Αλλαγές ή κάλπες; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!

Ξεκίνησε την περασμένη βδομάδα μια επικοινωνιακή εκστρατεία από πλευράς κυβέρνησης με στόχο την τόνωση του μεταρρυθμιστικού της προφίλ. Η κυβέρνηση λέει, προτίθεται να κάνει διαρθρωτικές αλλαγές. Θα ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα, θα αλλάξει το ασφαλιστικό, θα μεταρρυθμίσει το μισθολόγιο του δημοσίου, θα ρίξει χρήματα στην αγορά μέσω του ΕΣΠΑ, θα στηρίξει την ανάκαμψη, θα ανακουφίσει τους άνεργους. Μάλιστα, ήδη ξοδεύει κρατικό χρήμα για να διαφημίσει στον Τύπο ότι περιόρισε την ακρίβεια στα καύσιμα.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα καλοκαιρινού "μεταρρυθμιστικού" πυρετού πληθαίνουν οι φωνές στο κυβερνόν κόμμα που απορρίπτουν τις εισηγήσεις για εκλογές το φθινόπωρο και ζητούν από τον πρωθυπουργό να προχωρήσει σε σαρωτικές αλλαγές στην κυβέρνηση και το κόμμα πριν από τη ΔΕΘ.

Στην αντίπερα όχθη, με δεδομένο το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει το πολιτικό της κεφάλαιο, και η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία κρέμεται από μια κλωστή, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητάει επίμονα κάλπες. Την ίδια στιγμή σύσσωμο το στελεχικό του δυναμικό βρίσκεται σε κατάσταση θερινής ραστώνης κάνοντας δημιουργικές διακοπές στο Συμπόσιο της Σύμης που γίνεται στη Σκιάθο.

Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει ένα κοινό στοιχείο. Ότι καμία εκ των δύο απαντήσεων που προσφέρουν τα δύο μεγάλα κόμματα στο δίλημμα αλλαγές ή κάλπες δεν πρόκειται να λύσει αυτόματα τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικονομία.

Οι μεν αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση εξαντλούνται σε κάποια έκτακτα εισπρακτικά μέτρα (έκτακτη εισφορά) με μοναδική εξαίρεση την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης πολλών επαγγελματικών ομάδων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελούν ένα στοιχειώδες συμμάζεμα σε πτυχές του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης (ΒΑΕ). Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μέτρα μόνιμου διαρθρωτικού χαρακτήρα.

Οι δε κάλπες που ζητάει επίμονα το ΠΑΣΟΚ καθόλου βέβαιο δεν είναι ότι θα οδηγήσουν σε μία κυβέρνηση ικανή να οδηγήσει το πλοίο με ασφάλεια ανάμεσα από τα κύματα μιας φουρτουνιασμένης θάλασσας. Το δημοσιονομικό αδιέξοδο σε συνδυασμό με τον υποδιπλασιασμό της κατανάλωσης και το στράγγισμα της αγοράς από ρευστό είναι μόνο ορισμένα από τα πολλά και σημαντικά θέματα που θα προκαλέσουν ημικρανία στο όποιο κυβερνητικό σχήμα από την πρώτη κιόλας μέρα διακυβέρνησης. Επιπρόσθετα, η αμηχανία της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ζήτημα του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων δείχνει ότι σε κομβικά κοινωνικοοικονομικά ζητήματα υπάρχει διάθεση για συντήρηση του status quo και ότι η κοινωνική δικαιοσύνη λογίζεται ως διατήρηση παράλογων προνομίων συγκεκριμένων συντεχνιών σε βάρος της πολλών.

Για τους νέους της γενιάς των 700 ευρώ, ακόμα και όσους δεν το αντιλαμβάνονται άμεσα διότι δεν τους καίγεται καρφί και προτιμούν τον φραπέ σε κάποια παραλία, πρόκειται για μία αδιέξοδη κατάσταση που θέτει σε ομηρία τη μελλοντική συλλογική ευημερία. Αλλαγές ή κάλπες λοιπόν; Ας ελπίσουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τη γνωστή λαϊκή ρήση "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα".