Από τον Δημήτρη Σκάλκο
Οι μεταρρυθμίσεις έχουν πρόσημο.
Καμία οικονομική μεταρρύθμιση δεν είναι αυτόχρημα θετική για το σύνολο των κοινωνικών ομάδων που αφορά.
Τούτο ισχύει και στη σχεδιαζόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, για την οποία πολύς λόγος γίνεται και αφορά τους κερδισμένους και τους χαμένους των αλλαγών.
Αν και ακόμη η κυβέρνηση δεν έχει προσδιορίσει επακριβώς το πλαίσιο στο οποίο προτίθεται να κινηθεί, γεγονός που καθιστά κάθε συζήτηση άκαιρη, και παρά το γεγονός πως διατηρούμε επιφυλάξεις για τη βούληση της κυβέρνησης να υλοποιήσει τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό μας σύστημα -καθώς ο μεταρρυθμιστικός της οίστρος είθισται να εξαντλείται μπροστά στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων- τα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν πως οι μεγάλοι «χαμένοι» μίας ενδεχόμενης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης θα είναι οι νεοασφαλιζόμενοι και οι νέοι που θα εισέλθουν στην αγορά εργασίας τα επόμενα χρόνια.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος γνώστης της θεωρίας της δημόσιας επιλογής ώστε να αντιληφθεί πως οι μετέχοντες σε μια διαδικασία λήψης απόφασης, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, κινούνται με γνώμονα τη μεγιστοποίηση των προσωπικών τους συμφερόντων και λιγότερο στη βάση της εξυπηρέτησης του κοινού καλού.
Στο συντεχνιακό μοντέλο κοινωνικού κράτους που ακολουθεί με ευλάβεια η Ελλάδα, το ασφαλιστικό σύστημα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Αρκεί να μελετήσει κάποιος την ανισοκατανομή ασφαλιστικών εισφορών και ασφαλιστικών παροχών που απολαμβάνουν συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων που διαθέτουν αυξημένη πολιτική επιρροή.
Στη περίπτωση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, το κύριο αν όχι αποκλειστικό βάρος της εκπροσώπησης των εργαζομένων έχει αφεθεί (ή ανατεθεί;) στα εργατικά συνδικάτα που αναμενόμενα προωθούν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα. Η αφασική απουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η εκκωφαντική ένδεια νέων ιδεών και προτάσεων (άκουσε κανείς για κεφαλαιοποιητικό σύστημα;) η παραδοσιακή εξάρτηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης από τα συνδικάτα, αναπαράγουν αυτό το περιβάλλον.
Το γεγονός πως, για μια σειρά από λόγους, οι νέοι υποεκπροσωπούνται στα διάφορα σωματεία εργαζομένων, τους αφήνει έκθετους χωρίς εκπροσώπηση στις όποιες διαπραγματεύσεις τελικά πραγματοποιηθούν για το ασφαλιστικό.
Διόλου τυχαία λοιπόν, η διεξαγόμενη συζήτηση επικεντρώνεται στα σχετικά κόστη και τις οριακές διαφοροποιήσεις για τις μετέχουσες στη διαπραγμάτευση κοινωνικές ομάδες (ο μη διάλογος και η πολιτική πίεση είναι διαπραγμάτευση) και παραγνωρίζει υποκριτικά και παραπλανητικά το βάρος που θα σηκώσουν οι νεότεροι και οι μελλοντικοί ασφαλισμένοι που θα κληθούν να επωμιστούν τη χρηματοδότηση του επιπέδου διαβίωσης των προηγούμενων γενεών.
Μία δίκαιη ασφαλιστική μεταρρύθμιση προϋποθέτει ένα συμβόλαιο μεταξύ των διαφορετικών γενεών.
Απαιτείται μια δια-γενεακή συμφωνία που θα εκφράσει την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, κατανέμοντας ισότιμα το αναπόφευκτο κόστος της αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού συστήματος (που προκύπτει από τη πληθυσμιακή γήρανση και το αυξανόμενο κόστος των δαπανών υγείας και φροντίδας των ηλικιωμένων) και την υποχρέωση μίας προοδευτικής κοινωνίας να εξασφαλίζει επαρκείς συνθήκες διαβίωσης και ευκαιρίες κοινωνικής ανέλιξης στα μέλη της.
Η κυβέρνηση, αν μη τι άλλο, οφείλει να παρουσιάσει τις προτάσεις της ανά ηλικιακή κατηγορία, ώστε να γνωρίζουν οι παλαιότερες και οι νεότερες γενιές το ακριβές κόστος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης και να στηρίξουν τις επώδυνες αλλαγές εκφράζοντας έτσι τη δια-γενεακή τους αλληλεγγύη.
Και στις συναρτήσεις τους ας συνυπολογίσουν τη μεταβλητή της ανασφάλιστης εργασίας, τη δεύτερη υψηλότερη στην ΕΕ-27 (υπολογίζεται στο 20% του ΑΕΠ), «χαρά» της εισφοροδιαφυγής και «λύση» για τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και χαμηλές αμοιβές.
