Wednesday, February 28, 2007

Analyze This μίστερ Αναλυτής!

Ο Πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), κύριος Αναλυτής, με χθεσινή του δήλωσή του στα ελληνικά ΜΜΕ, πρότεινε την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη για τους νέους κάτω των 35 ετών.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι εμείς οι νέοι καλούμαστε να επιμηκύνουμε τον εργασιακό μας βίο. Αυτό άλλωστε το έχουμε προεξοφλήσει από τώρα. Γνωρίζουμε πολύ καλά, σχεδόν αποτελεί για εμάς παγιωμένη ασφαλιστική προσδοκία, ότι λόγω της όξυνσης του δημογραφικού προβλήματος θα πρέπει να δουλεύουμε τουλάχιστον μέχρι τα 65 χρόνια.

Δεν θα σταθούμε επίσης στο γεγονός ότι το ασφαλιστικό δεν λύνεται με αύξηση των ορίων ηλικίας. Όπως εύλογα παρατήρησε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας, κος Ρομπόλης, «για να σωθεί το ασφαλιστικό μ’ αυτή τη λογική τι όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα πρέπει να αυξηθεί στα 82!».

Το βασικό πρόβλημα που έχουμε με την άποψη του κ. Αναλυτή είναι η άδικη σχεδόν αυταρχική αντίληψη μιας ολόκληρης γενιάς, της γενιάς των μεσηλίκων, ότι μόνον οι νέοι πρέπει να κάνουν θυσίες για να σωθεί το ασφαλιστικό σύστημα. Ότι δήθεν η χρυσή γενιά των γονιών μας, η γενιά της δημιουργίας πλούτου αλλά και συσσώρευσης χρεών, των κοινωνικών δικαιωμάτων αλλά και του προβληματικού κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας αλλά και της διαφθοράς, της ευρωπαϊκής ένταξης αλλά και της τελευταίας θέσης στην ΕΕ, μπορεί να τη σκαπουλάρει έτσι απλά από τα βάρη και τα κόστη ενός ασφαλιστικού συστήματος που αυτή δημιούργησε.

Φίλες και φίλοι μεσήλικες, τα κοινωνικά-ασφαλιστικά δικαιώματα που κατακτήσατε μέσα από τους δημοκρατικούς αγώνες των τελευταίων τριάντα ετών έχουν ένα σημαντικό οικονομικό κόστος. Το κόστος αυτό δεν μπορείτε να το αγνοείτε συστηματικά.

Είστε η γενιά της εισφοροδιαφυγής και όμως ζητάτε δυσανάλογα μεγάλες συντάξεις.

Είστε η γενιά που κατά μέσο όρο φεύγει από την εργασία στα 59 χρόνια και όμως θέλετε οι νέοι να δουλεύουν μέχρι τα 67.

Δεν είστε διατεθειμένοι να κάνετε τις θυσίες που σας αναλογούν. Αντίθετα θέλετε να μετακυλύσετε ολόκληρο το κόστος των όποιων αλλαγών στη νέα γενιά. Μια τέτοια πρόταση δεν έχει καμία τύχη να περάσει.

Το μήνυμα που σας στέλνουμε είναι απλό. Αν δεν θέλετε να γίνετε Βαμπίρ κι εμείς οι Κανίβαλοι που θα σας φάμε (κατά τον προσφιλή όρο του Μίμη Ανδρουλάκη) τότε δεν έχετε παρά να ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

33 comments:

  1. Η νέα γενιά βρίσκει επιτέλους τη φωνή της. Ως πότε θα αφήνουμε την ηθικά χρεοκωπημένη και πολιτικά ξοφλημένη γενιά του πολυτεχνείου να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς; Ενώ θα έπρεπε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να έχουν ήδη περάσει στην αποστρατεία, αυτοί συνεχίζουν να μονοπωλούν την πολιτική σκηνή της χώρας εγγράφοντας διαρκώς γραμμάτια στην πλάτη των νεότερων γενιών. Αυτο-οργάνωση τώρα γιατί χανόμαστε παίδες!!!

    ReplyDelete
  2. Συχαρητήρια!! Επι τέλους μιά φωνήξ που μιλάει με τη γλώσσα της αλήθειας. Τα έχω γράψει αυτά και τα έχω πεί σε εκπομπή μου στην τηλεόραση εδώ και 4 τουλάχιστον χρόνια!! Μπράβο...

    Ανδρέας Ανδριανόπουλος

    ReplyDelete
  3. Τα βαμπίρ δεν ακούνε. Οι νέοι κοιμόμαστε. Αρκεί ο μπαμπάς να μας αγοράζει αυτοκίνητο και να πληρώνει τις διακοπές μας.

    Καιρός λοιπόν να ξυπνήσουμε. Κανίβαλοι δε θα γίνουμε. Αλλά θα δικτυωθούμε για να υπερασπιστούμε τα δικά μας δικαιώματα. Και όσον αφορά τις υποχρεώσεις μας, ας δουλέψουμε μέχρι τα 80, αρκεί να εξασφαλίσουμε στην επόμενη γενιά αυτά που αρνήθηκε και δεν κατάφερε να κάνει η "χρυσή" γενιά των γονιών μας.

    Το μέλλον είναι δικό μας. Αφού οι "χρυσοί" μεσήλικες είναι ανίκανοι να πράξουν, καιρός είναι να πράξουμε οι ίδιοι και να χαράξουμε το δικό μας μέλλον.

    Και κλείνοντας, ντροπή στις μικροφασιστικές κομματικές νεολαίες και ντροπή σε αυτούς που παθητικά ή ενεργά τις υποστηρίζουνε. Αν έχετε έστω και λίγη παιδεία, έστω και λίγη κριτική σκέψη, έστω και μια μικρή άποψη ΔΙΚΗ ΣΑΣ, μη σιωπείτε, γυρίστε επιτέλους την πλάτη σας στα απολιθώματα αυτά και εκφραστείτε.

    ReplyDelete
  4. Σ'ότι αφορα αυτό το blog μόνο συγχαρητήρια θα μπορούσε να δώσει κάποιος. Ας βάλουμε το δάκτυλό τους :επί των τύπων των ήλων: να τους υποχρεώσουμε να δούνε τη μιζέρια τους.

    ReplyDelete
  5. συγχαρητηρια και θελω να συμμετεχω

    ReplyDelete
  6. πολύ καλο και εξυπνο ...
    για τον κ. Αναλυτή δείτε σχολιο στο http://apasxolisi.wordpress.com/

    ReplyDelete
  7. Φίλες και Φίλοι,

    ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια!
    Πρέπει όλοι μας να προσπαθήσουμε σκληρά ώστε να ανοίξει ένα νέο κοινωνικό, πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο για την Ελλάδα στην αρχή της τρίτης χιλιετίας.

