Monday, May 28, 2012

Ο χρόνος μας τελειώνει

Του Φώτη Γεωργελέ
Edito 393 - Athens Voice

Αυτή τη στιγμή ένας ολόκληρος πλανήτης παρακολουθεί με ανησυχία μια χώρα να ετοιμάζεται για άτακτη χρεοκοπία. Εμείς κατηγορούμε «τα κανάλια» γιατί «τρομοκρατούν το λαό». Αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση μάς θέτει την τελική ερώτηση: Μέσα ή έξω. Εμείς κατηγορούμε τα «εκβιαστικά διλήμματα».

Ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα καθορίζει την πραγματικότητα. Τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Ζούμε σε μια ελληνική εικονική πραγματικότητα, γι’ αυτό είμαστε από δω και πέρα, και κάθε μέρα, έτοιμοι να μας συμβεί το «ιστορικό ατύχημα» στην πραγματική ζωή.

Στα τηλεοπτικά παράθυρα και στα κομματικά γραφεία το πολιτικό σύστημα δίνει μάχες μόνο του, με τον εαυτό του, στραμμένο προς τις δημοσκοπήσεις, το συσχετισμό δυνάμεων, τις διερευνητικές εντολές, τις εκλογές. Αποκρούει, απαγκιστρώνεται, επαναδιαπραγματεύεται, επανεξετάζει, ακυρώνει, διαγράφει, καταγγέλλει, καταργεί. Μόνο του. Έχει χρησιμοποιήσει όλα τα ρήματα μιας διαπραγμάτευσης, χωρίς να διαπραγματευτεί με κανέναν. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι παρακολουθούν με απορία και περιέργεια αυτά τα περίεργα είδη ανθρώπων που ονομάζονται  Έλληνες πολιτικοί, «αριστεροί οικονομολόγοι». Μια πολιτική στραμμένη προς τα μέσα, όχι προς τα έξω. Φτιαγμένη για κομματικές πελατείες, όχι για πολίτες. Προσανατολισμένη σε κομματικά ποσοστά, όχι στα προβλήματα του κράτους.

Λέμε τι θέλουμε. Μόνοι μας. Όποιος θέλει τα πιο πολλά, είναι περισσότερο «φίλος του λαού». Θέλουμε να παίρνουμε δάνεια, αλλά χωρίς τους όρους των δανειακών συμβάσεων. Θέλουμε να είμαστε στο ευρώ, αλλά χωρίς να εφαρμόζουμε τις αποφάσεις της Ευρωζώνης. Θέλουμε τα λεφτά τους, αλλά να «απελάσουμε» την τρόικα. Χρειαζόμαστε τα λεφτά τους, αλλά όσοι μας δανείζουν είναι τοκογλύφοι. Κι εγώ ήθελα να γίνω Τζιμ Μόρισον και μετά Πασκάλ Μπρυκνέρ. Δεν έγινα. Η ζωή δεν συμφώνησε. Αμφιβάλλω αν θα συμφωνήσει ο πλανήτης ολόκληρος με τις επιθυμίες μιας χώρας 10 εκατομμυρίων. Στηριζόμαστε, ακόμα, στην ωριμότητα του παγκόσμιου συστήματος που προσπαθεί να αποφύγει τις αναταράξεις. Δεν έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στην ωριμότητα αυτή. Ο χρόνος μας τελειώνει.

Η ευρωπαϊκή κοινότητα, οι λαοί των άλλων χωρών, μας παρακολουθούν με απορία. Όσο περισσότερο κοντά μας είναι, όσο πιο προοδευτικοί, τόσο με μεγαλύτερη απορία. Λέμε ότι το κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει, τα αυστηρά δημοσιονομικά προγράμματα θα χαλαρώσουν. Αυτό που λένε στον υπόλοιπο κόσμο ηπιότερη προσαρμογή δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό που θέλουμε εμείς. Όταν λένε αντιμετώπιση της λιτότητας, εννοούν να κάνουν περισσότερα προς αυτή την κατεύθυνση απ’ όσα κάνουν ήδη. Να επιμηκύνουν δηλαδή τα δάνεια, όπως τα πήγαν στο 2040. Να μειώσουν ακόμα περισσότερο τα επιτόκια. Να διαγράψουν κι άλλο χρέος. Να μη βάζουν τόσο αυστηρά χρονοδιαγράμματα, να μας αφήσουν λίγο χρόνο περισσότερο για να αλλάξουμε τις παρωχημένες δομές.

Εμείς όμως δεν ζητάμε τίποτα απ’ αυτά. Ζητάμε να μην αλλάξουμε ακριβώς αυτές τις παρωχημένες δομές. Να μην καταργήσουμε τους χιλιάδες οργανισμούς, νομικά πρόσωπα, φορείς, εκ των οποίων ο ένας στους τρεις είναι πρακτικά ανύπαρκτος. Να μη μειώσουμε το ρόλο του κράτους-επιχειρηματία, να μην ιδιωτικοποιήσουμε επιχειρήσεις παθητικές, αν και μονοπώλια, που είναι παθητικές ακριβώς για να κερδίζει η κομματική γραφειοκρατία. Να μην αξιοποιήσουμε τη δημόσια γη για να την οικειοποιούνται τα Βατοπέδια. Να μη συγχωνεύσουμε τα 2.000 τμήματα του δημοσίου που έχουν μόνο τμηματάρχες χωρίς υπαλλήλους. Να μην ανοίξουμε τις αγορές, να μην ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα, να μη σταματήσουμε να φυτεύουμε ανά την επικράτεια κρατικά μέσα ενημέρωσης, σχολές και στρατόπεδα, για να συνεχίζεται η λεηλασία.

Αυτά δεν θα τα δεχτεί κανείς. Γιατί αυτά δημιουργούν τα ελλείμματα, εμποδίζουν την ανάπτυξη. Δυστυχώς, παρά τους μύθους, το ελληνικό πολιτικό σύστημα διαπραγματεύτηκε ήδη και μάλιστα πολύ καλά όλο αυτό το διάστημα. Προσπαθώντας να μη θίξει τα παγιωμένα συμφέροντα. Κρυμμένο πίσω από οριζόντιες μειώσεις και φόρους που το ίδιο επέβαλε για να μην προχωρήσει σε κάθετες μεταρρυθμίσεις, κατηγορεί τους «ξένους» για το αδιέξοδο.

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου φτάσαμε με το παραπλανητικό δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου πάμε με το πιο πραγματικό δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Μόνο που κι αυτό το δίλημμα είναι οπισθοδρόμηση σε σχέση με την κατάστασή μας δυο χρόνια πριν. Όταν ξεκινήσαμε συζητούσαμε για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν. Τώρα όλα αυτά έχουν ξεχαστεί. Έχει επικρατήσει η ατζέντα του αντιμνημονίου.

Το παρωχημένο σύστημα εξουσίας αντέδρασε στις απειλές, αμφισβητώντας και την ίδια την εθνική επιλογή της σύνδεσης με την Ευρώπη: Μόνο αν δεν απειλούνται τα συμφέροντά τους. Αναδιατάσσοντας το πολιτικό σκηνικό και εκβιάζοντας, προειδοποιεί προς πάσα κατεύθυνση: Αν τα πρώην μεγάλα κόμματα παριστάνουν ότι θα προχωρήσουν στις αλλαγές που χρειάζονται έστω και στα λόγια, υπάρχουν κι άλλοι εκλεκτοί που τις αμφισβητούν ευθέως. Δεν θα αποκρατικοποιήσουν, αλλά θα κρατικοποιήσουν και τα υπόλοιπα. Δεν θα μειώσουν την κρατική γραφειοκρατία, θα προσλάβουν κι άλλους. Δεν θα μειώσουν τα ελλείμματα, θα τα αυξήσουν. Έστω κι αν αυτό σημαίνει τύπωμα πληθωριστικών δραχμών.

