Wednesday, February 10, 2010

Η κρίση θ’ αλλάξει την αρχιτεκτονική της ΕΕ

Την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008, η ΕΕ συνεδρίασε στο Παρίσι και υιοθέτησε ομόφωνα το σχέδιο Μπράουν για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Στο σχέδιο προβλέπονταν α) κρατικές εγγυήσεις πενταετίας στον διατραπεζικό δανεισμό με στόχο την ενίσχυση της ρευστότητας και την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, και β) η ισχυρή πολιτική δέσμευση των κρατών μελών για αποφυγή της χρεοκοπίας των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Το σχέδιο υιοθετήθηκε απ’ όλα τα κράτη του eurogroup μέσα σ’ ένα κλίμα διάχυτης ομοψυχίας και αποφασιστικότητας. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Οι αγορές αντέδρασαν θετικά και οι πολίτες αισθάνθηκαν εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκή ηγεσία. Η Ενωμένη Ευρώπη ανέτρεψε το κλίμα πανικού και πέτυχε μια πρόσκαιρη, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, σταθεροποίηση των προσδοκιών των πολιτών και των επενδυτών απέναντι στο τραπεζικό σύστημα και κατ' επέκταση την οικονομία.

15 μήνες μετά, εκτός από τη δίνη της ύφεσης, η ΕΕ βρίσκεται στη δίνη μιας άνευ προηγουμένου δημοσιονομικής κρίσης. Η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, σύντομα και η Ιταλία -όλες τους οικονομίες με υψηλά ελλείμματα και τεράστια χρέη- βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα των διεθνών αγορών που εξαπολύουν μια άνευ προηγουμένου επίθεση στην αξία των ομολόγων των συγκεκριμένων κρατών μελών. Ερωτήματα αρχίζουν να προκύπτουν για τη συνοχή του ευρώ, και η πολιτική ομοψυχία του Φθινοπώρου του 2008, δίνει τη θέση της σ' ένα σκηνικό όπου ο Βορράς έχει βάλει στο εδώλιο του κατηγορουμένου το Νότο και τον σφυροκοπεί ανελέητα.

Τι συνέβη; Το "υπερ-δομημένο" και προς κατάρρευση τραπεζικό σύστημα της δυτικής και βόρειας Ευρώπης ήρθε κι έδεσε, εν μέσω ύφεσης μη το ξεχνάμε, με τα μη βιώσιμα δημόσια χρέη των κρατών του Νότου. Δημιουργήθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο ένα εκρηκτικό οικονομικό και πολιτικό κοκτέιλ.

Το μάθημα εδώ για την ΕΕ είναι απλό. Το έχουμε διατυπώσει επανειλημμένα τόσο με τη μορφή απλής ακαδημαϊκής διαπίστωσης, όσο και σαν ευχή και πρόβλεψη συνάμα για το μέλλον της Ένωσης. Πάμε λοιπόν ξανά. Δεν κουραζόμαστε να το λέμε.

Οι μεγάλες οικονομικές αναταραχές που πλήττουν με ασυμμετρικό τρόπο την Ένωση –και οποιαδήποτε νομισματική ένωση-, απαιτούν γρήγορα αντανακλαστικά, δυνατότητα οικονομικής συνδρομής στις περιφέρειες ή τους τομείς που πλήττονται και τακτικούς χειρισμούς από ένα ενιαίο πολιτικό κέντρο. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο που διέπει την ΟΝΕ με το γνωστό ανισοβαρές μίγμα νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, αποδεικνύεται ότι δεν είναι σε θέση να λύσει τα προβλήματα που προκαλούνται από μεγάλες οικονομικές κρίσεις. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που δίνει περισσότερο έμφαση στον περιορισμό των ελλειμμάτων και λιγότερο στην ευελιξία των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών, σε συνδυασμό με την ανοιχτή μέθοδο συντονισμού των οικονομικών πολιτικών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εν απουσία ενός ισχυρού κέντρου λήψης καθημερινών αποφάσεων, εμποδίζει τη λειτουργία των αυτόματων σταθεροποιητών που απαιτούνται σε συνθήκες έντονων οικονομικών διαταράξεων.