Σήμερα, η οικογένεια αποτελεί τον μοναδικό θεσμό (και πάντως μη κρατικό) που προσφέρει ένα δίχτυ προστασίας στους νέους- κάτι που μάλλον θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια καθώς η οικονομία μας εισέρχεται σε μια περίοδο χαμηλών εισοδηματικών προσδοκιών.
Το ελληνικό κράτος αδιαφορεί προκλητικά (και) για τους νέους πολίτες.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων (24.6% στις ηλικίες κάτω των 25 ετών, δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη) δεν αποτελεί-ως όφειλε- πρώτη προτεραιότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων και απουσιάζουν αποτελεσματικές ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος αργεί δραματικά, οι νέοι εργαζόμενοι αποτελούν τα πρώτα θύματα της ανεπαρκούς εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας.
Οι νέοι βρίσκονται ανεπίτρεπτα στο περιθώριο της οικονομικής -και κατά συνέπεια της κοινωνικής- ζωής του τόπου.
Η νεότητα είναι η κατεξοχήν περίοδος επιλογών ζωής.
Είναι απαράδεκτο να περιορίζονται οι επιλογές της και να υποθηκεύεται το μέλλον της ερήμην των εκπροσώπων της.
Ήρθε ο καιρός αυτή η κατάσταση να αλλάξει.
Ο Δημήτρης Σκάλκος είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, γενικός γραμματέας της «Φιλελεύθερης Συμμαχίας». Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην Προοδευτική Πολιτική PPOL
Σε μια κοινωνία που γερνάει και δεν γεννάει όπως η ελληνική, η διαγενεακή δικαιοσύνη μετατρέπεται αναπόφευκτα σε ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνικής αλληλεγγύης.
ReplyDeleteΑυτό ισχύει τόσο στο θέμα του ασφαλιστικού όσο επίσης και στο κρίσιμο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος (βλ οικολογικό διαγενεακό συμβόλαιο), αλλά και το θεμελιώδες για τη νέα γενιά πρόβλημα της εργασιακής επισφάλειας.
Καλώς ή κακώς τα προβλήματα δεν μπορούν να ερμηνευτούν και ακολούθως να αντιμετωπιστούν μονάχα μέσα από το πρίσμα των παραδοσιακών ταξικών αντιθέσεων (κομμουνισμός), εισφορών κεφαλαίου-εργασίας (σοσιαλδημοκρατία), αγοράς-ιδιωτικής πρωτοβουλίας εναντίον κράτους (φιλελευθερισμός).
Απαιτούνται νέες αναλύσεις και προσεγγίσεις. Η προσέγγιση της διαγενεακής δικαιοσύνης είναι μία από αυτές.
Προσπαθώ και προσπαθώ εδώ και καιρό να συλλάβω ΠΩΣ νοείται γενικά η, ή ΠΩΣ νοείτε σεις (οι νέοι) την, διαγενεακή δικαιοσύνη;;; Ενα απλό χειροπιαστό παράδειγμα ώστε να διεξαγάγουμε πάνω σ' αυτό μια εποικοδομητική συζήτηση.
ReplyDeleteΤο λέω αυτό διότι, αν δανεισθούμε όρους από την φυσική των δομικών υλικών και την βιολογία, ο σκελετός του υπάρχοντος ασφαλιστικού οικοδομήματος είναι ΚΑΙ ανελαστικός (inelastic) ΚΑΙ υπο-ενδοτικός (under-compliant), δλδ ακόμα και αν γίνει αμοιβαία υποχώρηση (πες μεταξύ των τρεχόντως 25-35 ετών ΚΑΙ των υπό συνταξιοδότηση στα επόμενα 5-10 χρόνια ή προσφάτως συνταξιοδοτηθέντων), πάλι ΔΕΝ θα έχει προκύψει σημείο ισορροπίας (equilibrium point) όταν θάρθει η σειρά των ΝΥΝ 15-25 (και ακόμα χειρότερα των ΝΥΝ 5-15 ετών) να μπούν στην παραγωγή. Θάρθει δλδ χρονική στιγμή στην οποία οι εξερχόμενοι του εργασιακού βίου θάχουν τόσα λίγα λαμβάνειν ώστε ΔΕΝ θα υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση, ή υποχωρήσεις/παραχωρήσεις καλής θέλησης (concessions) εξ ου και από την αρχή πίστευα και πιστεύω ακράδαντα ότι ο σχεδιασμός πρέπει να αρχίσει πάνω σε ΜΗΔΕΝΙΚΗ βάση, ωσάν να ΜΗΝ υπήρχαν αποθεματικά στα ταμεία και ωσάν να μην υπήρχαν συνταξιούχοι ή προσεχώς υπό συνταξιοδότηση εργαζόμενοι.
