πιο κρίσιμο ακόμα είναι να καταλάβουμε όλοι ότι όταν ένας Έλληνας γεννιέται είναι χρεωμένος με 23,000 περίπου ευρώ δημόσιο χρέος, χ (άγνωστο) ποσό αναλογιστικά ασφαλιστικού χρέους, και απροσδιόριστο περιβαλλοντικό χρέος. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο να γίνει κατανοητό για οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των προοπτικών για τη νέα γενιά.
Εξού και το σύνθημα γεννηθήκαμε χρεωμένοι χωρίς να μας ρωτήσει κανείς
Ο/Η G700 είπε... "πιο κρίσιμο ακόμα είναι να καταλάβουμε όλοι ότι όταν ένας Έλληνας γεννιέται είναι χρεωμένος με 23,000 περίπου ευρώ δημόσιο χρέος, χ (άγνωστο) ποσό αναλογιστικά ασφαλιστικού χρέους, και απροσδιόριστο περιβαλλοντικό χρέος. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο να γίνει κατανοητό για οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των προοπτικών για τη νέα γενιά.
Εξού και το σύνθημα γεννηθήκαμε χρεωμένοι χωρίς να μας ρωτήσει κανείς."
Ελα τώρα ΜΗ το παρατραβάς και συ. Η pleureuse σας λείπει να κάνετε και την τεθλιμμένη χήρα.
ΝΑΙ, δεν σας ρώτησαν όταν εκταμίευαν και υποθήκευαν τον μέλλοντα πλούτο, αλλά εσείς εισασταν οι αποδέκτες του κλεμένου χρήματος. Είσαστε ΗΜΙΘΥΜΑΤΑ, αλλά όχι θυματα. Μεγαλώσατε ωσαν Lord Byrons, εσείς οι γιοί του Λιάκου και της Κρυστάλλως Μπουρνόβα.
ΑΛΛΑ συμφωνούμε πως το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ είναι ΜΕΓΑ ΒΑΡΟΣ και απαλλαγή από αυτό απόλυτη προτεραιότητα και στόχος μας. Οπερ δηλοί πως πρέπει να είμαστε ΟΙΚΟΝΟΜΟΙ προς όλες τις appropriations του προϋπολογισμού και να περνάμε τα κονδύλια από δέκα κόσκινα.
ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ, ΑΦΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΞΕΖΟΥΜΙΣΕΙ ΕΠΙ 30, 35 Ή 40 ΧΡΟΝΙΑ -ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΑ ΘΑΒΟΥΝ ΙΔΙΟΙΣ ΕΞΟΔΟΙΣ
Δεν είναι η πρώτη φορά που ηχούν στα αυτιά μας τα τύμπανα της επίθεσης του καπιταλιστικού κράτους στο μισθό μας. Αυτό το ενοχλητικό βουητό της εξουσίας που με τον κυνικό της τρόπο τραγουδάει σε μια μονάχα νότα τη μελωδία της «σωτηρίας» και της «προστασίας» μας από τους «επερχόμενους κινδύνους» το έχουμε ξανακούσει. Εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια –γιατί τόσο μακριά πάει η βαλίτσα, οι παλιότεροι το θυμούνται– κάθε φορά που οι πολιτικοί θέλουν να επιβάλλουν νέα, χειρότερα μέτρα στο ασφαλιστικό παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια αντιδραστικά «επιχειρήματα»: «ο πληθυσμός γερνάει αφού δε γεννιούνται πολλά παιδιά» (λες και θα έπρεπε να γεννάμε παιδιά για τα δόντια των επιχειρηματιών και του κράτους και λες και δεν είναι αρκετοί γι’ αυτούς οι μετανάστες που συσσωρεύτηκαν στη χώρα μετά το 1991 και τυγχάνουν άγριας εκμετάλλευσης), «οι άνθρωποι ζούνε περισσότερο» (ναι, οι γονείς μας, παρότι ο μέσος όρος ζωής έχει κατέβει κατά τρία έως επτά χρόνια, δεν τους έχουν κάνει ακόμα τη χάρη να ψοφήσουν όλοι) και έτσι –καταλήγουν οι επιστήμονες που δουλεύουν για λογαριασμό τους– «η αναλογία εργαζόμενων/συνταξιούχων πάει από το κακό στο χειρότερο και τα ασφαλιστικά ταμεία», λένε, «θα καταρρεύσουν». Επειδή λοιπόν οι άνθρωποι θέλουν να «σώσουν» τα ταμεία «μας» προτείνουν, με χρονοδιάγραμμα μιας δεκαετίας, μια σειρά από συγκεκριμένα μέτρα (τα οποία, φυσικά, τα έχουν επεξεργαστεί επιτροπές επιστημόνων –άλλη μια απόδειξη ότι η επιστήμη δεν είναι ουδέτερη): –Να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης, πρώτα από όλα με την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων των μητέρων με ανήλικα παιδιά, της 35ετίας χωρίς όριο ηλικίας για τους προσληφθέντες πριν το 1982 και της 35ετίας στο 58ο έτος ηλικίας για τους προσληφθέντες πριν το 1993. Έτσι θέλουν να πετύχουν σταδιακά τη σύγκλιση όλων στο όριο των 65 χρόνων που ισχύει για τους προσληφθέντες μετά το 1993 εργαζόμενους. (Σήμερα ο πραγματικός μέσος όρος συνταξιοδότησης των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα είναι τα 60 χρόνια και στο δημόσιο τα 61. Πράγμα που οι θιασώτες της «ενεργού γήρανσης» θεωρούν απαράδεκτο!) –Να μειωθούν κατά το ήμισυ τα επαγγέλματα/ένσημα που χαρακτηρίζονται βαρέα και ανθυγιεινά. –Να ενοποιηθούν τα ταμεία –κατ’ εφαρμογήν του νόμου Ρέππα- ώστε τα πιο εύρωστα ταμεία να καλύψουν τα «ελλείμματα» του ΙΚΑ και τα ασφαλιστικά «δικαιώματα» όλων να εξισωθούν προς τα κάτω (όπως γίνεται με την προωθούμενη ενοποίηση των ταμείων των τραπεζικών στο ΙΚΑ). –Να μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις –πάλι κατ’ εφαρμογήν του νόμου Ρέππα (νόμος 3029/02) που μειώνει το ποσοστό του επικουρικού στο 20%. –Να αυξηθούν οι «εισφορές των εργαζομένων» (δηλ. να μειωθεί ο άμεσος μισθός). –Να υπολογίζεται η σύνταξη με βάση την τελευταία 10ετία. Ήδη με τους ισχύοντες νόμους το κράτος έχει μειώσει την κύρια σύνταξη στο 70% του τελευταίου μισθού. Ορίζοντας ταυτόχρονα ως τελευταίο μισθό το μέσο όρο των τελευταίων πέντε χρόνων αποσύνδεσε τις συντάξεις από την αύξηση του άμεσου μισθού και τις μείωσε τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα από 20% ως 35%. –Να «αξιοποιηθούν πιο δημιουργικά» τα αποθεματικά των Ταμείων. Έχει ήδη γίνει αντιληπτό, αλλά θα το δούμε και παρακάτω, ότι οι τύποι δεν μας λένε τίποτα καινούργιο και απλά ολοκληρώνουν όσα ξεκίνησαν οι προκάτοχοί τους. Κατ’ αρχήν, όμως, ν’ απομυστικοποιήσουμε λίγο κάποιους όρους που ακούγονται κατά κόρον αυτές τις μέρες. Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ούτε «δικαίωμα» ούτε «δημόσιο αγαθό», στον ίδιο βαθμό που ούτε ο άμεσος μισθός είναι «δικαίωμα» ή «δημόσιο αγαθό». Αυτό το άθλιο μεροκάματο του τρόμου που παίρνουμε βγάζοντας τα συκώτια μας άλλοι μέσα στις οικοδομές, άλλοι στα εργοστάσια, άλλοι στα μαγαζιά και τα γραφεία και άλλοι στις σχολικές αίθουσες δεν αποτυπώνει τίποτα άλλο από την αξία αναπαραγωγής της εργατικής μας δύναμης και μας δίνεται ως ένα μικρό μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που εμείς παράγουμε έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να… δουλεύουμε. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση (όπως και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) είναι κομμάτι του έμμεσου, κοινωνικού μισθού που δε μας δίνεται στο χέρι αλλά συγκεντρώνεται σε έναν «κοινό» κουμπαρά με τις «εισφορές» των αφεντικών μας. Ενάντια στο γνωστό παραμύθι που λέει ότι κράτος, αφεντικά και μισθωτοί είμαστε όλοι «συνεταιράκια», «ισότιμοι» παραγωγοί και μέτοχοι της «εθνικής πίτας» και ότι όλοι «συμβάλλουμε» στο «κοινό» ταμείο που διαχειρίζεται το κράτος, έχει μεγάλη σημασία να τονίσουμε ότι η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι παρά μερίδιο μισθού που δεν κυκλοφορεί σαν ατομικό και που εμείς «συναινούμε» να μας δίνεται έμμεσα, επιπλέον του άμεσου μισθού. Ιστορικά, μόνο μετά την κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, σε συνθήκες «πλήρους» απασχόλησης, το κράτος και το κεφάλαιο δημιούργησαν το σύγχρονο αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για να εμπεδωθεί ένα αίσθημα ασφάλειας στους εργαζόμενους και άρα να αυξηθεί η παραγωγικότητά τους. Δηλ. για να δουλεύουμε πιο εντατικά σήμερα, ξέροντας ότι όταν γεράσουμε θα έχουμε μια εξασφαλισμένη σύνταξη. Φυσικά, όπως και ο άμεσος μισθός, έτσι και η ασφάλιση είναι πεδίο κοινωνικού ανταγωνισμού και το μέγεθός της είναι αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δύναμης. Στο παρελθόν είχαμε καταφέρει να αποσυνδέσουμε την αύξηση του μισθού από την άνοδο της παραγωγικότητας και να ρίξουμε το κεφάλαιο σε κρίση. Τα αφεντικά έβαλαν σαν στόχο την υποτίμηση και πειθάρχηση της εργατικής δύναμης και κατάφεραν να αντιστρέψουν την κρίση κερδοφορίας μέσω της άντλησης απόλυτης υπεραξίας (επιμήκυνση του χρόνου εργασίας, μείωση του μισθού). Όλα αυτά μπορεί να μη δημιούργησαν ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, προκάλεσαν όμως με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών νέες διαιρέσεις εντός της εργατικής τάξης και, μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, διατήρησαν σε ικανοποιητικά για το κεφάλαιο επίπεδα την παραγωγικότητα της εργασίας. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια η νεοφιλελεύθερη επίθεση του κράτους προσπαθεί να μειώσει όχι μόνον τον άμεσο αλλά και τον έμμεσο μισθό, δηλ. την ασφάλιση. Πώς λοιπόν έχει διαχειριστεί μέχρι σήμερα το κράτος, με τη συμμετοχή των εργοδοτών και των συνδικαλιστών, το ασφαλιστικό σύστημα και πώς έχει μεθοδεύσει την επίθεσή του; –Με το νόμο Σιούφα (νόμος 2084/92) διαίρεσε τους εργαζόμενους σε «παλιούς» και «νέους» καταφέρνοντας έτσι να αυξήσει για τη νέα γενιά το χρόνο εργασίας. –Aυτομειώνει τις εισφορές του. Δεν εισφέρει στην κύρια σύνταξη όσων ασφαλίστηκαν στον ιδιωτικό τομέα μέχρι τις 31-12-1982. Δεν εισφέρει το ποσοστό των 3/9, που το ίδιο καθόρισε με νόμο, για τους ασφαλισμένους μετά την 1-1-1993 ούτε συμμετέχει στο ΙΚΑ με το 1% του ΑΕΠ που το ίδιο θεσμοθέτησε. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα χρέη του κράτους προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,8 δισ. ευρώ. –Με την αδιάκοπη ψήφιση νόμων περί εργοδοτικών εισφορών έχει βοηθήσει τα αφεντικά να μειώσουν τη συνολική εισφορά που καταβάλλουν για κάθε έναν εργαζόμενο που εκμεταλλεύονται. Στις τράπεζες, για παράδειγμα, μειώθηκαν οι εργοδοτικές εισφορές των τραπεζιτών κατά 50%. –Κάνει συνέχεια ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα τεράστια χρέη των επιχειρήσεων μετατρέποντάς τα σε μικρόποσες μηνιαίες δόσεις, οι οποίες είτε καταβάλλονται με καθυστέρηση ετών είτε δεν καταβάλλονται ποτέ. Τα χρέη των επιχειρήσεων προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,5 δισ. ευρώ. –Έχει προβλέψει, με το νόμο Ρέππα, την εισαγωγή στο χρηματιστήριο του 70% των αποθεματικών των ταμείων σε μια προσπάθεια να συνδεθούν οι έως τώρα αδρανοποιημένοι κουμπαράδες των ασφαλισμένων με την καπιταλιστική επενδυτική δραστηριότητα. Το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο, μόνο την περίοδο 1999-2001, κόστισε περίπου το 25% των αποθεματικών των ταμείων. –Με διαρκείς νόμους μετά το 1990, οι οποίοι επεκτείνουν την επισφαλή εργασία (συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωρομισθίες, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, απελευθέρωση των απολύσεων κτλ.) έχει καταφέρει όχι μόνο να μειώσει τις ασφαλιστικές απολαβές των εργαζόμενων αλλά και τα έσοδα των ταμείων. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως. Να λοιπόν από που προκύπτουν τα περίφημα «ελλείμματα» των ταμείων, η πρόφαση που χρειάζονται το κεφάλαιο και το κράτος του για να αυξήσουν τα όρια ηλικίας και να περικόψουν τις συντάξεις. Τα «ελλείμματα» δεν είναι παρά η επέκταση της επίθεσης του κεφαλαίου στη σφαίρα της διανομής, που έρχεται σα συνέπεια της επίθεσης στη σφαίρα της παραγωγής και της αναπαραγωγής, δηλ. στις εργασιακές σχέσεις. Αυτή η επίθεση, όπως είπαμε, συνεχίζεται αμείωτη και αποτελεί την κύρια αιτία των «αντικειμενικών προβλημάτων» των ταμείων. Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε λίγο δίπλα μας. Τα εργοτάξια, οι ΔΕΚΟ, τα γραφεία, τα μαγαζιά, τα σχολεία είναι πλέον γεμάτα από εποχικούς, μερικώς απασχολούμενους, ενοικιαζόμενους, εργαζόμενους με το κομμάτι, δήθεν αυτοαπασχολούμενους με συμβάσεις έργου, ωρομίσθιους, άμισθους μαθητευόμενους. Η αθλιότητα των εργασιακών τους σχέσεων και η μερικότητα της απασχόλησής τους έχει άμεση αντανάκλαση στην ασφαλιστική τους υποβάθμιση (όπως και στην υποβάθμιση όσων είναι διορισμένοι ή δουλεύουν ακόμα με συμβάσεις αορίστου χρόνου εργασίας). Να, λοιπόν, γιατί η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων διαρκώς μειώνεται, όπως λένε οδυρόμενοι οι κρατικοί αξιωματούχοι. Αφού φρόντισαν να αυξάνουν κάθε χρόνο την επισφαλή εργασία με χιλιάδες εργάτες-λάστιχο, που ποιος ξέρει πώς κι αν ασφαλίζονται, αφού φρόντισαν δηλ. να τους μετατρέψουν σε αόρατους εργαζόμενους, έρχονται με περίσσιο θράσος και μας λένε ότι η αναλογία συνταξιούχων-εργαζόμενων είναι προβληματική, τα «ελλείμματα» κλπ. Μακροπρόθεσμα, το νέο ασφαλιστικό σύστημα που θέλουν να δημιουργήσουν για τις νέες γενιές θα στηρίζεται στη λογική του «όσα βάζεις, τόσα θα παίρνεις» και προβλέπει τρεις πυλώνες ασφάλισης: μια ελάχιστη δημόσια «κατώτατη σύνταξη», επαγγελματική ασφάλιση και ιδιωτική ασφάλιση ανάλογα με τις αντοχές της τσέπης του καθενός. Ένα σύστημα δηλ. που η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης θα έχει μετακυληθεί στους ίδιους τους ατομικοποιημένους μισθωτούς. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία τώρα. Αυτά τα λαμόγια αξίζουν ιδιαίτερης μνείας. Όταν ο Μητσοτάκης και ο Σουφλιάς ξεκίνησαν την επίθεση εναντίον μας το 1990 (επίθεση που ολοκλήρωσε ο Ρέππας το 2002), τη ΓΣΕΕ διοικούσε μία συμμαχία της ΠΑΣΚΕ και της ΕΣΑΚ (Κανελλόπουλος πρόεδρος, Θεωνάς γραμματέας), η οποία, αφού δέχτηκε τους πρώτους νόμους για τη μερική απασχόληση, δέχτηκε κατόπιν την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, το χτύπημα των αναπηρικών συντάξεων και των ΒΑΕ και πρόσφερε στο κράτος τρία μεροκάματα κάθε εργαζόμενου το χρόνο (40 δισ. δρχ. τότε) για την κάλυψη των «ελλειμμάτων»! Η ΓΣΕΕ ήταν αυτή που εισηγήθηκε τότε την περιβόητη «εθνική συμφωνία για την κοινωνική ασφάλιση» (17/9/90), πρότεινε την «τριμερή χρηματοδότηση» και εισήγαγε τη λογική της ανταποδοτικότητας. Μέχρι και σε «πρωτόκολλο συναντίληψης» κατέληξαν τον Ιούλη του ’92 με την τότε κυβέρνηση της ΝΔ όλες οι παρατάξεις της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΣΥΝ-ΕΣΑΚ). Συναντίληψη που οδήγησε στο ξεπούλημα των μαζικών απεργιακών κινητοποιήσεων μετά την κατάθεση του νόμου Σιούφα («συμφωνία έξι σημείων με τον ΣΕΒ»). Το 2002 κατάπιε αμάσητο το νόμο Ρέππα, αν δεν τον υπερασπίστηκε κιόλας. Σήμερα η ΓΣΕΕ (και από κοντά και η ΑΔΕΔΥ) αντιδρά μόνο στις πιο δυσμενείς ρυθμίσεις του Μαγγίνα, ενώ συνεχίζει στο ίδιο βιολί: τα «ελλείμματα», λέει, δεν οφείλονται στην εισφοροδιαφυγή των αφεντικών, αν αυξηθούν οι «εισφορές» τους και ασφαλιστούν κανονικά όλοι οι εργαζόμενοι στα ταμεία, αυτό θα είναι «αντιπαραγωγικό», «αντιαναπτυξιακό». Το πρόβλημα βρίσκεται στη διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων από το κράτος, ας φτιάξουμε λοιπόν ένα «μεικτό» ασφαλιστικό σύστημα, όπου η επικουρική σύνταξη θα είναι κεφαλαιοποιητική (και μεταξύ άλλων θα τζογάρεται και στο χρηματιστήριο) και δώστε την σε μας τους εκπροσώπους των εργατών να τη διαχειριζόμαστε! Ας περάσουμε τώρα στο ψητό: Τι να κάνουμε; Κατ’ αρχήν να αυτομορφωθούμε, να αρχίσουμε να διαβάζουμε, να την ψάχνουμε συλλογικά και να μην αφήνουμε τις διάφορες επιτροπές σοφών να μας πουλάνε τα παραμύθια τους. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στα συνδικάτα στα οποία κυριαρχεί το κομματικό-παραταξιακό συμφέρον και η ψηφοθηρική ανέλιξη των στελεχών τους. Η εμπειρία μάς έχει δείξει ότι ακόμα και ο «ανεξάρτητος» παραταξιακός συνδικαλισμός (βλ. τον «υπεύθυνο» συνδικαλισμό της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην περσινή απεργία των δασκάλων) διατηρεί ακέραιη τη λογική της ανάθεσης και δεν καταλήγει παρά στη στήριξη του κράτους των κομμάτων και της κοινωνίας των πολιτών και των κολλητών: «γειά σου εκπρόσωπε, τι γίνεται με το θέμα μου• α, και με κείνο το ασφαλιστικό που λέγαμε;». «Ναι, κάτσε να δούμε τι θα κατεβάσει η κυβέρνηση και βλέπουμε». Το μόνο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι η ύπαρξη γενικών συνελεύσεων που, αν μη τι άλλο, επιτρέπουν να ακουστεί τουλάχιστον η λογική της ταξικής αυτονομίας. Συντασσόμαστε με όσες αποφάσεις γενικών συνελεύσεων ή αυτόνομων ριζοσπαστικών πρωτοβουλιών λένε ρητώς και σαφώς : –Δεν πρόκειται να πεθάνουμε δουλεύοντας. Όχι μόνο δε δεχόμαστε καμμία νέα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αλλά ζητάμε επίσης να καταργηθούν οι νόμοι του Σιούφα και του Ρέππα (νόμοι 2084/92 και 3029/02). –Κατάργηση όλων των νόμων για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. (Αυτό προϋποθέτει ότι οι παλιότεροι αγωνίζονται και για τους νεότερους που πιθανόν να μη δουν σύνταξη ούτε στον ύπνο τους). –Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης σημαίνει αύξηση του χρόνου εργασίας. Μείωση του χρόνου εργασίας σήμερα, εδώ και τώρα. –Αύξηση του έμμεσου, κοινωνικού μισθού που καταβάλλουν τα αφεντικά στα ταμεία με ταυτόχρονη αύξηση του άμεσου μισθού. Ένταξη όλων των επαγγελμάτων στα βαρέα και ανθυγιεινά. (Άλλωστε κάθε μορφή μισθωτής εργασίας βλάπτει τη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου). –Πλήρης άμεσος και έμμεσος μισθός, ίσος με την καλύτερη συλλογική σύμβαση, σε όλους τους άνεργους συναδέλφους μας. –Συντονισμένες απεργίες διαρκείας αμέσως μετά τα Χριστούγεννα• δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο εργασίας και γειτονιά• ανοιχτό συντονιστικό όλων των επιτροπών αγώνα που θα σχηματιστούν. Καμιά ανάθεση του αγώνα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Επιμένουμε πάνω στο ζήτημα της δημιουργίας μαζικών επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο εργασίας και γειτονιά• επιτροπές που δε θα κάνουν τη λάντζα των κάθε είδους κομματικών οργανώσεων, συνδικαλιστικών παρατάξεων και ηγεσιών –σαν τις επιτροπές «φορέων και πολιτών» που γνωρίσαμε πέρσι με την κινητοποίηση ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16– αλλά θα συζητάνε σε προλεταριακή βάση και θα φροντίσουν ώστε εμείς οι απεργοί, το πιο ζωντανό κομμάτι των κινητοποιήσεων, να έχουμε τον έλεγχο του περιεχομένου και της μορφής του αγώνα μας. Ο,τιδήποτε λιγότερο απ’ αυτό ισοδυναμεί με κοροϊδία και παραίτηση από τον αγώνα πριν ακόμα καν αυτός (ξανα)ξεκινήσει.
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
-12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2ΟΟ7 -Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ -Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ.
Σ'αυτό το συλλαλητήριο υπήρχε κάτι διαφορετικό.Ηταν όλη η κοινωνία παρούσα. Με πολυχρωμία στην έκφραση των προτεραιοτήτων. Με αγωνία για τη πορεία της χώρας. Με ελευθερία και φαντασία στη διατύπωση των μηνυμάτων. Με παρουσία όλων των γενεών. Με κυριαρχία των αισθημάτων ΚΑΙ ΑΙΤΗΜΆΤΩΝ Αλληλεγγύης. Με πίστη σττην αποτελεσματικότητα ενός άλλου(ειρηνικού) τρόπου διεξαγωγής κοινωνικών αγώνων. ΗΤΑΝ Η 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2007. ΗΤΑΝ Η ΜΕΡΑ ΤΗς ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ.
@ "anonymous" "Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως."
Κατ αρχήν θα άξιζε να μάθουμε την πηγή περί παρουσίας 1 εκατομμυρίου ανασφαλίστων. Αλλά έστω πως είναι ακριβής. Μας λες λοιπον [9 δισεκατομμύρια: 1 εκατομμύριο = 9,000 ευρώ] ότι οι εισφορές κατά εργάτη μηνιαίως, υπο κανονικές συνθήκες ανερχονται σε 750 ευρώ;;;;;; ΜΗΠΩΣ είσαι συγγενής του ΒΑΡΩΝΟΥ MUNCHHAUSEN;;;
Ατυχώς Παρμενίδη μου ήταν μιά ακόμα banalite'. Αλλά είπαμε προέκυψαν 2 καλά 1) Εκανε ο κόσμος λίγη γυμναστική και 2) Είχαμε επί 24 ώρες καλή τηλεόραση, οπερ ΕΥΛΟΓΙΑ
Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως.
Σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΙΚΑ
Όσον αφορά την αδήλωτη εργασία το 2006 τα διαφυγόντα έσοδα μόνο για το ΙΚΑ ήταν της τάξης του 2,2 δισ. ευρώ και στο σύνολο των ταμείων έφτασαν τα 4,5 δισ. ευρώ.
Αν προσθέσουμε σε αυτά και την ασφάλιση των ανέργων που είναι 398.000 και τις απώλειες που προκύπτουν από τη μερική απασχόληση κλπ. εύκολα φτάνουμε στα 9 δισ.