Το μήνυμα ελήφθη. Το σύστημα αλλάζει πρόσωπα για να μείνει ίδιο. Συντεχνίες, κρατική γραφειοκρατία, συνδικαλιστές κρατικών επιχειρήσεων, πελατειακές ομάδες ορφανές από το Πασόκ, επιχειρηματικότητα της δραχμής, μετακινούνται με μεγάλη ευκολία σε όλο το διάνυσμα από τα δεξιά ως τα αριστερά, αρκεί να υπερασπίσουν την ακινησία.

Κανείς δεν τοποθετείται επί των πραγματικών προβλημάτων της χώρας. Ποιο πρόγραμμα, ποιες μεταρρυθμίσεις. Πώς θα μειωθούν τα ελλείμματα χωρίς οριζόντιες μειώσεις, πώς θα λειτουργήσει ο αποδιοργανωμένος δημόσιος τομέας, πώς θα μειωθεί το κόστος του για να μη χρεοκοπήσει τελείως ο ιδιωτικός τομέας. Θετική πρόταση δεν υπάρχει, γιατί το συντεχνιακό πολιτικό σύστημα ούτε φαντάζεται ότι μπορεί να υπάρξει μια χώρα που παράγει, χωρίς να ζει από τα δανεικά. Το πραγματικό δίλημμα, εκσυγχρονισμός ή οπισθοδρόμηση, έχει απομακρυνθεί. Αυτή η χώρα αναρωτιέται ακόμα τα βασικά, αν θα είναι στην Ευρώπη ή την Αφρική.

55 comments:

  1. Φώτη πήραμε άδεια από τη σημαία και αναδημοσιεύουμε. Πολύ καλό το editorial

    ReplyDelete
  2. Κανονικά θα έπρεπε να ξαναγράψω τα ίδια, ξανά και ξανά, σχετικά με την εκούσια προώθηση ανύπαρκτων διλημμάτων, όπως ακριβώς κάνουν τα γκεμπελικά ΜΜΕ εδώ και 2 χρόνια.

    Αντί αυτού, παραθέτω το παρακάτω, χωρίς περαιτέρω σχόλιο:

    "False dilemma" (Wikipedia):

    >> http://en.wikipedia.org/wiki/False_dilemma

    "...False dilemma can arise intentionally, when fallacy is used in an attempt to force a choice (such as, in some contexts, the assertion that "if you are not with us, you are against us"). But the fallacy can also arise simply by accidental omission of additional options rather than by deliberate deception..."

    Λίγο παρακάτω στο άρθρο έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα σημείωση, που εξηγεί λίγο-πολύ την ψυχολογική κατάσταση και τη δυνατότητα (αδυναμία) αντίληψης των πραγμάτων που δρούνε φανατικά με "διπολική λογική":

    "...In psychology, a related phenomenon to the false dilemma is black-and-white thinking. Many people routinely engage in black-and-white thinking, an example of which is someone who labels other people as all good or all bad..."

    Νομίζω αυτό το τελευταίο συνοψίζει ολόκληρο τον μιντιακό πόλεμο τρομοκρατίας που ζούμε εδώ και δύο χρόνια συνεχώς, με ακριβώς τα ίδια "επιχειρήματα".

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εσύ, θέλω, πριν γράψεις κάτι άλλο, να μου εξηγήσεις πως πληρώνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι φόρο, όπως είπες στο προηγούμενο ποστ. Σε ικετεύω να μου εξηγήσεις. Θέλω να το καταλαβω.

      Delete
    2. False dilemmas και false consciousness. Όλα έννοιες της θεολογίας του μαριξισμού. Πότε θα ξεμπερδέψουμε από αυτά δεν γνωρίζω. To δίλημμα είναι de facto αυτό. Ευρώ ή Δραχμή; Ευρώπη ή Βαλκάνια; Λίγη σημασία έχει αν το 85% λέει ναι στο ευρώ όταν το 62% δεν θέλει καμία μεταρρύθμιση. Άσε τη λιτότητα. Για μεταρρυθμίσεις λέμε τώρα. Αυτό το ιδανικό της έμπειρης παρθένας θα μας φάει.

      Delete
    3. Το έχω ξαναγράψει. Αυτό το παιδί πρέπει να είναι αποτυχημένο πείραμα του ΚΚΕ.

      Delete
    4. Ξεπερασμένες ψυχολογικές κλισεδούρες...

      Delete
    5. @Giannis:

      >> http://g700.blogspot.com/2012/05/blog-post_24.html?showComment=1338196387368#c958837955923863889

      Delete
    6. Δηλαδή αυτό;;;;

      JagaMay 28, 2012 12:13 PM
      @Giannis:

      Δεν σε θεωρώ χαζό. "Παρακράτηση Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών" λέγεται. Όπως και οι ασφαλιστικές εισφορές, παρακρατούνται από το μισθό ή τη σύνταξη.

      >> http://reviews.in.gr/finance/forologia/article/?aid=1231147471

      Επιπλέον, ακριβώς επειδή μιλάμε για μισθούς και συντάξεις, η βεβαίωση ετήσιων αποδοχών που βγαίνεισ το τέλος του έτους δεν μπορεί να κρύβει πληρωμές (δεν συμφέρει άλλωστε τον εργοδότη). Άρα ο υπάλληλος ή συνταξιούχος φορολογείται 100% στα έσοδά του.

      Δεν μπορεί, κάπου θα το έχεις ακούσει...

      Delete
    7. Δεν το καταλαβαίνω. Πρέπει να το εξηγήσεις κι άλλο. Είναι σημαντικό!!

      Οι φόροι που επιβάλλει το κράτος είναι ή δεν είναι τα έσοδά του;;; Σε λεφτά. Σε ρευστό. Δηλαδή χρήμα που μπαίνει στο ταμείο. Πως αλλιώς να το πώ;

      Είναι ή δεν είναι αυτό οι φόροι;;;

      Εσύ με το να μου λες ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνουν φόρο στο κράτος, μου λες ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν λεφτά στον εργοδότη τους. Αυτό πρέπει να μου το εξηγήσεις πως γίνεται.

      Delete
    8. @Giannis:

      Τελικά έχεις δίκιο, χρειάζεσαι πολύ εξήγηση:

      1. Ο εργαζόμενος παράγει έργο, το οποίο εμπεριέχει υπεραξία.

      2. Η υπεραξία αυτό μεταφράζεται σε χρήμα, το οποίο δικαιούται βάσει του νόμου.

      3. Μέρος του ποσού που δικαιούται, παρακρατείται από τον εργοδότη για ασφαλιστικές εισφορές και για φόρους, που πάνε στα αντίστοιχα ταμεία.

      Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις; Το ότι το κράτος πληρώνει κατά ποσοστό λιγότερο το μισθό των δημόσιων υπαλλήλων (παρακράτηση) ή απλά θεωρείς ότι δεν θα έπρεπε να τους πληρώνει καθόλου;

      Delete
    9. Να σου πω.

      Οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται από το κράτος.

      Ό,τι το κράτος δεν πληρώνει στους ΔΥ, δεν είναι έσοδο. Απλώς δεν είναι έξοδο.


      Επειδή κάποιος σου δίνει ένα χαρτάκι που λέει ότι σου παρακράτησα χ ποσό, δεν σημαίνει ότι αυτό μου το πλήρωσες εσύ. Και στην Ελλάδα δεν σημαίνει και ότι υπάρχει. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα αυτό το ποσό δεν υπάρχει. Αφού έχουμε πρωτογενές έλλειμμα. Αυτό, σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα του δημοσίου, την παραγωγικότητα, τους δείκτες επιχειρηματικότητας κλπ κλπ κλπ που ισχύουν για την Ελλάδα, μας δείχνουν και την υπεραξία του έργου των ΔΥ ως συνόλου.

