Του Μάνου Ματσαγγάνη*
Δημοσιεύτηκε στο Newstime
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο επίπεδο των δηλώσεων, τόσο τα κόμματα όσο και οι διάφοροι υποψήφιοι, δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την υψηλή ανεργία των νέων στη χώρα μας, την οποία άλλωστε επιβεβαίωσαν τα τελευταία στοιχεία της Eurostat. Ομως, πολλές φορές σχηματίζει κανείς την εντύπωση ακούγοντας αυτές τις δηλώσεις, ότι η γνώση τους για το φαινόμενο είναι καθαρά επιφανειακή. Κι όμως, κάτω από την επιφάνεια υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.Η ανεργία των νέων είναι, πράγματι, πάρα πολύ υψηλή στη χώρα μας: το 2007 (για τις συνέπειες της κρίσης θα πρέπει να περιμένουμε ένα-δύο χρόνια) στην ηλικιακή ομάδα 15-24 (δηλ. στα πρώτα δέκα χρόνια μετά το τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης), ήταν 23% έναντι 15,5% στην ΕΕ27. Μόνο η Ιταλία και τρεις ανατολικές χώρες είχαν ποσοστά πάνω από 20%, αλλά και πάλι, χαμηλότερα από το δικό μας. «Θλιβερή πρωτιά», όπως λένε μερικοί. Και δεν είναι η μόνη στο θέμα αυτό, όπως θα δούμε σε λίγο.
Ως γνωστόν, η ανεργία ορίζεται ως ποσοστό του «ενεργού πληθυσμού», δηλ. όσων είναι διαθέσιμοι για εργασία. Οι υπόλοιποι είναι μαθητές, φοιτητές, μητέρες που δεν εργάζονται ούτε ψάχνουν για δουλειά, υπηρετούν στο στρατό ή έχουν αποσυρθεί λόγω ασθένειας ή αναπηρίας. Επειδή εάν υπήρχαν ελκυστικές δουλειές, κάποιοι από αυτούς θα εργάζονταν, τμήμα του μη ενεργού πληθυσμού βρίσκεται, στην πραγματικότητα, σε κατάσταση «κρυφής ανεργίας». Γι’ αυτό είναι σημαντικό να κοιτάμε και τα ποσοστά απασχόλησης, τα οποία υπολογίζονται στο σύνολο του πληθυσμού, ενεργού ή μη. Ούτε εκεί πάμε καλά: μόνο 24 στους 100 νέους ηλικίας 15-24 εργάζονταν το 2007, έναντι 37 στην ΕΕ27 (και 41 στην ΕΕ15). Μόνο η Ουγγαρία και το Λουξεμβούργο είχαν χαμηλότερα ποσοστά απ’ ό,τι η Ελλάδα.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι όσοι περισσότεροι νέοι εργάζονται, τόσο καλύτερα; Όχι αναγκαστικά. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που κρατάει πολλά παιδιά στα θρανία πολύ μετά από την ηλικία των 15, μπορεί να είναι καλύτερη επένδυση για το μέλλον (αρκεί, βέβαια, να λειτουργεί σωστά). Ομως, το ένα δεν αποκλείει το άλλο: σε χώρες με μαζικά πανεπιστήμια και υψηλό μορφωτικό επίπεδο, η απασχόληση των νέων είναι πολύ υψηλότερη απ’ ό,τι εδώ. Το σχετικό ρεκόρ το κατέχει η Ολλανδία, όπου 68 στους 100 νέους ηλικίας 15-24 εργάζονται, με δεύτερη τη Δανία (65). Πολλοί από αυτούς είναι μαθητές ή φοιτητές που δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους (part-time) ή στις διακοπές (με προσωρινή απασχόληση). Αντίθετα, στην Ελλάδα οι λεγόμενες «ευέλικτες μορφές απασχόλησης» είναι ελάχιστα διαδεδομένες: το 2005, στους 100 νέους (ηλικίας 15-29 αυτή τη φορά) μόνο οι 12 εργάζονταν με σύμβαση ορισμένου χρόνου ή/και με μερική απασχόληση.