ΚΑΙ ξαναρωτώ, το βλέπετε το θέμα της διαγενεακής αμοιβαίας υποχώρησης ως τρόπο μακροπρόθεσμης λύσης του θέματος Η προσπαθείτε όσοι είστε 25-35 να προβείτε σε loss weighting ώστε να ελαχιστοποιηθεί (όσο δυνατό) η αθροιστική απώλεια της δικής σας γενιάς και "βλέπουμε". Στην πρώτη περίπτωση, η εκτίμηση είναι λανθασμένη, μα χαωδώς λανθασμένη. Εάν όμως έχετε ήδη αντιληφθεί πως στην πραγματικότητα, όταν θα προκύψει το σημείο ισορροπίας, γι αυτούς πες που θα εισέλθουν στην παραγωγή μετα 20 χρόνια, η μελλοντική τους σύνταξη θα είναι γύρω στα 800 ευρώ αλλά εσείς μέσω της εξομάλυνσης ίσως αποσπάσετε 1050 και η επόμενη φουρνιά 950 κοκ, τότε συμφωνώ, there is room for negotiation. That's "business-like", counterproductive, but still "business-like".
Πάντως, όταν θα προκύψει το σημείο ισορροπίας, που ορίζεται ως η στιγμή όπου οι εξερχόμενοι θα λαμβάνουν ποσό Α και οι εισερχόμενοι υπόσχεση ότι θα λάβουν επίσης ποσόν Α (διορθωμένο βέβαια τιμαριθμικά) στο τέλος του εργασιακού τους βίου, το ποσό θα είναι ΠΟΛΥ μικρότερο από αυτό που εσεις ενδέχεται να εξασφαλίσετε μέσω διαπραγματεύσεων με τις υπό προσεχή ή έστω απώτερη συνταξιοδότηση ήδη παραγωγικές γενεές.
ΗΘΙΚΑ, βέβαια, αυτό δεν θάταν τίποτα περισσότερο από μιά ηλικιακή συντεχνιοποήση και (τ' είχες Γιάννη τ' είχα πάντα) δημιουργία staircase-like ηλικιακών συντεχνιών πολλών ταχυτήτων.
Παίδες με gold-digger mentality ΔΕΝ λύονται τα προβλήματα των Λαών.
Βy the way, το άρθρο είναι μιά από τα ίδια, pathetic banalite'.
ReplyDeleteNa mh 3exniomaste
ReplyDeletehttp://uk.youtube.com/watch?v=kmJUotKIRcw&feature=related
Ξεχνιόμαστε και παραξεχνιόμαστε. Το ποδόσφαιρο είναι για Χιτλερικούς, Hooligans, μαφιόζους, gangsters και γενικά ό,τι κατώτατο διαθέτει ο ημίκοσμος και ο υπόκοσμος.
ReplyDeleteΤο ποδόσφαιρο ΔΕΝ έχει θέση στην πολιτισμένη κοινωνία.
@ κομφούκιος
ReplyDeleteIt is now almost a year ago that 100 Representatives of the German Bundestag introduced a bill demanding intergenerational justice in the German Constitution. Now the bill is finally being discussed in the Bundestag. The proposed bill (16/3399) is co-sponsored by 27 Representatives from the Union Faction and from the SPD, 27 from the CDU, 25 from the Green Party and 21 from the FDP. Through a new constitutional Article 20b the state will be mandated to protect the interests of future generations. The text reads: “The government has to respect the principle of sustainability and to safeguard the interests of future generations” In the part of the Constitution addressing financial matters, Article 109 Paragraph 2 will be altered as follows: “The nation and states must consider the requirements of macroeconomic balance, the principle of sustainability and interests of future generations in their budgets.”
@ G700
ReplyDelete"Σε μια κοινωνία που γερνάει και δεν γεννάει όπως η ελληνική, "
H τραγωδία δεν σταματά εκεί. Η κοινωνία όχι μόνο γερνάει, αλλά και "ξεμωραίνεται" λόγω μακροβιότητας οπόταν θα σημειώνονται ολονέν αυξανόμενα ποσοστά εξαρτωμένων ατόμων [δλδ αυτών που δεν διαθέτουν την μυική ισχύ/φυσική δεξιότητα και εκείνων που έχουν εκπέσει διανοητικά] λόγω των εκφυλιστικών φαινομένων στον >85-90 cohort.
Ας σημειωθεί ότι η καμπύλη του Bell στην φυσιολογική κατανομή του μήκους ζωής με τον μονήρη ύβο (καμπούρα) περί το όριο (80+/- έτη), παρουσιάζει τελευταία στην Ελλάδα [προσωπική εμπειρική παρατήρηση προς το παρόν] μιά φυγόκεντρη "συμπεριφορά" προς μιά ιδιάζουσα δι-υβική (;;;) κατανομή (διτροπισμό; bimodal distribution) με, 1) ένα ύβο στον cohort 50+/- έως 60+/- λόγω πιθανής σχετικής έξαρσης της θνησιμότητας [εκ στεφανιαίας νόσου (;) καρκίνου (;)] στην συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και 2) δεύτερο ύβο μεταξύ 85+/- και 95+/-, δλδ παράταση ζωής, και όχι σπάνια σε άτομα λειτουργικώς φυτικής κατάστασης. Εννοείται πως, πέρα από την τραγικότητα και τα ερωτηματικά ως προς τα αίτια της διαμορφούμενης δυναμικής, το πρόσθετο οικονομικό κόστος ενδέχεται να επιτείνει την έκπτυξη και να επιταχύνει την έκρηξη της "φούσκας" του ασφαλιστικού.