Πριν από 33 χρόνια, το 1977, η έκθεση του πρώην Προέδρου των Βρετανών Επιχειρηματιών κ. McDougall για λογαριασμό της Επιτροπής, είχε επισημάνει ότι σε μια νομισματική ένωση επιβάλλεται ένας μεγαλύτερος βαθμός κεντρικοποίησης της δημοσιονομικής πολιτικής, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά ασυμμετρικά σοκ και γενικευμένες υφέσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Το μάθημα λοιπόν σήμερα είναι απλό και σαφές. Η οικονομική σταθεροποίηση μιας νομισματικής ένωσης, που μάλιστα δε συνιστά άριστη νομισματική περιοχή υπό την έννοια ότι χαρακτηρίζεται από ανόμοιες παραγωγικές συνθήκες από περιοχή σε περιοχή και χαμηλή ευελιξία αγορών και παραγωγικών συντελεστών, πρέπει να ασκείται από κεντρικά όργανα. Με τη συνδρομή ενός κεντρικού προϋπολογισμού και υπό τις αποφάσεις ενός ομοσπονδιακού, στην προκειμένη περίπτωση υπερεθνικού πολιτικού κέντρου, όπως συμβαίνει σε όλες τις ομόσπονδες οικονομίες.

Σήμερα, αντιμέτωποι πλέον με τα αδιέξοδα της ΟΝΕ, και με τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης του ευρώ να ελλοχεύει, φτάσαμε στο σημείο να σκεφτόμαστε την τελευταία στιγμή, βεβιασμένα και υπό την πίεση των διεθνών κερδοσκόπων πιθανά μέτρα διάσωσης της Ελλάδας και των νότιων χωρών της ΕΕ. Για πρώτη φορά στην εντεκαετή ιστορία του ευρώ, τίθεται θέμα διάσωσης κράτους μέλους, υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες, μάλιστα με τρόπο που πλήττει την αξιοπιστία της ΟΝΕ. Το σχέδιο διάσωσης που φαίνεται να συζητιέται, ευρωδάνειο με γερμανικό χρήμα προς τις χώρες που πλήττονται, έρχεται κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή με την ΕΕ να έχει χάσει τις εντυπώσεις.

Κι αυτό γιατί μέχρι σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων εμμέναμε σε μια λάθος αρχιτεκτονική. Της νομισματικής ένωσης, χωρίς οικονομική ένωση.

Ευτυχώς λοιπόν σήμερα αντιμετωπίζουμε αυτή την κρίση. Διότι μέσα από τη συνειδητοποίηση των αδυναμιών της ΟΝΕ, ίσως καμφθούν οι διαχρονικές αντιστάσεις των Ευρωπαίων απέναντι στο ενδεχόμενο δημιουργίας μιας δημοσιονομικής ομοσπονδίας στην Ευρώπη. Εδώ και 50 χρόνια η Ευρώπη προχωράει μπροστά, ενοποιείται και διευρύνεται σχεδόν πάντα με αφορμή μια μεγάλη διεθνή κρίση που τη βοηθάει να δει τις ατέλειες του οικοδομήματος που χτίζει. Από την αναγκαστική συμφιλίωση Γαλλίας και Γερμανίας μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο σε συνθήκες Ψυχρού Πολέμου που δημιούργησε την ΕΟΚ, έως την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ‘70 που οδήγησε στην Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη μέχρι και την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού που οδήγησε στο Μάαστριχτ και τις διαδοχικές διευρύνσεις προς ανατολάς, η Ευρώπη αποδεικνύει ότι κάνει άλματα προς την «ever closer union» μόνο έπειτα από σοβαρές συστημικές πολιτικές ή οικονομικές κρίσεις. Η κρίση θ’ αλλάξει την αρχιτεκτονική της ΕΕ.

35 comments:

  1. Τέλεια δημοσιονομική ένωση πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα για να δούμε, μάλλον. Ευρωπαϊκά ομόλογα έναντι κρατικών/εθνικών θα ήταν το επόμενο βήμα.

    -Όταν λέω "'εναντι", δεν εννοώ αντικατάσταση. Εννοώ με αντάλλαγμα. Είναι μία μέθοδος μόνωσης από το πόκερ που παίζεται τώρα με τα ομόλογα. Προσφέρει την πιο άμεση και λιγότερο επώδυνη λύση. Τι λέτε;

    ReplyDelete
  2. "ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, που δίνει περισσότερο έμφαση στον ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ και λιγότερο στην ευελιξία των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών, σε συνδυασμό με την ανοιχτή μέθοδο συντονισμού των οικονομικών πολιτικών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εν απουσία ενός ισχυρού κέντρου λήψης καθημερινών αποφάσεων, ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ τη λειτουργία των αυτόματων σταθεροποιητών που απαιτούνται σε συνθήκες έντονων οικονομικών διαταράξεων".

