Saturday, April 17, 2010

Καταδικασμένοι να ελπίζουμε

Λίγες διαπιστώσεις και μια μικρή ιδέα για το καλύτερό μας μέλλον.


Από τον GoAS*

Διερωτήθηκα πριν από λίγο καιρό αν έχει νόημα η G700 υπό τις παρούσες συνθήκες και ποιος θα μπορούσε αν είναι ο ρόλος της. Η χώρα διαλύεται οικονομικά και – όπου να ’ναι – κοινωνικά. Για την ακρίβεια, η διάλυση που προηγήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, εμφανίζεται γύρω μας. Δεν έχουμε τα χρήματα να συντηρήσουμε το ωραίο κάλυμμα που τόσα χρόνια τη σκέπαζε.

Όλοι βλέπουν το τέλος της περιβόητης μεταπολίτευσης να έρχεται αναπόφευκτα καταπατώντας κατ’ αρχάς εμάς, τα πρώτα της παιδιά. Δεν πέρασαν τρία χρόνια από την εποχή που ήμασταν η τηλεμόδα όλης της κοινωνίας. Όλοι αγαπούσαν να μας λυπούνται και περάσαμε υπέροχα βράδια συλλογικής αυτολύπησης και ρητορικής δικαίωσης. Γίναμε «η πρώτη προτεραιότητα» για κάποιους πολιτικούς και αν δεν είχε καεί η Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 και δεν κοντεύαμε να χρεωκοπήσουμε ένα χρόνο μετά, ακόμα της μόδας θα ήμασταν. Τώρα πια έχουμε χάσει το θλιβερό μονοπώλιο.

Αυτή η μεταπολίτευση δεν τελειώνει με τίποτε;

Σπαταλήσαμε τα πρώτα χρόνια της παραγωγικής μας ηλικίας κατηγορώντας τις αγωνιστικές γενιές που προηγήθηκαν της δικής μας (1-1-4, πολυτεχνείου, μεταπολιτευτική) για ένα κάρο πράγματα, δικαίως ως επί το πλείστον.

Όντως. Το χρέος της Ελλάδας προς τους δανειστές της και τους προμηθευτές της είναι συνολικά 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό μεταφράζεται σε ένα ποσοστό 120% επί του ΑΕΠ. Όταν οι γονείς μας ήταν περίπου στην ηλικία μας το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν περίπου 60% του ΑΕΠ. Οι δικές τους επιλογές κι ο τρόπος που (ατομικά και συλλογικά) κατεύθυναν την κοινωνία δεν τους βγήκε εκεί που νόμιζαν. Δανείστηκαν όλο και πιο πολλά και παρήγαγαν αναλογικά πιο λίγα.

Τελικά, λόγω του κοντόθωρου τρόπου τους να αντιμετωπίζουν τα πράγματα, θα λείψουν από μας όσα σ’ εκείνους ήταν αυτονόητα: η σταθερή (και μία δια βίου) εργασία, η σύνταξη στα 60 ή και στα 50, τα κατώτατα εγγυημένα εισοδήματα. Η – δημοκρατικά εγκεκριμένη από αυτούς – πολιτική που ξεκίνησε με τα «δάνεια από το μέλλον» και που το δικό τους (και, κληρονομικά, δικό μας) «ελληνικό όνειρο» χρειάστηκε για να μπορέσει να συντηρηθεί, χτυπάει την πόρτα μας με τη μορφή του δημοσίου και του ιδιωτικού χρέους, του αρνητικού εμπορικού ισοζυγίου, της ανεργίας και των υψηλών επιτοκίων δανεισμού.

Κι όταν εμείς, τα παιδιά των ανθρώπων αυτών που σπατάλησαν μερικά τρισεκατομμύρια δραχμές κι εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να μας θρέψουν / μας ντύσουν / μας στείλουν φροντιστήριο / μας στείλουν αγγλικά / μας σπουδάσουν σε άλλη πόλη - χώρα / μας χτίσουν ένα σπίτι πάνω από το δικό τους / μας πάρουν ένα αμάξι, μεγαλώσαμε και, επιτέλους, αποφασίσαμε να πάρουμε κάπως τη ζωή στα χέρια μας, διαπιστώσαμε πως ετοιμαστήκαμε για μια Ελλάδα που υπήρχε μόνο στη φαντασία τους.

Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι – παράλληλα – ξόδευαν περίπου τα ίδια ή και περισσότερα για να αυξήσουν υπερβολικά το μισθό τους, να διοριστούν με μέσον στο Δημόσιο, να αποκτήσουν εξοχικό με πισίνα και να χρηματοδοτούν την σχέση τους με τους εκλεγμένους αντιπροσώπους που τους πρόσφεραν τα παραπάνω ατομικά αγαθά – που τα ταμπού τους βάφτισαν «συλλογικά». Η πραγματική Ελλάδα που βρήκαμε είχε ανάγκη από χειρώνακτες εργάτες κι εμείς είχαμε χάσει τόσα χρόνια μαθαίνοντας αγγλικά και κομπιούτερ…

Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια! Και λίγη κλάψα.

Το πρώτο πράγμα που καταλάβαμε ήταν πως ήμασταν αδικημένοι – όπως, δικαιωματικά, όλοι οι Έλληνες από καταβολής νεότερης Ελλάδας. Και ως τέτοιοι αναμασήσαμε κι εμείς τα σλόγκαν των αδικημένων. Από το σχολείο παιδαγωγηθήκαμε στις αξίες και στα «κεκτημένα» των προηγούμενων: την εξασφάλιση, την κατοχύρωση, την εγγύηση… Ήμαστε συντηρητικοί. Σε έναν ταχύτατα αναπτυσσόμενο κόσμο προβάλλαμε τεράστιες αντιστάσεις συμπαριστάμενοι στους δυσπροσάρμοστους γονείς μας. Είμαστε η πρώτη γενιά Ελλήνων που παλεύει συνεχώς ενάντια σε οποιαδήποτε αλλαγή.

Είτε ως εργαζόμενοι σε stage, είτε με μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών, επιτυχόντες ή αποτυχόντες του ΑΣΕΠ, ως κληρονομικοί ή εξαναγκασμένοι από την ανεργία επιχειρηματίες δεν κάνουμε τίποτε άλλο σε επίπεδο ιδεών παρά να ανακυκλώνουμε το greek dream του διορισμού, της μονιμότητας και της (κατά προτίμηση χωρίς κούραση) επαγγελματικής στασιμότητας. Μέσα από αυτό είμαστε εχθροί κάθε αξιολόγησης, εχθροί της (ανώνυμου και τρομακτικής) αγοράς και πολέμιοι κάθε καινοτομίας. Είμαστε πρόωροι γέροντες και παρότι διανύουμε την παραγωγικότερη ηλικία της ζωής μας στοχεύουμε περισσότερο στην (όποιας μορφής) κρατική επιδότηση παρά στο – τρομακτικό, σχεδόν – «επιχειρείν».

Εξαρτημένη γενιά

Οι εικοσιπεντάρηδες και τριανταπεντάρηδες σε όλη την Ελλάδα βιώνουμε τη θέση μας στην κοινωνία ως απόλυτα εξαρτημένα μέλη της. Οι νέες ιδέες, η καινοτομία ακόμα και η οικονομική μας εξέλιξη τελεί – ακόμα! – υπό την κηδεμονία της προηγούμενης γενιάς. Και δεν είναι μόνο η παραπάνω εμπειρία της γενιάς εκείνης, ούτε καν το πλεονέκτημα που απέκτησαν εις βάρος μας, καταναλώνοντας πόρους που ανήκαν και σ’ εμάς για δικό τους όφελος.

Η βασικότερη αιτία αυτής της εξάρτησης είναι ο δικός μας φοβικός συντηρητισμός. Η δική μας γενική ατολμία! Τα μεταπτυχιακά μας στόχευαν περισσότερο σε λίγα παραπάνω μοριάκια παρά στην επιστημονική μας καταξίωση. Η μονοδρόμηση των επαγγελματικών μας επιλογών καθορίστηκε από το πού «έχω ένα σπίτι». Αναπληρώσαμε αξιακά την «δημιουργία» (πιο παλιομοδίτικα, την προκοπή) με την «αποκατάσταση» σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας (επαγγελματικά, κοινωνικά, προσωπικά). Και, ίσως ως αποτέλεσμα ή αιτία όλων των παραπάνω, η περίφημη «απολιτίκ» στάση μας.

