Wednesday, March 10, 2010

Εθνική Ομάδα Εργασίας: κείμενο θέσεων G700

ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ
ΘΕΣΕΙΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ 700 ΕΥΡΩ – G700*


Ι.
Το πρόβλημα


Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει αναδειχτεί πανευρωπαϊκά το πρόβλημα του λεγόμενου ευρωπαϊκού “πρεκαριάτου”. Της επισφαλούς δηλαδή νέας γενιάς, μίας νέας κοινωνικής τάξης μη προνομιούχων πολιτών, η οποία σε αντίθεση με τις παραδοσιακές ταξικές διαιρέσεις (προλεταριάτο), φέρει ως κεντρικό προσδιοριστικό στοιχείο την ηλικία και την άδικη κατανομή ευκαιριών και πόρων ανάμεσα στις γενιές.

Τα ονόματα που έχει πάρει το πρεκαριάτο στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες είναι πολλά και ευφάνταστα. Γενιά της επισφάλειας (precarious generation ή generaration P), γενιά των 1000 ευρώ σε Ιταλία και Ισπανία (milleuristi - mileuristas), γενιά των 700 ευρώ στην Ελλάδα (G700), γενιά της πρακτικής άσκησης και των stage σε Γερμανία και Αυστρία (generation praktikum), η γενιά που γύρισε στο σπίτι (homecoming generation), η ανασφαλής, πιεσμένη, υπερφορολογημένη και καταχρεωμένη γενιά (IPOD generation insecure, pressurised, overtaxed and debtridden).

Επιγραμματικά, το “πρεκαριάτο” συγκροτείται από νέους και νέες ηλικίας 19 έως 34 ετών, συχνά με επαρκή τυπικά προσόντα, οι οποίοι στα πρώτα βήματα του εργασιακού/κοινωνικού τους βίου βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα αντινεανικό και εκμεταλευτικό εργασιακό status quo. Όταν αποφεύγουν την ανεργία, είναι -κατά κανόνα- αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν μία εχθρική αγορά εργασίας, όπου κυριαρχούν οι ηλικιακές επετηρίδες σε συνδυασμό με τις χαμηλές αμοιβές, την υπερεργασία, την πολυαπασχόληση, την προσωρινότητα, την ανομία και την άναρχη ευελιξία.

Επιπρόσθετα, σε πάρα πολλές χώρες η αγορά εργασίας επιβαρρύνεται με πολιτικές και θεσμικές αστοχίες (διαρθρωτικά προβλήματα), όπως οι αναποτελεσματικοί μηχανισμοί κοινωνικής κινητικότητας, τα τεράστια φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη και τα υποβαθμισμένα συλλογικά αγαθά.

Πράγματι, οι δυσκολίες που βιώνει το πρεκαριάτο είναι αποτέλεσμα διαχρονικών θεσμικών και πολιτικών αστοχιών. Η μυωπική λογική των δημόσιων πολιτικών και η επιμονή στα βραχυχρόνια αποτελέσματα, η αδυναμία προσαρμογής των κοινωνικών κρατών στα σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα (δημογραφική γήρανση), οι πολιτικώς βολικές μεταρρυθμίσεις και η διαιώνιση κρίσιμων διαρθρωτικών αδυναμιών, σε συνδυασμό με την πολιτική - θεσμική περιθωριοποίηση των νέων και την υπο-εκπροσώπησή τους στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, έχουν επισωρεύσει τεράστια “κοινωνικά βάρη” (δημόσιο χρέος, ασφαλιστικό χρέος, οικολογικό έλλειμμα), που τα πολιτικά συστήματα επιλέγουν να φορτώνουν στη νέα γενιά και στις μελλοντικές γενιές.

Παρά την επίσημη πολιτική ρητορεία και τις δεοντολογικές παραινέσεις για την αποτελεσματική αξιοποίηση του νεανικού ανθρώπινου δυναμικού και τη δίκαιη κατανομή των κοινωνικών βαρών μεταξύ των γενεών, οι δημόσιες πολιτικές χαρακτηρίζονται από αδράνεια και μεταρρυθμιστικό αδιέξοδο. Οι διαγενεακές ανισότητες διογκώνονται και οι πολιτικά-εκλογικά μη ελκυστικές μεταρρυθμίσεις αναβάλλονται διαρκώς με αποτέλεσμα να έχουμε φαινόμενα, όπως είναι χαρακτηριστικά η σημερινή δημοσιονομική κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, προηγουμένως η Ιρλανδία και αύριο ίσως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Έτσι, αναδεικνύεται ένα ευρωπαϊκό παράδοξο: σε συνθήκες δημογραφικής γήρανσης, όπου οι νέοι αποτελούν πόρο σε σπανιότητα (scarce resource), σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες η νέα γενιά παραμένει στο πολιτικό, θεσμικό και οικονομικό περιθώριο.

