Wednesday, March 4, 2009

Βέλτιστες πρακτικές πόλεων για το νερό

Των Κων/νου Καπόπουλου και Δημήτρη Μαζιώτη*
Ελληνικό Τεύχος Economist, Φεβρουάριος 2009

Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι οργανωμένες σύγχρονες κοινωνίες, ιδιαίτερα κατά τον 21ο αιώνα, είναι η διαχείριση του νερού.

Το νερό εκτός από βασικό στοιχείο της ζωής του ανθρώπου, της φύσης και των φυσικών οικοσυστημάτων, αποτελεί σήμερα, κύριο πόρο και μοχλό ανάπτυξης για πολλές οικονομικές δραστηριότητες.

Οι αυξανόμενες ανάγκες και απαιτήσεις για χρήση του νερού, σε συνδυασμό με τη μείωση των διαθεσίμων πόρων, αλλά και η προοδευτική υποβάθμιση των υδατικών πόρων από την αλόγιστη χρήση και την ρύπανση που προέρχεται από τις αρνητικές επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, επιβάλλουν την ανάγκη για ορθολογική αντιμετώπιση της χρήσης του νερού από τον άνθρωπο.

Η συζήτηση για τη διαχείριση του νερού εστιάζεται εν πολλοίς στη λειτουργία των πόλεων, εάν αναλογιστούμε ότι οι σύγχρονες πόλεις έχουν αυξημένες ανάγκες ύδρευσης, από τη στιγμή που αποτελούν τους σημαντικότερους πόλους συγκέντρωσης πληθυσμού και δραστηριοτήτων που καταναλώνουν νερό, χωρίς παράλληλα να διαθέτουν πάντα τα απαραίτητα αποθέματα νερού.

Οι ανάγκες αυτές οφείλονται κατά κύριο λόγο στην αυξημένη κατανάλωση νερού κατ΄ άτομο και τις σημαντικές απώλειες των δικτύων ύδρευσης.

Η δυνατότητα των πόλεων να οριοθετήσουν και τελικά να υιοθετήσουν πολιτικές για την ορθή διαχείριση του νερού ενισχύεται από το γεγονός ότι οι πόλεις διαθέτουν διοικητικές και επιχειρηματικές δομές αλλά και οργανωμένες εκφράσεις των πολιτών, που επιτρέπουν την οικονομική εφαρμογή τεχνολογίας και οργανωτικών μέτρων, ενώ παράλληλα παρουσιάζουν μια εξ’ ορισμού μεγαλύτερη ευελιξία στην αναζήτηση της κατάλληλης στρατηγικής για την ορθολογική διαχείριση του νερού, απ’ ότι οι κεντρικές διοικήσεις των κρατών.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η λογική της προσέγγισης για την εύρεση λύσης στο ζήτημα της υδροδότησης των πόλεων αντιμετωπιζόταν σχετικά μονοδιάστατα, δίνοντας έμφαση στην προσφορά νερού. Με άλλα λόγια το ζητούμενο ήταν η αύξηση των πόρων για την κάλυψη των αναγκών υδροδότησης των δραστηριοτήτων της πόλης, συλλογικών και ατομικών.

Τα τελευταία χρόνια, με τη δυναμική ένταξη της έννοιας της βιωσιμότητας ως βασικής συνιστώσας της αστικής ανάπτυξης, διαγράφηκε μια μετατόπιση του ενδιαφέροντος, δίνοντας έμφαση στη χρήση του νερού. Οι πόλεις αντιλήφθηκαν την ανάγκη για μείωση της χρήσης αντί για την αύξηση της προσφοράς.

Η διαχείριση της χρήσης του νερού αναπτύσσεται σε δύο διαφορετικά επίπεδα: το πρώτο αφορά στη διαχείριση των διαρροών ενώ το δεύτερο στη διαχείριση της ζήτησης του.

Η ειδοποιός διαφορά της νέας προσέγγισης για την ορθολογική διαχείριση του νερού στις πόλεις έγκειται επιπλέον, στα εργαλεία προώθησής της: η διαχείριση του νερού αποτελεί πλέον ένα πολυδιάστατο ζήτημα που εμπλέκει, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο την τεχνολογία, την οικονομία και το περιβάλλον ενώ προσλαμβάνει κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Τα εργαλεία προώθησης της συνεπώς είναι τόσο τεχνολογικά και περιβαλλοντικά αλλά και οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.

Η συζήτηση για τη βιώσιμη αστική ανάπτυξη και η σημασία της ορθής κατανάλωσης των φυσικών πόρων δημιουργεί το ερώτημα της πρακτικής εφαρμογής της από τις πόλεις.