Μούχει κάνει μεγάλη εντύπωση ότι ενώ στις ΗΠΑ έχει αρχίσει ήδη να δημιουργείται κρίση φροντίδας αυτών των ατόμων, όταν ΔΕΝ έχουν άμεσους συγγενείς ή φίλους [φαινόμενο που θα ενταθεί με την γήρανση της baby boom generation] διότι, ακόμα και όταν έχουν καλές συντάξεις, το κόστος φροντίδας τους, είτε σε μονάδες ημι-ανεξάρτητης διαβίωσης με βοήθεια βοηθών-νοσοκόμων, είτε εξαρτώμενης διαβίωσης σε πλαίσιο έντασης εργασίας με ειδικευμένο και ημι-ειδικευμένο πολυάνθρωπο δυναμικό, θα είναι [και είναι ήδη] τεράστιο και η διαφορά μεταξύ του εισοδήματός τους και του κόστους περίθαλψης/φροντίδας μετατρέπεται [ή θα μετατραπεί] σε αναπόφευκτη ευθύνη της πολιτείας.
Σύμφωνα με το γερμανικό FRFG (Foundation for the Rights of Future Generations) το οποίο εμπλέκεται σ' αυτή την ιστορία,
ReplyDelete"intergenerational justice means that today's children and future generations must be capable to meet their own needs and fulfill their rights and aspirations to at least the same extent as the generation governing today. Examples of present discrimination of the future generations include progressive ecological destruction, youth unemployment, the pension crisis, national indebtedness, and the disenfranchisement of the young generation."
@ κομφούκιος
ReplyDeleteΛΕΣ
Η κοινωνία όχι μόνο γερνάει, "ξεμωραίνεται" λόγω μακροβιότητας οπόταν θα σημειώνονται ολονέν αυξανόμενα ποσοστά εξαρτωμένων ατόμων [δλδ αυτών που δεν διαθέτουν την μυική ισχύ/φυσική δεξιότητα και εκείνων που έχουν εκπέσει διανοητικά] λόγω των εκφυλιστικών φαινομένων στον >85-90 cohort.
ΑΠΑΝΤΑΜΕ
Πολύ σωστά, το συγκεκριμένο θέμα θα το συζητήσουμε το σαββατοκύριακο
η Ελλάδα δεν τόχει πάρει είδηση ακόμα, ίσως διότι εξακολουθεί μέχρις ένα βαθμό να λειτουργει ο θεσμός της πυρηνικής οικογένειας, ειδικά στην επαρχία ή, πιθανώς, πολλοί πράττουν την ανάγκη φιλοτιμία προς εξοικονόμηση πόρων και συγκατοικούν με ηλικιωμένους γονείς κλπ κλπ., αφού όχι μόνο απαλλάσσονται από το κόστος της ιδρυματοποίησης αλλά επωφελούνται και της κραταιής εισοδηματικής κατάστασης των γερόντων.
ReplyDeleteRe: Intergenerational justice
ReplyDeleteΝαι χρυσέ μου άνθρωπε, αλλά ας πάρουμε ένα από τους χώρους στους οποίους επιζητείτε δικαιοσύνη, πες, το ασφαλιστικό μιάς και τόχουμε επί τάπητος εδώ και κάμποσα ποστς.
ΚΑΙ αν έχετε την ευγενή καλωσύνη, δώστε με δικά σας λόγια, ποσοτικά ή έστω και ημι-ποσοτικά, ΠΩΣ συλλαμβάνετε την αμοιβαία κατάλυση, τον "ιστορικό" συμβιβασμό που προφανώς θα έχει συγκεκριμένα κόστη για αμφότερες τις γενεές, όπως πχ στην διάρκεια εργασιακού βίου, τα ποσά συντάξεων, εισφορών, this and that.
ΔΙΟΤΙ προσπαθώ να καταλάβω για να μπορέσω να εκφέρω γνώμη εάν, μαθηματικά τουλάχιστον, υπάρχει χώρος εφαρμογής και δυνατότητα προσέγγισης του σημείου ισορροπίας σε συντομότερο χρόνο. Προς το παρόν εικάζω.
ΑΔΙΚΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΏΝ ΓΕΝΕΩΝ ΠΟΥ ΣΥΣΩΡΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
ReplyDelete1. Ο διαχωρισμός των ασφαλισμένων σε πολλές ταχύτητες πχ ασφαλισμένοι πριν από το 93 και μετά το 93.
2. Η επιβολή του γενικού ορίου συνταξιοδότησης στα 65 για τους νέους και νεοεισερχόμενους , με τους "ώριμους" Πολυτεχνείους και 114ρες να συνταξιοδοτούνται κατά μέσο όρο βαριά στα 60 και με αρκετές κοινωνικές ομάδες ακόμα πιο κάτω.
