Thursday, July 10, 2008

Standing Up for Workers’ Rights in Japan

By MARTIN FACKLER

Copyright New York Times

June 11 2008

TOKYO — Japan’s salarymen, famous for their work ethic and their corporate loyalty, fueled this nation’s industrial rise. But more recently, they have borne the brunt of its economic decline, enduring lower wages, job insecurity and long hours of unpaid overtime.

Now, a few are fighting back, like Hiroshi Takano.

For years, Mr. Takano regularly worked into the wee hours as a store manager at the McDonald’s Company Japan. With his health deteriorating and the company, a Japanese business that operates many local restaurants here, refusing to pay overtime, Mr. Takano sued three years ago, and won.

In January, a Tokyo court ordered McDonald’s Japan to pay him $75,000 in back overtime wages. Last month, the company announced it would pay more overtime to store managers.

Slowly and reluctantly, Japan’s salarymen are learning to stand up for their rights, and in the process rewriting the social contract that had once bound workers to companies with near feudal bonds of loyalty. While this renegotiation is still under way, a new generation of Japanese like Mr. Takano is seeking to limit the demands of employers with more American-style legal protections. These changing attitudes reflect a broader shift as Japan, Asia’s first high-growth success story, struggles to mature into a postindustrial economy.

“Japanese are being forced to think more about their self-interest, which is something they are not used to doing,” said Yoichi Shimada, a law professor at Waseda University in Tokyo. “People are slowly realizing there are legal avenues to defend themselves if they feel wronged.”

According to Japan’s Supreme Court, the number of lawsuits filed against employers rose 45 percent from 1997 to 2005, to 2,303 cases. In 2006, that number increased 21 percent, to 2,777 cases if lawsuits heard by a newly created labor arbitration court are included.

Adding to the alienation between employee and company has been a growing sense of resentment that workers have not benefited from the nation’s economic rebound in the last half decade.

While corporate profits have soared, wages have remained stagnant, feeding a perception that companies have failed to share the good times with employees. This has led some to seek a bigger piece of the pie, say legal and labor experts.

There is also a feeling that as companies have cut costs to remain competitive with the cheaper China and South Korea, they passed too much of the burden onto employees. In particular, many of the recent lawsuits involve a practice known as “service overtime,” in which workers were silently pressured into logging long hours of unpaid overtime as a display of loyalty, say labor experts.

“Japanese companies have used the silence of their loyal employees as a weapon in international competition,” said Kiyotsugu Shitara, head of the Tokyo Managers’ Union, a small white-collar union that helped with Mr. Takano’s lawsuit against McDonald’s. “Employees are tired of being used like that.”

Mr. Shitara and other labor experts said the recent rise in lawsuits was also the latest step in a longer-term move toward a more American-style workplace — also apparent in the recent rise in midcareer job hopping, once a rarity here.

Still, many employees involved in the lawsuits describe themselves as reluctant revolutionaries, dragged into a new, more legalistic era to which they have no choice but to adapt.

Some, like Mr. Takano, blame the indifferent attitudes of companies for forcing them to fight back when they would just as soon return to the old, cozy relationship between employer and employee.

“I didn’t want to do this,” said Mr. Takano, 46, who still manages a McDonald’s store in a Tokyo suburb. “The company was treating me too coldly, so I had to start protecting my own rights.”

Another reluctant plaintiff was Hiroko Uchino, who filed a lawsuit against the government after her husband, Kenichi, 30, a quality control officer at Toyota, died at his office six years ago. Ms. Uchino wanted a government labor agency to legally recognize that he had died from overwork, something so common that there is a Japanese word for it, karoshi.

She took legal action after the company said her husband’s death was not because of overwork, and that he had only worked about 38 hours of overtime in January 2002, the month before he died. She said the company ignored her when she tried to submit gas station receipts and other evidence to show he had worked much longer hours: 155 hours that January, by Mr. Uchino’s calculation. She said the company said he stayed after work voluntarily, and was not entitled to overtime pay.

Despite her outrage, Ms. Uchino could not bring herself to legally challenge the auto giant, which dominates the central city of Nagoya, where she lives, and had employed not only her husband but his father and grandfather before him. She sued the labor agency instead to receive more of his overtime pay.

Ms. Uchino’s case won wide sympathy, including a meeting with the labor minister, who gave her words of support. In March, a court in Nagoya ruled her husband’s death had been work-related, and that he had worked 93 hours of overtime in his final month, entitling his widow to additional overtime pay. Toyota had no comment on the case.