    Η Γενιά των 700 Ευρώ

    ReplyDelete
  8. g700 τι θα έλεγες λοιπόν για ένα Εθνικό Ταμείο Αλληλεγγύης των γενεών;

    Ρίξε μία ματιά στο τελευταίο post στο blog μου για περισσότερες λεπτομέρειες.

    ReplyDelete
  9. μα η ιδεα ειναι να ανεβουν τα ορια ΤΩΡΑ για οσους ειναι κατω απο 55 πες, ωστε οι μεσηλικες ας πουμε να μην παρουν συνταξη στα 55 οπως συνηθιζεται σε τοσες δημοσιες υπηρεσιες κτλ

    Το προβλημα βασικα δεν ειναι το οριο των 65, ειναι η πραγματικη ηλικια συνταξιοδοτησης. Η μιση Ελλαδα δουλευει για να θρεψει την αλλη μιση με τις προωρες συνταξιοδοτησεις και τις διαφορες απατες (συνταξεις αναπηριας κτλ)

    ReplyDelete
  10. ο σχολιαστης Ανδρουλακης που περιφερεται λεγοντας σοφιστειες και αερολογιες πουλωντας τα βιβλια του, μας εχει κουρασει.φτανει πια.Οι νεοι αυτης της χωρας εχουμε αναγκη απο φρεσκους ανθρωπους και καθαρες αποψεις.Πεντακαθαρες.Οχι γενικολογες αναφορες.

    ReplyDelete
  11. ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΜΙΜΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ:

    Θα θέλαμε να απαντήσουμε στο σχόλιο του Μ. Ανδρουλάκη σχετικά με το Εθνικό Ταμείο Αληλλεγγύης των γενεών. Θεωρούμε ότι ο Μίμης Ανδρουλάκης είναι ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Έλληνες διανοητές. Με απλό, σαφή και ξεκάθαρο προφορικό και γραπτό λόγο έχει συμβάλλει ώστε εμείς οι νέοι να συνειδητοποιήσουμε πολλά για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η σύγχρονη πολιτική και κυρίως για το μεγάλο ζήτημα του ασφαλιστικού συστήματος.

    Η πρόταση του για τη δημιουργία Εθνικού Ταμείου Αληλλεγγύης των γενεών είναι η πιο ριζοσπαστική και προοδευτική πρόταση που, αν υλοποιηθεί, μπορεί να δώσει λύση στο απειλητικό πρόβλημα της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος.

    Συγχαρητήρια Μίμη, σε παρακολουθούμε και σε ακούμε με προσοχή.

    Μια ομάδα 25άρηδων.

    ReplyDelete
  12. Αγαπητέ Μίμη,

    Αναφορικά με το Εθνικό Ταμείο Αλληλεγγύης πρόταση την οποία έχεις καταθέσει εδώ και καιρό και την οποία υιοθέτησε και το ΠΑΣΟΚ.

    Καταρχήν είμαστε θετικοί και επικροτούμε (δες και το σχόλιο το οποίο κάναμε στο blog σου). Ένα σύγχρονο χρηματοπιστωτικό εργαλείο με στόχο την απάλειψη του κόστους μετάβασης από το σημερινό ασφαλιστικό μοντέλο σε ένα νέο είναι μια πολύ καλή ιδέα.

    Όμως χρειάζεται προσοχή. Πρέπει να αποφύγουμε αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν moral hazard. Δηλαδή τον κίνδυνο ένα τέτοιο ταμείο να αποτελέσει άλλοθι ή αντικίνητρο για την αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος. Αφού βρήκαμε από κάπου λεφτά δεν αλλάζουμε το σύστημα. Αν συμβεί αυτό τότε και αυτό το ταμείο-εργαλείο τελικά θα απαξιωθεί.

    Το λέμε αυτό όχι μόνο στη βάση μιας στενά θεωρητικής άποψης, αλλά κυρίως γιατί αυτό μας δείχνει η ιστορική ελληνική πρακτική. Θέλουμε πράγματι και στοχεύουμε στην αλλαγή ή θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα ακόμη σύστημα για να μοιράσουμε χρήμα σε μια εκλογική πελατεία;

    Σ' αυτό ακριβώς το σημείο είναι που θα κριθεί και η αντίστοιχη πρόταση του ΠΑΣΟΚ.

    Σε κάθε περίπτωση Η Γενιά των 700 Ευρώ θα στηρίξει την ανάγκη για σωστή εφαρμογή της συγκεκριμένης πρότασης.

    Η Γενιά των 700 Ευρώ

    ReplyDelete
  13. Φίλε sg

    πέρα από το δημογραφικό πρόβλημα και το χαμηλό επίπεδο απασχόλησης στην Ελλάδα που δημιουργούν συνθήκες ασφαλιστικής κρίσης, υπάρχει και αυτό το οποίο εντοπίζεις: η συσώρευση εξαιρέσεων από τους βασικούς κανόνες ασφάλισης, όπως είναι η πρόωρη συνταξιοδότηση.

    Προβληματικά είναι επίσης τα εξής: α) ο μη ανταποδοτικός υπολογισμός του ύψους της σύνταξης. Ουσιαστικά πέρνουμε σύνταξη δυσανάλογη από αυτή για την οποία έχουμε πληρώσει
    β) η ελλειπής χρηματοοικονομική διαχείριση των ταμείων -πχ κρούσματα διαφθοράς όπως έγινε πρόσφατα με το Ταμείο των Δημοσίων Υπαλλήλων, αλλά και αυθαίρετες μεταβιβάσεις ρευστού προς την κεντρική Κυβέρνηση για να καλύψει άλλες ανάγκες.

    Όλα αυτά, το να παίρνουμε πρόωρη σύνταξη, το να παίρνουμε καλή σύνταξη χωρίς να έχουμε πληρώσει το ανάλογο ποσό, το να βάζουμε χέρι στα ταμεία, με την εξαίρεση της διαφθοράς, όλα αυτά τα θεωρούμε δικαιώματα.

    Αυτά όμως τα δικαιώματα έχουν ένα κόστος οικονομικό και κάποιος καλείται να το πληρώσει. Δυστυχώς θα το πληρώσουν όπως φαίνεται οι νέοι οι οποίοι είναι και πιο αφελείς, και πιο ανοργάνωτοι και λιγότερο υποψιασμένοι. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

    Η Γενιά των 700 Ευρώ

    ReplyDelete
  14. Επιτέλους, είναι καιρός να ορθώσουμε τη φωνή μας απέναντι στην διαφθορά, την πολιτική φαυλότητα, να σταθούμε αντιμέτωποι με την κοινωνική αδικία. Να δείξουμε πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε άλλο τη δημαγωγία των μετρίων, οι οποίοι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να αναμασούν νεκρές και στείρες ιδεολογίες.