Το πρόβλημά μας δεν είναι, απλώς, ότι υπερβολικά λίγοι νέοι εργάζονται, αλλά και ότι οι λίγες δουλειές που υπάρχουν είναι κακοπληρωμένες. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τα οποία δεν είναι διαθέσιμα ανά ηλικία (ούτε κατά φύλο), 26% του συνόλου των μισθωτών αμείβονταν το 2007 με μηνιαίες καθαρές αποδοχές έως €750. Η αναλογία των χαμηλόμισθων ήταν υψηλότερη μεταξύ των εργαζομένων με προσωρινή απασχόληση (56%) και, φυσικά, μεταξύ όσων εργάζονται part-time (86%). Όμως, η βασική διάκριση είναι άλλη: από τους 641 χιλιάδες μισθωτούς με καθαρές αποδοχές έως €750 το μήνα, οι 564 χιλιάδες εργάζονταν στον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν «κανονικές» συμβάσεις: μόνο 81 χιλιάδες ήταν σε θέσεις εργασίας part-time και μόνο 113 χιλιάδες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ αρκετοί ανήκαν και στις δύο κατηγορίες ταυτόχρονα. Στους χαμηλά αμειβόμενους θα πρέπει να προστεθεί και ο άγνωστος αριθμός των μισθωτών που (όχι από επιλογή τους), μεταμφιέζονται σε αυτοαπασχολούμενους και πληρώνονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών ή επαγγελματικής δαπάνης, παρότι παρέχουν εργασία σε έναν εργοδότη. Εννοείται ότι η πλειονότητα των χαμηλά αμειβόμενων είναι νέοι.
Χαμηλά ποσοστά απασχόλησης + χαμηλές αποδοχές = παρατεταμένη εξάρτηση των νέων από τους γονείς τους. Εδώ το πρόβλημα έχει πάρει διαστάσεις, πραγματικά, ανησυχητικές. Το 2005, το ποσοστό των ανδρών που ζουν στο πατρικό τους -ακόμη και στην (όχι πια τρυφερή) ηλικία των 30-34 ετών, ήταν 43%. Από τις άλλες νοτιοανατολικές χώρες, μόνο η Ιταλία με 38% πλησιάζει την αρνητική επίδοση της χώρας μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1985 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 30% στην Ελλάδα (και 18% στην Ιταλία). Τουλάχιστον στη γειτονική χώρα, τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους: «είμαστε μια μπλοκαρισμένη κοινωνία», είχε δηλώσει πριν λίγα χρόνια ο (πρωθυπουργός τότε) Massimo D’Alema. Η Ελλάδα είναι ακόμη πιο μπλοκαρισμένη, απλώς εδώ δεν ασχολείται κανείς.
Στο σημείο αυτό ο αναγνώστης (μερικές φορές και ο συγγραφέας) είθισται να αναφωνεί: «ευτυχώς που υπάρχει και η οικογένεια!» Ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω. Η αναβολή του σχηματισμού οικογένειας και η δραματική μείωση των ποσοστών γονιμότητας είναι μερικά από τα ορατότερα επακόλουθα της, εκ πρώτης όψεως, «σωτήριας» για τους νέους παρέμβασης των γονέων τους. Η οικογενειακή θαλπωρή επιτρέπει μεν στους νέους να απορρίπτουν «μη ελκυστικές» θέσεις εργασίας, αλλά ταυτόχρονα εθίζει σε μια πλασματική ευμάρεια, η οποία με τη σειρά της παρατείνει την ανωριμότητα. Είμαστε σίγουροι ότι αυτό θέλουμε;
*Ο Μάνος Ματσαγγάνης διδάσκει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το άρθρο αναδημοσιεύετε ύστερα από την άδεια του Newstime.
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο!