      Η χώρα περνάει μία φοβερή δημοσιοοικονομική κρίση, όπου το κράτος είναι υπερχρεωμένο και πρέπει και να μειώσει τα έξοδά του και να αυξήσει τα έσοδά του.

      Ο Τσίπρας θέλει να προσλάβει κι άλλους στο δημόσιο για να βγούμε από την κρίση.

      Και σκέφτομαι τώρα εγώ. Ρε μπας και πιστεύετε ότι το κράτος θα κερδίσει κιόλας από αυτούς τους έξτρα, επειδή θα γράφετε σε ένα χαρτάκι ότι τους παρακρατήσατε χ λεφτά;;;


      -Α και πού'σαι. Τον προηγούμενο μήνα τους υπαλλήλους στην εταιρία τους πλήρωσα κατά μέσο όρο 1257,39 ευρώ τον καθένα. Θα τους κόψω ένα χαρτί που θα λέει ότι παρακράτησα κατά μέσο όρο 1,000,000,000 ευρώ από τον καθένα και θα ενημερώσω το λογιστή ότι βγάλαμε κέρδος 17 μύρια.

      Γαμάτο.

      Delete
    10. δημοσιονομική

      Delete
    11. "Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις; Το ότι το κράτος πληρώνει κατά ποσοστό λιγότερο το μισθό των δημόσιων υπαλλήλων"

      Λιγότερο από τί;;; Από αυτό που δεν έχει;;; (Πρωτογενές έλλειμμα).

      Γαμάτο έσοδο. Γαμάτος φόρος.

      Τελικά εμείς έχουμε πλούσιο κράτος και δεν το είχαμε καταλάβει.

      Delete
    12. @Giannis:

      Από ότι κατάλαβα, η αξίας της δουλειάς κάποιου θεωρείς ότι καθορίζεται από το πόσα θέλει να του δώσει ο εργοδότης του, όποιος και να είναι αυτός.

      Δηλαδή η έννοια της εργατώρας και η κοστολόγησή της, ανάλογα με το είδος της δουλειάς και το skill level (τεχνογνωσία) του καθενός, απλά δεν υπάρχει.

      ΑΥΤΟ ακριβώς εννοώ όταν λέω ότι χωρίς συγκεκριμένες μετρικές και μεθοδολογίες, οποιαδήποτε κουβέντα περί "παραγωγικότητας" και "ανταγωνιστικότητας" είναι παπάρες νερόβραστες.

      Αν τώρα εσύ θέλεις να κάνεις "παρακράτηση" από τους μισθούς των υπαλλήλων σου, δηλώνοντας ότι αυτά πάνε για φόρους, δεν θα είσαι ο πρώτος. Αυτό ακριβώς σημαίνει φοροδιαφυγή, ακριβώς όπως π.χ. και η "μη απόδοση ΦΠΑ".

      Ρώτα πάντως το λογιστή σου, γιατί τώρα μπαινοβγαίνει πολύς κόσμος στην Ευελπίδων με "βραχιολάκια" για ακριβώς αυτές τις παρανομίες. Το επιχείρημα του "πρωτογενούς ελλείμματος" δεν κάνει ούτε για παράσταση Καραγκιόζη.

      Delete
    13. Θα σε ρώταγα με βάση ποια μεθοδολογία estimation καθορίζεις την απαιτούμενη εργασία (σε mm) προϊόντος ή υπηρεσίας, δηλαδή πως ακριβώς καθορίζεις το καθαρό κόστος (υλικά + εργασία), πως το μεταφράζεις σε χρήμα, με τι risk plan, ποιο συντελεστή κέρδους βάζεις από πάνω (+φόρους) και ποια είναι τελικά η "ανταγωνιστική" τιμή που προσφέρεις.

      Αλλά ξέχασα, το QQA είναι ανέκδοτο, είναι για "τους άλλους". Εμείς απλά βάζουμε στο ταμπελάκι όσο αντέχει το πορτοφόλι του πελάτη. Και πληρώνουμε τους εργαζόμενους όσο θεωρούμε εμείς "δίκαιο".

      Delete
    14. This comment has been removed by the author.

      Delete
    15. This comment has been removed by the author.

      Delete
    16. This comment has been removed by the author.

      Delete
    17. JagaMay 29, 2012 9:53 PM
      "@Giannis:

Από ότι κατάλαβα, η αξίας της δουλειάς κάποιου θεωρείς ότι καθορίζεται από το πόσα θέλει να του δώσει ο εργοδότης του, όποιος και να είναι αυτός."


      Πού το είπα αυτό το άσχετο που πετάς;;; Άντε να σου απαντήσω:
      Η αξία της δουλειάς του οποιουδήποτε εξαρτάται πως την αισθάνεται ο ίδιος. Η χρηματική αξία της δουλειάς κάποιου από το πόσο είναι διατεθιμένοι να πληρώσουν για αυτό που παράγει η δουλειά του (έιδος, υπηρεσία και ό,τι άλλο) όσοι έχουν πρόσβαση στο προϊόν.


      




      "Δηλαδή η έννοια της εργατώρας και η κοστολόγησή της, ανάλογα με το είδος της δουλειάς και το skill level (τεχνογνωσία) του καθενός, απλά δεν υπάρχει."



      Αυτό πάλι πού το είπα; Για οποιαδήποτε κοστολόγηση, ισχύει αυτό που είπα και παραπάνω. Όποιος κι αν είναι αυτός που πληρώνει. Είτε είναι πελάτης, είτε φορολογούμενος είτε ό,τι άλλο, αυτός που χρησιμοποιεί το προϊόν/υπηρεσία.




      

"ΑΥΤΟ ακριβώς εννοώ όταν λέω ότι χωρίς συγκεκριμένες μετρικές και μεθοδολογίες, οποιαδήποτε κουβέντα περί "παραγωγικότητας" και "ανταγωνιστικότητας" είναι παπάρες νερόβραστες."


      Ε, βέβαια τι είναι "παραγωγικότητα"; Τί είναι "ανταγωνιστικότητα"; Παπάρες. Με κάτι τέτοια προσπαθεί να μας ξεγελάσει η τρόικα. Δεν μετριούνται αυτά. Είναι σαν την αγάπη. Μπορώ να πώ εγώ αν αγαπάω περισσότερο το ένα μου παιδί από το άλλο; Έτσι και με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Μπορεί κανείς να πει αν εμείς ή οι Γερμανοί είναι πιο παραγωγικοί ή ανταγωνιστικοί;; Όχι βέβαια!! Αφηρημένες έννοιες. Δεν θα καθόμαστε να τις σκεφτόμαστε και πολύ. Εδώ έχουμε ολόκληρο ταξικό πόλεμο να σκεφτούμε.


      



      "Αν τώρα εσύ θέλεις να κάνεις "παρακράτηση" από τους μισθούς των υπαλλήλων σου, δηλώνοντας ότι αυτά πάνε για φόρους, δεν θα είσαι ο πρώτος. Αυτό ακριβώς σημαίνει φοροδιαφυγή, ακριβώς όπως π.χ. και η "μη απόδοση ΦΠΑ"."


      Τώρα αυτό πώς σου ήρθε;;; Είπα εγώ ότι θα δηλώσω ότι αυτά θα πάνε για φόρους;;; Απλώς ακολουθώ τη "λογική" σου. Το κράτος είναι εργοδότης. Εγώ είμαι επίσης εργοδότης. Εσύ λες ότι ό,τι δεν πληρώνει το κράτος στους ΔΥ μπορούν να θεωρηθούν έσοδα, επειδή κάποιος αποφάσισε να γράψει σε ένα χαρτάκι έναν αριθμό (για λεφτά που δεν υπάρχουν). Ε, και εγώ σου λέω μετά ότι μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος γιατί έβγαλα με τον τρόπο σου 17 εκατομύρια τον Απρίλη. Μπορώ; Δε νομίζω….