Πρόκειται για μια διαδικασία η οποία αναπτύσσεται ουσιαστικά σε τρία διαφορετικά επίπεδα:

Tο πρώτο αφορά στη δημιουργία κανόνων για την ορθή κατανάλωση και υποστηρικτικών υποδομών.

Το δεύτερο αφορά στις διαδικασίες και τα κίνητρα για την υιοθέτηση τους από τους πολίτες.

Το τρίτο αφορά στη σωστή ενημέρωση και στη συστηματική διάχυση των ορθών μηνυμάτων έτσι ώστε να αναπτύσσεται η περιβαλλοντική συνείδηση των πολιτών και ως εκ τούτου ολόκληρης της κοινωνίας.

Όπως γίνεται αντιληπτό, η βασική πρωτοβουλία ανήκει στην πόλη και στη διοίκησή της, η οποία επωμίζεται ολόκληρο το βάρος της δημιουργίας των κατάλληλων συνθηκών για την προώθηση της ορθής χρήσης και κατανάλωσης των φυσικών πόρων.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα σχεδιασμού και υλοποίησης προγραμμάτων για τη σωστή διαχείριση του νερού, αποτελούν η πόλη του Όστιν (Η.Π.Α.), της Φορταλέζα (Βραζιλία) και του Τόκιο (Ιαπωνία), πόλεις από διαφορετικές ηπείρους, με διαφορετική κουλτούρα, απαρτιζόμενες από πολίτες με διαφορετικές καθημερινές συνήθειες, οι οποίες έχουν καταφέρει να πρωτοπορούν στη σωστή διαχείριση του νερού, αναπτύσσοντας πρωτοβουλίες στη βάση του τρίπτυχου κανόνες – κίνητρα – ευαισθητοποίηση.

Όστιν, Η.Π.Α.

Η πρωτεύουσα του Τέξας και 16η σε πληθυσμό πόλη των Η.Π.Α. αποτελεί σήμερα μια εκ των πρωτοπόρων παγκοσμίως πόλεων, στο ζήτημα του περιορισμού των διαρροών νερού.

Η ενσωμάτωση της αντιμετώπισης του ζητήματος της έλλειψης του νερού, στη βασική αναπτυξιακή πολιτική της πόλης του Όστιν ξεκίνησε το 1983, με τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού προγράμματος ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης του νερού, που συντέλεσε στην κάλυψη σημαντικού μέρους των αναγκών της πόλης, μέχρι και σήμερα.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 1991, η πόλη του Όστιν προώθησε την αλλαγή του κώδικα των υδραυλικών εγκαταστάσεων, θεσπίζοντας ανώτατα όρια γαλονιών ανά χρήση για κάθε νέα τουαλέτα που θα εγκαθείστατο στην πόλη. Παράλληλα δημιούργησε δύο προγράμματα κινήτρων («The Free Toilet Program» και «The Toilet Rebate Program»), προτρέποντας τους πολίτες να αλλάξουν τις παλαιού τύπου τουαλέτες που κατανάλωναν περισσότερο νερό, με νέες, απαλλάσσοντάς τους από τα δημοτικά τέλη.

Τα τελευταία χρόνια, η πόλη του Όστιν έχει αναπτύξει πρωτοποριακά προγράμματα για τη μείωση της χρήσης του νερού, στη βάση κανόνων και κινήτρων για την υιοθέτηση τους από τους πολίτες αλλά και συνεχούς ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.

Η ουσιαστική αναβάθμιση των προγραμμάτων που αποσκοπούν στη μείωση των διαρροών νερού, σηματοδοτήθηκε με την ανάπτυξη του προγράμματος «Διαχείρισης της Χρήσης του Νερού», το οποίο αφορά σε τρία στάδια κανονισμών για τη χρήση του νερού στην πόλη:

Το πρώτο στάδιο, αφορά στην περίοδο από την 1η Μαίου έως την 30η Σεπτεμβρίου και προβλέπει την απαγόρευση χρήσης ποτιστικών, για τις εμπορικές επιχειρήσεις, κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ παράλληλα ενθαρρύνει τους κατοίκους να συντονιστούν, δημιουργώντας ημερήσιο πρόγραμμα ποτίσματος.

Το δεύτερο στάδιο αφορά τις περιόδους υψηλής κατανάλωσης, κατά βάση στους καλοκαιρινούς μήνες δηλαδή, και προβλέπει τον περιορισμό της χρήσης του νερού σε εξωτερικούς χώρους.

Το τρίτο στάδιο αφορά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης όπου δημοσιοποιούνται κανονισμοί χρήσης του νερού.

Με τα τρία αυτά στάδια, η πόλη του Όστιν έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν άτυπο κανονισμό χρήσης, ο οποίος ρυθμίζει την κατανάλωση σε περιόδους που είχε εντοπιστεί το βασικό πρόβλημα υπερκατανάλωσης και συνεπώς μείωσης των αποθεμάτων.

Τα τελευταία χρόνια, το Όστιν έχει αναπτύξει μεγάλο αριθμό προγραμμάτων και μέτρων για τη μείωση της χρήσης του νερού. Τα σημαντικότερα απ’ αυτά είναι:

-Έκπτωση δημοτικών τελών για τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες που θα εγκαταστήσουν μηχανισμούς συλλογής βρόχινου νερού. Κίνητρα για την αντικατάσταση φυτών που απαιτούν τη χρήση μεγάλης ποσότητας νερού για τη συντήρηση τους.

-Διαβάθμιση χρέωσης του νερού ανάλογα με τη χρήση και τα μέλη της οικογένειας.

-Δυο προγράμματα εκπαίδευσης για τα δημοτικά σχολεία της πόλης

-Καμπάνια προβολής και ενημέρωσης με τηλεοπτικές διαφημίσεις, ηλεκτρονικά newsletters, ιστοσελίδα.

Η στρατηγική του Όστιν για τη διαχείριση του νερού αποσκοπεί, σύμφωνα με το στρατηγικό πλάνο που δημιούργησε, είναι η μείωση της χρήση κατά 1% κάθε χρόνο, για τα επόμενα 10 χρόνια. Για το λόγο αυτό θεσπίστηκε η Ομάδα Κρούσης για τη Διατήρηση του Νερού, η οποία εισηγήθηκε ένα πλήρες στρατηγικό πλάνο, το οποίο συμπεριλαμβάνει 21 νέα μέτρα και κανονισμούς), που θα οδηγήσουν στην εξοικονόμηση 32.74 εκατομμυρίων γαλονιών νερού που αντιστοιχεί σε 112.2 εκατομμύρια δολάρια.

Φορταλέζα, Βραζιλία

Η 5η σε πληθυσμό πόλη της Βραζιλίας βρίσκεται σήμερα στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως στην εξοικονόμηση χρημάτων από τον έλεγχο των διαρροών νερού, κερδίζοντας 2.5 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, από την εφαρμογή προγραμμάτων ελέγχου της κατανάλωσης νερού.
Το Κέντρο Ελέγχου Λειτουργίας της πόλης της Φορταλέζα, έχει τη δυνατότητα, μέσα από ένα ηλεκτρονικό σύστημα, να ελέγχει σε πραγματικό χρόνο όλη την κατανάλωση νερού και ενέργειας, τόσο από την πηγή παροχής όσο και σε κάθε επιχείρηση και νοικοκυριό της πόλης.

Το εν λόγω σύστημα ελέγχου παρέχει στο Κέντρο Ελέγχου Λειτουργίας λεπτομερή πληροφόρηση για τη ροή του νερού στην πόλη και για τις διαρροές των δικτύων, ενώ μέσω ενός αυτοματοποιημένου προγράμματος μπορεί να προσαρμόζει τη λειτουργία των αντλιών ανάλογα με τις ανάγκες που ανακύπτουν.

Το ολοκληρωμένο αυτό πρόγραμμα διαχείρισης δημιουργεί τεράστια κέρδη –σε περιβαλλοντικούς και οικονομικούς όρους- από τη στιγμή που μειώνει κατά πολύ τις διαρροές νερού τη στιγμή που δίνει τη δυνατότητα πλήρους ελέγχου του δικτύου ύδρευσης σε πραγματικό χρόνο.

Τόκιο, Ιαπωνία

Το Τόκιο βρίσκεται σήμερα στην πρώτη θέση παγκοσμίως στη μείωση των διαρροών νερού, διατηρώντας ένα από τα πιο αποτελεσματικά συστήματα διαχείρισης νερού, μειώνοντας την κατασπατάληση νερού από 150 εκατομμύρια σε 68 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, τα τελευταία δέκα χρόνια.
Έχοντας αναπτύξει ένα πρόγραμμα διόρθωσης των ζημιών του δικτύου νερού, την ίδια ημέρα, κατάφερε να μειώσει το ποσοστό διαρροών από το 20% το 1956 σε 3.6% το 2006.

Το δίκτυο ύδρευσης του Τόκιο παρέχει περίπου 5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού κάθε ημέρα στους 12 εκατομμύρια κατοίκους της πόλης. Οι πηγές παροχής του νερού είναι τέσσερα ποτάμια που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή και μέσω ενός δικτύου υπόγειων αγωγών συνολικού μήκους 25.262 χιλιομέτρων καλύπτεται το σύνολο των αναγκών κατανάλωσης νερού της πόλης.

Το σύστημα εξοικονόμησης της κατανάλωσης στηρίζεται στον έλεγχο του δικτύου ύδρευσης και πιο συγκεκριμένα στην άμεση αποκατάσταση των βλαβών και των δυσλειτουργιών, προλαβαίνοντας με τον τρόπο αυτό και τις παράπλευρες βλάβες που μπορεί να προκληθούν στο σύνολο του δικτύου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η άμεση αντιμετώπιση των βλαβών έχει μειώσει τα περιστατικά από 58.000 το 1985 σε 21.000 το 2005.

Εκτός από την αποτελεσματική αντιμετώπιση των διαρροών, η πόλη του Τόκιο έχει αναπτύξει ένα νέο πρόγραμμα, υπό τον τίτλο "Tokyo Waterworks Management Plan 2007", με σκοπό όχι μόνο την εφαρμογή του στην πόλη του Τόκιο αλλά και την εξαγωγή του σε όλες τις ενδιαφερόμενες πόλεις.

Η επιδίωξη της προώθησης των στρατηγικών βιώσιμης ανάπτυξης στις πόλεις, που θα εναρμονίζει τους στόχους της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής ισορροπίας και της προστασίας του περιβάλλοντος για το παρόν και το μέλλον, βρίσκεται στην καρδιά της προσέγγισης για την ορθή διαχείριση του νερού στις πόλεις.

Η προσπάθεια που συντελέστηκε για πολλές δεκαετίες, για την αύξηση των πόρων οδήγησε κατά κάποιο τρόπο σε αδιέξοδα, αν αναλογιστούμε τις συγκρούσεις που δημιουργούσε ανάμεσα στους μεγάλους καταναλωτές νερού, δηλαδή τις πόλεις, και τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, η βιομηχανία και η ενέργεια, οι οποίοι έβλεπαν να μειώνεται κατά πολύ η δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους.

Η μετατόπιση των στόχων –αλλά και των εργαλείων- της ορθολογικής διαχείρισης του νερού προς τη μείωση της κατανάλωσης και την ελαχιστοποίηση των διαρροών, ιδιαίτερα στις πόλεις, ευθυγραμμίζεται πλήρως με τη λογική της αειφορίας.

Η πολιτική για το νερό στις πόλεις οφείλει πλέον να αφορά όλο και περισσότερο την ποιότητα και τα πρότυπα ζωής των κατοίκων αλλά, παράλληλα, και την οικονομική ανταγωνιστικότητα της ίδιας της πόλης, κάτι που οδηγεί στην αναγκαιότητα δημιουργίας και ανάπτυξης ενός αποτελεσματικού προτύπου οργάνωσης ενός συστήματος αστικής διοίκησης όπου συμπεριλαμβάνει και το νερό.

* Οι Κων/νος Καπόπουλος και Δημήτρης Μαζιώτης είναι πολιτικοί επιστήμονες και μέλη της διεύθυνσης του Φόρουμ Αγορά Ιδεών. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο ύστερα από άδεια των συγγραφέων.

19 comments:

  1. Καλό και ενημερωτικό το άρθρο σας Δημήτρη και Κώστα. Φέτος από βροχή πήγαμε καλά αλλά γενικώς υπάρχει πρόβλημα με τη διαχείριση του νερού. Έχει ένα σχετικό άρθρο πρωτοσέλιδο σήμερα στα Νέα

    ReplyDelete
  2. Χρωστάω και μια απάντηση για το πως μπορεί κανείς τεχνικά να εξοικονομήσει ενέργεια σε ένα κτίριο.

    1.θερμομόνωση κελύφους δώματος, εξωτερικών τοίχων, pilotis, υπογείου, στεγανοποίηση
    2.επεμβάσεις σε υαλοπίνακες πόρτες παράθυρα κουφώματα χαραμάδες και δευτερεύουσες περιπτώσεις θρμικών απωλείων
    3.επιλογή μη ενεργοβόρων συστημάτων για θέρμανση ή δροσισμό ενεργειακά τζάμια πέλετς, ανεμιστήρες
    4.αυτοματισμούς εξοικονόμησης στα ηλεκτρομηχανολογικά BMS, παρμβάσεις σε καυστήρες κοκ
    5.βιοκλιματικός σχεδιασμός ή παρμεβάσεις πχ προσανατολισμός, φυλλοβόλα δέντρα, πέργολες, τέντες κλπ
    6.παραγωγή ενέργειας φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κλπ

    Συγγνώμη για την καθυστέρηση είχα δουλειές με τη felicity.

    ReplyDelete
  3. ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ:Η πρώτη πόλη με «πράσινα» φώτα γίνεται το Λος Αντζελες
    TΟ ΒΗΜΑ,Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009


    Το Λος Αντζελες θα είναι η πρώτη μεγαλούπολη των ΗΠΑ που θα αποκτήσει «πράσινο» φωτισμό. Βάσει του προγράμματος που ανακοίνωσε ο δήμαρχος Αντόνιο Βιγιαραϊγκόζα από κοινού με τον πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον θα αντικατασταθούν σταδιακά 140.000 λαμπτήρες συμβατικού νήματος πυράκτωσης σε όλους τους φανοστάτες και τα φανάρια οδικής κυκλοφορίας και στη θέση τους θα τοποθετηθούν φωτιστικά σώματα με led.
    «Με το πρόγραμμα αυτό θα εξοικονομούμε 40.500
    τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως» δήλωσε ο δήμαρχος- είναι σαν να αποσύρονται από την κυκλοφορία 6.000 αυτοκίνητα.
    Σκοπός του σχεδίου είναι να γίνει το Λος Αντζελες η πιο «πράσινη» πόλη των ΗΠΑ και προς τούτο φιλοδοξεί ως το 2010 να καλύπτει το 20% των αναγκών σε ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, επίπεδο που πρέπει να αγγίξει το 35% ως το 2020.
    Με τα νέα φωτιστικά σώματα το κόστος ηλεκτροφωτισμού της πόλης θα μειωθεί κατά 40% και κατά την πρώτη επταετία θα σημειωθεί εξοικονόμηση 48 εκατ. δολαρίων, συνυπολογιζομένης της απόσβεσης του δανείου των 57 εκατ. δολαρίων που απαιτείται για να αρχίσει η λειτουργία του προγράμματος.
    Οταν πλέον θα έχουν αντικατασταθεί όλες οι κλασικές λάμπες, θα εξοικονομούνται 10 εκατ. δολάρια κάθε χρόνο. «Αν το εν λόγω παράδειγμα ακολουθούσαν όλες οι πόλεις, θα μπορούσαμε να κλείσουμε δυόμισι θερμοηλεκτρικά εργοστάσια» είπε ο Μπιλ Κλίντον.
    Οι λαμπτήρες led χρησιμοποιούν την πιο εξελιγμένη τεχνολογία φωτισμού, τις διόδους φωτεινότητας (Light Εmitting Diodes) που αποτελούνται από κρυστάλλους πυριτίου.
    Είναι πολύ πιο οικονομικοί σε σύγκριση με τους λαμπτήρες φθορισμού αλλά και τους ακόμη παλαιότερους λαμπτήρες πυρακτώσεως.
    Ενώ οι τελευταίοι μετατρέπουν μόλις το 15% της ηλεκτρικής ενέργειας σε φως (το υπόλοιπο 85% χάνεται σε θερμότητα) και έχουν μέση διάρκεια λειτουργίας μόλις 1.000 ώρες, οι λαμπτήρες led μετατρέπουν σχεδόν το σύνολο της ενέργειας σε φως και διαρκούν ως και 100.000 ώρες, ανάλογα με τη χρήση.
    Οι λαμπτήρες φθορισμού διαρκούν 10.000 ώρες, αλλά αντενδείκνυνται για τον φωτισμό εξωτερικών χώρων.
    Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της γαλλικής υπηρεσίας ηλεκτρισμού το συνολικό ετήσιο κόστος, σε αγορά και κατανάλωση ρεύματος, ανέρχεται σε 38 ευρώ για έναν λαμπτήρα led, σε 64 ευρώ για έναν λαμπτήρα φθορισμού και σε 228 ευρώ για έναν λαμπτήρα πυρακτώσεως.

    Για την αντιγραφή,ΠΑΡΜ.

    ReplyDelete
  4. I feel enlightened!!! LA the city of green...i got the new slogan for it. Spark it up!

    ReplyDelete
  5. Η διαχείριση του νερού είναι εκτός από μέγα περιβαλλοντικό θέμα, ειδικά για τα αστικά κέντρα ακόμα περισσότερο μέγα θέμα Δημόσιας Υγείας.

