Σύμφωνα με τους οικονομικούς αναλυτές με τους οποίους μίλησαν οι δημοσιογράφοι της
Financial Times, Ralph Atkins και Kerin Hope, στο πλαίσιο του άρθρου τους "
Οι Έλληνες θα κληθούν να πληρώσουν το αντίτιμο της ανεμελιάς τους", μία απότομη χειροτέρευση της ελληνικής οικονομίας λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζική έξοδο των Ελλήνων εργαζόμενων προς τη δυτική Ευρώπη, για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1960. Μάλιστα! Σύμφωνα με τη διαφήμιση που παίζεται εδώ και χρόνια στην τηλεόραση
, 40 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν «μπίπ»…αυτοί ξέρουν!
Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς για το πως αναπαράγονται στα σοβαρά τέτοιες καταστροφολογικές κοτσάνες (σ’ ένα κατά τ’ άλλα συμπαθητικό άρθρο) από εφημερίδες εγνωσμένου κύρους όπως η FΤ;
Η Ελλάδα, ισχυρίζονται κάποιοι οικονομικοί αναλυτές και κατ’ επέκταση και οι αρθρογράφοι, θα πληρώσει την ανεμελιά της στον τομέα της οικονομίας μέσα από ένα νέο μαζικό κύμα μετανάστευσης στο εγγύς μέλλον.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά λανθασμένη εκτίμηση.
Δεν είναι μόνο ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει ήδη εκτεταμένη φυγή εγκεφάλων (brain drain) προς άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης και τις ΗΠΑ χωρίς να αναμένεται ότι το φαινόμενο θα λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις στο μέλλον. Είναι ότι η ένταξη μας στην ευρωζώνη έχει περιορίσει την οξύτητα των οικονομικών κρίσεων προστατεύοντας σε ικανοποιητικό βαθμό την ελληνική οικονομία από φουρτούνες όπως η σημερινή. Φανταστείτε το ύψος στο οποίο θα βρίσκονταν σήμερα ο πληθωρισμός και τα επιτόκια, εάν ακόμα είχαμε ως εθνικό νόμισμα τη δραχμή και το πετρέλαιο κάλπαζε στα 120 δολάρια το βαρέλι;
Αλλού κατά την άποψή μας βρίσκεται το πρόβλημα, και άλλες αναμένεται να είναι οι συνέπειες από τη μη αντιμετώπισή του. Η ένταξή μας στην ΟΝΕ έχει περιορίσει μεν τις οικονομικές κρίσεις, αλλά συγχρόνως, έχοντας δημιουργήσει ένα καθησυχαστικό περιβάλλον το οποίο αποτρέπει τις πρωτοβουλίες για σημαντικές αλλαγές, έχει μετατρέψει τις βραχυχρόνιες κρίσεις στις χρηματαγορές σε σωρευτικές μακροχρόνιες ανισορροπίες που μακροπρόθεσμα πλήττουν το ρυθμό ανάπτυξης και τα θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας. Γιατί να αποκλιμακώσεις το χρέος όταν τα επιτόκια σου όπως και να χει θα παραμείνουν ευρωπαϊκά; Γιατί να μειώσεις το εμπορικό έλλειμμα όταν δεν τίθεται ζήτημα υποτίμησης του νομίσματος; Υπ’ αυτές τις συνθήκες είναι εύλογο η αντίσταση στις αλλαγές να υπερισχύει της επιθυμίας να ξεκινήσουν και να ολοκληρωθούν; Έτσι όμως με αργό και αθόρυβο τρόπο ροκανίζεται το μελλοντικό βιοτικό επίπεδο.
Το γεγονός αυτό, αν και δεν είναι άμεσα ορατό στους πολίτες, συνιστά μια ύπουλη πραγματικότητα που γνωρίζει ο Υπουργός Οικονομίας, κος Αλογοσκούφης, ο οποίος σήμερα έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση ότι τα πράγματα στην ελληνική οικονομία δεν είναι και τόσο τραγικά. Τα πράγματα βαίνουν προς χειροτέρευση και τη λύση δεν πρόκειται να δώσει ούτε η μετανάστευση, ούτε βέβαια η έξοδος από την ΟΝΕ. Η μόνη διέξοδος είναι να ξεκινήσουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις, αρχικά από εκεί που μπορούν να πραγματοποιηθούν με μεγαλύτερη άνεση, όπως η ομαλή και εύρυθμη λειτουργία των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών (υγιής ανταγωνισμός, όχι καρτέλ κοκ) και στη συνέχεια από εκεί που δεν μπορούν να περιμένουν άλλο, όπως στο δημόσιο τομέα, την παιδεία και το ασφαλιστικό. Για να προχωρήσουν τελικά και στα υπόλοιπα θέματα.