ReplyDeleteΔείτε ένα φυλλάδιο που είχαμε βγάλει και αναφερόταν στη γενιά μας με τον τίτλο: "Είμαστε μαμόθρεφτα;"
http://4.bp.blogspot.com/_MtcWflAGZr4/R_PJ2WwZgHI/AAAAAAAAALE/tbxXLuDzmiI/s1600-h/diexodos+sarosi+4.jpg
και στο blog http://www.aristerosxima.blogspot.com/
Διάβασα ήδη το άρθρο στο newstime.gr και έχω ήδη καταχωρήσει τα σχόλιά μου εκεί, αλλά δεν τα βλέπω αναρτημένα, οπότε τα παραθέτω και εδώ.
ReplyDelete-----
Ενδιαφέρουσες οι απόψεις του κ. Ματσαγγάνη, αλλά περιέχει δύο λάθη που πρέπει να σημειωθούν:
1. Τα νούμερα που αναφέρονται στα ποσοστά ανεργίας δεν είναι εικονικά μόνο γιατί η "κρυφή ανεργία" αφορά στον μη ενεργό πληθυσμό. Η καταγραφόμενη ανεργία υπολογίζεται γενικά με βάση τις δηλωμένες απολύσεις υπαλλήλων, το κλείσιμο επιχειρήσεων, κτλ. Όποιος εργάζεται ανασφάλιστος και ξαφνικά βρίσκεται ένα πρωί χωρίς δουλειά, αυτ΄ςο δεν φαίνεται στην κυριολεξία πουθενά. Επίσης, αν μια επιχείρηση απασχολεί περιστασιακά εργαζόμενους που δεν ανήκουν στον "ενεργό πληθυσμό" της Ελλάδας (π.χ. αλλοδαπούς εργάτες σε χωράφια), η συμπερίληψή τους ως εργαζόμενοι επί του γενικού πληθυσμού είναι λάθος, γιατί θα έπρεπε να υπολογίζονται βάσει όχι 10 εκατ. πληθυσμού αλλά πολύ περισσότερο. Επομένως, τα νούμερα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (τα οποία τελευταία αμφισβητεί ευθέως η ΕΕ) πρέπι στην πραγματικότητα να πολλαπλασιαστούν επί 2-2,5 φορές τουλάχιστον, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ότι ήδη σε αυτά θεωρούνται ως εργαζόμενοι οι συμβασιούχοι σε stage, ημιαπασχολούμενοι, όσοι έχουν εργαστεί έστω μία ημέρα το έτος, κτλ.
2. Το να δουλεύει ένας πιτσιρικάς το καλοκαίρι για το χαρτζιλίκι του είναι φυσιολογικό. Το να θεωρούμε όμως ως κανονική εργασιακή ομάδα τις ηλικίες από 15 ετών είναι, εκτός από εικονικό και παραπλανητικό, εντελώς αντιπαιδαγωγικό και αντίθετα προς τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την παιδική εργασία. Ένας νέος/νέα 15 ετών είναι παιδί, όχι ενήλικος. Συνεπώς ΔΕΝ πρέπει να επιτρέπεται να ενταχθεί στο πλήρες εργασιακό πλαίσιο, δηλαδή 8ωρη εργασία, κανονική ασφάλιση, κτλ. Η εθελοντική, άτυπη ημιαπασχόληση είναι άλλο θέμα. Μην μπερδεύουμε την απασχόληση (αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου) με την εργασία (επάγγελμα), επειδή η κα πρώην (πλέον) υπουργός "απασχόλησης" δεν ξέρει ότι τόσο καιρό χρησιμοποιεί αυτούς τους δύο όρους ανάποδα. Και κυρίως μην αρχίσουμε να γλιστράμε ακούσια σε παραχωρήσεις ως προς τα καθιερωμένα εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα, στο όνομα της "απασχολησιμότητας", της "ανταγωνιστικότητας" και άλλες ωραίες λέξεις σε "...ότητα" που έχουν γίνει πολύ της μόδας τώρα τελευταία (λόγω προεκλογικής περιόδου).
Σημείωση: Σχόλια για το άρθρο έχουν αναρτηθεί και στο blog των G700 -- http://g700.blogspot.com
-----
Αριστερό Σχήμα, σ΄αυτό το link μπορείς να διαβάσεις δυο άρθρα που είχαμε αναδημοσιεύσει σχετικά με "τη γενιά που γύρισε στο σπίτι".