“His father would never have turned to the courts, no matter what,” said Ms. Uchino, 38. “But Toyota never would have treated him this way, either. These days, all the company talks about is reducing expenses.”

She added, “If my husband had known how the company would react, he never would have shown all this fruitless loyalty.”

Mr. Takano, the McDonald’s manager, said he had been working from 6 a.m. to 1 a.m. managing two stores before his lawsuit, in some cases seven days a week. McDonald’s Japan said that as a white-collar manager he was not entitled to overtime pay. After a doctor warned him he was at risk of a stroke, Mr. Takano said he had wavered on whether to file a lawsuit — he liked McDonald’s and wanted to keep his job. Now, he hoped the case would improve working conditions for all managers.

The company had no comment on the case.

After the court victory, four other former McDonald’s store managers filed a similar suit demanding pay for overtime pay. Legal experts say more could come throughout the fast-food industry.

“I want Japan to become a society where employees can sue their own company,” Mr. Takano said. “That’s why I’m doing this.”

20 comments:

  1. Ti isixia einai ayti re dudes? ti egine arxise to greek summer?

    ReplyDelete
  2. Η Ιαπωνία έχει πολύ ενδιαφέρον προς μελέτη. Είναι χώρα με βαθιά ριζωμένη μια διαφορετική κουλτούρα από αυτή των Αμερικανών. Κι έχει αντέξει σε μεγάλο βαθμό να αποφύγει την προσαρμογή στο American way of life περισσότερο από κάθε άλλη. ΔΕΝ είναι κοινωνία κατανάλωσης. Χαρακτηρίζεται από πειθαρχία, συλλογικό πνεύμα, οργάνωση, μεθοδικότητα. Η οικονομία της Ιαπωνίας έχει άμεση σχέση με την κουλτούρα των Γιαπωνέζων. Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν οι κορπορατικοί γίγαντες στα παράπονα και στις διαμαρτυρίες των εργαζομένων θα ήταν όνειρο για τη δική μας χώρα.

    ReplyDelete
  3. Στην προηγούμενη φάση της παγκοσμιοποίησης η Ιαπωνία θριάμβευσε. Σε μια εποχή ανάδυσης και κυριαρχίας των πολυεθνικών εταιρειών, η Ιαπωνία κατάφερε να προσαρμόσει την κρατική μηχανή σε κορπορατική και να επεκταθεί ανά τον κόσμο. Το πολύ υψηλού επιπέδου πνεύμα συλλογικότητας και πατριωτισμού που διακατέχει τους πολίτες της κράτησε συμπεριφορές, υπηρεσίες και προϊόντα, έξω από την εγχώρια οικονομία και κοινωνία της χώρας.

    Αυτή η εποχή όμως έρχεται σε ένα τέλος. Οι πολυεθνικές έχουν πάψει να έχουν πρόσωπο και εθνική ταυτότητα. Ο κορπορατισμός χτυπά απειλητικά την πόρτα της δημοκρατίας, ακόμα και στην Ιαπωνία.

    ReplyDelete
  4. Η νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης βάζει το άτομο στην κυρίαρχη θέση και δίνει μοναδική ευκαιρία στο άτομο να εξελιχθεί και να μεγαλουργήσει. Όποιος επενδύσει στη γνώση και δεν απομονωθεί σε γεωγραφικά και πνευματικά όρια, θα βρει μπροστά του ευκαιρίες που ποτέ ξανά τόσο μαζικά ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν μπόρεσε να προσφέρει.

    ReplyDelete
  5. Dude exei 40 bathmous ekso, pou na leitoyrgisei kaneis?

    ReplyDelete
  6. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  7. δε μου αρεσει να βγαινω εκτος θεματος, αλλα νομιζω οτι πρεπει να ανφερω αυτην την εξελιξη.

    http://news.yahoo.com/s/ap/20080710/ap_on_re_mi_ea/iran_missiles

    λετε με την αλλαγη προεδρου να εχουμε και τον προαναγγελθεντα πολεμο στο Ιραν;

    ReplyDelete
  8. @rat700

    δε νομιζω οτι ο πρωτος σκοπος της παγκοσμιοποιησης ειναι η προοδος του ατομου. που το ειδες αυτο ακριβως; πως βγαινει τετοιο συμπερασμα;

    η παγκοσμιοποιηση ειναι η ενοποιηση των αγορων για τη δημιουργια μεγαλυτερου πελατολογειου.

    ποια εξελιξη και μεγαλουργια; αντιθετα μεγαλωνει η κλιμακα. εκει που ησουν μικρος, τωρα εισαι μικροτερος.

