Tuesday, July 28, 2009

Συγχώνευση ερευνητικών κέντρων. Αποσπασματικές και άστοχες οι παρεμβάσεις στο χώρο της έρευνας

Πριν από περίπου ένα χρόνο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέλαβε μια σημαντική πρωτοβουλία. Κάλεσε 22 διαπρεπείς Έλληνες επιστήμονες, κορυφαίους στους τομείς τους διεθνώς, και τους ζήτησε να συντάξουν ένα κείμενο για το παρόν και το μέλλον της έρευνας στην Ελλάδα.

Το κείμενο με τίτλο «Για την Ελλάδα δεν υπάρχει μέλλον χωρίς έρευνα», τμήματα του οποίου δημοσιεύτηκαν στον Τύπο, υπογράμμιζε ότι «η ευημερία ή αντίστροφα η περιθωριοποίηση της χώρας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά της να παράγει νέα γνώση, να αναπτύσσει τεχνολογία και να καινοτομεί».

Σύμφωνα με τους συντάκτες του η ερευνά θα μπορούσε να λειτουργήσει τόσο σαν αναπτυξιακός μοχλός, όσο και σαν μηχανισμός αντιστροφής του φαινόμενου φυγής εγκεφάλων στο εξωτερικό, του λεγόμενου brain drain. Στο κείμενο προτείνονταν διάφορες λύσεις έτσι ώστε να αποτραπεί η μετανάστευση και να επαναπατριστούν οι καταξιωμένοι και οι ταλαντούχοι ερευνητές.

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά στους επιστήμονες και τους ερευνητές προτάθηκε η θέσπιση μέτρων που θα διευκολύνουν και θα ανταμείβουν το έργο τους όπως:
  • αξιοπρεπείς αμοιβές αντίστοιχες αυτών των ξένων πανεπιστημίων,
  • ενιαία διαδικασία εκλογής και προαγωγής και, συνακόλουθα, ισότιμη μισθολογική μεταχείριση των ερευνητών στα Eρευνητικά Κέντρα (ΕρΚ) με τα αντίστοιχα μέλη ΔΕΠ των Πανεπιστημίων,
  • δυνατότητα των πανεπιστημιακών τμημάτων να απονέμουν σε ερευνητές ΕρΚ τον τίτλο του Συνεργαζόμενου μέλους ΔΕΠ και τα αντίστοιχα ακαδημαϊκά προνόμια,
  • απονομή βραβείων Ερευνητικής και Πανεπιστημιακής Εκπαιδευτικής Αριστείας,
  • απονομή του τίτλου του Διακεκριμένου Καθηγητού ή Ερευνητού (με μεγαλύτερο μισθό) μετά από αξιολόγηση από διεθνή επιτροπή.

Ταυτόχρονα, προτάθηκαν μέτρα για την προσέλκυση αλλοδαπών ερευνητών εξαιρετικής ποιότητας, ύστερα από τη μελέτη της σχετικής εμπειρίας άλλων χωρών, ενώ υπογραμμίστηκε η σημασία του να αυξηθεί το συνολικό επίπεδο της χρηματοδότησης για την έρευνα στην Ελλάδα καθώς και η ανάγκη να δοθεί στα Πανεπιστήμια και τα ΕρΚ οικονομική και νομική ευελιξία σε συνδυασμό όμως με ένα αυστηρό πλαίσιο αξιολόγησης.

Δυστυχώς, το κείμενο αυτό που παραδόθηκε τόσο στον Πρωθυπουργό όσο και στους αρμόδιους Υπουργούς, όπως άλλωστε και πολλά άλλα στο παρελθόν, δεν προσέχτηκε όσο του άξιζε. Αποδεικνύεται άλλωστε και από τη διαχρονική στασιμότητα των δαπανών για έρευνα. Εδώ και χρόνια στο 0,6% με ευρωπαϊκό στόχο το 1,5% το 2013.

Μόλις πρόσφατα, το «γλυκό έδεσε» με την πρόταση του ΥΠΑΝ για συγχώνευση των Ερευνητικών Κέντρων. Σε μια επίδειξη εκσυγχρονιστικού οίστρου, η κυβέρνηση εγκαινίασε μια προσπάθεια μεταρρύθμισης του ερευνητικού ιστού της χώρας, βασισμένη σε μία κεντρική φιλοσοφία. Ότι τα Ερευνητικά Κέντρα αποτελούν ως επί το πλείστον πλεονάζοντες και ελλειμματικούς οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ο αριθμός των οποίων πρέπει να περιοριστεί.

Η αντίληψη αυτή είναι λάθος.

Καταρχάς, ενισχύουμε την έρευνα ή αναδιαρθρώνουμε τον ερευνητικό ιστό της χώρας δε σημαίνει ότι πρωτίστως κόβουμε γωνίες για να εξοικονομήσουμε πόρους. Ειδικά όταν σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη αποδεικνύεται ότι έχουμε πραγματικά καβούρια στις τσέπες.

Δεύτερον, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα υπάρξει εξοικονόμηση πόρων από τη συγχώνευση των διάφορων ΕρΚ, όπως υποστηρίζει η Κυβέρνηση. Αντίθετα είναι πολύ πιθανό η ζημιά να είναι μεγαλύτερη από τα προσδοκώμενα οφέλη. Από τα υφιστάμενα 13 ερευνητικά κέντρα, θα απομείνουν 11, ναι. Τα 57 ινστιτούτα, όμως, τα οποία σήμερα υπάγονται στα υπάρχοντα ερευνητικά κέντρα, θα γίνουν 61, δηλαδή περισσότερα. 46 θα προκύψουν από την αναδιάταξη, ενώ θα δημιουργηθούν και 15 εντελώς καινούρια. Μεταξύ αυτών και στην πόλη της Ξάνθης, εκλογική περιφέρεια του νυν γ.γ. Έρευνας και Τεχνολογίας που φαίνεται να έχει μπερδέψει την ερευνητική πολιτική με τις πελατειακές σχέσεις…

Τρίτον, με ποιο άραγε επιστημονικό κριτήριο προωθούνται οι συγχωνεύσεις των ΕρΚ; Τι θέλει η κυβέρνηση να πετύχει σε ό,τι αφορά τον εθνικό ερευνητικό χώρο και την προώθηση της έρευνας στην Ελλάδα; Ποιους τομείς θέλει να πριμοδοτήσει; Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η συγχώνευση ινστιτούτων με διαφορετικά ερευνητικά υπόβαθρα και χωρίς διακριτό ερευνητικό στόχο, ενδέχεται να δημιουργήσει τερατώδεις σχηματισμούς με πληθώρα προβλημάτων.

