Wednesday, May 28, 2008

They don't live for work...they work to live

By Anushka Asthana*
The Observer, Sunday May 25 2008

Teenagers and young adults - the so-called Generation Y - have watched with horror as their parents worked punishing hours in their scramble for money and status. Now, as this group go in search of jobs, they have different priorities. They care less about salaries, and more about flexible working, time to travel and a better work-life balance. And employers are having to meet their demands.

Anushka Asthana reports

Settling down on the shiny black sofa in the front room of their student house in Jesmond, Newcastle, Ailsa McNeil and her flatmates discuss what they would do once they had left university.

'The idea of moving into the financial world of London and working long hours inside a massive company does not appeal to me,' said McNeil, placing a textbook down on the cream carpet, among scattered magazines, scarves and revision notes. The 20-year-old had a final-year exam for her economics degree the next day.

People in their late teens and early twenties, she argued, were far keener to have a 'good life with a standard amount of money' than 'slog' their guts out like their parents. 'I saw my mum and dad work really hard, but my work ethic is different,' said McNeil. 'I want to do well but I want to have great fun in life. Money and work are not the be all and end all. If you put all your effort into your job you lose sense of what you are living for.'

McNeil is not alone. New research has found that a similar attitude to work is burgeoning among the group of people known as Generation Y - usually defined as those between the ages of 11 and 25. A study of more than 2,500 people born after the early Eighties found that they were rebelling against their parents' values and were determined not to lead lives that revolved so heavily around the world of work.

Instead, they were ready to resign if their jobs were not fulfilling and fun, with decent holidays and the opportunity to take long stretches off for charity work or travel. Salary and status were not high on the priority list, according to the study by Talentsmoothie, a firm that consults companies in banking, professional services and the law on the changing workforce.

Here is a group that has never known, or even witnessed, hardship, recession or mass unemployment and does not fear redundancy or repossession, according to researchers. The result is a generation that believes it can have it all and is not embarrassed to ask for it; a generation that will constitute the majority of the workforce within a decade.

That is why major companies, embroiled in the battle to attract the very best graduates, are doing whatever they can to lure them in. 'The previous generation saw work as a primary part of life,' said Madalyn Brooks, HR director at Procter and Gamble. 'When they left education, work was a dominant part of what they did and they were not looking for time out. Now we are seeing the growth of a different profile of candidate. They have grown up in relatively affluent families. They want to be sure that they can strike a balance between work and their personal life, and so the opportunity to take time off, to travel, to work for a company with a strong social responsibility record, these are all concerns that we increasingly hear when recruiting talent.'

Procter and Gamble has already adapted its recruitment efforts and what it offers to meet the needs of Generation Y. Instead of just stressing higher salaries, this international company is highlighting the opportunity for flexible hours, the chance to work from home, the offer of up to a year of 'family leave' to look after children or elderly parents, and the promise of regular three-month sabbaticals. Similar packages are being offered by companies across Britain.

In his open-plan office in the centre of Aberdeen, Simon Chinn, 25, a senior consultant at a recruitment agency, rushed between meetings last week. He admitted that one thing that attracted him to the firm, Thorpe Molloy Recruitment, was the fact that it was flexible when employees asked for time off. In two cases colleagues travelled for a year before returning to the same job.

Chinn argued that it also played an important role for the candidates he was helping to recruit. 'There is an oil service company in Aberdeen that has a very attractive benefits package,' he gave as an example. 'There is a good pension, gym membership in the office, opportunities for travel and sabbaticals. People can take time out and come back to the job. That does attract the best talent.'

The fact that young people changed jobs more frequently, argued Chinn, meant they were less willing to put up with long hours or poor holidays. Officials in the US have estimated that a typical member of Generation Y will have 10 jobs by the age of 38. 'People think, why stay in a job you do not enjoy?' he said.

In Newcastle, McNeil and her flatmates reached a similar conclusion. 'If a company offers more flexibility, it is a sign that it has the type of culture you would want to join,' said the undergraduate, who has signed up to the Milkround, a graduate recruitment network.

The fact that she now receives more than 20 emails a day from employers makes her feel more confident about her future options: 'It is as if people expect to get a job. I also think that, unlike our parents, we feel like we have financial back-up if things go wrong. But I guess that could change if we enter a recession.'

It is the lack of a significant downturn in the economy over the past decade and a half that is driving the new attitude, say experts. Generation Y: what they want from work, the research from Talentsmoothie, concluded: 'They have only ever known economic prosperity. They have many choices: gap years and extensive travel are the norm. They can join a company, or set up their own. They have seen their parents in stressful jobs, working long hours, and realise that hard work for big companies apparently does not bring prosperity and happiness, or make the world a better place. They want their lives to be different - and this shows. If they are dissatisfied, they resign.'

The study found that 85 per cent of Generation Y wanted to spend 30 per cent to 70 per cent of their time working from home. More than half wanted a flexible working arrangement.

The top priority when choosing a job was 'doing work that I love'. 'Earning lots of money' was far behind, in seventh place. When it came to walking away from an employer, a lack of motivation was the top reason followed by a work-life balance leaning too far towards the job. 'The Boomer generation [who are over 45] created the culture of long working hours and Xers [aged between 28 and 45] reluctantly accepted it,' the report said. 'But not Generation Y. While they are not work-shy, they don't live to work. They will get the job done on time ... but on their own terms.'

The confidence, it said, came from a feeling of security: 'Unlike Xers and Boomers, they are not remotely daunted by the spectre of unemployment.'

Simon Walker, a founding director of Talentsmoothie, said this generation considered work something to do, not somewhere to go. 'As long as they achieve what they need to they are not worried about being seen to do it at their desks,' he said, explaining why things were different for the older generation. 'I am 40 and when I was 10, 12, 14, there was the winter of discontent, Thatcherism and miner strikes. Three million were unemployed, so subconsciously employment was seen as precious and there was no such thing as a secure job. For the next generation, there was full employment, unprecedented economic growth. Their attitude is: "If I can't get one job, I will get another one." They are not preconditioned, like many of us, to be cautious of authority.'

In fact, the research found that younger workers were far more willing to challenge managers and were undeterred by traditional hierarchy. Walker said he was trying to help 'Boomer' and 'Xer' managers to understand the new attitude and not get frustrated by it. Much of what the workers were demanding, he said, such as work-life balance, personal development, exciting jobs and motivating managers, would be welcomed by older workers as well. But the clash of values was causing friction in offices.

In one case, outlined in the study, a chief executive of a large insurance firm emailed thousands of employees to inform them about a major decision. Sitting at his desk in the middle of the huge office, James, 24, who had recently joined the firm, told his older colleagues he disagreed with what had been done. He quickly decided to share his feelings with the head of the company and sent his thoughts directly to him in an email.

Within minutes, a reply popped up on James's screen: 'I have been running this company for 10 years; I think I know what I am doing.' Still undeterred, he hit back: 'I realise this is an uncomfortable conversation but I am not the only one that disagrees with you.' Luckily he was able to convince the boss that he was not simply being rude.

The overconfidence of Generation Y is proving a challenge for employers. This summer the Association of Graduate Recruiters will host a conference, at which delegates will debate how far firms need to go towards accommodating the desires of younger workers and how seriously they should take the concept of Generation Y.

Carl Gilleard, chief executive of the AGR, recently described young workers as 'opinionated' and more demanding of employers. He said: 'One colleague who recently faced a barrage of questions about what her firm will give one young man, was forced into reacting with the question, "And what are you going to give us?" '

While warning that those who did not make an effort to respond to the needs of this group would end up 'dead in the water', Gilleard added: 'Just how far do employers lean over backwards before they end up being horizontal?' Others felt that companies should not 'overreact' to the new values and attitudes, warning that things could soon change again.

