΤΑΝΑΚΙ κλπ, η αγαπημένη σου απ' ότι φαίνεται έκφραση, δεν αποτελεί επιχείρημα αλλά διαδικτυακό ξεκάβλωμα αισχίστου είδους που δεν έχει θέση εδώ μέσα. Στο έχουμε πει εκατό χιλιάδες φορές.

    ReplyDelete
  34. "Guays" i like that word. Good shit. I think i'll leave the dudes bit for the guays. Ventriloquist my "guay" your argument is rock solid. Cors i'm a nihilist n i wouldn't give a shit about which party actually goes to the EP. But fuck it. The dude abides.

    ReplyDelete
  35. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  36. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  37. Overconsumption tech freaks. wow!!!That's another word i liked in today's post. 2 words i learned from it today. Not bad.

    ReplyDelete
  38. and now im off to a friend's house for a quicky...spliff i mean you dirty minds. I'll let the usual suspect take an intellectual crap in your blog for the next few hrs till the next day comes. Till then. Laters dudes.

    ReplyDelete
  39. Η οικονομική κρίση της γενιάς των Baby Boomers αποτελεί τη λύση για τις μελλοντικές αποδόσεις των, νεαρών σήμερα, επενδυτών της γενιάς των «Υ». Για ρίξτε μια ματιά. Ρε Lebowski τι παίρνεις να πούμε λυγμένα;

    ReplyDelete
  40. http://www.euro2day.gr/news/world/125/articles/459854/ArticleNewsWorld.aspx

    ReplyDelete
  41. Και για να μη το ξεχάσω μου την είπε ο κ για τον απογαλακτισμό. Το έσβησε τώρα δε φαίνεται. Ναι η αρχική έννοια είναι απογαλακτίζεται το παιδί από τη μάνα αλλά η έννοια χρησιμοποιείται και αντίστροφα δεν είναι λάθος.

    ReplyDelete
  42. @ 1+1:

    -Το ίδιο το κείμενο αναφέρει…ότι οι αυτά περιγράφουν την πλειοψηφία… δηλαδή μικρός ανταγωνισμός…η αγορά εργασίας είναι προσφορά και ζήτηση…αν η πλειοψηφία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά γιατί κάποιος να δεχθεί να πληρώσει περισσότερα γι αυτούς;;;

    Εφόσον ο εργαζόμενος (οποιοσδήποτε από τους 100 υποψήφιους) μπορεί να κάνει τη δουλειά του σωστά, ο εργοδότης οφείλει να τον πληρώνει τα ανάλογα χρήματα. Αντί για αυτό, όχι μόνο αυτός ο ένας δεν πληρώνεται σωστά, αλλά ο εργοδότης συνεχίζει να σκούζει ότι δεν μπορεί να βρει κάποιον μέσα στους 100 που να κάνει ακριβώς αυτό που θέλει. Εμένα αυτός ο εργοδότης μου ακούγεται σαν κακομαθημένο παιδάκι που, ενώ έχει αμέτρητα παιχνίδια, πάντα γκρινιάζει γιατί θέλει κάποιο "καλύτερο".

    -Βασικό επίσης είναι ότι αυτή η κατά τ΄ άλλα τόσο καταρτισμένη γενιά στερείται εργασιακής εμπειρίας, γεγονός που αβαντάρει τους δουλευταράδες έναντι των «πτυχιοκρατών».

    Οι εταιρίες αβαντάρουν τους "δουλευταράδες" γιατί αυτοί συνήθως κοστίζουν λιγότερο και δεν ξέρουν να διεκδικούν ούτε τα νόμιμα των αποδοχών τους. Οι σπουδές προσφέρουν κυρίως ωριμότητα σκέψης και ικανότητα προσαρμογής και εκμάθησης, κάτι που είναι απείρως πιο χρήσιμο από για ξερή εφήμερη γνώση σε ένα συγκεκριμένο (συνήθως τεχνικό) αντικείμενο. Φυσικά οι εταιρίες δεν θέλουν να πληρώνουν κάποιον για την ωριμότητα σκέψης που έχει, αν δεν σκοπεύουν να τον κρατήσουν ως στέλεχος. Για τους υπόλοιπους, τους "μάστορες", πάντα υπάρχουν οι συμβάσεις 6μήνου, οι άγραφες υπερωρίες, η ανασφάλιστη εργασία, κτλ.