    Κουβαλάμε στις πλάτες μας όλη την εμπειρία των παλιότερων γενεών, κουβαλάμε στις πλάτες το βαρύ κόστος των επιλογών τους.
    Και αυτό από μόνο του μας κάνει σοφότερους. Ας επιλέξουμε επιτέλους με κάποιο τρόπο να κεφαλαιοποιήσουμε αυτό το μέρισμα της ιστορικής εμπειρίας των παλαιότερων, διαμορφώνοντας ως νέοι τις βάσεις για έναν νέου τύπο, πλήρως καινοτόμο κοινωνικό μετασχηματισμό.

    Ας γίνει αυτό το βάρος που κουβαλάμε μοχλός κοινωνικής ανασυγκρότησης και ευημερίας. Είμαστε μαζί σου!!!!!

    ReplyDelete
  15. Το ουσιαστικο προβλημα ειναι πως τα τα ταμεια δεν ειναι περιουσια των εργαζομενων αλλα της κυβερνησης. Επιτελους να ταμεια να ερθουν υπο την κοινη ιδιοκτησια των εργαζομενων που να διοριζουν μεσω ενος επιτελους υοεθυνου συνδικαλισμου την οικονομικη διοικηση. Αυτο δηλαδη που θα στειλει συνδικαλιστες-κομματοσκυλα στα σπιτια τους και θα απαιτησει τεχνοκρατες

    ReplyDelete
  16. Οι πραγματικές κοινωνικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις δεν είναι μεταξύ γενιών, αλλά μεταξύ τάξεων και στρωμάτων. Δεν υπάρχουν γενιές εισφορο- και φορο-διαφυγής αλλά κοινωνικές τάξεις, που λεηλάτησαν και λεηλατούν το κοινωνικό πλούτο.

    Βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τον προνομιούχο, αστό νέο με τον άνεργο και αυτόν που εργάζεται σκληρά για να επιβιώσει. Το ίδιο κάνεις και για τη δικιά μου γενιά (των 'μεσήλικων'). Πολλοί από μας έχουμε δουλέψει και θα εξακολουθούμε να δουλεύουμε σκληρά για πολλά χρόνια ακόμα, για μάς και για τα παιδιά μας, χωρίς κοινωνικές διαφυγές οποιουδήποτε τύπου.

    Ο μεσήλικας εργαζόμενος, ιδιαίτερα αυτός στον ιδιωτικό τομέα, δεν είναι υπεύθυνος που το ασφαλιστικό πρόβλημα στην Ελλάδα έφτασε στο νυν και αεί. Αν το αντιληφθείς αυτό, ίσως θα σε βοηθήσει να ατενίσεις από άλλη οπτική γωνιά το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σου μέλλον.

    ReplyDelete
  17. φίλε vaggela,

    ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
    Νέο πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, μαχητικότητα, τόλμη και ευρηματικότητα πρέπει να είναι μερικές από τις λέξεις που συνοδεύουν τη σκέψη και τη δράση μας.

    φίλε martingale,

    συμφωνούμε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να πάψουν να αποτελούν κρατικά υποκοταστήματα τα οποία η εκάστοτε Κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιεί για να καλύπτει τρύπες στο έλλειμμα.

    φίλε rebel@work

    Η Γενιά των 700 Ευρώ σέβεται απολύτως τους μεσήλικες και δεν επιθυμεί η σύγκρουση των γενεών να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

    Ωστόσο το γεγονός ότι εσύ δουλεύεις σκληρά και πληρώνεις τις εισφορές σου δε σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι σ' αυτή τη χώρα κάνουν το ίδιο.

    Είμαστε κοινωνία συνενοχής. Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι επιχειρηματίες "κλέβουν" το ασφαλιστικό σύστημα. Οι μεν επιδιώκουν να βρουν πιο εύκολα δουλειά και να αυξήσουν το διαθέσικο εισόδημα οι δε να αυξήσουν την κερδοφορία τους και στην περίπτωση των μικρομεσαίων επιχείρησεων να επιβιώσουν.

    Ταυτόχρονα κάποιοι συνδικαλιστές και πολλοί πολιτικοί κάνουν τα στραβά μάτια διότι έτσι επιβιώνει η οικονομία. Το δυστύχημα είναι ότι στη δημόσια σφαίρα όλοι το παίζουν κοινωνιστές και υπεύθυνοι πολίτες.

    Αυτού του τύπου τα deals με μπόλικο περιτύλιγμα κοινωνισμού και αναφορές στις μεγάλες ιδεολογικές αφηγήσεις της βιομηχανικής εποχής και του 20ου αιώνα εμάς δεν μας εκφράζουν.

    Εμείς λέμε το εξής απλό. Ότι πρέπει όλες οι γενιές να αναλάβουν το κόστος της εξόδου από αυτό το μοντέλο οικονομίας - στην περίπτωση μας αυτό το μοντέλο ασφαλιστικού συστήματος.

    Τέλος θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι ο παραδοσιακός μαρξιστικός διαχωρισμός μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας δεν επαρκεί να εξηγήσει τη σημερινή σύνθετη κοινωνική πραγματικότητα.

    Σήμερα ζούμε σε μια μαζική κοινωνία των πολλαπλών ταυτοτήτων, των άπειρων προσωπικών επιθυμιών και της διαφορετικότητας.

    Αν θες μια σύνθεση σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού σε μια πρώτη φάση είναι καλή επένδυση και έξυπνη δημόσια επιλογή για το μέλλον.

    Ωστόσο στην τρίτη χιλιετία σύντομα και αυτή η προσέγγιση θα εξαντλήσει τα όριά της. Πρέπει να δείξουμε επινοητικότητα και τόλμη.

    Φιλικά

    Η Γενιά των 700 Ευρώ

    ReplyDelete
  18. Σημερα επισκεφηκα για πρωτη φορα το blog σας κατα τροπο τυχαιο που εξηγω αλλου.
    Πριν απο 2 χρονια καποιος μεσηλικας μου χαρισε το "Βαμπιρ κ Κανιβαλλοι". Καθως το διαβαζα διαπιστωσα οτι ηταν ενα βιβλιο που με εξεφραζε σαν ατομο αλλα και σαν νεο σε μοναδικο βαθμο.
    Ο αρχικος ενθουσιασμος μου δεν περιγραφεται. Ημουν θυμωμενος ηθελα κατι να κανω, να αντιδρασω με καποιο τροπο στο κατεστημενο γυρω μου, να ξεσηκωθω και να κινητοποιησω τους φιλους μου, να ξεκινησω μια κινηση στη σχολη μου στο Α.Π.Θ. καθως θεωρουσα το πανεπιστημιο τον πλεον καταλληλο χωρο για ενα τετοιο εγχειρημα. Δανεισα το βιβλιο σε φιλους μου ακομη κ σε κεινους που δεν περιμενα να το διαβασουν με την κρυφη και χαζη?? ταυτοχρονα ελπιδα, οτι θα μπορουσε να τους συγκινησει κ οτι θα ηθελαν να συμμετασχουν κ κεινοι στην πρωτοβουλια. Η αδρεναλινη εκεινων των στιγμων δεν περιγραφεται...
    Μετα ομως ηρθε η απογοητευση. Οι νεοι γυρω μου ειτε ηταν αδιαφοροι ειτε ασχολουνταν μονο με τις κομματικες νεολαιες τους.
    Σημερα ομως υστερα απο αρκετο καιρο ενιωσα παλι ετσι, με τη διαφορα ομως οτι αυτη τη φορα βρηκα νεους που συμμεριζονται τις ανησυχιες μου και που θελουν να ενεργοποιηθουν και να καταβαλουν προσπαθεια να ακουστει κ η δικη τους φωνη επιτελους. Δηλωνω λοιπον κ γω το παρον στην προσπαθεια κ οτι θελω να συμμετασχω ενεργα.

    ReplyDelete
  19. μα ναι γ700 αυτα που λες συμβαινουν οταν τα ταμεια δεν εχουν ξεκαθαρους πορους, αρμοδιοτητες και στοχους. οποτε η κυβερνηση προσπαθει να κλεβει τα ταμεια και τα ταμεια την κυβερνηση, κανενας ομως δεν προσπαθει να εξοικονομησει καναν πορο για τους ασφαλισμενους.

    Εδω απορω και λιγο με τους ασφαλισμενους που ανεχονται τοση αυθαιρεσια βεβαια...

    ΥΓ δεν πολυκαταλαβαινω παντως τον τιτλο: η γενια των 700 ευρω. οι παπουδες μας τι ηταν τοτε? η γενια των 3,60?

    ReplyDelete
  20. Φίλε Thomas

    ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Έτσι έχουμε νιώσει κι εμείς σε πολλές περιπτώσεις τόσο στο πανεπιστήμιο όσο και στο εργασιακό μας περιβάλλον.

    Φίλε S.G.

    η παλιότερη γενιά δεν θα μπορούσε να προσδιοριστεί με βάση το βασικό της μισθό. Δεν ήταν αυτό το βασικό χαρακτηριστικό της άλλωστε. Ήταν άλλα πράγματα, όπως το 114, το Πολυτεχνείο, το γεγονός ότι μετανάστευε μαζικά κοκ.

    Η γενιά των σμερινών νέων στην ηλικιακή κατηγορία 25 με 35 είναι μια γενιά η οποία βιώνει μια ιδιότυπη "προλεταριοποίηση". Έχει κατάρτιση και δεξιότητες -πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές-, δουλεύει όμως πολλές ώρες και δεν πληρώνεται. Είναι μια γενιά του βασκού μισθού, της πολυαπασχόλησης και των αβέβαιων προοπτικών. Ο τίτλος Γενιά των 700 Ευρώ συμπυκνώνει αυτό που είπε ο Φοίβος Καρζής. Ότι οι νέοι θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να ξεπεράσουν το οικονομικό και κοινωνικό status των γονιών τους.

    ReplyDelete
  21. ταχω ξανακουσει ολα αυτα αλλα μου φαινονται εξαιρετικα θολα ομολογω και ελπιζω να μην σε δυσαρεστω.

    "Έχει κατάρτιση και δεξιότητες -πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές-, δουλεύει όμως πολλές ώρες και δεν πληρώνεται. Είναι μια γενιά του βασκού μισθού, της πολυαπασχόλησης και των αβέβαιων προοπτικών."

    ενω οι παππουδες μας δουλευαν λιγες ωρες και πληρωνοντουσαν περισσοτερο? Βασικος μισθος δεν υπηρχε (και οταν υπηρχε ηταν πολυ πιο χαμηλος βεβαια), πολυαπασχοληση δεν υπηρχε τοσο γιατι απλα δεν υπηρχε ουτε 8ωρο ουτε βεβαια και πολλες δουλειες να διαλεξεις και οσο για τις αβεβαιες προοπτικες νομιζω οτι δυο βαλκανικοι, δυο παγκοσμιοι και δυο δικτατοριες ειναι αρκετη αβεβαιοτητα.

    Η οικονομικη ανελιξη μας φυσικα ειναι σχεδον σιγουρη, μια και οι μισθοι ανεβαινουν συνεχως, οχι οσο το 50-80 βεβαια, αλλα τεσπα σημαντικα (και περισσοτερο απο το 80-90).

    Οσο για την κοινωνικη ανελιξη, ειναι νομιζω απλο να καταλαβει κανεις οτι η ανελιξη καποιων σημαινει οτι καποιοι αλλοι θα πεσουν, οποτε παλι δεν βλεπω την δυνατοτητα ΟΛΟΙ να ανελθουμε κοινωνικα, σημερα ή παλια.

    αν μπορουσαμε να ονομασουμε την γενια μας θα την ελεγα μεν πιο μορφωμενη και καπως πιο ανεκτικη στο ξενο αλλα συχνα κακομαθημενη, γκρινιαρα και λιγο απροσαρμοστη. Απροσαρμοστη γιατι ποσα χρονια χρειαζονται για να καταλαβει ο κοσμος οτι ενα πτυχιο δεν σημαινει αμεσα θεση εργασιας οπως πριν 50 χρονια? εκδημοκρατικοποιηση της παιδειας λεγεται αυτο οχι καταντια, σπουδαζουμε περισσοτεροι και αρα δεν υπαρχει μονοπωλιο καποιων λιγων πτυχιουχων.

    αυτα τα λιγα απο καποιον που ενω ειναι 26 δεν αισθανεται την αναγκη να ανηκει σε καμμια "γενια". Αν υπαρχει κατι νεο στην "γενια" μας ειναι οτι επιτελους οι ελληνες αρχιζουν να διαφερουν μεταξυ τους, να κανουν 6532 διαφορετικες σπουδες αντι για μονο γιατροι, μηχανικοι και δικηγοροι, να ψαχνει ο καθενας για τον εαυτο του τι του αρεσει, ποια πολη χωρα και ζωη του αρεσει... Ειμαστε περισσοτερο ελευθεροι απο ποτε (ρωτηστε τους γονεις σας αν ξερουν την λεξη Ερασμους ή τι σημαιναν μολις πριν 20 χρονια τα εθνικα συνορα στην ΕΕ).