      

"Ρώτα πάντως το λογιστή σου, γιατί τώρα μπαινοβγαίνει πολύς κόσμος στην Ευελπίδων με "βραχιολάκια" για ακριβώς αυτές τις παρανομίες. Το επιχείρημα του "πρωτογενούς ελλείμματος" δεν κάνει ούτε για παράσταση Καραγκιόζη."


      Αυτή η παράγραφος είναι λίγο ό,τι να' ναι. Τι βραχιολάκια και ποιες παρανομίες;; Εκτός άμα θεωρείς τη "λογική" σου παράνομη… Ίσως θα έπρεπε να είναι.

      Και αυτό το άσχετο με τα βραχιολάκια για το πρωτογενές έλλειμμα τί είναι; Εσένα δεν σε απασχολεί το πρωτογενές έλλειμμα; Ή μήπως νομίζεις ότι θα το καλύψεις με τους καινούριους ΔΥ που θέλεις να προσλάβεις; Τι θα κάνεις; Θα τους δίνεις 1300 πραγματικά ευρώπουλα τον καθένα κάθε μήνα και μετά θα γράφεις σε ένα χαρτί ότι τους παρακρατείς 1,000,000 και πάει το έλλειμμα;;

      Delete
    18. "Αλλά ξέχασα, το QQA είναι ανέκδοτο, είναι για "τους άλλους". Εμείς απλά βάζουμε στο ταμπελάκι όσο αντέχει το πορτοφόλι του πελάτη. Και πληρώνουμε τους εργαζόμενους όσο θεωρούμε εμείς "δίκαιο"."


      Ο εργαζόμενος διαπραγματεύεται με τον εργοδότη με βάση το πως αποτιμά το προϊόν (όποιο κι αν είναι αυτό) ο καταναλωτής (όποιος κι αν είναι αυτός). Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Διαφορετικά κλείνει η επιχείρηση. Ή χρεοκοπεί η χώρα.

      Είναι απλά τα πράγματα Jaga. Αν δεν παράγουμε ή παρέχουμε κάτι για το οποίο κάποιος με λεφτά είναι διατεθιμένος να πληρώσει, δεν θα έχουμε λεφτά. Αν αποφασίσουμε να τυπώσουμε δικά μας λεφτά, αλλά πάλι χωρίς να παράγουμε κάτι που να το θέλει κάποιος, με τα λεφτά μας θα μπορούμε να αγοράσουμε μόνο το δικό μας αέρα κοπανιστό.

      Την τελευταία παράγραφο να την προσέξεις. Αποτυπώνει μία πολύ απλή πραγματικότητα που όλα τα Συριζοοικονομικά του κόσμου δεν την αλλάζουν με τίποτα.

      Delete
    19. Από τη μια λες ότι η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα είναι μετρήσιμες. Από την άλλη λες ότι η αξία της εργασίας εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το πόσο έχει να πληρώσει ο πελάτης.

      Μάλλον τα έχεις μπλέξει άσχημα. Τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τη χρηματιστηριακή αξία, αφορούν αηιολόγηση εργασίας (mm) και πρωτογενών υλικών, πάνω στα οποία μπαίνει το ποσοστό κέρδους. Στη χρηματιστήριο "εμπορεύεται" η προοπτική ανάπτυξης, δηλαδή τα ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ κέρδη της επιχείρησης, όχι πόσο πουλάει αυτή τη στιγμή. Άλλο πράγμα οι μετοχές της, άλλο τα προϊόντα της.

      Επίσης, τα λεφτά που "βάζει στην τσέπη" το κράτος ως παρακρατηθέντες φόρους πληρώνουν σχολεία, νοσοκομεία, στρατό, αστυνομία, πυροσβεστική. Προς το παρόν δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι εσύ δεν θέλεις τίποτα από όλα αυτά, άρα να σου επιτρέπει να πληρώνεσαι και να πληρώνεις χωρίς φορολόγηση. Τα υπόλοιπα που λες είναι ασκήσεις παραλογισμού. Δεν μπορώ αν το εξηγήσω αλλιώς.

      Τέλος, ο εργαζόμενος σαφώς και ΔΕΝ διαπραγματεύεται με βάση του πόσο αποτιμάται το προϊόν της επιχείρησης που θα τον προσλάβει αλλά του πόσο αποτιμά ο ίδιος τη δική του εργασία, δηλαδή αν θα πληρωθεί όσο πιστεύει ότι αξίζει. Αν είναι "ακριβός" για την επιχείρηση και του ρποτείνονται λιγότερα, τότε απλά δεν υπάρχει συμφωνία. Το αν βγαίνει ή όχι η επιχείρηση του είναι εντελώς αδιάφορο, εκτός αν είναι ταυτόχρονα και μέτοχος. Αν δεν είναι, απλά αλλάζει εργασία.

      Και η επιχείριση φυσικά πρέπει να κλείσει (όχι να "διασωθεί" ως "too big to fail") ως μη βιώσιμη, συνυπολογίζοντας φυσικά και το παραγόμενο έργο: αν είναι παροχής κρατικού/κοινωνικού έργου (π.χ. νοσοκομείο) σαφώς και θα έχει κάποιο κόστος αντί κέρδους στον ισολογισμό, είναι απόλυτα φυσιολογικό, αρκεί αν μην είναι υπερβολικό και να μην οφείλεται σε λαμογιές.

      Και μην αρχίσουμε πάλι το τροπάριο αν οι ΔΕΚΟ πρέπει να είναι κερδοφόρες, γιατί τότε οι μόνες εταιρίες που θα έπρεπε να λειτουργούν στο Β'ΠΠ θα ήταν π.χ. η IBM που "διευκόλυνε" με τα προϊόντα της τόσο τους Γερμανούς όσο και του συμμάχους, ενώ τα κράτη βυθίζονταν στο χρέος για να επιβιώσουν (στρατό, όπλα, τροφοδοσία, νοσοκομεία, συσσίτια).

      Και κάτι τελευταίο:
      "...Αν δεν παράγουμε ή παρέχουμε κάτι για το οποίο κάποιος με λεφτά είναι διατεθιμένος να πληρώσει, δεν θα έχουμε λεφτά..."
      Αν θεωρείς ότι το τελικό παραγόμενο προϊόν είναι τα χρήματα, και μάλιστα συγκεκριμένου νομίσματος, τότε ναι έχεις δίκιο. Μόνο που μι φρατζόλα ψωμί έχει ακριβώς την ίδια βασική αξία, όπου και να βρίσκεσαι, σε όποιο νόμισμα και να συναλλάσσεσαι. Η "χρηματιστηριακή" αξία είναι αυτή που αλλάζει, εκεί είναι που παίζεται όλο το παιχνίδι: ο μαυραγορίτης την αγοράζει πολύ πιο κάτω και την πουλάει πολύ πιο πάνω από την πραγματική τιμή. Όταν αυτό γίνεται με αυστηρούς κανόνες και έλεγχο, λέγεται "αγορά". Όταν γίνεται ασύδοτα, μονοπωλιακά και με συναλλαγές-φούσκες, λέγεται απλώς απάτη. Μάντεψε τι από τα δύο συμβαίνει τώρα, στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα.

      Delete
    20. "Από τη μια λες ότι η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα είναι μετρήσιμες. Από την άλλη λες ότι η αξία της εργασίας εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το πόσο έχει να πληρώσει ο πελάτης."


      Από το πόσο θέλει να πληρώσει ο πελάτης, όχι από το πόσο έχει.