3. Οι αυξανόμενες εισφορές που όχι μόνο περικόπτουν από το διαθέσιμο εισόδημα, αλλά δημιουργούν ασφυξία στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ως αποτέλεσμα ενθαρρύνουν την αδήλωτη εργασία, δημιουργώντας συνθήκες επισφάλειας για τους νέους.
4. Ο τρόπος υπολογισμού της σύνταξης: με το ποσοστό αναπλήρωσης του μισθού (80 φεύγα και βάλε %) και τη χρονική περίοδο προς υπολογισμό (πχ τελευταίο έτος ή τελευταία πενταετία) να είναι εξαιρετικά ευνοϊκό για τους σημερινούς προς σύνταξη ή just retired και πολύ καλό για να είναι αληθινό για τους επόμενους.
5. Η λογική των ώριμων και των ανώριμων ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δηλαδή των ώριμων και των ανώριμων ασφαλισμένων
6. Η διατήρηση ελλειμματικών ταμείων μέσα από τη χρηματοδότηση του κρατικού προϋπολογισμού ή τη θεσμοθέτηση πόρων υπέρ τρίτων, δηλαδή μέσα από φόρους στο εισόδημα των σημερινών εργαζόμενων (αυτό ισχύει για το διαχωρισμό εργαζομένων-συνταξιούχων και δεν έχει σχέση με τον πιο στενό διαχωρισμό ανάμεσα στους 25-35 και τους 50-60
Τώρα, ένας τρόπος να λύσεις το θέμα είναι να πεις αυτό που λέει σήμερα η αριστερά.
ReplyDeleteΔεν υπάρχουν υπερβολικά προνόμια, υπάρχουν κατακτήσεις και κοινωνικά δικαιώματα ορισμένων ομάδων τα οποία πρέπει να ισχύουν για όλους.
Πλούτος υπάρχει. Αρκεί να τα πάρουμε από τις επιχειρήσεις, να πατάξουμε την εισφοροδιαφυγή και να δώσουμε τέλος στην κακοδιαχείριση.
Ένας δέυτερος τρόπος είναι να πεις αυτό που λέει η δεξιά.
ReplyDeleteΠλούτος δεν υπάρχει, η εισφοροδιαφυγή δεν λύνεται με καμία παναγία, οπότε θα αναπροσαρμόσουμε τους κανόνες ασφάλισης προς τα κάτω για όλους.
Ρε παιδιά,εκείνη η περίφημη επιτροπή Σοφών υπό τον Αναλυτή τι έγινε; Πάει η σοφία περίπατο;
ReplyDeleteΈνας τρίτος τρόπος είναι να πεις ότι θα κάνω μια διαγενεακή διαπραγμάτευση και θα πω
ReplyDelete-πάρε σύνταξη στα 63 για όλους και κίνητρα για παραμονή στην εργασία
-πάρε υψηλό ποσοστό αναπλήρωσης αλλά με μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υπόλογισμού της σύνταξης, αντί για πέντε χρόνια πχ 15
-πάρε μείωση των εισφορών αλλά ενίσχυση της κεφαλιοποιητικής διάστασης του συστήματος
κοκ
@g700
ReplyDeleteΣίγουρα ο πιο δίκαιος είναι ο 1ος τρόπος γιατί βασίζεται σε 1 αλήθεια. Πλούτος υπάρχει. Δεν μπορούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Μάτια έχουμε και βλέπουμε. Όσο για την εισφοροδιαφυγή, να την λύσουν. Δεν πρέπει να δεχτούμε να επιβαρυνθούμε τα ψέματα και την ανικανότητά τους...
και οι τρεις παραπάνω τρόποι αποτελούν διευθετήσεις στα όρια του υπάρχοντος συστήματος ασφάλισης. Το ερώτημα είναι: διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος μελλοντικά ή πρέπει να κινηθούμε σταδιακά προς ένα άλλο πρότυπο; Εμείς είμαστε υπέρ του άλλου προτύπου. Το οποίο είτε θα ξεκινήσει από μηδενική βάση (πράγμα εντελώς δύσκολο), είτε θα προκύψει από τη σταδιακή εγκατάλειψη του υπάρχοντος (πιο εφικτό).
ReplyDeleteΣε κάθε περίπτωση η διαγενεακή διαπραγμάτευση στα όρια του σημερινού συστήματος είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος όπου το δικό μου κέρδος είναι δικιά σου χασούρα και το αντίθετο.
Όταν λοιπόν μιλάμε για διαγενεακή δικαιοσύνη δεν εννοούμε να χάσουμε όλοι από λίγο για να τα βολέψουμε, αλλά να δούμε πως όλοι μαζί μπορούμε να βελτίωσουμε την κατάσταση, εάν μπορούμε...
@anonymous
ReplyDeleteΕνοείς να μοιράσουν οικειοθελώς το πλούτο αυτοί που τον κατέχουν;
@ ftoxompines
ReplyDeleteΌχι οικειοθελώς βέβαια...
Νομίζω ότι για αυτά υπάρχουν οι νόμοι και το κράτος, αλλιώς ας τα καταργήσουμε γιατί είναι άχρηστα.