Η δημοκρατία, μάλλον, μας πέφτει κομματάκι δύσκολη…

Δεν μάθαμε ποτέ να κινούμαστε θεσμικά και εντός του πλαισίου που το πολίτευμα επιτρέπει. Νωρίς – νωρίς (μέσα από τη γελοιότητα των 15μελών και της βουλής των εφήβων) απαξιώσαμε τη δημοκρατία. Ο συντηρητισμός μας και η στείρα μίμηση παλαιών μορφών πολιτικής συμμετοχής εξάντλησε την όποια δυναμική μας σε ανοησίες που ξεκίνησαν με τις σχολικές καταλήψεις του ’91 και ολοκληρώθηκαν στην αποχή από τις ευρωεκλογές του ‘09.

Στη διάρκεια αυτών των είκοσι ετών (που σήμαναν και το πέρασμά μας από τον ταπεινό φραπέ των 250 δρχ. στον εκλεπτυσμένο φρεντοτσίνο των 6,00€) δεν κατορθώσαμε να μετέχουμε του σύγχρονου πολιτικού γίγνεσθαι. Μόνη εξαίρεση, οι λίγοι συνομήλικοι μας που κερδίζοντας από τη συμμετοχή τους σε (αρρωστημένους) κομματικούς μηχανισμούς τη δια βίου (;) συμμετοχή τους στην λαϊκής κατανάλωσης μικροδιαφθορά σε θέσεις κρατικής υπαλληλίας. Αυτή μας την αδικαιολόγητη ραθυμία πληρώνει σήμερα η, σχεδόν χρεωκοπημένη, ελληνική κοινωνία.

Και, φυσικά, εμείς οι ίδιοι. Την ίδια στιγμή, η συντηρητική, απολιτίκ, υπερμορφωμένη, κι εξαρτημένη από τους γονείς της, περιβόητη γενιά των 700€, μια γενιά που τελικά μόνο ένα ταμπελάκι με την τιμή της έχει ως σήμερα κατορθώσει να προβάλει ως ταυτότητα και μέγιστο επίτευγμά της, παραμένει το δυναμικότερο κομμάτι της κοινωνίας αυτής. Και το λιγότερο αξιοποιημένο.

Καμιά δουλίτσα και για μας;

Η πορεία της κοινωνίας χρειάζεται ν’ αλλάξει. Ακόμα και η γενιά των πατεράδων μας που χάραξε την καταστροφική αυτή πορεία μέσα από τις πολιτικές και ατομικές της επιλογές, το ίδιο ζητάει. Όλοι εμείς, ο καθένας στο χώρο του, έχουμε τη μεγαλύτερη ανάγκη αυτή η αλλαγή να γίνει άμεσα.

Ενώ διανύουμε την παραγωγικότερη δεκαετία της ζωής μας, παραλαμβάνουμε μια χώρα σε γενική ύφεση. Οικονομική και, κυρίως, κοινωνική. Το κόστος της αλλαγής αυτής είναι, φυσικά, μεγάλο. Αλλά, κι εμείς είμαστε οι πιο μορφωμένοι Έλληνες των τελευταίων αιώνων. Οι μόνοι που μεγαλώσαμε εντός μιας σταθερής δημοκρατίας και με την Ελλάδα μέλος μιας – πλέον – ενωμένης Ευρώπης. Είμαστε οι πρώτοι Έλληνες που ταξιδεύουν σε όλη την Ευρώπη ελεύθερα, χωρίς κανέναν φραγμό. Και, τελικά, είμαστε οι μόνοι που διαθέτουμε τα αποθέματα να πληρώσουμε το κόστος αυτής της αλλαγής.

Διαμαρτυρόμαστε επί χρόνια πως η χώρα μας σπούδασε αλλά δεν έχει τι να μας κάνει. Να η ευκαιρία, λοιπόν. Η δική μας ευκαιρία να φτιάξουμε μια χώρα, όπως τη θέλουμε. Ζούμε, ευτυχώς, σε μια δημοκρατία. Πρέπει να πιέσουμε συλλογικά για μια αλλαγή του μοντέλου της οικονομίας που να ευνοεί τις δημιουργικές δυνάμεις και τους πιο τολμηρούς από εμάς. Και, ασφαλώς, χρειάζεται να προσαρμοστούμε ατομικά σε έναν νέο τρόπο ζωής λιγότερο σπάταλο και λιγότερο ατομικιστικό. Χρειάζεται να συμμετάσχουμε – και, επιτέλους, να καθορίσουμε – τη στρατηγική που θα δώσει στη χώρα τη δυναμική του μέλλοντός της. Δεν έχουμε ιδεολογική ταυτοσημία και δεν χρειάζεται να αποκτήσουμε.

Το μόνο που αρκεί να κάνουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε το ρόλο που μας επιφύλαξε η ιστορική αυτή συγκυρία και να κινηθούμε δυναμικά προς αυτόν εγκαταλείποντας την ηττοπαθή νοοτροπία μας, την γεμάτη ανευθυνότητα, γκρίνια και εθνικό παράπονο. Σε μια ελληνική κοινωνία που κλαίει τα «κεκτημένα» της, η δική μας δουλειά είναι να δώσουμε αυτό που λείπει για να έχει νόημα οποιαδήποτε συνέχεια της κοινωνίας αυτής: όραμα.

Οράματα και θάματα…

Όλοι οι αναλυτές και οι ειδικοί μιλούν για μια μακροχρόνια επίπονη διαδικασία. Και, όπως όλοι οι πόλεμοι, αυτή η μακρά διαδικασία χρειάζεται και υποχωρήσεις. Το αντιπαράδειγμα της προηγούμενης γενιάς που γαντζώνεται από τα παράλογα κεκτημένα της – εις βάρος ακόμα και των λογικών – θα πρέπει να είναι συνεχώς, ο οδηγός μας.

Η γενιά των πατεράδων μας αντιλαμβάνεται κάθε υποχώρηση ως ήττα. Λογικό. Είναι, άλλωστε, εκπαιδευμένη σε «στημένους» κοινωνικούς – πολιτικούς – συνδικαλιστικούς αγώνες, χρηματοδοτούμενους από την επίπλαστη αφθονία αγαθών που τα ευρωπαϊκά πακέτα, τα φθηνά δανεικά και οι διεφθαρμένοι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι τους εξασφάλιζαν.

Το σύστημα πριμοδότησε τον ανικανότερο, τον λιγότερο εργατικό και λιγότερο δημιουργικό Έλληνα. Όλοι, λοιπόν, ακολούθησαν το πρότυπο για να σωθούν. Το αρματολίκι των προηγούμενων δεκαετιών βασίστηκε στην ικανότητα της – εκλεγμένης από μας! – εξουσίας να πληρώνει τα λύτρα της κοινωνικής αιχμαλωσίας με ακριβά (ή φθηνά) δανεικά στέλνοντας το λογαριασμό σε μας, είκοσι χρόνια μετά.

Η δική μας γενιά πρέπει να ετοιμάσει την αντεπίθεσή της η οποία δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να γίνει τώρα. Ο στόχος μας πρέπει να είναι μια κοινωνία πιο συνεκτική, πιο πλούσια και με κατακτημένη την ελευθερία όλων των μελών της. Τέτοιοι στόχοι δεν κατακτώνται με μάχες γοήτρου και επετειακές συνθηματολογίες. Εμείς, παρότι είμαστε οι παραγωγικότεροι και πιο σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες δεν εκπροσωπούμαστε επαρκώς ούτε στα συνδικαλιστικά όργανα (που πλέον, λειτουργούν ως κομματικά τσικό) ούτε στο κοινοβούλιο. Η όποια κοινή μας δράση σκοντάφτει στο εξαντλητικά πλήρες μας ωράριο εργασίας και στην ατομιστική θεώρηση της ζωής μας: ζούμε στον κόσμο μας…

Ωραίο το μοντέλο ζωής σου αλλά, ακριβό…

Η κοινωνία μας διαλύεται γιατί σπαταλώνται οι πόροι που θα την κρατήσουν συνεκτική. Οι ίδιες μας οι ζωές βασίζονται στη σπατάλη. Το όνειρο της αυτάρκους ατομικότητας απαιτεί πόρους που, τελικά, δεν διαθέτουμε. Ο καθένας θέλει να αποκτήσει τα υλικά και άυλα μέσα της ατομικής του ευτυχίας. Ζούμε σε μια εξίσωση ένα προς ένα που δεν έχει τον τρόπο να συντηρηθεί παρά μόνο μέσω του χρέους. Ένας άνθρωπος = ένα δικό του σπίτι + ένα δικό του αυτοκίνητο + μια δική του δουλειά.

Χρειαζόμαστε μια βαθιά αλλαγή, την επινόηση μιας νέας συλλογικότητας. Η γενιά μας θα αναγκαστεί να περάσει μερικά χρόνια χωρίς αφθονία αγαθών. Αυτά τα χρόνια ας τα δούμε σαν ένα «μεταπτυχιακό» στη λιτή ζωή. Ήδη, προσαρμοζόμαστε. Πολλοί θα συγκατοικήσουν ή θα μοιραστούν το αυτοκίνητό τους. Θα αναγκαστούμε – με λύπη στην αρχή, είναι σίγουρο – να γίνουμε λιγότερο εγωιστές.

Την ίδια στιγμή πρέπει να σπάσουμε τους δεσμούς εξάρτησης (πολιτικά, κοινωνικά, προσωπικά) από την προηγούμενη γενιά. Ας μην ακολουθήσουμε τον δικό τους αδιέξοδο δρόμο των στενά οικονομικών και συντεχνιακών διεκδικήσεων. Το θέμα δεν είναι να ξαναμοιράσουμε μεταξύ μας τους λίγους πόρους. Είναι να δημιουργήσουμε καινούργιους αξιοποιώντας τα ταλέντα, τα πλεονεκτήματα και την – τόσο ακριβή για την κοινωνία – μόρφωσή μας. Μάθαμε να ζητάμε δουλειές αντίστοιχες των (μερικές φορές υπερτιμημένων) προσόντων μας. Ας μην τις ζητάμε άλλο: ας τις δημιουργήσουμε!

Ήδη, κάποιοι από μας που έχουν καινοτόμο πνεύμα και όρεξη για κάτι παραπάνω από έναν διορισμό αφήνουν τη χώρα για καλύτερους προορισμούς, πιο φιλικούς σε αυτές τις ιδιότητες, πιθανώς γιατί ένας (κάποιες φορές) συνομήλικός τους υπάλληλος της ΔΟΥ ή του ΙΚΑ – εγκλωβισμένος κι αυτός σε ένα βουνό κακογραμμένων εγκυκλίων και αποσπασματικών νόμων – δεν μπορεί να τους διευκολύνει στην έναρξη ενός νέου επαγγέλματος ή μιας νέας δραστηριότητας. Εταιρείες Ελλήνων ανοίγουν στη Μεγάλη Βρετανία αποδίδοντας το VAT (ΦΠΑ) τους για τη βελτίωση των αγγλικών νοσοκομείων…

Σ’ εκείνα – πολλές φορές – εργάζονται γιατροί που σπούδασαν σε πανεπιστήμια που χρηματοδότησαν οι φορολογικές εισφορές αγροτών που πεθαίνουν αβοήθητοι από την απουσία γιατρών στην επαρχία… Ο κύκλος ολοκληρώνεται όταν για να επιβιώσει το άρρωστο αυτό μοντέλο μειώνεται ο μισθός και αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης του παραπάνω υπαλλήλου. Το παράδειγμα δεν είναι φανταστικό. Αποτυπώνει τον τρόπο λειτουργίας ενός συστήματος που, πώς να το κάνουμε, ζει από το αίμα μας και χρειάζεται να ανατραπεί.

Αυτό δεν απαιτεί κατ’ ανάγκη νέους Δεκέμβρηδες και επικά αιματοκυλίσματα. Θέλει μια αποσύνδεση από στείρα ιδεολογήματα άλλων καιρών που έχουν τόσο μεγάλη απήχηση μεταξύ μας. Η εργασία δεν είναι μισθωτή σκλαβιά. Δεν είναι η τιμωρία μας για την απώλεια της προπατορικής Εδέμ. Η εργασία είναι μέσο χειραφέτησης, τρόπος δημιουργίας και προϋπόθεση της ελευθερίας. Μερικοί μήνες στην ανεργία χρειάζονται και το μαθαίνει κανείς εύκολα. Οι περισσότεροι άνθρωποι της γενιάς μας το ξέρουν όσο κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.

Θέλει μια νέα συμφωνία μεταξύ μας. Η δική μας γενιά είναι αυτή που πρέπει να βάλει αυτό το θέμα στο δημόσιο διάλογο. Χρειάζεται μια πιο έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ μας που θα βασίζεται και στην εκχώρηση πραγμάτων που μάθαμε να θεωρούμε αυτονόητα. Η ακριβή μας ιδιωτική ευτυχία δεν μπορεί, πλέον, να συντηρηθεί παρά μόνο με την εκχώρηση ενός αγαθού σημαντικότερου από την ευημερία: της ελευθερίας.

Ο υλικός ευδαιμονισμός και η οικονομία της κατανάλωσης που μας κατακυρίευσε, έκανε το κόστος της ζωής μας δυσθεώρητο για μας τους ίδιους και για να μην χαθεί εντελώς ζητά μια νέα επαναδιαπραγμάτευση. Γιατί, τελικά, η γενιά μας έκανε – ασυνείδητα, μάλλον – μια πολύ σοβαρή παραχώρηση την οποία πρέπει να ξανασκεφτεί: εξαργύρωσε την ελευθερία της.

Η δική μας υποχρέωση είναι να αφήσουμε την γκρίνια και να δημιουργήσουμε οι ίδιοι τη χώρα που πιστεύουμε ότι μας αξίζει. Με δικό μας κόστος οικονομικό, εργασιακό και προσωπικό. Έχουμε κι εμείς – οι αγαπημένοι «αδικημένοι» του συστήματος – τις ευθύνες μας για αυτό. Θα τις πάρουμε στα χέρια μας ή θα αφήσουμε τον μπαμπά και τη μαμά να τις διαχειριστούν ξανά;

*O GoAs είναι blogger και μέλος της G700.

62 comments:

  1. Ο συντηρητισμός μας και η στείρα μίμηση παλαιών μορφών πολιτικής συμμετοχής εξάντλησε την όποια δυναμική μας σε ανοησίες που ξεκίνησαν με τις σχολικές καταλήψεις του ’91 και ολοκληρώθηκαν στην αποχή από τις ευρωεκλογές του ‘09.

    Και φυσικά μη ξεχνάς τη γενιά του '95 με τους 500 συλληφθέντες παπάρες στο Πολυτεχνείο που νόμζαν ότι έκαναν επανάσταση 20 χρόνια μετά τον πραγματικό ξεσηκωμό των φοιτητών. Όχι τίποτα άλλο γιατί είδαμε που κατέληξαν αυτές τις μέρες μερικοί απο αυτούς.

    Εγώ πάντως δε θέλω τίποτα άλλο. Κανά χιλιαρικάκι απαλοτροίωση απ' το λογαριασμό του Μαζιώτη.

    ReplyDelete
  2. Εξαιρετικό άρθρο. Θα το αναδημοσιεύσω στο facebook. Τέλεια ανάλυση για μια γενιά που χάνει το βηματισμός, κάθε δημιουργικότητά της και ελπίδα της τελικά εξαιτίας των παλινωδιών μιας γενιάς που στηρίζει την πολιτική της ωρίμανση σε μία εξέγερση άλλων συνθημάτων κι άλλων οραμάτων από όσα τελικά φύτεψαν στην ελληνική κοινωνία.

    ReplyDelete
  3. GoAS
    μου θυμισες το μνημειώδες "ζητήστε τα από τον πατέρα σας και την μάνα σας" που είχε πει ο Κομφούκιος

    ReplyDelete
  4. th genia tou poluteneiou tha tin apalotroisei to DNT agglika IMF

    ReplyDelete
  5. Εξαιρετικό για μια ακόμα φορά!

    ReplyDelete
  6. Η Κυβερνηση ευτυχώς αγνόησε τη Ξυνογιανακοπούλου και τη Φωφώ και αρχισε σιγά-σιγά να παραχωρεί τμήμα του μάνατζμεντ των Νοσοκομείων σε ειδικούς με παγκόσμιες περγαμηνές(PriceWaterhouse & Coopers, Ernest & Young, McKinsey κ.λπ.).
    Ο ΓΑΠ έχει κατανοήσει ότι την εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν μπορείς να κυβερνήσεις μιά χώρα μόνο με τις εγχώριες δυνάμεις.Γιαυτό και προσκαλεί με κάθε ευκαιρία ειδικούς από όλο το κόσμο να βοηθήσουν να κυβερνηθεί η χώρα.Είναι προς τιμήν του ότι και τον ίδιο του τον εαυτό δεν θα τον θεωρεί ικανό γιά όλα.Γιαυτό και επανεκπαιδεύεται συνεχώς.Εχει κατανοήσει τον κίνδυνο να περάσσει η χώρα υπο τον έλεγχο των επαγγελματιών μάνατζερς.
    Αλήθεια πως κυβερνιέται ένα κράτος την εποχή της παγοσμιοποίησης;
    Χρειάζεται σίγουρα μια κυβερνητική γραφειοκρατία ενός πολύ υψηλού επιπέδου.Αυτή δεν υπάρχει στην Ελλάδα.Τη διαθέτουν μόνο ιδιωτικές εταιρίες.Αρα;

    ReplyDelete
  7. Parmenides

    χρειάζεται μια υπερκρατική κυβερνητική εξουσία με πολιτική νομιμοποίηση. Είναι αυτό που λείπει από την παγκοσμιοποίηση και αυτό που αρνείται κατηγορηματικά η ηγεσία της Δύσης να αναλάβει ως ευθύνη, όραμα και καθήκον της.

    ReplyDelete
  8. Blogger parmenides said...


    Πρώτα αυτό:

    «Η Κυβερνηση ευτυχώς αγνόησε τη Ξυνογιανακοπούλου και τη Φωφώ και αρχισε σιγά-σιγά να παραχωρεί τμήμα του μάνατζμεντ των Νοσοκομείων σε ειδικούς με παγκόσμιες περγαμηνές(PriceWaterhouse & Coopers, Ernest & Young, McKinsey κ.λπ.)».

    Και μετά αυτό:

    «Ο ΓΑΠ […]έχει κατανοήσει τον κίνδυνο να περάσσει η χώρα υπο τον έλεγχο των επαγγελματιών μάνατζερς».

    Έτσι εξηγείται γιατί ακόμα στηρίζει την κυβέρνηση του ΓΑΠ. Έχει μπερδευτεί το αριστερό με το δεξί ημισφαίριο…

    ReplyDelete
  9. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το κείμενο και ομολογώ ότι το βρίσκω εξαιρετικό. Για να ελπίζουμε πρέπει να γίνει ρεκτιφιέ στο κράτος και σίγουρα με φωφώ κοντολίζα αυτό δεν πρόκειται να συμβεί

    ReplyDelete
  10. LeftG700

    «τα αυτά όμοια τε και ανόμοια, και εν και πολλά, μένοντα τε αυ και φερόμενα».

    Ζήνων ο Ελεάτης.

    ReplyDelete
  11. Άρτζι μπούρτζι και λουλά λέω εγώ... Τον Σκούταρη τι είπαμε ότι τον έχεις;

    ReplyDelete
  12. Μας κάλυψε ο προλαλήσας!

    ReplyDelete
  13. Αρα λαλήσατε δύο;

    ReplyDelete
  14. Να δεις μετά την Τετάρτη πόσοι θα λαλήσουν.

    Το είμαστε 2, είμαστε 3, είμαστε 1013, το ξέρετε;

    ReplyDelete
  15. Kαλά, εσύ ελάλησες νωρίς.

    ReplyDelete
  16. εν ολίγοις-

    είμαστε τόσο ηλίθιοι και κότες που δεν τολμάμε να κάνουμε μόνοι μας αυτά που πρέπει και αναζητούμε δικαιολογίες στους "εξ Εσπερίας"

    και νάσου τα spreads στα ύψη-

    Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι διπλό
    1- πρόβλημα ανικανότητας των πολιτικών (πχ δείτε πως την πάτησε ο ΓΑΠ με το ΔΝΤ)
    2-πρόβλημα αξιοπιστίας του πολιτικού λόγου (άλλα λένε και άλλα κάνουνε)

    και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η εθνική κυριαρχία περνάει στα χέρια ξένων

    H G700 θα είναι η χαμένη γενιά. Το "γύρισμα" της οικονομίας θα πάρει 10-15 χρόνια

    ReplyDelete
  17. Κάποιοι εδώ μέσα προτιμούν την Εθνική ανεξαρτησία που μας παρείχαν οι "κουμπάροι" οι "νταβατζήδες" και οι "κουρασμένοι".

    ReplyDelete
  18. Χωρες που χρησιμοποίησαν σωστά το ΔΝΤ(Βραζιλία,Τουρκία,Φιλανδία,Αγγλία) γράφουν σήμερα Ιστορία.
    Αυτή η δογματική αρνητική στάση απέναντι στο ΔΝΤ είναι ανόητη.Η μάλλον φιλονταβατζίδικη.

    ReplyDelete
  19. Τα σπρεντ φτάνουν στα ύψη γιατί οι αγορές θεωρούν την Ελλάδα χρεοκοπημένη και βλέπουν ως μόνη λύση την αναδιαπραγμάτευση του χρέους.

    Κάτι τέτοιο όμως για την Ελληνική κυβέρνηση είναι αδιανόητο γιατί οι Ελληνικές τράπεζες θα χάσουν τρελά λεφτά. Εδώ είναι το μεγάλο νταβατζηλίκη...

    Προτιμούν την εκχώρηση της κυριαρχίας από την επαναδιαπραγμάτευση

    ReplyDelete
  20. Αυτή η δογματική αρνητική στάση απέναντι στο ΔΝΤ είναι ανόητη.Η μάλλον φιλονταβατζίδικη.

    Αυτά μπορείς να τα πεις στην Αργεντινή, την Λετονία, την Ουγγαρία κτλ...

    Από τα παραδείγματα που ανέφερες μόνο την Τουρκία θα σχολιάσω. Η Αγγλία πήρε λεφτά αν δε κάνω λάθος το 1976-1977, και η φινλανδία πρέπει να ήταν ακόμα παλιότερα. Όσο για την Βραζιλία πες τα ωραία που κάνανε εκεί για να σου πω και γω τα ωραία που κάνανε στην διπλανη Αργεντική.

    Η Τουρκία λποιπόν πήρε τα δάνεια με τον τσαμπουκά της και τις πλάτες των ΗΠΑ. Και τα πήρε με τους ευνοικότερους όρους που θα μπορούσε να το κάνει, γιατί οι Τούρκοι αγαπητέ δεν είναι αιθεροβάμονες να πιστεύουν σε αστεία ιδεολογήματα, αλλά και το κυριότερο αγαπούν τη χώρα τους και έχουν αυτοπεποίθεση και υπερφάνεια.

    Δεν έχουν αστείους περιφερόμενους θιάσους για κυβέρνηση. Οι κύριοι του ΔΝΤ δεν πείραξαν ούτε ένα ευρώ από τον τεράστιο αμυντικό προυπολογισμό τους.

    Αλλά αυτό λέγεται γεωπολιτικά συμφέροντα. Κι όποιος δεν το έχει καταλάβει η Ελλάδα πέρασε από την Γερμανική σφαίρα επιρροής πίσω στην Αμερικάνικη. Τελεία και παύλα. Τα υπόλοιπα είναι φρου φρου κι αρώματα

    Αλλά τι να λέμε τώρα αν η βλακεία αν ήταν χρήμα η Ελλάδα θα είχε τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη.