    Βρε καλώς τα τα παιδιά!

    ReplyDelete
  3. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί κατεβαίνουν σε απεργία όλοι αυτοί;

    ReplyDelete
  4. Ψήνεται πακετάκι.Να δείτε που στο τέλος θα μας ζητήσουν και συγνώμη οι Κουτόφραγκοι.
    ΠΑΜΕγιστε Ελληνα!

    ReplyDelete
  5. τίποτα δεν είναι τέλειο ούτε η νομισματική γι' αυτό θέλει ένα κοτσάρισμα από την οικονομική για να στρώσει. Αργά και επίπονα θα το καταλάβει η Ευρώπη

    ReplyDelete
  6. Eytyxos i nea kybernisi deixnei na min katalabainei apo ekbiasmous. Mono i Katseli bgike ligo tsoufia alla eytyxos o George de masaei.

    Eida to prosxedio gia tin Asfalistiki Metarrythmisi. An ginei pragmatikotita tha einai epanastasi gia ta ellinika dedomena.

    ReplyDelete
  7. Ναι έχει πολύ δρόμο η υπόθεση της δημοσιονομικής ένωσης. Όμως η ίδια η πραγματικότητα αναπόφευκτα οδηγεί τα πράγματα προς μια μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Η διάσωση που πάει να γίνει αυτή τη στιγμή μιμείται τη σταθεροποιητική λειτουργία που θα επιτελούσε ένας κοινοτικός προϋπολογισμός και μία κοινοτικη δυνατότητα δανεισμού. Ταυτόχρονα, με τον τρόπο αυτό αναιρεί τη διπλή ρήτρα που θέτει η Συνθήκη του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ (assurance made double sure κατά τους Γερμανούς) περί μη διάσωσης κράτους μέλους, ρήτρα η οποία αποτελεί το θεμέλιο λίθο της αρχιτεκτοντικής της ΟΝΕ.

    ReplyDelete
  8. Καμία συνθήκη και κανένα εθιμικό δίκαιο δεν αντέχει μπροστά στο σκληρό δίλημμα που έχει η Ευρώπη: Προτιμάει μία Ελλάδα που θα την αναλάβει το ΔΝΤ ή μια Ελλάδα που θα την αναλάβει η ίδια η Ευρώπη με όρους ΔΝΤ;
    Αν θέλει να σώσει τα προσχήματα και την εικόνα της,η ΕΥΡΏΠΗ, θα την αναλάβει η ίδια ,πράγμα που φαίνεται να προτιμάει.
    Εμείς γιατί να μην προτιμήσουμε απευθείας το ΔΝΤ μιας και οι "θυσίες" θα είναι οι ίδιες αλλά αξιοπρεπέστερες για μάς; Οχι λιγότερες αλλά δεν θα συνδεθούν με συμφωνίες κάτω απο το τραπέζι που θα επιδιώξουν οι Γαλλογερμανοί σε Εθνικά θέματα.Το ΔΝΤ δεν έχει τέτοιες βλέψεις.

    ReplyDelete
  9. Το "παιχνίδι" είναι ένα και το όνομά του είναι "Chicken":

    >> http://en.wikipedia.org/wiki/Chicken_%28game%29

    Από τη μια πλευρά έχουμε τις "αγορές" και από την άλλη τα κράτη που χρειάζονται δανεισμό ή πωλήσεις εξαγώγιμων προϊόντων (ουσιαστικά όλα).

    Μερικά σχετικά ισχυρά κράτη της ΕΕ όπως η Γερμανία και η Γαλλία έχουν την αυταπάτη ότι δεν εξαρτώνται από τις "αγορές" ή ότι το δικό τους συμφέρον είναι το ίδιο με αυτό των "αγορών", όπως π.χ. η πώληση φρεγατών και συμβόλαιο αξίας 2,2+ δις ευρώ εν μέσω οικονομικής κρίσης, προς χρεωκοπημένα κράτη, επίσης της ΕΕ (η χώρα αρχίζει από "Ελλ..."). Αλλά οι "αγορές" δεν ενδιαφέρονται για κράτη, ενδιαφέρονται μόνο για καθαρό κέρδος, έστω και αν αυτό σημαίνει "βούλιαγμα" των αναδόχων πριν ακόμα ναυπηγήσουν την πρώτη φρεγάτα.

    Στο παιχνίδι "Chicken", και οι δύο πλευρές έχουν δύο επιλογές: (α) την ήπια δράση και τη συνεργασία ή (β) την επιθετική ανελέητη επιβολή στον αντίπαλο. Αποδεικνύεται μαθηματικά ότι τα δύο σημεία ισορροπίας είναι αυτά όπου ο ένας από τους δύο είναι το "chicken" και ο άλλος ο νικητής. Το ίδιο ισχύει στις κούρσες head-to-head με αυτοκίνητα, το ίδιο στην κούρσα εξοπλισμών στον Ψυχρό Πόλεμο, το ίδιο και στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας-Ελλάδας.

    Σε αυτό το παιχνίδι, κατά κανόνα κερδίζει αυτός που θα πείσει τον αντίπαλό του εκ των προτέρων για την αποφασιστικότητά του να "παίξει" αποφασιστικά. Γιατί όταν και οι δύο κάνουν ακριβώς το ίδιο, το αποτέλεσμα είναι εξίσου καταστρεπτικό και για τους δύο (μεγάλη απώλεια κέρδους ή από κοινού κατάρρευση). Άρα, αρκεί ο ένας από τους δύο να δείξει περισσότερο "τσαμπουκά" από τον άλλο, ώστε να αποφευχθεί το μοιραίο.

    Στην περίπτωση των "αγορών" εναντίον κρατών, οι "αγορές" είναι αυτές που συνήθως έχουν το ρόλο του ισχυρού. Μόνο που ξέρουν καλά ότι, αν κάποιο κράτος πιεστεί πάρα πολύ με τα επιτόκια δανεισμού, δεν αποκλείεται να πάει να ζητήσει αλλού λεφτά (π.χ. Κίνα), οπότε οι εδώ (δυτικές) "αγορές" χάνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ. Επομένως, αυτό που μετρά, και πάλι, είναι ο πολιτικός-οικονομικός "τσαμπουκάς".

    Συνήθως ένα βαθιά χρεωμένο κράτος δεν έχει τον "τσαμπουκά" να ορθώσει ανάστημα στις αγορές. Συνήθως πάει και ζητά λεφτά ντροπιασμένο, χωρίς καν να διαπραγματεύεται τα επιτόκια, ακόμα και όταν ξέρει ότι κερδοσκοπούν κατάφωρα εις βάρος του. Αυτό έκανε η Ελλάδα. Και ώρα, εκ των υστέρων, οι "εταίροι" μας της ΕΕ θεωρούν ότι πρέπει να βάλουν ένα χεράκι, να στηρίξουν την Ελλαδίτσα, γιατί κατανοούν ότι με την πρώτη ευκαιρία οι "αγορές" μπορεί να στραφούν πάνω τους.

    Η ΕΕ μπορεί να γίνει οικονομική ένωση ΜΟΝΟ αν αρχίσει να συμπεριφέρεται έτσι, δηλαδή ως ένωση, ειδικά σε περιόδους έκτακτης ανάγκης. Και να αποφασίσει αν θέλει οι "αγορές" να καθορίζουν την πολιτική των κρατών ή τα κράτη να επιβάλλονται στα αρπακτικών "αγορών", με κάθε κόστος. Είναι άλλο πράγμα η ελεγχόμενη (χειραγωγημένη) αγορά και άλλο η θεσμοθετημένη (νομικά αυστηρή και κοινωνικά ευαίσθητη, έστω και με το ζόρι) αγορά.

    Όσο για το ΔΝΤ, πριν μερικές μέρες μάθαμε ότι προτίθεται να ΔΑΝΕΙΣΕΙ κεφάλαια στην Αϊτή για την ανοικοδόμησή της, γιατί η δωρεά κεφαλαίων απλά δεν είναι αποδοτική σε επίπεδο ανάπτυξης της εγχώριας επιχειρηματικότητας... Δεν χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση - προφανώς όταν μιλάμε για ΔΝΤ αναφερόμαστε στο "αφεντικό" όλων των "αγορών" παγκοσμίως.

    Και μετά από αυτό το μικρό μάθημα σε economical gaming και decision theory, κατανοούμε πλήρως γιατί οι ίδιοι άνθρωποι, εφαρμόζοντας τις ίδιες μη-πολιτικές, προκαλούν με ακριβώς το ίδιο τρόπο την τοποθέτηση της Ελλάδας στο ρόλο του "chicken", παντού και πάντα εδώ και δεκαετίες, σε οικονομικό, πολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο.

    (End of the lesson...)

    ReplyDelete
  10. Η ΕΕ μπορεί να γίνει οικονομική ένωση ΜΟΝΟ αν αρχίσει να συμπεριφέρεται έτσι, δηλαδή ως ένωση, ειδικά σε περιόδους έκτακτης ανάγκης.

    Για να γίνει πραγματική ένωση πρέπει να επιτρέψει και πολύ πιο ευέλικτο γενικό προϋπολογισμό. Οι Γερμανοί δεν θα δεχτούν εύκολα να καθορίζεται το δανειακό τους επιτόκιο από τα τερτίπια του club med... κι αν το δεχτούν, τότε ολόκληρη η ένωση θα πρέπει να ζήσει με πολύ μικρότερες κοινωνικές παροχές για να μπορεί να εξυπηρετεί μεγαλύτερα ελλείμματα.

    Τι νομίζετε, ότι εάν οι πολιτικοί στις ΗΠΑ θέλαν να δώσουν παροχές, δεν θα τις έδιναν, να γίνουν και "ήρωες"; Βεβαίως και θα τις έδιναν. Αλλά ο ευέλικτος ομοσπονδιακός προϋπολογισμός δεν επιτρέπει τέτοια πράγματα για μεγάλη διάρκεια. Ήδη τα unfunded liabilities του Medicare ξεπερνούν τα 43 τρισεκατομμύρια δολάρια για την επόμενη 20ετία. Νομίζετε ότι η Ευρώπη μπορεί να σηκώσει οικονομικό βάρος που δεν μπορούν να σηκώσουν ούτε 5 φορές οι Η.Π.Α.;

    Την πλήρη ένωση να την ξεχάσετε εάν θέλετε να διατηρείτε στην Ελλάδα συντάξεις από τα... 45(!) ή και τα 63 (!) έτη ηλικίας.

    Αν ήταν εύκολο θα το είχαν κάνει ήδη.

    Όπως και τα κατά Κεϋνς οικονομικά, εάν λειτουργούσαν πραγματικά θα τα εφαρμόζαμε κάθε μέρα, ακόμα και στους καλούς καιρούς.

    ReplyDelete
  11. η g700 μιλάει για την κρίση στον independent

    http://www.independent.co.uk/news/world/europe/sick-man-of-europe-seeks-remedy-from-wary-neighbours-1895831.html

    ReplyDelete
  12. Επίθεση στους κερδοσκόπους που επιδεινώνουν την κατάσταση στην Ελλάδα εξαπολύουν οι γαλλικές εφημερίδες, τονίζοντας την ανάγκη στήριξης της ελληνικής οικονομίας, την επομένη της επίσκεψης του πρωθυπουργού στο Παρίσι, και λίγες ώρες πριν την έναρξη της κρίσιμης ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες.

    «Η Ευρώπη θέλει να σώσει την Ελλάδα από την πτώχευση για να αποφευχθεί η μετάδοση του φαινομένου», αναφέρει η εφημερίδα Φιγκαρό.

    Στο κύριο άρθρο της, η Μοντ εκφράζει τη λύπη της για το γεγονός ότι «μόλις ένα χρόνο μετά τη διάσωση των τραπεζών με τη διάθεση κολοσσιαίων ποσών και στις δύο ακτές του Ατλαντικού - το 25% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - τα υπερχρεωμένα κράτη δέχονται επίθεση από αυτά ακριβώς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα».

    Η οικονομική εφημερίδα «Λεζ Εκό» σημειώνει από την πλευρά της ότι «η ελληνική κρίση απαιτεί από τους Ευρωπαίους να διορθώσουν επειγόντως τις ατέλειες στη ζώνη του ευρώ». Η ίδια εφημερίδα σημειώνει ακόμη ότι η Γερμανία επαναβεβαιώνει «το στρατηγικό συμφέρον της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης».

