Monday, February 15, 2010

H Wall Street συνέβαλε στην απόκρυψη του χρέους στην Ευρώπη

Των Louise Story, Landon Thomas και Nelson Schwartz
Wall St. Helped to Mask Debt Fueling Europe's Crisis
© New York Times, 15-2-2010
Μετάφραση από την Ομάδα του PPOL.


Παρόμοιες πρακτικές της Wall Street με εκείνες που συνέβαλαν στη δημιουργία της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων, φαίνεται πως επιδείνωσαν τη δημοσιονομική κρίση που συνταράσσει την Ελλάδα και υπονομεύει το ευρώ, παρέχοντας στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διευκολύνσεις ώστε να αποκρύβουν το αυξανόμενο χρέος τους.

Ενώ η ανησυχία για την Ελλάδα συνεχίζει να αναστατώνει τις αγορές, αρχεία και συνεντεύξεις αποκαλύπτουν πως με τη βοήθεια της Wall Street, επί πάνω από μια δεκαετία η Ελλάδα συμμετείχε σε μια επιχείρηση παράκαμψης των ευρωπαϊκών κανονισμών για το έλλειμμα. Σε συνεργασία με την Γκόλντμαν Σακς, η Αθήνα κατόρθωσε να αποκρύψει από τους ελέγχους των Βρυξελλών δισεκατομμύρια ευρώ από τα ελλείμματά της.

Ακόμα κι όταν η κρίση έφτανε στο απόγειό της, οι τράπεζες αναζήτησαν τρόπους να βοηθήσουν την Ελλάδα να αναβάλει κι άλλο την αποπληρωμή των χρεών της. Σύμφωνα με δύο πρόσωπα που συμμετείχαν στη συνάντηση, στις αρχές Νοεμβρίου 2009, τρεις μήνες αφού η Ελλάδα είχε ήδη μπει στο επίκεντρο της παγκόσμιας δημοσιονομικής κρίσης, μια ομάδα της Γκόλντμαν Σακς έφτασε στην αρχαία πόλη με μια πολύ «μοντέρνα» προσφορά στην κυβέρνηση.

Τα τραπεζικά στελέχη, με επικεφαλής τον πρόεδρο της Γκόλντμαν Σακς Γκάρι Κον (Gary D. Cohn), έφτασαν στη Αθήνα με ένα τραπεζικό παράγωγο που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να μεταθέσει τα ελλείμματα του συστήματος υγείας της στο απώτερο μέλλον, ακριβώς όπως οι υπόχρεοι στεγαστικών δανείων προχωρούν σε νέα δάνεια για να καλύψουν τις πιστωτικές τους κάρτες.

Η στρατηγική αυτή είχε αποδώσει στο παρελθόν. Σύμφωνα με πρόσωπα που η συγκεκριμένη συναλλαγή τούς είναι οικεία, το 2001, λίγο αφού η Ελλάδα έγινε δεκτή στην «οικονομική και νομισματική ενότητα» (ΟΝΕ), η Γκόλντμαν είχε βοηθήσει διακριτικά την κυβέρνηση να δανειστεί δισεκατομμύρια δολάρια. Η συμφωνία όμως δε δημοσιοποιήθηκε διότι θεωρήθηκε «συναλλαγματική συναλλαγή» και όχι δάνειο, κάτι που επέτρεψε στην Αθήνα «να πιάσει» τα όρια της Ευρώπης για το έλλειμμα, ενώ ταυτόχρονα συνέχισε να δανείζεται πέραν των δυνατοτήτων της.

Η Αθήνα δεν αποδέχτηκε μεν την πιο πρόσφατη πρόταση της Γκόλντμαν, αλλά με την Ελλάδα να βουλιάζει ολοένα υπό το βάρος του χρέους και των ελλειμμάτων της και με τους πλουσιότερους εταίρους της να υπόσχονται πως θα σπεύσουν προς βοήθειά της, οι συμφωνίες της τελευταίας δεκαετίας εγείρουν νέα ερωτήματα για το ρόλο της Ουολ Στριτ στο τελευταίο παγκόσμιο οικονομικό δράμα.

Όπως φαίνεται, τα τραπεζικά παράγωγα έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην διόγκωση του ελληνικού χρέους, όπως ακριβώς το έκαναν στην κρίση των ενυπόθηκων δανείων ή στην κατάρρευση της AIG. Τραπεζικά παράγωγα που δημιούργησε η Γκόλντμαν Σακς, η J-P Morgan και μια σειρά ακόμα από άλλες τράπεζες βοήθησαν τους πολιτικούς να καλύπτουν τον υπερβολικό δανεισμό της Ελλάδας, της Ιταλίας και πιθανότατα και άλλων κρατών.

Πραγματοποιώντας δεκάδες συμφωνίες στην Ευρώπη, οι τράπεζες πρόσφεραν στις κυβερνήσεις προκαταβολικά ρευστότητα, με αντάλλαγμα μελλοντικές κρατικές πληρωμές από αγαθά που δεν καταγράφονταν λογιστικά. Η Ελλάδα επί παραδείγματι παραχώρησε έτσι τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των αεροδρομίων της και τις εισπράξεις από λαχεία για τα πολλά επόμενα χρόνια.

