Thursday, April 22, 2010

Αναλύοντας την ελληνική κρίση. Πως φτάσαμε ως εδώ;

Του Μανόλη Γαλενιανού*

Για να γίνουν κατανοητά τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, πρέπει πρώτα να απαντηθεί το γιατί απειλούμαστε ξαφνικά με χρεωκοπία ενώ μέχρι πριν από δύο χρόνια δανειζόμασταν με μεγάλη ευκολία και χαμηλό επιτόκιο.

Το ύψος του επιτοκίου με το οποίο δανείζεται μια κυβέρνηση από το επενδυτικό κοινό κοστολογεί την πιθανότητα μη αποπληρωμής του δανείου. Έτσι, για παράδειγμα, στο δημοσιονομικό και πολιτικό χάος των αρχών της δεκαετίας του ‘90 η Ελλάδα πλήρωνε επιτόκιο 16-18 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τη Γερμανία, σπρεντ το οποίο μειώθηκε στη μισή μονάδα με την είσοδό μας στην ΟΝΕ και πρόσφατα ξαναανέβηκε πάνω από τις 4 μονάδες.

Πώς υπολογίζουν οι επενδυτές την πιθανότητα μη αποπληρωμής; Τα βασικά κριτήρια είναι το ύψος του χρέους ως ποσοστό του εισοδήματος (ΑΕΠ) και η δυναμική αυτού του λόγου. Όσο μεγαλύτερο είναι το ΑΕΠ μιας χώρας, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσό (σε ευρώ) που δύναται να αποπληρώσει, και συνεπώς να δανειστεί. Σε βάθος χρόνου, λοιπόν, η πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας βελτιώνεται όταν μειώνεται το οφελούμενο ποσό αλλά και όταν αυξάνεται το εισόδημα.

Η Ελλάδα τα χρόνια 1999-2008 είχε πολύ υψηλή οικονομική ανάπτυξη. Η πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας ανήλθε στο 3.5-4% ετησίως, το οποίο ήταν το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση για εκείνη την δεκαετία. Συνυπολογίζοντας και τον πληθωρισμό, το ονομαστικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 7-8% ετησίως, δηλαδή σχεδόν διπλασιάστηκε μεταξύ 1999 και 2008 (καθώς ο δανεισμός γίνεται με ονομαστικούς όρους, χρησιμοποιούμε το ονομαστικό ΑΕΠ για αυτόν τον υπολογισμό).

Συγχρόνως με την μεγάλη αυτή ανάπτυξη, το ελληνικό κράτος είχε και μεγάλα ελλείμματα. Έτσι, ενώ το εισόδημα περίπου διπλασιάστηκε μεταξύ 1999 και 2008, ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ παρέμεινε σχεδόν χωρίς αλλαγή στο 100%. Ενδεικτικά, αν εκείνη την δεκαετία το έλλειμμα βρισκόταν στα όρια της υποχρέωσης που είχε αναλάβει η κυβέρνηση (3% ετησίως) τότε το χρέος θα είχε πέσει στο 75% του ΑΕΠ ως το 2008 επειδή η αύξηση του ΑΕΠ θα ήταν πολύ υψηλότερη από την αύξηση του χρέους. Αν ο προϋπολογισμός ήταν ισοσκελισμένος τότε το χρέος θα είχε πέσει στο 54% του ΑΕΠ. Αυτό δείχνει και το μέγεθος της ευκαιρίας που χάθηκε για μια σχετικά πιο εύκολη μείωση των χρεών της ελληνικής κυβέρνησης.

Συμπερασματικά, στα χρόνια 1999-2008 οι επενδυτές χρηματοδότησαν τα ελλείμματα της ελληνικής κυβέρνησης χωρίς να ανησυχούν για το μεγάλο τους μέγεθος λόγω της γρήγορης ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Το 2008 αλλάζει το σκηνικό. Η παγκόσμια οικονομία οδηγείται στην μεγαλύτερη κρίση από την δεκαετία του ‘30. Η οικονομική ύφεση οδηγεί σε χειροτέρευση των δημοσιονομικών μεγεθών όλων των χωρών επειδή η οικονομική συρρίκνωση συνεπάγεται μικρότερα φορολογικά εσόδα καθώς και μεγαλύτερα έξοδα, για την στήριξη των τραπεζών και των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών (επιδόματα ανεργίας κτλ).

Όσον αφορά την Ελλάδα, η κρίση αρχικά περνάει ξώφαλτσα, επειδή το τραπεζικό σύστημα δεν έχει υπερεπεκταθεί και δεν έχει υπάρξει φούσκα στην αγορά κατοικίας. Ο δεύτερος γύρος όμως της κρίσης, που αφορά την φερεγγυότητα του δημοσίου τομέα διαφόρων χωρών, βρίσκει την Ελλάδα στο επίκεντρο.

Την διετία 2007-09 εν μέσω δύο εκλογικών αναμετρήσεων και μικρής κυβερνητικής πλειοψηφίας, οι δαπάνες της κυβέρνησης αυξάνονται δραματικά χωρίς ανάλογη αύξηση των εσόδων. Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ 2006 και 2009, οι δαπάνες αυξάνονται από το 43% του ΑΕΠ στο 50%, ενώ τα έσοδα μειώνονται από το 40% στο 37% του ΑΕΠ!

Η συνακόλουθη εκτόξευση του ελλείμματος θα είχε εντείνει σημαντικά το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας ακόμα και χωρίς την παγκόσμια κρίση. Η κρίση συνέβαλε στο ότι οδήγησε στην μείωση των φορολογικών εσόδων και, κυρίως, στο ότι μείωσε δραματικά τις προβλέψεις για μελλοντική ανάπτυξη. Το δεύτερο σημείο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για την Ελλάδα καθώς η ανάπτυξη είχε χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των ελλειμμάτων.

Η νέα κατάσταση του 2009 (μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, χαμηλές προσδοκίες ανάπτυξης) δημιούργησε την ανάγκη μιας μεγάλης προσαρμογής στην Ελλάδα (όπως και σε άλλες χώρες). Στην Ελλάδα, οι επενδυτές βλέπουν μιά χώρα με ένα τεράστιο έλλειμα, της τάξης του 6-7% του ΑΕΠ (πριν τις εκλογές του 2009), το οποίο προστίθεται σε ένα ήδη τεράστιο χρέος, της τάξης του 100% του ΑΕΠ, με μια οικονομία σε ύφεση, που σημαίνει ότι ο παρονομαστής του λόγου χρέος-ΑΕΠ δεν πρόκειται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια, και κρίνουν ότι ο κίνδυνος μη αποπληρωμής έχει αυξηθεί σημαντικά.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τα επιτόκια τα οποία ζητάνε για να δανείσουν την ελληνική κυβέρνηση αρχίζουν να αυξάνονται. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιρλανδία, η οποία έχει παρόμοιο δημοσιονομικό έλλειμμα με το ελληνικό, με μικρότερο χρέος αλλά και μεγαλύτερη οικονομική κρίση λόγω των προβλημάτων του ιρλανδικού τραπεζικού τομέα και της φούσκας στα ιρλανδικά ακίνητα.

Στα μάτια των επενδυτών η βασική διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Ιρλανδίας έγκειται στην δυνατότητα προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Η ιρλανδική κυβέρνηση περνάει τρία πακέτα λιτότητας μέσα στο 2009 με στόχο την μείωση του δημοσιονομικού ελλείματος.

Αντιθέτως, η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά δεν παίρνει κανένα μέτρο πριν τις εκλογές του 2009 και μετά τις εκλογές η νέα κυβέρνηση δηλώνει ότι το έλλειμμα είναι το διπλάσιο από αυτό που είχε προηγουμένως ανακοινωθεί χωρίς όμως να παρουσιάζει κάποιο σχέδιο για την μείωσή του.

Πέρα από την απόλυτη απώλεια αξιοπιστίας των στατιστικών της στοιχείων, η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει να μην έχει αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και έχει εκλεγεί με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Τέλος, στο διεθνές κοινό έχει εδραιωθεί η εντύπωση ότι στην Ελλάδα είναι πολιτικά αδύνατο να ληφθεί το οποιοδήποτε αντιδημοφιλές μέτρο λόγω των βίαιων διαδηλώσεων –η μοναδική ίσως παρακαταθήκη των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 2008.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ενώ τα σπρεντ Ελλάδας και Ιρλανδίας κινούνται μαζί από το ξεκίνημα της κρίσης, από τον Δεκέμβρη του 2009 τα ιρλανδικά επιτόκια αρχίζουν να μειώνονται και σήμερα κινούνται 1-1,5% πάνω από τα γερμανικά. Αντιθέτως, τα ελληνικά σπρεντ παραμένουν πάνω από το 3-4% το οποίο και δυσχεραίνει την προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος.

Μέχρι στιγμής, οι τρεις ανακοινώσεις στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν πείσει τις αγορές ότι η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να περάσει την κρίση χωρίς να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Για να γίνει κατανοητή όμως η δυσπιστία των επενδυτών είναι χρήσιμη μια πιο αναλυτική ματιά στο μέγεθος του δημοσιονομικού προβλήματος.

...Η συνέχεια στο δεύτερο μέρος της σειράς άρθρων με θέμα την ανάλυση της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης...

*Ο Μανόλης Γαλενιανός είναι επίκουρος καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας και μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της G700.

59 comments:

  1. Το πιο νηφάλιο άρθρο που έχει δημοσιευτεί στο μπλογκ εδώ και πάααααρα πολύ καιρό, και κυρίως χωρίς αχρείαστες φιοριτούρες.