    «Αυτή η πραγματική ομηρία ενός ολόκληρου λαού και μιάς δημοκρατίας από τις χρηματοπιστωτικές αγορές και τους κερδοσκόπους, φαίνεται ότι δεν έχει άλλο σκοπό για την ενάρετη Ευρώπη, από το να πληρώνουν οι ίδιοι οι όμηροι!» γράφει η κομμουνιστική Ουμανιτέ.

    ReplyDelete
  13. «μόλις ένα χρόνο μετά τη διάσωση των τραπεζών με τη διάθεση κολοσσιαίων ποσών και στις δύο ακτές του Ατλαντικού - το 25% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - τα υπερχρεωμένα κράτη δέχονται επίθεση από αυτά ακριβώς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα».

    σωστό!

    ντιαρ μιστερ Λοβερδος, ντιαρ μίστερ Παπακωνσταντινου, με τα κλειστα επαγγελματα τι γινεται;

    ReplyDelete
  14. Τελικά μπήκαμε στο ΔΝΤ με ένα πολύ διακριτικό τρόπο.
    Τεχνικά θα μας καθοδηγεί το ΔΝΤ. Την ψιλή κυριότητα θα έχει η Κομισιόν.Πολιτικά θα μας καθοδηγεί η Γαλλο-Γερμανία που θα έχει την επικαρπία.
    Η διεθνοποίηση του "Ελληνικού ζητήματος" απο το ΓΑΠ ήταν μια πολύ έξυπνη πολιτική.
    Αποφύγαμε το παγόβουνο,μπαίνουμε σε καταιγίδα.Θα τα καταφέρουμε.

    ReplyDelete
  15. Τη ψιλή κυριότητα θα έχει η ΕΚΤ.

    ReplyDelete
  16. Ενα απο τα αγαπημένα μέτρα του ΔΝΤ,το πρώτο θα έλεγα, είναι η υποτίμηση του νομίσματος.
    Σε μας επειδή εξωτερική υποτίμηση δεν νοείται θα ζητήσει μια "εσωτερική υποτίμηση".Θα ζητήσει δηλαδή μια πολύ μεγάλη μείωση των κρατικών δαπανών που φυσικά θα σημαίνει μεγάλη μείωση των κρατοεξαρτώμενων εισοδημάτων.Πόσο; Νομίζω κατά 40% κατα μέσον όρο.
    Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εισοδήματα που να μην έχουν σχέση με το κράτος, αυτό,με κατάλληλους χειρισμούς, θα εκφραστεί, με οριζόντιο τρόπο, σε όλο το φάσμα όλων των επαγγελματικών ομάδων.
    Με άλλα λόγια θα επιβληθή μια υποτίμηση κατά 40%.
    Ολα τα άλλα θα ακολουθήσουν με ένα σαρωτικό τρόπο.
    Ερχεται ο τυφώνας "κατρίνα" αλάγκρέκ.

    ReplyDelete
  17. Πολύ σωστά parmenides αυτό ακριβώς θα γίνει. Δεν ξέρω με τί τρόπο θα αντιμετωπίσουν κινητοποιήσεις όμως.

    ReplyDelete
  18. @Jaga
    αυτό που λες προυποθέτει παιγνιο μηδενικού αθροίσματος
    εδω όμως υπάρχει μιά διαφορά, η κοινη συνισταμένη είναι το ευρώ άρρα πάμε σε καταστάσεις συνεργασίας

    και ιδού- ΕΕ και ΔΝΤ μαζί, δηλ. ΕΕ και ΗΠΑ παρεούλα (άλλο που δεν ήθελαν οι Αμερικάνοι, να βάλουν πόδι και χρηματοοικονομικά στην ΕΕ)

    Ωραία εθνική κυριαρχία έτσι ?

    Φρεγάτες από τη Γαλλία χθες και ποιος ξέρει τι και απο ποιόν αύριο. Με εθνική περηφάνια βεβαίως πάντοτε

    Χθες απεργία το ΚΚΕ και η ΑΔΕΔΥ (οι μη-προνομιούχοι ....) και ακολουθεί η ΓΣΕΕ.
    Προτείνει ο Παπασπύρος "κολπάκια" για να ξεγελάσουμε τους κουτόφραγκους, λες και δεν μας έχουν καταλάβει.

    Ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο ίδιος ο εαυτός μας..