Τέταρτον, ακόμα κι αυτή η προτεινόμενη συγχώνευση, φαίνεται να μαγειρεύεται για να αξιοποιηθεί επικοινωνιακά από μία Κυβέρνηση που στο θέμα της έρευνας, όπως και αλλού έχει να επιδείξει πενιχρά αποτελέσματα κατά τη θητεία της. Από το Άρθρο 16 μέχρι και το διάλογο για τις αλλαγές στο Λύκειο έως και την ενοποίηση των ταμείων στο ασφαλιστικό και τις αλλαγές στις ΔΕΚΟ, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η Κυβέρνηση παρουσιάζει αποσπασματικές και ήσσονος σημασίας πολιτικές πρωτοβουλίες σαν ριζικές και εκ βάθρων μεταρρυθμιστικές προσπάθειες.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ενίοτε η δημόσια συζήτηση πολώνεται τεχνητά για να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κάποιες συντεχνιακές ομάδες πίεσης αντιτίθενται στα κυβερνητικά σχέδια εκσυγχρονισμού. Στην προκειμένη περίπτωση έχουν στοχοποιηθεί οι ερευνητές των ΕρΚ. Προφανώς, ο τόπος είναι γεμάτος ραντιέρηδες και πάσης φύσεως αναδιανεμητικές συσπειρώσεις που νέμονται τα συλλογικά αγαθά και το δημόσιο πλούτο και δε θέλουν αλλαγές. Το πρόβλημα με την κυβερνητική προσέγγιση είναι ότι χρησιμοποιεί την πόλωση ως άλλοθι για να βάλει νερό στο κρασί της, και έτσι να ολοκληρώσει χωρίς πολιτικό κόστος το «έργο» της. Πια το παιχνίδι το έχουμε μάθει: Η κυβέρνηση εξαγγέλλει αλλαγές, ενίοτε χρησιμποιώντας σκληρή γλώσσα, για να χαρούν οι φιλομεταρρυθμιστές και καταλήγει να κάνει μερεμέτια για να μη σπάσει αυγά.

Το θέμα είναι ότι πρέπει επιτέλους να ασχοληθούμε με τα ουσιαστικά θέματα που αφορούν στην έρευνα: Ποια είναι αυτά;
  • Τι έργο παράγουν τα εθνικά ερευνητικά κέντρα σήμερα;
  • Ποιο είναι το επίπεδο του προσωπικού που απασχολούν;
  • Τι είδους ερευνητική πολιτική θέλουμε να έχουμε;

Ως προς το πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι απογοητευτική. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα εγχώρια ερευνητικά κέντρα απλά περιορίζονται στον άχαρο ρόλο της εθνικής συμμετοχής σε ευρύτερα διεθνή ερευνητικά προγράμματα.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος «μα ακόμα και αυτή η ερευνά που γίνεται δεν παράγει δημοσιεύσεις, επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια κλπ;» Φυσικά και παράγει, το θέμα είναι που βγαίνουν οι δημοσιεύσεις και πόση σημασία τους δίνουν οι άλλοι.

Εάν ανοίξετε σήμερα οποιοδήποτε από τα δέκα παγκοσμίως δημοφιλέστερα επιστημονικά περιοδικά, ανεξαρτήτως γνωστικού αντικειμένου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα βρείτε δημοσίευση που να την υπογράφει ερευνητής Ελληνικού εθνικού ερευνητικού κέντρου.

Έλληνες συγγραφείς θα βρείτε, αλλά αυτοί εργάζονται αλλού.

Θα μας πει κάποιος ναι, αλλά δεν υπάρχει καλή και κακή γνώση. Σωστό, υπάρχει όμως γνώση που οι άλλοι αγνοούν και γνώση που δημιουργεί γόνιμους προβληματισμούς.

Καλώς ή κακώς στον χώρο της ερευνάς όλοι κρίνονται από τους ομοίους τους. Εάν δεν συνδιαλέγεσαι με τους ομοίους σου στην παγκόσμια επιστημονική αγορά δεν υπάρχεις. Δυστυχώς η γνώση που παράγουν τα ερευνητικά μας κέντρα αφήνει τον περισσότερο κόσμο παγερά αδιάφορο.

Αυτό προκύπτει αβίαστα από τους δείκτες ετεροαναφοράς των ερευνητών μας. Μπορεί πολλοί από αυτούς να έχουν σημαντικό αριθμό δημοσιεύσεων, όταν όμως ελάχιστοι τρίτοι κάνουν τον κόπο να αναφερθούν σε αυτές τότε η προστιθέμενη αξία τους είναι περιορισμένη.

Και ερχόμαστε στο δεύτερο θέμα μας. Το επίπεδο του ερευνητικού προσωπικού.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον να δει κανείς τα βιογραφικά των ερευνητών όπως παρουσιάζονται στις ιστοσελίδες των αντίστοιχων κέντρων. Σε πολλά από αυτά υπάρχει ένα παράδοξο: Η χρονολογία απονομής του διδακτορικού τίτλου έχει σημαντική απόκλιση από τους προγενέστερους τίτλους σπουδών. Σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και δυο δεκαετίες! Στις περισσότερες δε περιπτώσεις πρόκειται για διδακτορικό Ελληνικού πανεπιστήμιου.

Το συγκεκριμένο προφίλ εργαζόμενου δεν παραπέμπει σε κάποιον που ακολουθεί μια συμβατική ερευνητική καριέρα. Αντίθετα πρόκειται για άτομα που αρχικά εργάστηκαν με σύμβαση έργου στο συγκεκριμένο κέντρο. Τίποτα το ιδιαίτερα μεμπτό μέχρι εδώ.

Η σύμβαση όμως, κάποια στιγμή, μετατράπηκε σε αόριστου και ο προσωρινά εργαζόμενος έγινε μόνιμος. Αργότερα (πολύ αργότερα) όταν στένεψαν τα πράγματα, παρουσίασε μέρος της ερευνάς που είχε ήδη εκπονήσει σαν διδακτορική διατριβή, σε αγαθή συνεργασία με κάποιον επιβλέποντα καθηγητή που δεν επίβλεψε φυσικά τίποτα.

Σε ποιο σημείο αυτής της επαγγελματικής εξέλιξης κρίθηκε ο συγκεκριμένος ερευνητής; Πως ξέρουμε ότι υπάρχουν άλλοι καλύτεροι έξω; Δεν το ξέρουμε. Αλλά δεν το ξέρουμε γατί δεν έχουμε δοκιμάσει να τους συγκρίνουμε με αυτούς που έχουμε!