    δε λεω πως δεν γινεται να υπαρχουν κι οφελη. παντως σιγουρα δεν ειναι σκοπος η ευημερια του ανθρωπινου ειδους γενικοτερα..

    @Mesout
    την ιαπωνια την κατεχει βασικα μια νοοτροπια φεουδαρχισμου κι υποτελειας. δε το λεω με κακη προθεση, προσωπικα θαυμαζω τους ιαπωνες για αυτον ακριβως το λογο.

    ο σεβασμος στην ιεαραρχια και στις παραδοσεις φυλασσεται ως κορη οφθαλμου στη μακρινη αυτη χωρα κι οι κανονες συμπεριφορας ειναι τοσοι και τοσο περιπλοκοι που ειναι δυσκολα εφαρμοσιμοι για εμας τους δυτικους και μας φαινονται παραλογοι.

    μου κανει τεραστια εντυπωση αυτο το αρθρο οπου πραγματικα φαινεται μια αλλαγη στη νοοτροπια αυτου του λαου. δε ξερω που οφειλεται, παντως προσωπικα δε θα το απεδιδα στη παγκοσμιοποιηση τοσο ευκολα..

    ReplyDelete
  9. Η παγκοσμιοποίηση απλά υπάρχει κι εξελίσσεται με βασικό όχημα την τεχνολογία που μικραίνει συνεχώς τις αποστάσεις. Όπως συμβαίνει και στην περίπτωση της κοινωνικής πραγματικότητα η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ούτε άσπρη ούτε μαύρη, ούτε αριστερή ούτε δεξιά. Ο καθένας τη χαρακτηρίζει ανάλογα με τα πιστεύω του και προσπαθεί να τη διαχειριστεί με βάση τις αξίες του.

    Τους freeters στην Ιαπωνία τους θυμάστε;

    ReplyDelete
  10. @ μαο

    Οφείλεται κατά κόρον στην παγκοσμιοποίηση, η οποία δεν είναι μόνο ενοποίηση αγορών για προϊόντα κι υπηρεσίες, αλλά άμεση ανταλλαγή κουλτουρών που καθημερινά προσαρμόζουν την προσωπικότητα μας.

    Οι νέες γενιές στην Ιαπωνία είναι πιο κοντά στο δυτικό, ή μάλλον, τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Και η γιαπωνέζικη κουλτούρα είναι ισχυρή, όμως όχι και να τη μυθοποιήσουμε και να αποδώσουμε τα πάντα σε αυτή. Και τα χαρακτηριστικά της κουλτούρας ενός λαού αποτελούν μια άλλη ερμηνεία, έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης περισσότερο ανθρώπινων (άνθρωπος ως ζώο) χαρακτηριστικών.

    ReplyDelete
  11. @ gmosios

    τους θυμόμαστε πως.

    ReplyDelete
  12. Όπως πολύ ωραία περιγράφει ο Τόμας Φρίντμαν στο βιβλίο του "The World is Flat" και όπως περιεκτικά βλέπω ο δμόσιος περιγράφει σε μια φράση ως το σημερινό outcome, δες την παγκοσμιοποίηση σε 3 φάσεις: 1η, στο κέντρο τα έθνη κράτη, 2η, στο κέντρο οι πολυεθνικές και οι τεχνολογικές εξελίξεις, 3η, στο κέντρο το άτομο και η ευελιξία του να κάνει ό,τι θέλει από όπου θέλει κλπ. Και σε όλα βοήθησαν τρομερά οι τεχνολογικές εξελίξεις που μείωσαν το κόστος μεταφοράς κι επικοινωνίας στο ελάχιστο, εφάρμοσαν τη θεωρία του Αινστάιν για το χρόνο και τη σχετικότητα σε πραγματικό επίπεδο κλπ.

    Αν σταματήσουμε να έχουμε απαισιόδοξη στάση στη ζωή μας, θα δούμε ότι είναι συγκλονιστική η στιγμή στην οποία ζούμε σήμερα και γεμάτη ευκαιρίες που ποτέ άλλοτε δε θα ονειρευόμασταν. Όλα έχουν όμως το opportunity cost τους, και σήμερα αυτό είναι η απόρριψη της εθνικής μας ταυτότητας και η υιοθέτηση της παγκόσμιας, η ζωή μας σε τοπικό επίπεδο αλλά η δραστηριοποίηση μας σε παγκόσμιο.

    ReplyDelete
  13. Έχουν ανέβει οι απαιτήσεις κύριοι. Θέλει δουλειά πολλή για να πας μπροστά σήμερα. Και συνεχόμενη. Κάτι που δε μας διδάξανε καλά εδώ στην Ελλάδα αλλά πρέπει να το βρούμε από μόνοι.