    - «Τα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι στην Ισπανία υπάρχουν 1,8 εκατ. νέοι με τίτλο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όταν στη Γερμανία, με το διπλάσιο πληθυσμό, υπάρχουν 2,3 εκατ. και στη Μεγάλη Βρετανία 2,3 εκατ. απόφοιτοι.» Οι Γερμανοί και οι Βρετανοί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα πανεπιστήμια είναι γι αυτούς που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν, όχι κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα, μην πιάσουμε τα ελληνικά δεδομένα. Αυτά συμβαίνουν αν τους βάζεις όλους στα πανεπιστήμια.

    Για τα γερμανικά Πανεπιστήμια ίσως έχεις δίκιο, αλλά για τα βρετανικά μάλλον δεν ξέρεις που βρίσκεται το επίπεδο σπουδών του 95% εξ' αυτών, εκτός των πολύ γνωστών top (Cambridge, UCL, IC, κτλ). Τα περισσότερα από αυτά παράγουν τεχνολόγους ή καλύτερα τεχνικούς, οι οποίοι ούτε αυτοί έχουν εργασιακή εμπειρία αλλά κοστίζουν σαφώς λιγότερο για τον εργοδότη όταν βγαίνουν στην αγορά. Τι κάνουν όταν η αγορά αλλάξει και οι τεχνικές γνώσεις τους είναι πλέον άχρηστες; Συνήθως αλλάζουν δουλειά, αλλάζουν χώρα ή απλά συμβιβάζονται με πολύ χαμηλότερο μισθό.

    Τώρα να καθόμαστε να λέμε ότι φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς…και ποιος είπε ότι το πτυχίο είναι πανάκεια και ποιος είπε ότι όταν θυμάσαι στα 26 και 27 να πας να δουλέψεις πρέπει ο άλλος να σου τα ακουμπήσει όταν έρχονται άλλα 100 άτομα με τα ίδια προσόντα ή άλλοι με εργασιακή εμπειρία, προβλήματα σαφώς υπάρχουν αλλά οι λύσεις δεν είναι στην αγορά εργασίας, αλλά στην παιδεία, στην εκπαίδευση και στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.

    Σωστό το τελευταίο, άρα το επίπεδο σπουδών δεν έχει καμία σχέση με το γιατί οι εταιρίες δεν πληρώνουν σωστά χρήματα για κάποιον, οποιοσδήποτε, προσλαμβάνουν με "επαρκή" προσόντα. Ο εργαζόμενος δεν είναι "έξοδο" αλλά επένδυση για μια σωστά σκεπτόμενη εταιρία. Δεν είναι κάτι αναλώσιμο όπως ο Η/Υ του γραφείου αλλά στέλεχος και στυλοβάτης. Αν δεν το καταλάβουν αυτό οι εταιρίες (κυρίως στην Ελλάδα), θα συνεχίσουν να ψάχνουν για νομπελίστες επιστήμονες, με δεκαετίες εργασιακής εμπειρίας, παντογνώστες, με ιδιωτική ασφάλιση, διατεθειμένοι να εργάζονται σχεδόν αφιλοκερδώς για ένα "περίπτερο" που ονομάζουν επιχείρηση.

    Υπόψη ότι οι μεγαλύτερες και πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις έχουν ξεκινήσει κυρίως από νεαρούς, με ή χωρίς πτυχίο, σίγουρα χωρίς εργασιακή εμπειρία αλλά με σωστό ένστικτο και συμπεριφορά προς τους συνεργάτες τους (έτσι τους αντιμετωπίζουν, όχι "εργαζόμενους").

    ReplyDelete