Μορφές «επαναστατικής» πάλης
ReplyDeleteTου Aντωνη Kαρκαγιαννη
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι το κατάντημα των πανεπιστημίων. Είναι σχεδόν μάταιο να μας απασχολεί, να το περιγράφουμε (είναι απερίγραπτο), να το αναλύουμε, να κάνουμε προτάσεις, να επιχειρούμε μεταρρυθμίσεις, να εισηγούμαστε μέτρα. Οσες προσπάθειες έγιναν τα τελευταία είκοσι - τριάντα χρόνια και όσα χρήματα και αν δαπανήθηκαν (και δαπανήθηκαν πολλά) έπεσαν στο κενό. Κάθε χρόνο η κατάσταση είναι χειρότερη από τον προηγούμενο.
Για μένα το μεγάλο πρόβλημα είναι πώς αισθάνονται και πώς σκέφτονται οι σπουδαστές, τουλάχιστον μια μερίδα σπουδαστών που από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά της εμφανίζεται ζωηρή και δυναμική. Για παράδειγμα: πώς αισθάνονται και πώς σκέφτονται αυτοί που καταστρέφουν ή λεηλατούν την υποδομή των πανεπιστημίων. Αν το κάνουν για τη «χαρά της καταστροφής», το καταλαβαίνω πολύ καλά. Δεν την συμμερίζομαι, ίσως γιατί είμαι πολύ γέρος πια. Υπάρχει όμως αυτή η «χαρά» και υποθέτω ότι έχει απασχολήσει τους ψυχιάτρους και τους ψυχολόγους. Πολλές φορές την συναντάμε και στις κερκίδες των γηπέδων και στις διαδηλώσεις.
Τα πράγματα μπερδεύονται όμως όταν προβάλλεται ο ισχυρισμός (και βρίσκει ισχυρή όσο και... πονηρή πολιτική υποστήριξη) ότι αυτές οι καταστροφές, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί αποτελούν... προχωρημένη μορφή πολιτικού και κοινωνικού αγώνα! Ξέσπασμα οργής, για κάποιο λόγο ή και χωρίς λόγο, να το δεχθώ. Αρνούμαι να το καταλάβω και να το δεχθώ ως... μορφή πολιτικού και κοινωνικού αγώνα και παρακαλώ να συγχωρήσετε αυτή την υστέρησή μου. Οι νέοι που εισβάλλουν στο γραφείο του πρυτάνεως και καταστρέφουν τα πάντα, τι νομίζουν ότι κάνουν, τι πιστεύουν ότι επιδιώκουν; Οτι καταστρέφουν το πανεπιστημιακό κατεστημένο, καταστρέφοντας το πανεπιστήμιο; ΄Η, πολύ χειρότερο και βαθιά αρρωστημένο, πιστεύουν... ότι εφορμούν εναντίον των Χειμερινών Ανακτόρων ή, το πολύ χειρότερο και πιο αρρωστημένο, ότι «παίζουν» την έφοδο εναντίον των Χειμερινών Ανακτόρων.
Ασφαλώς υπάρχει πανεπιστημιακό κατεστημένο. Μια υπόγεια και ύπουλη σύνθεση από θεσμούς, ιδέες, προσωπικές επιδιώξεις και καταλυτικού (καλύτερα παραλυτικού) κομφορμισμού. Οι καταστροφές και οι λεηλασίες δεν αμφισβητούν το κατεστημένο. Για να αμφισβητηθεί χρειάζονται ιδέες και τα τελευταία χρόνια δεν ακούσαμε από πουθενά ούτε μια νέα ιδέα, που να αφορά την Ανώτατη Εκπαίδευση και το φρόνημά της, τον ρόλο της και τις επιδιώξεις της. Στις ταραγμένες ημέρες του Μάη του ’68, που τα σαραντάχρονά του συχνά μνημονεύουμε, διατυπώθηκε και τούτη η άποψη: Μην ανησυχείτε! Η άρχουσα τάξη παραχώρησε στους σπουδαστές και στην πολυποίκιλη Αριστερά τη Σορβόννη για να... παίζουν, κράτησε όμως για λογαριασμό της τα καλά πανεπιστήμια και τα έκανε αυστηρότερα. Φοβάμαι ότι τα σαράντα χρόνια που πέρασαν από τότε το επιβεβαιώνουν.