Σήμερα, στα προβλήματα του ευρωπαϊκού πρεκαριάτου έρχεται να προστεθεί το βάρος της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της ύφεσης. Ήδη, το Δεκέμβριο του 2009 σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat η ανεργία στους νέους μέχρι 25 ετών είχε φτάσει το 21% στην ευρωζώνη και 21,4% στην ΕΕ των 27. Σε ορισμένες χώρες μάλιστα υπάρχει πραγματική έκρηξη όπως στην Ισπανία όπου η ανεργία των νέων έχει ακουμπήσει το 44,5%. Τι μπορεί να γίνει;

ΙΙ.
New Deal για τους νέους της Ευρώπης


Προτείνεται η προώθηση ενός New Deal για τη νέα γενιά με πολιτικές που αναδιανέμουν ευκαιρίες και πόρους υπέρ των νέων.

Οι πολιτικές αυτές μπορούν να χωριστούν σε:

α) μέτρα που βοηθούν τους νέους στο εργασιακό τους ξεκίνημα αυξάνοντας το διαθέσιμο εισόδημά τους και βοηθώντας τους να βρουν αυτόνομη κατοικία, όπως:

- η θεσμοθέτηση ενός πριμ απασχόλησης υπό τη μορφή πιστωτικού φόρου, για νέους μέχρι 25 ετών ή για νέους που βρίσκοντα στα πρώτα τρία χρόνια δουλειάς, το ύψος του οποίου θα προσδιοριστεί ανάλογα με τις περιστάσεις σε κάθε χώρα

- η επιδότηση του ενοικίου ή της αγοράς κατοικίας ή αντίστοιχα η εγγύηση του στεγαστικού δανείου για αγορά πρώτης κατοικίας για νέους μέχρι 30 ετών

- η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για εργαζόμενους νέους μέχρι 25 ετών ή για νέους που διανύουν τα τρία πρώτα χρόνια εργασίας

- η επέκταση της ευρωπαϊκής κάρτας νέων σε περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες εντός των κρατών μελών

β) παρεμβάσεις σε καίρια πεδία της οικονομίας που ενισχύουν τη διαγενεακή και κοινωνική δικαιοσύνη, όπως:

- μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού έτσι ώστε να μειωθεί το βάρος από εισφορές και γραφειοκρατία

- μεταρρύθμιση του φορολογικού έτσι ώστε να επιβαρυνθούν λιγότερο τα εισοδήματα από εργασία

- μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας έτσι ώστε να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος

- διασφάλιση της μη καταχρηστικής χρήσης του θεμσού της πρακτικής άσκησης

- μείωση του δημόσιου και ασφαλιστικού χρέους έτσι ώστε να μην αυξηθεί στο μέλλον ο καθαρός φόρος εισοδήματος στο σύνολο του εργασιακού βίου ενός ανθρώπου (net life income tax)

- επένδυση σε τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας, για παράδειγμα την πράσινη ενέργεια

- δημιουργία εναλλακτικών χρηματοδοτικών εργαλείων έξω από το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα κυρίως επέκταση της μικροπίστωσης


ΙΙΙ.
Επένδυση στην επιχειρηματικότητα


Ταυτόχρονα, είναι μείζονα πρόκληση για την Ευρώπη και τα κράτη μέλη να απενοχοποιηθεί η επιχειρηματικότητα και να προωθηθεί ως μία ποιοτική εναλλακτική επιλογή για την επαγγελματική εξέλιξη των νέων. Κυρίως πρέπει να υπάρξει μέριμνα για την προώθηση της Επιχειρηματικότητας Υψηλών Δυνατοτήτων, αυτής δηλαδή που:

α) συμβάλλει στην επέκταση των αγορών,
β) δημιουργεί νέα απασχόληση, και
γ) εντείνει τον εξαγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας.