    ReplyDelete
  14. ΣΤΑΥΡΟΣ said...

    "Έχουν ανέβει οι απαιτήσεις κύριοι. Θέλει δουλειά πολλή για να πας μπροστά σήμερα."

    Αν η δουλειά ήταν το παν, τότε θα πηγαίναν τα γαϊδούρια στο φεγγάρι και όχι ο άνθρωπος.
    Μυαλό χρειάζεται, φίλε μου!
    ...Άντε, ....και λίγη δουλειά.

    ReplyDelete
  15. ναι βέβαια θυμόμαστε, meet the freeters

    ReplyDelete
  16. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  17. @don

    Τί νέα μάς φέρνεις από το φεγγάρι Ντόν;

    ReplyDelete
  18. Πέραν από την διαχρονική της αίγλη, η Πλατεία Ρηγίλλης έχει απόψε μιά αύρα.

    ReplyDelete
  19. Οι Γιαπωνέζοι είναι σαν τους Γερμανούς. Πειθαρχία και σκληρή δουλειά κι αφοσίωση.
    Οι Αμερικάνοι είναι σαν τους Έλληνες: BMW, γκόμενα, πώς να ρίξουν τη δουλειά και την ευθύνη στον άλλο και πώς να κλέψουν την εφορία.

    Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες μετανάστες θριαμβεύουν κατά μέσο όρο σε ΗΠΑ, Αυστραλία κλπ.
    Στις ΗΠΑ στα McDonalds έχουν πιιτσιρικάδες που δεν διαβάσανε αρκετά για να πιάσουν δουλειά στην τράπεζα.

    "Στην προηγούμενη φάση της παγκοσμιοποίησης η Ιαπωνία θριάμβευσε."

    Ναι, όταν έπεσε όλη η Αμερικάνικη υποστήριξη και τεχνογνωσία τότε που η Αμερική είχε 60% της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής... Ιαπωνία και Γερμανία ήταν τα δύο πρώτα δείγματα χωρών που οι Αμερικάνοι ανέλαβαν να ξαναχτίσουν (nation building). Είχαν βέβαια και εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό και οι αμερικανοί τότε ξέρανε τι κάνανε. Σήμερα... άστα.

    Οι κανόνες συμπεριφοράς είναι περίπλοκοι σε όλες τις παλιές κουλτούρες (όπως και στην Ελλάδα). Ενώ είναι απλοϊκοί και ακαλλιέργητοι στις "νέες χώρες".

    Βρε τους φουκαράδες τους Γιαπωνέζους... σε λίγο θα τους δούμε στην Ελλάδα να περνάνε στα σίγουρα πιο καλά...(σοβαρά το λέω... στην Ελλάδα περνάς πιο καλά, εκτός Αθηνών, απ' ότι σε χώρες όπως η Ιαπωνία ή η Σουηδία). Γιαπωνέζοι... ιστορικά, θα είναι οι πρώτοι "πλούσιοι" ταλαίπωροι. Το σύστημα αξιών τους κάνει τον καπιταλισμό πανάκριβο και προβληματικό. Οι γυναίκες τους όμως είναι σαγηνευτικότατες.

    Ο καπιταλισμός ταιριάζει σε λαούς με έντονο συναίσθημα ανεξαρτησίας, αντικρατικές νοοτροπίες κλπ όπως Αμερικανοί, Έλληνες, κλπ.

    ReplyDelete
  20. Λίγο άσχετο αλλά πολύ σημαντικό!

    Οι στρατιωτικοί αναλυτές τονίζανε εδώ και καιρό πως σε περίπτωση επικείμενης επίθεσης στο Ιραν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο το οποίο σταθμεύει στην περιοχή θα έβγαινε από τον Περσικό κόλπο για λόγους προστασίας.

    Παίδες, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο εξείλθε μόλις χθες του Περσικού κόλπου με πρόσχημα την συμμετοχή του στις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.

    Η αμερικανική CENTCOM αύξησε τον βαθμό ετοιμότητας, ενώ το αμερικανικό ναυτικό μυστικά ενισχύει τους αριθμούς των ναρκαλιευτικών του για τις αναμενόμενες εντατικές επιχειρήσεις ναρκαλίας στα στενά του Ορμουζ.

    Ελπίζω ο Θεός να βοηθήσει και να μην έχουν χάσει το μυαλό τους τελείως κάποιοι εκεί στην Ουάσινγκτον.

    ReplyDelete