    ReplyDelete
  19. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα, είναι όλος ο δυτικός κόσμος που φαίνεται ότι έχει χαζέψει τελείως. Διότι πιστεύουν ότι:

    "Με 8 ώρες ψευτοδουλειά την ημέρα θα πληρώσουμε
    α) τις υπόλοιπες 16 ώρες + 2 μέρες Σαββατοκύριακο
    β) τα ασφαλιστικά
    γ) τις συντάξεις του μισού πληθυσμού
    δ) αμυντικές δαπάνες, πολιτικά, κομματικά, απεργίες, κλπ.

    και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε."


    Με δυο λόγια, το πείραμα του 8ωρου και πενθημέρου, αντί για πρόσκειρο προνόμιο και κολοφαρδία που δεν θα διαρκούσε πολύ, το θεωρήσαμε όλοι "θεμελιώδες δικαίωμα".

    Είμαστε ηλίθιοι.

    ReplyDelete
  20. @ser:

    Μάλλον τα έχεις μπλέξει λίγο. Το "Chicken", όπως και όλα τα παιχνίδια με Nash equilibria, είναι μη μηδενικού αθροίσματος. Η επιλογή της "αμοιβαίας συνεργασίας" σε αυτή την περίπτωση είναι και οι δύο πλευρές, οι "αγορές" και τα κράτη, να συμπεριφερθούν ήπια και συνετά. Κάτι αδύνατο πρακτικά, τουλάχιστον στην επικρατούσα οικονομική-πολιτική θεωρία.

    Κατά τα άλλα, εδώ στα comments βλέπω γενικά όλες τις παρατηρήσεις σωστές και αρκούντως διορατικές.

    Μα καλά, κανένας δημοσιογράφος δεν διαβάζει πια τα blogs; Γιατί από το πρωί μέχρι το βράδυ τα ΜΜΕ παπαγαλίζουν ότι παπαριά τους πλασάρουν τα γραφεία τύπου;
    Ήμαρτον!

    ReplyDelete
  21. "Ο προεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι κατάλληλος να ομιλει για αξιοπιστια ...".
    Τσογλαναράς,πρόεδρος Πολυκατοικίας.

    ReplyDelete
  22. Κάποιος πρέπει να υπενθυμίσει στο Σαμαρά ότι υπήρξε επιφανές μέλος μιας κυβέρνησης που θα έπρεπε να εγκαλείται για δολιοφθορά και λεηλασία της Πατρίδας.

    ReplyDelete
  23. Κακώς ο ΓΑΠ δεν προσέφυγε ευθέως στο ΔΝΤ.Δεν κέρδισε τίποτε η Ελλάδα απο τη γραφειοκρατικοποίηση και "Βρυξελοποίηση" του "Ελληνικού ζητήματος".
    Πρέπει να επιμείνει στη γραμμή της "Διεθνοποίησης".
    ΓΑΠ πρόσεχε! Μακριά από τη Γερμανική κατοχή.
    Το ΔΝΤ μπορεί, θέλει και εγγυάται την επιτυχία.Ποιός ο λόγος να δεχόμαστε τα ρατσιστικά σχόλια απο τους απογόνους των Ναζί;

    ReplyDelete
  24. Αρχισε ο αλλαζονικός Γερμανισμός.Αισθάνονται ότι έμπλεξαν με τα "πίτουρα",τους PIGS.Αυτό θα αλλάξει την αρχιτεκτονική της Ευρώπης και όχι μόνο της Ευρωζώνης.Oσο οι Γερμανοί ταυτίζουν το Ευρώ με το Μάρκο και την ΕΚΤ με την Ντόιτσε Μπάνκ αυτοί θα αποτελούν το πρόβλημα της Ευρωζώνης και όχι εμείς.Αυτό το κατάλαβαν οι Γάλλοι και άρχισαν να κτίζουν τις συμμαχίες τους για να το αντιμετωπίσουν.
    Η κρίση λοιπόν του Ευρώ είναι πολιτική,γεοπολιτική θα έλεγα και όχι οικονομική.Η κρίση αφορά το γεωπολιτικό υποσύστημα της Ευρώπης και τα αναδυόμενα συμφέροντα του Δ΄ ΡΑΙΧ.