      Ανταγωνιστικότητα : πόσο θέλει αυτό που του προσφέρεις εσύ, σε σύγκριση με αυτά που προσφέρουν άλλοι (μετρήσιμο).

      Παραγωγικότητα : πόσο από αυτό που θέλει μπορείς να του προσφέρεις (μετρήσιμο).




      "

Μάλλον τα έχεις μπλέξει άσχημα. Τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τη χρηματιστηριακή αξία, αφορούν αηιολόγηση εργασίας (mm) και πρωτογενών υλικών, πάνω στα οποία μπαίνει το ποσοστό κέρδους. Στη χρηματιστήριο "εμπορεύεται" η προοπτική ανάπτυξης, δηλαδή τα ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ κέρδη της επιχείρησης, όχι πόσο πουλάει αυτή τη στιγμή. Άλλο πράγμα οι μετοχές της, άλλο τα προϊόντα της."



      Μόνος σου αναφέρεις τα άσχετα για το χρηματιστήριο. Δε μιλάμε γι' αυτό εδώ.




      
"Επίσης, τα λεφτά που "βάζει στην τσέπη" το κράτος ως παρακρατηθέντες φόρους πληρώνουν σχολεία, νοσοκομεία, στρατό, αστυνομία, πυροσβεστική. Προς το παρόν δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι εσύ δεν θέλεις τίποτα από όλα αυτά, άρα να σου επιτρέπει να πληρώνεσαι και να πληρώνεις χωρίς φορολόγηση. Τα υπόλοιπα που λες είναι ασκήσεις παραλογισμού. Δεν μπορώ αν το εξηγήσω αλλιώς.
"


      Δεν τα ΒΑΖΕΙ στην τσέπη, αυτό λέμε τόση ώρα. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, απλώς θα τα ΚΡΑΤΟΥΣΕ στην τσέπη και ίσως τα διέθετε αλλού. Στην Ελλάδα ΔΕΝ τα κρατάει καν στην τσέπη, γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχουν (πρωτογενές έλλειμμα - το επιχείρημα του Καραγκιόζη, σύμφωνα με σένα. Κούνια που σε κούναγε…). Οι ανύπαρκτοι φόροι των ΔΥ είναι απλώς ένα νούμερο που κάποιος αποφάσισε να γράψει σε ένα χαρτί. Αυτό το νούμερο δεν στηρίζεται πουθενά.




      
"Τέλος, ο εργαζόμενος σαφώς και ΔΕΝ διαπραγματεύεται με βάση του πόσο αποτιμάται το προϊόν της επιχείρησης που θα τον προσλάβει αλλά του πόσο αποτιμά ο ίδιος τη δική του εργασία, δηλαδή αν θα πληρωθεί όσο πιστεύει ότι αξίζει. Αν είναι "ακριβός" για την επιχείρηση και του ρποτείνονται λιγότερα, τότε απλά δεν υπάρχει συμφωνία. Το αν βγαίνει ή όχι η επιχείρηση του είναι εντελώς αδιάφορο, εκτός αν είναι ταυτόχρονα και μέτοχος. Αν δεν είναι, απλά αλλάζει εργασία."


      Οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης, ως σύνολο, διαπραγματεύονται με βάση το τί βγάζει η επιχείρηση. Ο καθένας ξεχωριστά, με βάση το ποσοστό αυτού που βγάζει η επιχείρηση για το οποίο πιστεύει ότι είναι υπεύθυνος.




      


      "Και η επιχείριση φυσικά πρέπει να κλείσει (όχι να "διασωθεί" ως "too big to fail") ως μη βιώσιμη, συνυπολογίζοντας φυσικά και το παραγόμενο έργο: αν είναι παροχής κρατικού/κοινωνικού έργου (π.χ. νοσοκομείο) σαφώς και θα έχει κάποιο κόστος αντί κέρδους στον ισολογισμό, είναι απόλυτα φυσιολογικό, αρκεί αν μην είναι υπερβολικό και να μην οφείλεται σε λαμογιές.
"


      Μία δημόσια επιχείρηση που έχει χασούρα συντηρείται από τους φορολογούμενους που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες που προσφέρει, για όσο καιρό οιο φορολογούμενοι-πελάτες πιστεύουν ότι η υπηρεσία αξίζει τα λεφτά τους.

      Όταν ένα κράτος καταρρέει, όπως τώρα το Ελληνικό, διότι και τα δανεικά τελειώνουν και έχουμε πρωτογενές έλλειμμα




      "
Και μην αρχίσουμε πάλι το τροπάριο αν οι ΔΕΚΟ πρέπει να είναι κερδοφόρες, γιατί τότε οι μόνες εταιρίες που θα έπρεπε να λειτουργούν στο Β'ΠΠ θα ήταν π.χ. η IBM που "διευκόλυνε" με τα προϊόντα της τόσο τους Γερμανούς όσο και του συμμάχους, ενώ τα κράτη βυθίζονταν στο χρέος για να επιβιώσουν (στρατό, όπλα, τροφοδοσία, νοσοκομεία, συσσίτια)."


      Τι άσχετο είναι τούτο πάλι;



      Delete
    21. "

Και κάτι τελευταίο:
"...Αν δεν παράγουμε ή παρέχουμε κάτι για το οποίο κάποιος με λεφτά είναι διατεθιμένος να πληρώσει, δεν θα έχουμε λεφτά..."
Αν θεωρείς ότι το τελικό παραγόμενο προϊόν είναι τα χρήματα, και μάλιστα συγκεκριμένου νομίσματος, τότε ναι έχεις δίκιο. Μόνο που μι φρατζόλα ψωμί έχει ακριβώς την ίδια βασική αξία, όπου και να βρίσκεσαι, σε όποιο νόμισμα και να συναλλάσσεσαι. Η "χρηματιστηριακή" αξία είναι αυτή που αλλάζει, εκεί είναι που παίζεται όλο το παιχνίδι: ο μαυραγορίτης την αγοράζει πολύ πιο κάτω και την πουλάει πολύ πιο πάνω από την πραγματική τιμή. Όταν αυτό γίνεται με αυστηρούς κανόνες και έλεγχο, λέγεται "αγορά". Όταν γίνεται ασύδοτα, μονοπωλιακά και με συναλλαγές-φούσκες, λέγεται απλώς απάτη. Μάντεψε τι από τα δύο συμβαίνει τώρα, στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα."


      Δεν είπα ότι το τελικό προιόν είναι τα λεφτά. Είπα ότι αν κανείς δεν θέλει το προϊόν μας, δεν θα έχουμε λεφτά. Αν δεν έχουμε λεφτά δεν μπορούμε να αγοράσουμε τις πρώτες ύλες για να συνεχίσουμε να παράγουμε το προϊόν. Ούτε για να το πουλήσουμε, ούτε για να το καταναλώσουμε οι ίδιοι. Εκτός κι αν είμαστε αυτάρκεις στις πρώτες ύλες. Για πόσο προϊόντα είμαστε αυτάρκεις στις πρώτες ύλες (άσε πια τεχνογνωσία, οργάνωση υποδομές κλπ);

      Tα άλλα είναι άσχετα με αυτό που λέμε τώρα, αλλά σχετικά με την Ελλάδα. Στην Ελλάδα γίνονται όλα ασύδωτα και μονοπωλιακά. Αυτό θέλει να συντηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Καμμένος και η ΧΑ, ενώ όλοι οι άλλοι αποδέχονται ότι πρέπει να αλλάξουμε προς μία υγιή αγορά. Ελάχιστοι προσπαθούν και να το πετύχουν (να αλλάξουμε).