    ReplyDelete
  2. γειά σας,αν θέλετε ρίξτε μια ματιά σ'ένα ενδιαφέρον blog που αναφέρεται και στην οικονομική κρίση http://taairetika.blogspot.com/

    ReplyDelete
  3. Πραγματικά ήταν σπάνια ευκαιρία να μειωθεί το δημόσιο χρέος στα χρόνια της ανάπτυξης.

    Έπρεπε και σε μας να γίνει μια αναθεώρηση του συντάγματος και να περιλάβει μια ρύθμιση αντίστοιχη της γερμανικής για προυπολογισμό με έλλειμμα μέχρι 3%

    ReplyDelete
  4. Η τεχνοκρατική ανάλυση του κ.καθηγητή είναι πάρα πολύ καλή αλλά η ζημιά έγινε "τα χρόνια του Μπουχέσα".Αυτή τη περίοδο η Ελλάδα λεηλατήθηκε με βάση οργανωμένο κυβερνητικό σχέδιο.Στη καρδιά του σχεδίου ήταν ο Πάκης.Τα "Δεκεμβριανά" ήταν δικό του έργο.Αλλά ο τύπος χαίρει ασυλίας όπως κάθε καλός Αντρεότι.

    ReplyDelete
  5. Συμφωνώ. Από τη νηφάλια οικονομική ανάλυση προκύπτει ότι η διετία 2007-2009 ήταν η πλέον καταστροφική για την ελληνική οικονομία. Ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

    ReplyDelete
  6. περιμένω το μέρος Β με τις προτάσεις

    ReplyDelete
  7. Ρε παιδιά, συγχωρείστε μου την άγνοια, αλλά πρέπει επιτέλους να ρωτήσω κάπου (κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι;): ποιοι δανείζουν τις χώρες; Ποιες είναι αυτές οι "αγορές"; Παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό τα πράματα, επειδή όμως δεν γνωρίζω από οικονομικά, είναι φορές που περπατάω στα τυφλά.

    Ευχαριστώ προκαταβολικά.

    ReplyDelete
  8. Το άρθρο είναι νηφάλιο και αρκετά περιληπτικό, αλλά αντικατοπτρίζει την "επικρατούσα αντίληψη" για την κατάσταση της Ελλάδας, όπως μας βλέπουν από το εξωτερικό.

    Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα όσα αναφέρει είναι και εντελώς σωστά. Για παράδειγμα:

    "...Συμπερασματικά, στα χρόνια 1999-2008 οι επενδυτές χρηματοδότησαν τα ελλείμματα της ελληνικής κυβέρνησης χωρίς να ανησυχούν για το μεγάλο τους μέγεθος λόγω της γρήγορης ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. ..."

    Όπως λέει και παρακάτω, ανάπτυξη με δανεικά δεν ισχύει. Δηλαδή, στα χρυσά χρόνια του "καταλληλότερου λογιστή", η ανάπτυξη της οικονομίας ήταν εικονική. Κανένας, πλην μερικών καλοπληρωμένων εθνικών αναδόχων, δεν έβαλε στην τσέπη του +8% έσοδα. Τα χρήματα αυτά δεν ήρθαν από επενδύσεις αλλά από τα κονδύλια της ΕΕ (κυρίως Γ' ΚΠΣ) και από δανεικά - άπειρα δανεικά, από επιχειρήσεις μέχρι ανέργους, για να πραγματοποιήσουν το greek dream.

    Μόλις μετά από 5-7 χρόνια άρχισαν όλοι να ζορίζονται στην αποπληρωμή των δανεικών, άρχισαν τα προβλήματα. Και με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, τα δανεικά συνήθως σημαίνουν θηλιά στο λαιμό που δεν βγαίνει με τίποτα, ούτε με +8% ανάπτυξη της κάθε επιχείρησης.

    Πολλοί οικονομικοί αναλυτές θεωρούν αυτά τα δύο, ανάπτυξη οικονομίας (1999-2006) και αύξηση υποχρεώσεων (2006+) άσχετα μεταξύ τους λόγω της χρονικής διαφοράς, αλλά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Το εξασφάλισε αυτό η Goldman-Sachs, με τα περίφημα swaps επί εποχής Χριστοδουλάκη, για τα οποία ελάχιστοι μιλούν ανοικτά και κανείς δεν ενδιαφέρεται να "σκαλίσει" σε βάθος. Ήδη στις ΗΠΑ στελέχη της GS αρχίζουν να ετοιμάζονται για χειροπέδες, καθώς έκαναν περίπου το ίδιο και με πελάτες της εταιρίας, οι οποίοι σίγουρα είναι πιο σοβαροί από αρκετές χώρες όπως η δική μας.

    Επίσης, παρακάτω:

    "...Στα μάτια των επενδυτών η βασική διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Ιρλανδίας έγκειται στην δυνατότητα προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Η ιρλανδική κυβέρνηση περνάει τρία πακέτα λιτότητας μέσα στο 2009 με στόχο την μείωση του δημοσιονομικού ελλείματος..."

    Δεν είναι δυνατό να έχουμε (πάλι) την Ιρλανδία ως πρότυπο, τη στιγμή που όλοι ομολογούν πλέον πως η σημερινή κυβέρνηση εκεί αποτελεί την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη που έχει περάσει ποτέ από την Ευρώπη. Μέσα σε 5 χρόνια έχει ξεπουληθεί το 40% του κράτους, σε επίπεδο υπηρεσιών και υποδομών, η ανεργία έχει αυξηθεί σχεδόν στο 20% και το μέσο εισόδημα του κάθε Ιρλανδού έχει χάσει πάνω από το 30% της αξίας του, σε απόλυτο μισθό ή λόγω αύξησης της φορολογίας.

    Αν αυτό είναι "συμμάζεμα" των οικονομικών ενός κράτους, τότε θα πρέπει να σκεφτούμε για ποιο ακριβώς λόγο υπάρχει το κράτος και τι έχει υποχρέωση να προσφέρει. Αν δεν υπάρχει ούτε σύστημα Υγείας, ούτε σύστημα Παιδείας, ούτε διασφάλιση θέσεων εργασίας (γενικά, ως χαμηλή ανεργία), παρά μόνο χαμηλά spreads και ωραία λογιστικά νουμεράκια, δεν μιλάμε για κράτος αλλά για την κεντρική τράπεζα του κράτους - ασφαλώς οι πολίτες ενδιαφέρονται και ψηφίζουν για να εξασφαλίσουν τα πρώτα, όχι για να ανεβάσουν το χρηματιστήριο, ότι και να λέει ο κάθε οίκος αξιολόγησης.

    Τέλος, ο συγγραφέας φαίνεται να υπονοεί ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις φταίνε για το ότι οι "αγορές" κερδοσκοπούν εναντίον μας:

    "...στο διεθνές κοινό έχει εδραιωθεί η εντύπωση ότι στην Ελλάδα είναι πολιτικά αδύνατο να ληφθεί το οποιοδήποτε αντιδημοφιλές μέτρο λόγω των βίαιων διαδηλώσεων –η μοναδική ίσως παρακαταθήκη των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 2008..."

    Από αυτό και μόνο φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνεται καθόλου την Ελληνική πραγματικότητα. Μοιάζει με το απίστευτο που ξεστόμισε προχθές ο Κώνστας στο δελτίο του Alter εναντίον της Λ. Κανέλλη, ότι το ΚΚΕ φταίει άμεσα για το ότι η Pirelli έφυγε από την Πάτρα πριν κάμποσα χρόνια. Οικονομική ανάλυση μαθητή Δημοτικού.

    Περιμένουμε το Β' μέρος για να δούμε αν οι αντίστοιχες προτάσεις στέκουν ή αν πρόκειται για άλλη μια αναμετάδοση-καρμπόν περί του 2ου "θαύματος" της Ιρλανδίας.

    ReplyDelete
  9. @Deja_Voodoo:

    "...Ρε παιδιά, συγχωρείστε μου την άγνοια, αλλά πρέπει επιτέλους να ρωτήσω κάπου (κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι;): ποιοι δανείζουν τις χώρες; Ποιες είναι αυτές οι "αγορές";..."

    Η ερώτησή σου είναι η πιο προφανής, αλλά το μεγαλύτερο ταμπού στα mainstream MME. Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα, που είναι και της μόδας: Goldman-Sachs.

    Η στρατηγική της συγκεκριμένης εταιρίας-τράπεζας-οργανισμού θεωρείται "βίβλος" στην Wall Street. Από τη μια δανείζει τους πάντες, δημιουργεί τα πιο απίθανα παράγωγα (=αέρας κοπανιστός), αγοράζει και πουλάει ομόλογα κρατών σε ποσά που ανεβάζουν ή ρίχνουν κυβερνήσεις. Και από την άλλη, τα μισά από τα ανώτερα στελέχη της περνάνε ως σύμβουλοι ή υπουργοί από τον Λευκό Οίκο, πείθουν τους πάντες ότι χρειάζεται οι Αμερικανοί να δώσουν από την τσέπη τους 800+ δις δολάρια για να σώσουν την εταιρία όταν πάει για φούντο, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχουν στην "ιδιοκτησία" της ομοσπονδιακής τράπεζας, δηλαδή του (ιδιωτικού) οργανισμού που παράγει και δανείζει το χρήμα στις ΗΠΑ.

    Με απλά λόγια: Βρίσκομαι ξαφνικά με 1 ευρώ στην τσέπη (το πως ακριβώς, είναι ολόκληρη κουβέντα). Καταφέρνω να δανείσω νόμιμα αυτό το 1 ευρώ και άλλα 9 ακόμα (αέρας). Μετά δείχνω την άδεια τσέπη μου και κλαίγομαι στο κράτος ότι πάω για φούντο. Καταφέρνω να μου -χαρίσουν- άλλα 5 για να τα βγάλω πέρα, αλλά εγώ τα δανείζω και αυτά. Και μάλιστα, ο "κουμπαράς" από τον οποίο τα έβγαλαν είναι πάλι δικός μου κατά 1/5, πράγμα που σημαίνει ότι το 1 από τα 5 ευρώ που μου δάνεισαν είναι δικά μου. Τα έβγαλα από τη μια τσέπη, μου τα έδωσαν να τα βάλω στην άλλη, και αυτός που μου τα έδωσε βρίσκεται να μου χρωστάει αυτό και άλλα τόσα ακόμα. Κατανοητό;...

