Tuesday, April 10, 2012

Μια γενιά στημένη στον τοίχο

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

Αν και η ημερομηνία των εκλογών δεν έχει οριστεί, όλοι μιλούν για ένα πριν και ένα μετά. «Πριν» από τις εκλογές θα λειτουργήσει το πρώτο κέντρο κράτησης λαθρομεταναστών, μας διαβεβαιώνουν, «μετά» τις εκλογές τα νέα μέτρα, μετά τις εκλογές ο επόμενος άθλος του Ηρακλή. Η προεκλογική και η (θολή) μετεκλογική ατζέντα συνυπάρχουν σε έναν σπασμωδικό χορό φόβου, αβεβαιότητας, οργής και ηθικών παραγγελμάτων, όμως υπάρχει κάποιος που δεν χορεύει, που απουσιάζει από τα προεκλογικά τοκ σόου και αυτός ο κάποιος είναι η νεότητα.

Κοινός τόπος είναι πια η διαπίστωση ότι, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία, οι νέοι θα ζήσουν (ή μάλλον ήδη ζουν) χειρότερα από τους γονείς τους. Μια διαπίστωση που, αν και σχετικά πρόσφατη, πάλιωσε πολύ γρήγορα, έγινε φαινόμενο τόσο οικείο και αυτονόητο, που περνάει σχεδόν απαρατήρητο. Ωστόσο, σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στην Ελλάδα, πληθαίνουν οι φωνές που αναφέρονται στο νέο χάσμα των γενεών, ένα χάσμα που δεν έχει ιδεολογική διάσταση, όπως πριν από 40 χρόνια ή τεχνολογική (βλ. ψηφιακός αναλφαβητισμός), αλλά οικονομική, εργασιακή, δημογραφική, ακόμα και διατροφική (βλ. την εκκολαπτόμενη γενιά των συσσιτίων).

Η γενιά των 700 ευρώ ανήκει στο παρελθόν, όπως και η γενιά των προγραμμάτων stage, για την οποία τόσος λόγος είχε γίνει το 2009. Στο παρελθόν ανήκει και η προτροπή προς τους νέους «να μορφωθείς, να δουλέψεις, να προκόψεις, να στήσεις το δικό σου σπιτικό». Φέτος οι αιτήσεις για τις πανελλήνιες εξετάσεις έχουν μειωθεί κατά 6.000 σε σύγκριση με το 2011, γεγονός που αποδίδεται στην υπογεννητικότητα αλλά και στην απαξίωση του πτυχίου, της μόρφωσης. Πολλοί νέοι, ακόμα και σαραντάρηδες, δεν ανοίγουν τα φτερά τους για να στήσουν το δικό τους σπιτικό στον τόπο τους, αλλά είτε επιδιώκουν να μεταναστεύσουν είτε επιστρέφουν στο πατρικό τους με τα φτερά καψαλισμένα. Επιπλέον, συχνά επιβιώνουν χάρη στη σύνταξη των παππούδων ούτε καν χάρη στον μισθό του γονέα.

Ο τοίχος που σήμερα πνίγει τη νεότητα διαφέρει από εκείνον που τραγούδησαν οι Pink Floyd, διαφέρει από τα «μη», τις απαγορεύσεις και τις συμβατικότητες των μεγαλύτερων ηλικιών. Είναι ο αμείλικτος τοίχος της ανεργίας, της έλλειψης ελπίδας. O «hittiste», ο άνεργος Αλγερινός νέος που περνάει τη μέρα του στο πεζοδρόμιο γερμένος σε έναν τοίχο (ο όρος προέρχεται από την αραβική λέξη για τον τοίχο), ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Βρετανό NEET ή τον Ισπανό «mileurista» (εκείνον που κερδίζει κάτω από 1.000 ευρώ μηνιαίως), λένε οι μελετητές του φαινομένου. Αραγε, ποιος όρος θα καθιερωθεί στην Ελλάδα; Ο «βουλγαρίστας», ο νέος που αμείβεται με μισθό Βουλγαρίας, ο «τοιχάνθρωπος» ή τάχα ο «καλαμάκιας», εκείνος που, μπροστά στην οθόνη του κινητού ή του υπολογιστή, μετράει τη ζωή του με τα καλαμάκια του φραπέ; Μια ολόκληρη γενιά δεν περνάει τη μέρα της γερμένη νωχελικά στον τοίχο της απραξίας, αλλά στημένη στον τοίχο της ανεργίας ή της ψευδοαπασχόλησης.