Helen Bostock, global head of campus recruiting for the investment bank Credit Suisse and a board member of the AGR, said: 'A few years ago I recall the dotcom bubble when everyone was trying to reinvent themselves with an entrepreneurial culture. Now it is generational theory. What happens is that employers get sucked into the whole thing, then the pendulum swings one way or another. One thing that is consistent is that there is always something we are tackling. If it is not work-life balance, it is diversity, inclusion or something else.

'In reality large graduate recruiters take much longer to change and there is a danger that employers will overreact and reinvent themselves as something they are not.' Bostock gave the example of the 'dress-down' craze, when thousands of firms encouraged their employees to come to work in more casual attire each Friday. 'That does not happen now, people have largely returned to the world of suits,' she said.

Given her global role, Bostock argued that Generation Y differed from country to country and warned that the time for UK graduates to be complacent about job opportunities would soon come to an end.

'There are highly talented individuals from China and India heading our way,' she said. 'They are hungry, focused on work and focused on academic success. Just look at the number of high-achieving Asian women studying maths and science compared with home-grown students. This generation is facing different challenges.'

Walker said he planned to look at how attitudes differed across the world. He argued that 'generational attitudes' were partly dictated by age but also circumstances. In China, Generation Y was made up of only-children, as a result of the one-child policy, who grew up through difficult economic times. They would have very different values to their British counterparts, he said.

In Britain, meanwhile, there would be people of all ages who shared typical Generation Y attitudes, he argued, but they would be far more common within the age group. One of those attitudes, according to research by Walker and others, is an overwhelming desire to be fulfilled in their jobs.

A study in 2004 carried out by Common Purpose, an organisation that offers training for leaders and managers, found that those who were not getting satisfaction at work were hitting a 'quarter-life crisis'. Searching for Something concluded that employers had to accommodate young workers' wider ambitions or risk losing them by the age of 30.

'We see young people that are searching for some sort of meaning in life and if you can't align their values with the organisation they might leave,' said Julia Middleton, the group's chief executive. 'I think life is cyclical - and there is a return to people searching for meaning and searching for values.'

Middleton agreed that economic prosperity had fuelled the values of Generation Y. 'If you haven't had money or faced the serious threat of not having money, you take money much more seriously,' she argued. 'We have a generation that has not felt the threat for some time.'

Now, for the first time in many years that threat is returning. While it may come as an uncomfortable shock for those self-assured members of Generation Y, it could also create a whole new work ethic among the toddlers and babies that constitute Generation Z; born after 2002 they still have a long way to go before they are thrown into a whole new world of work.


*Ολόκληρο το άρθρο μαζί με τα σχόλια αναγνωστών μπορείτε να το βρείτε στην ηλεκτρονική σελίδα του Guardian-Observer.

54 comments:

  1. Επίσης από χτες το βράδυ τέθηκε σε λειτουργία η δυνατότητα εγγραφής στο ηλεκτρονικό newsletter της G700 στο www.g700.gr

    ReplyDelete
  2. Πολύ καλό το άρθρο και πολύ εύστοχη η σύγκριση της νέας γενιάς από περιβάλλον σε περιβάλλον. Έχει πιάσει το ζουμί που δεν μπόρεσε να πιάσει το ΡΧΣ, ίσως λόγω περιορισμένης δυνατότητας κατανόησης του φαινομένου.

    ReplyDelete
  3. Τελικά τα λεφτά ή ο ελεύθερος χρόνος μετράει? Μήπως και τα δύο? Μήπως εμείς εδώ στη Δύση απλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε? Αυτή η επιθυμία μας να δούμε, να κάνουμε, να ζήσουμε κλπ., είναι προϊόν ενός ηδονιστικού, ατομικίστικου, υπερκαταναλωτικού προτύπου συμπεριφορών και αγαθών? Φτάνουμε την ηλικία των 30 και ακόμα προτιμάμε την εφηβεία?

    Εντάξει, τρόπος ζωής, γιαυτό όλοι οι Άγγλοι έχουν γίνει μελετητές των ζώων στις ζούγκλες και όλοι οι Ινδοί έχουν γίνει γιατροί.

    ReplyDelete
  4. Άστο ρχσ εσύ ρε, αμέσως να κάνεις τη σύγκριση. Έχουμε και λέμε. Δυο διαφορετικές κοινωνίες με ίδιες απαιτήσεις από νέα γενιά αλλά διαφορετικές διεξόδους. Στο Λότνον έχει Πρόκτερ εδώ έχει φούφουτο σαπιοκοιλιά ψιλικατζή.

    ReplyDelete
  5. Oι ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ FLEXIBLE HOURS.

    Στην ΕΛΛΑΔΑ, να τολμήσεις να ΜΙΛΗΣΕΙΣ για ΕΛΑΣΤΙΚΟ ΩΡΑΡΙΟ, άσε πιά απαλευθέρωση του ΩΡΑΡΙΟΥ, θα ΟΡΜΗΣΟΥΝ ΛΥΣΣΑΛΕΑ πάνω σου.

    ΤΙ μιζέρια.............

    ΤΙ γρουσουζιά ο τόπος μας........

    ΑΠΑΤΗ-ΦΑΪ-ΣΕΞ-ΚΑΚΑ:
    ΑΥΤΗ η ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ της ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ του 81 ................

    ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ του ΕΘΝΟΥΣ, σας ΜΙΣΩ μέχρις εσχάτων

    ReplyDelete
  6. @κομφούκιος

    Εργάζομαι σε μεγάλη εταιρεία στην Ελλάδα και έχω ελαστικό και απελευθερωμένο ωράριο. Ωστόσο, όποτε το αναφέρω σε συγγενείς, γνωστούς, όλοι το αντιμετωπίζουν ως πρόβλημα!!! Είναι ζήτημα 2-3 άνθρωποι να κατάλαβαν ότι το προτιμώ και το θεωρώ πλεονέκτημα.
    Στο δημόσιο, όταν έδωσαν τη δυνατότητα να διαλέξουν οι υπάλληλοι αν θα πηγαίνουν στις 7μιση ή στις 9 το πρωί, φίλη μου (νέα 30 ετών) μου έλεγε ότι δεν καταλαβαίνει γιατί έγινε αυτό, και "έθαψε" συνάδελφό της που διάλεξε να πηγαίνει στις 9, με το σκεπτικό ότι τελικά "χαλάει την πιάτσα" (!!!) Και μετά περιμένουμε να καταλάβουν τα περί ελαστικού και απελευθερωμένου ωραρίου;;;

    ReplyDelete
  7. Παντως εγω οταν σπουδαζα ονειρευομουν να βρω ενα καλο μισθο και ας δουλευω 15 ωρες την ημερα!! μαλλον και εγω σε κουφο τζινι επεσα γιατι κατφερα να δουλευω ολη μερα και να μπαινω μεσα!!!

    ΥΓ το αρθρο αφορα ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΕΣ και ΠΛΟΥΣΙΕΣ χωρες οχι εμας.

    ΥΓ2 Αυτο "Στο Λότνον έχει Πρόκτερ εδώ έχει φούφουτο σαπιοκοιλιά ψιλικατζή" δεν το επιασα

    YΓ3 Στο Δημοσιο προτιμανε να πηγαινουν νωρις γιατι η δουλεια πλακωνει στις 9 και προτιμουν να σχολανε νωριτερα για να πανε και στην αλλη δουλεια

    ReplyDelete
  8. @ κωστας
    ΥΓ το αρθρο αφορα ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΕΣ και ΠΛΟΥΣΙΕΣ χωρες οχι εμας.

    Τους ΒΕΡΜΠΑΛΙΣΜΟΥΣ όχι εδώ, ΔΕΝ πιάνουν.

    ΕΔΩ μιλάμε για MODUS VIVENDI και MODUS OPERANDI

    της ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ.

    ReplyDelete
  9. Πήγατε βρε στα Μουσεία τις μέρες που είναι ΔΩΡΕΑΝ;;; (συνήθως Κυριακή)

    ΠΗΓΑΤΕ ποτέ στα σκαλάκια του Αγίου Διονυσίου όπου έχει Jazz Quartet κάθε Τετάρτη το καλοκαίρι και είναι απόλαυση, μα απόλαυση!!!!;;;;

    ΠΗΓΑΤΕ ποτέ στην Βαρβάκειο να ψωνίσετε τα της εβδομάδας σας και στη συνέχεια να πιείτε φθηνά ουζάκι σε κάποιο μαγαζάκι εκεί γύρω - ΑΡΑ συνολικά να ΣΥΝΔΥΑΣΕΤΕ το ΤΕΡΠΝΟΝ μετά του ΩΦΕΛΙΜΟΥ;;;;;


    ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ είναι

    ΒΑΡΣΟΥ
    ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ
    ΒΑΡΔΗ
    και ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ

    ΗΓΟΥΝ, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ, ΔΗΛΑΔΗ

    Πληρώνετε ΧΡΥΣΑΦΙ για να ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΚΟΠΡΑΝΑ....................

    ΚΑΙ αυτό διότι ΕΙΣΤΕ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ
    και ΣΤΕΡΕΙΣΘΕ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

    ReplyDelete
  10. @ κώστας

    το άρθρο αφορά από τη μία πλούσιες κι αναπτυγμένες χώρες (μία εκ των οποίων είναι ΚΑΙ η Ελλάδα) κι από την άλλη αφορά αναπτυσσόμενες και όλο και πλουσιότερες χώρες.

    Στη Δύση έχουμε καταργήσει την εργασία, ή τουλάχιστον η εργασία πεθαίνει όπως τη συνηθίσαμε τον 20 αιώνα. Το μαξιλάρι της ευμάρειας έχει κάνει μια ολόκληρη γενιά να βλέπει την εργασία με ελιτίστικο τρόπο, στυλ what does it do for me?, i.e. I work to live, ή μάλλον 'ασχολούμαι με κάτι' για να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου. Ούτε καν για να επενδύσω στο μέλλον μου, στην οικογένεια μου. Είναι το μοντέλο που έβγαλε το θεσμό της οικογένειας από τον πυρήνα της κοινωνίας μας, και απομακρύνει σιγά σιγά και την αλληλεγγύη μακρυά από την κοινωνία. Και με το σλόγκαν life is short, live it now, χάνουμε τη συλλογικότητα μας, γινόμαστε απολιτίκ κι απαθείς.

    Το ίδιο δεν ισχύει στις αναπτυσσόμενες χώρες, που σιγά σιγά καταλαμβάνουν όλα τα παραδοσιακά επαγγέλματα τα οποία εμείς στη Δύση θεωρούμε μπανάλ: γιατροί, δικηγόροι, επιστήμονες κλπ.

    Αυτή η αντιπαραβολή έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

    ReplyDelete
  11. "Στο Λότνον έχει Πρόκτερ εδώ έχει φούφουτο σαπιοκοιλιά ψιλικατζή."

    "Procter" exei kai edo sto Ellada kai ksero anthropous pou douleyan ekei.

    Oi logoi gia tous opoious efygan apo tin "Procter" einai giati den yphrxe wrario, poso mallon flexible, alla douleyan oso voleye ton "Big Boss" kai amoivontan fysika poly ligotera apo oti eprepe.

    Ara loipon den exei simasia an douleyeis stin "Procter" h sto Mpakaliko tou kyr Mhtsou alla to oti douleyeis se mia xwra opou h "aisxrokerdeia" kai "ekmetalleysh" legete "antagwnistiko pleonekthma!!!!!!"

    ReplyDelete
  12. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  13. Στην Ελλάδα ακούμε ευελιξία και τρομάζουμε!! Στην προσωπική ζωή του καθενός, η ευελιξία αποκτά αξία όταν υπάρχουν έντονα αναπτυγμένα κι άλλα ενδιαφέροντα. Τότε η διαχείριση χρόνου, πόρων και ενέργειας αποκτά σημασία και η ευελιξία το ρόλο της. Διαφορετικά, όλα ακούγονται οσάν να ήταν καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, δλδ καταπολέμηση του συνδρόμου του rat race.

    ReplyDelete
  14. Instead, they were ready to resign if their jobs were not fulfilling and fun, with decent holidays and the opportunity to take long stretches off for charity work or travel.

    Στην Ελλάδα οι όροι ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΕΡΓΟ και ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ/ΕΥΘΥΝΗ είναι άγνωστοι σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, ειδικότερα στην Νεολαία. Σήμερα, η μόνιμη επωδός στους δρόμους, ειδικά όταν σταματάει ένα ταξί, είναι "Προχώρα ρε παληόγερε νυχτώσαμε".

    ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ ΑΛΗΤΟΠΑΣΟΚΙΑ που διαλύσατε ΗΘΙΚΩΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΣ την ΠΑΤΡΙΔΑ

    ΣΑΣ ΘΕΛΩ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ όπως έγδαραν οι Τούρκοι τον ήρωα ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ στα Χανιά.

    ReplyDelete
  15. Μερικές παρατηρήσεις

    1.η στάση της γενιάς Υ απέναντι στην εργασία είναι περίπου η ίδια σε όλες τις δυτικές κοινωνίες. Το εργασιακό ήθος και έθος του περασμένου αιώνα -που ήταν χαρακτηριστικό των αστών και των εργατών-προλετάριων οι οποίοι πάσχιζαν οι μεν αστοί να συσωρεύσουν πλούτο οι δε εργάτες να ξεφύγουν από την ανέχεια- έχει ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ από την αντίληψη που θέλει τον άνθρωπο καταναλωτή προϊόντων(homo consumus), βιωμάτων, εμπειριών κατά τη διάρκεια του ελεύθερού του χρόνου. Οι αναρχικοί το έπιασαν το νόημα πολύ νωρίς και έτσι είπαν το κορυφαίο "είσαι ό,τι καταναλώνεις" που βλέπουμε εδώ και δεκαετίες να αναγράφεται με σπρέυ στους τοίχους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

    Συνεπώς υπ' αυτή την έννοια το άρθρο είναι απολύτως σχετικό πέρα από το γεγονός ότι είναι και ενημερωτικό. Βλέπουμε δηλαδή τι συμβαίνει αλλού.

    2. Ποια είναι η διαφορά με την Ελλάδα; Ότι η αγγλική οικονομία (όπως και οι περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές) με τις μεγάλες ή τις έντασης γνώσης επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται εκεί, είτε είναι Πρόκτερ είτε οτιδήποτε άλλο, έχουν πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα να προσαρμοστούν στο νέο εργασιακό ήθος και έθος.

    3. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, όπως άλλωστε συμβαίνει με την τιμή της οδοντόπαστας που στο Βερόπουλο κάνει 1,14 και στον αντίστοιχο της Γερμανίας κάνει 0,75 ευρώ., έτσι και με τα εργασιακά οι επιχειρήσεις (ακόμα και οι πολυεθνικές που έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν) αντί να προσαρμοστούν στη νέα τάση προσαρμόζονται στην ελληνική που λέει: κοίτα να δεις εδώ όλοι λίγο λαμόγια είναι, οι εργαζόμενοι σε προσωπικό επίπεδο κοιμούνται δε γνωρίζουν τα δικαιώματά τους άσε που και σε σχέση με τους έξω θέλουν παραπάνω χρόνο για την ίδια δουλειά, το κράτος δε σε ενοχλεί οπότε κόψε ό,τι μπορείς. Μισθούς, υπερωρίες, αύξησε ώρες, βάλε και κανά μίτινγκ στις 10 το βράδυ ή το σκ και είμαστε εντάξει το δέσαμε το γάιδαρο.