    Η διαχείριση του νερού στην Ελλάδα όσον αφορά την περιβαλλοντική διάσταση του, ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με την αγροτική δραστηριότητα, και όσον αφορά την αλόγιστη σπατάλη του για πότισμα και όσον αφορά τη μόλυνση του με ρύπους από τις αγροτικές δραστηριότητες.

    Τα αστικά κέντρα ως τελικοί αποδέκτες νερού πρέπει πέρα από την εξοικονόμηση στη χρήση του να φροντίσουν και για την καθαρότητα του.

    Πολύ φοβάμαι ότι η επόμενη πανδημία θα ξεσπάσει από το νερό. Μάλλον όχι στην Ελλάδα, αλλά μπορεί να φτάσει κι εδώ.

    ReplyDelete
  6. Η Ελλάδα δεν αποτελεί χώρα με έλλειψη γλυκού νερού, αλλά χώρα όπου γίνεται λανθασμένη διαχείριση του πολύτιμου αυτού αγαθού. Η εξοικονόμησης πόσιμου νερού θα πρέπει να είναι προτεύων στόχος.

    Το βρόχινο νερό μπορεί να είναι μια λύση. Οπως λέει και ο Gμόσιος απο βροχή καλά πάμε.
    Μια πόλη στη Γερμανία με όνομα Giessen χρησιμοποιεί μια στρατιγηκή εξοικονόμησης πόσιμου νερού απο την βροχή.
    Η δημοτική υπηρεσία περιβάλλοντος έχει ορίσει την εξοικονόμηση νερού ως μία από τις προτεραιότητές της. Στους τρόπους για την επίτευξη αυτού του στόχου εντάσσεται και η οικιακή χρήση του νερού της βροχής. Αντί να κυλάει στον υπόνομο, το βρόχινο νερό μπορεί να αντικαταστήσει το πόσιμο σε όλες τις οικιακές εργασίες, στις οποίες δεν απαιτείται η ποιότητα του πόσιμου, όπως:

    1. στους χώρους υγιεινής (WC) - εξοικονομηση 8000 λίτρα [lt] το χρόνο κατ' άτομο

    2. στο πλύσιμο των ρούχων - εξοικονόμηση 6000 λίτρα [lt] το χρόνο κατ' άτομο

    3. στο πότισμα - εξοικονόμηση 6000 λίτρα [lt] το χρόνο και 100 m2

    4. στην καθαριότητα - εξοικονόμηση 2000 λίτρα [lt] το χρόνο κατ' άτομο

    Δεν μπαίνω σε τεχνικά θέματα μιας και το θέμα δεν είναι το πως λειτουργεί αυτο το σύστημα, αλλά το πως μπορούμε να εξοικονομήσουμε νερό.

    Καλό θα ήταν να κάνουμε κάτι για το θέμα αυτό, γιατί το νερό είναι το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο και οχι μόνο.

    ReplyDelete
  7. Ευτυχώς οι νεότερες γενιές είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένες σε θέματα περιβάλλοντος

    Θα ήθελα όμως περισσότερη ευαισθησία απ'όλους - ειδικά με τα κλιματιστικά το καλοκαίρι

    ReplyDelete
  8. " ser

    Θα ήθελα όμως περισσότερη ευαισθησία απ'όλους - ειδικά με τα κλιματιστικά το καλοκαίρι"

    Αυτά τα κλιματιστικά πρέπει να απαγορευθούν δια ροπάλου.Να φανταστείτε ότι βάζουν και στα χωριά.Ανοίγουν τα πορτοπαράθυρα να δροσίζονται και αυτά δουλεύουν.

    ReplyDelete
  9. πες τα libertarian a/c στο χωριό να πούμε σε 1χλμ υψόμετρο

    ReplyDelete
  10. Καλή πατέντα αυτή στη Γερμανία Αλέξανδρε. Αν μπορείς κάνε και μια περιγραφή χωρίς πολλές λεπτομέρειες με ενδιαφέρει.

    ReplyDelete
  11. Νερό, ενέργεια, κατοικία, κίνηση. Ρε μάγκες, όσο και εάν θα με θεωρήσετε αιθεροβάμων (που Κομφού να δεις Υλίς λεξιλόγιο!), πιστεύω ότι η Ελλάδα παρόλες τα στραβά και τα ξεστραβά της έχει ένα πλεονέκτημα: το μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης καθώς και ένα σχετικά σημαντικό τμήμα του πλυθησμού με 2ι κατοικία σε χωριό (κληρονομιές κτλπ.). Από την άλλη, οι Έλληνες είναι και λίγο άνθρωποι της πατέντας, της μαγκιάς... να πάρει ευχή εδώ μπορούν να γίνουν πολλά, ειδικά όταν μιλάμε για ιδιόκτητα σπίτια σε εξοχή:

    Από το νερό, πχ. το να κάνεις ένα συνδιασμένο σύστημα όπου γίνεται συλλογή βρόχινου νερού για τουαλέτα και πότισμα (όσο λίγο και να μαζεύται πάλι καλά είναι!), ε δεν είναι πυραυλική τεχνολογία! Οι αγρότες με τόσα ντήζελ που έχουν κάλιστα να κάνουν τους σουβλατζήδες των χωριών τους βενζινάδες - θα βελτιώσουν και τη διάρκεια ζωής των κινητήρων τους (αρκεί να αλλάζουν τα φίλτρα λίγο πιο συχνά... δεν έχει και κόστος). Ηλιακούς θερμοσίφωνες έχουμε ήδη για το ζεστό νερό μπάνιου και κουζίνας...ε ας βάλουμε και κανα 2ο για να υποβοηθάει τη θέρμανση να μην καίμε τόσο μαζούτ πια. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε και το θέμα της παραγωγής ηλεκτρικού από ηλιακά - είμαι πεπεισμένος ότι εάν η αγορά άνοιγε όπως οι ηλιακοί θερμοσίφωνες τότε το κόστος παραγωγής θα έπεφτε τόσο ώστε να γίνει αρκετά συμφέρον και για ιδιώτες... Η αλήθεια είναι ότι θα είναι πάντα πιο ακριβό από το ηλεκτρικό της ΔΕΗ... αλλά ρε μάγκες πώς κοστολογείτε την πολυτέλεια του να έχεις εγγυημένη ενέργεια ανεξαρτήτως ύπαρξης δικτύου, σεισμού, λιμού καταποντισμού; Ο κόσμος να χαλάσει, εσύ θα συνεχίσεις να έχεις ενέργεια.

    Χωρούλες σαν την Ελλάδα με όλα τα χάλια τους θα έπρεπε να αγκαλιάσουν 2 φορές παραπάνω τις ανεξαρτητοποιητικές μορφές ενέργειας. Πόσο μάλλον όταν ωφελούν και το περιβάλλον.

    Δυστυχώς το όλο θέμα των "εναλλακτικών" πηγών ενεργείας είναι να μη γίνουν ανεξαρτητοποιητικές... έτσι η συζήτηση αναλώνεται στο πώς να μπουν οι μεγάλες εταιρίες και να παράγουν και να πουλάνε στο δίκτυο την περισσευούμενη ενέργεια... λες και "κρίμα να χαθεί τόση ενέργεια"... και να μη γίνει χρήμα δηλαδής... ρε ας παρήγαγε όλος ο κόσμος έστω και το 30% της ενέργειάς του από ήλιο και ας πέταγε το περίσσειο τις μέρες υπερπαραγωγής... πιο το πρόβλημα;

    Εδώ είναι και το παράδοξο της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ σε χωρούλες όπως η Ελλάδα... δεν έχει μα κανένα απολύτως νόημα για τη χώρα άλλο από την πλήρη ενεργειακή υποδούλωση... μια κρατική ΔΕΗ δεν θα έβλεπε ποτέ ως ανταγωνιστή τον ιδιώτη παραγωγό...αλλά ούτε και θα απασχολούνταν με το να μελετά πώς να κάνει το σύστημα αμφίδρομο (ή αν το έκανε θα το έκανε με συμφέροντα τρόπο)... ίσα ίσα που θα ελάφρυνε την ανάγκη εξάπλωσης του δικτύου.... τέσπαντον τι να λέμε τώρα...

    ReplyDelete
  12. Μια πόλη στη Γερμανία με όνομα Giessen χρησιμοποιεί μια στρατιγηκή εξοικονόμησης πόσιμου νερού απο την βροχή.

    You don't say!!!!!!

    The son is trying to teach the father how to f---!, ελληνιστί, έλα παππού μου να σου δείξω τ' αμπέλια σου.

    Πηγαίνετε, παιδί μου, στο λήμμα Σύμη, Βικιπαιδεία, όπου θα διαβάσετε ότι ο προπάππος, Μέγας Ευεργέτης της Δωδεκανήσου, Γεώργιος Νικήτα Πετρίδης, είχε εγκαταστήσει στα Νεοκλασσικά του Μουράγιου αντλίες αρνητικής πίεσης που έφερναν θαλάσσιο νερό ακόμα και στους υψηλούς ορόφους γιά τις τουαλέττες.