Ολοι ακούμε ένα τιτ τακ που δεν έχει προεκλογικό χρώμα. Η γενεαλογική βόμβα, που έχει ήδη τοποθετηθεί στα σπλάχνα της κοινωνίας μας, θα αποδειχτεί πολύ πιο ολέθρια από την πολυσυζητημένη «υγειονομική» των αλλοδαπών.

18 comments:

  1. Και ήλθε η ώρα που πρέπει να πάψουμε να μιλάμε για νέους και γέρους αλλά για ενεργούς και ανενεργούς πολίτες.Αρα χρειαζόμαστε θεσμούς που να το στηρίζουν αυτό.Θεσμούς που να μην αχρηστεύουν ανθρώπους αχέτως ηλικίας.

    ReplyDelete
  2. Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος. Για τους υπόλοιπους το μέτρο δεν είναι οι γονείς μας ή η προηγούμενη γενιά γενικά αλλά ο εαυτός μας.

    Και για να πω και κάτι ταμπού. Λεφτά υπάρχουν. Υπάρχει τεράστιος πλούτος στην Ελλάδα. Και εξαιτίας της κοινωνικής δομής, του τρόπου που λειτουργεί η κοινωνική μονάδα της οικογένειας, ο πλούτος αυτός είναι εύκολα προσβάσιμος. Όσοι μετράνε το χρόνο τους με καλαμάκια είναι άξιοι της μοίρας τους. Ομοίως όσοι μετράνε τα λεφτά τους με βάση το μισθό τους τώρα.

    Ο διαχωρισμός των γενεών έχει νόημα όταν το πλιάτσικο της μίας από την άλλη συνεχίζεται. Η τωρινή δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας δημιουργεί άλλους διαχωρισμούς. Ο πιο χρήσιμος είναι αυτός που ανέφερε ο Παρμενίδης.

    ReplyDelete
  3. Κάποιοι απο τους θεσμούς που καταστρέφουν ανθρώπους και τους αδρανοποιούν είναι αυτοί των μεγάλων και άσχετων με τις εισφορές κοινωνικών συντάξεων,των πρόωρων συντάξεων,των χρυσών εθελουσίων,των "άστοχων" προνοιακών επιδομημάτων,των ανεξέλεγκτων ανεργιακών επιδομάτων,των φαυλων επιχορηγήσεων,των αδιαφανών επιδοτήσεων......
    Ολα αυτά μας δημιούργησαν έναν εθισμό στην αδράνεια και μια εξάρτηση από το ανελέητο κυνηγητό των επιδομάτων.
    Τώρα όλα αυτά καταρρέουν και μπήκαμε σε ένα επώδυνο στάδιο απεξάρτησης.Ολο και πιό δύσκολα εξασφαλίζουμε τη δόση μας.Και όλο και πιό πολλοί αρχίζουμε να λοξοκοιτάμε απειλητικά το διπλανό μας.Και αρχίζει ο εκφασισμός.Ετοιμα απο καιρό σταλινικά κόμματα,"νεογέννητα" ναζιστικά και "άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις" αναλαμβάνουν να μας απαλλάξουν απο τις Ευρωπαικές μας
    δεσμεύσεις και να μας οδηγήσουν στη "Γή της Επαγγελίας".
    Οι εκλογές που έρχονται θα είναι απο τις πιό καθοριστικές της σύγχρονης νεοελληνικής μας ιστορίας.Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας.
    Για χίλους δυό λόγους δεν θα ήθελα να ψηφίσω το Μπένυ.Μπορώ όμως να το κάνω;

    ReplyDelete
  4. "Independent: 'Το πιο ηλίθιο οικονομικό πείραμα στην ιστορία'" (11/4/2012):

    >> http://dailynews24.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=12890:independent-the-most-stupid-economic-experiment-in-history

    "...«Τι χρωστάμε στους Έλληνες; Συμπόνοια, αλληλεγγύη και υποστήριξη. Και μία συγνώμη επίσης, Ακριβώς έξω από την πόρτα του σπιτιού μας, μέσα στην Ευρώπη, η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία πληρώνει το τίμημα για το πιο ηλίθιο οικονομικό πείραμα στην ιστορία»..."

    Αφιερωμένο εξαιρετικά στους αλλοδαπούς ψηφοφόρους της τρόικας εσωτερικού, δίνουν οδηγίες εκ του ασφαλούς και θα έρθουν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν (πάλι) υπέρ της καταδίκης των υποτελών.