    ReplyDelete
  21. To post για να μην ξεχνιόμαστε είναι ένα από τα καλύτερα που έχετε ανεβάσει εδώ και καιρό

    ReplyDelete
  22. H γεωπολιτική αναδιάρθρωση έχει την αντανάκλασή της και στην εγχώρια τρομοκρατία.

    Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε...

    ReplyDelete
  23. Ομόλογα, βεβαία, δεν έχουν μόνο οι τράπεζες αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία. Σωστά;

    Ακούσαμε πολύ "μπλα μπλα" από την κυβέρνηση και καθόλου ουσία. Υπάρχει κάποιο σχέδιο που, έστω μακροπρόθεσμα, θα μας βγάλει από την κρίση;

    Αν δεν υπάρχει τουλάχιστον να μας το πουν να πάρουμε και εμείς τα μέτρα μας.

    ReplyDelete
  24. Gorillaz - Clint Eastwood

    http://www.youtube.com/watch?v=_Y5KAZgMUac

    Oh oh oh oh oh
    I ain't happy,
    I'm feeling glad
    I got sunshine in a bag
    I'm useless but
    Not for long
    The future is coming on

    ReplyDelete
  25. Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι μονόδρομος ό,τι μέτρα, διαρθρωτικά ή δημοσιονομικά, παρθούν φέτος. Κι αυτό θα απαιτήσει εξαιρετικά ηγετικά προσόντα από την κυβέρνηση. Γιατί θα διακυβευτεί ο ρόλος της χώρας μας στη διεθνή σκηνή, κι η θέση στη χώρα μας στο club της ευρωζώνης. Αναλύστε αυτή την προοπτική από τη γεοπολιτική σκοπιά και τα ξαναλέμε για το αν το ΔΝΤ πρέπει ή δεν πρέπει να πιάσει δουλειά.

    ReplyDelete
  26. Δεν υπάρχει καταλληλότερος από τους ΓΑΠ - Πάγκαλος για να σκύψουν σε αυτό το γολγοθά. Και θα φθαρούν, εύχομαι μόνο να μην τους καταπιούν οι εγχώριοι νταβατζήδες, λαϊκιστές, το σύστημα ΠΑΣΟΚ και η αφελής κοινή γνώμη.

    ReplyDelete
  27. Αλλά μην απογοητευόμαστε, δεν είναι μόνο αυτοί.

    Ναι, δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ πάσχει από έλλειψη ικανών και πολιτικά οξυδερκών στελεχών.

    Υπάρχει όμως και μια παράλληλη Ελλάδα, ικανών, τεχνοκρατικά προικισμένων και πολιτικά ευαίσθητων πολιτών. Δειλά δειλά με την κατεύθυνση του ΓΑΠ η αξιοποίηση αυτής της παράλληλης Ελλάδας έχει αρχίσει. Ζήτημα είναι αν αυτή η πορεία θα συνεχιστεί. Εγώ πιστεύω ότι θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ταχύτητα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, και το ΔΝΤ μαζί με την ΕΕ θα μας βάλουν στο δρόμο αυτό με το ζόρι, αλλιώς θα μας βγάλουν στο δρόμο της γεωπολιτικής, της γεωστρατηγικής, της οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας.

    ReplyDelete
  28. @notorious
    ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή ?

    Πόση σημασία νομίζεις ότι μας δίνουν ?

    Η δε αναδιαπραγμάτευση του χρέους πιστέυεις ότι είναι κάτι τόσο απλό ?

    ReplyDelete
  29. Η όποια εναπόθεση ελπίδων στην παρούσα κυβέρνηση είναι κυριολεκτικά τραγικό, δεδομένου ότι o θίασος ανέβηκε στην εξουσία λέγοντας συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό ότι λεφτά υπάρχουν.

    Τέλος, end of story

    ReplyDelete
  30. Θα τους το συγχωρούσα αν τουλάχιστον ήταν έτοιμοι να κυβερνήσουν, ή αν μπορούσαν να διαχειριστούν την κρίση που παρέλαβαν. Ούτε αυτό κατάφεραν.

    Έδωσαν όμως επίδομα αλληλεγγύης 1,5δις στον πρώτο τους μήνα τη στιγμή που για το νέο φορολογικό χρειάστηκαν 6 ολόκληρους μήνες!

    Και κάτι ακόμα σχετικό με τον Πάγκαλο. Ακούω δεξιά κι αριστερά ότι ο Πάγκαλος έτσι, μεγάλο κεφάλι, έξυπνος κτλ.

    Από που κι ως που ρε παιδιά τέτοια εκτίμηση για τον τύπο;

    Αυτός δεν ήταν που έλεγε δημόσια ότι με πρωθυπουργό τον ΓΑΠ θα μετακομίσει σε άλλη χώρα; Τί έγινε; Έχει πολύ μέλι το γκουβέρνο;

    Ο άνθρωπος δεν έχει ούτε έναν στοιχειώδη αυτοέλεγχο έστω στον λόγο του. Για το... φαγητό καλά δεν μπορώ να πω τίποτα.

    ReplyDelete
  31. Βγήκε και η βαθμολογία για το ΕΣΠΑ, έχουμε κάνει πρόταση με άριστη βαθμολογία αλλά από την Τράπεζα μας σφύριξαν ότι καλού κακού δώστε και καμιά μίζα στην περιφέρεια για να είστε σίγουροι...

    Αθάνατη Ελλάδα, δεν πεθαίνεις ποτέ.

    Μόνο λίγο καιρό ξαποστένεις και ξανά προς την δόξα τραβάς, τραβάς, τραβάς, και ξανά προς την δόξα τραβάς...

    Καλημέρα σε όλα τα παιδιά στο μπλογκ!!

    ReplyDelete
  32. Ασυγκράτητος μηδενισμός.Καπως έτσι προετοιμάζονται οι χούντες.Ας είναι τα γραπτά σου φόρος τιμής γιαυτούς που την 21 Απριλιου του 1967 κατέλυσαν τη Δημοκρατία και βάλανε τη χώρα στο γύψο.

    ReplyDelete
  33. Μάγκες είμαστε "Καταδικασμένοι να ελπίζουμε" ότι ο ΓΑΠ θα πετύχει.

    ReplyDelete
  34. "ολοκληρώθηκε η διαδικασία για τη σύναψη της συμφωνίας πλαισίου με τις εγχώριες και διεθνείς ελεγκτικές εταιρείες. Ορκωτοί λογιστές μεγάλων εταιρειών του κλάδου θα εγκατασταθούν σύντομα σε υπουργεία, ασφαλιστικά ταμεία, ακόμη και στα νοσοκομεία"
    ΒΗΜΑ 21-4-10

    Τα νοσοκομεία πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν ως προς τη διαχείρησή τους και να "ιδρυματοποιηθούν" ως προς την ιδιοκτησία τους.Το κράτος πρέπει να αποσυρθεί ΠΑΝΤΕΛΩ ή να συμμετέχει με κάποια μικρή επιδότηση και να γίνει ένας απλός χρήστης που θα πληρώνει άμεσα ή έμμεσα,μεσω των Ασφαλιστικών ταμείων,μόνο τις νοσοκομειακές υπηρεσίες.Είναι το ULTIMA RATIO για τη διάσωσή τους.
    Πρέπει ο ΓΑΠ να γίνει περισσότερο φιλελεύθερος και λιγότερο σοσιαλιστής.Ετσι μόνο θα παραμείνει βαθειά ουμανιστής,που είναι και το προσωπικό του πολιτικό προφίλ.

    ReplyDelete
  35. Ο ΓΑΠ είναι ένας ΦΑΡΟΣ: (Φ)ιλελεύθερος, (Α)ντικρατιστής, (Ρ)ιζοσπάστης,(Ο)ικουμενιστής, (Σ)οσιαλιστής.
    Για να θυμίσουμε λίγο και τα πρωτεύοντα πολιτικά του χαρακτηριστικά για όσους τα ξεχνάνε.

    ReplyDelete
  36. Ser

    το αυτονόητο δεν είναι απαραίτητα και απλό. Δύο έννοιες που στην Ελλάδα πυκνά συχνά τις μπερδεύουμε.