    ΑΥΤΑ, βέβαια, εσείς δεν τα γνωρίζετε διότι τα Δωδεκάνησα ήσαν μέχρι το 1948 κατεχόμενα εδάφη και ακόμα διότι οι γονείς σας έκαναν την τουαλέτα τους στα νεανικά τους χρόνια al fresco, αλλά ντρέπονται να σας το πουν.

    ΠΩΣ νομίζετε, βρε, ότι έβρισκε πόσιμο νερό ο κόσμος στα νησιά;;;

    Δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

    Φυσικά και είχαν ΟΛΟΙ υδατο-δεξαμενές (στέρνες) σπίτια τους, μικρές οι φτωχοί, μεγάλες οι πλούσιοι!

    ΤΙ άλλη ανοησία θα ακούσω Θεέ μου.

    ΗΜΑΡΤΟΝ!

    ReplyDelete
  13. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ γράφετε γιά το ΕΓΚΛΗΜΑ κάθε ΚΑΤΣΙΚΟΚΛΕΦΤΗ, ΓΙΔΟΒΟΣΚΟΥ ΠΑΣΟΚΟΥ που θέλει με το σώνει και καλά γκαζόν και φοίνικες!!!!!!!!! - si c' est possible, και PISS-ίνα.

    Οι Λαλιώται (Αρβανίτες κατά Σπυρίδωνα Τρικούπην) , τα sans souliers et sans culotte υπηρετικά!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  14. Eμείς της Ανωτέρας Σοσιαλιστικής Κοινωνίας λέμε

    ΝΑΙ στα ηλιακά θερμοσιφόν πάνω στα κεραμίδια

    ΝΑΙ στα κλιματιστικά στα παράθυρα, καθότι προσδίδουν μιά αύρα σοσιαλιστικού καθωσπρεπισμού

    ΝΑΙ στο γκαζόν καθότι μας ανεβάζει κοινωνικώς

    ΝΑΙ στο φουρνάκι στο κήπο avec μπαρμπεκιού και avec εκκλησάκι καθότι προσδίδουν Kωστοπουλικόν status και ζε-νε-σε-κουά.

    Γιά να σκάσετε παληοκαθάρματα, κι εσύ και η Μπαβαρουάζ, εκεί στο Manhattan, στη κατάψυξη, στη Πλατεία Βάθη που λέει και ο lefteris.

    ReplyDelete
  15. ΕΣΕΙΣ βρε ΔΕΝ έχετε καταλάβει ότι η ΕΛΛΑΔΑ

    έχει ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΣ από

    τα ΧΥΔΑΙΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ.

    Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ

    ΚΑΙ

    ΚΑΙ

    ΚΑΙ

    Η ΗΧΟΡΥΠΑΝΣΗ

    είναι το 80-90% του ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ της ΕΛΛΑΔΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  16. όοοχι η αισθητική ρύπανση και η ηχορύπανση κομφούκιε είναι το 80% με 90% αυτού που εσύ προσωπικά βιώνεις ως πρόβλημα περιβάλλοντος. Μη μπερδευόμαστε.

    Αλέξανδρε πολύ ενδιαφέρον το παράδειγμα για το Giessen. Συνεισφέρει άμεσα και εποικοδομητικά στο θέμα του post.

    ReplyDelete
  17. Οχιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑΛΛΑ άκου δω

    ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ

    εσείς

    ΚΑΙ ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ τα παιδιά σας

    ΜΕΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ να ΒΓΟΥΝ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ

    και να ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΟΥΝ

    γιά ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ της ΧΩΡΑΣ

    ΚΑΙ

    γιά ΚΩΦΩΣΗ μαζί με ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
    λόγω ΗΧΟΡΥΠΑΝΣΗΣ

    διότι θα βγάλω τον Ζαχαριάδη από το τάφο να σας κόψει τις καρωτίδες με κονσερβοκούτι.

    Κάτι καλό έκανε κι αυτός.

    ReplyDelete
  18. Δεν υπάρχει χειρότερος θόρυβος από τη βγαλμένη εξάτμιση σε μηχανάκι να σπάει την ησυχία μέσα στο βράδυ.

    ΌΜΩΣ υπενθυμίζουμε ότι

    1.για κάθε μονάδα ΑΕΠ η Ελλάδα παράγει 41% περισσότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σχέση με την ΕΕ-15.

    2. κάθε Έλληνας παράγει σχεδόν 12,4 τόνους κάθε χρόνο, δηλαδή 12% περισσοτέρους από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.

    3. Έχουμε τη μεγαλύτερη εξάρτηση από πετρέλαιο σε όλη την Ευρώπη των 25.

    4. Κάνουμε αλόγιστη χρήση του νερού

    Black Adder

    ReplyDelete