      Delete
  3. Λέει ο Σημίτης σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής

    Δεν αποφασίζουμε μόνο εμείς αν θα μείνουμε ή όχι στη ζώνη του ευρώ. Κοθορίζουν τις εξελίξεις εκτός από εμάς οι εταίροι και οι δανειστές μας, οι αγορές και οι δυναμικές που θέτουμε σε κίνηση με τις ενέργειές μας. Ο ισχυρισμός ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα τολμήσουν να διακόψουν τη χρηματοδότησή μας διότι η ζημιά που θα υποστούν από την πτώχευση της Ελλάδας είναι εξαιρετικά μεγάλη είναι εξωπραγματικός. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος γι' αυτούς είναι να εμπεδωθεί η αρχή ότι τα δανεικά μπορεί να είναι και αγύριστα.

    ReplyDelete
  4. O xronos teleionei gia tous "amoirous eythynon". Allagi antilipsis, apoktisi syneidisis eythynis. Mporoume?

    ReplyDelete
  5. "Οκτώ μύθοι και η πραγματικότητα". Η Καθημερινή.

    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100027_27/05/2012_483719

    ReplyDelete
  6. Ο Γεωργελές, όπως πάντα, τα λέει όλα. Με αμεσότητα, διεισδυτικότητα και χωρίς κομπλεξισμούς. Ευτυχώς εξακολουθεί να υπάρχει η ελεύθερη, ανόθευτη γραφή. Τα σέβη μου.

    ReplyDelete
  7. Ο γεωργελές,δάφνη μου,μαζί με τον κωστόπουλο ήθελαν να φτιάξουν στάνη για "γκόμενες ελευθέρας βοσκής" στη μύκονο.Τα σέβη σου,λοιπόν,πρόσεχε που τα στέλνεις τόσο εύκολα.Το πρόσωπό του,άλλωστε αποτυπώνει τη δεκαετία των 80ς,αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Άλλοι ξεκόλλησαν απ' τη δεκαετία του '80, άλλοι παρέμειναν επικίνδυνα κολλημένοι σ' αυτήν, αν καταλαβαινόμαστε, όπως λες κι εσύ.
      Τα μαθήματα ηθικής ίσως είναι χρησιμότερα σε όσους νομιμοποίησαν με την ψήφο τους το "ήθος" αρχηγού κόμματος-ιδιοκτήτη "αγνώστου ταυτότητος" ξενοδοχείου (εν αγνοία του, φυσικά...). Για να μην αναφερθώ στον ουχί-μικρό-αριθμό όσων κυριεύτηκαν από "τηλεφωνικό πανικό" στην υπόθεση των "σεσημασμένων" γυναικών... O tempora o mores...

      Delete
    2. Κι αν μέσα στον ουχί- μικρό- αριθμό είναι και ο αδελφός μας,ο μπαμπάς μας ή το boyfriend?

      Delete
  8. "Μήνυμα αποποίησης ευθυνών Λαγκάρντ προς Ελλάδα. Του Πάνου Παναγιώτου" (29/5/2012):

    >> http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/minyma-apopoiisis-eythynon-lagkarnt-pros-ellada-toy-panoy-panagiotoy

    "...Η φορολογική αυτή συνείδηση μάλλον απουσίαζε όταν η κ. Λαγκάρντ με συνοπτικές διαδικασίες και παρακάμπτοντας τη γαλλική δικαιοσύνη εξασφάλιζε την πληρωμή αποζημίωσης 285 εκ. ευρώ από το γαλλικό κράτος στον πρώην σοσιαλιστή υπουργό και στη συνέχεια ένθερμο υποστηρικτή της κυβέρνησης Σαρκοζί, Μπερνάρντ Ταπιέ για διαφορά του με την Credit Lyonnais, προκαλώντας εισαγγελική παρέμβαση με το αίτημα για πλήρη εξέταση του ζητήματος αλλά και το ξέσπασμα ενός υπό εξέλιξη σκανδάλου στη Γαλλία..."

    Να θυμηθούμε ότι και στην Αργεντινή το ΔΝΤ, ξαφνικά "τα πήρε στο κρανίο" και αποφάσισε να σηκωθεί να φύγει, μετά από χρόνια απάνθρωπης λιτότητας και αποτυχίας του εκεί "προγράμματος", βυθίζοντας τη χώρα στο χάος.

    Και εκεί βέβαια δεν υπήρχε κανένας Τσίπρας ή άλλος αντιμνημονιακός να κατηγορήσουν. Απλά το έκαναν, τη χειρότερη χρονική στιγμή.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εσύ, θέλω, πριν γράψεις κάτι άλλο, να μου εξηγήσεις πως πληρώνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι φόρο, όπως είπες στο προηγούμενο ποστ (και τα μετέφερα παραπάνω). Σε ικετεύω να μου εξηγήσεις. Θέλω να το καταλαβω.

      Delete
    2. Βασικά για όλα φταίει το Q_Q_A.

      Delete
    3. @Giannis:

      >> http://g700.blogspot.com/2012/05/blog-post_28.html?showComment=1338283186825#c1685431198325407914

      Νομίζω ότι σου έχει κολλήσει η εμμονή πως οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πληρώνουν φόρους...

      Delete
    4. Οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται από το κράτος.

      Ό,τι το κράτος δεν πληρώνει στους ΔΥ, δεν είναι έσοδο. Απλώς δεν είναι έξοδο.

      Δες παραπάνω. Έχω μιά εμμονή με την πραγματικότητα. Είναι αλήθεια.

      Delete
    5. ...Άρα για να μειώσει τα "έξοδα", να τους πληρώνει μόνο ότι περισσεύει κάθε χρόνο από τον προϋπολογισμό. Και άμα βγαίνει και μείον, να τους βάλει να πληρώνουν κιόλας!

      Delete
    6. This comment has been removed by the author.

      Delete
    7. Καλά, τώρα αυτό το λες ειρωνικά; Εννοείται ότι πληρώνεις μόνο ότι έχεις, ή το πολύ πολύ ό,τι είσαι σίγουρος ότι θα βγάλεις (με επιφύλαξη, γιατί αν πέσεις έξω την πατάτε όλοι).
      Και αν βγαίνει μείον δεν τους βάζεις να σε πληρώνουν (μη λες ανοησίες).
      Τότε τρεις είναι οι επιλογές:
      Δανείζεσαι, αν πείσεις κάποιον να σου δανείσει. Έτσι υποβάλεις τον εαυτό σου οικιοθελώς στον έλεγχο αυτού που σου δανίζει.
      Το κλείνεις.
      Απολύεις.

      Δηλαδή ποια άλλη είναι η επιλογή αν είσαι μείον, δεν κατάλαβα; Να κλέψεις για να δώσεις στους εργαζόμενους;;

      Το κρατικό ταμείο λοιπόν είναι μείον. Και οι μαλακίες του Τσιπροκαμμένου δεν πείθουν κανέναν να μας δώσει φράγκα. Τι λένε τα Τσιπροκαμμενα οικονομικά για αυτή την περίπτωση; Μένουμε στο ευρώ, προσλαμβάνουμε στο δημόσιο (αφού έτσι θα εισπράξουμε και φόρους…), και επενδύουμε τα ανύπαρκτα αποθεματικά των τραπεζών και τις καταθέσεις για ανάπτυξη.
      Φοβερό σχέδιο. Τσιπροκαϊδια η χώρα.

      Delete
    8. Δηλαδή κάνεις τους εργαζόμενους "μετόχους" στην επιχείρηση. Όταν δεν πάει καλά, πληρώνονται λιγότερο.

      Όταν πάει καλά τι κάνεις; Τους κάνεις διανομή κερδών;

      "Υπάλληλος" σημαίνει πάγιο έξοδο, ακατέβατο. Εϊτε το πληρώνεις είτε είσαι φάουλ. Το αντίτιμο για αυτό είναι ακριβώς ότι δεν πληρώνεις παραπάνω αν τα πας καλά. Αλλά και τα δύο δεν γίνονται, μείωση μισθών στις ζημιές, καμία αύξηση μισθών στα κέρδη.