Οι επικριτές αυτών των πρακτικών λένε πως καθώς αυτές οι συναλλαγές δεν καταγράφονται λογιστικά, παραπλανούν τους επενδυτές και τους ελεγκτές των δημοσιονομικών των κρατών ως προς το βάθος των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους των κρατών.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, σε ορισμένες από τις συμφωνίες αυτές δόθηκαν ονόματα εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Μία επί παραδείγματι ονομάστηκε «Αίολος», από το όνομα του θεού του ανέμου.

Η δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας αντιπροσωπεύει την πλέον άμεση απειλή στο ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα, το ευρώ, αλλά και στην απόπειρα της ηπείρου να πετύχει την οικονομική της ενοποίηση. Σύμφωνα πάντως με την τραπεζική ιδιόλεκτο, η χώρα είναι «πολύ μεγάλη για να χρεοκοπήσει». Η Ελλάδα χρωστάει σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο 220 δις ευρώ (300 δις δολάρια), και πολλές μεγάλες τράπεζες έχουν πιαστεί στα ελληνικά δίκτυα, διαθέτοντας μεγάλες ποσότητες ελληνικών χρεογράφων. Μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα είχε επιπτώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Μια εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου οικονομικών δήλωσε πως η κυβέρνηση συναντήθηκε τους τελευταίους μήνες με πολλές τράπεζες, αλλά δε δεσμεύτηκε σε καμία συμφωνία. Σε κάθε αποπληρωμή του χρέους, συνέχισε, «καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια να υπάρχει διαφάνεια». Η Γκόλντμαν Σακς αρνήθηκε να σχολιάσει τις πληροφορίες μας.

Τα κατορθώματα της Wall Street στη Ευρώπη ελάχιστα έχουν απασχολήσει τα ΜΜΕ στην δυτική πλευρά του Ατλαντικού. Στην Ευρώπη όμως, έχουν σχολιαστεί αρνητικότατα στην Ελλάδα ή σε περιοδικά όπως το γερμανικό «Der Spiegel».

«Οι πολιτικοί απλά νοιάζονται να πετάξουν την "καυτή πατάτα" σε κάποιον άλλο, κι αν εμφανιστεί ένας τραπεζίτης με μια λύση που μεταθέτει κάποιο πρόβλημα στο μέλλον, μπαίνουν στον πειρασμό να αδράξουν την ευκαιρία», δήλωσε ο Γκίκας Χαρδούβελης, οικονομολόγος και πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος, που συνέβαλε πρόσφατα στη συγγραφή μιας έκθεσης για τις λογιστικές πρακτικές των ελληνικών κυβερνήσεων.

Η Wall Street δε δημιούργησε το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ευρώπης. Αλλά οι τραπεζίτες βοήθησαν την Ελλάδα και άλλα κράτη να συνεχίζουν να δανείζονται πέραν των δυνατοτήτων τους, με συμφωνίες που κατά τα άλλα ήταν απολύτως νόμιμες. Ο δανεισμός των κυβερνήσεων προκειμένου να χρηματοδοτήσουν υπηρεσίες όπως η άμυνα ή η δημόσια υγεία είναι ένας τομέας λίγο-πολύ ανεξέλεγκτος. Η αγορά των κρατικών ελλειμμάτων (όπως αποκαλεί η Wall Street το δανεισμό σε κυβερνήσεις) είναι εξίσου αχαλίνωτη όσο και αχανής.
«Αν μια κυβέρνηση θέλει να εξαπατήσει, μπορεί να το κάνει» μας είπε ο Γκάρι Σινάζι (Garry Schinasi), ένας βετεράνος του τομέα ελέγχου των χρηματαγορών του «διεθνούς νομισματικού ταμείου» (ΔΝΤ), που αποστολή του είναι να διαγιγνώσκει τα τρωτά σημεία των παγκόσμιων χρηματαγορών.

Οι τράπεζες έσπευσαν με περισσή προθυμία να εκμεταλλευθούν μια πολύ επικερδή για τις ίδιες συμβιωτική σχέση με τις σπάταλες κυβερνήσεις. Αν και η Ελλάδα δεν συγκατένευσε στις προτάσεις της Γκόλντμαν Σακς το Νοέμβριο του 2009, σύμφωνα με αρκετά τραπεζικά στελέχη εξοικειωμένα με τη συμφωνία του 2001, η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη καταβάλει στην τράπεζα περί τα 300 εκατομμύρια δολάρια (220 εκατομμύρια ευρώ) ως αμοιβή για τη διαμεσολάβησή της σε εκείνη τη συμφωνία.

Η ύπαρξη παρομοίων παραγώγων, που εν πολλοίς παραμένουν κρυφά, προσθέτουν αβεβαιότητα ως προς το πραγματικό βάθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, αλλά και ως προς το ποιες ακριβώς χώρες μπορεί ακόμα να προσέφυγαν σε παρόμοιες μεθόδους προκειμένου να «φτιασιδώσουν» τους προϋπολογισμούς τους.

Το κύμα της αναξιοπιστίας κινείται τώρα προς άλλες οικονομικά ασταθείς χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης, ακριβαίνοντας το δανεισμό κρατών όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Παρά τα πολλά πλεονεκτήματα της δημιουργίας ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, η γέννηση του ευρώ σημαδεύτηκε από ένα προπατορικό αμάρτημα: κράτη σαν την Ιταλία και την Ελλάδα εντάχθηκαν στη νομισματική ενότητα με χρέη πολύ μεγαλύτερα από ότι προέβλεπε η συνθήκη δημιουργίας του κοινού νομίσματος. Αντί όμως στη συνέχεια να περικόψουν τις δαπάνες και να αυξήσουν τα δημόσια έσοδά τους, οι κυβερνήσεις των κρατών αυτών προτίμησαν να εξωραΐζουν τεχνητά τα δημόσια οικονομικά τους, με την προσφυγή σε τραπεζικά παράγωγα.

Τα τραπεζικά παράγωγα δεν είναι πάντα κάτι αρνητικό. Η συμφωνία του 2001 π.χ. εμπεριείχε ένα παράγωγο γνωστό ως «swap». Ένα τέτοιο παράγωγο, το λεγόμενο «συμφωνία σταθερού επιτοκίου» βοηθάει επιχειρήσεις και κυβερνήσεις να αντεπεξέρθουν με τις διακυμάνσεις στα επιτόκια δανεισμού, ανταλλάσσοντας δάνεια με σταθερό επιτόκιο σε δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο και αντιστρόφως. Ένας άλλος τύπος τέτοιων παραγώγων, τα λεγόμενα «διασυναλλαγματικά» προστατεύουν τον αγοραστή τους από τις διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Αλλά με τη βοήθεια της J-P Morgan η Ιταλία πέτυχε πολύ περισσότερα από αυτά. Παρά τα ενδημικά της υψηλά ελλείμματα, το 1996 ένα «διασυναλλαγματικό» swap της τράπεζας επέτρεψε στην Ιταλία να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό της, ουσιωδώς προσφέροντας επιπλέον ρευστότητα στην κυβέρνηση. Η Ιταλία πρόσφερε για αντάλλαγμα αμοιβές από υπηρεσίες που δεν καταγράφονταν στους κρατικούς ισολογισμούς.

«Τα παράγωγα είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο» λέει ο Γκουστάβο Πίγκα (Gustavo Piga), ένας καθηγητής οικονομικών που συνέταξε μια έκθεση με θέμα τις σχετικές πρακτικές της Ιταλίας για το «Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων» (CFR). «Γίνονται αρνητικά όταν χρησιμοποιούνται για να μασκαρεύεται η πραγματικότητα».

Στον τομέα αυτόν, η Ελλάδα αποδείχτηκε πολύ περισσότερο επινοητική. Οι κυβερνώντες τη χώρα ουσιαστικά «έβγαλαν στο σφυρί» τα αεροδρόμια και τις εθνικές οδούς της χώρας, υποθηκεύοντάς τα για ένα απροσδιόριστο μέλλον.

Η «Αίολος», μια νόμιμη επιχείρηση που στήθηκε το 2001, συνέβαλε στην εικονική σμίκρυνση του ελλείμματος εκείνης της χρονιάς. Ένα τμήμα της συμφωνίας προέβλεπε πως η χώρα θα κατέβαλε στις συμβαλλόμενες τράπεζες τις αμοιβές από τις προσγειώσεις των αεροσκαφών σε όλα τα αεροδρόμια της χώρας. Μια άλλη παρόμοια συμφωνία, το 2000, ονόματι «Αριάδνη», καταβρόχθισε τα ποσά που θα εισέπραττε η κυβέρνηση από το εθνικό λαχείο. Κι όμως η ελληνική κυβέρνηση κατέταξε αυτές τις συναλλαγές στις «πωλήσεις» και όχι στα «δάνειά» της, παρά τις αμφιβολίες που πρόβαλαν αρκετοί επικριτές των συμφωνιών.

Αυτού του είδους οι συναλλαγές ήταν επί χρόνια αμφιλεγόμενες ακόμα κι εντός των κυβερνητικών κύκλων. Ήδη το 2000, οι υπουργοί οικονομικών της Ευρώπης είχαν ζωηρή αντιπαράθεση για το αν παρόμοια παράγωγα έπρεπε να δημοσιοποιούνται. Η απάντηση ήταν αρνητική. Αλλά το 2002, οι κυβερνήσεις υποχρεώθηκαν να δημοσιοποιούν οντότητες σαν την «Αριάδνη» ή τον «Αίολο», που δεν εμφανίζονταν στα εθνικά δημοσιονομικά στοιχεία, και να τις εμφανίζουν πλέον ως «δανεισμό» και όχι ως «πώληση».

Πολύ πρόσφατα όμως, το 2008, η «Eurostat», η στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) ανέφερε πως «σε μια σειρά περιπτώσεων, οι μηχανισμοί ελέγχου έμοιαζαν να έχουν σχεδιαστεί ώστε να καταλήγουν σε ένα προαποφασισμένο λογιστικό αποτέλεσμα, άσχετο με την οικονομική φύση της επιχείρησης».

Αν και παρόμοιες λογιστικές ταχυδακτυλουργίες μπορεί να έχουν θετικά αποτελέσματα βραχυπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές.

Ο Γιώργος Αλογοσκούφης, που έγινε υπουργός οικονομικών μετά από μια κυβερνητική αλλαγή μεταγενέστερη της συμφωνίας με την Γκόλντμαν, επέκρινε δημόσια τη συναλλαγή αυτή το 2005, από το βήμα του κοινοβουλίου. Όπως είχε επιχειρηματολογήσει τότε ο κ. Αλογοσκούφης, αυτή η συμφωνία θα επιβάρυνε τις δαπάνες του κράτους με μεγάλες συνεισφορές προς την Γκόλντμαν ως το 2019.

Η κ. Αλογοσκούφης, που παραιτήθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο, δήλωσε σε ένα ηλεκτρονικό του μήνυμα που απέστειλε εδώ και μία εβδομάδα, πως η Γκόλντμαν στη συνέχεια αποδέχτηκε «να αποκαταστήσει σχέσεις καλής θέλησης με την ελληνική δημοκρατία» επαναδιαπραγματευόμενη μια νέα συμφωνία, που τη χαρακτηρίζει «επωφελέστερη για την Ελλάδα» από την προηγούμενη.

Σύμφωνα με δύο άτομα που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη συναλλαγή, το 2005, η Γκόλντμαν μεταπώλησε τα «διασυναλλαγματικά» swap της στην «εθνική τράπεζα», το μεγαλύτερο τραπεζικό οργανισμό της χώρας. Το 2008, η Γκόλντμαν παρείχε τεχνική συνδρομή στην τράπεζα ώστε να συμπεριλάβει το συγκεκριμένο swap σε μία νέα νόμιμη οντότητα, ονόματι «Τίτλος». Σύμφωνα όμως με την εταιρεία χρηματοοικονομικών ερευνών «ντιλότζικ», η «Εθνική Τράπεζα» χρησιμοποίησε τα ομόλογα που εξέδωσε η «Τίτλος» για να... δανειστεί κι άλλα ποσά, με προνομιακούς όρους από την «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα» (ΕΚΤ).

Ο αντιπρόεδρος του αξιολογικού οίκου «Moody's» Έντουαρντ Μάντσεστερ (Edward Manchester), επισημαίνει πως μακροπρόθεσμα αυτές οι συμφωνίες θα αποδειχθούν επιζήμιες για την Ελλάδα, λόγω της μακράς διάρκειας των αποπληρωμών τους. Αναφερόμενος ειδικά στο swap «Τίτλος», δήλωσε: «αυτό το swap θα είναι μονίμως ζημιογόνο για την ελληνική κυβέρνηση».


*Οι Louise Story, Landon Thomas και Nelson Schwartz είναι συντάκτες και ανταποκριτές των «New York Times»

23 comments:

  1. Εχει κανείς αμφιβολία ότι αυτή η παγκόσμια κρίση είναι κρίση made in USA?

    ReplyDelete
  2. Ο κ. Παπανδρέου δεν θέλησε ν ακολουθήσει την πρακτική του κ . Χριστοδουλάκη , να κρύβει χρέος και ελλείματα μέσω swaps. Η επιβεβλημένη αλλαγή στάσης όμως έγινε την πιο ακατάλληλη στιγμή,όταν επιβάλλονταν να κρυφθεί το έλλειμα. Δεν μπορούσαν μάλλον να φανταστούν ότι θα βρισκόμασταν ξαφνικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της παγκόσμιας αγοράς.Καθημερινά αποδεικνύουν ότι είναι ερασιτέχνες γι αυτό και οι θυσίες και οι δραματικές αλλαγές δεν θα έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Αντί να γίνει αυτή η κρίση αφορμή νέας πιο υγιούς ανάπτυξης, αντί να σταματήσει το φόρτωμα του λογαριασμού στις επόμενες γενεές, θα φτωχύνουμε όλοι και η χώρα θα μπεί σε τούνελ βαθιάς ύφεσης.

    ReplyDelete
  3. Για να ξεκινήσουμε την έξοδο απο τη κρίση πρέπει να "φτωχύνουμε" κατά 40%.Τόσο περίπου εκτιμώ ότι είναι το ποσοστό της "εσωτερικής υποτίμησης",του ισοδυνάμου της νομισματικής υποτίμησης,που χρειάζεται για μια καλή εκκίνηση.
    Αυτό είναι ευθύνη του ΓΑΠ να το αποφασίσει το πολύ μέσα σε ένα μήνα από σήμερα.
    Οι καιροί ού μενετοί.
    Το πικρό ποτήρι θα το πιούμε όλο μέχρι τελευταίας σταγόνας.
    Η κοινωνία είναι έτοιμη να το δεχτεί αλλά το πολιτικό σύστημα και οι στυλοβάτες του τους έπιασε πανικός.

    ReplyDelete
  4. Τί μας λέει το άρθρο λοιπόν; Ότι πάντα φταίνε οι άλλοι, ποτέ εμείς, μια άποψη που φαίνεται να υιοθετήται και από ξένους αναλυτές τώρα τελευταία.