    4. άλλο το flexibility και άλλο το flexible working

    ReplyDelete
  16. Κομφούκιος said...

    "......ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ ΑΛΗΤΟΠΑΣΟΚΙΑ που διαλύσατε ΗΘΙΚΩΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΣ την ΠΑΤΡΙΔΑ

    ΣΑΣ ΘΕΛΩ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ όπως έγδαραν οι Τούρκοι τον ήρωα ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ στα Χανιά."

    Αν εκείνοι (τα "αλητοπασοκια") είναι "συμμορίτες"....τότε εσύ μήπως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου "δοσίλογο" ή "γερμανοτσολιά"???

    Νόμιζα ότι αυτά είχαν ξεπεραστεί με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης....Μήπως ήσουν σε κώμα?
    Είσαι off topic (και πάλι!!!)

    Επίσης,....

    Να σου θυμίσω ότι στο New York το charity είναι ένα καλό όχημα για PR και για απαλλαγή από φόρους.
    Δεν είναι όλα τόσο ειδυλιακά εκεί "έξω".
    Και αν στο κάτω-κάτω δεν σου άρεσει πια η χώρα σου, γιατί δεν μας αδειάζεις τη γωνιά. Θα ήταν πιο θαραλλέο εκ μέρους σου. Εδώ απλά προσθέτεις θόρυβο.

    Ακόμα,....

    Μη ξεχνάμε, η ημιαπασχόληση ή το flexible ωράριο ήταν ο καλός αγωγός των εξελίξεων των 700 ευρώ.

    Για να απαντήσω και στον rat700, αυτό που πρέπει να θες είναι να κερδίζεις το μισθό που θα σου επιτρέπει να απολαμβάνεις την ζωή σου αξιοπρεπώς. Εσένα μπορεί να σου χρειάζονται 2,500 του άλλου 800 ευρώ. Αυτά είναι υποκεμενικά.
    Σε όλα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις. Βρες την ισορροπία που σε ικανοποιεί.

    ReplyDelete
  17. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  18. @ G700
    OXI, όχι.
    Εσύ πλέον μιλάς για ΑΥΞΗΣΗ των ανά εβδομάδα ωρών εργασίας ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ.

    ΑΥΤΟ είναι άλλου παπά (Ελληνα) ευαγγέλιο ΚΑΙ ΟΥΔΕΜΙΑ έχει σχέση με το υπό ΣΥΖΗΤΗΣΗ θέμα.

    ΑΛΛΑ ΚΑΙ επ αυτού θα ήθελα να διαλύσω ένα ΜΥΘΟ. Στις ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΕΣ εταιρείες με τους πολλούς υπαλλήλους σε θέσεις ρουτίνας (labor-intensive jobs) ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ τα 40ωρα. ΑΠΛΑ, όπως το ΕΙΔΑΜΕ στο ΜΕΤΡΟ, θέλουν την ΑΝΕΣΗ τους - δλδ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να δουλέψουν βράδυ, ΣΚ κοκ.

    ΝΑ ΜΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ τα ΠΑΝΤΑ.

    Σε ΘΕΣΕΙΣ salaried ή lower management και πάνω, ΝΑΙ συμβαίνει ΑΥΤΟ που λες, ΑΛΛΑ είναι ΔΙΕΘΝΕΣ φαινόμενο, status quo, ιδιαίτερα στις μεγάλες ελιτίστικες επιχειρήσεις.

    ReplyDelete
  19. Το αρτηριοσκληρωτικό ρυθμιστικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα είναι το πρόβλημα, τα ελαστικά ωράρια κλπ. είναι μέθοδοι που, ενώ πετύχανε κατακόρυφα στο εξωτερικό, στην Ελλάδα αποτύχανε καθώς εισήχθησαν ως μπαλώματα κι όχι ως κομμάτια ουσιαστικής μεταρρύθμισης. Και στην απουσία ενεργών ελεγκτικών μηχανισμών δεν έχει ουδεμία σημασία η ελαστικότητα. Στην Ελλάδα ο καλός αγωγός των εξελίξεων για τα 700 ήταν και θα είναι η καθολική εργοδοτική αυθαιρεσία και η απουσία / ανεπάρκεια ελεγκτικών μηχανισμών.

    Μακάρι να προωθηθεί η μερική απασχόληση, ο ωρομίσθιος με ασφαλιστικά δικαιώματα και και και. Αυτές οι ρυθμίσεις θα είναι ευλογία για τους G700, αλλά από μόνες τους δεν αρκούν. Το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στη μετάβαση μας από τη rigidanomy στη flexicurity.

    ReplyDelete
  20. Η Ελλάδα προσφέρεται για εφαρμογή του νέου εργασιακού μοντέλου κι ανάπτυξης. Αποτελείται από πάρα πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος των μισθωτών. Στην Ελλάδα πρέπει, εφόσον εξασφαλίσουμε την εφαρμογή ενός νέου σύγχρονου εργασιακού μοντέλου, να υποστηρίξουμε τη συμμετοχή των εργαζομένων στην ιδιοκτησία των επιχειρήσεων, με απολαβές στη μορφή αμοιβών βάσει της απόδοσης κάθε επιχείρισης. Ιδού το κίνητρο για superflexible εργασία + υπευθνότητα + δημιουργία + πρωτοβουλία + προσωπική ικανοποίηση κι ολοκλήρωση.

    ReplyDelete
  21. EΣΕΙΣ των ΑΜΑΘΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ, συνδέετε τον ΟΡΟ "ΣΥΜΜΟΡΙΤΗΣ" με τον ΕΜΦΥΛΙΟ/ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ.

    Στο σπίτι μου, κύριε, ΟΥΔΕΠΟΤΕ μα ΟΥΔΕΠΟΤΕ χρησιμοποιήσαμε αυτόν τον όρο για να χαρακτηρίσουμε τους μεν ή τους δε.
    Απλά, αμφότεροι οι γονείς μου, μου έλεγαν πάντα, "Φονηάδες ΕΝΘΕΝ και ΕΝΘΕΝ".

    Την ΛΕΞΗ "ΣΥΜΜΟΡΙΑ" χρησιμοποιώ εναλλακτικά με το GANG, όπως του AL CAPONE, δλδ για να ΔΗΛΩΣΩ έργο ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΩΝ. ΔΕΝ κάνω αναφορά σε αυτό που τα ΧΥΔΑΙΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ αποκαλούσαν "συμμοριτοπόλεμο".ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ σου ΑΝΑΦΟΡΕΣ να ΤΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ που ΠΙΑΝΟΥΝ.

    Σε κάθε περίπτωση, ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ να προωθήσω την καθιέρωση του ΟΡΟΥ "ΣΥΜΜΟΡΙΑ του 81", διότι ΆΠΗΧΕΙ κατά 100% την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και, επί πλέον, έχει ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ σημασία.

    ReplyDelete
  22. erratum
    EΣΕΙΣ των ΑΜΑΘΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ, συνδέετε τον ΟΡΟ "ΣΥΜΜΟΡΙΤΗΣ" με τον ΕΜΦΥΛΙΟ/ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ.
    ->
    EΣΕΙΣ των ΑΜΑΘΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ, συνδέετε την ΛΕΞΗ "ΣΥΜΜΟΡΙΤΗΣ" με τον ΕΜΦΥΛΙΟ/ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ.

    ReplyDelete
  23. Mesout Tavaz said...

    "Το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στη μετάβαση μας από τη rigidanomy στη flexicurity."

    Συγνώμη αλλά δεν συμφωνώ. Μου μοιάζει σαν να ζούμε σε διαφορετική χώρα.
    Σε ρωτάω....έχεις δει πολλές φορές την επιθεώρηση εργασίας να κάνει ντου σε ιδιωτικές επιχειρήσεις σε υπερωριακές ώρες και να ελέγχει αν οι υπάλληλοι πληρώνονται για υπερωριακή απασχόληση?????

    Πρώτα θα λύσεις το ένα και μετά θα πας στο άλλο. Αν πας στο άλλο προτού καθαρίσεις με αυτό που λες rigidanomy, τότε ανοίγεις απλά άλλο ένα μέτωπο.
    Σκέφτεται ο πονηρός εργοδότης: "θα πάρω έναν για ημιαπασχόληση, θα τον κρατάω δυο τρεις ώρες παραπάνω και να το οχτάωρο. Θα μου στοιχίζει και τα μισά!!" Πάρε εσύ κάτω τους μισθούς στα 700 ευρώ.
    Δεν λέω ότι αυτή είναι η μόνη αιτία, αλλά είναι κι αυτό κάτι (κατά την γνώμη μου πάντα και βάσει αυτών που έχω δει και ακούσει).

    Εγώ νομίζω ότι χανόμαστε στα πολύπλοκα. Τα πράγματα πάντα πρέπει να είναι απλά. Τα απλά δεν αφήνουν περιθώρια για "περικοκλάδες".

    ReplyDelete
  24. Dear Don,

    this is exactly my point. Διάβασε τα πρόσφατα άρθρα περί rigidanomy και flexicurity καθώς και τα σχόλια. Πολύ καλό υλικό.

    ReplyDelete
  25. KAI άκου δώ επειδή μου την έδωσες...

    Προέρχομαι από ασυνήθιστη οικογένεια.

    ΕΚΑΝΑΝ έφοδο οι Κομμουνιστές από τον Πάρνωνα, και ποιόν έπιαναν;;;;;
    ΠΑΝΤΑ τον ΑΔΕΛΦΟ του πατέρα μου.

    ΕΚΑΝΑΝ έφοδο οι Γερμανοί και ποιόν έπιαναν;;;;;
    ΠΑΝΤΑ τον ΑΔΕΛΦΟ του πατέρα μου.

    Εμείς, κύριε, δεν είμαστε αριστεροί, μήτε δεξιοί
    ΕΙΜΑΣΤΕ απλώς ΕΥΠΑΤΡΙΔΕΣ που 150 χρόνια ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ φόρους down to the penny!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    KAI για να ΜΗ τρέφεις ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

    ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ και ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ είναι το ΙΔΙΟ και το ΑΥΤΟ

    Το ΠΑΣΟΚ είναι τα ΙΔΙΑ μα τα ΙΔΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ που ΕΞΕΘΡΕΨΑΝ την ΧΟΥΝΤΑ.
    Η ΙΔΙΑ μορφωτική και κοινωνικο-οικονομική τάξη.
    ΟΧΙ σπάνια, δε, ΚΑΙ τα ΙΔΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  26. Κομφούκιος said...

    .....EΣΕΙΣ των ΑΜΑΘΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ, συνδέετε τον ΟΡΟ "ΣΥΜΜΟΡΙΤΗΣ" με τον ΕΜΦΥΛΙΟ/ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ......Την ΛΕΞΗ "ΣΥΜΜΟΡΙΑ" χρησιμοποιώ εναλλακτικά με το GANG, όπως του AL CAPONE, δλδ για να ΔΗΛΩΣΩ έργο ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΩΝ.

    @ Κομφούκιος

    Συγνώμη αν σε παρανόησα. Μάλλον έφταιγε η ταυτόχρονη αναφορά σου και επιθυμία που εξέφρασες, κύριε, για εκτελέσεις ανθρώπων σε πλατείες (προς παραδειγματισμό δηλαδή). Αυτή προσφιλή τακτική τιμωρίας άλλων εποχών μαζί με τον όρο συμμορίτες που χρησιμοποίησες, προκάλεσε μία σύγχυση.
    Βλέπεις δεν συνηθίζετε τελευταία ούτε το γδάρσιμο ούτε το κρέμασμα.....

    Να μας συμπαθάτε και να μας συγχωρνάτε εμάς των αμαθών "στρωμάτων". Που θα μας πάει. Θα μάθουμε να ακούμε και τα Jazz Quartets στα σκαλάκια του Αγίου Διονυσίου, θα βάζουμε και βούτυρο στο ψωμί μας.....Θα διορθωθούμε.

    Βοήθησε και το ΠΑΣΟΚ η αλήθεια είναι....αυτοί οι ψευτοσυμμορίτες.
    Αυτά τα αποβράσματα. Πάνε οι χωροφυλακές, πάνε όλα.....Για αυτό πάμε κατα διαόλου.

    ReplyDelete
  27. 1 ioynioy hmera tis ygeias hmera tis amalias
    1ιουνιου 2008 συνεχιζουμε για την υγεια
    Ενας χρόνος μετά την "Ημέρα της Αμαλίας". Τι άλλαξε;
    Το θέμα της Υγείας πιο επίκαιρο απο ποτέ. Αλλά και η κατάσταση χειρότερη από ποτέ.

    Δεν έχουμε ξεχάσει. Δεν θα μπορούσαμε.
    http://amaliasday.blogspot.com/
    Συνεχίζουμε.ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΟ BLOG TOY ΣΤΗΝ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
    http://www.youtube.com/watch?v=qAtmClVoR3k

    ReplyDelete
  28. SUB, Nai ki edo exei prokter, topiko grafeio mamas apoikias poy sto London sebetai kanones eno sto Athens toys katapata. Opos me times sta soupermarket. Ego ennoo oti den paizoyn epixeiriseis tis prokopis stin Ellada. Des px souidia ti exei. SAAB, Volvo, Erickson, tis popis. Pano stis business stinontai kai ta sistimata flexicurity, koinoniko kratos ki ola ayta. Edo ti exei stin Ellada. Ti paragei to GR? Oyte foynta na kapnisoyme kana garo den exei pia. eisagomeni apo tin alabania piasan kai ta zoniana. Apo business paizoyn kati topoika psilikatzidika poliethnikon, dimosio full kai ton klassiko to laki ton mikroepixeirhmatia lamogio ton sapiokoilia poy dinei miza 30% gia to ergo toy dimosioy i tin epidotisi tis EE kai stibei ton ergazomeno ypallilo grafeioy me ta dyo ptyxia.prrrr...

    ReplyDelete
  29. On occasions, your candor and spontaneity can be delightfully disarming and enticing!

    xxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxa

    ReplyDelete
  30. Λέω να τον προσκαλέσουμε στο μικρό μουσείο.

    ReplyDelete
  31. Τις Κυριακές είναι δωρεάν?

    ReplyDelete
  32. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  33. Mesout Tavaz said...

    1./ ..τα ελαστικά ωράρια κλπ. είναι μέθοδοι που, ενώ πετύχανε κατακόρυφα στο εξωτερικό, στην Ελλάδα αποτύχανε καθώς εισήχθησαν ως μπαλώματα κι όχι ως κομμάτια ουσιαστικής μεταρρύθμισης. Και στην απουσία ενεργών ελεγκτικών μηχανισμών δεν έχει ουδεμία σημασία η ελαστικότητα.

    2./ Στην Ελλάδα πρέπει, εφόσον εξασφαλίσουμε την εφαρμογή ενός νέου σύγχρονου εργασιακού μοντέλου, να υποστηρίξουμε τη συμμετοχή των εργαζομένων στην ιδιοκτησία των επιχειρήσεων, με απολαβές στη μορφή αμοιβών βάσει της απόδοσης κάθε επιχείρισης.

    @ mesout tavaz

    1./ Κατά την γνώμη μου, όπως είπα πριν, οι μεταρρυθμίσεις αποδείχτηκαν μπαλώματα γιατί δεν είχαμε εξασφαλίσει εκ των προτέρων των έλεγχο και την μείωση της "εργοδοτικής αυθαιρεσίας". Για αυτέ είπα ότι πρέπει να κάνεις αργά και σίγουρα βήματα στο εργασιακό.

