Saturday, December 1, 2007

Η γενιά που θέλει, δεν μπορεί να πετάξει

Η Καθημερινή 1-12-2007

Κόστος και γραφειοκρατία για μια απλή επιχείρηση

O εφιάλτης της ανεργίας και το αβέβαιο επαγγελματικό μέλλον της «γενιάς των 700 ευρώ» οδηγεί ολοένα και περισσότερους Ελληνες να γίνουν επιχειρηματίες ή να επιλέξουν την αυτοαπασχόληση.

Η «γενιά των 700 ευρώ» ετοιμάζεται να πετάξει, αλλά δεν είναι εύκολο, αφού από τον εφιάλτη της ανεργίας περνούν στο εχθρικό για την επιχειρηματικότητα κράτος. Το κόστος ίδρυσης μιας επιχείρησης είναι μεγαλύτερο από το κατά κεφαλήν εισόδημα. Βρίσκεται αντιμέτωπη με τη γραφειοκρατία, που καθυστερεί την ίδρυση, για παράδειγμα, μιας αποθήκης εμπορευμάτων πάνω από 240 ημέρες, αλλά και με τη διαφθορά.

Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει υπολογίσει ότι μια μέση επιχείρηση δίνει το 0,23% του τζίρου της σε... «φακελάκια». Παρ' όλα αυτά, κάθε χρόνο ιδρύονται 4.000 νέες επιχειρήσεις και περίπου ένας στους 10νέους σκέφτεται να ξεκινήσει τη δική του δουλειά. Αλλά από αυτούς που επιλέγουν την επιχειρηματικότητα, περίπου το 20% το κάνει λόγω ανάγκης και όχι επειδή διέκρινε επιχειρηματικές ευκαιρίες.

H «γενιά των 700 ευρώ» γίνονται επιχειρηματίες, λόγω... ανεργίας
Από τον Λεωνίδα Στεργίου Lstergiou@kathimerini.gr

Ενας στους πέντε επιλέγει από ανάγκη να ανοίξουν τη δική τους δουλειά – Οι περισσότερες νέες επιχειρήσεις είναι μικρομεσαίες – Αντιμέτωποι με γραφειοκρατία και διαφθορά που στοιχίζει 330 εκατομμύρια ευρώ

Μήπως ήρθε η ώρα να κάνω τη δική μου δουλειά; Την ερώτηση αυτή προσπαθούν να απαντήσουν χιλιάδες νέοι, πιεζόμενοι από την ανεργία και από τα προβλήματα της λεγόμενης «γενιάς των 700 ευρώ».

Ετσι, περίπου 4.000 Ελληνες τον χρόνο δημιουργούν τη δική τους επιχείρηση. Από αυτές, οι 1.000 θα κλείσουν και η πλειονότητά τους θα είναι μικρομεσαίες, σύμφωνα με στοιχεία του ΕΒΕΑ. Η «γενιά των 700 ευρώ» ετοιμάζεται να πετάξει, αλλά δεν μπορεί αφού βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σκληρό γραφειοκρατικό σύστημα και γενικά με ένα περιβάλλον που απωθεί την επιχειρηματικότητα.

Για παράδειγμα, ο νέος που αποφασίζει να γίνει επιχειρηματίας θα πρέπει να περιμένει 90 ημέρες για να συνδεθεί με τη ΔΕΗ και πάνω από 240 ημέρες για να ιδρύσει μία αποθήκη! Την ίδια στιγμή το μέσο ελάχιστο κόστος ίδρυσης μιας επιχείρησης είναι υψηλότερο από το κατά κεφαλήν εισόδημα, όταν στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες είναι περίπου στο ένα τρίτο.

Και όταν ξεκινήσει η επιχείρηση, θα βρεθεί αντιμέτωπος με φαινόμενα διαφθοράς, αφού όπως έχει υπολογίσει η Παγκόσμια Τράπεζα, οι ελληνικές επιχειρήσεις δαπανούν το 0,23% του τζίρου τους σε... «δωράκια». Παρ' όλα αυτά, ο εφιάλτης της ανεργίας οδηγεί ολοένα στη λύση της αυτοαπασχόλησης ή στη δημιουργία επιχείρησης.