Οι προθέσεις της αριστεράς είναι καλές. Η λύση όμως της αριστεράς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε φυγή κεφαλαίων, παραοικονομία, ανεργία , δημόσιο χρέος. Μία γενιά θα τα περάσει καλά, οι επόμενοι;
ReplyDeleteΔηλαδή θα τα πάρουμε από τον Αντιπρόεδρο και Πρωθυπουργό των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων, Σείχη Μαχάμαντ μπίν Ρασίντ αλ Μαντούμ, που είναι ο νέος ιδιοκτήτης(συνιδιοκτήτης πρός το παρόν) του ΟΤΕ;
ReplyDeleteΟι λύσεις πάντος που προτείνουν οι "διεθνείς" οίκοι σε χώρες με προβλήματα σαν την Ελλάδα, ξέρουμε που οδηγούν. Ξέρετε ποιές χώρες ακολούθησαν πιστά τέτοια μοντέλα υπαγορευμένα από π.χ. ΔΝΤ, κτλ? Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν μιλάμε σίγουρα για αριστερά όπως έχει υπάρξει στα κομουνιστικά κράτη, αλλά σίγουρα όχι και για μοντέλο Αργεντινής. Επίσης σίγουρα η εξαγορά του ΟΤΕ δεν θεωρείται επένδυση. Τι προσφέρει; Θέσεις εργασίας; Ανάπτυξη; Αμφιβάλλω
ReplyDeleteΥπάρχει σε εξέλιξη ένα φαινόμενο, τις επιπτώσεις του οποίου δεν έχουμε κατανοήσει ακόμη.Σε λίγα χρόνια τα λιμάνια,η ενέργεια,οι τηλεπικοινωνίες,κλπ,κλπ,θα ανήκουν σε διάφορα "sovereign wealth funds",δηλ.σε διάφορους Εμίρηδες,Σείχηδες,Ρώσσους ολιγάρχες,Κινέζους κλειδοκράτωρες...
ReplyDeleteΗ λέξη κλειδί είναι το sovereign.Το Κράτος πιέζεται φοβερά και χάνει συνεχώς κυριαρχικά δικαιώματα.Οχι πρός όφελος της ΕΕ,της νέας μας δηλ.κρατικής οντότητας,αλλά προς όφειλος άλλων κρατών και Καθεστώτων.Οταν λοιπόν ο Εθνικός μας πλούτος περιέλθει στους Μίδες εξ Ανατολών, το κράτος θα περιορισθεί απλά να τους φυλάει από μας τους φτωχομπινέδες που με δημοκρατικό τρόπο επιλέξαμε τους ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ μας,δηλ.τους ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ μας.
Ο/Η Anonymous είπε...
ReplyDelete@g700
Σίγουρα ο πιο δίκαιος είναι ο 1ος τρόπος γιατί βασίζεται σε 1 αλήθεια. Πλούτος υπάρχει. Δεν μπορούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Μάτια έχουμε και βλέπουμε. Όσο για την εισφοροδιαφυγή, να την λύσουν. Δεν πρέπει να δεχτούμε να επιβαρυνθούμε τα ψέματα και την ανικανότητά τους...
November 30, 2007 10:34 AM
Mου θυμίζει το ανέκδοτο με τον Έλληνα που εύχεται στο τέλος να ψοφίσει η κατσίκα του γείτονα, γιατί κάνει περισσότερο γάλα από τη δικιά του!
Αυτό που λες παρμενίδη είναι πολύ σωστό. Δεν μπορούμε απλά να λέμε α, τι ωραία που ένα κερδοσκοπικό κεφάλαιο ενός άραβα εξαγοράζει τον 15% του ΟΤΕ στο άψε σβήσε. Αυτό είναι κρισιμότατο θέμα το οποίο δεν πρέπει να το προσπερνάμε στο ντούκου. Η Marfin δεν είναι στρατηγικός επενδυτής του ΟΤΕ τζόγο κάνει.
ReplyDeleteΕίναι κάτι χειρότερο απο τζόγος.Είναι ΑΡΠΑΓΗ συλλογικού πλούτου και περιορισμός της Εθνικής κυριαρχίας απο Funds που ΔΕΝ δημιουργήθηκαν από επιχειρηματικές δραστηριότητες αλλά από απαλλοτρίωση και οικειοποίηση φυσικών πόρων που ΑΝΗΚΟΥΝ στην παγκόσμια ανθρωπότητα.
ReplyDeleteΤο επιχειρείν είναι μια δημιουργική δραστηριότητα απο την οπία ωφελούνται οι καταναλωτές και οι μέτοχοι.Πίσω από τα sovereign funds ποιές παραγωγικές και δημιουργικές επιχειρηματικές δρατηριότητες υπάρχουν;
Ta private equity funds einai mia controversial istoria. Ginetai xamos pagkosmiws: epi8etikes e3agores, board coups klp. Koinos topos: se oses etairies xeriazoun, oi employees anastenazoun!
ReplyDeleteΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;;;;;;;;
ReplyDeleteΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
Οποιος γνωριζει για την τύχη του Αρχηγου να αφήσει σχόλιο
ανώνυμε μην παρεκτρέπεις τη συζήτηση
ReplyDeleteΠΛΟΥΤΟΣ υπάρχει κύριοι. Είπαμε 305 δισ. δολλάρια το ΑΕΠ της Ελλαδος, πληθ. 11 εκατομ
ReplyDeleteκάπου 875 δισ. δολλάρια της Ινδίας με 1 δισ πληθυσμό!!!!!!!!!!!!
κάπου 900 δισ. δολ΄. της Ρωσίας με >150 εκατομ πληθυσμό!!!!!!!!!
Therefore, we ARE a rich country.
OΜΩΣ, όμως, όμως
ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗ στην 30ετια, ένα FLASHBACK
Βλέπουμε ΟΤΙ
1. ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ και τα ΕΦΑΠΑΞ (πάντα σε διορθωμένες τιμές) ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΩΣ ΕΥΝΟΪΚΑ εις ΒΑΡΟΣ της ΥΠΟΔΟΜΗΣ ή at a higher rate than the GDP itself
2. ΜΙΣΘΟΙ από μόνοι τους, αλλά πολύ περισότερο το ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ κάθε νέου είναι επίσης ΔΥΣΝΑΛΟΓΩΣ ΕΥΝΟΪΚΑ ΑΥΞΗΜΕΝΟ εις βάρος της ΥΠΟΔΟΜΗΣ ή at a higher rate that the GDP itself
3. Τα ΠΕΡΟΥΣΙΑΚΑ στοιχεία με τα οποία ξεκινάει ο μέσος νέος 700άρης (γονικές παροχές, χρήσεις κλπ) είναι επίσης ΧΑΩΔΩΣ και ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΩΣ ΕΥΝΟΪΚΑ ΑΥΞΗΜΕΝΑ εις βάρος της ΥΠΟΔΟΜΗΣ, thus at a substantially higher rate than the GDP itself
4. Η ΥΠΟΔΟΜΗ (Παιδεία, Υγεία, Οδικά δίκτυα, ΜΜΜ, άλλες Δημ Επενδύσεις) ΚΑΙ το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ είναι σε ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ή στην καλύτερη περίπτωση ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΑ ΣΤΑΔΙΑ, that is, it fell behind the rate of the GDP
Συμπερασματικά, λοιπόν, η ΑΤΟΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κατάσταση κάθε [νέου Η μεσήλικα ή γέροντα] Ελληνα ΑΥΞΗΘΗΚΕ στην 30ετία, vis-a-vis στο ΑΕΠ, πολύ ταχύτερα από ό,τι η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, και σε πολύ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ έκταση και ένταση.
ΚΑΙ ερωτώ εσάς, που έχετε τον κύριο ΛΟΓΟ αφού η ζωή σας είναι κατά 70% μέλλον ενώ η δικιά μας κατά 70% παρόν και παρελθόν,
ΠΩΣ επιθυμείτε να εξακολουθήσει να γίνεται η ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗ των ΑΥΞΗΣΕΩΝ του ΑΕΠ;;;
Να παραμείνει όπως ήταν, δλδ δυσαναλόγως ευνοϊκή απέναντι στο ΑΤΟΜΙΚΟ εισόδημα, Η να δοθεί ΕΜΦΑΣΗ αυτή τη φορά στην ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ανάπτυξη μπας και η χώρα ΓΙΝΕΙ και ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΣ ΠΛΟΥΣΙΑ;;; ΜΠΑΣ και αποσβεσθεί και το ΧΡΕΟΣ που τα τοκοχρεωλύσια μας τρώνε τα σωθικά.
Την γνώμη μου (έχει 2 εκπλήξεις), θα σας την ΠΩ αφού μιλήσετε πρώτα εσεις.
Παγκοσμίως ισχύει το εξής αξίωμα
ReplyDeleteΣ(ατομικών) > συλλογική (και φαινομενική)
Όλα σ' αυτό στηρίζονται!
Ατυχώς ΟΧΙ. Το ΣΥΝΟΛΟ των ατομικών περιουσιών ΔΕΝ φτιάχνει ΜΕΤΡΟ ούτε HIGHWAYS
ReplyDeleteto idio leme mhn arpazesai pali
ReplyDeleteAρα μας λείπουν συλλογικά, του τέστιν ΔΗΜΟΣΙΑ, αγαθά και όχι ατομικά αγαθά.
ReplyDeleteΣτην Ελλάδα ακόμα καλλιεργούμε το μύθο της προσωπικής ευημερίας που στηρίζεται στη συσσώρευση ατομικών περιουσιακών στοιχείων.Αυτό είναι μιά χίμαιρα.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΚΗΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΥΤΥΧΕΙΝ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Μοιάζει αδιανόητο για να μην πώ ανόητο αλλά ας το προσέξουμε περισσότερο.Ακόμα και η "Αριστερά" δίνει μάχες για την απόκτηση και αύξηση ΠΑΝΤΙ ΤΡΟΠΩ ατομικών αγαθών,
ενώ το πρόβλημα είναι ότι κάποια στιγμή κινδυνεύουμε να βρεθούμε πωλημένοι στο Ντουμπάι.