    Ο ρόλος της Ελλάδας είναι μέσα στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, με τη δυνατότητα να συναποφασίζει και να συγκαθορίζει την πολιτική της Ευρώπης. Μετά τη σπατάλη, τα ψέματα, την αλαζονεία και το χλευασμό των εταίρων μας τόσα χρόνια, και τώρα και την επερχόμενη πολύπλοκη διαδικασία της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους (γιαυτό λέω ότι χρειάζεσαι τουλάχιστον εξαιρετική πολιτική ηγεσία για να αντέξουν στο μπρα ντε φερ που έχει ήδη ξεκινήσει και θα κρατήσει πολλά χρόνια. Ουσιαστικά θα μπορούσαμε σχεδόν να μιλάμε για αναδιαπραγμάτευση της εθνικής μας κυριαρχίας), εσύ σερ, πού τη βλέπεις την Ελλάδα?

    ReplyDelete
  37. notorious

    συμφωνω οτι το αυτονόητο δεν είναι πάντα και απλό.
    Πχ αυτονόητο θα ήταν να κλείσει ο ΟΣΕ εν μία νυκτί και να απολυθούν όλοι οι υπάλληλοί του,όμως δεν είναι απλό.

    Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους σημαίνει πολύ απλά παράδοση των κλειδιών του σπιτιού σε άλλους.
    Γι' αυτό και δεν κατανοώ την θέση σου ότι ο ρόλος της Ελλάδας είναι στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ.

    Βασίζεσαι σε τι ? Στην ισχυρή μας οικονομία? Στους χαρισματικούς (ας γελάσω) πολιτικούς μας ?

    Η μήπως στα κοινωνικά μας αντανακλαστικά (αντί να διαμαρτυρόμαστε γιά τους 16 μισθούς της Βουλής κλείνουμε λιμάνια) ?

    Που βλέπω την Ελλάδα ? Την βλέπω να αγωνίζεται για τα επόμενα 10 χρόνια να φτάσει την τελευταία ομάδα δρομέων της ΕΕ.

    Η ζημιά θέλει 10 χρόνια γιά να διορθωθεί (με κουμάντο ευρωπαικό όχι ελληνικό).

    ReplyDelete
  38. Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι δεδομένη. Ξεκινώντας από αυτή την αφετηρία σκέψης, θεωρώ δεδομένη την παράδοση αντικλειδιών σε ξένους φορείς.

    Η θέση της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ είναι, όπως θες να το πεις να το δεις, κατάκτηση προηγούμενων πολιτικών και κυβερνήσεων. Η αναφορά αυτή, για να μην μπερδευόμαστε, έγινε στο πλαίσιο των παραπάνω σχολίων περί ΔΝΤ και γεωπολιτικών προκλήσεων.

    Ας το καταλάβουμε καλά, εδώ και μήνες τραβάμε το κουπί μιας πολιτικής διαχείρισης της εθνικής μας χρεοκοπίας. Αντί να σκάσει το μπαλόνι ξαφνικά, θα ξεφουσκώσει σιγά σιγά (ακόμα και το σιγά σιγά φαντάζει απότομο και τεράστιο στους Έλληνες, φαντάσου τι δεν έγινε τόσα χρόνια) με τις μέγιστες προσπάθειες - κι αυτό θα το διασφαλίσουν το ΔΝΤ και η ΕΕ και ΟΧΙ η Ελλάδα - οι πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού να προστατευθούν από την απόλυτη εξαθλίωση. Αυτές οι ομάδες που δε θα προστατευθούν, θα ξεφουσκώσουν και θα πονέσουν, είναι οι μεσαίες και άνω τάξεις. Κι αυτές οι τάξεις αποτελούν το 80% του ελληνικού πληθυσμού. Να μην εθελοτυφλούμε λοιπόν ως το ποιοι είμαστε και πού ανήκουμε.

    ReplyDelete
  39. Μόνο οι άλλοι θα κλείσουν τον ΟΣΕ των 10 δις γι' αυτό καλό ΔΝΤ να χωμένε. Άντε και αργήσαμε.

    ReplyDelete
  40. Αυτό με την τρομοκρατία και τη γεωπολιτική αναδιάρθρωση εγώ πάντως ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα. Η μόνη αναδιάρθρωση που βλέπω είναι τα όπλα. Παλιά τα κλέβαν από ελληνικά στρατόπεδα τώρα τα αγοράζουν από Κόσοβο και Κίνα.

    ReplyDelete
  41. Και γενικά μην τρελένεστε! Μια χαρά δανειζόμαστε για το χρέος που έχουμε. Θυμάστε το '93 με το 20%? Οι διαρθρωτικές να επιταχυνθούν και οι επενδύσεις να ξεκινήσουν και όλα θα τσουλίσουν ομαλά αλλά απ' το 2011.

    ReplyDelete
  42. Γμοσιε αγνοείς την παράμετρο του χρέους σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του δημοσίου, τις παραγωγικές δυνατότητες του ιδιωτικού τομέα και το χρηματοοικονομικό / πιστωτικό βαρέλι χωρίς πάτο.

    Κι αυτό δεν είναι μόνο πρόβλημα της Ελλάδας, είναι πρόβλημα ολόκληρης της Δύσης.

    ReplyDelete
  43. Τι προβλέπουν οι αναλυτές του Economist Intelligence Unit (EIU) για τα επόμενα τρία χρόνια, ως αποτέλεσμα των διαρθρωτικών και εξυγιαντικών μέτρων για την ελληνική οικονομία.

    ΑΝΑΠΤΥΞΗ
    Για το 2010, στις εκτιμήσεις τους για τη χώρα κάνουν λόγο για συρρίκνωση 4,9%.
    Για το 2011 βλέπουν συρρίκνωση κατά 1,4% για το 2012 συρρίκνωση 0,8% ενώ οριακή ανάπτυξη κατά 0,1% βλέπουν για το 2013 και 0,8% για το 2014.

    ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ
    Για το 2010 «βλέπουν» το χρέος να διαμορφώνεται στα 130,1 δσ.ς. ευρώ, για το 2011 στα 136,2 δισ. ευρώ, στα 139,2 δισ. ευρώ το 2012, στα 139,5 το 2013 και μικρή αποκλιμάκωση το 2014 στα 137,9 δισ. ευρώ.


    ΕΛΛΕΙΜΜΑ
    Το έλλειμμα στο 9,4% το 2010, στο 6% το 2011, στο 5,1% το 2012, στο 4,1% το 2013 και στο 3,2% το 2014.
    Πάντως, από το 2011, προβλέπουν πρωτογενές πλεόνασμα 1,2%, που αυξάνεται στο 2% το 2012, και αγγίζει το 3% και 3,7% αντίστοιχα το 2013 και 2014.

    ΑΝΕΡΓΙΑ
    Για την ανεργία, το EIU εκτιμά ότι θα είναι 11,2% το 2010, 12,3% το 2011, 12,5% το 2012, 11,6% το 2013 και 10,7% το 2014.

    ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ
    προβλέπουν σταδιακή μείωση για τα επόμενα δύο χρόνια, μετά το 2010 που αναμένεται να διαμπορρφωθεί στο 2,5%. Για το 2011 βλέπουν πτώση στο 0,6%, στο 0,4% το 2012, και άνοδο στο 0,9% το 2013 και το 1,4% το 2014.

    ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ
    Για το μέσο πραγματικό μισθό, το EIU βλέπει πραγματική μείωση κατά 2,5% το 2010, 2% το 2011, 1% το 2012, 0,3% το 2013 και πραγματική αύξηση από το 2014 κατά 0,3%.


    ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ
    Για το εμπορικό ισοζύγιο, εκτιμούν ότι θα υπάρξει πλεόνασμα από το 2013 και μετά, ενώ το 2010 αναμένεται να ανέλθει στο 25,5% το 2010, το 2001 στο 16,3% και το 2012 στο 6,4%.
    Το πλεόνασμα εκτιμάται στο 4,3% το 2013 και στο 10,3% για το 2014.


    ΑΜΕΣΕΣ ΞΕΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ
    Για τις άμεσες ξένες επενδύσεις, οι αναλυτές του EIU προβλέπουν ότι θα ανέλθουν στα 7,6 δισ. δολάρια το 2010 και θα αυξάνονται σταδιακά, στα 9,2 δισ. το 2011, στα 11 δισ. το 2012, στα 13,2 το 2013 και στα 15,8 δισ. ευρώ το 2014.

    http://www.tovima.gr/,21-4-10
    -----------
    ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ.