ΑΠΟ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ προς ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ του ΠΕΡΙΣΣΟΥ Την πράξη την κάναμε ήδη εμείς, άρα είναι βλακώδες να την επαναλαμβάνεις. Αυτό που ρωτάμε ντήαρ προβοκάτορα της καταφωτιάς, ΥΠΑΡΧΕΙ έστω και ένας εργάτης για τον οποίο, οι μηνιαίες εργοιδοτικές εισφορές ΟΜΟΥ, οι δικές του ΚΑΙ του εργοδοτου είναι 750 ευρώ;;;;;;; δηλαδή κάπου 705-90% του μισθού;;;;;;
Προς προβοκάτορα "Σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΙΚΑ
Όσον αφορά την αδήλωτη εργασία το 2006 τα διαφυγόντα έσοδα μόνο για το ΙΚΑ ήταν της τάξης του 2,2 δισ. ευρώ και στο σύνολο των ταμείων έφτασαν τα 4,5 δισ. ευρώ."
"Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως."
Επομένως, δεν αφορούσε μόνο την αδήλωτη εργασία για την οποία τα διαφυγόντα έσοδα υπολογίζονται σε 4.5 δισ. σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΙΚΑ και των ταμείων!
Ο/Η Anonymous είπε... "Κομφούκιε δεν πας να κρεμαστείς για να τελειώνουμε με τη θλιβερή σου ύπαρξη;"
ΟΧΙ ΠΟΤΕ. Εσείς θέλετε Μεσαίωνα διότι μόνο σε αθλιότητα μπορεί να υπάρξει κομμουνιστικό κόμμα. ΑΛΛΑ σε Μεσαίωνα ΔΕΝ θα μετατρέψετε τη πατρίδα μου. Θα είμαστε ΠΑΝΤΑΧΟΥ παρόντες να καταγγέλλουμε την ad infinitum provocatsia του αθλίου σας κόμματος.
ΤΙ σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Εδώ μιλάμε για εξ εισοφοροδιαφυγής διαφυγούσες εισπράξεις ΙΚΑ και άλλων ταμείων.
Επί πλέον, τουλάχιστον 50% των ανέργων, τόχουμε συζητήσει ad nauseam ΔΕΝ είναι άνεργοι ΑΛΛΑ δεν εργάζονται κατ επιλογήν τους (ΑΕΡΓΟΙ) και δικαίωμά τους.
ΤΙ σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Εδώ μιλάμε για εξ εισοφοροδιαφυγής διαφυγούσες εισπράξεις ΙΚΑ και άλλων ταμείων.
Αυτό το λες εσύ. Το κείμενο δεν αναφερόταν ειδικά σε αυτό. Αλλά τα υπόλοιπα τα κατάπιες κανονικά (7.5 δισ. χρέη εργοδοτών, 7.8 δισ. χρέη δημοσίου). Επαναλαμβάνω:
"Με το νόμο Σιούφα (νόμος 2084/92) διαίρεσε τους εργαζόμενους σε «παλιούς» και «νέους» καταφέρνοντας έτσι να αυξήσει για τη νέα γενιά το χρόνο εργασίας. –Aυτομειώνει τις εισφορές του. Δεν εισφέρει στην κύρια σύνταξη όσων ασφαλίστηκαν στον ιδιωτικό τομέα μέχρι τις 31-12-1982. Δεν εισφέρει το ποσοστό των 3/9, που το ίδιο καθόρισε με νόμο, για τους ασφαλισμένους μετά την 1-1-1993 ούτε συμμετέχει στο ΙΚΑ με το 1% του ΑΕΠ που το ίδιο θεσμοθέτησε. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα χρέη του κράτους προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,8 δισ. ευρώ. –Με την αδιάκοπη ψήφιση νόμων περί εργοδοτικών εισφορών έχει βοηθήσει τα αφεντικά να μειώσουν τη συνολική εισφορά που καταβάλλουν για κάθε έναν εργαζόμενο που εκμεταλλεύονται. Στις τράπεζες, για παράδειγμα, μειώθηκαν οι εργοδοτικές εισφορές των τραπεζιτών κατά 50%. –Κάνει συνέχεια ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα τεράστια χρέη των επιχειρήσεων μετατρέποντάς τα σε μικρόποσες μηνιαίες δόσεις, οι οποίες είτε καταβάλλονται με καθυστέρηση ετών είτε δεν καταβάλλονται ποτέ. Τα χρέη των επιχειρήσεων προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,5 δισ. ευρώ. –Με διαρκείς νόμους μετά το 1990, οι οποίοι επεκτείνουν την επισφαλή εργασία (συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωρομισθίες, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, απελευθέρωση των απολύσεων κτλ.) έχει καταφέρει όχι μόνο να μειώσει τις ασφαλιστικές απολαβές των εργαζόμενων αλλά και τα έσοδα των ταμείων. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως."
Επί πλέον, τουλάχιστον 50% των ανέργων, τόχουμε συζητήσει ad nauseam ΔΕΝ είναι άνεργοι ΑΛΛΑ δεν εργάζονται κατ επιλογήν τους (ΑΕΡΓΟΙ) και δικαίωμά τους.
Οι άεργοι ρε ζωντόβολο δεν υπολογίζονται στο ποσοστο ανεργίας!! Για να καταγράφεσαι ως άνεργος πρέπει να είσαι ΔΗΛΩΜΕΝΟΣ
ΕΝΑ πράγμα πάντως τόπιασες σωστά. Το ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ θα στραφεί γύρω από ΔΥΟ ΠΥΛΩΝΕΣ
1) την ελάχιστη σύνταξη επιβίωσης που θα έχει αναδιανεμητικό χαρακτήρα και 2) την ΣΥΝΤΑΞΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ (κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα) η οποία μπορεί να εξασφαλισθεί μέσω διαφορετικών οργάνων δλδ Επαγγελματικού Ταμείου η Ιδιωτικής Ασφάλισης ή αμφοτέρων.
Η #2 θα είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ και ο ασφαλιζόμενος θα μπορεί στο τέλος του εργασιακού βίου να αποσύρει το ποσό ολόκληρο Η να το εκχωρει στο Επαγγελματικο Ταμείο του Η σε Ιδιωτική Εταιρεία έναντι ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ (και θα επιλέγει τον πλέον αποδοτικό φορέα).
ΕΤΣΙ θα απαλλαγεί ο εργαζόμενος από την σκλαβιά της κακοδιαχείρισης ΚΑΙ θα μπορεί ο ίδιος να αποφασίζει ΟΧΙ μόνο για τα ποσοστά του μισθού του που θα αποταμιεύει μηνιαίως (και να τα αυξομειώνει κατά το δοκούν, ανα τρίμηνο), ΑΛΛΑ ΚΑΙ για την μεθοδο επένδυσης αυτών των χρημάτων. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ του ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ επί των ΧΡΗΜΑΤΩΝ του.
Η αύξηση της νόμιμης απασχόλησης σε ποσοστά αντίστοιχα με τα ευρωπαϊκά (δηλαδή από 60-61% που είναι σήμερα στην Ελλάδα σε περίπου 75% που είναι στις χώρες της ΕΕ) είναι απαραίτητη για να πάρει βαθιά ανάσα το ασφαλιστικό.
Από εκεί και πέρα ο παραπάνω υπολογισμός δεν ισχύει, διότι πολύ απλά προϋποθέτει εισφορές σχεδόν ίσες με το μισθό.
Οι άεργοι ρε ζωντόβολο δεν υπολογίζονται στο ποσοστο ανεργίας!! Για να καταγράφεσαι ως άνεργος πρέπει να είσαι ΔΗΛΩΜΕΝΟΣ
AΚΡΙΒΩΣ Η πλειοψηφία αυτών των ΔΗΛΩΜΕΝΩΝ (για να παίρνουν τους παράδες του ΟΑΕΔ) καθ υποτροπήν απορρίπτει τις εργασίες που της προσφέρονται Η απορρίπτεται από εργοδότες εργασιών στις οποίες έχουν βλέψεις.
Χωρίς την πάταξη της εκτεταμένης αδήλωτης εργασίας, την ανάληψη μέτρων για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, τον περιορισμό του επιπέδου της εισφοροδιαφυγής και την καλύτερη διαχείριση στο ασφαλιστικό θα ακσούνται πάντα αφόρητες πιέσεις.
Από εκεί και πέρα το ασφαλιστικό σύστημα έτσι όπως είναι σήμερα στην Ελλάδα ΔΕΝ ΠΑΕΙ. Θέλει αλλαγή
α) τη δημιουργία ενός πλήρως αυτοδιοαχειριζόμενου ενιαίου κοινωνικού συνταξιοδοτικού ταμείου για όλους τους Έλληνες , με κοινούς κανόνες λειτουργίας και ένα ενιαίο και ευμεγέθη αποθεματικό , το οποίο θα λειτουργεί στη λογική του κοινού «εθνικού κορβανά». Το ταμείο αυτό μπορεί να δημιουργηθεί με συγχώνευση όλων των ταμείων κύριας ασφάλισης στο ΙΚΑ, αφού πρώτα προηγηθεί η σταδιακή ομαδοποίηση των ταμείων σε τρία : ένα για δημοσίους υπαλλήλους, ένα για ελεύθερους επαγγελματίες και ένα για μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα.
β) τη διατήρηση όλων των επαγγελματικών ταμείων ως ανεξάρτητα ταμεία συμπληρωματικής οικιοθελούς ασφάλισης, που όμως δεν χρηματοδοτούνται από πόρους υπέρ τρίτων .
γ) το λογιστικό και ουσιαστικό διαχωρισμό των προνοιακών δαπανών που χρηματοδοτεί ο κρατικός προϋπολογισμός από τις δαπάνες βάσει ανταποδοτικών εισφορών για συντάξεις .
δ) την αποδέσμευση του κλάδου υγείας από τον κλάδο σύνταξής μέσα από την κατάργηση των επιμέρους ταμείων υγείας και το πέρασμα των υποδομών τους στο ΕΣΥ. Όλοι οι Έλληνες πρέπει να αποκτούν ατομικό κωδικό ασφάλειας υγείας από τη στιγμή που γεννιούνται, που θα τους κατοχυρώνει πρόσβαση σε υψηλής στάθμης δημόσιες υπηρεσίες υγείας, ανεξάρτητα από το επάγγελμα των γονιών τους και μελλοντικά ανεξάρτητα από το δικό τους επάγγελμα.
Ο παραπάνω υπολογισμός ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ δεν αφορά μόνο τα διαφυγόντα έσοδα από την αδήλωτη εργασία που ανέρχονται σύμφωνα με εκτιμήσεις των ίδιων των ταμείων σε 4.5 δισ. ευρώ ετησίως.
Αφορά και τις απώλειες που οφείλονται στην επέκταση της αυταπασχόλησης, της μερικής εργασίας, κλπ κλπ. Επιπλέον, ως πολιτικός στόχος τίθεται και η ΑΣΦΑΛΙΣΗ των ανέργων (που θα εισφέρει πόρους)
Συμφωνούμε όλοι ότι όσα χρήματα και να ρίξεις στο Ασφαλιστικό(εισφορές εργαζομένων,εργοδοτών,κράτους,φόροι υπέρ τρίτων κλπ) ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΣΤΟ ΠΙΘΟ ΤΩΝ ΔΑΝΑΙΔΩΝ; Ακόμα και αν όλοι πληρώσουν όλα όσα χρωστάνε το Ασφαλιστικό ΔΕΝ λύνεται. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΣΟΔΩΝ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗς ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗς ΤΩΝ ΠΥΡΑΝΓΧΑΣ.
Γύρω από τα ασφαλιστικά Ταμεία,γύρω από τα Νοσοκομεία ,γύρω απο τους ΟΤΑ,γύρω από τις ΔΕΚΟ,γύρω απο τα Πανεπιστήμια,ΤΡΙΓΥΡΊΖΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΥΡΑΝΧΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΣΟΔΩΝ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗς ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗς ΤΩΝ ΠΥΡΑΝΓΧΑΣ.
Kai oxi mono, i kathe nomothesia tha exei panta "parathyra" pou o kathe poniros tha ekmetalleyetai. Einai o anthropinos paragontas pou diamesolabei stin epiboli ton nomon kai pou allazei ola ta sxedia epi xartou. Me tin anatheorisi tou asfalistikou, mporei na ginei ena bima alla ousiastiki allagi oxi. Allazei to perityligma, oxi i ousia. Sto telos, pali tha brethoun tropoi gia na parakamftheoun oi nomoi, opos bebaia ginotan kai tha ginetai panta. Gia na doulepsei i mixani xreiazetai aytoi pou tin odigoune na einai MOTIVATED. To thema egkeitai perissotero stin katapolemisi tis dieftharmenis ypokoultouras kai ligotero stin anadiarthrosi ton diadikasion.
anonyme εντάξει κατανοητό αυτό που λες, όμως ένα μεγάλο κομμάτι της οικονομίας είναι συνειδητή αυτοαπασχόληση και δεν μπορεί να είναι και διαφορετικά. Δεν υπάρχουν μόνο εξαναγκασμένοι μπλοκάκιες μισθωτοί ή εξαναγκασμένοι μερικώς απασχολούμενοι.
Ουσιαστικά η πρόταση σου για να πετύχει απαιτεί την πλήρη μισθωτικοποίηση της απασχόλησης.