    ReplyDelete
  25. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ομπάμα ΑΡΝΗΘΗΚΕ να παραστεί τον ερχόμενο Ιούνιο στην Αμερικανο-Ευρωπαική Σύνοδο.Ούτε τυχαίο ότι χθες βράδυ,εσπευσμένα, ο Λευκός Οίκος έβγαλε ανακοίνωση υποστήριξης της Ελλάδας.Ούτε είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ,στο οποίο οι Αμερικανοι έχουν επιροή,μας προσκαλεί να μας βοηθήσει με "κατάλληλο για την περίπτωσή μας πρόγραμμα".
    Οι Αμερικανο-Γερμανικές σχέσεις είναι στα χειρότερά τους.
    Εμείς δεν πρέπει να δεχθούμε το ρόλο του βατράχου που ανακατεύτηκε στα πόδια δύο μαινόμεων Ελεφάντων,και που φυσικά τον τσαλαπάτισαν.

    ReplyDelete
  26. O ΓΑΠ διεθνοποίησε το "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ" και στους Γερμανούς δεν άρεσε καθόλου.Το Ευρώ απο δώ και πέρα θα είναι στο στόχαστρο.Εαν θέλεις κυρία Γερμανία να συμπεριφέρεσαι ως υπερδύναμη θα αναλάβεις και τις γεωπολιτικές σου ευθύνες.

    ReplyDelete
  27. "Απο την "επενδυτική κοινότητα", οι "αποφάσεις" που πήραν οι Ευρωπαίοι, για τη στήριξη της Ελληνικής οικονομίας,θεωρούνται μια "τρύπα στο νερό".
    Δεν έχουν άδικο.

    ReplyDelete
  28. Δε μου λες Παρμενίδη, τελικά χρειαζόμαστε 40% περικοπές ή κρατικά προγράμματα ανάπτυξης φαραωνικού τύπου;

    Όσο για τους "κερδοσκόπους", gμόσιε, η Ελλάδα είναι τοξική. Αντιλαμβάνεσαι το συλλογισμό μου, είμαι σίγουρος.

    Όποιος φωνάζει για κερδοσκόπους να μετατρέψει όλες του τις οικονομίες σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, με όρους που ζητά από τους άλλους. Εσείς πώς αξιολογείτε την Ελλάδα; Πόσο εμπιστεύεστε τους εαυτούς σας; Την κυβέρνησή σας; Περισσότερο ή λιγότερο από τους Γερμανούς ή όποιους άλλους;

    Για να τελειώνουμε και μ'αυτό το παραμύθι.

    ReplyDelete
  29. Προτείνω η κυβέρνηση να εκδόσει Πατριωτικά Ομόλογα. Με όρους που να αντικατοπτρίζουν την υψηλή πίστη του Έλληνα στην Ελλαδάρα του. Για να δούμε επιτέλους ποιος έχει υψηλότερο Ελληνοπατριωτικό Φρόνημα. Ο Έλλην ή το "Δ' Ράιχ";

    ReplyDelete
  30. "Ventriloquist said...

    Δε μου λες Παρμενίδη, τελικά χρειαζόμαστε 40% περικοπές ή κρατικά προγράμματα ανάπτυξης φαραωνικού τύπου;"

    Και τα δύο και γρήγορα.

    ReplyDelete
  31. Ως Φαραωνικού τύπου οικονομική δραστηριότητα λειτούργησε η "οικοδομή" για πολλά χρόνια στην Ελλλάδα.Γεμίσαμε την Ελλάδα κτίρια.Μέρα νύχτα κτίζαμε.Τα νησιά στενάζουν απο εκατονταδες χιλιάδες φαραωνίστικα κτίσματα.
    Και πρόσεχε τώρα Ventrillo.
    Oλα αυτά τα επόμενα χρόνια θα τα μετασχηματίσουμε σε "πράσινα και κλιματικά".
    Το "όνειρο" επωάζεται.Ενα διασωστικό δάνειο απο το Δ΄ ΡΑΙΧ και η μηχανή ξεκινάει.

    ReplyDelete
  32. Και να μην ξεχνάμε αδέλφια ποτέ το Σολωμό:

    "δεν είν' εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί. ."

    ReplyDelete
  33. Αν η ΕΕ μετατραπεί σε οικονομικό φεντεραλισμό, θα έχει τη δύναμη να επιβάλλει μεταρρυθμίσεις στα κράτη μέλη; 'Η θέλουμε μόνο την ΕΕ για να εκδίδει ευρωομόλογα και να εγγυάται τα ελλείμματα μας;

    ReplyDelete