Δεν έχουμε λοιπόν ερευνητικό προσωπικό, έχουμε Δημόσιος Υπαλλήλους που ασκούν ερευνητικά καθήκοντα. Στην πραγματικότητα λειτουργούν σαν συμμετέχοντες σε άτυπες αναδιανεμητικές συσπειρώσεις. Ανακυκλώνοντας τα ίδια άτομα και αποκλείοντας όσους είναι εκτός του συστήματος. Κοινώς ραντιέρηδες όπως είχε πει κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Βεβαίως και υπάρχουν εξαιρέσεις. Εξαιρέσεις όμως, που όπως και οι όποιες νησίδες αριστείας, υπάρχουν πάντα στην Ελλάδα. Το πρόβλημα μας είναι ο γενικότερος κανόνας.

Για όλα αυτά τα θέματα, το ΥΠΑΝ δε λέει κουβέντα. Αρέσκεται απλώς σε διαπιστώσεις και ενίοτε σε ρητορικά ξεσπάσματα υπέρ της υπευθυνότητας και εναντίον του λαϊκισμού. Είναι προφανές ότι ο χώρος της έρευνας, συμπεριλαμβανομένων των ΕρΚ, χρειάζεται ριζική και συνολική μεταρρύθμιση. Όχι όμως με γνώμονα την αποσπασματική και επιστημονικά αμφίβολη λογική των συγχωνεύσεων που προωθεί η Κυβέρνηση. Απαιτείται μεταρρύθμιση πάνω στη φιλοσοφία του κειμένου των 22, ότι «Για την Ελλάδα δεν υπάρχει μέλλον χωρίς έρευνα».

29 comments:

  1. Αγαπητή G700

    δεν γνωριζω απο που αντλειτε τις πληροφοριες σας για το επιστημονικο επιπεδο των ερευνητων. Σε τινων τα βιογραφικα αναφερεστε; Μια περιηγηση στις ιστοσελιδες του ΙΤΕ, Δημοκριτου ΕΙΕ, το ακριβως αντιθετο δειχνει. Η συντριπτικη πλειψηφια ειναι ενεργοτατοι επιστημονες με μακροχρόνιες σπουδες στο εξωτερικο.
    Η χρηματοδοτηση της ερευνας αναγκαστικα περναει μεσα απο ευρωπαικα καναλια και ευρωπαικες συνεργασιες. Δεν ξερω γιατι το κατατάσσετε στα μειονεκτηματα.

    Οσον αφορα τις δημοσιευσεις, και παλι διακρινω ενα αρνητικο bias στο γραπτό σας. Μια προσεκτικοτερη αναγνωση των τιτλων των περιοδικων θα σας εδειχνε αλλα.

    Αν θελετε να ειστε πειστικοί, θα πρεπει να στοιχειοθετείτε αυτά στα οποία αναφερεστε και οχι να γενικολογείτε.

    ReplyDelete
  2. H χρηματοδότηση της έρευνας δεν περνάει αναγκαστικά μέσα από ευρωπαϊκά κανάλια, όταν οι κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλων χωρών ρίχνουν χρήματα στη δική τους έρευνα.

    Στην Ελλάδα, ελλείψει κυβερνητικών κονδυλίων, ασφαλώς και η αναζήτηση χρηματοδότησης στοχεύει στην Ευρώπη. Η Ελλάδα παρά τα δυνατά μυαλά είναι ουραγός στην έρευνα εξαιτίας κακής οργάνωσης και όλων των συνηθισμένων δεινών της χώρας μας. Να μην ξαναλέμε τα ίδια και τα ίδια.

    Κανένα αρνητικό bias δεν υπάρχει στην αναφορά των G700 στις δημοσιεύσεις. Είναι η απλή αλήθεια.

    ReplyDelete
  3. G700

    Mhpws exete ena link opou mporw na dw poioi einai aytoi oi 22?

    K btw mis8ologika den blepw kanena logw gia parapona ... hmarton!

    ReplyDelete
  4. 'Eνας επίκουρος καθηγητής πανεπιστημίου στην Ελλάδα παίρνει γύρω στα €1600 το μήνα, τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο μετά την απονομή του τίτλου.

    Πρώτο post-doc (αμέσως μετά την απονομή διδακτορικού) στο πανεπιστήμιο του Μονάχου με τριετές συμβόλαιο και αρχικό μισθό €1700. Αύξηση μετά από ένα χρόνο και πάλι μετά τον τρίτο χρόνο.

    ReplyDelete
  5. Επίσης, πρώτο postdoc στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, πάλι με τριετές συμβόλαιο και αρχικό μισθό £1800.

    Koντινή φίλη μου, με άριστα στο πτυχίο, ένα χρόνο εμπειρία στη Novartis στην Ελβετία (πριν τελειώσει τις σπουδές της!), ένα χρόνο postdoc και δημοσιευμένες εργασίες αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα. Μεταξύ άλλων, ενώ έψαχνε για δουλειά, άκουσε από καθηγήτρια κατά τη διάρκεια συνέντευξης: "θα υπογράφεις για €1500 αλλά θα παίρνεις μόνο €700". Για post doc.

    ReplyDelete
  6. 1. Αγγελίδης Σωκράτης, πρώην Καθηγητής στο ΕΜΠ, ιδιοκτήτης Γραφείου Μελέτης και Επίβλεψης Μεγάλων Τεχνικών Εργων.

    2. Γραμματικάκης Γιώργος, Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο
    Κρήτης και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

    3. Δαφέρμος Μιχάλης, Reader στο Τμήμα Θεωρητικών Μαθηματικών και
    Μαθηματικής Στατιστικής του Πανεπιστημίου του Cambridge.

    4. Δημόπουλος Σάββας, Καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του
    Stanford, μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.

    5. Ηλιόπουλος Γιάννης, Θεωρητικός Φυσικός, Ομότιμος Διευθυντής Ερευνών, Icole
    Normale Supιriere (Παρίσι), μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

    6. Καφάτος Φώτης, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ερευνας, Καθηγητής και διατελέσας Καθηγητής των Πανεπιστημίων Harvard, Αθηνών, Κρήτης και
    Imperial College Λονδίνου. Πρώην Γενικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού
    Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας, Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των
    ΗΠΑ, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Ευρωπαϊκής
    Ακαδημίας και της Ποντιφικής Ακαδημίας. Ετερόχθον μέλος της Βασιλικής
    Εταιρείας Λονδίνου και της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών.

    7. Κεχρής Αλέκος, Καθηγητής Μαθηματικών στο California Institute of Technology.

    8. Κόλλιας Γιώργος, Δρ Βιολoγίας, Πρόεδρος και Επιστημονικός Διευθυντής του
    Ερευνητικού Κέντρου Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμιγκ».