    ReplyDelete
  44. Αρα το 2014 η Ελλάδα μπαίνει οριστικά σε ένα ΥΓΙΗ και ΕΝΑΡΕΤΟ αναπτυξιακό κύκλο.

    -Με πλεονασματικους προυπολογισμούς.
    -Με θετικο εμπορικο ισοζύγιο.
    -Με αρχόμενη μείωση του χρέους.
    -Με μικρό πληθωρισμό.
    -Με μεγαλες ξενες επενδύσεις.
    -Με αρχόμενη αύξηση των εισοδημάτων.
    -Με μείωση της ανεργίας.

    Και προπαντος μια άλλη Ελλάδα στην οποία θα χαίρεσαι να ζείς.

    Αυτα λέει το EIU.Ενας ανεξαρτητος επιστημονικός οργανισμός.

    ReplyDelete
  45. Προς μοιρολογίστρες.

    «Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου το ποσοστό κέρδους του φαρμακείου από την χονδρική τιμή είναι 35% και μάλιστα καθορισμένο με νόμο. Επίσης, σε κανένα μέρος του κόσμου η τιμή ενός σακιού με πατάτες επιβαρύνεται με 25% από το κόστος μεταφοράς λόγω του κλειστού επαγγέλματος των μεταφορέων. Όπως επίσης, καμία άλλη τουριστική χώρα του κόσμου δεν χάνει σε προστιθέμενη αξία γύρω στο 1,5 δισ. ευρώ ετησίως επειδή διατηρεί το καθεστώς του καμποτάζ στην κρουαζιέρα»

    Γιαννης Στουρνάρας,διευθυντής ΙΟΒΕ.

    Η Ελλάδα έχει τεράστια "χρυσοφόρα ΑΝΑΠΤΥΞΑΙΚΑ κοιτάσματα" .

    ReplyDelete
  46. @Gμοσιος

    Υπήρξαν κάποιες διαρροές στον τύπο πρόσφατα για πληροφορίες που θέλουν έλληνες τρομοκράτες να έλαβαν πρόσφατα εκπαίδευση σε στρατόπεδα εξτρεμιστών της Μ. Ανατολής.

    Τώρα πόσο τυχαίο μπορεί να είναι αυτό τώρα που περνάμε ξανά σε αμερικανική σφαίρα επιρροής θα δείξει. Όπως και να χει όμως, η εξαρθρωση του ΕΑ ήταν μια μεγάλη επιτυχία για την ΕΛΑΣ.

    Απ την άλλη η τρομοκρατία γενικότερα είναι σαν την λερναία ύδρα.
    Κόβεις ένα κεφάλι και ξεπηδούν άλλα δύο. Η εμπειρία αυτό μας έχει δείξει μέχρι τώρα.

    ReplyDelete
  47. notorious μήπως τελικά μας συμφέρει να χρεοκοπήσουμε;

    vaggelas δε γνωρίζω αλλά τα δημοσιεύματα στον Τύπο αυτές τις μέρες θα τα διάβαζα με πολύ μεγάλη επιφύλαξη

    ReplyDelete
  48. Παρμενίδη διάβασε και τον υπόλοιπο Economist για να δεις τι λένε και δίπλα από τα νούμερα, και τι άλλα νούμερα παρουσιάζουν, γιατί όλα είναι εναλλακτικά υποθετικά σενάρια.

    Αυτό το λέω όχι γιατί δεν πιστεύω στο θετικό σενάριο αλλά γιατί εσύ αντιθέτως έχεις μεθύσει από την ημέρα εκλογής του ΓΑΠ στην πρωθυπουργία.

    Τουλάχιστον σε δικαιολογώ καθώς κρατάς την ισορροπία από τη μιζέρια των σχολίων των υπολοίπων μας σας agent provocateur.

    Παρόλα αυτά, πρόκειται για πολιτικό άθλο αυτό που απαιτείται να κάνει η Ελλάδα, καμία σχέση δεν έχει με το 1993, παρά τα όμοια χαρακτηριστικά σε μερικά σημεία, κυρίως ως προς τον παραλληλισμό που θέλει να κάνει ο Γμοσιος με την τότε πάλι αλλαγή κυβέρνησης από ΝΔ σε ΠΑΣΟΚ.

    Αυτό δεν είναι μοιρολατρεία, είναι απλά προσπάθεια κατανόησης των δυσκολιών και προετοιμασίας για τις εξελίξεις.

    Λίγο είναι να με πείσεις ότι πρέπει να απαλλαγώ από την αφθονίτιδα?

    Λίγο είναι να με πείσεις ότι η γενιά μου είναι η γενιά που θα θυσιαστεί σχεδόν εξ'ολοκλήρου αν θέλει όντως να δώσει πλεονέκτημα στις μελλοντικές σε σχέση με τις προηγούμενες μας?

    Και τέλος, δεν είναι ντροπή να πούμε το αυτονόητο, το περί αναδιαπραγμάτευσης του χρέους μας. Δηλαδή, από το Νοέμβριο και μετά τι γίνεται? Τα περί μηχανισμού ΕΕ διάσωσης κλπ τι είναι? Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, μη μεθάμε και μη κλαίμε, αυτό λέω εγώ.

    Όπως λένε κι οι ιδεολόγοι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ/Καθημερινής, time to be a realist.

    Η ιδεολογία των ημερών μας..

    ReplyDelete
  49. Gmosie

    Αυτό έχει γίνει ήδη.

    Αυτό που μας συμφέρει είναι η διαχείριση της χρεοκωπίας - managed bankruptcy.

    ReplyDelete
  50. Και δε μου λες τι σημαίνει διαχείριση της χρεοκοπίας; Γιατί άλλο να μπεις στο ΔΝΤ και άλλο να πας σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους λέγοντας ότι χρωστάω 400 σας δίνω 200 και άντε γεια

    ReplyDelete
  51. Συμφωνώ με τα τεράστια αναπτυξιακά κοιτάσματα που εντοπίζει ο παρμενίδης, αλλά το 2014 είναι πολύ μακριά. Τώρα θέλει κίνηση.

    ReplyDelete
  52. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  53. Το άρθρο είναι πολύ καλό και σε ρυθμό επανάληψης-υπαγορεύσεως προς όσους έχουν ακόμα αυταπάτες ευημερίας. Και ειδικά σε αυτούς (ΜΜΕ+πολιτικούς) που ακόμα δεν λένε λέξη ως προς το -γιατί- έχουμε φτάσει εδώ. Δηλαδή, αν έχουν σκοπό να διορθώσουν το χάλι που δημιούργησαν, πριν ζητήσουν για νέες εθνικές θυσίες.

    Πριν μερικές ώρες ανακοινώθηκε ότι το έλλειμμα είναι πλέον 13,6% (EUROSTAT) και όχι 12,7% όπως είχαν υπολογίσει αρχικά. Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει σταδιακά ο δρόμος για νέα μέτρα τον Μάιο, παρά τις διαβεβαιώσεις όλων για το αντίθετο. Ήδη οι "σοφοί" των δελτίων των 8 μιλάνε για ανάγκη κατάργησης ουσιαστικά κάθε κατοχυρωμένου δικαιώματος στην εργασία και στην ασφάλιση, ενώ o Ρωμανιάς σκίζεται κάθε μέρα να λέει ότι ήδη με το νομοσχέδιο του Λοβέρδου θα χρειαστεί να δουλεύουμε τουλάχιστον μέχρι τα 70 (!) για να εξασφαλίσουμε τη μέση σημερινή σύνταξη, όχι μόνο στο δημόσιο αλλά γενικά, με κέρδος μόλις 3-5 χρόνια ζωής για τα ταμεία.