    Για μια πιο "ορθολογιστική" ανάλυση παρόμοιων πρακτικών και το πως σχετίζονται με την κατάσταση της Ελλάδας, προτείνω το άρθρο του Δημ. Κωνσταντακόπουλου:

    "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΠΩΣ Η GOLDMAN SACHS ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"
    >> http://tinyurl.com/zbymq9

    ReplyDelete
  10. Από αγορά ομολόγων δεν γνωρίζω. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η αγορά στην περίπτωση μας λειτουργεί με το κριτήριο maximin, δηλαδή, το καλύτερο από τα χειρότερα σενάρια.

    Τι θέλω να πω; Ότι οι αγορές προεξοφλούν την χρεοκοπία μας και για τον λόγο αυτό δεν πρόκειται να μας δανείσουν. Το ότι το spread έφτασε τις 500 μονάδες μέσα σε λίγες μόνο μέρες συνηγορεί στα παραπάνω. Στην ουσία μας δείχνουν το δρόμο προς το ΔΝΤ, το όποιο είναι και το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει την αποπληρωμή του χρέους από την Ελλάδα. Αν και το ΔΝΤ δεν τα καταφέρει τότε να είστε σίγουροι ότι οι πρώτοι που θα σπεύσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους θα είναι οι αγορές.

    Αυτά για να ξεφύγουμε λίγο από τις θεωρίες συνωμοσίας.

    ReplyDelete
  11. Ααα, ευχαριστώ πολύ. Έτσι είναι, όπως τα καινούρια ρούχα του βασιλιά. Όλοι μιλάνε για τις αγορές και κανείς δεν ξέρει τι πράμα είναι αυτό.

    Είδα πρόσφατα και το Zeitgeist, στο οποίο δηλώνεται ξεκάθαρα ότι τα χρήματα ενός κράτους είναι όλα δανεικά από την κεντρική τράπεζά του. Σαν να ξεκαθαρίζουν κάπως τα πράματα στο μυαλό μου.

    Τώρα βέβαια, γιατί εμένα μου φαίνεται παράδοξο το ότι υπάρχει ένας (ιδιωτικός) οργανισμός (=τράπεζα) από τον οποίο κρέμεται μια ολόκληρη χώρα, είναι μάλλον άλλο θέμα.

    ReplyDelete
  12. Ο εκλογικός φόβος των προηγούμενων κυβέρνήσεων να προχωρήσουν σε διαρθρωτικές αλλαγές και να συγκρουστούν με συντεχνιακά συμφέροντα, έφερε τον πολιτικό λόγο της χώρας σε τέτοιο επίπεδο ώστε οι αγορές να είναι βέβαιες ότι το ρίσκο δανεισμού είναι πολύ μεγάλο. Η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων (Καλλικράτης, υγεία-παιδεία, αξιολόγηση) θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των τραπεζών για τον κρατικό δανεισμό.

    ReplyDelete
  13. Ένα ενδιαφέρον αρθράκι που ψάρεψα για τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που παίζεται στις πλάτες της Ελλάδας

    ΣΚΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ

    ReplyDelete
  14. @Jaga

    Τα δανεικά είναι υγεία όταν επενδύονται σωστά και αυξάνουν την παραγωγικότητα, την απασχόληση, τον κύκλο εργασιών, κτλ.

    Το πρόβλημα δεν είναι τόσο στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας που δανείστηκαν ή που και επιδοτήθηκαν αυξάνοντας την παραγωγικότητά τους και τον κύκλο εργασιών τους. Το πρόβλημα είναι στα μεγάλα ψάρια (τράπεζες, κατασκευαστικές, ΜΜΕ) και την λαιμαργία τους, που σε αγαστή συνεργασία με τα πολιτικά λαμόγια και τους δικαστικούς κάνανε πάρτι με το κρατικό χρήμα.

    Γιατί δεν λέει κανείς ότι το ιδιωτικό χρέος μας είναι από τα μικρότερα της Ευρωζώνης;

    ReplyDelete
  15. Εδώ και λίγες ώρες είμαστε πλέον με τον επίσημο τρόπο κάτω από την κηδεμονία του ΔΝΤ, με μια ωραία δήλωση του "γκαπ", με ήλιο και θάλασσα, σχεδόν σαν τουριστική διαφήμιση-πρόσκληση.

    Κύκλοι του ίδιου του ΥΠΟ λέγανε εχθές ότι αν δεν βγούνε να κάνουν την κίνηση τώρα, τη Δευτέρα "...οι τράπεζες θα είχαν πρόβλημα να ανοίξουν". Η κίνηση έγινε, τα spreads έπεσαν από τα 530 στα 470 προσωρινά, και τώρα πάλι ανεβαίνουν. Δηλαδή το ίδιο έργο σε επανάληψη, όπως και η ελεύθερη πτώση του ΧΑΑ που άρχισε πάλι την κάτω βόλτα.

    Και η ΓΣΕΕ βγήκε και μίλησε για "αναγκαίο κακό" και ότι θα υπάρξει αντίδραση αν και όταν κάποτε υπάρξει κάποια πρόθεση για κτλ κτλ... (μάλλον ετοιμάζονται για γιαουρτοπόλεμο).

    Είτε οι "αγορές" θέλουν να δούνε την αυτοπυρπόληση κάποιου υφυπουργού στο Σύνταγμα για να "πεισθούν" ότι πλέον δεν θα έ=λέμε όχι σε τίποτα, είτε πρόκειται για άλλη μια πρωτοτυπία του ΔΝΤ: συνεχίζει να αφήνει τις αγορές ανεξέλεγκτες ακόμα και όταν είναι πλέον σίγουρο ότι έχει ήδη τον έλεγχο της "εσωτερικής" κατάστασης.

    Και μια ατάκα από το άρθρο του Κ. Δημητρόπουλου που τα λέει όλα σε δυο γραμμές (βλ. παραπάνω comment):

    "H δουλειά μας είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους Έλληνες πολίτες, δεν υπάρχει εξάλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλ%%#^&@..."
    (δήλωση του Αμίτ Σαρκάρ, επικεφαλής αμερικανικού επενδυτικού ταμείου, Μαριαν, 20.2.2010)

    ReplyDelete
  16. Αν πράγματι γ@#$%ουν την Ελλάδα, πως θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω;

    Το ΔΝΤ έρχεται να διασφαλίσει ακριβώς αυτό το πράγμα. Ότι θα ξεπληρώσουμε μέχρι τελευταίας δεκάρας τα δάνεια που έχουμε πάρει.

    Τώρα, το κατά πόσο θα ωφεληθεί η Ελλάδα είναι ένα άλλο θέμα.

    Ας δούμε όμως πρώτα που καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις.

    ReplyDelete
  17. Deja_Voodoo,

    Να διαβάzεις ανελλειπώς τα Tsipreconomics του Jaga.Κάποια στιγμή θα γίνεις και σύ μεγάλος σαν εκείνο.

    ReplyDelete
  18. Πωπω παιδιά τα μέτρα ΔΝΤ που βγήκαν στη δημοσιότητα είναι φανταστικά!

    Τα αυτονόητα που με κάνουν να αισθάνομαι δικαίωση ως πολίτης!

    Βγάλτε τις παρωπίδες και δείτε τι γίνεται, καταρρέει το σύστημα που όλοι κράζουμε αλλά που όλοι συνηθίσαμε,

    είναι μεγάλες οι μέρες για τη Γ700, μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο.

    ReplyDelete
  19. αντί σχολίου

    http://www.youtube.com/watch?v=KB8S4oS-6YA&feature=related

    ReplyDelete
  20. και αυτό (επίσης αντί σχολίου)

    http://www.youtube.com/watch?v=IA8kDuy2AN8&feature=player_embedded

    ReplyDelete
  21. και τώρα το σχόλιο-

    οι πολιτικοί μας είναι κατ' εξοχήν ανίκανοι διαχειριστές. Φουμαρολόγοι με μηδέν αποτελέσματα (και εντός και εκτός Ελλάδος)

    Δυστυχώς έτσι φτάσαμε ως εδώ. Διότι αυξάναμε το δανεισμό γιά να δημιουργήσουμε πλαστή ευδαιμονία, διώχναμε κάθε υγιή επένδυση και επενδυτή και φτάσαμε να έχουμε "βαριά βιομηχανία" τον τουρισμό, με αλλοδαπούς σερβιτόρους, καμαριέρες κτλ.

    Τι μέλει γεννέσθαι ? Σφίξιμο του ζωναριού και δυστυχώς μιά γενιά χαμενη, η γενιά που θα αποπληρώσει τα δανεικά....

    ReplyDelete
  22. "...Σφίξιμο του ζωναριού και δυστυχώς μιά γενιά χαμενη..."

    Ενώ μέχρι τώρα ήταν κερδισμένη.Μύρλες...μύρλες...μύρλες..

    ReplyDelete
  23. @ser:

    Φαίνεται παράξενο, είναι η πρώτη φορά που συμφωνώ 100% με το τελευταίο σου σχόλιο
    :-/

    @normad:

    Σήμερα μπήκε η υπογραφή (η μάλλον η επιστολή) που στέλνει την κοινωνία μας 50+ χρόνια πίσω σε οικονομία και εργασία.

    Ο Τσίπρας είναι τόσο ερασιτέχνης που ούτε καν αυτό δεν καταλαβαίνει και αρκείται στο να ζητάει δημοψήφισμα για κάτι που έχει ήδη γίνει. Προσβάλλει πρώτα απ' όλα τα στελέχη στο ίδιο του το κόμμα με την τόση βλακεία.

    Με τις υγείες μας.

    ReplyDelete
  24. Jaga

    αυτό που γίνεται είναι ξεφούσκωμα κι ενδεχομένως και ξεπρήξιμο κυριολεκτικά και μεταφορικά των ευτραφών και μέχρι τώρα παραπλανημένων Ελλήνων. Και ΟΧΙ μόνο από το πολιτικό σύστημα.

    Να δούμε τα μέτρα ΔΝΤ καταρχάς? Για να μιλήσουμε επί της ουσίας κι όχι μόνο επί των προκαταλήψεων του καθενός μας, γιατί και μένα στο φαντασιακό κακός δαίμονας που ακουγόταν στο σχολείο, ΤΝΤ ας πούμε..

    Πάμε 30 χρόνια μπροστά βίαια, εκεί που είναι οι εταίροι μας, με εισαγγελέα και μάνατζερ το ΔΝΤ. Ό,τι δεν κάναμε μόνοι μας, θα μας το επιβάλουν, όπως μας επέβαλαν και τη δημοκρατία, την αποβαλκανοποίηση και την πολιτική σταθερότητα εδώ και 30 χρόνια.

    Ο μόνος κίνδυνος είναι οι ίδιοι μας οι εαυτοί, με τη μαγκιά μας και την άρνηση για αλλαγή.

    Όπως έλεγε κι ένας σχολιαστής παλιά εδώ μέσα δε θυμάμαι ποιος, ειδικά εμείς οι νέοι, τι είχαμε τι έχουμε και τι θα έχουμε μετά από όλα αυτά?

    ReplyDelete
  25. @ μανώλης γαλενιανός

    πολύ καλή η περιγραφή, περιμένω τη συνέχεια.

    Η πολιτική στήριξη της ΕΕ αποδείχτηκε μπλόφα σε παιχνίδι πόκερ που ακόμα μόλις άρχισε.

    Το πιστόλι θα οπλίσει μετά τις εκλογές σε Αγγλία / Γερμανία και η επόμενη τριετία θα καθορίσει τη ζωή ή το τέλος της ΕΕ. Κι η Ελλάδα θα παίξει πρωταρχικό ρόλο.

    Ερώτημα, συμφωνείτε με την ιδέα των μαζικών και άμεσων ιδιωτικοποιήσεων φορέων του δημόσιου τομέα ως λύση μείωσης του χρέους και αναδιάρθωσης των δημοσιονομικών της χώρας? Κι αυτό σε μια περίοδο κατά την οποία δυνατότητα για ανάπτυξη μάλλον δεν υπάρχει, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια στα οποία θα πρέπει να δανειστούμε κανένα 20-40% του ΑΕΠ μας για να τα βγάλουμε πέρα?

    ReplyDelete
  26. Ας μη μας πιάνουν τα ζωώδη ένστικτα. Δεν είναι είμαστε σίγουροι ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε που μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης. Ο χανούμ το έθεσε σωστά. Οι δανειστές θα τα πάρουν, εμείς θα οφεληθούμε; Άλλο οι διαρθρωτικές άλλο η αποπληρωμή του χρέους.

    ReplyDelete
  27. Το "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ" διεθνοποιήθηκε και παγκοσμιοποιήθηκε.Δέν είναι πιά πρόβλημα υπερχρέωσης μιας μικρής χώρας, ούτε οικονομικής κατάρρευσής της, ούτε χρεοκοπίας της.Μετατράπηκε σε πρόβλημα ασσύμετρης απειλής για το παγκόσμιο σύστημα ισχύος και του τρόπου καταμερισμού της.Ο Ομπάμα το χειρίζεται προσωπικά.Ο "Λευκός Οίκος" το έχει πολύ ψηλά στην ατζέντα του.Οι G20 θα το συζητήσουν διεξοδικά στη σύνοδό τους.Το ΔΝΤ επίσης.Ολοι οι κορυφαίοι παγκόσμιοι πολιτικοί,οικονομικοί,ακαδημαικοί και άλλοι παράγοντες κατακλύζουν τα ΜΕΝΤΙΑ με πολεμικά σχόλια δηλώνοντας παρόντες σε ένα αγώνα απο την έκβαση του οποίου θα σχηματοποιηθεί το παγκόσμιο χρηματοικονομικό σύστημα του αύριο και θα αναδειχθούν οι commandatore του.

    ReplyDelete
  28. @ xanoum mpourek & g700

    what negotiations? today's move is an uncoditional surrender

    ReplyDelete
  29. Η σύγκριση με την Ιρλανδία έχει ενδιαφέρον. Η Ιρλανδία έδειξε πολιτικά αντανακλαστικά και παρά τα σκληρά μέτρα προσαρμογής υπήρξε υποστήριξη από τους Ιρλανδούς πολίτες.

    Η Ιρλανδία επίσης έχει διαφορετική υποδομή, από οργάνωση της δημόσιας διοίκησης μέχρι και μηχανισμούς στατιστικής παρακολούθησης κλπ - tangible / intangible infrastructure - καθώς κι ένα δημόσιο χρέος πολύ χαμηλότερο από την Ελλάδα, χαμηλότερες υποχρεώσεις επιχειρήσεων και πολιτών, υψηλότερο επιχειρηματικό τζίρο και πρόσβαση σε αγορές, ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και ποιότητα / αναγνωρισιμότητα προϊόντων κι υπηρεσιών.

    Η Ελλάδα ήταν ήδη στο κόκκινο στα περισσότερα από τα παραπάνω. Το 1993 που έπρεπε να αρχίσει η επίπονη μεταρρυθμιστική διαδικασία, κάψαμε το τελευταίο μας χαρτί, για να μπορούμε να μιλάμε για εθνική κυριαρχία στη διευθέτηση των οικονομικών μας. Αντί για διαρθρωτικές αλλαγές επιλέξαμε να δανειστούμε και πάλι, και ό,τι χρήμα κυκλοφόρησε πήγε στις τσέπες και τα στομάχια μας, σίγουρα όχι στην ενίσχυση της αγοράς μας σε ένα ανοικτό διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον.

    Το καλό με την Ελλάδα είναι ότι σε απόλυτες τιμές, οι οφειλές μας δεν είναι τόσο μεγάλες όσο άλλων χωρών. Μεθοδικότητα και προσήλωση στο στόχο θέλει και θα τα καταφέρουμε. Αρκεί να συνεργαστούμε και να δεχτούμε να δουλέψουμε.

    ReplyDelete
  30. Άμα ο Ομπάμα μας σώσει από το τοκογλυφικό επιτόκιο α λ Ιράκ που πληρώνουμε στις γκόλντμαν σακς των διεθνών αγορών τότε όλα καλά. Αλλά επειδή αυτό δεν παίζει καθόλου βλέπω να δουλεύουμε για τους δανειστές τα επόμενα χρόνια

    ReplyDelete
  31. Η Έρημη Χώρα
    Πέσαμε τελικά στον γκρεμό, το ΔΝΤ είναι εδώ. Η κυβέρνηση, μέσα από απίστευτες παλινωδίες και αντιφάσεις, υπέκυψε στην πίεση των αγορών χωρίς όρους. Το μέλλον της χώρας είναι πια άδηλο, η καταδίκη των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων δεδομένη.
    Δεν έχω γνωρίσει στη ζωή μου κυβέρνηση, που να αθέτησε τόσο γρήγορα, τόσες υποσχέσεις, που να εξαπάτησε τόσο έναν ολόκληρο λαό και που εξακολουθεί στο ίδιο τροπάριο, χωρίς ντροπή, με την πλεοψηφία των ΜΜΕ (ευτυχώς υπάρχουν και λίγες εξαιρέσεις) να υποστηρίζουν με φανατισμό τις αυτοκτονικές (για το λαό) επιλογές της και να συσκοτίζουν οποιαδήποτε άλλη άποψη.
    Οι συνειδητά ψευδείς υποσχέσεις του κ Παπανδρέου προεκλογικά δείχνουν και την αγωνία, το κόμμα του να καταλάβει με κάθε μέσον την εξουσία. Ίσως οι κυρίαρχοι του πλανήτη και οι ελέγχοντες την παγκόσμια οικονομία να πίστευαν ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει μέρος του συνδικαλιστικού κινήματος, θα μπορούσε να λάβει τόσο αντιλαϊκά μέτρα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, τι ντροπή, υποκλίνονται μπροστά στην καταστροφή της χώρας, υποτελείς όντες του κόμματος.
    Ουδεμία άλλη εναλλακτική δυνατότητα εξετάστηκε από την κυβέρνηση για να απορριφθεί ως ανεφάρμοστη. Μας οδήγησαν στο μονόδρομο του ΔΝΤ χωρίς δεύτερη σκέψη.
    Η τρομοκρατία των Ελλήνων είναι καθημερινή πρακτική τόσο από τα κυβερνητικά στελέχη όσο και από την πλειοψηφία των ΜΜΕ.
    Πιστεύεται αν κάποιος π.χ. εργολάβος, που κατέχει ΜΜΕ, έβγαινε χαμένος από την προσφυγή στο ΔΝΤ θα την υποστήριζε μέσα από την τηλεόρασή του ή την εφημερίδα του; Μάλλον θα την πολεμούσε με φανατισμό.
    Βέβαια, θα μου πει κανείς, πως το κεφάλαιο στη χώρα μας (τράπεζες κλπ) θα βγει σχεδόν αλώβητο από την κρίση την οποία θα πληρώσουν αποκλειστικά οι μη έχοντες και οι μη κατέχοντες. Οι επιλογές της κυβέρνησης, που τόσο εύκολα έκανε, δεν πλήττουν κατ' ουσίαν τόσο το μεγάλο κεφάλαιο αλλά τον μικρομεσαίο Έλληνα. Αυτό, από μόνο του λέει, ποιανών συμφέροντα υπηρετεί η δήθεν σοσιαλιστική κυβέρνηση.
    Η κυβέρνηση δεν πίεσε για διαπραγμάτευση του χρέους για να μην χάσουν οι δανειστές - τράπεζες αδιαφορώντας τι αυτό θα σημάνει για τον Ελληνικό λαό (τουλάχιστον την πλειοψηφία του).
    Ο λαός είναι μάλλον παγωμένος μπροστά σε όλα αυτά τα απίστευτα που συμβαίνουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και γι' αυτό πιστεύω ότι και οι κινητοποιήσεις δεν γενικεύτηκαν ακόμη.
    Η ΝΔ φέρει προφανώς τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.
    Η αριστερά, σε ιδεολογικό αδιέξοδο, περιορίζεται σε καταγγελίες εφ' 'ολης της ύλης και σε περιστασιακές απεργιακές κινητοποιήσεις χωρίς μαζική συμμετοχή.
    Θα έπρεπε να οργανωθεί έστω αυθόρμητα και μέσα από τα μπλογκς ένα κίνημα διαμαρτυρίας γιατί τα χειρότερα έπονται.
    Έλληνες Αντισταθείτε!

    ReplyDelete
  32. @ Kostas pap

    καλά κρασιά!

    τέλος οι ηλικιακές επετηρίδες και οι τσε γκεβάρικες επαναστατικές γυμναστικές του καναπέ

    αυτές οι νοοτροπίες των βολεμένων άπραγων και καλοταϊσμένων μας οδήγησαν στο χάλι αυτό.

    Από διαμαρτυρία και αποτύπωση του προβλήματος μια χαρά τα πάμε, από προτάσεις και πράξεις για αλλαγή τι κάνουμε?

    Αυτό είναι ένα μάθημα που δεν πήραμε κι ούτε περιμένουμε να πάρουμε ποτέ από τη γενιά σας.

    Όνειρα γλυκά, ο κόσμος είναι δικός μας..

    ReplyDelete
  33. NYT
    http://www.nytimes.com/2010/04/24/opinion/24sat3.html?th&emc=th

    Greece and Who’s Next?
    Published: April 23, 2010

    As Greece careened ever close to default this week, frightened investors also rushed to dump bonds from financially troubled Portugal, Spain and Ireland. But while the markets increasingly see this as a euro zone crisis, many European leaders are in denial.

    Unless the European Union and the International Monetary Fund back up Greece, it could default on its debts. And the roughly $40 billion bailout promised — grudgingly — by Brussels with an additional $15 billion to $20 billion from the International Monetary Fund is unlikely to be enough. Greece has more than $50 billion in debt coming due over the next 12 months alone.

    Meanwhile, Germany is resisting turning over the money. After George Papandreou, the prime minister of Greece, called on Friday for the bailout plan to be “activated,” Chancellor Angela Merkel of Germany said Greece first had to negotiate “a credible savings program.” Georg Nuesslein, a lawmaker in Merkel’s governing coalition, told Bloomberg the program “has to hurt.”

    Greece’s efforts to curtail public spending have not made enough of a dent in its deficit to persuade investors it can bring its debt under control. But amid a severe recession, which is likely to be exacerbated by budget cuts, even the tightest belt-tightening can’t eliminate a deficit that amounted to more than 13 percent of its gross domestic product last year.

    To stop a rout, the European Union must commit to activating the bailout. Then Europe and the International Monetary Fund must start negotiations with Greece for a much bigger bailout package. This would help restore investors’ confidence, allowing interest rates on its debt to fall from the punitive heights of nearly 9 percent reached last week. While some economists believe Greece would still have to restructure its debts, it would have space to negotiate the terms.

    As investors made clear this week, the turmoil doesn’t end with Greece. Portugal, Spain and Ireland have seen their deficits balloon as the housing bust and the economic downturn took a toll. The European Union and the International Monetary Fund must put together a pre-emptive bailout package to convince investors of the stability of their finances and head off a flight to dump their bonds on a bigger scale. Speed is essential.

    Treasury Secretary Timothy Geithner and European finance ministers should start working on that during this weekend’s International Monetary Fund meeting in Washington. This is mainly a European problem. But Washington must ensure that the fund commits adequate resources. The good news, if there is any here, is that American banks do not own much Greek debt. But the American economy won’t be immune if the Greek crisis spreads much further.

    ReplyDelete
  34. Μανόλη,

    η χρονική αποτύπωση που επιχειρείς είναι πολύ καλή, αφήνει πολλά υπονοούμενα για να καταλάβουμε σε επίπεδο πολιτικής κι αποφάσεων, όσοι παρακολουθούμε τα γεγονότα εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, πότε πώς και από ποιους γίνανε τραγικά λάθη και σκοπιμότητες.

    Αν μπορέσεις κάποια στιγμή θα ήθελα να ακούσω κάποια στιγμή και την άποψη σου για την κρίση της Ευρώπης, τη γνώμη σου για το ντιμπέιτ νομισματικής vs δημοσιονομική ενοποίησης. Γιατί σίγουρα το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας συνδέεται άμεσα με την πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ. Υπάρχει σωτηρία?

    ReplyDelete
  35. «Ο Τιτανικός καθυστέρησε να στείλει σήμα κινδύνου γύρω στα 45 λεπτά μετά την πρόσκρουσή του στο παγόβουνο, σύμφωνα με ένα νέο βιβλίο.» Χάθηκε πολύς χρόνος με το να εκτιμήσουν το μέγεθος της ζημιάς από το παγόβουνο, όταν πλοία που βρίσκονταν κοντά στην περιοχή θα μπορούσαν να είχαν σπεύσει σε βοήθεια, σύμφωνα με έρευνα του συγγραφέα Tim Maltin. Στο βιβλίο του, με τίτλο....

    «101 πράγματα που νομίζαμε πως γνωρίζαμε για τον Τιτανικό... αλλά δεν τα γνωρίζαμε», ο Maltin ισχυρίζεται πως ο «πληγωμένος» Τιτανικός δεν εξέπεμψε σήμα κινδύνου για 47 ολόκληρα λεπτά, γιατί οι αξιωματικοί του πλοίου δεν ήθελαν να προκαλέσουν πανικό στους επιβάτες.Το μεγαλύτερο επιβατικό ατμοκίνητο πλοίο στον κόσμο συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στο παρθενικό του ταξίδι, τον Απρίλιο του 1912, και βυθίστηκε, παρασύροντας στο θάνατο 1.517 ανθρώπους.

    «Οι αξιωματικοί του πλοίου ίσως να σκεφτόντουσαν τις δημόσιες σχέσεις και το αν το πλοίο θα βυθιστεί ή όχι και γι' αυτό μπορεί να υπήρξε η καθυστέρηση στην αποστολή του σήματος κινδύνου,» αναφέρει ο Maltin.

    Σύμφωνα με τον ίδιο, η διαταγή για να πάνε οι επιβάτες προς τις σωστικές λέμβους δόθηκε την ίδια στιγμή που εξέπεμψε και το σήμα κινδύνου. «Ενδεχομένως να τους πήρε πολύ ώρα να αξιολογήσουν τη ζημιά αλλά μου φαίνεται πιο πιθανό να μην ήθελαν να στείλουν το σήμα.»

    Είναι υπό συζήτηση το αν θα σωζόταν ο κόσμος αλλά ο Maltin υποστηρίζει πως το Californian, που βρισκόταν σε σχετικά κοντινή απόσταση, θα μπορούσε να είχε φτάσει νωρίτερα στο σημείο εάν το σήμα κινδύνου είχε σταλεί πριν τα μεσάνυχτα, όταν οι χειριστές του ασυρμάτου ήταν ακόμα ξύπνιοι.Το Californian έλαβε το σήμα μετά τα μεσάνυχτα και περίμενε μέχρι τις 5.30 τα ξημερώματα για να απαντήσει.

    Βρε! Τι μου θυμιζει; Τι;

    ReplyDelete
  36. Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Έχω να κάνω δύο παρεμβάσεις στην παραπάνω συζήτηση.

    1. Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας την δεκαετία 1999-2008 ήταν πραγματική και ωφέλησε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Φυσικά, αυτά τα θετικά στοιχεία συνδυάστηκαν με ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης που μας οδήγησε στην σημερινή κρίση.

    Στην παρακάτω σελίδα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) μπορείτε να συγκρίνετε τα ποσοστά της ανάπτυξης της Ελλάδας με αυτά των υπολοίπων πλουσίων χωρών (2001-07). Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη ήταν αποτέλεσμα κυρίως μεγαλύτερης παραγωγικότητας:

    http://oberon.sourceoecd.org/vl=2461393/cl=15/nw=1/rpsv/factbook2009/02/03/02/02-03-02-g1.htm

    Επίσης την δεκαετία 1995-2005, η εισοδηματική ανισότητα έπεσε αισθητά στην Ελλάδα, μία από τις λίγες χώρες όπου συνέβη κάτι τέτοιο (η Ελλάδα είναι σήμερα περίπου στο μέσο της Ευρώπης από πλευράς ανισότητας):

    http://puck.sourceoecd.org/vl=5709197/cl=12/nw=1/rpsv/factbook2009/12/01/01/12-01-01-g1.htm

    2. Όσον αφορά την Ιρλανδία, τα σκληρά όντως μέτρα που πάρθηκαν, απέτρεψαν την δημοσιονομική κρίση χωρίς να χρειαστεί η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. «Νεοφιλελεύθερα» ή μη, τα μέτρα πρέπει μάλλον να καταλογιστούν ως θετικά για τους πολίτες της χώρας.

    Επιπλέον, να σημειωθεί ότι το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας μειώθηκε από 110% του ΑΕΠ το 1985 στο 20% το 2005, το οποίο έδωσε μεγαλύτερη ευελιξία κινήσεων στην κυβέρνησή της όταν ξέσπασε η κρίση. Αν είχαμε κι εμείς μικρό χρέος, τότε θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να την βγάλουμε χωρίς κηδεμονία.

    Η συνέχεια σύντομα.

    ReplyDelete
  37. @xanoum mpourek

    και μην ξεχνάς ότι στις σωστικές λέμβους ανέβηκαν οι προνομιούχοι επιβάτες της πρώτης θέσης.

    Τους υπόλοιπους τους είχαν κλειδώσει στα αμπάρια...

    ReplyDelete
  38. NYT
    Philomila Tsoukala
    Associate
    professor of law at Georgetown
    http://www.nytimes.com/2010/04/25/opinion/25tsoukala.html?th&emc=th


    A Family Portrait of a Greek Tragedy

    AFTER months of rising taxes and budget cuts, the Greek prime minister announced on Friday that the country officially needed an international bailout. The European Union and International Monetary Fund rescue plan is widely expected to require further cuts in public spending and civil service wages and pensions, in addition to changes that would increase labor “flexibility” by weakening rules protecting workers.

    But these plans overlook the basic organizing principle of Greek society — the family — and its stultifying influence on the economy.

    Welfare programs like unemployment benefits and housing subsidies are already significantly smaller in Greece than in the rest of Europe; Greeks rely instead on government jobs and their families for support. It’s true that Greece’s public sector is expensive, rife with cronyism and in need of reform. But fixing it won’t fix Greece’s problems.

    The more pressing issue is that the country’s private sector is comprised mostly of family-owned and family-staffed businesses that hinder competition and innovation and depress wages. In fact, austerity measures will only reinforce the family’s stranglehold on both the state and the market.

    Upward of 75 percent of Greek businesses are family-owned. Most are small and rely on family labor, which is as flexible as it gets — in practice, no minimum-wage or maximum-hour laws apply. Women often work for their husbands without salary, and divorce laws don’t effectively ensure the divorcing spouse’s stake in the family business or remuneration for the work she put into it — meaning it’s very difficult to leave a marriage.

    Young people are similarly constrained. The lucky ones land government jobs through family connections or work in a family business, “helping out” with no pay while formally unemployed. The unlucky ones toil for meager wages at someone else’s family business, where they have almost no chance of advancing into management. Many live with their parents up to the age of 35 because they can’t afford to live on their own. Unsurprisingly, fertility rates are very low. Young people also depend on their families to supplement their wages and pay the “tips” necessary to get decent health care.

    Those who desire independence join the flourishing Greek diasporas in Europe and the United States. I left Greece when I realized that, as an aspiring lawyer with no family connections in the business, I would probably spend the initial years of my legal career serving coffee to someone’s father or son.

    Until Greece can find a way to disentangle the private sector from the family and find another way to allocate resources — free from the intergenerational, class and gender inequities of the family unit — no amount of reform will make a difference.

    The European Union and the I.M.F. should forget about dismantling Greece’s (already puny) welfare state and increasing labor flexibility in the (already flexible) private sector. The public sector does need restructuring, but the resulting unemployment will only strengthen the dominance of the family. A better solution would be to create a real public safety net that would help free young Greeks from the supportive yet suffocating grip of their families.

    This won’t resolve Greece’s financial crisis immediately, of course — nothing can do that — but there’s a generation of young workers languishing in their parents’ living rooms and storerooms who, if freed, could help to turn the Greek economy around.

    ReplyDelete
  39. "και μην ξεχνάς ότι στις σωστικές λέμβους ανέβηκαν οι προνομιούχοι επιβάτες της πρώτης θέσης.
    Τους υπόλοιπους τους είχαν κλειδώσει στα αμπάρια..."


    Φύση: Άφησέ τους όλους ελεύθερους, οι δυνατοί θα επιβιώσουν.

    Ηθική: Γυναίκες και παιδιά πρώτα, το μέλλον.

    Κράτος/Εξουσία: Οι πρώτης θέσης στις βάρκες, κλείδωσε τους υπόλοιπους στα αμπάρια.

    ReplyDelete
  40. Κυρία Τσουκαλά,

    Κι εγώ μαζί σας, ΑΛΛΑ: άμα βγάλεις το δίχτυ προστασίας της οικογένειας από την Ελλάδα, τότε θα έχεις 20% άστεγους.

    Η Ελλάδα ΔΕΝ είναι πολιτεία των Η.Π.Α., ούτε χώρα της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Είναι χώρα των Βαλκανίων.

    " I left Greece when I realized that, as an aspiring lawyer with no family connections in the business, I would probably spend the initial years of my legal career serving coffee to someone’s father or son."

    Εάν δεν ήταν ισχυρά τα νομίσματα των χωρών στις οποίες μετακόμισαν οι Έλληνες της διασποράς, τότε θα σερβίριζαν καφέ κι εκεί.

    Σήμερα άλλωστε ακόμα και οι νέοι στις ΗΠΑ εξαρτώνται από τους γονείς τους στο μεγαλύτερο βαθμό στην ιστορία των ΗΠΑ. Η οικονομική ύφεση αυτό προκαλεί. Μια γενιά πιο πριν, οι Αμερικάνοι έφευγαν από το σπίτι στα 18-20. Τώρα κάθονται μέχρι τα 25. Έφυγε η βιομηχανία κατά Κίνα μεριά... κι αυτό μείωσε τους μισθούς και αύξησε το κόστος ζωής.

    Όσον αφορά στα διαζύγια, συμβαίνουν και στις ΗΠΑ (έζησα και δύο χρόνια στο Νότο...). Η Οκλαχόμα έχει ποσοστό διαζυγίων 77% (ενώ η Μασσαχουσέτη χαμηλότερο από 35%) - γιατί αυτό, αφού στη Μασσ. οι γυναίκες πληρώνονται τρεις φορές περισσότερο; Θέμα τοπικής κουλτούρας περισσότερο, παρά οικονομικών συνθηκών.

    ReplyDelete
  41. @manolis:

    Όπως είπα και σε προηγούμενα σχόλιά μου, το άρθρο είναι γενικά καλό, αλλά εκφράζει την "επιφανειακή" άποψη των ξένων κρατών για την ελληνική οικονομία. Μερικές διαπιστώσεις απέχουν πάρα πολύ από την πραγματικότητα.

    "...Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας την δεκαετία 1999-2008 ήταν πραγματική και ωφέλησε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού..."

    Το κατά πόσο ήταν πραγματική ή όχι, το βλέπουμε τώρα που λήγουν τα αντίστοιχα ομόλογα δανεισμού εκείνης της εποχής, καθώς επίσης και η δημοσιοποίηση των "δημιουργικών λογιστικών" της GS στη χώρα μας με τα swaps και τα παράγωγα. Ανάπτυξη με δανεικά είναι εξ' ορισμού εικονική. Απλά υποθηκεύεις το μελλοντικό εθνικό απόθεμα.

    "...Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη ήταν αποτέλεσμα κυρίως μεγαλύτερης παραγωγικότητας..."

    Το φθηνό εργατικό δυναμικό συνδέεται με την -ανταγωνιστικότητα- ΟΧΙ με την παραγωγικότητα. Σε όλα τα μεγάλα κατασκευαστικά προ-ολυμπιακά έργα που έδωσαν ανάσα στην εγχώρια οικονομία, το 70-90% των εργατών ήταν κακοπληρωμένοι αλλοδαποί. Κατά συνέπεια, τα έργα έγιναν με φθηνό κόστος, αλλά χρεώθηκαν πανάκριβα στο κράτος και επιπλέον παρατήθηκαν στην τύχη τους μετά το 2004.

    "...Επίσης την δεκαετία 1995-2005, η εισοδηματική ανισότητα έπεσε αισθητά στην Ελλάδα, μία από τις λίγες χώρες όπου συνέβη κάτι τέτοιο..."

    Μιλώντας στατιστικά, αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα. Η ανισότητα, δηλαδή το variability (variance) σημαίνει ότι το δείγμα έγινε πιο ομοιογενές, όχι κατ' ανάγκη προς τα πάνω. Εκ των πραγμάτων βλέπουμε ότι έγινε προς τα κάτω. Δηλαδή όλο και -περισσότεροι- εργαζόμενοι έπεσαν στο 60% του μέσου μισθού στην ΕΕ.

    "...Όσον αφορά την Ιρλανδία...τα μέτρα πρέπει μάλλον να καταλογιστούν ως θετικά για τους πολίτες της χώρας..."

    Το 99% των Ιρλανδών έχει εντελώς αντίθετη άποψη, ειδικά όταν μέσα σε 2 χρόνια χάνουν το 35-40% του εισοδήματός τους και επιπλέον έχουν σε υποθήκη τα πάντα, όπως και ένα τεράστιο στεγαστικό για το σπίτι που (κακώς) αγόρασαν. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι όταν οι τράπεζες δάνειζαν τους πάντες και αυτοί αγόραζαν με τη σέσουλα, χωρίς να ρωτάνε τίποτα. Τώρα, τους λένε ότι με λίγα λόγια τους παγίδευσαν και καλά να πάθουν. Και αυτοί κατεβάζουν το κεφάλι και λένε "έχεις δίκιο". Η σιωπή τους σημαίνει αίσθημα ενοχής, όχι αποδοχή των ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων.