    9. Μελάς Αντώνης, Καθηγητής Μαθηματικών στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

    10. Μοσχοβάκης Γιάννης, Καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της
    Καλιφόρνιας-Λος Αντζελες (UCLA), Ομότιμος Καθηγητής Μαθηματικών του
    Πανεπιστημίου Αθηνών και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

    11. Μουτσόπουλος Χαράλαμπος Μ., Καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

    12. Μπούρας Νίκανδρος, Καθηγητής Ψυχιατρικής στο King's College του
    Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

    13. Νανόπουλος Δημήτρης, Ακαδημαϊκός, «Διακεκριμένος Καθηγητής» Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Texas Α&Μ, Επικεφαλής του Houston
    Advanced Research Center (HARC) Astroparticle Physics Group και Πρόεδρος του
    Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ).

    14. Οικονόμου Λευτέρης, Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, συνεργαζόμενος ερευνητής στο Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ).

    15. Ουζούνογλου Νικόλαος, Καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ.

    16. Παπαδημητρίου Χρήστος, Καθηγητής Πληροφορικής στην Τιμητική Εδρα C.Lester Hogan, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Berkeley, μέλος της Αμερικανικής
    Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Εθνικής Ακαδημίας των Μηχανικών των ΗΠΑ, καθώς και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας.

    17. Παπάζογλου Βασίλης, Καθηγητής στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, μέλος της ανεξάρτητης διοικητικής αρχής «Διασφάλισης Ποιότητας Ανώτατης Εκπαίδευσης» (ΑΔΙΠ).

    18. Παπαθεοδώρου Γιώργος Ν., Δρ Χημείας, «Διακεκριμένο Μέλος» του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ), διατελέσας Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών
    και Ερευνητής του Argonne National Laboratory.

    19. Στεφανής Κωνσταντίνος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ακαδημαϊκός, Διευθυντής του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής
    Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ), Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (ΙΙΒΕΑΑ), πρώην Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής
    Εταιρείας (WPA), πρώην Υπουργός Υγείας.

    20. Τσίχλης Φίλιππος, Καθηγητής Αιματολογίας και Ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts, Διευθυντής του Κέντρου Μοριακής Ογκολογίας και
    του Αντικαρκινικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Tufts, Βοστώνη, Μασαχουσέτη.

    21. Φωκάς Αθανάσιος, Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Μαθηματικών στο Τμήμα
    Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Cambridge.

    22. Χριστοδούλου Δημήτρης, Καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικής στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ), μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας
    Τεχνών και Επιστημών και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών.

    ReplyDelete
  7. Δεν ξέρω αν είναι 'η απλή αλήθεια' αυτά που γράφει το g700. Ας θυμηθούμε τί έλεγε ο Wilde για την απλή αλήθεια. Το να λέμε όμως ότι δεν υπάρχουν δημοσιέυσεις Ελλήνων από ελληνικό ερευνητικό ίδρυμα κτλ κτλ είναι και άδικο και εν μέρει αναληθές. Πρώτον, γιατί πολύ λίγες δημοσιεύσεις εν γένει υπάρχουν απο εθνικά ερευνητικά ιδρύματα. Η σύγχρονη επιστήμη δεν γίνεται πια σε ένα ίδρυμα, γίνεται σε ολόκληρες διεθνείς ερευνητικές ομάδες. Το να λέμε ότι δεν ανταγωνιζόμαστε την Αγγλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία είναι αστείο (αναφέρω χώρες των οποίων τα όποια εθνικά ιδρύματα ερευνών, και όχι τα πανεπιστήμια, εμφανίζονται ακόμη.)Παρόλαυτα, παράδειγμα συμμετοχής ελλήνων οι οποίοι εργάζονται στην Ελλάδα: Τα πρόσφατα άρθρα για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Και πάλι, τυχεροί είμαστε που φτάνουμε μέχρι εκεί, όμως.

    ReplyDelete
  8. cynical, όπως αναφέρουμε και στο κείμενό μας βεβαίως και υπάρχουν εξαιρέσεις. Εξαιρέσεις όμως, που όπως και οι όποιες νησίδες αριστείας, υπάρχουν πάντα στην Ελλάδα. πχ το ΙΤΕ είναι μια τέτοια εξάιρεση. Και συνεχίζουμε λέγοντας ότι Το πρόβλημα μας είναι ο γενικότερος κανόνας. Και ο γενικός κανόνας λέει ότι οι επιδόσεις μας είναι μέτριες.

    ReplyDelete
  9. Hypocrite lecteur, η εξαίρεση δεν είναι ο κανόνας.

    Σε κάθε περίπτωση μυαλά έχουμε, δυνατότητες έχουμε. Ας δούμε πως θα οργανωθεί καλύτερα η έρευνα στην Ελλάδα. Προτείνουμε να εστιάσουμε εκεί τη συζήτηση. Είναι η συγχώνευση λύση στο πρόβλημα; Αυτό το βασικό ερώτημα; Αν όχι τότε ποια είναι η εναλλακτική;

    ReplyDelete
  10. G700,

    φυσικα δεν ειναι δικαιο να συγκρινεις την ελληνικη παραγωγη με αυτη των μεγαλυτερων πανεπιστημιων και κεντρων της Δυσης. Aλλά και κει υπάρχουν και καλα τμηματα και κακα τμηματα. Δεν ισχυει επ' ουδενι η εξισωση όλα τα εξω καλά ολα τα δικά μας κακά.
    Αν δεις τις ελληνικες επιδοσεις την τελευταια εικοσαετια, θα τις βρεις εντυπωσιακες.
    Δεν προκυπτει απο πουθενα οτι οι ελληνες ερευνητες δημοσιευουν σε παρακατιανα περιοδικα. Μπες σε παρακαλω στα 3 Ερευνητικα Κεντρα στα οποια σε παρεπεμψα, και τα οποια γνωριζω αρκετα καλα, και δες τους καταλόγους με τις δημοσιευσεις, καθώς και τα βιγραφικα των ερευνητων.
    Αναφερθηκα στα 3 μεγαλυτερα και σπουδαιοτερα κεντρα. Για τα υπολοιπα δεν εχω γνωμη, αλλα δεν εχουν ετσι κι αλλιως μεγαλο ειδικο βαρος.

    Τωρα, να σου πω και τη μαυρη αληθεια, δεν εχω και μεγαλη εκτιμηση στον αριθμο και μονο των δημοσιευσεων, διοτι υπαρχουν χιλιοι τοσοι τροποι να τις κανεις να αυγατισουν. Οι δικοι μας μπήκαν καπως αργα στο κολπο. Αλλα οταν το εμαθαν, του εβγαλαν κιαυτοι τα ματια και αναβαθμίστηκαν!

    ReplyDelete
  11. Και το ΕΙΕ ειναι νησιδα αριστειας, απ' όσο ξερω. Μην τα χρεωνεις ολα στο ΙΤΕ. Έλεος!
    Και οι αριστειες λειτουργουν σε νησιδες παντου, και στη Δυση. Αλλιως, αν ήταν ηπειροι, η "αριστεια" θα εχανε το νοημα της σαν διακριση, αφου θα γενικευόταν.