    ΥΓ ποιος ειναι ο Φοιβος Καρζης?

    ReplyDelete
  22. Τι χαρά, τι χαρά. Νοιώθω τόσο ελεύθερος διότι δεν πρόκειται να πάρω σύνταξη από την Ελλάδα. Δεν θάχω κανένα να με καταριέται καταλογίζοντας μου ότι ζω εις βάρος του.

    Το 1976 ήρα τον κρέβατόν μου και περιπάτησα……….. σ΄ άλλη γη σ΄ άλλα μέρη. Και το θεωρώ ευλογία, μα πραγματική ευλογία!

    ReplyDelete
  23. Φίλε s.g.

    η κριτική σου είναι πάντα καλοδεχούμενη.

    Ωστόσο επίτρεψέ μας να παρατηρήσουμε τα εξής.

    Η Ελλάδα που μας άφησαν οι μεγαλύτεροι από εμάς (Γενιά των Πολέμων, του 114 και του Πολυτεχνείου) είναι μια Ελλάδα κατά πολύ πλουσιότερη, δημοκρατικότερη, ασφαλέστερη και βέβαια πολύ πιο ελεύθερη από πριν.

    Αυτό το αναγνωρίζουμε πλήρως. Μάλιστα είμαστε περήφανοι γι' αυτό.

    Ωστόσο οι γενιές που τα κάναν όλα αυτά έχουν ταυτόχρονα παραδώσει την εξής Ελλάδα στα παιδιά τους:
    59,5% συνολικό επίπεδο απασχόλησης, οξύτατο ασφαλιστικό και δημογραφικό πρόβλημα, 100,000 πλεονάζοντες δημόσιους υπαλλήλους -οι περισσότεροι επιπέδου Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ)-, κομματισμό και πελατειασμό ο οποίος παρακάμπτεται μόνο με την ισοπεδωτική αντικειμενοποίηση των πάντων, κωμικοτραγική γραφειοκρατία, διαφθορά, οικονομία των παραδοσιακών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κακή παιδεία, κλπ κλπ κλπ. Δεν είμαστε δα και τίποτα πρωταγωνιστές στην Ευρώπη ή καμιά χώρα πρότυπο.

    Επίτρεψέ μας εδώ να προσθέσουμε τα εξής σε λίγο πιο αυστηρό τόνο.

    Πρώτον η "κάλπικη άνοδος", η "φουσκοθαλασσά" του 50-80 που δημιούργησε τη νεοελληνική μεσαία τάξη, ενώ ταυτόχρονα έκανε μάγκες πολλούς οι οποίοι δεν άξιζαν, δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Τώρα είναι η ώρα να πληρώσουν οι νέοι τα χρέη της επίπλαστης ευημερίας των γονιών τους. Οι γονείς συνεχίζουν να θέλουν να χρεώνονται (110% το δημόσιο χρέος).

    Δεύτερον, η κλασσική ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση έντασης εργασίας μπορεί κάποτε, για τον παππού μας και τον πατέρα μας που δούλευαν όλη μέρα, να ήταν μεγάλο επαγγελματικό επίτευγμα και ένδειξη κοινωνικής εξέλιξης.

    Σήμερα ωστόσο δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο δεν είναι να να είσαι κομπιουτεράς και να δουλεύεις μισθωτός γραμματέας με ΤΕΒΕ για 600 ευρώ σε μια μικρομεσαία που προσπαθεί να πάρει κανά πακετάκι από το κράτος.

    Ούτε είναι να είσαι υδραυλικός, να δουλεύεις 8ωρο σε οικοδομή, ο μάστορας να σε έχει (όταν σε έχει) στο ΙΚΑ, με μερική όμως απασχόληση, και το βράδυ να είσαι και delivery boy.

    Ούτε να έχεις δεξιότητες τις οποίες η εγχώρια οικονομία δεν μπορεί να αξιοποιήσει (ας μην μπούμε στο θέμα απόφοιτος νανοτεχνολογίας ή έστω κάποιων στοιχειωδών βιομηχανικών σπουδών- ψάχνω για δουλειά και δεν βρίσκω).

    Εμείς απλώς αναρωτιόμαστε. Μήπως η γενιά των μεσηλίκων δημιούργησε καμιά knowledge economy η οποία μπορεί να σταματήσει το brain drain που υφίσταται η Ελλάδα; Ή μήπως περάσαμε από την επιχειρηματικότητα της ανάγκης στην επιχειρηματικότητα της αξιοποίησης των ευκαιριών και δεν το καταλάβαμε;

    Θα μας πεις, γιατί αυτά να σε αφορούν; Διότι η κρίσιμη αριθμητικά μάζα αντίστασης και συντήρησης που δεν αφήνει τα πράγματα να πάνε μπροστά βρίσκεται στη μέση ηλικία. Είναι ELEMENTARY DEMOGRAPHICS.

    Α και για να μην το ξεχάσουμε... Υπάρχει και κάτι άλλο που κατάφερε η γενιά των μεσηλίκων και ειδικά του πολυτεχνείου. Δαιμονοποίησε τον φιλελευθερισμό και τις χρήσιμες σε πολλά θέματα ιδέες του και τελικά τον εξόρισε δια παντώς από το εγχώριο πολιτικό σκηνικό.

    Τέλος θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής.

    Εμείς ως Γενιά των 700 Ευρώ δεν επιδιώκουμε μαζική άνοδο για όλη τη γενιά μας. Δεν είμαστε αφελείς ούτε δήθεν επαναστάτες. Άλλωστε αυτό το κατάφερε η δική σας γενιά με απόλυτη επιτυχία: έχει από 2 σπίτια ο καθένας και μια πολιτική ιδεολογία για να εξηγήσει πώς αποκτήθηκαν.

    Εμείς θέλουμε ίσες ευκαιρίες και να πληρώσετε κι εσείς ένα μέρος από το λογαριασμό της ευημερίας που σας αναλογεί.

    ΥΓ δεν θέλουμε να κληρονομήσουμε το σπίτι, προτιμούμε να πληρώσετε κάτι στο ασφαλιστικό!
    ΥΓ2 ο Φοίβος Καρζής είναι μεσήλικας δημοσιογράφος-συγγραφέας που τα λέει καλά. μάλλον σκέφτεται να δώσει κάτι στο ασφαλιστικό.