    "Μπορούμε; Ναι, μπορούμε;..." (είπε ο Βουβουζέλος)

    ReplyDelete
  5. Ο Μπένυ αυτές τις μέρες χύνει ποταμούς δακρύων για τα λάθη των άλλων.Αυτός ως γνωστόν δεν διέπραξε κανένα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Gi'ayto exei meinei misos. ama ton piasei kai diarroia tha eksafanistei teleios.

      Delete
  6. "...«Τι χρωστάμε στους Έλληνες; Συμπόνοια, αλληλεγγύη και υποστήριξη. Και μία συγνώμη επίσης..."
    Συγγνώμη μας χρωστάνε οι πάντες.Και προπαντός συμπόνοια.Δίκαιο έχει ο Idependent.
    Να τους στείλλουμε το Τσαχατζόπουλο να τους ευχαριστήσει.
    Εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία.Αρα οφείλουν όλοι να μας συμπεριφέρονται σαν λεχώνες με επιλόχειο πυρετό.

    ReplyDelete
  7. Κάποτε στη Γαλλία (δε θυμάμαι ποιος) έγινε λόγος για τον πόλεμο των γενεών (αργότερα το υιοθέτησε κι ο Ανδρουλάκης). Η νέα γενιά διαλύεται. Επένδυσαν στη μόρφωσή της (γονείς και Πολιτεία) και τώρα την οδηγούν στον Καιάδα μαζί με τους ηλικιωμένους.

    ReplyDelete
  8. Από το αποχαυνωτικό δράμα και την καταστρεπτική αντιδραστικότητα προτιμώ και συνιστώ την εποικοδομητική δράση.

    ReplyDelete
  9. Προτείνω ανεπιφύλακτα την εκπομπή του enikos.gr απόψε με καλεσμένο τον Βουβουζέλο.

    Όσοι τον μισούν, θα τον λυπηθούν. Όσοι τον λυπούνται, θα βάλουν τα κλάματα.

    Εκτέλεσε live και την τελευταία ελπίδα το κόμματος να μην διαλυθεί. Και τα κατάφερε μόνος του!

    Save Benny!

    ReplyDelete
  10. Σε ένα μήνα απο σήμερα, στις εκλογες, θα έχουμε σκανδιναβικού τύπου εκλογικά αποτελέσματα.Κατά κάποιο τρόπο θα γίνουμε η "Δανία του νότου".
    Και αν πρώτο κόμμα έλθει η ΝΔ θα έχουμε "Σουηδικού τύπου" κυβέρνηση.Αν πρώτο κόμμα έλθει το ΠΑΣΟΚ θα έχουμε "Νορβηγικού τύπου".
    Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε λοιπόν για "σκανδιναβοποίηση" του πολιτικού μας συστήματος.
    Ο ΓΑΠ μάς άφησε πλούσια κληρονομιά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, πως λέμε "Σουηδική Αραβία"; Αυτό ακριβώς.

      Και μόλις η Chevron βρει πετρέλαιο στο Αιγαίο, οι κελεμπίες θα γίνουν ανάρπαστες στο Σύνταγμα.

      Delete
  11. Στίς εκλογές θα πορευτούμε ειρηνικά.Αφασικά δηλαδή.Οποιοι πιστεύουν ότι ο σημερινός Ελληνας μπορεί να εξεγερθεί τους συνιστώ να διαβάσουν τώρα το Πάσχα το βιβλίο "το δικαίωμα στη τεμπελιά" του Πώλ Λαφάργκ."Γαμπρός του Μαρξ, ο Πωλ Λαφάργκ (1842-1911) υπήρξε κατά κάποιο τρόπο η αντιστροφή του. Ζυμωμένος με τη γέννηση του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Κινήματος, κυνηγημένος και εικονοκλάστης, αποκαθηλώνει τη θεμελιώδη ιδέα των εργατικών διεκδικήσεων και του μαρξιστικού οράματος: το δικαίωμα στη δουλειά. Πρόκειται -γράφει- για μια "παρεξηγημένη τρέλα" που διακατέχει τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών. Η επανάσταση πρέπει ν' αρχίσει με τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην τεμπελιά"!