Στη χώρα μας καταγράφεται μία σημαντική αύξηση της επιχειρηματικότητας αρχικών σταδίων, όπως αναφέρει η έρευνα του Παγκόσμιου Παρατηρητηρίου για την Επιχειρηματικότητα (GEM) και του ΙΟΒΕ, ενώ το 7,9% του πληθυσμού ηλικίας 18-64 ετών δηλώνει ότι βρίσκεται στη φάση εκκίνησης ενός νέου εγχειρήματος, συμπεριλαμβανομένης και της αυτοαπασχόλησης.

Και το πιο εντυπωσιακό: το ποσοστό των Ελλήνων που γίνονται επιχειρηματίες από ανάγκη ανέβηκε το 2006 στο 20,7%, όταν ένα χρόνο πριν ήταν 14,2%. Η επίδοση αυτή κατατάσσει την Ελλάδα σε μία από τις χαμηλότερες θέσεις παγκοσμίως και την τρίτη χαμηλότερη στην Ευρώπη. Ομως, το επιχειρείν δεν πρέπει να αποτελεί λύση ανάγκης.

Το επιχειρείν αποτελεί επιλογή που έχει να κάνει κυρίως με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του ατόμου. Ενας καλός επιχειρηματίας δύσκολα θα μπορούσε να ήταν καλός υπάλληλος και το αντίστροφο. Για τον υπάλληλο κάθε τι καινούργιο ή διαφορετικό αποτελεί μία ακόμα δουλειά. Για το στέλεχος μία ακόμη πρόκληση, για να αναδειχθεί. Για τον επιχειρηματία είναι ευκαιρία.

Βιομηχανία career planing

Εχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές που βοηθούν κάποιους να εντοπίσουν το πόσο καλοί επιχειρηματίες θα γίνουν ή αν ήρθε η ώρα να αλλάξουν δουλειά κ.λπ. Στο εξωτερικό ιδιαίτερα έχει αναπτυχθεί ολόκληρη βιομηχανία σχετικά με το career planing. Υπάρχουν ειδικές εταιρείες που αναλαμβάνουν να εκπαιδεύσουν στελέχη και επιχειρηματίες. Αντίστοιχες υπηρεσίες προσφέρονται και στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα, το τμήμα διασύνδεσης του ΤΕΙ Κρήτης έχει δημιουργήσει ένα oline κουίζ με 20 ερωτήσεις που βαθμολογείται η επιχειρηματική ικανότητα του υποψηφίου. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι δημιουργικοί υπάλληλοι νιώθουν ότι πνίγονται στο εργασιακό τους περιβάλλον και ότι θα πρέπει να γίνουν επιχειρηματίες.

Αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια. Μπορεί απλά να κάνουν μία δουλειά που δεν τους αρέσει, ή να μην έχουν τις ικανότητες ή να μη βρίσκονται στο σωστό επαγγελματικό περιβάλλον. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια των σπουδών και τη διαπαιδαγώγηση στο σπίτι, πραγματοποιείται στρέβλωση των πραγματικών συνθηκών στην αγορά εργασίας, αλλά και των ικανοτήτων του παιδιού.

Ενας καλός μαθητής δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει γιατρός ή δικηγόρος. Να γίνει μόνον εφόσον του αρέσει. Και όταν γίνει δεν σημαίνει ότι η αγορά εργασίας πρέπει απαραίτητα να του ανοίξει τις πόρτες, διότι σπούδασε και κατέχει και δύο διδακτορικά. Η αγορά εργασίας ανοίγει τις πόρτες μόνο σε αυτούς που χρειάζεται. Οταν αποφασίσει κάποιος να γίνει επιχειρηματίας, ξεκινά μια σειρά διαδικασιών μέχρι να δει την εταιρεία του να λειτουργεί.