ReplyDeleteΜία ενδιαφέρουσα υπόθεση εργασίας είναι η εξής "Οι χρηματικές μεταβιβάσεις της ελληνικής οικογένειας προς τα παιδιά της αυξάνουν το μισθό επιφύλαξης (reservation wage) με αποτέλεσμα αυτά να αρνούνται να εισέλθουν στην αγορά εργασίας".
Εάν είχαμε καλά στοιχεία θα μπορούσαμε να κάνουμε μια οικονομετρική ανάλυση και να δούμε κάποια πράγματα. Θεωρητικά η υπόθεση στέκει.
Υπάρχει κι ένα σχετικό πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο blog anamorfosis Η Γενιά 700, μισθός επιφύλαξης (reservation wage) και ο θεσμός της οικογένειας
jaga, πολλά και παλιά τα κόλπα με την ανεργία. Δίκιο έχεις.
ReplyDeleteΔύο παρατηρήσεις στα υπόλοιπα σχόλιά σου.
Πρώτον, με βάση την ελληνική εργατική νομοθεσία από τα 15 μέχρι τα 18 επιτρέπεται η εργασία με τη συγκατάθεση του γονέα. Επιπρόσθετα, αυτός που εργάζεται σ' αυτή την ηλικία υπόκειται σε ένα ειδικό εργασιακό καθεστώς, διαφορετικού από αυτό που διέπει τον ενήλικο πληθυσμό. Η διάταξη είναι απόλυτα σύμφωνη με τις διεθνείς συνθήκες, σύμφωνα με τις οποίες παιδιά θεωρούνται οι κάτω των 15 ετών. Αυτό είναι απόλυτα λογικό. Πες πχ ότι είσαι στο Λύκειο και δουλεύεις part time κάθε Σ/Κ το καλοκαίρι σε ένα σινεμά για χαρτζιλίκι Παράγεις πλούτο, στην προκειμένη περίπτωση μια υπηρεσία, πληρώνεις ένσημα, συνεισφέρεις. Σε πολλές χώρες η ημιαπασχόληση ή η κανονική 8ωρη εργασία το καλοκαίρι στις ηλικίες 15 με 18 επιβάλλεται και μέσα από το πρόγραμμα σπουδών.
Δεύτερον, μπορεί η ημιαπασχόληση να μην είναι κανονική εργασία, όμως είναι τραγικό για μία οικονομία και για μία κοινωνία οι νέοι, είτε αυτοί είναι στο Λύκειο είτε μεγαλύτεροι Α) να μην έχουν ούτε μια ώρα εμπειρίας από την αγορά εργασίας έστω και για το χαρτζιλίκι και Β) όσοι είναι στην αγορά εργασίας να ψάχνουν με το τουφέκι μια καλή επαγγελματική ευκαιρία.
"Η οικογενειακή θαλπωρή επιτρέπει μεν στους νέους να απορρίπτουν «μη ελκυστικές» θέσεις εργασίας, αλλά ταυτόχρονα εθίζει σε μια πλασματική ευμάρεια, η οποία με τη σειρά της παρατείνει την ανωριμότητα. Είμαστε σίγουροι ότι αυτό θέλουμε;"
ReplyDeleteΤο πρόβλημα λύνεται εύκολα, κύριε καθηγητά. Μπορείτε εσείς να πάτε να δουλέψετε σε μία μη ελκυστική θέση εργασίας για 600 ευρώ, και μπορεί αυτός που θα αντικαταστήσετε να πάει να δουλέψει στο πανεπιστήμιο με το μισθό σας. Κανένα πρόβλημα. Ούτε οικογενειακή θαλπωρή και πλασματική ευμάρεια, ούτε τίποτα.
Χαχαχα, τι γελοιότητες. Ευτυχώς που έχουμε και τους καθηγητές πανεπιστημίου και μας κάνουν και γελάνε.
Δηλαδή πραγματικά, φαντάζεστε να πείτε σε καποιον "πήγαινε δούλεψε σε μια κωλοδουλειά με 600 ευρώ έτσι ώστε να μην εθίζεσαι στην πλασματική ευμάρεια της οικογενειακής θαλπωρής";; Χαχαχαχα!!
