Για ποια κεκτημένα των δημοσιογράφων να παλέψουμε;

Η πρόθεση της κυβέρνησης να συγχωνεύσει το Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης (ΤΣΠΕΑΘ) σε ένα «ενιαίο ταμείο επιστημόνων», μαζί με γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, εργολάβους και φαρμακοποιούς, έχει προκαλέσει αναταραχή στον δημοσιογραφικό κόσμο.

«Ο κλάδος δεν θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα, εάν οι ενδείξεις των κυβερνητικών προθέσεων δεν αλλάξουν», είπε ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, κύριος Σόμπολος, και εξήγγειλε 24ωρη προειδοποιητική απεργία σε όλα τα μέσα ενημέρωσης την Τρίτη 27 Νοεμβρίου από τις 06:00 έως τις 06:00 της επόμενης μέρας.

Κοντά στην ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ. Με ανακοίνωσή της ανέφερε ότι: «θα υπερασπιστεί άνευ όρων τους πόρους και τη βιωσιμότητα των δημοσιογραφικών ταμείων», και συμπλήρωσε ότι «δεν δέχεται συζήτηση που θα έχει ως στόχο να 'πριονιστεί' το αγγελιόσημο(!!!)».

Η δημοσιογραφική crème de la crème φοβάται ότι η ενοποίηση του ΤΣΠΕΑΘ, δηλαδή των μισθωτών δημοσιογράφων με τα Ταμεία των ελεύθερων επαγγελματιών, θα οδηγήσει σε αφαίρεση όσων έχουν κατακτηθεί στο χώρο της μέχρι σήμερα.

Όμως αλήθεια, τι έχει κατακτηθεί μέχρι σήμερα στο δημοσιογραφικό εργασιακό και ασφαλιστικό τοπίο; Για ποια κεκτημένα γίνεται λόγος; Ποια δικαιώματα καλούμαστε εμείς οι νέοι να υποστηρίξουμε;

Μήπως το κεκτημένο των νέων δημοσιογράφων να δουλεύουν για χρόνια ολόκληρα με «μπλοκάκι» -οι γνωστοί μισθωτοί δημοσιογράφοι με ΤΕΒΕ-, με άθλιο μισθό, για 14 ώρες το εικοσιτετράωρο και έξι μέρες τη βδομάδα, σε μια λαχανοφυλλάδα που δεν έχει καμία προοπτική;

Ή μήπως την κορυφαία κατάκτηση του ελληνικού λαού να πληρώνει το αγγελιόσημο, την πλέον εξόφθαλμη περίπτωση πόρου υπέρ τρίτων που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να δικαιολογηθεί με επιχειρήματα περί απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης;

Τελικά για ποια κεκτημένα να παλέψουμε και ποιων τα δικαιώματα να υποστηρίξουμε;

Αν είναι η νέα γενιά να αγωνιστεί για τη σύνταξη των πενηντάρηδων σταρ-σύστεμ μισθωτών δημοσιογράφων σήμερα, και αύριο η ίδια να συνεχίσει να είναι επισφαλής και να πληρώνει κι από πάνω, τότε να μας λείπει το βύσσινο…