Ολα ξεκινούν από μία ιδέα. Δεν υπάρχει επιχείρηση «βλέποντας και κάνοντας». Πρώτα από όλα πρέπει να αποφασίσει ο υποψήφιος επιχειρηματίας τι του αρέσει. Δηλαδή σε ποιον κλάδο θα δραστηριοποιηθεί. Δεύτερον, τι ακριβώς θα κάνει. Τρίτον, πως θα το κάνει. Και τέταρτον και κυριότερον: Γιατί να το κάνει; Στη συνέχεια όλες αυτές οι σκέψεις πρέπει να πάρουν μία πιο οργανωμένη και τυπική μορφή. Δηλαδή να εκπονηθούν έρευνες αγοράς, μελέτες σκοπιμότητας, μελέτες βιοσημότητας και επιχειρηματικό σχέδιο (business plan).

Ολα εξαρτώνται από το πως περιγράφεται η ζήτηση για το αγαθό ή την υπηρεσία που θα προσφέρει η επιχείρηση στη συγκεκριμένη αγορά με τον συγκεκριμένο τρόπο (π.χ. μέσω Ιντερνετ ή μέσω καταστήματος κ.λπ).

Καταγράφονται επίσης το χρονοδιάγραμμα, ο τρόπος χρηματοδότησης, η προβλεπόμενη κερδοφορία κ.λπ. Καθορίζεται το οργανόγραμμα, η στελέχωση κ.ά. Συνήθως αυτά απαιτούν τη συνδρομή ειδικών εταιρειών ή τη συνεργασία ενός δικηγόρου που θα βοηθήσει και στη σύνταξη του καταστατικού και μιας τράπεζας. Γενικά είναι καλό να υπάρχει συνεργασία με τράπεζα, φορείς υλοποίησης επιδοτούμενων προγραμμάτων, με ειδικούς επαγγελματίες, όπως λογιστές, φοροτεχνικούς, νομικούς, γεωπόνους (αν είναι αγροτική επιχείρηση κ.λπ.).

ΣXETIKA ΘEMATA ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 1-12-2007
Ποιες επιδοτήσεις προγραμμάτων «τρέχουν» αυτή την περίοδο
Προϋπόθεση τα ατσαλένια νεύρα

26 comments:

  1. Σύμφωνα με Έρευνα του Παγκόσμιου Παρατηρητηρίου για την Επιχειρηματικότητα (GEM 2007) η Ελλάδα εμφανίζει ένα υψηλό ποσοστό Επιχειρηματικότητας Ανάγκης. Δηλαδή, επιχειρηματικής δραστηριότητας που εκδηλώνεται επειδή ο επιχειρηματίας δεν έχει άλλη δυνατότητα βιοπορισμού.

    Ταυτόχρονα, η ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητα εμφανίζεται εξαιρετικά «ρηχή», με την έννοια ότι είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό προσανατολισμένη σε προϊόντα και υπηρεσίες που απευθύνονται στον τελικό καταναλωτή, παρά σε άλλες επιχειρήσεις .

    Το πρόβλημα εμφανίζεται ακόμα μεγαλύτερο στον τομέα της Εταιρικής Επιχειρηματικότητας, στον βαθμό δηλαδή καινοτομικότητας των καθιερωμένων επιχειρήσεων και κυρίως των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

    Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Από το σύνολο των επιχειρηματικών εγχειρημάτων που πραγματοποιούνται στη χώρα μόλις ένα πολύ μικρό ποσοστό μπορεί να χαρακτηριστεί ως Υψηλών Δυνατοτήτων, ότι δηλαδή α) συμβάλλει στην επέκταση των αγορών, β) δημιουργεί νέα απασχόληση, και γ) εντείνει τον εξαγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας.

    Αυτή η πραγματικότητα μιας εκτεταμένης Επιχειρηματικότητας Ανάγκης, ρηχής και με χαμηλό επίπεδο καινοτομικότητας, συνιστά μείζον κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα. Αδυνατώντας να δημιουργήσει πολλές και ποιοτικές θέσεις εργασίας υποσκάπτει το μέλλον και την προοπτική ευημερίας της νέας γενιάς , και καταδικάζει τους νέους στην κατηγορία της γενιάς του βασικού μισθού, της πολυαπασχόλησης και της υπερεργασίας.

    ReplyDelete
  2. Κάποιοι νέοι πάντως επιχειρούν. Αξίζει μια αναφορά σε αυτούς που προσπαθούν.