Απαιτείται εδώ η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Προτείνεται:
- η δραστική απλούστευση της διαδικασίας έναρξης μιας επιχείρησης: μείωση διαδικασιών αλλά και συγχώνευσή τους σε ένα επίπεδο διοίκησης

- η δημιουργία ενιαίων πολύ-λειτουργικών υπηρεσιών μίας στάσης για επιχειρήσεις, έτσι ώστε να διευκολύνονται οι επιχειρήσεις στις συναλλαγές τους με τη δημόσια διοίκηση και να εξυπηρετούνται οι πιθανοί επενδυτές

- η δημιουργία συστημάτων επιχειρήσεων (clusters) έτσι ώστε να είναι σε θέση να αξιοποιείται μια καλή ή πρωτοποριακή ιδέα σε συνδυασμό με τη δημιουργία υποδομών υψηλής τεχνολογίας όπως Τεχνολογικά Πάρκα.

- η δημιουργία νέων χρηματοδοτικών εργαλείω, όπως κεφάλαια χρηματοδότησης υψηλής τεχνολογίας, δράσεις Business Angels, προώθηση της μικροπίστωσης (microcredit) κοκ

- να δοθούν κίνητρα για μεγαλύτερη ένταση του ερευνητικού έργου και των πανεπιστημιακών εργαστηρίων προς τις ανάγκες των επιχειρήσεων

- η προώθηση και ενσωμάτωση στις εθνικές πραγματικότητας του European Small Business Act όπου θα προβλέπονται μέτρα διακριτής στήριξης όπως : η συμμετοχή των εκπροσώπων των ΜΜΕ στις διαδικασίες αξιολόγησης και έγκρισης των κοινοτικών πόρων, η δημιουργία ενός ειδικού φορολογικού καθεστώτος όπως ορίζεται στην Ευρωπαϊκή Χάρτα για τις μικρές
και πολύ μικρές επιχειρήσεις κοκ.


IV.
Κοινωνικός Διάλογος, Συμμετοχή


Συχνά, την απροθυμία και την αδυναμία της επίσημης πολιτικής και των θεσμικών παικτών να αναδείξουν και να υποστηρίξουν τα συμφέροντα των νέων, έρχονται να καλύψουν οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Νεανικές οργανώσεις, ευρωπαϊκά δίκτυα, εναλλακτικά συνδικάτα, ακτιβιστές του διαδικτύου, «δεξαμενές σκέψεις» και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις επιχειρούν αφενός να τοποθετήσουν με δυναμικό τρόπο στη δημόσια πολιτική agenda το ζήτημα της διαγενεακής δικαιοσύνης και τα προβλήματα του πρεκαριάτου και αφετέρου, να ασκήσουν αποτελεσματική επιρροή στα συστήματα λήψης αποφάσεων, ώστε να ενσωματωθεί το γενεακό κριτήριο στις δημόσιες πολιτικές και να θεσμοποιηθεί η έννοια της διαγενεακής δικαιοσύνης. Στις δράσεις των διαφόρων οργανώσεων νέων αυτών περιλαμβάνονται δημοσιεύσεις άρθρων και βιβλίων, κινηματογράφηση και προβολή ακτιβιστικών ενεργειών, προτάσεις για νομοθετικές πρωτοβουλίες, δημόσιες εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Σε πολλές περιπτώσεις οι οργανώσεις παρέχουν και υπηρεσίες στήριξης σε νέους εργαζόμενους (για παράδειγμα ο Συνήγορος του Εργαζόμενου της G700).

Οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών κινούνται πρωτίστως στα ορία του εθνικού κράτους. Ωστόσο, η μεταξύ τους δικτύωση και οι συνέργειες που αναπτύσσονται διαμορφώνουν σταδιακά και ένα πανευρωπαϊκό πλαίσιο δράσης.