    ReplyDelete
  5. "Το πικρό ποτήρι θα το πιούμε όλο μέχρι τελευταίας σταγόνας.
    Η κοινωνία είναι έτοιμη να το δεχτεί αλλά το πολιτικό σύστημα και οι στυλοβάτες του τους έπιασε πανικός."

    Ποια κοινωνία είναι έτοιμη να το δεχτεί; Μάλλον ζεις σε άλλη χώρα.

    ReplyDelete
  6. Γιατί εσείς από αυτό το άρθρο βλέπετε ότι φταίνε άλλοι;

    Να ισχυριζόμαστε ότι οι κακές τράπεζες ξεγέλασαν τους αγράμματους του αμερικανικού νότου οι οποίοι έπαιρναν δάνεια χωρίς να συνειδητοποιούν τι σήμαινε αυτό για τους ίδιους, το εισόδημά τους και την παγκόσμια οικονομία, πάει κι έρχεται. Το να φωνάζουμε ότι μας εσπρωξε η Goldman Sachs στην κατάσταση που είμαστε τώρα, ενώ οι κυβερνήσεις μας δεν ξέραν τι κάνανε, πάει πολύ, δε νομίζετε;;;

    ReplyDelete
  7. Εσύ βλέπεις ότι δε φταίνε οι άλλοι;

    ReplyDelete
  8. «Μόλις συναντήθηκα με τον Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου στον οποίο συνέστησα να ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή την Παγκόσμια Τράπεζα».
    Μενβεντεφ,Ρώσσος πρόεδρος.

    Αυτά του λέω και εγω σύντροφε αλλά δεν διαβάζει το μπλόγκ της "G700" τελευταία.Αυτός θα χάσει.

    ReplyDelete
  9. Και ενώ στο τέλος θα σφιχταγκαλιαστούμε με το ΔΝΤ και θα χορέψουμε το τελευταίο ταγκο μαζί του,οι Ευρωπαίοι τιγκιτάγκες θα το εμφανίσουν ως "κοινοτική αλληλεγύη".
    Ο ΓΑΠ προτείνει το ζεμπέκικο,τον κατεξοχήν σόλο χορό.Αλλά αυτό θέλει και καρύδια, ΓΑΠ, που οι Ελληνες φρόντισαν να τα αυτοαφαιρέσουν και να προτιμήσουν το ρόλο του αριστερού ζήτουλα.

    ReplyDelete
  10. Η κυβέρνηση έχει ή μπορεί να έχει τα στοιχεία που χρειάζεται στη διάθεσή της. Η κυβέρνηση κάνει απάτες παραποιώντας στοιχεία για να μπορεί να δανείζεται με τα καλύτερα δυνατά επιτόκια. Η κυβέρνηση μπορεί να πει στους Έλληνες τι έχει και τι δεν έχει να δώσει. Οι πολίτες πληρώνουν ή δεν πληρώνουν φόρους και οι κυβέρνηση τους εισπράττει ή όχι.

    Η Ελλάδα είναι στην ΕΕ από το 1981. Οι προϋποθέσεις για δημοσιονομική ευημερία υπήρχαν και υπάρχουν. Μέσα στο υπάρχον σύστημα. Ας αφήσουμε τις φτηνές δικαιολογίες και τις θεωρίες συνωμοσίας. Η δημοσιονομική ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων 100 χρόνων είναι χειρότερη από όλων των χωρών της λατινικής αμερικής. Και κάθε φορά κάτι εξωγενες μας φταίει.

    ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ.

    Δεν μπορεί διαρκώς να παίζουμε το θύμα. Πρώτα βουτάμε με τα μούτρα στο μέλι και μετά παριστάνουμε ότι γεννηθήκαμε προχτές, το καταλάβαμε χτες και σήμερα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γιατί οι κακοί ξένοι μας εκμεταλλεύτηκαν. Χρόνια τώρα. Δεκαετίες πολλές - πάρα πολλές.

    Αν είμαστε τόσο βλάκες, μαγκιά τους. Αλλά δεν είμαστε βλάκες. Είμαστε κουτοπόνηροι και αγύρτηδες.

    Αλλά και πάλι θα μας δώσουν κι άλλη ευκαιρία (ΔΝΤ, ΕΚΤ, whatever). Τι θα την κάνουμε; Θα λέμε ότι πάλι μας εκμεταλλεύτηκαν με όρους δυσμενείς που έπνιξαν τις τρομερές ελληνικές δυνατότητες για ανάπτυξη (όπως εκφράστηκαν στο πρόσφατο παρελθόν μέσω της "οικοδομής", έτσι Παρμενίδη;)...

    Τελικά άμα δεν ήταν οι ξένοι, και ειδικότερα οι Αμερικάνοι, και ειδικότερα οι Αμερικάνοι της Wall Street, εμείς θα μεγαλουργούσαμε. Αυτό είναι βεβαίως βεβαίως λογικό συμπέρασμα από το γεγονός ότι στα χρόνια της αρχαιότητος, όταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι μεγαλουργούσαν, δεν υπήρχε Wall Street!!