    2./ Η συμμετοχή των εργαζομένων στην επιχείρηση, δεν είναι πανάκεια. Ένας εργαζόμενος μπορεί να σμμετάσχει σε μία εταιρία παίρνοντας ένα δάνειο και κάνοντας ένα management buy-out (τουλάχιστον στο εξωτερικό συμβαίνει) ή μπορεί πολύ απλά να αρκεστεί σε καμιά δεκαριά μετοχές/ μπόνους απόδοσης (stock options) και να δουλεύει σαν να ήταν συνέταιρος για να βγάλει πέντε ψωροδεκάρες παραπάνω το χρόνο, προσφέροντας την υπεραξία της εργασίας του και υπερωρίας του "αμαχητί" και με ευχαρίστηση.
    Δηλαδή να το δούμε το θέμα της σύνδεσης της απόδοσης με την αμοιβή. Γιατί άλλο η απόδοση του εργαζομένου και άλλο η απόδοση των κεφαλαίων της επιχείρησης. Οι αποφάσεις που επηρρεάζουν την απόδοση των κεφαλαίων της επιχείρησης δεν παίρνονται από τον εργαζόμενο, άσχετα της απόδοσης του. Αυτός μπορεί να σκίζει σε εργασιακή απόδοση, αλλά η επιχείρηση από μαλακία του εργοδότη να έχει μείωση κερδών....γιατί ο εργαζόμενος να μην πάρει bonus σε αυτήν την περίπτωση???

    ReplyDelete
  34. @ κομφούικιος May 28, 2008 1:23 PM
    Σε λίγες γραμμές περιέγραψες ένα μεγάλο, το μεγαλύτερο ίσως, κομμάτι της ελληνικής νεολαίας. Συγχαρητήρια!

    Ένας φοιτητής.

    ReplyDelete
  35. Δυστυχώς κάθε βδομάδα γίνονται στο blog δεκάδες καταγγελίες απλήρωτης υπερωριακής απασχόλησης σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα συμπεριλαμβανομένων και πολυεθνικών, αν και το φαινόμενο αφορά ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας.

    Όλο αυτό το πράγμα είναι ένα φαινόμενο που δείχνει ότι τα ωράρια στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα είναι από τα χειρότερα στην Ευρώπη. Η στατιστική απεικόνιση αυτής της κατάστασης υπάρχει στο EIRO στον τίτλο annualized working times.

    Συγκεκριμένα για τις πολυεθνικές υπάρχει ένα ερώτημα: γιατί για παράδειγμα η χ εταιρεία, η οποία στην Αγγλία παρέχει flexible working (δηλαδή καλώς εννοούμενη ευελιξία) στην Ελλάδα παρέχει απλήρωτη υπερεργασία τη στιγμή μάλιστα που προσλαμβάνει προσωπικό με εξίσου υψηλά κριτήρια και προσόντα;

    Και βέβαια προσοχή εδώ γιατί μιλάμε πάντα για τον ιδιωτικό τομέα. Όχι για τους βολεμένους στις ΔΕΚΟ που έβαλε σωρηδόν μέσα η γενιά του πολυτεχνείου και οι πολιτικοί της καθιστώντας τες κουβάδες ρουσφετιών. πχ 8,5 χιλιάδες άτομα στον ΟΣΕ και δεν έχουμε τρένα και έτσι όλοι ταξιδεύουμε με με ΚΤΕΛ...

    Όσο για τη flexicurity, σαν έννοια δεν τη φοβόμαστε ούτε την απορρίπτουμε. Η flexicurity δεν είναι ένας διαδικαστικός τυφλοσούρτης είναι ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό όραμα για την αγορά εργασίας, μια ιδεατή κατάσταση, μια προτροπή την οποία δεν είναι δυνατόν να την αρνείσαι εκ των προτέρων. Άλλωστε ΈΝΑ ΕΝΙΑΙΟ μοντέλο flexicurity δεν υπάρχει. Υπάρχει ένας στόχος και πετυχημένα εθνικά παραδείγματα. Το ερώτημα λοιπόν είναι πως εφαρμόζεται σωστά στην Ελλάδα; Στη Δανία δηλαδή πως δούλεψε; Και στις υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες; Τι έγινε εκεί; Όλα αυτά πρέπει να μελετηθούν, γιατί η προοπτική του να μείνουμε στη ρυθμισμένη ανομία του σήμερα με τα απλήρωτα 12ωρα, εμάς πάντως μας προκαλεί ασφυξία.

    ReplyDelete
  36. http://www.youtube.com/watch?v=qAtmClVoR3k και η ΑΕΙΜΝΗΣΤΗ Αμαλία.

    Η ΥΓΕΙΑ (όπως την ΚΑΤANTΗΣΕ ο Γεννηματάς) και η ΠΑΙΔΕΙΑ (όπως την ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ η ΜΑΦΙΑ ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ΚΚΕ) της Ελλάδας είναι σε ΤΕΤΑΡΤΟΚΟΣΜΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ - ουδεμιά αμφιβολία.

    To video, όμως, είναι ατυχέστατο. Το ατυχέστατο κορίτσι έπασχε από συγκεκριμένη ανίατη νόσο. Ουδείς την σκότωσε. Το τέλος αναμενόταν.

    ΑΥΤΟ που είναι, όμως, αλήθεια είναι πως σε τέτοιες περιπτώσεις ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ, ανεξαρτήτως του αν καταλήγουν ΑΡΓΑ ή ΣΥΝΤΟΜΑ στο ΘΑΝΑΤΟ, και σε ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ προς τις ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ της ΔΥΣΗΣ, τόσο το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ όσο και η ΚΟΙΝΩΝΙΑ των ΠΟΛΙΤΩΝ έχουν λίγα να προσφέρουν από πλευράς ΗΘΙΚΗΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ γενικότερα υποστήριξης έτσι ώστε η ζωή των ΑΤΥΧΩΝ συμπολιτών μας που ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗ τους ΕΥΘΥΝΗ να είναι ΟΣΟ το ΔΥΝΑΤΟΝ εγγύτερα στην ΔΙΚΗ μας.

    ΑΥΤΟΣ είναι ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ αλλά τελείως ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΤΟΜΕΑΣ της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ που όμως ΔΕΝ έχει σχέση με την ΣΟΒΑΡΩΣ κατα τα άλλα πάσχουσα "ΥΓΕΙΑ".

    Στο ΘΕΜΑ, όμως, αυτό, ΕΜΕΙΣ οι ΣΟΣΙΑΛΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ πιστεύουμε με ΠΑΘΟΣ ότι ΟΜΟΥ, ΚΡΑΤΟΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, σε ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ΠΑΡΕΧΟΥΝ τα ΠΑΝΤΑ ώστε η ΖΩΗ των συνανθρώπων να ΜΗΝ είναι ΑΠΛΑ ΑΝΕΚΤΗ, αλλά να ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΕΙ την ΔΙΚΙΑ μας.

    ΑΤΥΧΩΣ, η ΤΥΡΑΝΝΙΑ του 81 αντιμετώπισε τα άτομα με ειδικές δειξιότητες και χρόνιες παθήσεις ως περιπτώσεις που δεν υπάρχουν ή δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχουν.

    Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ δε αυτή έχει πλέον ΕΓΓΡΑΦΕΙ/ΤΥΠΩΘΕΙ στο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ/ΕΘΝΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ, είναι τμήμα του DNA όλων των Ελλήνων.

    ReplyDelete
  37. Και για να μην το ξεχάσουμε. Ο λεμπόφκσι παραπάνω έβαλε ένα τεράστιο θέμα. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Άμα έχεις παραγωγικές δυνατότητες και αποτελεσματικό κράτος εύκολα έχεις και flexicurity και ό,τι θες. Άμα όμως έχεις εκτεταμένη επιχειρηματικότητα ανάγκης και ερασιτεχνική δημόσια διοίκηση τότε τρέχα γύρευε, όλα τα μοντέλα είναι καταδικασμένα να καταρρεύσουν.