KAΛΗΣΠΕΡΑ.
ReplyDeleteΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΣΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AIDS ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΟΝΙΚΟΥ ΙΟΥ.
http://skai-anemologio.pblogs.gr/
Χρυσέ μου ΑΝΘΡΩΠΕ
ReplyDeleteΛέμε σας καλούμε
Να ΛΑΒΕΤΕ ΜΕΡΟΣ (στιγμιαίον)στην εκδήλωση του σχολείου μας
Να ΠΑΡΕΤΕ ΜΕΡΟΣ (στιγμιαίον) στην εκδήλωση του σχολείου μας
Να ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ (στιγμιαίον)
στην εκδήλωση του σχολείου
Να ΨΗΦΙΣΕΤΕ (στιγμιαίον) στην εκδήλωση του σχολείου μας
Λέμε σασ καλούμε
Να ΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΜΕΡΟΣ (διαρκές) στις εκδηλώσεις του σχολείου μας ΟΠΟΤΕ γίνονται
Να ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΜΕΡΟΣ (διαρκες) στις εκδηλώσεις του σχολείου μας ΟΠΟΤΕ γίνονται
Να ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ (διαρκες) στις εκδηλώσεις του σχολείου μας ΟΠΟΤΕ γίνονται
Να ΨΗΦΙΖΕΤΕ (διαρκες) στις εκδηλώσεις του σχολείου μας ΟΠΟΤΕ γίνονται
Ευχαριστω
G700 said...
ReplyDeleteανώνυμε μην παρεκτρέπεις τη συζήτηση
Το ορθόν είναι
Ανωνυμε ΜΗΝ ΕΚΤΡΕΠΕΙΣ τη συζήτηση
Εκτρέπω = βγάζω από την πορεία
ΠΑΡΕΚΤΡΕΠΟΜΑΙ (παθητικό)=απομακρυνομαι από την αρχική/κεντρική/κανονική μου θέση
και μεταφορικά =
(συμπερι)φέρομαι ανάρμοστα
http://www.esyn.gr/index.php?sec=1&cid=137
ReplyDeletethanks για τη διόρθωση το τσεκάραμε μετά ότι ήταν πατατιά αλλά λέμε δε γ*ται
ReplyDelete@ κομφούκιος
ReplyDeleteΡΩΤΑΣ
...Να παραμείνει όπως ήταν, δλδ δυσαναλόγως ευνοϊκή απέναντι στο ΑΤΟΜΙΚΟ εισόδημα, Η να δοθεί ΕΜΦΑΣΗ αυτή τη φορά στην ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ανάπτυξη μπας και η χώρα ΓΙΝΕΙ και ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΣ ΠΛΟΥΣΙΑ;;;
Μα φυσικά το δεύτερο. Ο αγώνας της G700 δεν γίνεται άλλωστε για να πάρουμε 200 ευρώ παραπάνω στο μισθό. Είναι πρωτίστως αγώνας για ποιοτικά κοινωνικά αγαθά , για υποδομές, και υπηρεσίες της προκοπής.
Κομφούκιε,
ReplyDeleteΜπορείς να δώσεις τον ορισμό του ημικόσμου;; Πρώτη φορά ακούω την λέξη
Πως γίνεται να έχουμε πολύ υψηλό ΑΕΠ και πολύ καλό κατά κεφαλήν εισόδημα ενώ παράλληλα να φτωχαίνουμε διαρκώς ως Κράτος,ως Κοινωνία,ως Εθνος,ως Ατομα;
ReplyDeleteΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΝΑ ΛΕΩ:
ReplyDeleteΚΑΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΡΩ ΣΥΝΤΑΞΗ.
ΚΑΛΗ ΑΤΑΚΑ ΑΛΛΑ ....
ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΝΑΙ ΗΜΑΣΤΕ ΠΛΟΥΣΕΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΦΤΩΧΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΔΥΣΤΗΧΟΣ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΗΞΗ
ΔΥΣΤΗΧΟΣ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΗΓΜΗ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΞΟΜΑΛΙΝΣΗΣ.
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ.
ΑΥΤΟ ΣΥΜΕΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΥΠΟΧΟΡΙΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΝΑΤΟΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΒΓΕΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ 50
ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΕΙ ΣΗΝΤΑΞΗ ΔΙΠΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΜΙΣΘΟΥ.
ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΩΝ ΝΑ ΕΙΣΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥ (ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟΣΟ ΕΙΝΑΙ) ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ 2 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙ ΠΟΤΕ;... (ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΗ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ)
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ.
ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΗΝΑΙΚΕΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΗ ΣΗΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ ΜΕ ΕΝΑ ΑΝΤΡΑ.
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΝΑ ΖΥΤΑΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΒΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΕΞΙΝΤΑ ΕΝΩ ΑΥΤΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΝΙΝΤΑ (ΠΛΥΡΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗ ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ Π.Χ.)