    Και κάτι ακόμα, γενικό:

    Κάθε μέρα επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο η άποψη πως η προσφυγή στην κηδεμονία του ΔΝΤ όταν προσχεδιασμένη. Οι Γερμανοί δεν πρόκειται να δώσουν σεντ πριν τα μέσα Μαΐου (εκλογές), οι Γάλλοι αρχίζουν να κάνουν τους δύσκολους, οι ΗΠΑ βιάζονται να εφαρμοστεί ο "μηχανισμός στήριξης". Τελικά, θα βρεθούμε δανεισμένοι -μόνο- από το ΔΝΤ, με "καβάτζα" την ΕΕ για ώρα ανάγκης, και τότε πάλι θα μιλάνε για αναγκαίο κακό (αφού πάλι θα άμεσα ψάχνουν για ρευστό).

    Η επέμβαση του ΔΝΤ δεν είναι ποτέ τυχαία, ούτε "έκτακτη", ούτε βιαστική. Γίνεται με προσχέδιο και συγκεκριμένες διαδικασίες, σύμφωνα με σαφέστατη προοπτική (πολιτική, όχι οικονομική). Κανείς σήμερα δεν δανείζει με 2,7% κάποιον που είναι διαπιστωμένα απατεώνας και ψεύτης (Ελλάδα), χωρίς να έχει εξασφαλίσει άλλου είδους "payback".

    ReplyDelete
  42. Ορίστε γιατί δεν μας δανείζουν οι Ευρωπαίοι:

    "Πόσο στοίχισε στο υπ. Παιδείας η ιστοσελίδα meafora.gr του Αρη Σπηλιωτιόπουλου; Ένα εκατομμύριο στοίχισε στη Βουλή" (esos.gr, 24/4/2010):

    >> http://tinyurl.com/37b2tok

    ...Και κυρίως για την απάντηση του Πετσάλνικου, εδώ (pdf):

    >> http://www.esos.gr/index.php?option=com_docman&task=doc_download&gid=505&Itemid=1671

    Μετάφραση: "Φταίνε οι προηγούμενοι. Άλλωστε τι σας ενδιαφέρει, οι Ευρωπαίοι τα πλήρωσαν! (Γ'ΚΠΣ)"

    Ο Πετσάλνικος, μετά το τρίψιμο των πεζοδρομίων και το πεντοχίλιαρο για Η/Υ στους βουλευτές, αναδεικνύεται στον πιο πετυχημένο μάνατζερ των 300 τα τελευταία χρόνια.

    ReplyDelete
  43. jaga
    αλλο το variance και αλλο το variability.

    Aν καταλαβαίνω καλά αυτό που έχεις στο μυαλό σου-

    κ.Γαλενιανέ, μπορούμε να δούμε την συνεισφορά στην ανάπτυξη των επιμέρους παραγόντων διαφόρων οικονομιών της ΕΕ και της ελληνικής ?

    Εχω την υπόνοια ότι αναλύοντας την κεφαλαιουχική συνεισφορά παγίων (κατά κατηγορία) στην ανάπτυξη θα δούμε μεγάλες διαφορές

    Εικάζω ότι αν αφαιρέσουμε τα κονδύλια από την ΕΕ (που κατευθύνθηκαν σε υποδομές) θα δούμε αποβιομηχάνιση

    ReplyDelete
  44. @ser:

    Σωστή η παρατήρηση:

    variability = μεταβλητότητα
    variance = διασπορά

    Εννοώ πάντα για τους μισθούς. Ισχύει και το "μεταβλητότητα" (χρονικά), αλλά κυρίως μόνο για κάποιον που αλλάζει συχνά θέσεις εργασίας.

    ReplyDelete
  45. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  46. “Εκ των πραγμάτων βλέπουμε ότι έγινε προς τα κάτω. Δηλαδή όλο και -περισσότεροι- εργαζόμενοι έπεσαν στο 60% του μέσου μισθού στην ΕΕ.”

    Αυτό το «έπεσαν στο 60% του μέσου μισθού στη ΕΕ» από πού προκύπτει; Πόσο ήταν πριν και πόσο είναι τώρα;

    Όταν μιλάς για εισοδηματική ανισότητα σε ποιον δείκτη αναφέρεσαι; Γιατί, αν δούμε τον Gini index που μετρά την εισοδηματική ανισότητα σε μια χωρά θα δούμε ότι η Γερμάνια βαθμολογείται με 28 ενω η Ελλάδα με 33 (όσο μικρότερος τόσο το καλύτερο).

    “Το φθηνό εργατικό δυναμικό συνδέεται με την -ανταγωνιστικότητα- ΟΧΙ με την παραγωγικότητα.”

    Δηλαδή η Γερμανία είναι λιγότερο ανταγωνιστική από την Ελλάδα ή χειρότερα από την Αλβανία; Να το μετρήσουμε αλλιώς. Το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα σε σχέση με την Γερμάνια είναι πολύ υψηλότερο. Συγκεκριμένα, το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι το υψηλότερο στην Ε.Ε.

    ReplyDelete
  47. @ser

    Καλό ερώτημα, για το οποίο έχω μόνο μια μερική απάντηση. Η παραγωγική δυνατότητα της χώρας όντως αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία και οφελήθηκαν κυρίως οι υπηρεσίες (τουρισμός και τράπεζες) και ο κρατικός τομέας ενώ παρήκμασαν (σχετικά) η βιομηχανία και η γεωργία. Το ότι η ανάπτυξη εστιάστηκε στα μη εμπορεύσιμα αγαθά δείχνει μάλλον και το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας το οποίο υποβόσκει στην Ελλάδα.

    Εδώ βρίσκεται η διάρθρωση της παραγωγής κατά τομέα της οικονομίας:

    http://titania.sourceoecd.org/pdf/factbook2009/302009011e-02-04-01.pdf

    Εδώ βρίσκονται πληροφορίες για τις επενδύσεις στην Ελλάδα και άλλες χώρες του ΟΟΣΑ. Την τελευταία δεκαετία, η Ελλάδα έχει υψηλότερα ποσοστά επενδύσεων από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (22% του ΑΕΠ αντί 20%) και συγκριτικά μεγάλο κομμάτι αυτών των επενδύσεων χρησιμοποιήθηκε για την αγορά κεφαλαιακού εξοπλισμού αντί, π.χ. για κτιριακές εγκαταστάσεις:

    http://titania.sourceoecd.org/pdf/factbook2009/302009011e-02-02-03.pdf

    @ jaga

    Νομίζω ότι είπα κάτι σχετικά απλό:

    (1) η τελευταία δεκαετία είδε μεγάλη αύξηση του εισοδήματος στην Ελλάδα και

    (2) αυτή η αύξηση οφέλησε όλα τα εισοδηματικά στρώματα καθότι δεν αυξήθηκε (το αντίθετο μάλιστα) η ανισότητα.

    Αυτό σε αντίθεση, π.χ. με τις ΗΠΑ όπου την αύξηση του εισοδήματος την έχει καρπωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το υψηλότερο 10% της εισοδηματικής κλίμακας και παρατηρήθηκε τεράστια αύξηση της ανισότητας.

    ReplyDelete
  48. Europe, for the first time in history, faces no outside threat to its security that it may fall prey to the narcissism of its internal contradictions.

    If they fail Greece they will have failed the dream of a unified supercontinent, maybe even Europe as we know it.

    ReplyDelete
  49. ΝΥΤ
    http://www.nytimes.com/2010/04/25/opinion/25kaplan.html?pagewanted=2&th&emc=th

    «Europe, for the first time in history, faces no outside threat to its security that it may fall prey to the narcissism of its internal contradictions… If they fail Greece they will have failed the dream of a unified supercontinent, maybe even Europe as we know it.»

    ReplyDelete
  50. Ερώτηση προς τους δύσπιστους και τους προκατειλημμένους. Ασφαλιστικό, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, αναδιάρθρωση δημόσιου τομέα: τα πρώτα μέτρα ΔΝΤ. Ποια από αυτά λοιπόν είναι αντιλαϊκά και άδικα για την Ελλάδα και ειδικότερα για τη νέα γενιά?

    ReplyDelete
  51. @xanoum mpourek:

    "...Αυτό το «έπεσαν στο 60% του μέσου μισθού στη ΕΕ» από πού προκύπτει; Πόσο ήταν πριν και πόσο είναι τώρα;..."

    Επίσημες εκθέσεις EUROSTAT. Είναι γνωστά πράγματα, εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Τις έχουν επικαλεστεί τόσο οι "μπλε", όσο και οι "πράσινοι" καταλληλότεροι υπουργοί, πριν από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις την τελευταία δεκαετία.

    "...Όταν μιλάς για εισοδηματική ανισότητα σε ποιον δείκτη αναφέρεσαι;..."

    Στον πιο αξιόπιστο δείκτη, τουλάχιστον για τους δημόσιους υπαλλήλους: τη φορολογική τους δήλωση. Αν κάποιος δηλώνει χαμηλό εισόδημα και έχει κάνει τεράστια περιουσία, μιλάμε προφανώς για λαμόγιο, όχι για τον μέσο εργαζόμενο. Και αυτά είναι EUROSTAT.

    "...Το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα σε σχέση με την Γερμάνια είναι πολύ υψηλότερο..."

    Εντελώς λάθος. Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο τέτοιο νούμερο. Ενίοτε πετάει κάτι τέτοια χαριτωμένα ο Μίχαλος (ΕΒΕΑ), αναφερόμενος στο ποσοστό των ασφαλιστικών εισφορών του εργοδότη για κάθε υπάλληλο, "ξεχνώντας" να αναφέρει απόλυτα νούμερα, ότι δηλαδή αυτό προκύπτει γιατί το υπόλοιπο (μισθός) είναι εξαιρετικά χαμηλό.