    ReplyDelete
  38. EΠΙ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ 81, ξέρετε, ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ και ΩΡΑΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

    ΔΕΝ είμαι σίγουρος ΕΑΝ το ΕΧΕΤΕ αντιληφθεί ΑΛΛΑ

    1. Στην Ελλάδα οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ "ΦΕΥΓΟΥΝ", ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ

    2. Αυτοί που "φεύγουν", πάλι κατά το λεξιλόγιο των ΤΥΡΑΝΝΩΝ, δεν πάνε σε ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ (από αρχαιοτάτων χρόνων 100% ελληνική λέξη), αλλά σε "κοιμητήρια", λέξη που υπάρχει στην Ελληνική ΜΟΝΟ από το μεσαίωνα και δώθε.

    3. Στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχουν άτομα με ειδικές δεξιότητες, ούτε καν άτομα με κάτω του μέσου ΙQ. Tα παιδιά ΟΛΩΝ των ΕΛΛΗΝΩΝ είναι ΑΡΤΙΜΕΛΗ και ΙΔΙΟΦΥΗ.

    ReplyDelete
  39. NEKΡΟΣ και ΤΑΦΟΣ είναι ΤΡΑΓΙΚΕΣ αλλά "ΩΡΑΙΕΣ" ελληνοπρεπέστατες λέξεις.

    Λέμε εμείς οι Ελληνες "ΤΙΜΑΜΕ τους ΝΕΚΡΟΥΣ". Για φαντασθείτε να λέγαμε "ΤΙΜΑΜΕ τους ΦΥΓΟΝΤΕΣ"!!!!!

    Λέμε εμείς οι Ελληνες το υπέροχο, "Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος". Για φαντασθείτε να λέγαμε "Ανδρών επιφανών, πάσα γη ξενοδοχείο ύπνου"!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  40. In brief, do not touch what you cannot afford! (as in Aesop's fable).

    Eίχα την τύχη (ομολογώ), πλησιέστατος συγγενής μου, αλλά και πνευματικός μου πατέρας, να είναι μέγιστος πολιτικός που έλεγε μπαρούφες με ΣΟΒΑΡΟΜΑΘΕΙΑ (στον ίδιο βαθμό που ο Κούλογλου αναπαράγει τις κοτσάνες του πεζοδρομιακού Αυτιά, αλλά με επίφαση επιστημοσύνης και gravitas).
    ETΣΙ, που λες, έμαθα όχι απλά να αντιμετωπίζω, όχι μόνο να εξουδετερώνω αλλά να ΑΚΥΡΩΝΩ πάσης φύσης ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΕΣ και "ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ" ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

    I am an old whore, so to speak.

    ReplyDelete
  41. Με άλλα λόγια, όπως λέει και η σοφή λαϊκή ρήση:

    "Το ντέφι και η αποκριά.....,
    είναι του πούστη η χαρά".

    ReplyDelete
  42. Κομφούκιε και DON. Χαλαρά ... μη το γαμάτε το θέμα.

    Παρακάτω ακολουθεί άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό του Καναδά Public Now από τον Teacher Dude, ανταποκριτή του site στη Θεσσαλονίκη, με τίτλο

    Greece's Lost generation

    Βέβαια καθόλου lost δεν είμαστε κι αν υπάρχουν δυσκολίες θα τις αντιμετωπίσουμε επιτυχώς, γι' αυτό να είστε σίγουροι.

    To look at the cafes full of young people sipping four euro coffees it would be easy to imagine that young Greeks have little to trouble them apart from the normal cares of exams, relationships and entertainment choices, however, the reality of the situation is that the current generation of young people in Greece is in crisis, fearful of the future, apprehensive about how they are going to make a living in a country which has an official youth unemployment rate double the European average.

    Forget Generation X or Y, this is Generation 700, the name young Greeks have given themselves since even those who manage to find employment rarely get more than 700 euros a month. In cities such as Athens and Thessaloniki where rents start at 300 euros and prices of basic goods and services have risen dramatically, young Greek have little choice but to live with their parents till they get married.

    Despite growth rates of 4% the Greek workers have seen their spending power decline rapidly since the introduction of the Euro in 2001. Stagnant wages combined with price rises of 100 to 200% have hit those on low incomes in particular. Nor have years of strong economic growth done much to bring down the country's unemployment rate, the second highest in the EU. In contrast a recent survey carried out by the Greek Consumer Protection centre (KEPKA) found that Greece has the highest cost of living in Europe with everyday products costing 66% more than those in Germany and Holland.

    Andreas, 22, counts himself lucky. He has a job as a chef which pays 750 Euros a month for a job in which he has to work up to 10 hours a day. Even rarer, he has an employer that pays the statutory national insurance benefits. However,like so many others in Thessaloniki he worked, uninsured, for 500 Euros a month in the recent past. Similarly, Many his age he wonder what the future will bring and are pessimistic about their chances of ever having a pension. They sees little cause for hope in the present situation, resigned to the fact that whatever party gets into power little will change for young Greeks.

    Even those with university degrees, masters and knowledge of two or more foreign languages struggle to find work in a job market where stable, western style career jobs are the exception, rather than the rule. Indeed the country has the highest graduate unemployment rate of all 27 EU countries Traditionally, such people would often apply for coveted placed in the civil service which pay better and have greater job security, however, cuts in public services along with the use of short time contracts by both the present conservative, New Democracy administration and the previous left-wing PASOK government have seen such opportunities curtailed.
    Those public sector jobs which do exist are usually only obtainable for those who have, "meson", suitable family or party connections.

    Despite government indifference to the problem on the policy level, Generation 700 is still a sensitive issue politically for the present New Democracy administration as journalist, Stelios Kouloglou found to his cost recently. Kouloglou who hosts Reportage Xoris Synora (Reporting Without Borders) - the Greek equivalent of the BBC's Panorama or CBS's 60 Minutes was promptly fired after 13 years working for the Greek state broadcast company and the programme axed from the state run NET channel after his documentary on Generation 700 was aired.

    ReplyDelete
  43. Παληά σας τέχνη κόσκινο,
    ΑΛΛΑ
    ΑΛΛΑ
    ΑΛΛΑ ΚΑΙ αυτού του είδους τα "υποτίθεται" (quasi=οιονεί) ΑΘΩΑ αστειάκια

    ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΟΥ τον ΦΑΣΙΣΜΟ, δλδ την ΔΥΣΑΝΕΞΙΑ και ΦΟΒΙΑ του ΑΜΑΘΟΥΣ,
    προς Ο,ΤΙ ΔΙΑΦΕΡΕΙ από ΑΥΤΟΝ

    be it

    ΓΥΝΑΙΚΑ,
    ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΣ
    ΑΛΛΟΦΥΛΟΣ
    ΜΗ ΑΡΤΙΜΕΛΗΣ
    ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ
    ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΣ
    ΑΛΛΟΔΟΞΟΣ
    ΑΛΛΟΕΘΝΗΣ

    and so on and so forth.

    ReplyDelete
  44. @g700

    Συγνώμη παιδιά για το ύφος.
    Παρεπιμπτόντως, συγχαρητήρια για την δημοσίευση που "πετύχατε".

    Συνεχίστε με αισιοδοξία και με αποδοχή της όποιας καλοπροαίρετης κριτικής.

    ReplyDelete
  45. Γ700

    Χωρίς να θέλω να ισχυρισθώ πως ΔΕΝ υφίσταται ΠΡΟΒΛΗΜΑ
    υποχρεούμαι να αναφέρω την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου εμπειρία.