Σε κάθε περίπτωση η δραστηριοποίηση της κοινωνίας των πολιτών συνιστά μία αποτελεσματική έκφραση των προβλημάτων του πρεκαριάτου και διατύπωση της αναγκαιότητας για την ενσωμάτωση της διαγενεακής δικαιοσύνης στα εθνικά πολιτικά συστήματα, τόσο ως γενικού πολιτικού στόχου (θεσμοποίηση) όσο και ως κριτηρίου διαμόρφωσης των εθνικών πολιτικών. Αναμφίβολα, η καλύτερη οργάνωση, η μαζικοποίηση και η αποτελεσματικότερη δικτύωση του ευρωπαϊκού πρεκαριάτου συνιστούν κρίσιμους παράγοντες για την ανάπτυξη και εξέλιξη αυτού του νέου κοινωνικού κινήματος.

V.
Ο Ρόλος της Ευρώπης


Η Ευρωπαϊκή Πολιτική για τη νέα γενιά παρά τις μεγαλεπίβολες διακηρύξεις της αποτελεί ουσιαστικά μια πολιτική διαχείρισης του Ελεύθερου Χρόνου των Νέων. Η συντριπτική πλειοψηφία των δράσεων που αναπτύσσονται και χρηματοδοτούνται από την ΕΕ αφορούν σε ψυχαγωγικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και μόνο ένα μικρό ποσοστό αφορά στα ουσιαστικά πραγματικά ζητήματα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι σημερινοί νέοι.

Απαιτείται εδώ μια στροφή. Μια δραστική αλλαγή προσανατολισμού των δράσεων και ριζικός επαναπροσδιορισμός των προτεραιοτήτων της ΕΕ. Ήδη για φέτος το Πρόγραμμα Νεολαία σε Δράση (Youth in Action) έχει στοχεύσει στη μεγαλύτερη ενσωμάτωση των νέων στην αγορά εργασίας, την καταπολέμηση της φτώχειας κοκ. Δεν αρκεί.

Συνήγορος των Γενεών

Τόσο η Ευρώπη, όσο και κάθε εθνικό κράτος ξεχωριστά οφείλουν επιτέλους να στρέψουν την προσοχή τους στους νέους και να θωρακίσουν θεσμικά την υποχρέωση των γηράσκουσων κοινωνιών τους να ασχοληθούν με τη νέα γενιά.

Σε επίπεδο κρατών μελών προτείνεται η δημιουργία ενός Συνηγόρου των Γενεών με αντικείμενο τη διαρκή και συστηματική γνωμοδότηση σχετικά με τις περιβαλλοντικές και δημοσιονομικές επιπτώσεις των επιλογών της σημερινής κοινωνίας και των αποφάσεων των πολιτικών στους νέους και τους μελλοντικούς πολίτες.

Ταυτόχρονα, έχοντας υπόψη τη δήλωση της UNESCO (1997) σχετικά με τις ευθύνες των σημερινών έναντι των μελλοντικών γενεών, και αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη να εκπροσωπηθούν αποτελεσματικά τα δικαιώματα και συμφέροντα των μελλοντικών γενεών, ζητάμε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο της ΕΕ να διερευνήσουν τις πιθανότητες σύστασης μίας θεσμικής εκπροσώπησης για τις μελλοντικές γενεές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα συμπεριλαμβάνει:

α) την ενσωμάτωση της προστασίας των συμφερόντων των επόμενων γενεών στις αρμοδιότητες του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή,

β) την ανάθεση των αρμοδιοτήτων για τη διασφάλιση του σεβασμού των συμφερόντων των μελλοντικών γενεών σε έναν από τους Επιτρόπους (Απασχόλησης και Περιβάλλοντος),

γ) την ενσωμάτωση της διασφάλισης του σεβασμού των συμφερόντων των μελλοντικών γενεών στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

* Το κείμενο αποτελεί ένα πρώτο draft θέσεων της G700, το οποίο κατατέθηκε προς συζήτηση στην Εθνική Ομάδα Εργασίας για τη νέα γενιά.

21 comments:

  1. καλο ολο αυτο το κατεβατό αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο καθείς νομίζει ότι αυτή η χώρα του ανήκει

    Επομένως ότι και να πείτε αρκούν 200 τύποι γιά να κλείσουν 8 μέρες την Πανεπιστημίου και κανείς να μην συγκινείται

    και προφανώς οι εισαγγελείς λόγω φόρτου εργασίας δεν έκαναν τίποτε τόσες μέρες.

