Διορισμοί Εκπαιδευτικών. Πρώτα το ρουσφέτι και μετά το ΑΣΕΠ

Της G700
Δημοσιεύτηκε στο NewsTime

Το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε από το ΑΣΕΠ η έκδοση των αποτελεσμάτων του γραπτού διαγωνισμού των εκπαιδευτικών. Πολλοί από εμάς συμμετείχαν σ’ αυτόν ευελπιστώντας για μια θέση στον ήλιο της δημόσιας εκπαίδευσης, επενδύοντας μάλιστα πολύ χρόνο, κόπο και έξοδα σε μια προετοιμασία που διήρκεσε από κάποιους μήνες έως και δύο χρόνια.

Όσο όμως περνούσε ο καιρός αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πως το παιχνίδι δεν είναι τόσο απλό και καθαρό όσο φαίνεται. Οι βασικές αρχές «διάβασε για να περάσεις» και «ο καλύτερος προηγείται» δεν εφαρμόζονται στο σύνολο των περιπτώσεων αλλά ισχύουν μονάχα για μια μειοψηφία που διαρκώς συρρικνώνεται. Τι εννοούμε; Ότι από τις 6.300 μόνιμες θέσεις που θα καλυφθούν το σχολικό έτος 2009-2010 μονάχα οι 2.536 θα καλυφθούν μέσω ΑΣΕΠ. Όλες οι υπόλοιπες έχουν αφαιρεθεί από τη δικαιοδοσία της ανεξάρτητης αρχής με διάφορα νομοθετήματα, τα οποία εννοείται ότι διαρκώς αυξάνονται και πληθύνονται.

Δεν είναι πια μονάχα η περίφημη επετηρίδα, η οποία εννοείται ότι ζει και βασιλεύει καλύπτοντας 40 μόνιμες θέσεις για κάθε 60 που καλύπτονται μέσω ΑΣΕΠ. Είναι όλο εκείνο το πλέγμα των αδιαφανών ρυθμίσεων, που κορυφώθηκε με τον πρόσφατο νόμο 3687/2008, που ενθαρρύνουν με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο το ρουσφέτι και τη λογική του βολέματος στο δημόσιο.

Σύμφωνα με τους νόμους του ελληνικού κράτους λοιπόν όσοι εκπαιδευτικοί διαθέτουν περισσότερους από 30 μήνες προϋπηρεσίας δικαιούνται να διοριστούν σε μόνιμες θέσεις εντός πενταετίας, γεγονός το οποίο ισχύει και για όσους διαθέτουν 24 μήνες προϋπηρεσίας και έχουν πιάσει τη βάση σε οποιονδήποτε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι πλέον, μετά τον τελευταίο νόμο, ως προϋπηρεσία προσμετράται και η διδασκαλία στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας όπου οι προσλήψεις γίνονται εκτός ΑΣΕΠ και εκτός πινάκων αναπληρωτών, δηλαδή ξεκάθαρα με μέσον.

Και βέβαια συνεχίζει πάντοτε να ισχύει και το απολύτως παράλογο: όσοι εκπαιδευτικοί απολύονται από την ιδιωτική εκπαίδευση προσλαμβάνονται αυτομάτως στη δημόσια. Δηλαδή αυτοί που κρίνονται ανεπαρκείς στα ιδιωτικά σχολεία διορίζονται κατά προτεραιότητα στα δημόσια! Η καταφανώς παράλογη αυτή ρύθμιση είναι φανερό ότι συντηρεί χρόνια τώρα μια ολόκληρη φάμπρικα διορισμού και μονιμοποίησης ημετέρων. Αξίζει να σημειωθεί πως μονάχα για το προσεχές σχολικό έτος αναμένεται να διοριστούν με τον τρόπο αυτό 100 περίπου εκπαιδευτικοί.

Τέλος, έχουμε την κορωνίδα όλων των ρυθμίσεων: την απόλυτη προτεραιότητα των πολυτέκνων. Στην Ελλάδα δε χρειάζεται να είσαι μορφωμένος και επαρκής για να διδάξεις· αρκεί να είσαι καρπερός. Αν καταφέρεις να κερδίσεις με τον ιδρώτα σου τον τίτλο του πολυτέκνου δε σε σταματά κανείς. Διορίζεσαι κατά απόλυτη προτεραιότητα όπου εσύ επιθυμείς.

Είναι σαφές πως η στελέχωση της δημόσιας ελληνικής εκπαίδευσης δεν γίνεται από τους καλύτερους. Το πελατειακό σύστημα συνεχίζει να νέμεται το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας και οι διαγωνισμοί του ΑΣΕΠ φαίνεται πως αποτελούν πλέον απλώς ένα άλλοθι προκειμένου οι ημέτεροι να βολεύονται χωρίς πολλές ενοχλήσεις από εκείνους που δεν έχουν μπάρμπα στην Κορώνη. Και το ζήτημα είναι πως τα πράγματα δεν είναι απλώς άσχημα, αλλά γίνονται διαρκώς χειρότερα: η επετηρίδα όχι μόνο δεν καταργήθηκε με τα χρόνια, αλλά έφτασε να καλύπτει το 40% των συνολικών θέσεων έναντι 25% που είχε θεσμοθετηθεί αρχικά, ενώ το γαϊτανάκι των πρόσθετων κατηγοριών, που αντιστοιχούν σε διορισμούς πέρα από κάθε έλεγχο και ποσόστωση σε σχέση με τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, αυξάνεται σταθερά.

Δυστυχώς η αποτίμηση της όλης κατάστασης δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Το παιχνίδι είναι σε μεγάλο βαθμό στημένο. Η αδιαφάνεια και η επετηρίδα καταλαμβάνουν ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της πίτας. Η Ελλάδα της νέας χιλιετίας επιλέγει ξεκάθαρα όχι τους καλύτερους αλλά τους ημέτερους και τους γηραιότερους.