    ReplyDelete
  11. Όλα αυτά που γράφω είναι μπανάλ, χιλιοειπωμένα και χοντροκομμένα. Τώρα πάμε γι'άλλα, θα μου πείτε. Καλώς να πάτε. Αλλά σταματήστε επιτέλους τις αστείες δικαιολογίες ετεροκαθορισμένης εκούσιας θυματοποίησης.

    ReplyDelete
  12. Βασικά ό,τι θέλει διαβάζει ο καθένας. Γι' αυτό κι εγώ θα πω τη δική μου άποψη για το άρθρο των NYT γραμμένη σε δύο σειρές.

    Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν χρέη (ποια άραγε δεν είχε δημόσιο χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ πριν μπει στην ΟΝΕ όπως όριζε το Μάαστριχτ;). Κάποιες μικρότερα, άλλες μεγαλύτερα δεν έχει σημασία. Όλες προσφεύγουν σε σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία για τη διαχείριση του χρέους αυτού. Γι' αυτό προσλαμβάνουν κάποιον τεχνικό σύμβουλο τύπου Goldman ο οποίος υπόσχεται ταχυδακτυλουργικά να εξαφανίσει τα χρέη. Έλα όμως που όσο και να το κρύψεις δεν κρύβεται...Άμα δεν κάνεις αλλαγές που να το μειώνουν ή να το καθιστούν διαχειρίσιμο σε βάθος χρόνου ζήτω που κάηκες. Εμείς καήκαμε.

    Και κάτι τελευταίο όλα αυτά ήταν γνωστά και είχαν σχολιαστεί από τότε και στα μέσα και τις εφημερίδες και παντού. Τώρα ξαναανακάλτψαν όλοι την πυρίτιδα

    ReplyDelete
  13. Aυτά τα σοφιστικέ χρηματοοικονομικά προιόντα καλά κάναμε και τα χρησιμοποιήσαμε για το "εθνικο συμφερον".Δεν τα ιδιοποιήθηκαν κάποιοι.Το θέμα είναι ότι δεν ακολουθήσαμε την ανάλογη πολιτική αποκλιμάκωσης του χρέους αλλά κάναμε το αντίθετο.Μη ξεχνάμε ότι άλλο ήταν το ιστορικό περιβάλλον.Ολες οι χώρες τα χρησιμοποιούν.Δεν τα φτειάξανε μόνο για μας.Αλλωστε αυτά τα προιόντα δεν είναι που δημιούργησαν τη παγκόσμια κρίση;
    Ας βγεί μια χώρα να αποδείξει ότι δεν χρησιμοποεί κατά κόρον αυτά τα προιόντα.

    ReplyDelete
  14. Τα φανταζί χρηματοοικονομικά προιόντα δεν είναι τίποτε άλλο παρά πλαστό χρήμα.Με αυτό το τρόπο καταργήθηκε στη πράξη η νομισματική πολιτική των κρατών και πέρασε στα χέρια των απτεώνων με διδακτορικά.

    ReplyDelete
  15. αυτη η ιστορία με την Titlos είναι πολύ μεγάλη .......

    Τα SPVs σε όλο τους το μεγαλείο

    Μιλάτε για διαγενεακή δικαιοσύνη- αν μόνο ξέρατε τι και πόσα swaps έχουν γίνει και ποιός θα πληρώσει το λογαριασμό ...(ποιός άραγε?)

    ReplyDelete
  16. Η ουσία είναι μία, τρισδιάστατη:

    1. Η χώρα είναι βαθιά χρεωμένη και χωρίς σημάδι ανάκαμψης στο ορατό μέλλον. Αλλά εμείς αντί να βρούμε το πρόβλημα, απλώς ψάχνουμε πως θα συμπληρώσουμε τη χασούρα. Είναι σαν να προσπαθώ να γεμίσω έναν τρύπιο κουβά με νερό, όχι κλείνοντας πρώτα τις τρύπες, αλλά ανοίγοντας όλο και περισσότερο τη βρύση.

    2. Η ΕΕ συνειδητοποιεί ότι δεν έχει προβλέψει την οικονομική αποτυχία κάποιου κράτους-μέλους και τώρα ψάχνονται τι θα κάνουν. Αν θα βάλουν το χέρι στην τσέπη ή αν θα το κλείσουν το μαγαζί. Όχι ότι αγχώνονται βέβαια. Όσο πέφτει το ευρώ, τόσο πιο πολύ πουλάνε Γερμανία, Γαλλία, κτλ.

    3. Οι ίδιοι άνθρωποι που υποτίθεται ότι είναι οι θεματοφύλακες της ευρωπαϊκής οικονομίας, οι ΙΔΙΟΙ ακριβώς είναι αυτοί που αναδεικνύουν τις "αγορές" ως σημαντικό παράγοντα καθορισμού των αποφάσεών τους, κάνοντας κάθε μέρα δηλώσεις για τα χάλια μας. Και το πάρτι συνεχίζεται.


    Η Goldman Sachs, η εταιρία που ξεκίνησε το κατρακύλισμα της παγκόσμιας οικονομίας (ξεκινώντας από τις ΗΠΑ), η ίδια εταιρία που πήρε κάμποσα δις Αμερικανών φορολογουμένων και πλήρωσε επενδύσεις και μπόνους γιατί υποτίθεται τα είχε ανάγκη, πέρυσι ήρθε στην Ελλάδα και πρότεινε εξαγορά χρέους. Όχι μόνο δεν τους πέταξαν έξω ως κοινούς απατεώνες, αλλά οι δικοί μας αρνήθηκαν διστακτικά λέγοντας "...εμείς θέλουμε αλλά ξέρετε είναι λιγουλάκι παράνομο πλέον στην ΕΕ..."