    ReplyDelete
  3. Moυ ξέφυγε ένα ΘΑΥΜΑΣΙΟ σχόλιο του Παρμενίδη, που επαναφέρω - και συγγνώμη, αλλά έχει μείζονα σημασία.

    parmenides said... November 29, 2007 4:23 PM
    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    1-Τι γίνεται όμως με περιπτώσεις παχυσαρκίας σαν του Πάγκαλου που ούτε φτωχός ούτε αμόρφωτος είναι;
    ΑΠΑΝΤΩ:
    Γι αυτούς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ελαφρυντικό.
    Οταν θα εισαχθεί το Ανεξάρτητο (αλλά ΚΑΙ αυτό ανταποδοτικό) Σύστημα Υγειονομικής Ασφάλισης, το μηνιαίο ασφάλιστρο του κ. Παγκάλου θα πρέπει να είναι κάπου 500 ευρώ μηνιαίως και του κ. Βενιζέλου 700 ευρώ.
    Ο δε κ. Βενιζέλος θα πρέπει στο πλαίσιο της Πράσινης και ευρύτερα Περιβαλλοντικής Πολιτικής να πληρώνει ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ μηνιαίως άλλα 1000 ευρώ για ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ.

    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    2-Πώς η παχυσαρκία επηρεάζει,και μάλιστα δραματικά κατά τη γνώμη μου, το Ασφαλιστικό σύστημα;
    ΑΠΑΝΤΩ:
    Περιπτώσεις ΝΟΣΗΡΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ (όπως του κ. Βενιζέλου και του κ. Παγκάλου) αναμένεται να στοιχίσουν (πρόχειρη προσωπική μου εκτίμηση) στο Ασφαλιστικό Σύστημα περί το 1/2 εκατομμύριο ευρώ (per capita, on average) minimum.

    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    3-Θα μπορούσαμε να εισαγάγουμε έναν δείκτη "έπαινος-τιμωρία" στο Ασφαλιστικό σχετικά με τη παχυσαρκία;
    ΑΠΑΝΤΩ:
    Επειδή μεγάλωσα με την παιδαγωγική του Jean Ovide Decroly, πιστεύω περισσότερο στη Επιβράβευση/έπαινο παρά στην Τιμωρία ή, σε κάθε περίπτωση, δίνοντας 2/3 της έμφασης στην επιβράβευση και 1/3 στην τιμωρία. Ενας εύκολος, ΜΗ φασιστικός και εφαρμόσιμος τρόπος θα ήταν η εισαγωγή εκπτώσεων στο κόστος των Ασφαλίστρων σε και για αυτούς που προσρμόζονται.
    Πχ, 20-25% για τους ΜΗ καπνίζοντες, 20-25% για τους νορμοβαρείς (ευβαρείς), ενδεχομένως σε συνδυασμό με αύξηση ασφαλίστρων γι αυτούς που βρίσκονται σε ΣΑΦΩΣ νοσηρό επίπεδο βάρους ή χρησης κάποιας ουσίας (νικοτίνης/πίσας κλπ)

    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    4-Θα μπορούσαν τα διατροφικά τροφιμα-σκουπίδια, ας πούμε,να επιβαρύνονται με ΦΠΑ μεγαλύτερο, όπως κάτι ανάλογο συμβαίνει, μερικώς έστω,με τη πράσινη φορολογία;
    ΑΠΑΝΤΩ:
    ΑΣΦΑΛΕΣΤΑΤΑ.
    Στην Coca-Cola, η φορολογία θα έπρεπε να είναι 200-300%, στα λουκάνικα 150%, στο χοιρινό κρέας 80%, στο κοτόπουλο 0%, στο ψάρι 0%, λαχανικά και φρούτα 0%, στα είδη ΜcDonalds, Goody's, Wendy's κλπ από 150-200%. Το φθηνότερο πακέτο τσιγάρα πρέπει να αυξηθεί σε 6 ευρώ (όπως στον Καναδά και στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης), στο αλκοόλ και στη μπύρα 100%, στο κρασι ως έχει ο ΦΠΑ [κάνει καλό στην καρδιά, εν μέτρω (2-3 μικρά ποτήρια με το δείπνο)].
    Ι guess I conveyed message.