H βάση του προβλήματος δεν είναι η ανεργία per se αλλά οι θέσεις εργασίας-
ReplyDeleteη ποιότητά τους, ο αριθμός τους και φυσικά η ελαστικότητά τους.
Αν πχ μιλάμε γιά Χ% αγροτικές θέσεις εργασίας, είναι φυσικό αυτές να καλύπτονται από gastarbeiters (νόμιμους ή μη).
Η ανεργία είναι απόρροια της οικονομικής κατάστασης κάθε χώρας και του "μεγέθους της πίτας" που δημιουργεί η οικονομία
G700, κατάλαβα το πνεύμα όσων γράφετε στο post και γνωρίζω τη σχετική νομοθεσία για εργασία στα 15-18. Τα δικά μου σχόλια είναι ακριβώς στο ότι η ηλικιακή αυτή ομάδα τείνει αν ενταχθεί "στατιστικά" στο κανονικό εργατικό δυναμικό των χωρών, κάτι που είναι εντελώς απαράδεκτο από κάθε άποψη.
ReplyDeleteΈνας μαθητής Λυκείου πρέπει "στατιστικά" να θεωρείται μαθητής, όχι κανονικός εργαζόμενος. Αλλιώς πάμε σε άλλα πράγματα, σε "αυτο-χρηματοδότηση σπουδών" και άλλα τέτοια ωραία που ακούγονται όλο και περισσότερο, στην προσπάθεια της πολιτείας (όχι μόνο στην Ελλάδα) να απαλλαχθεί από το "βραχνά" της υποχρέωσης για προσφορά δωρεάν Παιδείας.
Επιπλέον, εφόσον ο νέος 15-18 ετών εργάζεται "...με τη συγκατάθεση του γονέα", κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει την κατάχρηση αυτής της κατάστασης. Δεν μιλάω για παιδάκια που δουλεύουν στα φανάρια, εννοώ τη δυνατότητα του κάθε γονέα να στέλνει το παιδί να δουλέψει στο μαγαζί της οικογένειας και να μην το αφήσει να τελειώσει το Λύκειο. Τα ποσοστά των παιδιών που δεν τελειώνουν το Λύκειο είναι απαράδεκτα υψηλά, ειδικά στην επαρχία. Και αυτό, η στέρηση της μόρφωσης, είναι όντως αντίθετο στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή νομοθεσία κατά της παιδικής εργασίας, ανεξάρτητα από τα ηλικιακά όρια της υποχρεωτικής Παιδείας που έχει η κάθε χώρα (πριν γίνει ενήλικος).
Ξαναλέω, είναι άλλο πράγμα να δουλεύει ένας μαθητής, να πληρώνει κάποιες εισφορές (ή ακόμα καλύτερα να τις πληρώνει το κράτος για αυτόν/αυτήν μέχρι τα 18), να λαμβάνει βεβαιώσεις προϋπηρεσίας και στα 20 να έχει ήδη κάποια εμπειρία και κάποιο μικρή κεφάλαιο για να ξεκινήσει. Αλλά το να θεωρούμε ότι -πρέπει- να δουλεύει είναι λάθος, αντιπαιδαγωγικό και καταστρεπτικό για τη νοοτροπία και τη μόρφωση ολόκληρης της κοινωνίας.
Απλά αναφέρω τα παραπάνω προς διευκρίνιση όσων έγραψα.
Κατανοώ τό όραμα του ΓΑΠ και την ανάγκη της χώρας για μια κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.Που θα στηρίζεται σε ολόκληρο τον Ελληνισμό και όχι μόνο στον Ελλαδισμό.Ομως ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν απολιτικά πρόσωπα είναι μεγάλος.Δεν χρειαζόμαστε τεχνοκράτες ούτε της οικονομίας(Παπαδήμος και Σια) ούτε του πολιτισμού(Γαβράς και Σια).Χρειαζόμαστε ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ πολιτικά πρόσωπα ψημένα στο λαικό καζάνι και μπαρουτοκαπνισμένα.Μόνο τέτοια πρόσωπα θα σηκώσουν το βάρος των ΕΠΩΔΥΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ.Στο πέρασμα αυτών των αποφάσεων μπορούν να συνδράμουν και όλοι οι ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ που μέχρι τώρα είναι κρυμένοι κυνηγώντας τις καριέρες τους.Μπορούν να τους δοθούν τιμητικές θέσεις και όχι μάχιμες στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας.Κάτι ανάλογο που έκανε ο ποιητής Πατρίκιος επί Σημίτη τοποθετούμενος στη τελευταία θέση.