Αυτό προφανώς δεν μπορεί να συμβεί. Όμως ακόμα κι αν ήταν πιθανό έχεις να λύσεις το κρισιμότερο θέμα που είναι η κατάρρευση της σχέσης εργαζομένων-συνταξιούχων. Για να είναι υγιές το σύστημα η σχέση αυτή πρέπει να είναι 4 εργαζόμενοι προς 1 συνταξιούχο. Τώρα στην πλειοψηφία των 140 ταμείων (με εξαίρεση 14 υπολογίζεται) η σχέση αυτή πάει να πέσει κάτω από 2 εργαζόμενους προς 1 συνταξιούχο.
α) ΣΥΜΦΩΝΩ και τελικά το ΤΑΜΕΙΟ πρέπει να είναι ΕΝΑ. Η Σύνταξη αυτή, που θα είναι ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΗ μέχρις ενα βαθμό ΔΕΝ θα είναι η κεντρική πηγή εισοδήματος των συνταξιούχων, αλλά η ΣΥΜΠΛΗΡΩΑΜΤΙΚΗ
β) ΣΥΜΦΩΝΩ. Διατήρηση ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ και ΑΥΤΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΩΝ ταμείων και ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ, κατ επιλογήν ΚΑΙ με προαιρετική συμμετοχή του εργαζομένου, ΑΛΛΑ υποχρεωτική του εργοδότου, ενόσω συμμετέχει και στο βαθμό που συμμετέχει ο εργαζόμενος. Η ΣΥΝΤΑΞΗ αυτή θα είναι η ΚΥΡΙΑ, (ευχόμεθα για όλους).
γ) ΣΥΜΦΩΝΩ. Η Προνοιακή θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο (α) υπό όρους.
To proto bima pou tha eprepe na kanei mia ypeythyni kybernisi einai na sfiksei ta louria. Den ennoo litotita, ayto to kanei xronia tora, kai plittontai aytoi pou den ftaiane. Ennoo amesi kai ameilikti epiboli dikaiosynis xoris kamia eksairesi. Arsi tis monimotitas stis DEKO. Idiotikopoiiseis. Na sou po meta gia pote o dimosios ypallilos arxizei troxadin kai pos ola arxizoun os dia mageias na douleyoun siga siga.
To "dimosioypalliliki" exei diarreysei kai exei molynei kai ton idiotiko tomea. Me eksairesi ligous epaggelmaties pou kanoun sosta ti douleia tous (kai ayto fainetai apo tin antagonistikotita MERIKON epixeiriseon), oi ypoloipoi douleyoun 8aoro tsougrana. Einai i klassiki tempeliki nootropia: Minimum effort for maximum output with suffering quality.
Edo pou exoume ftasei, to dimografiko einai symptoma, oxi i aitia. Oi epomenes genies prepei na doulepsoun kai oi kybernontes na tous dousoun kinitra gia na to kanoun. Otan i oikonomia meta apo dekaeties ftasei na basizetai se pio gera themeila, tote tha kanei o Ellinas kai 2 kai 3 paidia.
Οταν σταματήσουμε να "λύνουμε" κάθε μας πρόβλημα( ως Δημόσιο,ως ΔΕΚΟ,ως ΟΤΑ,ως Νοσοκομεία,ως επιχειρηματίες,ως άτομα,ως νοικοκυριά) δανειζομενοι, ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ θα αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι "βάλαμε μυαλό".
Ο/Η ρομαντικός πολίτης είπε... Οταν σταματήσουμε να "λύνουμε" κάθε μας πρόβλημα( ως Δημόσιο,ως ΔΕΚΟ,ως ΟΤΑ,ως Νοσοκομεία,ως επιχειρηματίες,ως άτομα,ως νοικοκυριά) δανειζομενοι, ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ θα αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι "βάλαμε μυαλό".
@Γ700 Πρέπει να αντιληφθούμε εξ αρχής ότι, οσάκις ένα σύστημα δεν είναι συνδεδεμένο με το κράτος ΚΑΙ δεν είναι υποχρεωτικό, θα εμφανιζει πάντα "ΚΕΝΑ". Τα κενά αυτά δεν απηχούν αναγκαστικά έλλειμμα δημοκρατίας η κοινωνικής δικαιοσύνης. Πολλές φορές, θα δούμε, εκπροσωπούν απλά το δικαίωμα του ατόμου στην επιλογή και την ελευθερία ή στην κυριαρχία του επί του σώματός του.
Επί του προκειμένου. Προ πολλού και πριν αρχίσει η συζήτηση επί του Ασφαλιστικού ως έχει και ευρίσκεται στις ΗΠΑ, ανέφερα στο προοίμιο ότι περίπου 45 εκατομμύρια Αμερικανών είναι ανασφάλιστοι.
Κατ αρχήν ΔΕΝ πρέπει να συνδέετε αυτά τα άτομα με τους ΠΕΝΟΜΕΝΟΥΣ. Στις ΗΠΑ, όσοι είναι εντός και κάτω του ορίου της φτώχειας, οι ΑΠΟΡΟΙ, έχουν πολλές προνομίες μεταξύ των οποίων και ασφάλιση MEDICAID. Η τελευταία, σε αντίθεση προς την MEDICARE, η οποία παρέχει ασφάλιση Υγείας στους >65 και τους Αναπήρους, καλύπτει τους πενόμενους, όπως πχ τους πάσχοντες από AIDS, οι οποίοι πέραν της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δέχονται και νοσηλευτική και βοητική κάλυψη οίκοι, πλέον των επιδομάτων τους και στέγασης.
ΠΟΙΟΙ είναι λοιπόν τα 45 εκατομμύρια ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ;;;
1. Περίπου 33-50+% αυτών (ανεξακρίβωτοι αριθμοί) είναι νέοι της ηλικίας σας, υγιείς και όχι φτωχοί. Τα άτομα αυτά, in their 20s συνήθως, βρίσκονται μεταξύ πτυχίων και εργάζονται ευκαιριακά, κυρίως στον Τομέα της Φιλοξενίας (γκαρσόνια). Οι εργοδότες τους προσφέρουν συνήθως υγειονομική κάλυψη (το σύνηθες ποσοστό των 2/3 των ασφαλίστρων), αλλά οι νέοι, παρά το γεγονός ότι βγάζουν πολύ καλά χρήματα (γύρω στα 250 δολλάρια Παρασκευή η Σάββατο βράδυ) αρνούνται να πληρώσουν την συμμετοχή τους, τα 75-90 δολλάρια μηινιαία και προτιμούν να παίζουν Ρωσική ρουλέττα, ποντάροντας στα odds ότι δεν θα αρρωστήσουν. Δηλαδή έχουμε εδώ μια περίπτωση ΑΝΕΥΘΥΝΗΣ, πλην νόμιμης συμπεριφοράς. Αυτοί ειναι οι ΕΞ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ και η ύπαρξή τους κατ ουδένα τρόπο συνιστά αποτυχία του συστήματος.
2. Η δεύτερη κατηγορία, πράγματι αφορά σε οικονομικά αδυνάτους, δλδ άτομα με οριακό εισόδημα, τέτοιο μεν ώστε να βρίσκονται ΑΝΩ του ορίου της φτώχειας, αλλά ΜΗ ικανό ανταπόκρισης στο κόστος ασφάλισης μιάς έστω και μονομελούς οικογένειας. Εδώ έχουμε περίπου 10 έως 20 εκατομμύρια Αμερικανών η μεταναστών κατόχων green card και SSN, καθώς και παρανόμων μεταναστών. Αυτό είναι ένα μελανό σημείο, το οποίο χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης και, όπως έθιξα αλλού, η κ. Hillary Rodham Clinton προσανατολίζεται στην εισαγωγή συστήματος Catastrophic Insurance που θα καλύψειαυτές τις περιπτώσεις όσον αφορά στις ιατρικές ανάγκες ρουτίνας που καλύπτονται από μιά επίσκεψη στο ιατρείο. Το θίγω αυτό προς άρση παρεξήγησης. Δλδ, εάν τα άτομα αυτά χρειασθούν νοσηλεία, θα εισαχθούν σε μονόκλινα δωμάτια και θα τους προσφερθούν ακριβώς οι ίδιες υπηρεσίες που το σύστημα προβλέπει, πες, για τον Jay Rockefeller.
Eάν και όταν καλυφθεί αυτό το κενό, ΔΕΝ χωρεί αμφιβολία καμμιά πως το Αμερικανικό Σύστημα θα είναι το καλύτερο του Κόσμου.
Στα καθ' ημάς τώρα. Το Σύστημα της Βασικής Υγειονομικής Εξωνοσοκομειακής κάλυψης υφίσταται μεν στην Ελλάδα, αλλά οι ΠΑΝΤΕΣ καταφεύγουν στους ιδιωτικούς γιατρούς και πληρώνουν cash. Δλδ, οι εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες τις οποίες στερούνται κάπου 10-20 εκατομμύρια οριακών οικονομικά Αμερικανών, ΔΕΝ παρέχονται μέσω της Κοινωνικής Ασφάλισης ούτε στην χώρα μας, ούτως η αλλέως.
Γιά σας, βέβαια, όλα αυτά φαντάζουν απόμακρα και ως υποθετικές καταστάσεις, αλλά αυτό ΔΕΝ είναι αληθές. Με την τρέχουσα διατροφική συμπεριφορά των Ελλήνων, την αδράνεια, την υπέρταση, την παχυσαρκία, το κάπνισμα και τον διαβήτη στα ύψη, οφείλετε να αρχίσετε να αντιμετωπίζετε το κόστος της προληπτικής ιατρικής ως τμήμα των οικονομικών σας υποχρεώσεων του εγγύς μέλλοντος. Αν είναι λοιπόν από τα 40-45 να χρειάζεσθε κάπου 1500-2000 ευρώ ετησίως για ιατρικές/οδοντιατρικές υπηρεσίες, ε τότε είναι ΣΑΦΩΣ more cost-effective να πληρώνετε τα 70 ευρώ μηνιαία ως ασφάλιστρο και να έχετε και την απόλυτη σιγουριά πως σε περίπτωση ανάγκης ενδονοσοκομειακής περίθαλψης θα τύχετε αρίστης αντιμετώπισης ΚΑΙ σε πολιτισμένο περιβάλλον.
.jpg)
Bravo paidia....
ReplyDeleteTh sas legane oi 'eunooumenoi' otan sas vlepane ?
Eprepe na eixate megaliterh afisa, kai na ellege 'ena tameio gia ollous tous Ellhnes'.
ade na diorganosoume twra diko mas silalitirio. Na diksoume kanonika thn dinamh mas.
ReplyDeleteπιο κρίσιμο ακόμα είναι να καταλάβουμε όλοι ότι όταν ένας Έλληνας γεννιέται είναι χρεωμένος με 23,000 περίπου ευρώ δημόσιο χρέος, χ (άγνωστο) ποσό αναλογιστικά ασφαλιστικού χρέους, και απροσδιόριστο περιβαλλοντικό χρέος. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο να γίνει κατανοητό για οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των προοπτικών για τη νέα γενιά.
ReplyDeleteΕξού και το σύνθημα γεννηθήκαμε χρεωμένοι χωρίς να μας ρωτήσει κανείς
Pos sas apodextikane oi alloi eunooumenoi diadilites ?
ReplyDeleteΗμουν και εγώ εκεί......
ReplyDeleteΟ/Η G700 είπε...
ReplyDelete"πιο κρίσιμο ακόμα είναι να καταλάβουμε όλοι ότι όταν ένας Έλληνας γεννιέται είναι χρεωμένος με 23,000 περίπου ευρώ δημόσιο χρέος, χ (άγνωστο) ποσό αναλογιστικά ασφαλιστικού χρέους, και απροσδιόριστο περιβαλλοντικό χρέος. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο να γίνει κατανοητό για οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των προοπτικών για τη νέα γενιά.
Εξού και το σύνθημα γεννηθήκαμε χρεωμένοι χωρίς να μας ρωτήσει κανείς."
Ελα τώρα ΜΗ το παρατραβάς και συ. Η pleureuse σας λείπει να κάνετε και την τεθλιμμένη χήρα.
ΝΑΙ, δεν σας ρώτησαν όταν εκταμίευαν και υποθήκευαν τον μέλλοντα πλούτο, αλλά εσείς εισασταν οι αποδέκτες του κλεμένου χρήματος. Είσαστε ΗΜΙΘΥΜΑΤΑ, αλλά όχι θυματα.
Μεγαλώσατε ωσαν Lord Byrons, εσείς οι γιοί του Λιάκου και της Κρυστάλλως Μπουρνόβα.
ΑΛΛΑ συμφωνούμε πως το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ είναι ΜΕΓΑ ΒΑΡΟΣ και απαλλαγή από αυτό απόλυτη προτεραιότητα και στόχος μας. Οπερ δηλοί πως πρέπει να είμαστε ΟΙΚΟΝΟΜΟΙ προς όλες τις appropriations του προϋπολογισμού και να περνάμε τα κονδύλια από δέκα κόσκινα.
ase re Komfoukie, esy dld thn ebgales me agio xrhma!