    ReplyDelete
  12. έρευνα στην Ελλάδα-

    σαν ανέκδοτο ακούγεται

    ReplyDelete
  13. Καλό το άρθρο G700 και συμφωνώ με τις δικές σας θέσεις.

    Θα ήθελα να συμμετέχω κι εγώ στη συζήτηση τονίζοντας μερικά πράγματα όπως τα καταλαβαίνω και με αφορμή τα επιμέρους του άρθρου.

    Μιλώντας για αξιοπρεπείς αμοιβές στην έρευνα, θα γνωρίζετε βέβαια ότι αυτές πέφτουν συνεχώς διεθνώς (ο μέσος όρος). Αυτό έχει να κάνει μάλλον με δύο πολύ σημαντικούς παράγοντες:

    (1) την αύξηση της έρευνας & τεχνολογικής / πειραματικής ανάπτυξης (και των κονδυλίων) στις αναπτυσσόμενες χώρες με πρωτοπόρα την Κίνα, όπου οι μισθοί είναι κατά κόρον χαμηλότεροι συγκλίνοντας προς τα πάνω και σιγά σιγά προς έναν παγκόσμιο μέσο όρο με τις φθίνουσες αμοιβές των δυτικών οικονομιών,

    (2) την υπερ-προσφορά ανθρώπινου δυναμικού (άνεργων κι άεργων γνώσης…) στον τομέα της έρευνας στις δυτικές οικονομίες στην οποία δεν ανταποκρίνεται με ανάλογη ζήτηση η βιομηχανία ή ο δημόσιος / ερευνητικός / ακαδημαϊκός τομέας.

    Το χρέος των δυτικών οικονομιών είναι μεγάλο βαρίδιο για την περαιτέρω χρηματοδότηση του ερευνητικού έργου του δημόσιου / ερευνητικού / ακαδημαϊκού τομέα. Πόσο μάλλον σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η χρηματοδότηση αυτών εξαρτάται πλήρως από τον κρατικό κορβανά ο οποίος είναι και χρεοκοπημένος και υπερδιογκωμένος προς πάρα πολλές κατευθύνσεις.

    Έχουν μεγάλο δίκιο οι G700 για την παρακμή του τομέα της έρευνας στην Ελλάδα, αλλά θα έπρεπε να πιάσουν πέρα από τα πανεπιστήμια και τη βιομηχανία την ίδια. Πόσες εταιρείες που επικεντρώνονται στην έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη έχει η Ελλάδα? Πόσο από το τζίρο της αφιερώνει ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας σε έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη? Οι ερωτήσεις αυτές είναι κατά βάση ρητορικές, γιατί τα πραγματικά ποσοστά – αν τα γνωρίζει κανείς – είμαι σίγουρος ότι θα είναι ακόμα μικρότερα από τα συνολικά για τη χώρα.

    Επίσης ειδικά όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, εγώ παρατηρώ το εξής παράδοξο: το κόστος των τελικών προϊόντων κι υπηρεσιών που επιβαρύνουν τον καταναλωτή αυξάνεται συνεχώς, παρά το γεγονός ότι το κόστος των αμοιβών για έρευνα πέφτει σταθερά. Δείτε πχ τη φαρμακοβιομηχανία, διαχρονική εξέλιξη αμοιβών ερευνητών και τιμών για τον καταναλωτή (πολίτες και κράτος μαζί…).

    Η έρευνα και η τεχνολογική ανάπτυξη απαιτούν ανοικτή αγορά και ανοικτό – απελευθερωμένο – θεσμικό περιβάλλον. Απαιτείται ανταγωνιστικό κι όχι κλειστό / μονοπωλιακό αλλά ούτε και κρατικοδίαιτο / παρασιτικό πλαίσιο.

    Όσο κι αν αυξήσει η κυβέρνηση τα λεφτά για έρευνα στα πανεπιστήμια, αν δεν αλλάξει η δομή λειτουργίας κι οργάνωσης τους – αν δε δούμε θεσμικές και λοιπές μεταρρυθμίσεις – ό,τι χρήμα και να πέσει, χρέος χωρίς θετικό αντίκρισμα στις πλάτες μας (των νέων και μελλοντικών) θα είναι. Γι’ αυτό το λόγο μόνο, κι εν μέσω κρίσης διαχρονικής και κατάστασης εθνικής χρεοκοπίας, μπροστά σε μια άτολμη κοινωνία και ένα δειλό πολιτικό σώμα, ίσως το μόνο καλό για εμάς που θα πληρώσουμε τα βάρη, είναι αυτό που κάνει τώρα η κυβέρνηση και συμμαζεύει τις δαπάνες. Κι ας περιμένουμε τους μεταρρυθμιστές. Ποιοι θα είναι αυτοί? Ζητούνται κι αναζητούνται.

    ReplyDelete
  14. Συμφωνώ γενικά με το άρθρο και σχεδόν 100% με το σχόλιο του Tavaz. Ιδιαίτερα με τα εξής σημεία:

    - παραπάνω χρήματα δε θα βελτιώσουν τίποτα σημαντικό. Το 100% τού ΑΕΠ να αφιερώσουμε στα πανεπιστήμια, το αποτέλεσμα δε θα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που είναι τώρα. Γιατί; Επειδή λείπει το κίνητρο βελτίωσης.

    Με βάση αυτό, η λύση είναι κάτι που αναφέρθηκε στο άρθρο: Αξιολόγηση των ιδρυμάτων. Υπάρχουν ένα σωρό προοδευμένες χώρες που εφαρμόζουν αξιολόγηση, ας παραδειγματιστούμε από αυτές. Και φυσικά, η κατανομή κρατικών κονδυλίων -όταν δε γίνεται με ερευνητικούς διαγωνισμούς- θα πρέπει να προκύπτει από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης. Τότε θα δεις πώς θα στρώσουν όλοι και για πότε θα γεμίσουν οι σχολές με αξιόλογους επιστήμονες.

    Κατά πάσα πιθανότητα, για να εφαρμοστεί σοβαρή αξιολόγηση, θα πρέπει να επιτραπεί στα πανεπιστήμια να επιλέγουν τούς φοιτητές τους μόνα τους, όπως στις ΗΠΑ, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

    - Ο Tavaz έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει ότι σημαντικό κομμάτι τού προβλήματος είναι η αδιαφορία τής ελληνικής βιομηχανίας για την Έρευνα και Ανάπτυξη ( = Καινοτομία) και σίγουρα αυτό επηρεάζει το εγχώριο επιστημονικό προϊόν.

    Παρόλο που δεν είμαι μεγάλος φαν τής κυβέρνησης, πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται μερικά σωστά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση (Corallia, προκηρύξεις διαγωνισμών για προώθηση της βιομηχανικής καινοτομίας κλπ).