    Άρα ότι και να λέμε, ότι και να ζητάμε αρκούν 200 τύποι για να το ανατρέπουν με μιά ιδιοκτησιακή και φασιστικη νοοτροπία ότι μπορούν ατιμώρητα να κάνουν ότι θέλουν

    New deal, παρεμβάσεις, επενδύσεις... αστειεύεστε ?
    Εδώ υπάρχουν κεκτημένα...

    ReplyDelete
  2. γαμησέ τα τους ξεφορτώθηκε η ολυμπιακή για να τους φορτωθούμε εμείς ακόμα πιο ασάλιωτα. Ούτε καν διακόσια 50 με 100 μαξ και αρχηγό τον πανίβλακα Μανώλη.

    ReplyDelete
  3. Μιλώντας σε Ημερίδα, με θέμα την «αξιοποίηση της περιουσίας των ασφαλιστικών Ταμείων», ο κ. Σπυρόπουλος, κάλεσε πολιτικούς και κοινωνικούς εταίρους «να ανακαθορίσουν τους όρους και την υφή του διαλόγου», έκανε λόγο για «μπαλώματα", ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ για την οποία λαμβάνονται αποφάσεις από άλλους.

    ReplyDelete
  4. Mε άλλα λόγια του τί συμβαίνει με το ΠΡΕΚΑΡΙΑΤΟ εχει να κάνει με τους "Μανώληδες" που με τους τραμπουκισμούς τους καταστρεφουν μιά ολόκληρη γενιά.
    Αλλά και ο μπλαζέ Σαγμάς που τον έχει για πρωτοπαλλήκαρο.

    ReplyDelete
  5. Απο τη μιά έχουμε το "μπλαζελίκι" του Σαγμά και απο την άλλη τη "νεοφιλία" της γενιάς του Πολυτεχνείου και των Παπουτσήδων.

    ReplyDelete
  6. Τί να σού κάνει και ο κακομοίρης, ο μπλαζέ Σαγμάς.Το αρχηγιλίκι του είναι δοτό απο τους νεοτραμπούκους που έχουν σήμερα το πάνω χέρι στο κόμμα της ΝΔ.Η μήπως είναι και αυτός ολόιδιος αλλά σε μπλαζέ version? Mάλλον αυτό συμβαίνει.

    ReplyDelete
  7. «Οι παππούδες μας γνώρισαν τον εμφύλιο πόλεμο και την πείνα της δεκαετίας του ΄40. Οι γονείς μας έκτισαν τη δημοκρατία. Κι εμείς οι κακομαθημένοι νέοι Ισπανοί, παιδιά της ελευθερίας και του πλούτου, πρέπει να υψώσουμε το ηθικό μας ανάστημα για να αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη κρίση».

    Αυτά λέει ο Καταλανός συγραφέας Χαβιέρ Φερκας για τους Ισπανούς.Με ελάχιστες μικρότατες ιστορικές διαφορές ταιριάζουν απόλυτα με τα καθ'ημάς.

    ReplyDelete
  8. "Μαλώστε την Ελλάδα, αλλά σεβαστείτε την"
    Mαρκ Μαζάουερ "ΕΘΝΟΣ" 10/3

    Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την εθνική μας αυτογωσία απο ένα μεγάλο φιλέληνα ιστορικό.Μεταφρασμένο απο τους Fin/al Times.
    Διαθέστε 3 λεπτά να το διαβάσετε.

    ReplyDelete
  9. Επιβάλλεται ο Yorgo να επιστρέψει στην Ελλαδα και να κάνει την εξης δήλωση: "ακόμη και με πολύ χαμηλό επιτόκιο δανεισμού, δεν υπαρχει σάλιο."
    (α λα Λοβερδος, για να τον καταλάβει και ο απλός κόσμος)
    Και μετά να πάει να κλειστεί στο Μαξίμου και να μη βγει αν δεν καταφέρει μαζί με τους υπουργους του να διορθώσουν το χάλι μας - όσο γίνεται. Οπου χάλι ΚΑΙ ο αποκλεισμός δρόμων.
    Δηλαδή τι θα γίνει όταν παρθούν μέτρα για τον περιορισμό του χρέους;;; Γιατί αυτά δεν τα γλυτώνουμε.

    PS: who is "panivlakas Manolis"? Ex ND MP?