ReplyDeleteNAI. ΚΑΙ αυτό μου δίνει φτερά και την αισιοδοξία μικρού παιδιού.
ReplyDeleteThis comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ, ΑΦΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΞΕΖΟΥΜΙΣΕΙ ΕΠΙ 30, 35 Ή 40 ΧΡΟΝΙΑ -ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΑ ΘΑΒΟΥΝ ΙΔΙΟΙΣ ΕΞΟΔΟΙΣ
ReplyDeleteΔεν είναι η πρώτη φορά που ηχούν στα αυτιά μας τα τύμπανα της επίθεσης του καπιταλιστικού κράτους στο μισθό μας. Αυτό το ενοχλητικό βουητό της εξουσίας που με τον κυνικό της τρόπο τραγουδάει σε μια μονάχα νότα τη μελωδία της «σωτηρίας» και της «προστασίας» μας από τους «επερχόμενους κινδύνους» το έχουμε ξανακούσει.
Εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια –γιατί τόσο μακριά πάει η βαλίτσα, οι παλιότεροι το θυμούνται– κάθε φορά που οι πολιτικοί θέλουν να επιβάλλουν νέα, χειρότερα μέτρα στο ασφαλιστικό παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια αντιδραστικά «επιχειρήματα»: «ο πληθυσμός γερνάει αφού δε γεννιούνται πολλά παιδιά» (λες και θα έπρεπε να γεννάμε παιδιά για τα δόντια των επιχειρηματιών και του κράτους και λες και δεν είναι αρκετοί γι’ αυτούς οι μετανάστες που συσσωρεύτηκαν στη χώρα μετά το 1991 και τυγχάνουν άγριας εκμετάλλευσης), «οι άνθρωποι ζούνε περισσότερο» (ναι, οι γονείς μας, παρότι ο μέσος όρος ζωής έχει κατέβει κατά τρία έως επτά χρόνια, δεν τους έχουν κάνει ακόμα τη χάρη να ψοφήσουν όλοι) και έτσι –καταλήγουν οι επιστήμονες που δουλεύουν για λογαριασμό τους– «η αναλογία εργαζόμενων/συνταξιούχων πάει από το κακό στο χειρότερο και τα ασφαλιστικά ταμεία», λένε, «θα καταρρεύσουν».
Επειδή λοιπόν οι άνθρωποι θέλουν να «σώσουν» τα ταμεία «μας» προτείνουν, με χρονοδιάγραμμα μιας δεκαετίας, μια σειρά από συγκεκριμένα μέτρα (τα οποία, φυσικά, τα έχουν επεξεργαστεί επιτροπές επιστημόνων –άλλη μια απόδειξη ότι η επιστήμη δεν είναι ουδέτερη):
–Να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης, πρώτα από όλα με την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων των μητέρων με ανήλικα παιδιά, της 35ετίας χωρίς όριο ηλικίας για τους προσληφθέντες πριν το 1982 και της 35ετίας στο 58ο έτος ηλικίας για τους προσληφθέντες πριν το 1993. Έτσι θέλουν να πετύχουν σταδιακά τη σύγκλιση όλων στο όριο των 65 χρόνων που ισχύει για τους προσληφθέντες μετά το 1993 εργαζόμενους. (Σήμερα ο πραγματικός μέσος όρος συνταξιοδότησης των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα είναι τα 60 χρόνια και στο δημόσιο τα 61. Πράγμα που οι θιασώτες της «ενεργού γήρανσης» θεωρούν απαράδεκτο!)
–Να μειωθούν κατά το ήμισυ τα επαγγέλματα/ένσημα που χαρακτηρίζονται βαρέα και ανθυγιεινά.
–Να ενοποιηθούν τα ταμεία –κατ’ εφαρμογήν του νόμου Ρέππα- ώστε τα πιο εύρωστα ταμεία να καλύψουν τα «ελλείμματα» του ΙΚΑ και τα ασφαλιστικά «δικαιώματα» όλων να εξισωθούν προς τα κάτω (όπως γίνεται με την προωθούμενη ενοποίηση των ταμείων των τραπεζικών στο ΙΚΑ).
–Να μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις –πάλι κατ’ εφαρμογήν του νόμου Ρέππα (νόμος 3029/02) που μειώνει το ποσοστό του επικουρικού στο 20%.
–Να αυξηθούν οι «εισφορές των εργαζομένων» (δηλ. να μειωθεί ο άμεσος μισθός).
–Να υπολογίζεται η σύνταξη με βάση την τελευταία 10ετία. Ήδη με τους ισχύοντες νόμους το κράτος έχει μειώσει την κύρια σύνταξη στο 70% του τελευταίου μισθού. Ορίζοντας ταυτόχρονα ως τελευταίο μισθό το μέσο όρο των τελευταίων πέντε χρόνων αποσύνδεσε τις συντάξεις από την αύξηση του άμεσου μισθού και τις μείωσε τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα από 20% ως 35%.
–Να «αξιοποιηθούν πιο δημιουργικά» τα αποθεματικά των Ταμείων.
Έχει ήδη γίνει αντιληπτό, αλλά θα το δούμε και παρακάτω, ότι οι τύποι δεν μας λένε τίποτα καινούργιο και απλά ολοκληρώνουν όσα ξεκίνησαν οι προκάτοχοί τους. Κατ’ αρχήν, όμως, ν’ απομυστικοποιήσουμε λίγο κάποιους όρους που ακούγονται κατά κόρον αυτές τις μέρες. Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ούτε «δικαίωμα» ούτε «δημόσιο αγαθό», στον ίδιο βαθμό που ούτε ο άμεσος μισθός είναι «δικαίωμα» ή «δημόσιο αγαθό». Αυτό το άθλιο μεροκάματο του τρόμου που παίρνουμε βγάζοντας τα συκώτια μας άλλοι μέσα στις οικοδομές, άλλοι στα εργοστάσια, άλλοι στα μαγαζιά και τα γραφεία και άλλοι στις σχολικές αίθουσες δεν αποτυπώνει τίποτα άλλο από την αξία αναπαραγωγής της εργατικής μας δύναμης και μας δίνεται ως ένα μικρό μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που εμείς παράγουμε έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να… δουλεύουμε. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση (όπως και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) είναι κομμάτι του έμμεσου, κοινωνικού μισθού που δε μας δίνεται στο χέρι αλλά συγκεντρώνεται σε έναν «κοινό» κουμπαρά με τις «εισφορές» των αφεντικών μας. Ενάντια στο γνωστό παραμύθι που λέει ότι κράτος, αφεντικά και μισθωτοί είμαστε όλοι «συνεταιράκια», «ισότιμοι» παραγωγοί και μέτοχοι της «εθνικής πίτας» και ότι όλοι «συμβάλλουμε» στο «κοινό» ταμείο που διαχειρίζεται το κράτος, έχει μεγάλη σημασία να τονίσουμε ότι η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι παρά μερίδιο μισθού που δεν κυκλοφορεί σαν ατομικό και που εμείς «συναινούμε» να μας δίνεται έμμεσα, επιπλέον του άμεσου μισθού. Ιστορικά, μόνο μετά την κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, σε συνθήκες «πλήρους» απασχόλησης, το κράτος και το κεφάλαιο δημιούργησαν το σύγχρονο αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για να εμπεδωθεί ένα αίσθημα ασφάλειας στους εργαζόμενους και άρα να αυξηθεί η παραγωγικότητά τους. Δηλ. για να δουλεύουμε πιο εντατικά σήμερα, ξέροντας ότι όταν γεράσουμε θα έχουμε μια εξασφαλισμένη σύνταξη.
Φυσικά, όπως και ο άμεσος μισθός, έτσι και η ασφάλιση είναι πεδίο κοινωνικού ανταγωνισμού και το μέγεθός της είναι αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δύναμης. Στο παρελθόν είχαμε καταφέρει να αποσυνδέσουμε την αύξηση του μισθού από την άνοδο της παραγωγικότητας και να ρίξουμε το κεφάλαιο σε κρίση. Τα αφεντικά έβαλαν σαν στόχο την υποτίμηση και πειθάρχηση της εργατικής δύναμης και κατάφεραν να αντιστρέψουν την κρίση κερδοφορίας μέσω της άντλησης απόλυτης υπεραξίας (επιμήκυνση του χρόνου εργασίας, μείωση του μισθού). Όλα αυτά μπορεί να μη δημιούργησαν ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, προκάλεσαν όμως με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών νέες διαιρέσεις εντός της εργατικής τάξης και, μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, διατήρησαν σε ικανοποιητικά για το κεφάλαιο επίπεδα την παραγωγικότητα της εργασίας. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια η νεοφιλελεύθερη επίθεση του κράτους προσπαθεί να μειώσει όχι μόνον τον άμεσο αλλά και τον έμμεσο μισθό, δηλ. την ασφάλιση. Πώς λοιπόν έχει διαχειριστεί μέχρι σήμερα το κράτος, με τη συμμετοχή των εργοδοτών και των συνδικαλιστών, το ασφαλιστικό σύστημα και πώς έχει μεθοδεύσει την επίθεσή του;
–Με το νόμο Σιούφα (νόμος 2084/92) διαίρεσε τους εργαζόμενους σε «παλιούς» και «νέους» καταφέρνοντας έτσι να αυξήσει για τη νέα γενιά το χρόνο εργασίας.
–Aυτομειώνει τις εισφορές του. Δεν εισφέρει στην κύρια σύνταξη όσων ασφαλίστηκαν στον ιδιωτικό τομέα μέχρι τις 31-12-1982. Δεν εισφέρει το ποσοστό των 3/9, που το ίδιο καθόρισε με νόμο, για τους ασφαλισμένους μετά την 1-1-1993 ούτε συμμετέχει στο ΙΚΑ με το 1% του ΑΕΠ που το ίδιο θεσμοθέτησε. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα χρέη του κράτους προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,8 δισ. ευρώ.
–Με την αδιάκοπη ψήφιση νόμων περί εργοδοτικών εισφορών έχει βοηθήσει τα αφεντικά να μειώσουν τη συνολική εισφορά που καταβάλλουν για κάθε έναν εργαζόμενο που εκμεταλλεύονται. Στις τράπεζες, για παράδειγμα, μειώθηκαν οι εργοδοτικές εισφορές των τραπεζιτών κατά 50%.
–Κάνει συνέχεια ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα τεράστια χρέη των επιχειρήσεων μετατρέποντάς τα σε μικρόποσες μηνιαίες δόσεις, οι οποίες είτε καταβάλλονται με καθυστέρηση ετών είτε δεν καταβάλλονται ποτέ. Τα χρέη των επιχειρήσεων προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,5 δισ. ευρώ.
–Έχει προβλέψει, με το νόμο Ρέππα, την εισαγωγή στο χρηματιστήριο του 70% των αποθεματικών των ταμείων σε μια προσπάθεια να συνδεθούν οι έως τώρα αδρανοποιημένοι κουμπαράδες των ασφαλισμένων με την καπιταλιστική επενδυτική δραστηριότητα. Το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο, μόνο την περίοδο 1999-2001, κόστισε περίπου το 25% των αποθεματικών των ταμείων.
–Με διαρκείς νόμους μετά το 1990, οι οποίοι επεκτείνουν την επισφαλή εργασία (συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωρομισθίες, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, απελευθέρωση των απολύσεων κτλ.) έχει καταφέρει όχι μόνο να μειώσει τις ασφαλιστικές απολαβές των εργαζόμενων αλλά και τα έσοδα των ταμείων. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως.
Να λοιπόν από που προκύπτουν τα περίφημα «ελλείμματα» των ταμείων, η πρόφαση που χρειάζονται το κεφάλαιο και το κράτος του για να αυξήσουν τα όρια ηλικίας και να περικόψουν τις συντάξεις. Τα «ελλείμματα» δεν είναι παρά η επέκταση της επίθεσης του κεφαλαίου στη σφαίρα της διανομής, που έρχεται σα συνέπεια της επίθεσης στη σφαίρα της παραγωγής και της αναπαραγωγής, δηλ. στις εργασιακές σχέσεις. Αυτή η επίθεση, όπως είπαμε, συνεχίζεται αμείωτη και αποτελεί την κύρια αιτία των «αντικειμενικών προβλημάτων» των ταμείων. Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε λίγο δίπλα μας. Τα εργοτάξια, οι ΔΕΚΟ, τα γραφεία, τα μαγαζιά, τα σχολεία είναι πλέον γεμάτα από εποχικούς, μερικώς απασχολούμενους, ενοικιαζόμενους, εργαζόμενους με το κομμάτι, δήθεν αυτοαπασχολούμενους με συμβάσεις έργου, ωρομίσθιους, άμισθους μαθητευόμενους. Η αθλιότητα των εργασιακών τους σχέσεων και η μερικότητα της απασχόλησής τους έχει άμεση αντανάκλαση στην ασφαλιστική τους υποβάθμιση (όπως και στην υποβάθμιση όσων είναι διορισμένοι ή δουλεύουν ακόμα με συμβάσεις αορίστου χρόνου εργασίας). Να, λοιπόν, γιατί η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων διαρκώς μειώνεται, όπως λένε οδυρόμενοι οι κρατικοί αξιωματούχοι. Αφού φρόντισαν να αυξάνουν κάθε χρόνο την επισφαλή εργασία με χιλιάδες εργάτες-λάστιχο, που ποιος ξέρει πώς κι αν ασφαλίζονται, αφού φρόντισαν δηλ. να τους μετατρέψουν σε αόρατους εργαζόμενους, έρχονται με περίσσιο θράσος και μας λένε ότι η αναλογία συνταξιούχων-εργαζόμενων είναι προβληματική, τα «ελλείμματα» κλπ.