    Δυστυχώς, είναι ακόμα πολύ πιο εύκολο για το ελληνικό industry να τα κάνει πλακάκια με τα διάφορα υπουργεία για να παίρνει δουλειές τού δημοσίου, παρά να προσπαθεί να καινοτομεί. Αυτό θα αλλάξει κάποια στιγμή, αλλά θα πάρει χρόνο. Βασικά μάλλον πρέπει να περιμένουμε να πεθάνουν οι παλιοί (και στα κόμματα και στις εταιρείες) και να έρθουν καινούριοι, με άλλη λογική.

    - Ο ερχομός των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα βελτιώσει την κατάσταση κατά τη γνώμη μου. Τα "κεκτημένα δικαιώματα" ( =είτε είμαι καλός είτε όχι, εγώ θα πάρω τη δουλειά) δεν προωθούν τον ανταγωνισμό. Και χωρίς ανταγωνισμό, δεν υπάρχει κίνητρο βελτίωσης.

    ReplyDelete
  15. Εκτός της κρατικής, η ιδιωτική χρηματοδότηση της έρευνας είναι ανύπαρκτη και ρίχνει το συνολικό νούμερο στα τάρταρα. Δύο προβλήματα. α.Τα κέντρα και τα πανεπιστήμια δεν έχουν καμία σχέση με τον ιδιωτικό τομέα και β. ο ιδιωτικός τομέας είναι πέρα βρέχει. Ψιλικατζής. Απλά δεν ενδιαφέρεται. Καινοτομία θεωρεί ότι είναι να αλλάξεις το κουτί με τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου και να το κάνεις πιο γκλαμ ή άντε να οργανώσεις καλύτερα το προσωπικό. Όλα τ' άλλα δεν υπάρχουν.

    Τώρα κι επειδή πάντα προκύπτουν κάποιοι που ευλογούν τα γένια τους προσπαθώντας να πείσουν τους άλλους ότι δήθεν παράγεται σπουδαίο ερευνητικό έργο στην Ελλάδα και ότι γενικά πάμε καλά, αυτά είναι αστεία πράγματα. Όποιος αντί να ασκεί αυτοκριτική έχει το θράσσος να επαίρεται για τα "εντυπωσιακά αποτελέσματα" της 20ετίας!!!! μάλλον ζει αλλού. Βελτιώσεις και πρόοδος υπήρχε αλλά δε γίναμε και τίποτα σπουδαίο. Μέχρι τους ομίλους του champions league βαριά.

    Και συμφωνώ με τη g700 ότι εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά γενικά είμαστε μέτριοι. Αποδεικνύεται σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις, ranking lists, τις ετεροαναφορές στα papers, στο γεγονός ότι εγώ προσωπικά στην επιστήμη μου τα οικονομικά και την συγκριτική πολιτική ουδέποτε διάβασα κάπου να λέγεται ότι το χ, υ ερευνητικό κέντρο και ο τάδε ερευνητής είχε αυτή τη σπουδαία συμβολή στην προώθηση της επιστήμης διεθνώς και στην παραγωγή γνώσης. Αν εξαιρέσεις τοπικού ενδιαφέροντος αναλύσεις η παραγωγή είναι εντελώς συμβατική.

    Θέλω να πω ότι αν πρώτα δεν καταλάβουμε ότι παρά τις δυνατότητες μας και το ανθρώπινο δυναμικό παράγουμε μέτρια πράγματα στον τομέα της έρευνας και καθόμαστε και ευλογούμε τα γένια μας δεν κάνουμε τίποτα.

    ReplyDelete
  16. Έχει βγει αν δεν κάνω λάθος στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ Ανταγωνιστικότητας πρόσκληση ενδιαφέροντος για υποβολή προτάσεων με θέμα τη βιομηχανική έρευνα και την πειραματική ανάπτυξη. Για νέες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 200.000 ευρώ επιδότηση περίπου.

    Γμόσιε, λες να είναι επιλέξιμη η καινοτομία του περιτυλίγματος του ζαχαροπλαστείου?

    Πέρα από την πλάκα όμως, είναι μια αρχή Μεσούτ. Το ερώτημα είναι τι ιδέες υπάρχουν και πόσοι θα χρηματοδοτηθούν...

    Όσο για τα πανεπιστήμια, για να καταλάβετε πόσο καλή έρευνα κάνουν, οι περισσότεροι καθηγητές που πάνε σε προγράμματα ΕΕ μιας και κάποιος τα ανέφερε, δεν ξέρουν καν ή αν ξέρουν δεν έχουν υποβάλει καν πρόταση στο πλαίσιο του DG RESEARCH FP6 ή FP7 !!! Γιατί η "έρευνα" τους δεν δικαιολογείται ως επαρκής μεθοδολογικά κι ως αντικείμενο για να γίνει ελκυστική σε άλλους εταίρους ούτε καν να εγκριθεί από την ΕΕ!! Μόνο τα λεονάρντο και κάτι μ**κίες ξέρουν.

    Έρευνα σου λέει, γυναίκα πρώην μαθήτρια συνταξιούχου καθηγητή δεν ξέρει τι είναι πακέτο εργασίας.. χαχαχα

    ReplyDelete
  17. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  18. @G700:

    Τα όσα αναφέρετε στο άρθρο είναι κατά 50% σωστά και κατά 50% λάθος.

    ΣΩΣΤΑ:

    Στα σωστά είναι ότι ο βασικός κορμός του μόνιμου προσωπικού των ερευνητικών ιδρυμάτων στη χώρα μας είναι δημόσιοι υπάλληλοι, σε νοοτροπία και αντικείμενο δουλειάς. Άρα δεν έχουν καμία σχέση ή όρεξη για έρευνα.

    Επίσης σωστό είναι ότι η φαεινή ιδέα (θερμοπληξία;) του ΥΠΑΝ να συγχωνεύσει τα ερευνητικά κέντρα όχι μόνο δεν θα βελτιώσει τα οικονομικά (κατά μερικές χιλιάδες ευρώ ετησίως) αλλά θα τα επιδεινώσει (μερικά εκατ. ευρώ μεταφορών και μετεγκατάστασης).

    ΛΑΘΟΣ:

    Η Ελλάδα είναι από τις χώρες με το μεγαλύτερο ερευνητικό έργο ως προς το ποσοστό ΑΕΠ που δαπανάται σε αυτό:

    >> http://kapodistriako.uoa.gr/stories/094_op_01/index.php?m=2

    Άρα, ούτε η εργατικότητα λείπει, ούτε η παραγωγικότητα, ούτε η ικανότητα. Αυτό που λείπει είναι τα λεφτά, για μόνιμη απασχόληση ερευνητών, που να είναι σε θέση να σχεδιάσουν εθνική στρατηγική και όχι προεκλογικά σλόγκαν, και να ξέρουν πως να αξιοποιήσουν τα αποτελέσματα της έρευνας.

