Ναρκωτικά: Σκοτώνουμε τους χρήστες - Ταϊζουμε τους εμπόρους

Οι φυλακές μας είναι γεμάτες από ανθρώπους καταδικασμένους για υποθέσεις ναρκωτικών. Το 40% των φυλακισμένων, περίπου 3500 άνθρωποι, ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία. Κάθε χρόνο οι χρήστες αυξάνονται. Η Ελλάδα είναι πρώτη στη θλιβερή λίστα της ΕΕ για τους θανάτους από ναρκωτικά. Οι θάνατοι το 2003 ήταν 30 φορές περισσότεροι από το 1985. Από το 1984 μέχρι το 1999 υπερτριπλασιάστηκε ο αριθμός εκείνων που δοκίμασαν παράνομες ουσίες. Η λίστα αναμονής του ΟΚΑΝΑ έχει φτάσει τα τρία χρόνια…

Κι όμως η ελληνική κοινωνία πιστεύει ακράδαντα πως στο ζήτημα των ναρκωτικών ακολουθεί το σωστό δρόμο: αυτόν της αδιαπραγμάτευτης ποινικοποίησης.

Δε χρειάζεται όμως φαντασία ή μαντικές ικανότητες. Η ίδια η πραγματικότητα, μέσα από τη διεθνή εμπειρία, μας διαψεύδει παταγωδώς. Όχι, δεν είναι μόνο η Ολλανδία και το Άμστερνταμ. Εννιά είναι πλέον οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν αποποινικοποιήσει τη χρήση κάνναβης. Και η επιτυχία αυτών των εγχειρημάτων (η Ολλανδία έχει το μικρότερο ποσοστό χρηστών ανάμεσα στους εφήβους σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας ηρωινομανών) έχει οδηγήσει σε ακόμη τολμηρότερες πρωτοβουλίες.

Είναι τώρα περισσότερο από μια δεκαετία που στη Ζυρίχη αποποινικοποιήθηκε η χρήση ηρωίνης. Τα αποτελέσματα της «αμαρτωλής» αυτής πολιτικής; Οι νέοι τοξικομανείς μειώθηκαν κατά 82% και το συνολικό προφίλ των χρηστών (βιοτικό επίπεδο, κατάσταση υγείας κλπ) παρουσίασε εξίσου θεαματική άνοδο.

Δεν έχει νόημα να επεκταθούμε περισσότερο. Τα πράγματα είναι απολύτως απλά και εξηγήσιμα. Ποιόν βολεύει η ποινικοποίηση; Αποκλειστικά τους εμπόρους και ολόκληρο το κύκλωμα που τους διευκολύνει και τους προστατεύει. Η παραχώρηση μιας τόσο δυναμικής και προσοδοφόρας αγοράς στον υπόκοσμο δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε γιγάντωση της παρανομίας, στη διαμόρφωση οργανωμένης μαφίας, σε διαφθορά των αρχών ασφαλείας, σε άνθηση της παραοικονομίας και των κυκλωμάτων ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, σε παράλογη εκμετάλλευση των «πελατών» είτε με τη μορφή της κακής ποιότητας, είτε με τη μορφή της νοθείας, είτε με τη μορφή της τιμολογιακής καταλήστευσης, είτε με ωμό εκβιασμό και απαίτηση ανταλλαγμάτων κάθε είδους από τους εξαρτημένους χρήστες προκειμένου να τους παραχωρηθεί η παράνομη ουσία.

Για τους χρήστες βέβαια ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Οικονομική καταστροφή, εξευτελισμός κάθε είδους, συλλήψεις και γνωριμίες με τον υπέροχο κόσμο των «σωφρονιστικών καταστημάτων», κίνδυνοι για την υγεία είτε από τις ίδιες τις ανεξέλεγκτες ουσίες είτε από τον τρόπο και τα μέσα χορήγησής τους, κοινωνική περιθωριοποίηση, αδυναμία για εργασία, διαρκής αγωνία για την ανεύρεση της δόσης, με δυο λόγια υποβάθμιση της ποιότητας ζωής με κάθε τρόπο.

Το κόστος για την κοινωνία είναι τεράστιο. Δεν είναι μόνο η γιγάντωση του υποκόσμου και της διαφθοράς. Είναι η άδικη καταδίκη δεκάδων χιλιάδων πολιτών σε αδράνεια και περιθωριοποίηση, το κόστος των δικαστηρίων και του εγκλεισμού, η παράλογη χρεοκοπία πολλών για να θησαυρίζουν ανεξέλεγκτα και αφορολόγητα λίγοι.

Από όλη αυτή την ιστορία η κοινωνία μας μόνο χάνει. Πληρώνει συνέχεια λογαριασμούς και δεν εισπράττει ούτε ένα ευρώ.

Είναι καιρός να το συνειδητοποιήσουμε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά η καταστολή. Η παρανομία τρέφεται με απαγορεύσεις και οι πολίτες πληρώνουν το κόστος. Και η ελληνική κοινωνία δεν έχει πια την πολυτέλεια να βαυκαλίζεται με αυταπάτες. Το ταμπού της καταστολής και της απαγόρευσης έχει αποδεδειγμένα καταρρεύσει. Όσοι συνεχίζουν να το υπερασπίζονται βάζουν τις ιδεοληψίες τους πάνω από το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια χιλιάδων συμπολιτών μας, και κατανέμουν σε όλους μας το τεράστιο κόστος της ανορθολογικής εμμονής τους.