    ReplyDelete
  4. conveyed message -> conveyed the message

    ReplyDelete
  5. H ανθιση της επιχειρηματικοτητας προυποθετει καταπολεμιση της διαφθορας στον δημοσιο τομεα. Αυτο με τη σειρα του σημαινει αρση της Μονιμοτητας, και μηχανισμους ελεγχου των δημοσιων υπαλληλων...αλλα και ανταμοιβης των ευσυνειδητων.

    Απο την αλλη πλευρα χρειαζεται νομοθετικος εκσυχρονισμος, ωστε να υπαρχει το πλαισιο που θα αναπτυχθει η επιχειρηματικοτητα, αλλα και ευρυτερος τεχνολογικος εκσυχρονισμος των λειτουργιων του δημοσιου (υιοθετηση ιντερνετ, online προσβαση κτλ)

    Τριτον και βασικοτερο, αποκεντροση του κρατους... Οχι μονο σε επιπεδο β-βαθμιας Τ.Α, αλλα και τοπικος.. Ποτε δεν καταλαβα γιατι ολα τα υπουργεια πρεπει να ναι στην Αθηνα... Οποια κυβερνηση υοθετησει αποκεντρωση του κρατικου μηχανισμου και ΔΕΚΟ στην επαρχια θα εχει κανει το μεγαλυτερο βημα προοδου για τη χωρα συνολικα και σε βαθος χρονου...

    Υγιεις συνθηκες επιχειρειν συμαινει προοδος για τη χωρα συνολικα, καταπολεμηση της ανεργιας, ευημερια και κοινωνικη σταθεροτητα...

    ReplyDelete
  6. Για να ΜΗ παρεξηγηθώ
    ΚΑΙ ο κ. Καραμανλής πρέπει να πληρώνει 700 ευρώ ασφάλιση Υγείας και 1000 ευρώ για ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ, επειδή δεν είναι πρωθυπουργός και τον βλέπουμε ΠΙΟ συχνά ΚΑΙ φέρει και μεγαλύτερη ευθύνη, θα έπρεπε ίσως να πληρώνει (τηρουμένων των αναλογίων) 2000 ευρώ το μήνα (για ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ/ΜΟΛΥΝΣΗ).

    ReplyDelete
  7. "ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ".Πνευματώδης,όπως πάντα, ο Κομφούκιος.

    ReplyDelete
  8. Απο τις ποιό ανθηρές επιχειρήσεις,για να ήμαστε και εντός θέματος,είναι αυτές της "καταπολέμησης" της παχυσαρκίας.Τεράστια τα ποσά που ξοδεύονται σ'αυτό το τομέα.Και επειδή η παχυσαρκία εκλαμβάνεται ως αισθητικό πρόβλημα και όχι ως νόσημα η κατάσταση είναι ανεξέλεγτη.Τα θύματα της παχυσαρκίας σύντομα θα είναι περισσότερα από αυτά των δύο παγκοσμίων πολέμων.

    ReplyDelete
  9. "μια μέση επιχείρηση δίνει το 0,23% του τζίρου της σε... «φακελάκια»"

    neoi k palioi entrepreneurs to protimoun apo to na einai 100% nomimoi p.x. se ygieinomikes diata3eis. Tous erxetai pio fthna k mporoun etsi na ependyoun ta lefta se mpouzoukia k prada!

    ReplyDelete
  10. @ anonymos

    "κάποιοι νέοι επιχειρούν" σαφέστατα και μπράβο τους

    όποιος έχει χρόνο και διάθεση μπορεί να πάει στο Athens Open coffee Meeting VI στο BIOS στις 4 Δεκεμβρίου και να ακούσει νέους να μιλάνε για τo δικό τους business start up.

    ReplyDelete
  11. parmenides said...
    "Απο τις ποιό ανθηρές επιχειρήσεις,για να ήμαστε και εντός θέματος,είναι αυτές της "καταπολέμησης" της παχυσαρκίας.Τεράστια τα ποσά που ξοδεύονται σ'αυτό το τομέα.Και επειδή η παχυσαρκία εκλαμβάνεται ως αισθητικό πρόβλημα και όχι ως νόσημα η κατάσταση είναι ανεξέλεγτη.Τα θύματα της παχυσαρκίας σύντομα θα είναι περισσότερα από αυτά των δύο παγκοσμίων πολέμων."