    ReplyDelete
  12. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΤΕΜΠΕΛΙΑ

    "Για να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του το προλεταριάτο πρέπει ν' απαλλαγεί απ' τις προκα­ταλήψεις της χριστιανικής, οικονομικής και φιλελεύθε­ρης ηθικής. Πρέπει να γυρίσει πίσω στα φυσικά του έν­στικτα και να διακηρύξει τα Δικαιώματα της Τεμπελιάς, που είναι χίλιες φορές πιο ευγενικά και πιο ιερά από τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που τα μαγείρεψαν οι μεταφυσικοί δικηγόροι της αστι­κής επανάστασης. Πρέπει να πείσει τον εαυτό του να δου­λεύει μόνο τρεις ώρες τη μέρα, και την υπόλοιπη μέρα και νύχτα να ραχατεύει και να γλεντοκοπάει.
    Το να πείσω, όμως το προλεταριά­το ότι οι ιδέες που του έχουν βάλει στο κεφάλι είναι δι­εστραμμένες, ότι η ξέφρενη δουλειά στην οποία ρίχτηκε απ' τις αρχές του αιώνα είναι η φοβερότερη πανούκλα που έπληξε ποτέ την ανθρωπότητα, ότι η δουλειά δεν πρόκειται ποτέ να νοστιμίσει την απόλαυση της τεμπε­λιάς και να γίνει ευεργετική άσκηση και πάθος ωφέλιμο για τον ανθρώπινο οργανισμό, παρά μόνο αφότου ορι­στεί, σοφά, σ' ένα μέγιστο τριών ωρών τη μέρα — αυ­τό το έργο είναι δύσκολο και πέρα απ' τις δυνάμεις μου. Θα μπορούσαν να το· αναλάβουν μόνον οι φυσιολόγοι, οι υγιεινολόγοι κι οι κομμουνιστές οικονομολόγοι......
    ... οφείλουμε να δαμάσουμε το αρρωστημένο πάθος των εργατών για τη δουλειά …»
    Πώλ Λαφάργκ « Το δικαίωμα στην τεμπελιά»

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τώρα δηλαδή περιμένεις ότι κάποιος θα πει "τι λέει αυτός ο τύπος", για να απαντήσεις ότι ορίστε, ήταν ένας αυτοκαταστροφικός αριστερός "τεμπέλης" που τελικά αυτοκτόνησε.

      Αυτά τα κολπάκια θα διδάσκετε στη "σχολή σοσιαλισμού" που θα ιδρύσει ο κύριος τίποτα;

      Delete
  13. Το δικαίωμα στην εργασία το διεκδικούν για λογαριασμό μας η Αλέκα και ο Τσίπρας,άνθρωποι που δεν εργάστηκαν ποτέ στη ζωή τους.Ανθρωποι,που αν και "μαρξιστές",ραχατεύουν,όπως λέει και ο Λαφάργκ, όλη μέρα δηλαδή.
    Αλλοι με το "αρνί στη πλάτη" και άλλοι με το Λαφάργκ στη μασχάλη θα γιορτάσουμε "ενωμένοι και ευτυχισμένοι" την σκανδιναβοποίηση του πολιτικού μας συστήματος.
    Λευτεριά απο το τρικομματισμό(ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΚΚΕ)!
    Τέρμα σε όσους παρίσταναν τους φιλεύθερους(ΝΔ),σε όσους παρίσταναν τους σοσιαλιστές(ΠΑΣΟΚ) και σε όσους παρίσταναν το κομμουνιστές(ΚΚΕ).Και τέρμα σε όσους,φυσικα, παριστάναμε τους πολίτες, ενω ήμασταν πελάτες μέχρι τα μπούνια.Ο μόνος σοβαρός πελατειακός μηχανισμός που έμεινε είναι αυτός του ΚΚΕ.

    ReplyDelete
  14. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά είναι το κάτι άλλο στα πελατειακά.Δουλεύει μόνο με συμβόλαια.Είναι η μεταμοντέρνα εκδοχή του νεοσταλινικού κομμουνισμού.Είναι η εκδοχή που αναπτύσσεται στη Ρωσσία του Πούτιν.
    Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνοι που δάκρυσαν όταν είδαν το Τσοχατζόπουλο με χειροπέδες ήταν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

    ReplyDelete
  15. Αυτή η γενιά βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Τραγικό; Ίσως. Η ζωή όμως δεν εξελίσσεται γραμμικά έστω κι αν τα τελευταία 30 χρόνια μας δημιουργήθηκε η ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα κάπως έτσι εξελίσσονται. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε από την κρίση. Άσχετα με το ποιος φταίει και το ισοπεδωτικό "μαζί τα φάγαμε" αυτή η γενιά έχει μία μοναδική ευκαιρία να δημιουργήσει μία διαφορετική Ελλάδα.

    Γι' αυτό έχω φαγωθεί να γράφω ψηφίστε αυτούς που μπορούν να εκφράσουν την ελπίδα και όχι αυτούς που θέλουν να διαχειριστούν την μιζέρια μας.

    ReplyDelete