      Αν δεν μπορείς να βγεις έτσι, σημαίνει ότι η επιχείριση δεν προχωρά. Αποζημιώνεις 100% τους υπαλλήλους, χαιρετιόσαστε και χωρίζετε ααπημένοι. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να θεωρήθει (δίκαια) ως εσκεμμένη εξαπάτηση.

      Τα δανεικά είναι πολύ προσωρινή λύση, σε περίπτωση στραβής σε κάποια δουλειά ή όταν υπάρχει προσωρινό πρόβλημα ρευστότητας-διαθεσίμων. Αλλά και πάλι, αυτό σημαίνει κακό προγραμματισμό στο αποθεματικό. Αντί να δανειστείς από τράπεζα ή τοκογλύφο, θα πρέπει να έχεις προβλέψει έτσι ώστε να μπορείς να "δανειστείς" από το αποθεματικό της εταιρία σου. Αυτό σημαίνει σωστό management.

      Και επιτέλους, σταμάτα να αναφέρεις Τσίπρες κτλ σε κάθε παράγραφο, αν θέλεις να γίνεις πειστικός. Εγώ μιλάω για τη δική μου γνώμη, με προσωπική εμπειρία, και δεν εκπροσωπώ (ούτε ψηφίζω) κανέναν από αυτούς που λες. Αν θες να απαντάς, να το κάνεις σε αυτά που λέω εγώ, όχι σε αυτά που λέει ο κάθε επίδοξος "νέος καταλληλότερος" ηγέτης, κατά κανόνα άεργος.

      Delete
    9. Μπράβο. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Και αφού το κράτος δεν έχει και τα έξτρα δανεικά είναι μόνο προσωρινή λύση, με κάποιους πρέπει να χαιρετηθεί και να χωρίσουν αγαπημένοι.

      Delete
    10. Τον Τσίπρα τον αναφέρω όταν βλέπω ότι κάποιος χρησιμοποιεί τα ίδια "επιχειρήματα" με αυτόν. Όταν αντικρούω αυτά τα "επιχειρήματα" θα τον αναφέρω. Αν δεν θέλεις να γίνεται αυτό, μη λες τα ίδια με τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας με αφορά και με ενδιαφέρει γιατί επηρεάζει τη ζωή μου αρνητικά.

      Delete
  9. Συμφωνω με το πνευμα του αρθρου.Απ`οτι φαινεται τοσο οι "μνημονιακοι" οσο και οι "αντιμνημονιακοι" ειναι δυο χαρτια του ιδιου βουτηγμενου στην διαφθορα, στην ανικανοτητα και στην αναισθησια πολιτικου συστηματος. Αν δεν τους βγει το ενα χαρτι θα τους βγει το αλλο, το θεμα ειναι να ξεγελασουν τον κοσμο. Και οι "μνημονιακοι", αν θυμαστε, πολεμησαν λυσσαλεα οποιαδηποτε μεταρυθμιση. Αυτο που θελουν, ειναι μαλλον να εξαθλιωσουν ακομα περισσοτερο τους εργαζομενους στον ιδιωτικο τομεα, μεχρι την αλβανοποιηση των μισθων τους, για χασουν οσο λιγοτερα γινεται οι διαφορες ομαδες που προστατευουν. Ενα πρωτο δειγμα των προθεσεων τους ειναι και η νομοθετημενη διαφορα των βασικων μισθων μεταξυ δημοσιου και ιδωτικου τομεα, που στην νεες ηλικιες ειναι ακομα μεγαλυτερη.

    ReplyDelete
  10. Κατακαημένη Ρούμελη τι σου μελλε να πάθεις...

    Σε έναν πόλεμο είναι αδύνατον να υπερασπιστείς όλες τις θέσεις σου. 'Oποιος δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει σε τακτικό επίπεδο ορισμένες από αυτές προς χάριν της συγκέντρωσης και της οικονομίας δυνάμεων ώστε να κερδίσει [τον πόλεμο] στρατηγικά, είναι καταδικασμένος σε βαριά ήττα και πλήρη καταστροφή!

    Όταν ξεκίνησε η κρίση το πολιτικό προσωπικό έπρεπε να επιλέξει πέρα όλων των άλλων κι αν θα θυσίαζε [θέσεις εργασίας] στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα. Επέλεξε με μια κουτοπόνηρη λογική να υπερασπιστεί τα πάντα όλα.

    Το αποτέλεσμα αυτής της [καταστροφικής] στρατηγικής ήταν προδιεγεγραμμένο εξ αρχής:

    -Toυλάχιστον 700.000 θέσεις στον ιδιωτικό τομέα χάθηκαν μέχρι τώρα μόνο, και οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα κατέστησαν τελικά αναπόφευκτες, και καμιά σοβαρή μεταρρύθμιση δεν έγινε!

    Αντι σα χώρα να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και όλη μας την ενέργεια στο να υπερασπίσουμε το πιο υγιές και δυναμικό κομμάτι της οικονομίας μας, τον ιδιωτικό τομέα, αναλωθήκαμε σε ανούσιες συζητήσεις για τις επιπτώσεις που θα είχε η απώλεια θέσεων εργασίας από το δημόσιο στην πραγματική οικονομία.

    Η Σολομώντεια λύση [κακιά τους ώρα] που αποφασίστηκε μετά από σχεδόν 2 χρόνια συζητήσεων επί συζητήσεων ήταν το ίδιο ανούσια όσο και η συζήτησή της. Η εφεδρεία θα έλυνε υποτίθεται ως δια μαγείας το πρόβλημα της οικονομίας δυνάμεων.

    Η ιδέα φιάσκο των εθνοσωτήρων μας κατέληξε τελικά να αποτελεί περισσότερο με άσκηση φαντασίας επί χάρτου, ομοιάζοντας περισσότερο με τις φανταστικές στρατιές του Χίτλερ τις οποίες διέταζε και μετακινούσε πάνω στο χάρτι, όντας πλήρως απομονωμένος στο καταφύγιό του στο Ραινχσταγκ να αντεπιτεθούν άμεσα για να διασπάσουν τον συμμαχικό κλοιό στο Βερολίνο την άνοιξη του 45!

    LOL

    Μάπα το καρπούζι, που έλεγε κι ένας πελάτης μου...

    Και τώρα τι μένει;

    Μένει μονάχα η απόφαση της ανευ όρων παράδοσή μας δημοκρατικά και νόμιμα δια της ψήφου μας είτε στις δυτικές δυνάμεις, είτε στις ανατολικές. Tόσο απλά και ξάστερα.

    Με μια υποσημείωση: Η επιλογή της Δύσης εμπεριέχει κι αυτήν δύο εκδοχές/συνιστώσες [αλά Σύριζα]. Η μία έχει να κάνει με τις ηπειρωτικές δυτικές δυνάμεις με ηγέτη την Γερμανία και η άλλη με τις θαλάσσιες και τους Αγγλοσάξωνες.

    Διαλέχτε και ψηφίστε, έχει απ όλα ο μπαξτσές...

    Προσωπικά επιλέγω Δύση anytime. Οι ανατολικοί κι ο Στάλιν μου πέφτουν λίγο βαριά!

    ReplyDelete
  11. Οι πολιτικοί μας πρέπει επιτέλους να βγουν έξω από τα κομματικά τους καταφύγια και να περπατήσουν ανάμεσα στα χαλάσματα της πραγματικής οικονομίας. Να συνειδητοποιήσουν ότι η χώρα χρειάζεται στιβαρή ηγεσία, αποφάσεις και ενέργειες που εμπεριέχουν τεράστιο κόστος και για τους ίδιους αλλά και για την κοινωνία μας!