    Ξαναγράφω τρεις ερωτήσεις, στις οποίες δεν έχω λάβει απάντηση ποτέ, από κανέναν "ειδικό", εντός και εκτός των ΜΜΕ:

    (α) Ας πούμε ότι αύριο το πρωί η Ελλάδα κερδίσει το παγκόσμιο Lotto ή αν έρθει η Goldman Sachs του γαλαξία Ανδρομέδα και "εξάγουμε" το χρέος μας εκεί, για πάντα. Θα είμαστε ΟΚ σαν χώρα; Θα έχουμε λύσει το οικονομικό μας πρόβλημα;

    (β) Έστω ότι δεν έρχεται η διαγαλαξιακή Goldman Sachs και μας μένει όλο το χρέος στην πλάτη. Έστω ότι όλοι θυσιαζόμαστε, βαφόμαστε μαύροι δούλοι, με αλυσίδες στα πόδια και βούρδουλα από πάνω μας. Οι αδύναμοι πεθαίνουν, οι δυνατοί επιζούν και δουλεύουν 100% δωρεάν, για το καλό της πατρίδας και την ανάκαμψη των "αγορών". Εγγυημένο σχέδιο, έχει δουλέψει για αιώνες σε όλες τις αποικίες των Ευρωπαίων. Είμαστε εντάξει με αυτό; Το θεωρούμε αποδεκτό σαν βιώσιμη λύση;

    3. Τρίτη ερώτηση (και φαρμακερή). Όλα μα ΟΛΑ τα κράτη στον πλανήτη εμφανίζονται χρεωμένα. Νομίζω μόνο το Palau (γύρω στους 1000 ψαράδες) έχουν θετικό ισοζύγιο, αλλά αν αλλάξει το κλίμα και ανέβει η στάθμη της θάλασσας θα μείνουν και αυτοί χωρίς χώρα. Και ρωτά, πως γίνεται αυτό; Σε ποιον χρωστάνε όλοι αυτοί; Και πως γίνεται τα swaps και τα άλλα τρικ των παραγώγων, αντί να μειώνουν το χρέος, το αυξάνουν συνεχώς; Πως γίνεται σε έναν πλανήτη με πεπερασμένους πόρους η αξία τους συνεχώς να μειώνεται σε σχέση με το χρήμα και ΟΛΟΙ, ακόμα και οι χώρες που τυπώνουν χρήμα συνεχώς, να χρωστάνε και αυτές; Σε ποιον ακριβώς, και γιατί;...


    Μέχρι να μου απαντήσει κάποιος σοβαρά στα παραπάνω, συγνώμη αλλά δεν πρόκειται να θεωρήσω τίποτα από τα "αναγκαία μέτρα" ως απαραίτητα, ούτε πρόκειται να δώσω δίκιο σε κανέναν. Ή θα αρχίσουν να λένε τα πράγματα ως έχουν, είτε πρέπει να πάνε σπίτι τους να κάνουν διαχείριση πολυκατοικίας, όχι κράτους.

    ReplyDelete
  17. Jaga καλά τα λες.

    Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα που έπαιξε με derivatives, τα οποία ο Soros τα ονομάζει "weapons of mass financial distruction".

    Οι Ισλανδοί, Ιρλανδοί, Άγγλοι, όλοι έπαιξαν.

    Τα derivatives ήταν η απάντηση των αγορών στους υπερβολικούς κανονισμούς του κράτους, εφόσον ήταν πλέον ασύμφορο να παίζουν με "παραδοσιακά" προϊόντα (λόγω υπερβολικών κανονισμών που αυξάνουν το κόστος κατακόρυφα).

    Πώς μπορεί κάποιος να παραβεί τους κανονισμούς; Μα πολύ απλά, δημιουργεί ένα καινούργιο περίπλοκο προϊόν (το οποίο οι κκ Larry Summers και Geithner που είναι τώρα στο επιτελείο του Ομπάμα άφησαν χωρίς επιτήρηση).

    Νομίζω μόνο το Palau (γύρω στους 1000 ψαράδες) έχουν θετικό ισοζύγιο

    Ήταν και η Αμερικανική Σαμόα. Και είχαν και χαμηλό κόστος ζωής, γι' αυτό τη βγάζανε άνετα με 5 δολάρια την ώρα (το κόστος ζωής εκεί ήταν το ένα τέταρτο από Αθήνα - δηλαδή σαν να βγάζεις στην Αθήνα 20 δολάρια/ώρα).
    Κι ήρθε το σοσιαλιστικό πλέον κράτος των ΗΠΑ και λέει "υποχρεωτικός ελάχιστος μισθός 6,25". Και φύγανε τα εργοστάσια της Sunkist και έμεινε το 60% του πληθυσμού άνεργο.

    Τι μαλάκες θεέ μου...

