Friday, March 2, 2012

Europe’s growth strategy: All supply and no demand

27 / 2 / 2012

To say that Europe has a growth problem is an understatement. Almost four years since the outbreak of the global financial crisis, only a handful of EU countries (Austria, Belgium, Germany, Slovakia, Sweden and Poland) have seen their economic output return above pre-crisis levels. In all the others, output is still below its peak in 2008 – in some cases dramatically so. Greece, Ireland and Latvia have endured catastrophic declines. But even in Italy, Spain and the UK, where the downturns have been less dramatic, output has already taken longer to return to pre-crisis levels than it did during the Great Depression of the 1930s. If this were not bad enough, many economies contracted in the final quarter of 2011 and will fall back into recession in 2012. How to explain this debacle?

Ask European policy-makers what their growth strategy for the region is, and chances are they will identify two ingredients. First, they will say, countries across the EU must push through structural reforms to improve the supply-side performance of their economies. Labour markets must be reformed; goods and services markets opened to greater competition; spending on research and development boosted; the EU’s single market deepened (notably in areas such as the digital economy); and so on. Second, they will argue, governments must restore confidence and lift ‘animal spirits’ in the private sector by consolidating their public finances. In combination, structural reforms and fiscal austerity will restore the region to long-term ‘competitiveness’, and consequently to economic growth.

The problem with this story is two-fold. The first is that supply-side reforms, though necessary over the medium to long term, are mostly irrelevant in the short term. Few observers doubt that EU countries, particularly those across southern Europe, would be well-advised to take supply-side reforms more seriously than they did under the Lisbon agenda. If they did, their productivity and living standards would rise over the medium to longer run. But to propose such reforms as an answer to Europe’s immediate growth problem is to miss the point: it is to provide a long-term (supply-side) answer to a short-term (demand-side) problem. Deepening the EU’s single market is a perfectly sound idea. But it will do nothing to offset the immediate impact of private-sector ‘deleveraging’ on demand.

.....

Read the full article at CER.

5 comments:

  1. Η Ευρώπη μπαίνει δυνατά σε ένα ενάρετο αναπτυξιακό κύκλο και όχι απλά σε ένα κύκλο μεγένθυσης.Η Ελλά δα για πρώτη φορά στην ιστορία της είναι παρούσα και συμμετέχει σε αυτές τις ιστορικές αλλαγές.

    ReplyDelete
  2. Μεσα σε δύο χρόνια περάσαμε απο τη κόλαση στην αισιοδοξία."Διά χειρός" ΓΑΠ.Δεν τα "άλλαξε όλα".Τα διέλυσε όλα.ΙΣΤΟΡΙΑ με κεφαλαία.Τώρα πρέπει να βρούμε μια μεγάλη χαβούζα να πετάξουμε τα απόβλητα:Παπουτσήδες,Καστανίδηδες,Δημαράδες,Σακοράφες,Κατσέλλες,Βασωπαπανδρέες και δεν συμμαζεύεται.

    ReplyDelete
  3. Ψάξτε για χαβούζα μεγάλη που να χωνεύει στερεά απόβλητα

    ReplyDelete
  4. Η Ευρώπη δεν διαθέτει σχέδιο ανάπτυξης παρά μόνο ατζέντα διαρθρωτικών αλλαγών στο κομμάτι της λεγόμενης "προσφοράς". Στο άλλο κομμάτι μέχρι τώρα και δεν ήθελε και δεν ξέρει τι θέλει ή τι πρέπει έχω την αίσθηση. Είναι εκτός φιλοσοφίας λουθηρανών και ευρύτερων προτεσταντικών δυνάμεων αυτά όλα στην πλευρά της ζήτησης.

    Τώρα λένε θα κινητοποιηθούν. Χμμμ. Ο Μπαρόζο απ' το καλοκαίρι που πήρε πρωτοβουλία δήθεν αναπτυξιακή δεν έχει κάνει ούτε μια πρωτότυπη πρόταση. Πήρε αυτά που του πρότειναν στην Ελλάδα από το Υπουργείο και το επιτελείο του ΓΑΠ, έβαλε λίγο τασκ φόρσ, λίγο έσπα δανείστηκε και τον τίτλο σχέδιο μάρσαλ που τον έλεγαν έξι μήνες πριν διάφοροι πολιτικοί και πήγε να φτιάξει σούπα. Αμ δε. Εδώ δυο κανονισμούς παλεύει να αλλάξει στο ΕΣΠΑ κι ακόμα τρέχει.

    ReplyDelete
  5. Άσε με τα δάνεια της ΕΤΕΠ. Αυτοί υποτίθεται θα συμβάλλουν παρέχοντας ρευστότητα, αλλά μέχρι τώρα δεν γίνεται γιατί το απαγορεύει ο κανονισμός της Τράπεζας να δίνουν σε χώρες που έχουν συστημικό ρίσκο. Δηλαδή κολοκύθια τούμπανα. Όταν ανοίξει το κεφάλαιο της ανάπτυξης και κλείσει επιτέλους το δημοσιονομικό (γίναμε όλοι ειδικοί σ΄' αυτό έτσι κι αλλιώς) τότε προετοιμαστείτε για σούπερ σόου

    ReplyDelete