Μακροπρόθεσμα, το νέο ασφαλιστικό σύστημα που θέλουν να δημιουργήσουν για τις νέες γενιές θα στηρίζεται στη λογική του «όσα βάζεις, τόσα θα παίρνεις» και προβλέπει τρεις πυλώνες ασφάλισης: μια ελάχιστη δημόσια «κατώτατη σύνταξη», επαγγελματική ασφάλιση και ιδιωτική ασφάλιση ανάλογα με τις αντοχές της τσέπης του καθενός. Ένα σύστημα δηλ. που η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης θα έχει μετακυληθεί στους ίδιους τους ατομικοποιημένους μισθωτούς.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία τώρα. Αυτά τα λαμόγια αξίζουν ιδιαίτερης μνείας. Όταν ο Μητσοτάκης και ο Σουφλιάς ξεκίνησαν την επίθεση εναντίον μας το 1990 (επίθεση που ολοκλήρωσε ο Ρέππας το 2002), τη ΓΣΕΕ διοικούσε μία συμμαχία της ΠΑΣΚΕ και της ΕΣΑΚ (Κανελλόπουλος πρόεδρος, Θεωνάς γραμματέας), η οποία, αφού δέχτηκε τους πρώτους νόμους για τη μερική απασχόληση, δέχτηκε κατόπιν την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, το χτύπημα των αναπηρικών συντάξεων και των ΒΑΕ και πρόσφερε στο κράτος τρία μεροκάματα κάθε εργαζόμενου το χρόνο (40 δισ. δρχ. τότε) για την κάλυψη των «ελλειμμάτων»! Η ΓΣΕΕ ήταν αυτή που εισηγήθηκε τότε την περιβόητη «εθνική συμφωνία για την κοινωνική ασφάλιση» (17/9/90), πρότεινε την «τριμερή χρηματοδότηση» και εισήγαγε τη λογική της ανταποδοτικότητας. Μέχρι και σε «πρωτόκολλο συναντίληψης» κατέληξαν τον Ιούλη του ’92 με την τότε κυβέρνηση της ΝΔ όλες οι παρατάξεις της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΣΥΝ-ΕΣΑΚ). Συναντίληψη που οδήγησε στο ξεπούλημα των μαζικών απεργιακών κινητοποιήσεων μετά την κατάθεση του νόμου Σιούφα («συμφωνία έξι σημείων με τον ΣΕΒ»). Το 2002 κατάπιε αμάσητο το νόμο Ρέππα, αν δεν τον υπερασπίστηκε κιόλας. Σήμερα η ΓΣΕΕ (και από κοντά και η ΑΔΕΔΥ) αντιδρά μόνο στις πιο δυσμενείς ρυθμίσεις του Μαγγίνα, ενώ συνεχίζει στο ίδιο βιολί: τα «ελλείμματα», λέει, δεν οφείλονται στην εισφοροδιαφυγή των αφεντικών, αν αυξηθούν οι «εισφορές» τους και ασφαλιστούν κανονικά όλοι οι εργαζόμενοι στα ταμεία, αυτό θα είναι «αντιπαραγωγικό», «αντιαναπτυξιακό». Το πρόβλημα βρίσκεται στη διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων από το κράτος, ας φτιάξουμε λοιπόν ένα «μεικτό» ασφαλιστικό σύστημα, όπου η επικουρική σύνταξη θα είναι κεφαλαιοποιητική (και μεταξύ άλλων θα τζογάρεται και στο χρηματιστήριο) και δώστε την σε μας τους εκπροσώπους των εργατών να τη διαχειριζόμαστε!
Ας περάσουμε τώρα στο ψητό: Τι να κάνουμε;
Κατ’ αρχήν να αυτομορφωθούμε, να αρχίσουμε να διαβάζουμε, να την ψάχνουμε συλλογικά και να μην αφήνουμε τις διάφορες επιτροπές σοφών να μας πουλάνε τα παραμύθια τους. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στα συνδικάτα στα οποία κυριαρχεί το κομματικό-παραταξιακό συμφέρον και η ψηφοθηρική ανέλιξη των στελεχών τους. Η εμπειρία μάς έχει δείξει ότι ακόμα και ο «ανεξάρτητος» παραταξιακός συνδικαλισμός (βλ. τον «υπεύθυνο» συνδικαλισμό της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην περσινή απεργία των δασκάλων) διατηρεί ακέραιη τη λογική της ανάθεσης και δεν καταλήγει παρά στη στήριξη του κράτους των κομμάτων και της κοινωνίας των πολιτών και των κολλητών: «γειά σου εκπρόσωπε, τι γίνεται με το θέμα μου• α, και με κείνο το ασφαλιστικό που λέγαμε;». «Ναι, κάτσε να δούμε τι θα κατεβάσει η κυβέρνηση και βλέπουμε».
Το μόνο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι η ύπαρξη γενικών συνελεύσεων που, αν μη τι άλλο, επιτρέπουν να ακουστεί τουλάχιστον η λογική της ταξικής αυτονομίας. Συντασσόμαστε με όσες αποφάσεις γενικών συνελεύσεων ή αυτόνομων ριζοσπαστικών πρωτοβουλιών λένε ρητώς και σαφώς :
–Δεν πρόκειται να πεθάνουμε δουλεύοντας. Όχι μόνο δε δεχόμαστε καμμία νέα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αλλά ζητάμε επίσης να καταργηθούν οι νόμοι του Σιούφα και του Ρέππα (νόμοι 2084/92 και 3029/02).
–Κατάργηση όλων των νόμων για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
(Αυτό προϋποθέτει ότι οι παλιότεροι αγωνίζονται και για τους νεότερους που πιθανόν να μη δουν σύνταξη ούτε στον ύπνο τους).
–Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης σημαίνει αύξηση του χρόνου εργασίας. Μείωση του χρόνου εργασίας σήμερα, εδώ και τώρα.
–Αύξηση του έμμεσου, κοινωνικού μισθού που καταβάλλουν τα αφεντικά στα ταμεία με ταυτόχρονη αύξηση του άμεσου μισθού. Ένταξη όλων των επαγγελμάτων στα βαρέα και ανθυγιεινά. (Άλλωστε κάθε μορφή μισθωτής εργασίας βλάπτει τη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου).
–Πλήρης άμεσος και έμμεσος μισθός, ίσος με την καλύτερη συλλογική σύμβαση, σε όλους τους άνεργους συναδέλφους μας.
–Συντονισμένες απεργίες διαρκείας αμέσως μετά τα Χριστούγεννα• δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο εργασίας και γειτονιά• ανοιχτό συντονιστικό όλων των επιτροπών αγώνα που θα σχηματιστούν. Καμιά ανάθεση του αγώνα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Επιμένουμε πάνω στο ζήτημα της δημιουργίας μαζικών επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο εργασίας και γειτονιά• επιτροπές που δε θα κάνουν τη λάντζα των κάθε είδους κομματικών οργανώσεων, συνδικαλιστικών παρατάξεων και ηγεσιών –σαν τις επιτροπές «φορέων και πολιτών» που γνωρίσαμε πέρσι με την κινητοποίηση ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16– αλλά θα συζητάνε σε προλεταριακή βάση και θα φροντίσουν ώστε εμείς οι απεργοί, το πιο ζωντανό κομμάτι των κινητοποιήσεων, να έχουμε τον έλεγχο του περιεχομένου και της μορφής του αγώνα μας. Ο,τιδήποτε λιγότερο απ’ αυτό ισοδυναμεί με κοροϊδία και παραίτηση από τον αγώνα πριν ακόμα καν αυτός (ξανα)ξεκινήσει.
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
11/12/2007
@ anonymous
ReplyDelete–Δεν πρόκειται να πεθάνουμε δουλεύοντας
Apo PAXOS kindyneuoun na pethanoun OLOI oi Ellines. KAI paxos simainei TEMPELIA, YPERFAGIA i syndyasmo autwn.
-12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2ΟΟ7
ReplyDelete-Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
-Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ.
Σ'αυτό το συλλαλητήριο υπήρχε κάτι διαφορετικό.Ηταν όλη η κοινωνία παρούσα.
Με πολυχρωμία στην έκφραση των προτεραιοτήτων.
Με αγωνία για τη πορεία της χώρας.
Με ελευθερία και φαντασία στη διατύπωση των μηνυμάτων.
Με παρουσία όλων των γενεών.
Με κυριαρχία των αισθημάτων ΚΑΙ ΑΙΤΗΜΆΤΩΝ Αλληλεγγύης.
Με πίστη σττην αποτελεσματικότητα ενός άλλου(ειρηνικού) τρόπου διεξαγωγής κοινωνικών αγώνων.
ΗΤΑΝ Η 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2007.
ΗΤΑΝ Η ΜΕΡΑ ΤΗς ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ.
@ "anonymous"
ReplyDelete"Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως."
Κατ αρχήν θα άξιζε να μάθουμε την πηγή περί παρουσίας 1 εκατομμυρίου ανασφαλίστων.
Αλλά έστω πως είναι ακριβής. Μας λες λοιπον [9 δισεκατομμύρια: 1 εκατομμύριο = 9,000 ευρώ] ότι οι εισφορές κατά εργάτη μηνιαίως, υπο κανονικές συνθήκες ανερχονται σε 750 ευρώ;;;;;;
ΜΗΠΩΣ είσαι συγγενής του
ΒΑΡΩΝΟΥ MUNCHHAUSEN;;;
Ατυχώς Παρμενίδη μου ήταν μιά ακόμα banalite'.
ReplyDeleteΑλλά είπαμε προέκυψαν 2 καλά
1) Εκανε ο κόσμος λίγη γυμναστική και
2) Είχαμε επί 24 ώρες καλή τηλεόραση, οπερ ΕΥΛΟΓΙΑ
Καλέ υποφέρω να βλέπω τον φτωχό λαό να υποφέρει. Ξέρετε ΤΙ κόπος είναι να πας στα "χειμερινα θερετρα"
ReplyDeleteΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ
Κλειστα τα πάντα ΠΑΝΤΟΥ απο τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ παρακαλώ.
Αχ αχ, ΦΤΩΧΕΙΑ μεσα στην πλάση ετούτη
έχεις τα πιό πολλάααα παιιιιδιά
ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ και Η ΒΕΜΠΟ
Eάν πάντως ο Καραμανλής προχωρήσει, θα ΚΕΡΔΙΣΕΙ άλλες 3 ΕΚΛΟΓΕΣ με ΑΝΕΤΗ αυτή τη φορά πλειοψηφία.
ReplyDeleteΚΑΙ ΕΑΝ φροντισει ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΩΣ ΚΑΙ την εξυγίανση των ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΩΝ, τότε θα κερδίσει συνολικά 5 εκλογές.
"Ο/Η PARMENIDES είπε...
ReplyDeleteΣ'αυτό το συλλαλητήριο υπήρχε κάτι διαφορετικό.Ηταν όλη η κοινωνία παρούσα.
ΛΑΘΟΣ Παρμενίδη μου. Οι θετικοί άνθρωποι που γνωρίζουν πως εκ του ΜΗ έχοντος ουκ αν λαβης ΑΠΕΣΧΟΝ του συλλαλητηρίου.
Παρούσα ήταν πάλι όλη η κατηγορία των Ελλήνων που μπαίνει στη μπανιέρα μιά φορά στις 3 βδομάδες.
κομφούκιε μερικές φορές είσαι απλός απαράδεκτος
ReplyDeleteΘα κάνω την απλή πράξη:
ReplyDelete12(μήνες)*750(ευρώ)*1.000.000 = 9.000*1.000.000 = 9.000.000.000
τι σημαίνει αυτό;
ReplyDeleteΚομφούκιε
ReplyDeleteδεν πας να κρεμαστείς για να τελειώνουμε με τη θλιβερή σου ύπαρξη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
ReplyDeleteΑρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως.
Σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΙΚΑ
Όσον αφορά την αδήλωτη εργασία το 2006 τα διαφυγόντα έσοδα μόνο για το ΙΚΑ ήταν της τάξης του 2,2 δισ. ευρώ και στο σύνολο των ταμείων έφτασαν τα 4,5 δισ. ευρώ.
Αν προσθέσουμε σε αυτά και την ασφάλιση των ανέργων που είναι 398.000 και τις απώλειες που προκύπτουν από τη μερική απασχόληση κλπ. εύκολα φτάνουμε στα 9 δισ.