    Επίσης, στο άρθρο δεν αναφέρεται πουθενά ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της έρευνας στην Ελλάδα γίνεται από υποψήφιου διδάκτορες, δηλαδή ΔΩΡΕΑΝ ή στην καλύτερη περίπτωση ως εξωτερικοί συνεργάτες (με μπλοκάκι, κατά τα γνωστά). Άρα, αυτοί δεν υπολογίζονται αυστηρά λογιστικά στους ερευνητές, ούτε το έργο τους φαίνεται στα timesheets και στα πάγια έξοδα του κάθε ιδρύματος ("φαντάσματα" που πληρώνονται απευθείας από την ΕΕ).

    Το ίδιο ισχύει και με το παραγόμενο έργο, τις δημοσιεύσεις, κτλ. Είναι βλακώδες να λέμε -ακόμα- ότι οι Έλληνες ερευνητές είναι ηλίθιοι και δεν "παράγουν" τίποτα, όταν είναι πασίγνωστο ότι στους τομείς που όντως υπάρχει δραστηριότητα (λόγω χρημάτων) οι αμιγώς ελληνικές δημοσιεύσεις είναι πολύ πάνω από το αναμενόμενο (κατά κεφαλήν πληθυσμού).

    Το μόνο που παράγει ακόμα η Ελλάδα, εκτός από την τρέλα, είναι πρωτότυπες ιδέες. Όχι για κβαντικές επικοινωνίες ή για νανοσωλήνες, γιατί δεν έχουμε βιομηχανία για αυτά. Αλλά υπάρχουν κάθε χρόνο εκατοντάδες δημοσιεύσεις που τυγχάνουν παγκόσμιας προσοχής, κυρίως σε θεωρητικούς τομείς όπου τα πράγματα δεν έχουν και πολλά έξοδα (μόνο χαρτί και μολύβι).

    Είναι άδικο να απεικονίζετε μια εντελώς παρακμιακή κατάσταση για την έρευνα στη χώρα μας, όταν είναι γνωστό πως αυτή στηρίζεται κυρίως σε νέους επιστήμονες και ερευνητές, ΚΑΚΙΣΤΑ αμειβόμενους, με ελάχιστα μέσα και πόρους, χωρίς καμία εθνική στρατηγική και φυσικά χωρίς καμία προβολή της δουλειάς τους (το αντίθετο).

    Από την αρχή του 2009 το ελληνικό κράτος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ τις συνδρομές των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών για την ηλεκτρονική πρόσβαση σε περιοδικά:

    >> http://www.heal-link.gr/

    Τα Πανεπιστήμια δεν έχουν πρόσβαση σε περιοδικά της ΙΕΕΕ, ενώ στα υπόλοιπα είναι περιορισμένη. Οι πληρωμές που έχουν γίνει ή πρόκειται να γίνουν (πότε;) θα ενταχθούν σε προγράμματα του ΕΣΠΑ. Δηλαδή σε κονδύλια που έπρεπε να πηγαίνουν ακριβώς στην έρευνα και όχι σε πάγια έξοδα (βιβλιοθήκες).

    Πως περιμένουμε να γίνει έρευνα χωρίς πρόσβαση στη διεθνή βιβλιογραφία; Να κοιτάξουμε μέσα στην κρυστάλλινη σφαίρα; Να μασήσουμε καπνό σαν την Πυθία;

    Το ότι "...Δυστυχώς η γνώση που παράγουν τα ερευνητικά μας κέντρα αφήνει τον περισσότερο κόσμο παγερά αδιάφορο...", είναι αποτέλεσμα των ΜΜΕ και δεν αφορά την ίδια την έρευνα. Δηλαδή αν δεν πρόκειται για προϊόντα αδυνατίσματος ή για το νέο χάπι για τη σεξουαλική απόδοση, δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς;

    ReplyDelete
  19. *** "Διακόπτεται η πρόσβαση των ΑΕΙ σε 9.000 τίτλους ηλεκτρονικών βιβλίων" (TVXS, 24/6/09):
    >> http://www.tvxs.gr/v14932

    *** "Τα ελληνικά Πανεπιστήμια χωρίς πρόσβαση σε διεθνή περιοδικά" (The Zocalo, 14/6/09):
    >> http://thezocalo.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html

    *** "Το κόστος της έρευνας χωρίς χωρίς πηγές" (Δ. Σπινέλης)
    http://www.spinellis.gr/nojournal/

    ReplyDelete
  20. Σχόλιό μου σε σχετικό άρθρο στο TVXS, νομίζω δίνει μια σφαιρική εικόνα του τι πρέπει να περιμένουμε στο εγγύς μέλλον:

    "Απομακρύνουν τμήματα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών" (TVXS, 24/6/09):
    >> http://www.tvxs.gr/v14821

    >>>>>>>

    Γεγονός 1ο:
    Από τον Οκτώβριο τα ιδιωτικά "κολέγια" θα έχουν πλήρη επαγγελματική αναγνώριση, πράγμα που σημαίνει ότι οι πτυχιούχοι τους θα συμμετέχουν πλέον κανονικά σε ΑΣΕΠ κτλ.

    Γεγονός 2ο:
    Από φέτος έχει κοπεί η πρόσβαση των ΑΕΙ/ΤΕΙ και ερευνητικών κέντρων σε 9000 επιστημονικά περιοδικά. Δηλαδή κλείνει το κυριότερο εργαλείο που προσφέρουν οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες σε ερευνητές, φοιτητές και καθηγητές.

    Γεγονός 3ο:
    Με τη συγχώνευση των ερευνητικών κέντρων, το ερευνητικό δυναμικό και η εγχώριες δυνατότητες μειώνονται δραστικά, με εξαιρετικά αμφίβολο οικονομικό όφελος (τουλάχιστον σύμφωνα με το ΥΠΑΝ).

    Γεγονός 4ο: Ήδη πολλά ιδιωτικά "κολέγια", μετά την πρόσφατη αναβάθμισή τους και την επικείμενη αναγνώρισή τους και σε ακαδημαϊκό επίπεδο (ισοδυναμία με ΑΕΙ), στρέφονται στη δημιουργία spin-off ερευνητικών κέντρων. Μέσω αυτών θα μπορούν πλέον να διεκδικούν κονδύλια από την ΕΕ και να απονέμουν τίτλους PhD, κάτι που τώρα δεν μπορούν να κάνουν για πρακτικούς και νομικούς λόγους.