    ReplyDelete
  10. Εγω θα το ξαναπώ, οσο κι αν ενοχλεί ορισμένους:
    Όσο το κράτος χρησιμοποιεί τις εισφορές των ιδιωτών για να καλύψει τη δική του κομματική πελατεία, και πλασάρει αυτήν την κλοπή με ευφημισμούς τύπου "κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική (GDM*)", τόσο η Ελλάδα θα βυθίζεται.

    * Το "Greek Development Model" : Δανειζόμαστε διαρκώς απ έξω και τα δίνουμε στους Δημοσίους Υπαλλήλους, ωστε να... κινείται η αγορά για να ζουν και οι υπόλοιποι.

    Απο κει και υστερα, οση φορολογία και να ρίξετε, μηδέν εις το πηλικ(ι)ο -ΓΑΠ- θα έχετε αποτέλεσμα.

    ReplyDelete
  11. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  12. "ο κ. Παπουτσής, έχει ψηφισθεί ως ο χειρότερος ευρωπαίος επίτροπος κατά την διάρκεια της θητείας του"

    Πάρε το βατόμουρο Παπουτσή,τσιράκι του four seasons'golden boy Tsoxatzopoulos.

    ReplyDelete
  13. O Παπουτσής δεν σπούδασε ποτέ.Απλώς πέρασε απο το Πανεπιστήμιο,ως φοιτητοπατέρας.Δεν δούλεψε ποτέ.Είναι παιδί των μηχανισμών που παρασιτούν σε βάρος της Χώρας.Θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε το ποσοστό του συνόλου των αποδοχών του απο τότε που ήταν φοιτητής,ως ποσοστό του χρέους της Χώρας.

    ReplyDelete
  14. who is "panivlakas Manolis"?

    Πρώην βουλευτής της ΝΔ,κρατικοδίατος συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ στα νειάτα του,θρυλικός υποστηρικτής του Σαμαρά για τη αναδειξή του στην αρχηγία της ΝΔ.Τώρα ηγείται των καταληψιών τού Λογιστηρίου του κράτους.

    ReplyDelete
  15. Μα, τέτοιου είδους "μέτρα" που αναφέρετε στο άρθρο οδήγησαν στη φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα:

    α) Χαμηλά επιτόκια
    β) Εγγυήσεις από το κράτος που βοήθησαν στη διατήρηση τωνχαμηλών επιτοκίων
    γ) Φοροαπαλλαγή του τόκου των υποθηκών (κάτι που οδήγησε πολλούς να δανείζονται χωρίς να ενδαφέρονται για τους μηνιαίους τόκους, επειδή εκπίπτουν από το εισόδημά τους).
    δ) Ειδικά προγράμματα για τους νέους αγοραστές σε πολλές κοινότητες και από πολλές τράπεζες με την υποστήριξη και ευλογία της κυβέρνησης.

    Και άλλα πολλά (ούτε κι εγώ ξέρω πόσα εκατοντάδες προγράμματα για στεγαστικά δάνεια των φτωχών έχει η FHA - της κακομοίρας γίνεται).

    Το αποτέλεσμα; Δεν υπήρχε κανένας λόγος να διατηρηθούν οι τιμές χαμηλά (λόγω των κρατικών επιδοτήσεων, άμεσων και έμμεσων), οπότε συνέχισαν να ανεβαίνουν έως ότου χάσανε όλοι αυτοί τα σπίτια τους και ησυχάσανε...

    Κάθε φορά που το κράτος "επιδοτεί", αφαιρεί το λόγο μείωσης των τιμών. Γιατί να μειωθούν οι τιμές των ακινήτων εάν τις επιδοτεί το κράτος; Και γιατί να βάλει το χέρι στην τσέπη ο εργοδότης και να πληρώσει πραγματικά τον εργαζόμενο, εάν τον επιδοτεί ήδη το κράτος με χρήματα των υπολοίπων φορολογουμένων;

    Ελάτε στα καλά σας ρε παιδιά. Απλά οικονομικά συζητάμε, του δημοτικού.

    Με ανακυκλώσεις των ίδιων χρημάτων θα φτιάξετε οικονομία; Δηλαδή θα γίνουν πιο φτηνά τα πορτοκάλια άμα τα πάτε βόλτα από τον ένα μανάβη στον άλλο;

    Θέλετε να υπάρξει περισσότερο κεφάλαιο στην αγορά ώστε να επενδύσει ο κόσμος και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας; Πολύ απλό: απελευθερώστε το κεφάλαιο που δεσμεύει το Κράτος για να πληρώνει ένα εκατομμύριο υπαλλήλους.

