Ίχνη συναίνεσης στο ασφαλιστικό: οριακά ενισχυμένη η δικαιοσύνη των γενεών

Πριν από ένα χρόνο, ο τότε πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), κ. Αναλυτής, δήλωνε ότι ο μόνος τρόπος για να λυθεί το ασφαλιστικό στην Ελλάδα είναι να χειροτερεύσουν οι όροι συνταξιοδότησης για τους νέους και νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας.

Η αντίδρασή μας ήταν άμεση και η απάντησή μας σκληρή. ΟΧΙ άλλη ψιλικατζίδικη μεταρρύθμιση σε βάρος των νέων και των μελλοντικών γενεών. Αναλάβετε επιτέλους τις θυσίες που σας αναλογούν.

Η ανοιχτή επιστολή που στείλαμε στην ΟΚΕ, τα κόμματα, και τον Τύπο( Analyze this μίστερ Αναλυτής) στάθηκε η αφορμή για την πρώτη δυναμική εξωδιαδικτυακή παρουσία του νεοσύστατου τότε blog της G700 , δινόντάς μας την ευκαιρία να βάλουμε στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της γενιάς των 700 ευρώ, και ειδικότερα να καυτηριάσουμε την πάγια πρακτική των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων να υποτάσσουν τους νέους εργαζόμενους και τις μελλοντικές γενεές στις συνταξιοδοτικές απαιτήσεις της γενιάς του Πολυτεχνείου και του 114.

Έκτοτε έχουν σπάσει πληκτρολόγια σχολιάζοντας το ασφαλιστικό στα posts και τα comments της G700. Άλλωστε, το τελευταίο δωδεκάμηνο οι εξελίξεις στο μέτωπο του ασφαλιστικού υπήρξαν ραγδαίες τροφοδοτώντας το διαδικτυακό διάλογο με πλούσιο υλικό:

• δύο Υπουργοί Εργασίας, οι κύριοι Τσιτουρίδης και Μαγγίνας, πήγαν σπίτι τους νύχτα και άκλαυτοι,


• το σκάνδαλο των ομολόγων έδειξε πόσο βλαβερό μπορεί να είναι το μείγμα πολιτικής ανευθυνότητας και διαχειριστικής ανεπάρκειας των ταμείων από κυβέρνηση και διοίκηση,


• ο κ. Αναλυτής τοποθετήθηκε επικεφαλής της Επιτροπής Σοφών αφήνοντας την προεδρία της ΟΚΕ στον κ. Πολυζωγόπουλο,


• στις εθνικές εκλογές που μεσολάβησαν το Σεπτέμβριο το ασφαλιστικό παρουσιάστηκε σαν βασική προτεραιότητα και των δύο μεγάλων κομμάτων,


• οργανώθηκαν πολλές κινητοποιήσεις με κορυφαία τη γενική απεργία της 12ης Δεκεμβρίου 2007.
  

Όλο αυτό το διάστημα, πρωτίστως μέσω του blog και δευτερευόντως μέσω της συμμετοχής μας σε ορισμένες από τις κινητοποιήσεις, επιχειρήσαμε να στείλουμε το μήνυμα ότι το ασφαλιστικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο μονάχα εάν διασφαλιστεί η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΓΕΝΕΩΝ και όχι μέσω της υποταγής της νεότερης γενιάς στις απαιτήσεις της προηγούμενης.

Σήμερα, έχοντας μελετήσει τις ομιλίες που εκφώνησαν οι αρχηγοί των κομμάτων στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το ασφαλιστικό, διακατεχόμαστε από μια συγκρατημένη αισιοδοξία.

Ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής, έπειτα από τέσσερα χρόνια μη ενασχόλησης με το θέμα του ασφαλιστικού πήρε επιτέλους προσωπικά θέση. Εξήγγειλε τη δημιουργία «Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών», το οποίο θα λειτουργήσει από το 2019 με αρχικό αποθεματικό 10 δις ευρώ, το οποίο θα προέλθει από το 10% των κοινωνικών πόρων που εισπράττουν οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης, το 4% των ετήσιων εσόδων του ΦΠΑ, και το 10% των ετήσιων αποκρατικοποιήσεων.

Είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός βρήκε το πολιτικό θάρρος να υιοθετήσει πλήρως μια θέση η πατρότητα της οποίας ανήκει αποκλειστικά και διαχρονικά στην αξιωματική αντιπολίτευση, το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Είναι επίσης ενθαρρυντικό το γεγονός ότι, παρά τις έντονες διαφωνίες των κομμάτων σε επιμέρους ζητήματα -όπως το συνταξιοδοτικό καθεστώς γυναικών και μητέρων με ανήλικα τέκνα, ο περιορισμός ή όχι των Βαρέων και Ανθυγιεινών κοκ-, όλοι οι πολιτικοί χώροι, πλην Κ.Κ.Ε, φαίνεται να συμφωνούν με τη σταδιακή ενοποίηση των 155 διαφορετικών ασφαλιστικών οργανισμών σε μικρότερο αριθμό ομοειδών ταμείων.

Ο ΛΑ.Ο.Σ μάλιστα, έκανε ένα βήμα μπροστά προτείνοντας να δημιουργηθεί ένα ενιαίο ταμείο κοινωνικής σύνταξης για όλους τους Έλληνες –θέση την οποία έχουμε αναλύσει εκτενώς από τις στήλες του blog μολονότι σε ριζικά διαφορετικό πλαίσιο απ’ αυτό του ΛΑ.Ο.Σ-.

Βέβαια, το ελληνικό ασφαλιστικό πρόβλημα απέχει έτη φωτός από το να θεωρείται λυμένο, μόνο και μόνο επειδή τα κόμματα έθεσαν κάποια ζητήματα στο τραπέζι του κοινοβουλευτικού διαλόγου.

Οι ομιλίες των αρχηγών, και πρωτίστως του Πρωθυπουργού, ο οποίος οφείλει περισσότερο απ’ όλους τους άλλους να καταθέτει συγκεκριμένες και κοστολογημένες προτάσεις, έπασχαν για μία ακόμη φορά από τη χρόνια πάθηση της ασάφειας θέσεων και τη νόσο της οξείας πολιτικολογίτιδας.

Ταυτόχρονα, από τις προτεραιότητες της ατζέντας για το ασφαλιστικό αποκλείστηκε με κυβερνητική πρωτοβουλία το κομμάτι του ασφαλιστικού των ΔΕΚΟ και των σωμάτων ασφαλείας, δηλαδή το κομμάτι εκείνο όπου γίνεται πάρτυ ευνοϊκών συνταξιοδοτικών ρυθμίσεων συγκριτικά με τους υπόλοιπους επαγγελματικούς χώρους.

Για την ώρα, όμως, κρατάμε τα θετικά από τη συζήτηση της Παρασκευής στη Βουλή: την έμπρακτη αναγνώριση της δικαιοσύνης των γενεών ως παράμετρο επίλυσης του ασφαλιστικού προβλήματος καθώς επίσης και τη διαφαινόμενη, ισχνή βέβαια, διακομματική συναίνεση σε επιμέρους κρίσιμα ζητήματα, όπως η ενοποίηση των ταμείων. Ας ελπίσσουμε ότι υπάρχει πράγματι μελετημένο κυβερνητικό σχέδιο παρέμβασης στο ασφαλιστικό και ειλικρινής διάθεση συναίνεσης από πλευράς αντιπολιτευόμενων κομμάτων τουλάχιστον στα πεδία όπου οι απόψεις τους ταυτίζονται.