    ReplyDelete
  18. Ιδού ένας τρόπος να μειώσουμε το δημόσιο χρέος απαιτώντας απο τη Ζήμενσλαντ να φέρει πίσω ένα πολύ μικρό κομμάτι απο τα λάφυρα της λεηλασίας και του πλιάτσικου με τα οποία σιτίζονται σήμερα τα παιδιά της Βερχμαντ.

    Να απαιτήσουμε,μέσω Εκοφίν:

    1) Την καταβολή της αποζημίωσης που μας επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (7.100 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, αγοραστικής αξίας 1958) με τους τόκους.

    2) Την εξόφληση του κατοχικού δανείου (3.500 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, με τους τόκους).

    3) Την καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα της θηριωδίας των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.

    4) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών, που Γερμανοι αξιωματικοί αφαίρεσαν από τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς μας χώρους.

    Εκλεψαν,βίασαν,λεηλάτησαν,δολοφόνησαν γυναικόπαιδα.Tους γονείς μας,τα αδέλφια μας.
    Και τώρα συνεχίζουν να μιλάνε ρατσιστικά για τους Ελληνες.

    ReplyDelete
  19. Σωστή (αρχική) χρήση χρήματος:

    - Μια καρδάρα λάδι αντιστοιχεί σε 1 μονάδα χρήματος, η οποία χρησιμοποιείται για πρακτικούς λόγους και για ευελιξία στις εμπορικές συναλλαγές.

    Σημερινή (στρεβλή) χρήση χρήματος:

    - Μια καρδάρα λάδι αντιστοιχεί σε 1 "πραγματική" και άλλες 9 "εικονικές" μονάδες χρήματος, μέσω "παραγώγων καρδάρας λαδιού", που αγοράζονται και δανείζονται κανονικότατα. Όποιος ελέγχει την κυκλοφορία του χρήματος, βρίσκεται 9 φορές πιο πλούσιος από αυτόν που πράγματι παράγει το λάδι.

    Κάθε 50-70 χρόνια, η ανθρώπινη απληστία οδηγεί το "εικονικό" χρήμα στα όριά του, προκαλώντας φυσικά την κατάρρευση και παρασύροντας μαζί του πάντες, ακόμα και τους πραγματικούς παραγωγούς λαδιού.

    ΕΚΕΙ είναι το πρόβλημα αυτού που βλέπουμε σήμερα. Σημασία δεν έχει πόσα σου λένε ότι χρωστάς. Σημασία έχει καταρχήν να δεις σε τι αντιστοιχεί αυτό το χρέος και προς ποιους, για να δεις πόσο απαραίτητο είναι να τα πληρώσεις άμεσα, αργότερα ή μπορεί και καθόλου.

    ReplyDelete
  20. To χρέος της Ελλάδας και τα οικονομικά της προβλήματα είναι ένα πρόβλημα που το χρησιμοποιούν ως πρόσχημα οι Γερμανοί για να αυξήσουν τη γεωπολιτική τους δύναμη.Εάν αυτό δεν το βλέπουμε δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε γιατί οι Γερμανοί φέρνονται "απολίτιστα" σε μια χώρα που την κατοικούν "ανυπάκουοι και ρέμπελλοι παλιάνθρωποι".
    Η Μέρκελ παίζει άγρια και ξεδιάντροπα σε βάρος της Ελλάδας χρησιμοποιοώντας το "city" κρυπτόμενη πίσω απο τους κερδοσκόπους.

    ReplyDelete
  21. Ο ΓΑΠ άρχισε να παίζει με τη φωτιά.Πολιτικοποιεί και διεθνοποιεί το "Ελληνικό ζήτημα".Αναλαμβάνει υψηλό ρίσκο.Η εξεταστική επιτροπή για την οικονομία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.Θα φανούν και θα αποκαλυφθούν οι ευθύνες όλων των "ξένων παραγόντων" στη δημιουργία του "Ελληνικού ζητήματος".
    Εκεί η Μέρκελ θα πονέσει.ΕΚΕΊ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΉ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗ να δείξει ότι δεν έκανε πάρτι με το δημόσιο, Ελληνικό και όχι μόνο, χρέος.
    Εκεί θα πρέπει να αποδείξουν,οι απανταχού Μέρκελ, τί κόλπο ήταν αυτό που υποχρέωσαν την Ελλάδα να σώζει τράπεζες αλλά να εξαφανίζεται ως χώρα με τη μέθοδο του διασυρμού στην οποία πρωτοστατεί η Μέρκελ και η νεογκαιμπελική της προπαγάνδα.

    ReplyDelete
  22. Ο ΓΑΠ είναι αποφασισμένος να παίξει δυνατά τις σχέσεις της χώρας με τη Γερμανοκρατία.Και γιαυτό μιλάει για κίνδυνο της Εθνικής μας ανεξαρτησίας.

    ReplyDelete
  23. Το "Ελληνικό ζήτημα" εξελίσσεται σε "Γερμανικό ζήτημα".Και ο νοών νοείτω.Οι λαοί της Ευρώπης δεν θα επιτρέψουν ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ τη δημιουργία του Δ' ΡΑΙΧ και της Βέρμαντ.

    ReplyDelete