    Γεγονός 5ο: Η αρμόδια αρχή για την αξιολόγηση των ΑΕΙ/ΤΕΙ, για την οποία σκίστηκε να υλοποιήσει ο Στυλιανίδης, δηλώνει σήμερα ότι κύριος υπεύθυνος για την υποβάθμιση της Γ-βάθμιας εκπαίδευσης είναι το κράτος. Επιπλέον λέει ότι δεν αξιολόγησε παρά το 1% των ιδρυμάτων της χώρας, λόγω γραφειοκρατικών, νομικών και οικονομικών εμποδίων (από το ίδιο το κράτος).

    Θέλει πολύ σκέψη να καταλάβει κανείς τι γίνεται εδώ πέρα; Σαν πολλές "συμπτώσεις" και "ατυχίες" δεν έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια; Γιατί άραγε κανένας στα κλασικά ΜΜΕ δεν μπορεί ή δεν θέλει να συνδέσει τις τελείες και να δει ολόκληρο το σχήμα;

    Αναρωτιέμαι...γιατί οι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται που έκλεισε ο ΕΤ και οι εφημερίδες δεν τα πάνε καλά.

    <<<<<<<<

    ReplyDelete
  21. jaga έχεις απόλυτο δίκιο για τις υπεργολαβίες των υποψήφιων διδακτόρων. Όπως επίσης είναι τραγικό το θέμα με τη μη πρόσβαση σε journals μέσω του Heal λόγω έλλειψης πόρων από το ΕΣΠΑ. Μόνο το τελευταίο αποδεικνύει περίτρανα ότι είμαστε μπανανία. Καλά να ναι τα φωτοτυπάδικα με τα οποία συμβάλλονται κάποιοι καθηγητές...

    Σχετικά όμως με τις δημοσιεύσεις που τυγχάνουν παγκόσμιας προσοχής και τις πρωτοπόρες ιδέες άποψή μας είναι ότι πρόκειται περί υπερφουσκωμένων εγχώριων ερευνητικών αφηγήσεων που έρχονται να αναπληρώσουν το κενό που αφήνει η μέτρια διεθνής ερευνητική παρουσία.

    Από εκεί και πέρα εμείς επιμένουμε στην άποψη μας ότι μυαλά και δυνατότητες έχουμε αποτελέσματα έχουμε κατώτερα των προσδοκιών. Είτε γιατί κάποιοι λειτουργούν με τη λογική του ραντιέρη, είτε επειδή είμαστε ανοργάνωτοι, χωρίς αξιολόγηση και υποχρηματοδοτούμενοι κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα.

    Αν όλα αυτά δεν συνέβαιναν σήμερα το υψηλό επίπεδο της έρευνας δεν θα θεωρούνταν διακύβευμα αλλά κατάκτηση για την οποία θα ήμαστε όλοι πολύ περήφανοι.

    ReplyDelete
  22. To petition του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών με τίτλο Όχι στην Αποδιοργάνωση της Έρευνας και λίστα με άρθρα στον Τύπο και το internet μαζί με παρεμβάσεις φορέων.

    ReplyDelete
  23. "Σχετικά όμως με τις δημοσιεύσεις που τυγχάνουν παγκόσμιας προσοχής και τις πρωτοπόρες ιδέες άποψή μας είναι ότι πρόκειται περί υπερφουσκωμένων εγχώριων ερευνητικών αφηγήσεων που έρχονται να αναπληρώσουν το κενό που αφήνει η μέτρια διεθνής ερευνητική παρουσία."

    Βλέπε λινκ πιο πάνω. Και ο σπυροπουλος όταν παει να βγαλει γκομενα λεει οτι ειναι καλος στις σουζες.

    Να πω κιολας, επειδη ο jaga ειπε "Η Ελλάδα είναι από τις χώρες με το μεγαλύτερο ερευνητικό έργο ως προς το ποσοστό ΑΕΠ που δαπανάται σε αυτό":
    Πολλες φορες πεφτουμε σ αυτο το λαθος με τις εκτιμησεις μας. Πρεπει να καταλαβουμε το εξης: Με την ερευνα, οπως και με τις υπηρεσιες γενικα, η αποδοτηκοτητα δεν εχει γραμμικη σχεση με την χρηματοδοτηση. Εχει σχεση ψ=log(x), οπου ψ=αποτελεσμα και χ=χρηματοδοτηση. Δηλαδη, από καθόλου χρηματοδοτηση μεχρι λιγη χρηματοδοτηση η διαφορά στο αποτελεσμα ειναι άπειρη στο αποτελεσμα. Αλλα αυτο δε σημαινει οτι φτανουμε κατευθειαν και σε θετικό προσημο (οτι δηλαδη αξιζει τον κοπο να επενδυουμε εστω και λιγα).

    Τελοσπαντων, αυτη τη σχεση προσπαθουν να εκμεταλλευτουν οι Ελληνες ερευνητες για να μας δειξουν οτι ειναι περισσοτερο αποδοτικοι απ οτι ειναι. Στην πραγματικότητα ομως η εξισωση στην Ελλαδα ειναι ψ=log(x)-ε, όπου ε=ελληνικο ερευνητικο καφρηλικι (που ειναι πολυ ψηλά). Που σημαινει, για οσους δε το πιασανε, ότι για να βγουμε στην επιφανεια του +, πρεπει να δωσουμε πολυ περισσοτερα λεφτα απ οτι σε αλλους του εξωτερικού (και μιλαω για σοβαρες χωρες).

    Αμα θελουν λοιπον οι ελληνες ερευνητες περισσοτερα λεφτα, ας κανουν το ε=0, για να ξέρουμε κι εμεις οτι καποια στιγμη, πριν καταρρευσει οικονομικα το κρατος, η επενδυση θα αξιζει τον κοπο.

    Το πιασατε το υπονοουμενο...

    ReplyDelete
  24. ΡΩΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΠΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΜΕ ΚΑΜΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ, ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΑΦΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΟΥΤΕ ΣΥΜΒΑΣΗ ...
    ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΕΙΤΕ - ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ, ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ???

    ReplyDelete
  25. χαχαχαχα

    "ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ, ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ???"

    Τι θα πει "μετά από 15 χρόνια" παιδάκι μου;

    Αναλόγως τι έκανες αυτά τα 15 χρόνια. Αν μας έλεγες ότι προσέφερες στην έρευνα με το α και το β, και αυτά αξίζουν, έχει καλώς. Και δε πα να είσαι εκεί και ένα μήνα. Να σε στηρίξουμε. Αλλά αυτό το ξερό "15 χρόνια" τι μας το λες; Όσο περισσότερα είναι τα χρόνια χωρίς να κάνεις τίποτα, τόσο περισσότερο είσαι για να παίρνεις πόδι. Ετσι είναι παντού στην ερευνα.
    Εμπέδωσέ το.

    ReplyDelete