    Πάνω από όλα μας χρειάζεται ο κοινός νους, χρειαζόμαστε ηγεσία που να αποφασίζει ορθολογικά, ψύχραιμα, πάντα στη βάση του εθνικού συμφέροντος.

    ReplyDelete
  12. Αγαπητέ vaggelas,"ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος".Στιβαρή ηγεσία;κοινός νους;ψυχραιμία;ορθολογισμός;εθνικό συμφέρον;τα αυτονόητα στην ελλάδα ήταν πάντα αιτήματα αιρετικά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ki ayto passionara giati to istoriko kai politiko afigima itan se allo epipedo, to pelateiako, sto opoio den ypirxe pote logos na proothithoun tetoies arxes kai kat'epektasi na sxediastei ena systima politikon kai epixeirimatikon protoboulion pou na tis proaspizei.

      Giayto kai exoume braxykyklosei me tous "ksenous" px EE kai DNT. Giati ayta pou lene (ta misa toulaxiston apo ta opoia prepei outos allos na ta kanoume an theloume na epipleysoume sto neo pagkosmiopoiimeno periballon) den tairiazoune katholou me to "aksiako" mas systima kai ti leitourgia tis koinonias mas.

      To stoixima simera paizetai sto kata poso i Ellada mporei na dimiourgisei ena neo istoriko afigima, me kathares arxes kai proteraiotites kai ena isxyro koinoniko symbolaio pou tha proothisei aytes tis arxes (px dioikitikos orthologismos, ethniko symferon) se nees politikes, rythmiseis kai protoboulies. Ayti einai diadikasia eton (isos kai dekaetion) pou kaloumaste tora na yiothetisoume se xrono mideniko, xoris kan kata bathos na theloume na allaksoume.

      Delete
    2. Oso epikratouse politiki statherotita sto esoteriko tis xoras (protos xronos kybernisis GAP) oloi oi etairoi itan diatethimenoi na mas dosoun kai xrono, kai xrimata, kai texnognosia, kai ithiki ypostiriksi gia na kanoume ayti ti metabasi se ena kratos/koinonia pou symmerizetai tis arxes kai domes leitourgias mias anaptygmenis, fileleytheris, dimokratikis xoras. Tora milane mono gia contingency plans peri Grexit kai Geuros

      Delete
    3. To U-turn pros tin katastrofi egine esoterika - praksikomatika apo to antipoliteyomeno PASOK kai ekbiastika apo ton Samara prosopika. An aytes oi dyo dynameis itan eilikrineis gia ti thelisi tous na baloun telos stin politiki tis metapoliteysis kai tin allagi selidas, i ypoloipi koinonia tha eixe akolouthisei.

      Toulaxiston pleon einai ksekatharo gia olous. An de thes na yperaspisteis ayti tin allagi, tote apla den mporeis na gineis kybernisi tis Elladas opos theloume (toulaxiston merikoi apo emas) na ti doume - melos tis EE, tou eyro kai olon ton geopolitikon symmaxion pou mas ekanan aytonomi kai eleytheri xora.

      Delete
  13. Giannis
    απ οτι θυμάμαι όταν συζητιόταν η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού (εκεί στις αρχές του εθνοσωτήρα ΓΑΠ) υπήρξε κάποιο κόλλημα επειδή ακριβώς οι ΔΥ δεν έχουν κρατήσεις και εισφορές
    Λεπτομέρειες όμως δεν ξέρω, κάποιος άλλος έίναι ειδικότερος να μας διαφωτίσει.

    @ Ζαννιας ΥΠΟΙΚ
    κ. Ζαννιά μου ψάχνετε γιά έσοδα άκουσα

    Μπορείτε να μ ας ενημερώσετε η υπόθεση ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ (συζύγου ΓΚΕΡΕΚΟΥ) που βρίσκεται ?

    κι εκείνη η υπόθεση με τα 2 παλλικάρια του ΣΔΟΕ, ένα μπλε & ενα πράσινο που πιάστηκαν στην Κέρκυρα, που βρίσκεται αλήθεια ?

    ReplyDelete
    Replies
    1. @ser:

      Καλά σοβαρά μιλάτε τώρα; Το συζητάτε αν οι 1 εκατ. δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνουν φόρους;

      Να πει κανείς ότι μέχρι τώρα (νομίζω καταργήθηκε πλέον) είχαν λίγο χαμηλότερη παρακράτηση και υψηλότερο αφορολόγητο από τους ελεύθερους επαγγελματίες, ναι όντως έτσι ήταν. Το γνωρίζω καλά ως ελεύθερος επαγγελματίας.

      Αλλά να λέμε τέτοια παρανοϊκά πράγματα είναι σαν να ψάχνουμε για εξωγήινους τη στιγμή που καίγονται τα κεραμίδια πάνω από το κεφάλι μας.

      Delete
    2. @ ser

      Εννοείται. Άσε τους φόρους, που έτσι κι αλλιώς δεν πληρώνουν νομοτελειακά. Στην Ελλάδα το κράτος δεν έβαζε στη μπάντα ούτε "εισφορές" για συντάξεις. Όλα κατευθείαν από τον προϋπολογισμό. Τι να μεταρρυθμίσεις για τις συντάξεις των ΔΥ. Αφού δεν υπάρχει τίποτα. Μηδέν.

      Αλλά τι να τα κάνουμε τα λεφτά και τις πραγματικές εισφορές; Τα γράφουμε σε ένα χαρτάκι και αυτά μετουσιώνονται σε πραγματικά. Όπως η μεταλαβιά ένα πραγμα.

      Τσιπροκαμμένα οικονομικά, τσιπροκαϊδια η χώρα.

      Delete
    3. Το πλιάτσικο με τα ασφαλιστικά ταμεία επί εποχής Σημίτη το γνωρίζεις υποθέτω, έτσι; Όταν "επενδύθηκαν" σε παράγωγα της GS και JP Morgan σχεδόν το σύνολο των αποθεματικών τους.

      Όπως και τώρα, που 48 ώρες πριν την ενεργοποίηση του PSI η ΤτΕ "επένδυσε" τα αποθεματικά τους σε ομόλογα που βάσει της συμφωνίας θα κουρεύονταν κατά 70%.

      Υποθέτω ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη σημερινή κατάσταση των ταμείων. Για όλα φταίνε οι ασφαλισμένοι που "...δεν πεθαίνουν κιόλας, ζούνε πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους..." (Λοβέρδος, 2011).

      Delete
    4. Ασφαλιστικό ταμείο για συντάξεις ΔΥ δεν υπάρχει.

      Υπάρχει το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων που είναι για το εφάπαξ (τρομάρα μας) και το Ταμείο Υγείας Δημοσίων Υπαλλήλων για την περίθαλψη.

      οκ Jaga;

      Delete
  14. "Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προκύψει χωρίς το ΠΑΣΟΚ, λέει ο Ευ.Βενιζέλος" (29/5/2012):

    >> http://reviews.in.gr/greece/ekloges2012/article/?aid=1231198084

    "...«Όλες οι δυνάμεις που έχουν συνείδηση εθνικής ευθύνης, στο δικό μας πρόγραμμα πρέπει να έρθουν», συμπλήρωσε..."

    Μερικά πράγματα είναι σαν τις χρόνιες ανίατες ασθένειες. Δεν μπορείς να τις ξεφορτωθείς με τίποτα.

    Δεν ξέρουμε μόνο πως ακριβώς θα κατέβει το κόμμα στις εκλογές. Ήδη το μισό έχει πάρει μεταγραφή σε ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το άλλο μισό περιμένει από τον "εγώ-είμαι-το-ΠΑΣΟΚ" Βαγγέλα να τους πει τι αποφασίζει, μια και επίσημα όργανα πλεόν δεν υπάρχουν.

    ReplyDelete