Η δική μας άρχουσα τάξη (αν έχουμε) δεν προνόησε ούτε αυτό. Παρεχώρησε όλα τα πανεπιστήμια στο «παιχνίδι» του ασύλου και των καταστροφών. Τώρα, το μόνο που μένει είναι το ιδιωτικό πανεπιστήμιο, ως η μόνη λογική διέξοδος.
Αφορμή για να γράψω αυτό το σημείωμα στάθηκε η συνεχιζόμενη ομηρία της Συγκλήτου της ΑΣΟΕΕ από «εξεγερμένους» σπουδαστές! Αιτία, τα παραταξιακά τραπεζάκια και τα «ταμπλό», δηλαδή οι κομματικές ταμπέλες, μέσα από τα οποία διακινείται το κομματικό αλισβερίσι στα πανεπιστήμια. Αναπόσπαστο μέρος του πανεπιστημιακού κατεστημένου...
let's get something straight here man, τα ΔΣ τα κάνουν σε αίθουσες ξενοδοχείων όχι στα πανεπιστήμια, εμ δεν ήξεραν εμ δε ρώταγαν;
ReplyDeletehotel meetings where it all happens
ReplyDeleteΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑΙΑ ΑΠΟΨΗ,ΣΕ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ,ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΠΟΝΤΑΙ....
ReplyDeleteΠροσωπικά θα ήθελα να πολύ να πάω στην Αγγλία και να δουλέψω λίγα χρόνια ώστε να μαζέψω ένα κεφάλαιο και να γυρίσω στην Ελλάδα να ανοίξω φαρμακείο.
ReplyDeleteΑν δεν είχα προσωπικά προβλήματα και τα προβλήματά γείας του πατέρα μου θα το είχα πράξει χωρίςδεύτερη σκέψη.
Και είμαι από αυτούς που σιχαίνονται την Γηραιά Αλβιώνα.
Σε πληροφορώ πως πολλοί γνωστοί μου-οικογενειάρχες ΚΑΙ δημόσιοι υπάλληλοι-σκέφτονται σοβαρά να εγκαταλείωουν αυτό το κακέκτυπο χώρας-πολιτείας στο οποίο ζούμε.Το θέμα ίσως είναι λίγο σοβαρότερο απ'όσο νομίζουμε.
ReplyDeleteΤα δεδομένα είναι πάνω κάτω τα ίδια στην ηπειρωτική. Εξαιρέσεις σίγουρα υπάρχουν ανάλογα με την ειδικότητα.
ReplyDeleteΠ.χ. οι δικηγοροί καλοπερνούν οπουδήποτε αλλού εκτός από την Ελλάδα. Αλλά αυτά είναι οι εξαιρέσεις.
Κατά τα άλλα ο καταπιεσμένος ονειρεύεται τον παράδεισο που δεν θα έρθει ποτέ.
Όσοι είναι ανικανοποίητοι να στρώσουν τον κώλο τους και να καινοτομήσουν.
πολύ καλό το πόστ.απαντά και στη κινδυνολογία απο την οποία κινδυνεύουμε περισσότερο.
ReplyDeleteΤι να μας πει η FT εδω ο γιος της κυρα Τασουλας βρηκε δουλεια με 1ο μισθο 1700€!!!
ReplyDeleteΕλεος πια αυτο που λέμε καποιοι το ειπε επιτελους καποιος
"ακαματης-χλιδανεργος-βολεψακιας κλπ κλπ" Βρεττανος δημοσιογραφος!!! Οτι με τον ρυθμο της οικονομιας ΔΕΝ υπάρχουν ευκαιριας οχι δημιουργιας και καριερας αλλα επιβιωσης με συνχρονα δεδομενα (τι να το κανεις το ψυγειο με λιγο παγο και ενα φαναρι μια χαρα εισαι!!!!)
Αλλα εμεις τι θα ακουσουμε τις κινδυνολογιες ενος αμφιβολου ηθικης Βρετανίσκου ή τις ντοπιες "πενες" που με λύπη βλεπουν την νεολαια να τεμπελιαζει και να αδιαφορει στην προοπτικη ενος μη ευκαταφρονητου ημερομισθιου!!!