    Ταυτόχρονα, τα spreads συνεχίζουν να σπάνε τα ρεκόρ κάθε μέρα και το δικό μας ΧΑΑ να είναι σε ελεύθερη πτώση. Τα νούμερα δείχνουν ότι είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από ότι τον Ιανουάριο, παρά το σχέδιο στήριξης, παρά τα εξοντωτικά μέτρα, παρά την εκτίναξη της ανεργίας στο 11% (υποτίθεται γλιτώνει έξοδα και μειώνει το εργατικό κόστος). Τι συμβαίνει; Γίναμε ξαφνικά πιο αναξιόπιστοι ή πιο ανίκανοι; Όχι φυσικά. Απλά επιβεβαιώνεται αυτό που έχουμε αναφέρει εδώ και καιρό, ότι δηλαδή η χώρα μας θα πιεστεί αφόρητα από τις αγορές, με spreads πάνω από τις 500 μονάδες, μέχρι να μην μπορούμε να δανειστούμε κάτω από 8% τελικό επιτόκιο. Σχεδόν μας συμφέρει πλέον να ανοίξουμε "εθνική πιστωτική κάρτα" σε οποιαδήποτε κάρτα και να χρεώσουμε εκεί το έλλειμμά μας!

    Επίσης, ο πρώην συνεργάτης του "καταλληλότερου λογιστή" (Σημίτη), η GS, είναι πλέον με την πλάτη στον τοίχο στις ΗΠΑ για τις απατεωνιές παγκόσμιας κλίμακας που έκανε εδώ και χρόνια. Και εδώ εμείς ούτε καν προσπαθούμε να βρούμε αν έχουμε χάσει λεφτά, ως χώρα, από τις "συμβουλευτικές" υπηρεσίες της GS και άλλων τοκογλύφων τις τελευταίες δύο δεκαετίες "ευημερίας".

    Το άρθρο αποφεύγει να αναφερθεί στα παραπάνω, λες και η Ελλάδα είναι ένας κλειστός κουμπαράς, από όπου δεν υπάρχουν διαρροές και κανείς από τους "γείτονες και φίλους" δεν βάζει χέρι. Επιπλέον, πέφτει στην παγίδα της συλλογικής ευθύνης, της χοντροειδούς ομαδοποίησης όλων σε καλούς και κακούς, στα ταμπελάκια. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη από αυτό. Και φυσικά η λύση δεν είναι ούτε μόνο το "επιχειρείν", ούτε η μετανάστευση σε άλλες πιο πολιτισμένες χώρες.

    Είναι υποχρέωση -όλων- μας, να φτιάξουμε -αυτή- τη χώρα. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτή τη στιγμή, όσο και αν μας κοστίσει προσωπικά και συλλογικά. Αυτό είναι η πραγματική "μαγκιά" της κάθε γενιάς.

    ReplyDelete
  54. Gmosie

    διαχείριση χρεοκοπίας δε σημαίνει τα 400 να γίνουν 200. Αυτό το σενάριο αναδιάρθρωσης του χρέους είναι το έσχατο σενάριο, στο οποίο αν φτάσουμε, ζήτω που καήκαμε. Ας πούμε αυτό θα ήταν το σενάριο το 2020 εφόσον καμία δημοσιονομική ή διαρθρωτική αλλαγή δε θα είχε γίνει. Άρα δεν υφίσταται.

    Διαχείριση χρεοκοπίας σημαίνει να πας στο ΔΝΤ, νας πας στο μηχανισμό ΕΕ, να ιδιωτικοποιήσεις, να συγχωνεύσεις και να κλείσεις "μαζικά" και "άμεσα" υπηρεσίες του δημοσίου, παραγωγικές και μη.

    Στο ΔΝΤ δεν πας γιατί είναι όλα καλά κι εσύ θες φθηνά δάνεια. Στο ΔΝΤ πας για δύο λόγους, ο ένας από αυτούς μας πέθανε εδώ και δεκαετίες. Ο πεθαμένος λόγος είναι εύρεση συναλλάγματος για διευκόλυνση εμπορίου κι ανάπτυξης ακόμα και στην περίπτωση αναπτυγμένης χώρας, σε ένα περιβάλλον σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας (πχ Αγγλία πριν μερικές δεκαετίες).
    Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι ότι με αφορμή ενός εξωγενούς σοκ, ιδιαίτερα σε περίπτωση προηγούμενων αδυναμιών και ατασταλιών, η χώρα σου καταρρέει και χρειάζεται δίχτυ ασφαλείας για να σταθεροποιηθεί, να μη χρεοκοπήσει και να ανταπεξέλθει στις δανειακές τις υποχρεώσεις χωρίς να προκαλέσει σοκ, πανικό, και ξαφνική έλλειψη ρευστότητας στα οικονομικά συστήματα των άλλων χωρών. Άρα το ΔΝΤ δε θα είναι baby sitter, αλλά ο αυστηρός και μοναδικός σου αδερφός που θα σε κάνει να κλάψεις να ζοριστείς αλλά που θα σε σώσει και θα σώσει και τα ξαδέρφια.

    Η αναδιάρθρωση του χρέους που θα έρθει από του χρόνου παραχρόνου θα αφορά διευθέτηση των χρονικών ορίων πληρωμών έναντι επιμήκυνσης ή διεύρυνσης τόκων, στο βαθμό που εξομαλύνεται η διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αυτό είναι το πιο εφικτό σενάριο, σε περίπτωση που ο μηχανισμός συλλογής εσόδων / κρατικός μηχανισμός στη χώρα δεν προλάβει να πιάσει 100% απόδοση λειτουργίας μέσα στην επόμενη διετία / τριετία.

    ReplyDelete
  55. Τελικά αναδιάρθρωση θα γίνει ή όχι; Ή εξαρτάται;

    ReplyDelete
  56. jaga γενικά συμφωνώ με όσα λες, αλλά στο θέμα με το Ρωμανιά διαφωνώ γιατί λέει μαλακίες και προσπαθεί να λαϊίσει με τα όρια ηλικίας. Η ανταποδοτικότητα στον υπολογισμό της σύνταξης είναι η βασική μεταρρύθμιση στο νομοσχέδιο του Λοβέρδου και αυτό το βρίσκω πολύ σωστό

    ReplyDelete
  57. Ο Ρωμανιας και ο Μητροπουλος είναι διασκεδαστικές φιγούρες των τηλεπαραθύρων.Ο πρώτος αφελής και ο δεύτερος ιδιοτελής,ψαρεύει πελατεία.

    ReplyDelete
  58. To "ασφαλιστικό του Λοβέρδου" καταστρέφει το υπάρχον ασφαλιστικό σύστημα,όπως καταστρέφει και ο "Καλλικράτης" την υπάρχουσα Αυτοδιοίκηση.Μέσα άπο τέτοιες "δημιουργικές καταστροφές", κατά Σουμπέτερ,και μετά απο 4 χρόνια σεισμών και καταποντισμών, τα πάντα θα αλλάξουν.

    ReplyDelete
  59. "μας συμφέρει πλέον να ανοίξουμε "εθνική πιστωτική κάρτα" σε οποιαδήποτε κάρτα και να χρεώσουμε εκεί το έλλειμμά μας!"

    Jaga έγραψες! Η καλύτερη ατάκα- γελούσα κανένα 20'

    Λοιπόν σοβαρά τώρα, σήμερα περάσαμε και το 600άρι. Αυτό σημαίνει ότι όλοι μας καταλαβαίνουμε και δεν είναι καθόλου "μιζέρια" notorious - είναι η πραγματικότητα. Μίζερη σύμφωνοι, αλλά η πραγματικότητα.

    Τα 200 άτομα που κλείνουν το λιμάνι παρουσία εισαγγελέως που βλέπει απαθώς να παραβιάζεται δικαστική απόφαση πιστεύεις ότι δίνουν καλό μήνυμα στους υποψήφιους επενδυτές ? (όπου και όσοι κι αν είναι)

    Οι 16 μισθοί στη Βουλή πείθουν νομίζεις ότι το μαχαίρι θα πάει βαθειά ?

    Τελικά η λύση είναι αυτή που είπε ο Jaga....

    ReplyDelete
  60. Είναι υποχρέωση -όλων- μας, να φτιάξουμε -αυτή- τη χώρα. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτή τη στιγμή, όσο και αν μας κοστίσει προσωπικά και συλλογικά. Αυτό είναι η πραγματική "μαγκιά" της κάθε γενιάς.

    Σωστός!

    ReplyDelete