    Ή μπας και δεν σας αφήνει η ιδεολογία σας να το κάνετε αυτό και προσπαθείτε να δοκιμάσετε ξόρκια, επιτροπές και θεωρίες;

    ReplyDelete
  16. Πολύ απλά υπολογίστε πόσα χρήματα ξοδεύει το Κράτος κάθε χρόνο στις υπηρεσίες του δώθε κείθε (εκτός των ασφαλιστικών) και πείτε φωναχτά τον αριθμό (αλήθεια, το ξέρει κανείς αυτό το ποσό;)

    Σκεφτείτε μετά τι θα γινόταν εάν διοχετεύονταν όλο αυτό το ποσό στην αγορά, ειδικά στην επαρχία, ή εάν χρησίμευε για να μειωθούν τα επιτόκια των δανείων για επενδύσεις και παραγωγικές μονάδες.

    Αντ' αυτού, αυτό που προτείνετε εσείς, είναι άλλη μια σειρά "προγραμμάτων" από την τσέπη των φορολογουμένων.

    Αδυνατείτε να σκεφτείτε διαφορετικά; Γιατί σκέφτεστε μόνο με "κρατικά προγράμματα"; Προγραμματισμένοι είστε;

    ReplyDelete
  17. "Φραγμό στις διπλές συντάξεις των βουλευτών θα επιχειρήσει να βάλει ο υπουργός Εργασίας, Ανδρέας Λοβέρδος με νομοθετική ρύθμιση που ετοιμάζεται να καταθέσει τις προσεχείς ημέρες στη Βουλή, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι συνάδελφοί του χαίρονται ιδιαίτερα γι΄αυτό!
    "Το ίδιο σκέφτεται να κάνει και με τη σύνταξη των συδικαλιστών".

    Ο Λοβέρδος πετάει.ΚΑΙ τη δημοτικότητά του διατηρεί και αυξάνει ΚΑΙ γράφει Ιστορία.
    Μεγάλη πληγή το Ασφαλιστικό.

    ReplyDelete
  18. Στην πραγματικότητα οι βουλευτές δεν πρέπει να παίρνουν σύνταξη. Πρέπει να επιστρέφουν στην αγορά για να απολαύσουν τους καρπούς των νομοσχεδίων τους.

    ReplyDelete
  19. Χα χα χα ναι αυτό θα είχε γέλιο. Με την επιδότηση κατοικίας είμαι κι εγώ κάπως καχύποπτος όχι βέβαια τόσο για το λόγο που λέει ο Λευτέρης. Συμφωνώ 100% με αρνητικό φόρο -βλέπε πριμ απασχόλησης- και με αλλαγή ασφαλιστικού.

    ReplyDelete
  20. @lefteris

    Χάρισες πολλά χαμόγελα με την πρόταση σου. Να σε καλά. :)

    ReplyDelete
  21. Λάμπρος Φούντας,ο Ιαν Σκοτ της τρομοκρατίας.

    "Ο Λάμπρος Φούντας ήταν βιολόγος και εργαζόταν σε μεγάλο διαγνωστικό κέντρο της Αθήνας. Οι γονείς του επίσης είναι γιατροί"


    Πρόκειται για τον 35χρονο που σκοτώθηκε στη Δάφνη απο πυρά Αστυνομικών."Γνωστός άγνωστος αντιεξουσιαστής",ερευνάται και πιθανολογείται σφόδρα η συμμετοχή του σε αντιτρομοκρατική οργάνωση.
    Γιατί τα γράφω; Ετσι για να γνωρίζουμε τον "ταξικό" εχθρό και τους προστάτες του,καθώς και τα χόμπι τους, και να κατανοούμε την ανάγη τους για την ενασχόλησή τους με τα extreme σπόρ.Aς πούμε να σκοτώνουν παιδάκια επειδή φοράνε τη στολή του Αστυνομικού για να βγάλουν το ψωμί τους.
    Τώρα γιατί το κάνουν αυτό και δεν προτιμούν το ρόλο του Ιαν Σκότ,του παρτενέρ της Τζούλιας,που ιδρωκοπά να τα φέρει βόλτα,είναι ένα μυστήριο.

    ReplyDelete