ReplyDeleteKαί κάτι ακόμα.Πρώτοι από αυτή εδώ τη θέση υποστηρίξαμε την προεδροποίηση του Σταύρου Δήμα.Τώρα η πρότασή μας ακούγεται και από άλλους.Χαιρόμαστε και ελπίζουμε σε δικαίωσή μας.
ReplyDeleteΕνας ΓΑΠ πρωθυπουργός χρειάζεται έναν Δήμα πρόεδρο.
Θα πρόκειται για το πιό ταιριαστό δίδυμο,όπως ταιριαστό ήταν το διδυμο Καραμανλής-Παπούλιας.
"Η πρωθυπουργία του Καραμανλή θα μείνει στην Ιστορία ως μια μακρά παρένθεση παρακμής και θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια ως παράδειγμα προς αποφυγήν"
ReplyDeleteΤΟ ΒΗΜΑ,Καρακούσης(πρώην μεγαλοστέλεχος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ)και διακεκριμένος liberal.
Θα διδάσκεται δηλαδή ως παράδειγμα διασυρμού και συκοφαντίας του φιλευθερισμού.
ReplyDeleteεδώ είναι η έρευνα εργατικού δυναμικού Β τριμήνου του 2009 που δημοσιεύτηκε χτες ESYE
ReplyDeleteΔιασυρμού του μεταρρυθμιστικού λόγου και της έννοιας του μεσαίου χώρου θα προσθέταμε εμείς Libertarian. Ξεφτίλισε και τη ρητορική της κεντροαριστεράς... Ελπίζουμε η οικονομική κρίση να κυοφορήσει νέα πράγματα.
ReplyDeletejaga, σωστά όλα αυτά συμφωνούμε. Μόνο που το πρόβλημα παραμένει. Οι νέοι στην Ελλάδα απέχουν μαζικά από όλους τους εργασιακούς θεσμούς είτε μιλάμε για κανονική οκτάωρη εργασία, είτε για ημιαπασχόληση, προϋπηρεσία κοκ. Η οικογένεια με τα "Σχέδια Μάρσαλ" που παρέχει φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης.
ReplyDeleteΣτη Μ.Βρετανία η ανεργία νέων (μέχρι 24 ετών) έφτασε το υψηλότερο σημείο όλων των εποχών....
ReplyDeleteΣτην Ελλάδα το λύσαμε αυτό το πρόβλημα με την παρατεταμένες σπουδές που δεν οδηγούν πουθενά. Ρίχνουν όμως τα επίπεδα της ανεργίας νέων.
Εγω,ως παλιος,θα πω τα εξης.
ReplyDeleteΟταν εδινα εγω καποτε,πολυυυ παλια,στο Αθηνησι,η αναλογια εισαγομενων,στη Σχολη μου,ηταν
1 προς 8.Σημερα,μπορειτε να μου πειτε ποση ειναι;
Οταν τελειωσα το Στρατιωτικο,επιασα δουλεια σε μερικους μηνες,και μαλιστα διαλεξα εγω το που θα παω,οχι ο εργοδοτης.Κιαυτο,γιατι μας κυνηγαγαν με το ντουφεκι τοτε.
Σημερα,τελειωνουν απειροι,αφου μπαινουν σχεδον ολοι,νηστευσαντες και μη.
Αρα,κατ αρχας,και στατιστικα,η καταρτιση των σημερινων πτυχιουχων,λαμβανομενης υποψιν και της ποιοτητος διδασκαλιας,με τα χαλια που υπαρχουν στις Σχολες,συν τα διαφορα αουτονταφε,που γινονται καθε τρεις και λιγο,ειναι πολυ χειροτερη απο παλια.