    Τα παιδιά των φίλων και συγγενών μου στην Ελλάδα, όλα με πτυχία, αλλά ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικές ικανότητες, ήθος και έθος, ανήκουν σε 2 ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

    1. Αυτά που απασχολούνται στο γνωστικό τους αντικείμενο ή είναι ΑΝΕΡΓΑ, αλλά ΟΧΙ ΑΕΡΓΑ
    και
    2. Αυτά που είναι ΑΕΡΓΑ through and through.

    Η πρώτη ομάδα ΔΕΝ είναι ομοιογενής.
    Στην δεύτερη, όμως, ομάδα υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής, ήτοι

    ΕΠΙΤΡΕΠΤΙΚΟΤΗΤΑ (permissiveness)των ΓΟΝΕΩΝ
    σε συνδυασμό με
    ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΜΕΝΗ εικόνα τόσο των γονέων για το παιδί τους όσο και των παιδιών γι' εαυτά ΚΑΙ, εν σειρά, vis-a-vis στην εργασιακή πραγματικότητα.

    KAI ένα άλλο κοινό στοιχείο. ΔΕΝ γνωρίζω ούτε ένα παιδί που να έχει ΥΨΗΛΟ διανοητικό πηλίκο ΣΥΝ καλές/ουσιαστικές σπουδές
    ΣΥΝ στιβαρό οικογενειακό σύστημα στήριξης που να έμεινε ΑΕΡΓΟ για περισσότερο από 1-1.5 χρόνο.

    ReplyDelete
  46. ΚΑΙ για να ΜΗ κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας

    για άτομα τύπου Thanassis of Reuters fame

    υπάρχει ΟΥΡΑ
    επαναλαμβάνω ΟΥΡΑ
    επαναλαμβάνω ΟΥΡΑ

    ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ!!!!!!!!!!!

    Aλλά γιά ένα παιδί που έχει τελειώσει ΜΠΕΡΜΠΑΝΤΕΙΟ ΚΑΤΩΤΑΤΗ ή ΜΕDIA στο Bradford, there is NO chance, in a million years, delivery jobs excluded.

    ReplyDelete
  47. Έχω την τύχη να δουλεύω σε μια (πολύ) μικρή εταιρία στο Λονδίνο η οποιά δεν έχει καν γραφείο. Γενικώς, ή δουλεύω από το σπίτι, ή δουλεύω σε γραφεία πελατών μας. Την δουλειά που έχω να κάνω, συνήθως την τελείωνω στις τρείς πρώτες ώρες την ημέρας. Από 'κει και μετά, έχω όλη την μέρα δική μου. Το μόνο κακό στην όλη υπόθεση είναι ότι είμαι ο μόνος από τους φίλους/ γνωστούς μου με τέτοιο ωράριο, οι οποίοι είναι παγιδευμένοι σε 8ωρα-10ωρα κάνοντας μια δουλειά που θα μπορούσαν να την κάνουν όπως κι εγώ από το σπίτι ή οπουδήποτε αλλού με μια online σύνδεση.

    Οι εταιρίες θα πρέπει να καταλάβουν ότι εφόσον μας δίνεται η ευκαιρία να απομακρυνθούμε από τον κρύο και άχαρο τόπο ενός γραφείου θα το κάνουμε!

    Όσον αφορά υπερωρίες και τα λοιπά, αν έχεις την δυνατότητα να δουλεύεις σε δικό σου ρυθμό και με τους δικούς σου όρους, είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι να διεκδικήσεις. Αν ξέρω ότι ο μάνατζέρ μου δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνω ό,τι θέλω όταν δεν έχω τίποτε να κάνω σ' ό,τι αφορά την εργασία μου, εγώ γιατί να έχω πρόβλημα να δουλέψω μέχρι τις 11 το βράδυ ώστε να τελείωσω αυτό που πρέπει;

    Ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα είχε πρόσφατα ο Economist για τους σύγχρονους νομάδες, το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ. Επίσης, για μια επιβεβαίωση το πόσο αφύσικη είναι η ζωή σε ένα γραφείο εταιρίας, διαβάστε το "The Living Dead: Switched Off, Zoned Out" του πολύ καλού ...

    ReplyDelete
  48. Εμένα μιανού φίλου μου που δουλέβη στο CanaryWharf σε τράπεζα δεν εχει χρονο ουτε για να φαει εκει μεσα τροει προινο μεσημεριανο βραδινο μονο που δε διανυκτερευει στη τραπεζα μεσα.

    ReplyDelete
  49. Αγαπητοί φίλοι,

    Καταρχάς, συγχαρητήρια για την εώς τώρα πλούσια δράση σας, η οποία είναι εμφανής στο blog σας κι η οποία κέρδισε μεγάλη δημοσιότητα από τις παρουσιάσεις σας στα ΜΜΕ.

    Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής:

    Ποιά είναι η αντιμετώπιση των νέων που εργάζονται στα ΜΜΕ από τα ΜΜΕ-εργοδότες;

    Είναι οι επιχειρήσεις-ΜΜΕ καλοί εργοδότες ή όχι;

    Το ρωτώ, διότι συνήθως τα ΜΜΕ επικρίνουν τουs πάντες και τα πάντα, οπότε θα ήθελα να μάθω ποιά είναι η συμμετοχή τους στο πρόβλημα.

    Ευχαριστώ.

    Αχιλλέας
    NY,USA

    ReplyDelete
  50. Αγαπητέ φίλε Αχιλλέα, γίνεται ο απόλυτος χαμός. Χειρότεροι εργοδότες από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχουν. Μπλοκάκι κι άγιος ο θεός, δηλαδή απόκρυψη εξαρτημένης απασχόλησης, πολυδιάσπαση σωματείων, ασφαλιστικών ταμείων και ανισότητα δικαιωμάτων ως φυσιολογικό επακόλουθο, μη καταβολή των δεδουλευμένων στην ώρα τους, παρατεταμένες περίοδοι μαθητείας, ανύπαρκτα ωράρια, αλκοολισμός, "πεφτουλακισμός", ό,τι παράβαση της εργατικής νομοθεσίας υπάρχει θα τη βρεις εκεί. Στάνταρ.

    ReplyDelete
  51. tzon, στο canary παίζει πίκρα και τώρα με την κρίση παίζουν και απολύσεις, όμως παίζουν και παχυλοί μισθοί CEO, analysts κοκ. Οπότε you give some you get some.

    haker, η δουλειά σου ακούγεται σαν το απόλυτο παράδειγμα flexible working, είσαι τυχερός απ' αυτή την άποψη.

    ReplyDelete
  52. η καθε "procter" Δεν ερχοταν στην Ελλαδα γιατι εβλεπε τους σκληρους εργασιακους νόμουςκαι ελεγε "που να πάω τωρα". Καποιος τους ειπε οτι απο ολα αυτα σχεδον τιποτα δεν εφαρμοζεται και ετσι ηρθαν για (παρ)ανομήσουν!!!!!!!!!!!

    Το rigidanomy ειναι αντιστοιχο του "προβλεπεται" στο στρατο!! οτι ΔΕΝ προβλεπεται απαγορευεται χωρις να σημεινει οτι οτι ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ επιτρεπεται/εφαρμοζεται!

    Απο την αλλη για τα "αφεντικα" με τα κονε εχετε δικιο ΑΛΛΑ ενω σχεδον ολοι συμφωνουν οτι για να κανεις δικη σου δουλεια θελει κονε ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ συμφωνουν οτι για να βρεις δουλεια θελει κονε!!!

    Τεσπα επειδη στην Ελλαδα δουλευουμε για να ζήσουμε μια λυση στο προβλημα των μισθων ειναι να ενισχυθει η επιχειρηματικοτητα. οσο θα συνεχισουν να κλεινουν τα μικρα μαγαζια οι μισθοι θα πεφτουν γιατι και εγω αν κλεισω το μαγαζι θα παω να δουλεψω με 500€ ανασφαλιστος

    ReplyDelete