    ReplyDelete
  24. Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας! Προς όλους τους νέους:Μάγκες ξεχωρίστε τη θέση σας απο την κλασσική φιλοσοφία του Έλληνα,το να προσπαθείς να ρίξεις το κόστος στους άλλους και να βολευτείς εσύ δεν οδηγεί πουθενά.Ξεκαθαρίστε στη φαλιρισμένη γενιά των πατεράδων και των παππούδων μας ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για το χάλι μας,για την ανεργία και για τους μισθούς κοροιδία που πέρνουμε.Να σταματήσουν να ποδηγετούν τα σχεδια μας,τις αποψεις μας,τη ζωή μας.Πρεπει αυτοί που μας έφεραν σε αυτόν τον κόσμο,διοριστικαν μετα σε ΔΕΚΟ ή στο δημόσιο,πηραν εφάπαξ και σύνταξη νεότατοι να καταλάβουν ότι αυτά τα λεφτά θα λείψουν απο εμάς.ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

    ReplyDelete
  25. σε γενικες γραμμες συμφωνω με σχεδον ολες τις παρατηρησεις (εκτος απο αυτες για την "πλαστη" ανοδο 50-80. το χρεος μας το 80 ηταν 20% του ΑΕΠ, δεν προερχονται απο το 50-80 λοιπον τα χρεη μας...), εχω γραψει αλλωστε σχετικα πριν απο δυο χρονια.

    Με αυτο που δεν συμφωνω ειναι η απορριψη για μια ακομη φορα της ατομικης ευθυνης, αποδοση γενικα και αοριστα ευθυνων σε ολους τους αλλους, και μια υποβοσκουσα ταση που διακρινω που λεει οτι καποιοι μας χρωστανε, οτι καποιοι μας καταστρεφουν γιαυτο δεν εχει δουλειες νανοτεχνολογιας στην Ελλαδα κτλ

    Αυτο που σιγουρα θελουμε ειναι η ελευθερια μας και το ξαλαφρωμα απο τα δημοσιονομικα βαρη που θελουν να μας ριξουν.
    Αυτο που δεν θελω σε καμμια περιπτωση ειναι να νομισουν οτι περα απο αυτο θελουμε κιαλλα, οτι ο 50ρης φταιει που δεν εχει ο 25ης δουλεια κτλ

    Το αν θα βρουμε δουλεια και που εξαρταται απο παρα πολλα πραγματα. Δεν ειναι ευθυνη ουτε του κρατους ουτε των μικρομεσαιων να γινουν εταιρειες νανοτεχνολογιας στην Ελλαδα για να βρει καποιος που το σπουδασε δουλεια (αν και δεν υπαρχουν τετοιες σπουδες, τεσπα).

    Οτι και να γινει, για αρκετο καιρο ακομα η Ελλαδα θα εχει απωλεια μυαλων προς αλλα μερη, για απλους λογους που δεν εχουν να κανουν τοσο με τα λαθη των παλιων αλλα με την φυση της ελληνικης οικονομιας (μικρη αγορα, ελλειψη ερευνητικης κουλτουρας κτλ)


    ΥΓ ελπιζω το δευτερο πληθυντικο να μην το χρησιμοποιεις για μενα, γιατι οπως εξηγησα ειμαι δεν ειμαι 26 :-)

    ReplyDelete
  26. Φίλε s.g.

    συμφωνούμε. Δεν απορρίπτουμε την ατομική ευθύνη. Ούτε θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι όλοι μας χρωστάνε. Εννοείται ότι κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα. Παράλληλα θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει πάντα να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και το κόστος των επιλογών μας τόσο εμείς οι νέοι όσο και οι μεγαλύτεροι από εμάς.

    Πρέπει όμως σταδιακά η νέα γενιά να αποκτήσει ταυτότητα, συνείδηση και να θέσει τους δικούς της άμεσους κοινωνικούς πέρα και έξω από τα παραδοσιακά ιδεολογικά εργαλεία, τα οποία μας κληροδότησε ο 20ος αιώνας και τα οποία αποτελούν του μύθους των προγόνων μας.

    Πρακτικά πρέπει να δούμε με ποιες δημόσιες επιλογές εμείς οι νέοι βγαίνουμε κερδισμένοι και με ποιες χάνουμε. Σε ποια χώρα θα ζήσουμε τελικά; Σε μια χώρα χρεωμένη, με ελλειμματικούς υδάτινους πόρους, χωρίς ποιοτικές θέσεις εργασίας, με ανοργάνωτη αγορά και πολύ γραφειοκρατία ή κάπου καλύτερα;

    Έχουμε ατομική και συλλογική ευθύνη να τα σκεφτούμε όλα αυτά και να ζητήσουμε και από τους μεγαλύτερους να επιδείξουν την ανάλογη ευθύνη και υπευθυνότητα.

    Το concept της Γενιάς των 700 ευρώ αυτό το στόχο έχει: να αφυπνίσει τους νέους, να τους δείξει πότε χάνουν και πότε κερδίζουν και να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις.

    Να σημειωθεί ότι η νανοτεχνολογία δεν είναι σπουδές είναι όμως ένα "υπερεπιστημονικό" πεδίο. Στην Ελλάδα η έννοια της υπερεπιστημονικότητας είναι ακόμα άγνωστη ακόμα και θεωρητικά μιας και ακόμα παλεύουμε με την διε-επιστημονικότητα.

    Τέλος πολλά πράγματα δεν πρέπει να αποτελούν θέμα του κράτους αποτελούν όμως κρίσιμα ζητήματα πολιτικής.

    ReplyDelete
  27. Για το θέμα αυτό έχουν γίνει πολλές (πάρα πολλές θα έλεγα) συζητήσεις στο e-roosters.
    Συνοπτικά, σημειώνω ότι η κοινή λογική υπαγορεύει το προφανές της κατάργησης όλων των ταμείων με τα χρηματοδοτούμενα από τις τσέπες μας χαρτοβασίλεια και που έχουν κάτι μεσήλiκες προέδρους – manager που κατά κανόνα είναι τόσο ικανοί όσο αυτοί που έλεγε παλιά ο Big Μάκαρος: “πρόκειται για άτομο που δε θα τον είχα ούτε για να μου αγοράζει τις εφημερίδες από το περίπτερο”.

    Αυτά για τους κρατικοελεγχόμενους ‘manager’ των ταμείων.

    Η υπόθεση της χρηματιστηριακής Ακρόπολις που άνοιξε πρόσφατα είναι προφανώς η κορυφή του παγόβουνου και δείχνει ότι εκτός από την ανικανότητα υπάρχουν και τα κουμπαριλίκια – τακιμιάσματα των ημετέρων που θεωρούν το κράτος σα λάφυρο (φράση του ΓΑΠ η τελευταία, αλλά δυστυχώς δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία διότι αυτό ακριβώς έκαναν τα μεγαλοστελέχη του κινήματός του για δεκαετίες) και τους πολίτες σα μια μάζα από κορόιδα τους οποίους πρέπει να αρμέγονται (με νόμιμο ασφαλώς τρόπο – άλλωστε φυλακή πηγαίνουν μόνο στις πολιτισμένες χώρες – όπου και δεν υπάρχει ασυλία, εξόφθαλμη ή συγκαλυμμένη, των απατεώνων πολιτικών και των κρατικοδίαιτων μεγαλοεπιχειρηματιών – και φυσικά όχι στη τζουτζία που ζούμε).