    @Manolis Galenianos:

    "...(1) η τελευταία δεκαετία είδε μεγάλη αύξηση του εισοδήματος στην Ελλάδα..."

    Και εγώ νομίζω είπα κάτι εξίσου απλό: ότι η παραπάνω διαπίστωση είναι εντελώς λάθος. Οποιοσδήποτε ζει στην Ελλάδα, ακόμα και αν η δική του δουλειά πάει καλά, γνωρίζει πως το μέσο οικονομικό επίπεδο και η αγοραστική δυνατότητα των Ελλήνων έχει χάσει περίπου 30-40% μέσα στην δεκαετία. Το έχει επιβεβαιώσει και η EUROSTAT (μα καλά, κανείς δεν διαβάζει τις αναφορές της;...)

    Σημείωση: Για όσους ενδιαφέρονται, τα spreads έχουν κάνει νέο ιστορικό ρεκόρ, πάνω από τις 630 μονάδες. Μα τι παράξενες αυτές οι "αγορές". Ενώ όλοι λένε ότι οι Έλληνες θα ματώσουν και ότι το έχουν αποδεχτεί, μέχρι να μπούνε οι υπογραφές το ξύλο συνεχίζεται ανελέητα. Λες και ξαφνικά δεν ισχύει ούτε η "αυτορύθμιση" της αγοράς (Adam Smith), ούτε καν η αρχή της αιτιότητας (αιτία => αποτέλεσμα)... Τουλάχιστον σε ότι αφορά την "ορθολογιστική" ανάλυση των οικονομολόγων.

    ReplyDelete
  52. Εντάξει δεν ξέρω για όλα αυτά τα νούμερα να πω απλά ότι μέχρι πριν από λίγο η eurostat μας έλεγε ότι πάμε καλά με την ήπια προσαρμογή...:)

    ReplyDelete
  53. @notorious:

    Ερωτήσεις προς εύπιστους:

    (1) Γιατί η μείωση μισθών πρέπει να περάσει και στον ιδιωτικό τομέα; Για ποια ανταγωνιστικότητα και για ποιον ακριβώς παραγωγικό τομέα; Τι σχέση έχει η εξαγωγή φθηνών προϊόντων με τη μείωση του μισθού στο τυροπιτάδικο της γειτονιάς;

    (2) Γιατί μιλάνε για απελευθέρωση των απολύσεων, όταν η εργασία στη χώρα μας είναι τόσο ελαστική που έχει γίνει λάστιχο και όταν ταυτόχρονα δεν υπάρχει καμία κοινωνική πρόνοια για τη συστηματική υποστήριξη και επανένταξη των ανέργων, όπως σε όλες τις άλλες χώρες;

    (3) Γιατί η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού πρέπει οπωσδήποτε να σημαίνει εξ' ορισμού ότι οι σημερινοί νέοι θα πληρώνουν μια ζωή περισσότερα, θα δουλεύουν περισσότερο και θα παίρνουν την ίδια ή χαμηλότερη σύνταξη με σήμερα;

    (4) Γιατί ως χώρα δεν ζητάμε οικονομική υποστήριξη για την κοινωνική συνοχή, δηλαδή ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, σχολεία, αυτά δηλαδή που θα μας λείψουν ακόμα περισσότερο, παρά μιλάμε αποκλειστικά και μόνο για το εθνικό χρέος (= υποχρεώσεις προς άλλες χώρες, κυρίως από αγορές όπλων και προμηθειών τύπου Siemens);

    Έχω και καμιά 15αριά ακόμα, αλλά τις αφήνω ως άσκηση για το σπίτι...

    ReplyDelete
  54. Για την καταργηση, που ακουγεται του 13/14ου μισθου στον ιδιωτικο τομεα.
    Απο φιλους μου ισπανους, ξερω οτι εδω και 2 περιπου χρονια, εχουν ενσωματωθει τα δωρα στον κυριως μισθο. Νομιζω το ιδιο εχει γινει και στην Γερμανια και σε αλλες ευρωπαϊκες χωρες, γι`αυτο δεν εχει ακουστει τιποτα στον ελληνικο τυπο.
    Εδω στην Ελλαδα απ` οτι φαινεται πανε να μας τους φανε.

    ReplyDelete
  55. @jaga

    Κάτι τέτοια έλεγαν οι ¨πράσινοι¨, οι ¨μπλε¨, οι ¨κίτρινοι¨ και οι ¨κόκκινοι¨ και φτάσαμε στο σημείο που είμαστε τώρα. Ποτέ, μα ποτέ δεν συνδέθηκε η αύξηση των μισθών με την παραγωγικότητα σε αυτήν τη χωρά.

    “Εντελώς λάθος. Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο τέτοιο νούμερο.”
    http://www.market-talk.net/images/uploads/3-15-10-Eurozone_labor_costs_800.jpg

    Για το ερώτημα (2) σε παραπέμπω σε ένα παλαιότερο άρθρο των G700:
    http://g700.blogspot.com/2008/04/rigidanomy-flexicurity.html

    ReplyDelete
  56. Για στατιστικά περί εργατικού κόστους, εμπιστεύομαι περισσότερο τη EUROSTAT παρά ένα portal που ασχολείται αποκλειστικά με τα χρηματιστήρια και τους οικονομικούς δείκτες.

    Στο site της EUROSTAT υπάρχει η οικονομική έκθεση για την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας το 2008 (νομίζω), εκεί υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία (π.χ. κόστος και ανταποδοτικότητα ασφάλισης, εργατικά ατυχήματα, κτλ).

    Πάντως για τους μισθούς και τη σύνδεση με την παραγωγικότητα δεν έχεις δίκιο. Στο δημόσιο υπάρχει πριμ παραγωγικότητας (για όλους), όπως και μπόνους για έγκαιρη προσέλευση (μόνιμο, χωρίς κάρτες χρονοσήμανσης)...
    :-()

    ReplyDelete
  57. Αν κοιτούσες λίγο πιο κάτω στο διάγραμμα θα έβλεπες ότι γραφεί «source OECD». Δεν εμπιστεύεσαι των ΟΟΣΑ; Όσο για την Eurostat, θα σου έλεγα να μην εμπιστεύεσαι μια υπηρεσία που δεχόταν τόσα χρόνια τα χοντροκομμένα ψευδή της Ελλάδας.

    Σκέψου μονό τ παραμόρφωση δημιουργεί η φοροδιαφυγή στα στατιστικά της χώρας. Γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, ταρίφες δηλώνουν κατά μ.ο ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ (Αν έχουν το θεό τους!).

    ReplyDelete
  58. jaga

    όλους λάθος μας έβγαλες....

    βγάλε τις κόκκινες παρωπίδες που σου έδωσαν και προσπάθησε να δεις την ουσία αυτών που λέμε

    Μιλάς με όρους πολιτικούς αλλά δεν είμαστε στο 1960/1970.

    Το παιχνίδι παίζεται αλλιώς πλέον, δεν υπάρχουν οι 2 "νταβάδες" που χρηματοδοτούν ο καθένας την αυλή του.
    Καθένας πλέον πρέπει να βγάζει το ψωμί του

    ReplyDelete
  59. @xanoum mpourek

    Ο ΟΟΣΑ είναι ο έτερος βραχίονας της "αγίας τετράδας", μαζί με WTO, IMF και World Bank. Ασφαλώς και δεν εμπιστεύομαι και πολύ τη EUROSTAT, αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι αυτοί ενδιαφέρονται περισσότερο για τη συνοχή της ΕΕ, άρα είναι από τη φύση τους υπέρ του δέοντος αισιόδοξοι ή αφελείς (ή και τα δύο).

    @ser

    Σιγά μη με βγάλεις και προσκοπάκι του ΠΑΜΕ. Δηλαδή όποιος διαφωνεί με τη νεο-φιλελεύθερη ψευτοϊδεολογία των δελτίων των 8 σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να είναι "σύντροφος";

    Εγώ λέω να δείτε όλοι τι λένε οι τρεις πρώην υπουργοί οικονομίας στους Νέους Φακέλους στο ΣΚΑΪ (Παπαντωνίου, Αλογοσκούφης, Μάνος). Το ότι τουλάχιστον οι δύο πρώτοι δεν είναι φυλακή και ότι ακόμα βρίσκουν βήμα στην τηλεόραση να δικαιολογούν τις λαμογιές τους, αυτό κάτι λέει για την ποιότητα πολιτικής σκέψης και λογικής του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου-τηλεθεατή-καταναλωτή. Μιλάμε για αυτόφωρο αδίκημα κατά της νοημοσύνης μας. Να επέμβει η αστυνομία τώρα!

    Όσο για το "...Καθένας πλέον πρέπει να βγάζει το ψωμί του..." ισχύει 100%. Αρκεί να μην υπάρχει κάποιος που να του βουτάει το μισό ("κράτος"), κάποιος άλλος να του υπόσχεται να του τα κάνει τριπλά και τρίδιπλα ("αγορές"), και τελικά ο μόνος πεινασμένος να είναι αυτός που έβγαλε το ψωμί. Και σε όλους αυτό να φαίνεται φυσιολογικό, "κοινωνικά δίκαιο" και "αυτορυθμιζόμενο".

    Εγώ λέω αρκετά είπαμε όλοι εδώ μέσα. Ας περιμένουμε για έργα από αυτούς που, καλώς ή κακώς, βρίσκονται στο τιμόνι. Αν δεν πετύχουν έστω και τα μισά, αυτή τη φορά δεν τους γλιτώνει τίποτα. Θα φάνε τόσο ματσούκι που θα φύγουν νύχτα με κανό και κουπί από το Φάληρο (περίπου όπως ο "κινέζος" Μαντέλης).

    ReplyDelete