Γιατι λοιπον,διαμαρτυρεσθε,οτι και καλα,δε βρισκετε δουλεια;
Λογικο δεν ειναι να μη βρισκετε;
(Καποιος γνωστος μου βεβαια,που εχει κανει λαμπρες σπουδες,και εχει παρει χαρτια και απο εξω απο δω,παιρνει χαλαρα τρια χιλιαρικακια,συν αυτοκινητο,και εχει λυσει το επισιτιστικο).
Και ο υδραυλικος ομως στη γειτονια μου,δουλευει οσο θελει,και αντεχει,και βγαζει μεροκαματο γιατρου,ή και μεγαλυτερο.
Και ο Αλβανος,εχει αγορασει το διπλανο διαμ/μα,και το νοικιαζει,αφου βεβαια εχει αγορασει και ενα για δικο του,δουλευοντας οπου εβρισκε.Και η γυναικα του το ιδιο.
Και η κορη του,παιρνει 19,5 στο Λυκειο.
Αλλα ξεχασα.Εσεις δεν καταδεχοσαστε να κανετε τον υδραυλικο,εχετε "μυτουλα".Ουτε να πατε να δουλεψετε,μαζι με τον Αλβανο.Αρα,προς τι οι λυγμοι;Αεργοι ειναι οι περισσοτεροι,οχι ανεργοι.Δειτε και κανα ρεπορταζ, στας επαρχιας,να δειτε τι λενε τα καμαρια σας,στους καφενωνες,που πινουν τις φραπεδιες τους,με τα λεφτα του μπαμπα.
Εγω,εχω αλλα ονειρα για τον εαυτο μου,ελεγε μια νεα.Και γι αυτο,δεν παω να δουλεψω στο χωραφι του πατερα μου.Ας φερει Βουλγαρο.(Πραγμα που κανει βεβαια ο καψερος).
Παρτε λοιπον τα 700,και αν τα βρειτε κι αυτα.
Το κακο ειναι,οτι καθονται και σας δινουν βημα να τα λετε.
Ειμαστε σε καπιταλισμο κυριοι.Οι πολλοι,καλως η κακως,δε θελουν το ΚΚΕ.Αρα,ο σωζων εαυτον,σωθητω.
Σας στενοχωρησα,αλλα αυτη ειναι η σκληρη πραγματικοτητα.
Δε στεχοχώρησες κανέναν εδώ μέσα theodore. απλά είσαι εκτός τόπου και χρόνου. Αντί να κάτσεις να διαβάσεις λαϊκίζεις και πατερναλίζεις, να σου πω την αλήθεια, χωρίς κανένα λόγο κι εκθέτωντας και τον εαυτό σου.
ReplyDeleteΤα αυτονόητα τα λέμε οι Έλληνες κάθε μέρα πέντε φορές τη μέρα ως τις μεγαλύτερες σοφίες. Εσύ τελικά σε ποια κατηγορία ανήκεις, σε αυτούς που αντιδρούν κι απέχουν ή σε αυτούς που δρουν και συμμετέχουν?
Κι αυτό το "σας δώσανε βήμα" πολύ φασιστικό μου ακούγεται, νομίζεις δεν "έπρεπε"...?
@ Παρμενίδης
Η θέση του Προέδρου είναι κατά κάποιον τρόπο και θέση συνταξιοδότησης. Ο Δήμας είναι μάχιμος ακόμα. Εξαιρετική κίνηση συναίνεσης, όπως είπε κι ο Πάγκαλος, θα ήταν να του προταθεί από το ΠΑΣΟΚ να παραμείνει Επίτροπος στην ΕΕ, δίνοντας έτσι τρανταχτό μήνυμα αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό και ταπεινότητας στα μεγαλοστελέχη του κόμματος.
Αν και βλέπω τον Ηλία το Μόσσιαλο να πάει Ευρωπαίος Επίτροπος Υγείας, που τον έχει 3ο στο επικρατείας.