ΑΠΟ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ προς ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ του ΠΕΡΙΣΣΟΥ
ReplyDeleteΤην πράξη την κάναμε ήδη εμείς, άρα είναι βλακώδες να την επαναλαμβάνεις.
Αυτό που ρωτάμε ντήαρ προβοκάτορα της καταφωτιάς, ΥΠΑΡΧΕΙ έστω και ένας εργάτης για τον οποίο, οι μηνιαίες εργοιδοτικές εισφορές ΟΜΟΥ, οι δικές του ΚΑΙ του εργοδοτου είναι 750 ευρώ;;;;;;; δηλαδή κάπου 705-90% του μισθού;;;;;;
Προς προβοκάτορα
ReplyDelete"Σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΙΚΑ
Όσον αφορά την αδήλωτη εργασία το 2006 τα διαφυγόντα έσοδα μόνο για το ΙΚΑ ήταν της τάξης του 2,2 δισ. ευρώ και στο σύνολο των ταμείων έφτασαν τα 4,5 δισ. ευρώ."
Α ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΠΤΩΣΗ 50% ε;;;
μα εγώ που έκανα την πράξη συμφωνώ μαζί σου κομφού.
ReplyDeleteΔεν έκανα ΚΑΜΙΑ έκπτωση
ReplyDeleteΑν παρατήρησες το κείμενο έλεγε τα εξής:
"Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως."
Επομένως, δεν αφορούσε μόνο την αδήλωτη εργασία για την οποία τα διαφυγόντα έσοδα υπολογίζονται σε 4.5 δισ. σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΙΚΑ και των ταμείων!
Ο/Η Anonymous είπε...
ReplyDelete"Κομφούκιε
δεν πας να κρεμαστείς για να τελειώνουμε με τη θλιβερή σου ύπαρξη;"
ΟΧΙ ΠΟΤΕ.
Εσείς θέλετε Μεσαίωνα διότι μόνο σε αθλιότητα μπορεί να υπάρξει κομμουνιστικό κόμμα.
ΑΛΛΑ σε Μεσαίωνα ΔΕΝ θα μετατρέψετε τη πατρίδα μου.
Θα είμαστε ΠΑΝΤΑΧΟΥ παρόντες να καταγγέλλουμε την ad infinitum provocatsia του αθλίου σας κόμματος.
ΤΙ σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Εδώ μιλάμε για εξ εισοφοροδιαφυγής διαφυγούσες εισπράξεις ΙΚΑ και άλλων ταμείων.
ReplyDeleteΕπί πλέον, τουλάχιστον 50% των ανέργων, τόχουμε συζητήσει ad nauseam ΔΕΝ είναι άνεργοι ΑΛΛΑ δεν εργάζονται κατ επιλογήν τους (ΑΕΡΓΟΙ) και δικαίωμά τους.
ΤΙ σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Εδώ μιλάμε για εξ εισοφοροδιαφυγής διαφυγούσες εισπράξεις ΙΚΑ και άλλων ταμείων.
ReplyDeleteΑυτό το λες εσύ. Το κείμενο δεν αναφερόταν ειδικά σε αυτό. Αλλά τα υπόλοιπα τα κατάπιες κανονικά (7.5 δισ. χρέη εργοδοτών, 7.8 δισ. χρέη δημοσίου). Επαναλαμβάνω:
"Με το νόμο Σιούφα (νόμος 2084/92) διαίρεσε τους εργαζόμενους σε «παλιούς» και «νέους» καταφέρνοντας έτσι να αυξήσει για τη νέα γενιά το χρόνο εργασίας.
–Aυτομειώνει τις εισφορές του. Δεν εισφέρει στην κύρια σύνταξη όσων ασφαλίστηκαν στον ιδιωτικό τομέα μέχρι τις 31-12-1982. Δεν εισφέρει το ποσοστό των 3/9, που το ίδιο καθόρισε με νόμο, για τους ασφαλισμένους μετά την 1-1-1993 ούτε συμμετέχει στο ΙΚΑ με το 1% του ΑΕΠ που το ίδιο θεσμοθέτησε. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα χρέη του κράτους προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,8 δισ. ευρώ.
–Με την αδιάκοπη ψήφιση νόμων περί εργοδοτικών εισφορών έχει βοηθήσει τα αφεντικά να μειώσουν τη συνολική εισφορά που καταβάλλουν για κάθε έναν εργαζόμενο που εκμεταλλεύονται. Στις τράπεζες, για παράδειγμα, μειώθηκαν οι εργοδοτικές εισφορές των τραπεζιτών κατά 50%.
–Κάνει συνέχεια ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα τεράστια χρέη των επιχειρήσεων μετατρέποντάς τα σε μικρόποσες μηνιαίες δόσεις, οι οποίες είτε καταβάλλονται με καθυστέρηση ετών είτε δεν καταβάλλονται ποτέ. Τα χρέη των επιχειρήσεων προς τα ταμεία θα αγγίξουν με τη λήξη του 2007 τα 7,5 δισ. ευρώ.
–Με διαρκείς νόμους μετά το 1990, οι οποίοι επεκτείνουν την επισφαλή εργασία (συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωρομισθίες, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, απελευθέρωση των απολύσεων κτλ.) έχει καταφέρει όχι μόνο να μειώσει τις ασφαλιστικές απολαβές των εργαζόμενων αλλά και τα έσοδα των ταμείων. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο από την ασφάλιση των άνεργων και του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργατών (ντόπιων και μεταναστών) τα ταμεία θα μπορούσαν να εισπράξουν 9 δισ. ευρώ ετησίως."
Επί πλέον, τουλάχιστον 50% των ανέργων, τόχουμε συζητήσει ad nauseam ΔΕΝ είναι άνεργοι ΑΛΛΑ δεν εργάζονται κατ επιλογήν τους (ΑΕΡΓΟΙ) και δικαίωμά τους.
Οι άεργοι ρε ζωντόβολο δεν υπολογίζονται στο ποσοστο ανεργίας!! Για να καταγράφεσαι ως άνεργος πρέπει να είσαι ΔΗΛΩΜΕΝΟΣ
ΕΝΑ πράγμα πάντως τόπιασες σωστά.
ReplyDeleteΤο ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ θα στραφεί γύρω από ΔΥΟ ΠΥΛΩΝΕΣ
1) την ελάχιστη σύνταξη επιβίωσης που θα έχει αναδιανεμητικό χαρακτήρα και
2) την ΣΥΝΤΑΞΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ (κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα) η οποία μπορεί να εξασφαλισθεί μέσω διαφορετικών οργάνων δλδ Επαγγελματικού Ταμείου η Ιδιωτικής Ασφάλισης ή αμφοτέρων.
Η #2 θα είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ και ο ασφαλιζόμενος θα μπορεί στο τέλος του εργασιακού βίου να αποσύρει το ποσό ολόκληρο Η να το εκχωρει στο Επαγγελματικο Ταμείο του Η σε Ιδιωτική Εταιρεία έναντι ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ (και θα επιλέγει τον πλέον αποδοτικό φορέα).
ΕΤΣΙ θα απαλλαγεί ο εργαζόμενος από την σκλαβιά της κακοδιαχείρισης ΚΑΙ θα μπορεί ο ίδιος να αποφασίζει ΟΧΙ μόνο για τα ποσοστά του μισθού του που θα αποταμιεύει μηνιαίως (και να τα αυξομειώνει κατά το δοκούν, ανα τρίμηνο), ΑΛΛΑ ΚΑΙ για την μεθοδο επένδυσης αυτών των χρημάτων.
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ του ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ επί των ΧΡΗΜΑΤΩΝ του.
ΤΕΛΟΣ στην ΤΥΡΑΝΝΙΑ
Η αύξηση της νόμιμης απασχόλησης σε ποσοστά αντίστοιχα με τα ευρωπαϊκά (δηλαδή από 60-61% που είναι σήμερα στην Ελλάδα σε περίπου 75% που είναι στις χώρες της ΕΕ) είναι απαραίτητη για να πάρει βαθιά ανάσα το ασφαλιστικό.
ReplyDeleteΑπό εκεί και πέρα ο παραπάνω υπολογισμός δεν ισχύει, διότι πολύ απλά προϋποθέτει εισφορές σχεδόν ίσες με το μισθό.
Οι άεργοι ρε ζωντόβολο δεν υπολογίζονται στο ποσοστο ανεργίας!! Για να καταγράφεσαι ως άνεργος πρέπει να είσαι ΔΗΛΩΜΕΝΟΣ
ReplyDeleteAΚΡΙΒΩΣ
Η πλειοψηφία αυτών των ΔΗΛΩΜΕΝΩΝ (για να παίρνουν τους παράδες του ΟΑΕΔ) καθ υποτροπήν απορρίπτει τις εργασίες που της προσφέρονται Η απορρίπτεται από εργοδότες εργασιών στις οποίες έχουν βλέψεις.
Χωρίς την πάταξη της εκτεταμένης αδήλωτης εργασίας, την ανάληψη μέτρων για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, τον περιορισμό του επιπέδου της εισφοροδιαφυγής και την καλύτερη διαχείριση στο ασφαλιστικό θα ακσούνται πάντα αφόρητες πιέσεις.
ReplyDeleteΑπό εκεί και πέρα το ασφαλιστικό σύστημα έτσι όπως είναι σήμερα στην Ελλάδα ΔΕΝ ΠΑΕΙ. Θέλει αλλαγή
Ανάμεσα σε άλλα έχουμε προτείνει
ReplyDeleteα) τη δημιουργία ενός πλήρως αυτοδιοαχειριζόμενου ενιαίου κοινωνικού συνταξιοδοτικού ταμείου για όλους τους Έλληνες , με κοινούς κανόνες λειτουργίας και ένα ενιαίο και ευμεγέθη αποθεματικό , το οποίο θα λειτουργεί στη λογική του κοινού «εθνικού κορβανά». Το ταμείο αυτό μπορεί να δημιουργηθεί με συγχώνευση όλων των ταμείων κύριας ασφάλισης στο ΙΚΑ, αφού πρώτα προηγηθεί η σταδιακή ομαδοποίηση των ταμείων σε τρία : ένα για δημοσίους υπαλλήλους, ένα για ελεύθερους επαγγελματίες και ένα για μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα.
β) τη διατήρηση όλων των επαγγελματικών ταμείων ως ανεξάρτητα ταμεία συμπληρωματικής οικιοθελούς ασφάλισης, που όμως δεν χρηματοδοτούνται από πόρους υπέρ τρίτων .
γ) το λογιστικό και ουσιαστικό διαχωρισμό των προνοιακών δαπανών που χρηματοδοτεί ο κρατικός προϋπολογισμός από τις δαπάνες βάσει ανταποδοτικών εισφορών για συντάξεις .
δ) την αποδέσμευση του κλάδου υγείας από τον κλάδο σύνταξής μέσα από την κατάργηση των επιμέρους ταμείων υγείας και το πέρασμα των υποδομών τους στο ΕΣΥ. Όλοι οι Έλληνες πρέπει να αποκτούν ατομικό κωδικό ασφάλειας υγείας από τη στιγμή που γεννιούνται, που θα τους κατοχυρώνει πρόσβαση σε υψηλής στάθμης δημόσιες υπηρεσίες υγείας, ανεξάρτητα από το επάγγελμα των γονιών τους και μελλοντικά ανεξάρτητα από το δικό τους επάγγελμα.
Ο παραπάνω υπολογισμός ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ δεν αφορά μόνο τα διαφυγόντα έσοδα από την αδήλωτη εργασία που ανέρχονται σύμφωνα με εκτιμήσεις των ίδιων των ταμείων σε 4.5 δισ. ευρώ ετησίως.
ReplyDeleteΑφορά και τις απώλειες που οφείλονται στην επέκταση της αυταπασχόλησης, της μερικής εργασίας, κλπ κλπ. Επιπλέον, ως πολιτικός στόχος τίθεται και η ΑΣΦΑΛΙΣΗ των ανέργων (που θα εισφέρει πόρους)
Συμφωνούμε όλοι ότι όσα χρήματα και να ρίξεις στο Ασφαλιστικό(εισφορές εργαζομένων,εργοδοτών,κράτους,φόροι υπέρ τρίτων κλπ) ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΣΤΟ ΠΙΘΟ ΤΩΝ ΔΑΝΑΙΔΩΝ;
ReplyDeleteΑκόμα και αν όλοι πληρώσουν όλα όσα χρωστάνε το Ασφαλιστικό ΔΕΝ λύνεται.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΣΟΔΩΝ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗς ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗς ΤΩΝ ΠΥΡΑΝΓΧΑΣ.
Η Γ700 κινδυνεύει γίνει βορά των πυράνχας.
ReplyDeleteΗ Γ700 γ*μει τα πιράνχας
ReplyDeleteπροσθέσαμε κι άλλες φωτογραφίες
ReplyDeleteΓύρω από τα ασφαλιστικά Ταμεία,γύρω από τα Νοσοκομεία ,γύρω απο τους ΟΤΑ,γύρω από τις ΔΕΚΟ,γύρω απο τα Πανεπιστήμια,ΤΡΙΓΥΡΊΖΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΥΡΑΝΧΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ.
ReplyDeleteΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑΙΖΟΥΜΕ ΑΛΛΟ.
φάτε τα πιράνχας
ReplyDeleteΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΣΟΔΩΝ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗς ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗς ΤΩΝ ΠΥΡΑΝΓΧΑΣ.
ReplyDeleteKai oxi mono, i kathe nomothesia tha exei panta "parathyra" pou o kathe poniros tha ekmetalleyetai. Einai o anthropinos paragontas pou diamesolabei stin epiboli ton nomon kai pou allazei ola ta sxedia epi xartou. Me tin anatheorisi tou asfalistikou, mporei na ginei ena bima alla ousiastiki allagi oxi. Allazei to perityligma, oxi i ousia. Sto telos, pali tha brethoun tropoi gia na parakamftheoun oi nomoi, opos bebaia ginotan kai tha ginetai panta. Gia na doulepsei i mixani xreiazetai aytoi pou tin odigoune na einai MOTIVATED. To thema egkeitai perissotero stin katapolemisi tis dieftharmenis ypokoultouras kai ligotero stin anadiarthrosi ton diadikasion.
anonyme εντάξει κατανοητό αυτό που λες, όμως ένα μεγάλο κομμάτι της οικονομίας είναι συνειδητή αυτοαπασχόληση και δεν μπορεί να είναι και διαφορετικά. Δεν υπάρχουν μόνο εξαναγκασμένοι μπλοκάκιες μισθωτοί ή εξαναγκασμένοι μερικώς απασχολούμενοι.
ReplyDeleteΟυσιαστικά η πρόταση σου για να πετύχει απαιτεί την πλήρη μισθωτικοποίηση της απασχόλησης.
Αυτό προφανώς δεν μπορεί να συμβεί. Όμως ακόμα κι αν ήταν πιθανό έχεις να λύσεις το κρισιμότερο θέμα που είναι η κατάρρευση της σχέσης εργαζομένων-συνταξιούχων. Για να είναι υγιές το σύστημα η σχέση αυτή πρέπει να είναι 4 εργαζόμενοι προς 1 συνταξιούχο. Τώρα στην πλειοψηφία των 140 ταμείων (με εξαίρεση 14 υπολογίζεται) η σχέση αυτή πάει να πέσει κάτω από 2 εργαζόμενους προς 1 συνταξιούχο.
Η διεφθαρμένη υποκουλτούρα θέλει πολύ ξύλο ή μάλλον για να αναφερθούμε σε μια παλιά άποψη του παρμενίδη χρειάζεται έξυπνη βία για να υποχωρήσει
ReplyDeleteΧρειάζεται όμως και αναδιάρθωση που επιφέρει αλλαγή στα κίνητρα που σε κάνουν motivated να παρανομείς.
Ο/Η G700 είπε...
ReplyDeleteΣτα επί μερουσ σημεία σας:
α) ΣΥΜΦΩΝΩ και τελικά το ΤΑΜΕΙΟ πρέπει να είναι ΕΝΑ. Η Σύνταξη αυτή, που θα είναι ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΗ μέχρις ενα βαθμό ΔΕΝ θα είναι η κεντρική πηγή εισοδήματος των συνταξιούχων, αλλά η ΣΥΜΠΛΗΡΩΑΜΤΙΚΗ
β) ΣΥΜΦΩΝΩ. Διατήρηση ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ και ΑΥΤΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΩΝ ταμείων και ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ, κατ επιλογήν ΚΑΙ με προαιρετική συμμετοχή του εργαζομένου, ΑΛΛΑ υποχρεωτική του εργοδότου, ενόσω συμμετέχει και στο βαθμό που συμμετέχει ο εργαζόμενος. Η ΣΥΝΤΑΞΗ αυτή θα είναι η ΚΥΡΙΑ, (ευχόμεθα για όλους).
γ) ΣΥΜΦΩΝΩ. Η Προνοιακή θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο (α) υπό όρους.
δ) ΣΥΜΦΩΝΩ
To proto bima pou tha eprepe na kanei mia ypeythyni kybernisi einai na sfiksei ta louria. Den ennoo litotita, ayto to kanei xronia tora, kai plittontai aytoi pou den ftaiane. Ennoo amesi kai ameilikti epiboli dikaiosynis xoris kamia eksairesi. Arsi tis monimotitas stis DEKO. Idiotikopoiiseis. Na sou po meta gia pote o dimosios ypallilos arxizei troxadin kai pos ola arxizoun os dia mageias na douleyoun siga siga.
ReplyDeleteTo "dimosioypalliliki" exei diarreysei kai exei molynei kai ton idiotiko tomea. Me eksairesi ligous epaggelmaties pou kanoun sosta ti douleia tous (kai ayto fainetai apo tin antagonistikotita MERIKON epixeiriseon), oi ypoloipoi douleyoun 8aoro tsougrana. Einai i klassiki tempeliki nootropia: Minimum effort for maximum output with suffering quality.
Edo pou exoume ftasei, to dimografiko einai symptoma, oxi i aitia. Oi epomenes genies prepei na doulepsoun kai oi kybernontes na tous dousoun kinitra gia na to kanoun. Otan i oikonomia meta apo dekaeties ftasei na basizetai se pio gera themeila, tote tha kanei o Ellinas kai 2 kai 3 paidia.
Οταν σταματήσουμε να "λύνουμε" κάθε μας πρόβλημα( ως Δημόσιο,ως ΔΕΚΟ,ως ΟΤΑ,ως Νοσοκομεία,ως επιχειρηματίες,ως άτομα,ως νοικοκυριά) δανειζομενοι, ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ θα αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι "βάλαμε μυαλό".
ReplyDeleteΑπασφαλίσαμε και σας περιμένουμε.
ReplyDeleteΠαιδιά σας είδα
χθες και χάρηκα που
επιτέλους ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΜΕ!!!
Ο/Η ρομαντικός πολίτης είπε...
ReplyDeleteΟταν σταματήσουμε να "λύνουμε" κάθε μας πρόβλημα( ως Δημόσιο,ως ΔΕΚΟ,ως ΟΤΑ,ως Νοσοκομεία,ως επιχειρηματίες,ως άτομα,ως νοικοκυριά) δανειζομενοι, ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ θα αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι "βάλαμε μυαλό".
December 13, 2007 11:18
ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!
Kala pou mou to thymises romantike, prepei na peraso simera ap'tin trapeza gia to "diakopodaneio"!!
ReplyDeleteELEOS.
@Γ700
ReplyDeleteΠρέπει να αντιληφθούμε εξ αρχής ότι, οσάκις ένα σύστημα δεν είναι συνδεδεμένο με το κράτος ΚΑΙ δεν είναι υποχρεωτικό, θα εμφανιζει πάντα "ΚΕΝΑ". Τα κενά αυτά δεν απηχούν αναγκαστικά έλλειμμα δημοκρατίας η κοινωνικής δικαιοσύνης. Πολλές φορές, θα δούμε, εκπροσωπούν απλά το δικαίωμα του ατόμου στην επιλογή και την ελευθερία ή στην κυριαρχία του επί του σώματός του.
Επί του προκειμένου. Προ πολλού και πριν αρχίσει η συζήτηση επί του Ασφαλιστικού ως έχει και ευρίσκεται στις ΗΠΑ, ανέφερα στο προοίμιο ότι περίπου 45 εκατομμύρια Αμερικανών είναι ανασφάλιστοι.
Κατ αρχήν ΔΕΝ πρέπει να συνδέετε αυτά τα άτομα με τους ΠΕΝΟΜΕΝΟΥΣ. Στις ΗΠΑ, όσοι είναι εντός και κάτω του ορίου της φτώχειας, οι ΑΠΟΡΟΙ, έχουν πολλές προνομίες μεταξύ των οποίων και ασφάλιση MEDICAID. Η τελευταία, σε αντίθεση προς την MEDICARE, η οποία παρέχει ασφάλιση Υγείας στους >65 και τους Αναπήρους, καλύπτει τους πενόμενους, όπως πχ τους πάσχοντες από AIDS, οι οποίοι πέραν της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δέχονται και νοσηλευτική και βοητική κάλυψη οίκοι, πλέον των επιδομάτων τους και στέγασης.
ΠΟΙΟΙ είναι λοιπόν τα 45 εκατομμύρια ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ;;;
1. Περίπου 33-50+% αυτών (ανεξακρίβωτοι αριθμοί) είναι νέοι της ηλικίας σας, υγιείς και όχι φτωχοί. Τα άτομα αυτά, in their 20s συνήθως, βρίσκονται μεταξύ πτυχίων και εργάζονται ευκαιριακά, κυρίως στον Τομέα της Φιλοξενίας (γκαρσόνια). Οι εργοδότες τους προσφέρουν συνήθως υγειονομική κάλυψη (το σύνηθες ποσοστό των 2/3 των ασφαλίστρων), αλλά οι νέοι, παρά το γεγονός ότι βγάζουν πολύ καλά χρήματα (γύρω στα 250 δολλάρια Παρασκευή η Σάββατο βράδυ) αρνούνται να πληρώσουν την συμμετοχή τους, τα 75-90 δολλάρια μηινιαία και προτιμούν να παίζουν Ρωσική ρουλέττα, ποντάροντας στα odds ότι δεν θα αρρωστήσουν. Δηλαδή έχουμε εδώ μια περίπτωση ΑΝΕΥΘΥΝΗΣ, πλην νόμιμης συμπεριφοράς.
Αυτοί ειναι οι ΕΞ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ και η ύπαρξή τους κατ ουδένα τρόπο συνιστά αποτυχία του συστήματος.
2. Η δεύτερη κατηγορία, πράγματι αφορά σε οικονομικά αδυνάτους, δλδ άτομα με οριακό εισόδημα, τέτοιο μεν ώστε να βρίσκονται ΑΝΩ του ορίου της φτώχειας, αλλά ΜΗ ικανό ανταπόκρισης στο κόστος ασφάλισης μιάς έστω και μονομελούς οικογένειας. Εδώ έχουμε περίπου 10 έως 20 εκατομμύρια Αμερικανών η μεταναστών κατόχων green card και SSN, καθώς και παρανόμων μεταναστών. Αυτό είναι ένα μελανό σημείο, το οποίο χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης και, όπως έθιξα αλλού, η κ. Hillary Rodham Clinton προσανατολίζεται στην εισαγωγή συστήματος Catastrophic Insurance που θα καλύψειαυτές τις περιπτώσεις όσον αφορά στις ιατρικές ανάγκες ρουτίνας που καλύπτονται από μιά επίσκεψη στο ιατρείο.
Το θίγω αυτό προς άρση παρεξήγησης. Δλδ, εάν τα άτομα αυτά χρειασθούν νοσηλεία, θα εισαχθούν σε μονόκλινα δωμάτια και θα τους προσφερθούν ακριβώς οι ίδιες υπηρεσίες που το σύστημα προβλέπει, πες, για τον Jay Rockefeller.
Eάν και όταν καλυφθεί αυτό το κενό, ΔΕΝ χωρεί αμφιβολία καμμιά πως το Αμερικανικό Σύστημα θα είναι το καλύτερο του Κόσμου.
Στα καθ' ημάς τώρα. Το Σύστημα της Βασικής Υγειονομικής Εξωνοσοκομειακής κάλυψης υφίσταται μεν στην Ελλάδα, αλλά οι ΠΑΝΤΕΣ καταφεύγουν στους ιδιωτικούς γιατρούς και πληρώνουν cash.
Δλδ, οι εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες τις οποίες στερούνται κάπου 10-20 εκατομμύρια οριακών οικονομικά Αμερικανών, ΔΕΝ παρέχονται μέσω της Κοινωνικής Ασφάλισης ούτε στην χώρα μας, ούτως η αλλέως.
Γιά σας, βέβαια, όλα αυτά φαντάζουν απόμακρα και ως υποθετικές καταστάσεις, αλλά αυτό ΔΕΝ είναι αληθές. Με την τρέχουσα διατροφική συμπεριφορά των Ελλήνων, την αδράνεια, την υπέρταση, την παχυσαρκία, το κάπνισμα και τον διαβήτη στα ύψη, οφείλετε να αρχίσετε να αντιμετωπίζετε το κόστος της προληπτικής ιατρικής ως τμήμα των οικονομικών σας υποχρεώσεων του εγγύς μέλλοντος.
Αν είναι λοιπόν από τα 40-45 να χρειάζεσθε κάπου 1500-2000 ευρώ ετησίως για ιατρικές/οδοντιατρικές υπηρεσίες, ε τότε είναι ΣΑΦΩΣ more cost-effective να πληρώνετε τα 70 ευρώ μηνιαία ως ασφάλιστρο και να έχετε και την απόλυτη σιγουριά πως σε περίπτωση ανάγκης ενδονοσοκομειακής περίθαλψης θα τύχετε αρίστης αντιμετώπισης ΚΑΙ σε πολιτισμένο περιβάλλον.