    Είμαι ο περισσότερο απαισιόδοξος από όσους πόσταραν παραπάνω για το θέμα.

    Αναλυτικότερα, για το σίγουρο τέλμα που έχει διολισθήσει η όλη κατάσταση (χωρίς επιστροφή είναι η ωμή αλήθεια, παρά τους ευσεβείς πόθους) τα έχω γράψει κι εδώ:
    http://e-roosters.blogspot.com/2006/03/blog-post_28.html
    http://e-roosters.blogspot.com/2006/01/blog-post_18.html

    Αυτά που έγιναν στο Παρίσι δεν είναι τυχαίο ότι συντάραξαν πολλούς για το τι μπορεί να προκαλέσουν οι μη έχοντες όταν τα πάρουν στο κρανίο. Βέβαια εδώ δεν προβλέπονται τέτοια μαζικά επεισόδια λόγω της πολύ μεγαλύτερης συνοχής της ελληνικής κοινωνίας.
    Αξίζει να παρατηρήσει όμως κάποιος ότι για τέτοια απελπισμένα ξεσπάσματα βίας λόγω της ανισότητας, προτάθηκαν από τους πρωτοκλασάτους πολιτικούς εντελώς βλακώδη μέτρα (η λέξη μεταρρυθμίσεις έχει ξεφτιλιστεί και δε θα πρέπει να χρησιμοποιείται εφεξής για τουλάχιστο δέκα χρόνια από τον οποιονδήποτε αν δε θέλει ‘να γελάνε μαζί του και τα τσιμέντα’, που λένε και οι αθλητικογράφοι), όπως ήταν οι διαχωρισμοί σε ηλικιακά στεγανά του Βιλπέν.

    Οι Βιλπέν και οι Αναλυτές είναι μακριά από το θέμα και το βλέπουν άνετα – και λόγω ηλικίας αλλά κυρίως λόγω βιωμάτων. Οι προσλαμβάνουσες εικόνες που έχει ο κάθε μεγαλοαστός, σιχαίνομαι τις μαρξιστικές ορολογίες αλλά δε βρίσκω πρόχειρη και άλλη λέξη τώρα, Αναλυτής και Αλογοσκούφης απόφοιτος του School of τάδε δεν τον άφησαν ποτέ να αμφισβητήσει το αυτοδίκαιο γι’ αυτόν δικαίωμα σε στρωμένη διαβίωση και επαγγελματική πορεία – πράγμα που τον κάνουν να βλέπει το πολύ με συμπάθεια την αγωνία των νέων – δεν είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανένας από αυτούς που γνωρίζει. Απλά το ακούει να το λένε κάτι περίεργοι γι’ αυτόν τύποι, μακριά από τον κόσμο του. Ο λαουτζίκος που θα έλεγε και η σύζυγος του κυρίου Φυντανίδη.

    ReplyDelete
  28. @ ultrasonic15

    Αντιλαμβάνομαι ότι στα ελληνικά δεν κλίνουμε ξένες λέξεις και λέμε οι μάνατζερ, τα κλαμπ, κοκ, αλλά όταν γράφουμε μια ξένη λέξη στη γλώσσα προέλευσης, τότε πρέπει να κλίνεται όταν χρησιμοποιείται στο πληθυντικό, ήγουν οι managers τα clubs κλπ.

    Μεγαλοαστοί Ελληνες, ήτοι άτομα υψηλής αγωγής, παράδοσης, οικονομικής επιφάνειας και, κυρίως, αισθητικής υπάρχουν αλλά ζουν όλοι εκτός τειχών. Οι τελευταίοι μεγαλοαστοί αναχώρησαν από την Ελλάδα γύρω στη μεταπολίτευση.

    ReplyDelete
  29. Μπράβο κομφούκιε που επικεντρώθηκες στα βασικά σημεία του θέματος. Ήτοι (που λες και συ):

    - κάτι ξεχασμένα τελικά s (πώς λέμε 'κάτι κουρασμένα παλικάρια'...) και
    - την ερμηνεία σου σε μία λέξη που χρησιμοποίησα επικαλούμενος το common sense που μπορεί να έχει ο όποιος διαβάσει. Αυτό το common sense δείχνει στον οποιονδήποτε το κατέχει ότι αναφέρομαι σε όσους δεν έχουν ποτέ στη ζωή τους σκεφτεί ή αγχωθεί καν για το πώς θα βγάλουν τον επιούσιο, το πώς-πότε θα βρουν δουλειά - αυτούς για τους οποίους τα πράγματα ήταν λίγο-πολύ στρωμένα-προετοιμασμένα στη ζωή τους.

    Anyway, ό,τι μπορεί ο καθένας συνεισφέρει σε κάθε ποστ
    (ή μήπως είναι post? μα, υπάρχει ελληνική λέξη ποστ? μήπως είναι post? αλλά πάλι ένα post αποκομμένο δεν έχει νόημα, δε θα πρέπει να είναι posts σε πληθυντικό? - ασφαλώς αυτές εδώ οι τελευταίες επικοδομητικότατες παρατηρήσεις μου μπορούν άνετα να συνεχιστούν μέχρι να κερδίσει εκτός έδρας ο Ολυμπιακός στο Ch.League).

    ReplyDelete
  30. Καλημέρα και καλή χρονιά.
    Το θέμα δεν ειναι να φέρουμε σε αντίθεση τις γενεές 30ρηδες Vs 40ρηδες κοκ. Ούτε να προσπαθούμε να δούμε το μέλλον χωρίς να κοιτάμε το παρελθόν. Το ασφαλιστικό είναι ένα μπουκάλι για το οποίο ισχύει ο νόμος του Μπερνούλι. Ακόμη, το ασφαλιστικό έχει σχέση πάντα με την διαμοιραζόμενη πίτα. Μεγαλύτερη πίτα, μεγαλύτερη δυνατότητα κατανομής. Η λογική λέει, ότι κάθε φορά θα πρέπει να διορθώνουμε τις στρεβλώσεις. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ. Πού έχουμε πρόβλημα; Στα βαρέα; Πώς διεθνώς καθορίζονται τα βερέα; Από τις καταναλώμενες θερμίδες ανά ώρα εργασίας. ΟΚ, κάντε το. Πού θα πρέπει να δείξουμε κοινωνική ευαισθησία; Τί προϋπολογιστικό κόστος αντέχουμε ή έιμαστε διατεθημένοι να πληρώσουμε; Κάντε το. Ποιά η αναλογία ασφαλιστικής εισφοράς προς το ώφελος για τον συνταξιούχο; Πώς μπορούμε να μειώσουμε τα κόστη και να πετύχουμε οικονομίες κλίμακος; Για να προτείνουμε κάποια μέτρα, που θα είναι θεσμικά με στρατηγική προοπτική, θα πρέπει να έχουμε αυτά τα στοιχεία καθώς και τις αναλογιστικές μελέτες. Διαφορετικά απλά διαχειρίζεσαι μία κατάσταση.