άθλια απάντηση αλογοσκούφη, η ελλάδα προοδεύει και διαθέτει δυναμισμό καλά δεν έχει κανένα να του γράψει τα άρθρα?
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete"ομαλή κι εύρυθμη των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών (υγιής ανταγωνισμός, όχι καρτέλ κοκ) και στη συνέχεια από εκεί που δεν μπορούν να περιμένουν άλλο, όπως στο δημόσιο τομέα, την παιδεία και το ασφαλιστικό".
ReplyDeleteΚαλημέρα... κατανοώ τον περιορισμένο χώρο... λίγα σκόρπια λόγια αν μου επιτρέπετε...
Ο Υπουργός (μπλε, πράσινος, ή κόκκινος με απόχρωση ροζ) συνήθως εκλέγεται από τα καρτέλ... Ο εκάστοτε πρωθυπουργός που θα "σχηματίσει" κυβέρνηση με αυτούς μιλάει πρώτα και βάζει κάποιον υπουργό, που προηγουμένως έχει δώσει γη και ύδωρ για να υπουργοποιηθεί... Στη συνέχεια ο Υπουργός και το επιτελείο του, συμβουλεύονται με τους συνδικαλιστές του Δημ. Τομέα του Υπουργείου του (ότι πιο βρώμικο έχει βγάλει τούτος ο τόπος μετά τους δωσίλογους)(του δικού του χρώματος βέβαια ίσως με παρουσία και κάποιων από τους άλλους). Κατ' αυτές τις διαβουλεύσεις ορίζονται οι Διευθυντές και οι προϊστάμενοι του ΔΤ. Αυτοί δηλ, που θα περάσουν την πολιτική του κόμματος και θα κανονίσουν τα δημ. κονδύλια έτσι ώστε να "φάνε" αυτοί που στήριξαν τις κρίσιμες ώρες τον Υπουργό... που πάλι είναι κυρίως (ποιός είναι ισχυρότερος?) τα καρτέλ...
Έτσι έχουμε στην Ελλάδα από θεατρινισμούς τύπου Κίμωνα Κουλούρη, μέχρι κατεβάζω τα σώβρακα στα καρτέλ τύπου Κεφαλογιάννη Παπαθανασίου. Αλλά να τα βάλει κανείς με αυτούς? Ξεχάστε το αυτοί διοικούν...
Έτσι στην Αθήνα όλα είναι ακριβότερα και θα ακριβαίνουν συνεχώς... Ακόμη και τούτες τις ώρες με τη βενζίνη ακριβή, βρίσκουν κάποιοι ευκαιρία να φερθούν σαν το άξιο προγονικό γένος των μαυραγοριτών....
Ξεχάστε λοιπόν Υπουργούς που βαρούν τα Καρτέλ, να γίνει η γενιά των 700€-->1000€ και άλλες τέτοιες (συγχωρήστε μου την έκφραση) αφέλειες...
Με τη διόγκωση του ΔΤ ούτε ασφαλιστικό λύνεται... Μεγαλύτερη υποκρισία απο την σύνταξη στα 68 δεν έχω ακούσει... Δηλ. Ο αργόμισθος ΔΥ που παίρνει 1800€/μήνα για να κάθεται στα 65 του, θα τον κρατήσω άλλα τρία χρόνια? ενώ μπορώ να τον ξαποστείλω σπίτι του και να παίρνει τα 1000€ που είναι η σύνταξή του? Λογικότερο δεν είναι?
Άρα για κάποιους πονηρούληδες γίνεται κι αυτό το μέτρο...
"Μια εξαιρετικά λανθασμένη εκτίμηση"?
ReplyDeleteτο επιστημονικό προσωπικό της χώρας έχει αρχίσει μαζικά να χτυπάει το κεφάλι του στο τοίχο βλέποντας την αμοιβή του σε σχέση με την αμοιβή του συναδέλφου στο εξωτερικό..η κατάσταση με τους εικονικούς μισθούς έχει αρχίσει να γίνεται γελοία. Και ναι, περιμένω απλά να ολοκληρώσω την εκπαίδευση μου και άντε γειά! Μείνε εσύ εδω να ονειρεύεσαι μεταρρυθμίσεις του Αγίου Ποτέ.