    Το θλιβερό είναι, νέα παιδιά να ασχολούνται με τη σύνταξή τους και όχι με την πρόοδό τους.

    ReplyDelete
  31. Στάθη xρόνια πολλά και καλή χρονιά.

    Δεν μας ενδιαφέρει η σύνταξη που θα πάρουμε μετά από 35 χρόνια. Αντιθέτως μας ενδιαφέρουν τα ασφαλιστικά βάρη που μας έχουν φορτώσει οι προηγούμενοι, η γενιά του 114 και του πολυτεχνείου που έχει αρχίσει σταδιακά να μπαίνει στη σύνταξη. Μας ενδιαφέρει εποίσης ότι γεννηθήκαμε χρεωμένοι χωρίς να μας ρωτήσει κανείς. Λοιπόν , οι γενιές που πιάσαν την καλή φορτώνοντας το λογαριασμό στους επόμενους ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.

    ReplyDelete
  32. Και μην ξεχνάμε. Η γενιά 40+ είναι βολεμένη ολόκληρη σχεδόν στο δημόσιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. (Μονιμότητα, ασφάλεια, αργίες-απεργίες-αργοσχολίες-ωράριο 9-2 κλπ κλπ)
    Εμείς πόσα ΑΣΕΠ πρέπει να δώσουμε για να μπούμε; πόσα μόρια να συγκεντρώσουμε; πόσα τέστ δεξιοτήτων να κάνουμε; πόσες συνεντεύξεις να δώσουμε; εεεεεεεεε;
    ΑΜΕΣΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. ΟΣΟΙ ΚΑΘΟΝΤΑΙ (αργόσχολοι) (50%+) ναί έχω κάνει δημοσκόπηση τα βλέπω σε όποια δημόσια υπηρεσία πάω, ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΑΧΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΕΠ.

    ReplyDelete
  33. Ας δούμε και μια άλλη οπτική.

    Σε τι θέση είναι σήμερα κάποιος γύρω στα 40 – 45, που μπορεί να έχει σπουδάσει, να έχει μια δουλειά από την οποία να αμείβεται σχετικά καλά, αλλά δεν έχει αποκτήσει, κι ούτε ποτέ πρόκειται, τον πλούτο των baby boomers?

    Είναι αυτός που ζει υπό τη δαμόκλειο σπάθη μιας ενδεχόμενης απόλυσης, των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και του υπερβολικού κόστους ζωής όπως αυτό διαμορφώνεται σήμερα στη χώρα μας.

    Είναι ο σημερινός πατέρας, που αδυνατεί να αποταμιεύσει, που τρέμει μήπως το παιδί του περάσει σε καμιά σχολή σε άλλη πόλη και δεν έχει τα 700 έως 1.000€ το μήνα που θα χρειαστεί να πληρώνει για να το σπουδάσει, που τρέμει μήπως αρρωστήσει και μετά τρέχα γύρευε.

    Αν ένας νέος μόνος χρειάζεται περίπου 1.200€ για να είναι ανεξάρτητος, πόσα χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια?

    Μιλάμε για αυτόν που δεν βρήκε σπίτι από τους γονείς του, γιατί το πατρικό είναι σε κάποιο χωριό, αλλά που πρέπει να πληρώνει 800 για ενοίκιο ή για δόση στη τράπεζα και που φοβάται ότι αν χάσει τη δουλειά του θα χάσει και το σπίτι του γιατί οι υπερήλικες γονείς - αν υπάρχουν - δεν μπορούν πλέον να τον βοηθήσουν.

    Είναι ο εργαζόμενος που νιώθει ότι έχει δεκαπέντε - είκοσι χρόνια δουλειά μπροστά του αλλά που δεν αντέχει πια να δουλεύει με τους ρυθμούς που δούλευε στα τριάντα του, και που δεν μπορεί να πάει διακοπές παρά μόνο στο χωριό των γονιών του.
    Είναι βλέπεται κι αυτός γονιός, αλλά δεν έχει χρόνο και αντοχή να πάει μια βόλτα με το παιδί του γιατί ΠΡΕΠΕΙ να βγάλει τη δουλειά.

    Είναι αυτός που πρέπει ενώ φορολογείτε προκαταβολικά για να καλύψει τις «μαύρες τρύπες» του κ. Αλογοσκούφη, να πληρώνει έξτρα φροντιστήρια, έξτρα γιατρούς, έξτρα στα πάντα μια και οι υπηρεσίες και οι υποδομές της ψωροκώσταινας απλά δεν επαρκούν.

    Είναι αυτός που οργίζεται όταν βλέπει τους συνομηλίκους του στις ΔΕΚΟ να μιλάν για «εθελούσιες» κι αυτός να σκέπτεται αν θα αντέξει να κάνει και δεύτερη δουλειά.

    Είναι αυτός που δεν θέλει να φύγει και να πει να εργαστεί στο εξωτερικό με καλύτερες συνθήκες και προοπτικές, γιατί έχει μισο-δημιουργήσει μια ζωή εδώ και δεν θέλει να την αφήσει στη μέση.

    Αν μιλήσουμε με όρους Μίμη Ανδρουλάκη, είναι αυτός που δεν είναι βαμπίρ αλλά περιμένει να γίνει βορά των κανιβάλων.

    Έχουμε να κανουμε με στελέχη, με επαγγελματίες με ανθρώπους έμπειρους στους τομείς τους, με γνώσεις πολύτιμες και με όρεξη για δουλειά και δημιουργία οι οποίοι ασφυκτιούν από την συνεχόμενη οικονομική αφαίμαξη αλλά και το βάρος της ευθύνης.

    Τι έχει να πει η πολιτεία σε μια κοινωνική ομάδα που ζει μέσα στο άγχος και στην ανασφάλεια?
    Που τρέμει να κάνει απεργία γιατί ξέρει ότι μετά θα πέσει θύμα των επόμενων «περικοπών των εξόδων» της επιχείρησης. Μήπως αυτό είναι το ζητούμενο από την πολιτεία μας?
    Δεν είναι μόνο το μέλλον ζοφερό κύριοι! Και το παρόν μας δεν πάει πίσω…

    Το θέμα θα συνεχιστεί…

    ReplyDelete