    Συμφωνώ μαζί σου πως η παχυσαρκία είναι κυρίως θέμα υγείας [φυσικής και σε πολλά άτομα ΚΑΙ ψυχικής], αλλά είναι ΚΑΙ αισθητικό πρόβλημα.
    Αυτό που ήθελες να πεις, υποθέτω, είναι ότι επειδή πλείστοι το εκλαμβάνουν μόνο ως αισθητικό προβλημα, καταφεύγουν στις περισσότερες των περιπτώσεων σε charlatans, την γνωστή σε όλους βιομηχανία του αδυνατίσματος και τα αποτελέσματα, μερικές χιλιάδες ευρώ αργότερα, είναι τραγικά.

    Δυστυχώς, οι περισσότεροι Ελληνες, όλων των στρωμάτων, είμαστε κακοταϊσμένοι. Εχουμε αποκτήσει γευστική εξάρτηση από την ζάχαρη και το λίπος. Η απεξάρτηση είναι δυσκολότερη και από αυτή των ναρκωτικών, αλλά υπάρχουν τρόποι.

    Παράδειγμα:
    Αν πίνετε καφέ φίλτρου, αγοράστε ένα τρομακτικά αρωματικό καφέ (την γεύση που προτιμάτε) και πιείτε για μιά βδομάδα τους καφέδες σας χωρίς ζάχαρη. Πρώτον, θα συνηθίσετε την refined γεύση του καλού καφέ. Δεύτερον, αν μετά μιά βδομάδα βάλετε έστω και ένα κουταλάκι καφέ στο φλυτζάνι, θα σας έρθει φοβερή ναυτία έτσι, ώστε θα αποκτήσετε απέχθεια προς την ζάχαρη.

    ReplyDelete
  12. Αλλά, επίσης, να ΜΗ παραγνωρίζουμε και την σημασία ενός ωραίου τευτονικού σώματος. Εχουν και το παράστημα και η κομψότης μεγάλη σημασία αρκεί να μη καταντάμε ωραιοπαθείς με φασιστικές διαφοροποιήσεις.
    Δλδ για σκεφθείτε τον κ. Βενιζέλο να κάνει σεξ - μιλάμε για bestiality [=κτηνοβασία].

    ReplyDelete
  13. Τι να πεταξει που ειναι για πέταμα.
    38η ΘΕΣΗ στον διαγωνισμο του ΟΟΣΑ ΠΙΖΑ με 57 ΚΡΑΤΗ μέλη.
    Εχετε καταλάβει οτι σε λίγο οι τράπεζες θα προσλαμβάνουν ρουμάνους και βούλγαρους γιατί έχουν ανώτερη παιδεία και κατάρτιση απο τα χαιβάνια τους Ελληνες;;.
    Που πάτε ρε με πτυχία που στην ευρωπη δεν εχουν αξία παρα μόνο οι κορνίζες τους;;;;

    ReplyDelete
  14. @ dr. marx
    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    ο τρόπος που μιλάς κομφούκιε και αυτά που λες δείχνουν ότι έχεις νοοτροπία δεκαπεντάχρονου. Τοποθετείσαι σα να επρόκειτο για γηπεδικά ζητήματα.
    ΑΠΑΝΤΩ:
    Μου δίνεις μιά θαυμάσια ευκαιρία. Πράγματι, σε κομβικά θέματα του συστήματος αξιών μου και των συμφερόντων του συνόλου, είμαι δογματικός και απόλυτος, δλδ Ιπποκρατικός και όχι Ασκληπιακός, παρότι θαυμάζω αμφοτέρους και συμφωνώ [όταν οι δυό τους λογίζονται ανεξαρτήτως περιβαλλοντικού πλαισίου] περισσότερο με τον ρελατιβισμό του Ασκληπιού.
    Η Ιπποκρατική μου προκατάληψη απορρέει μόνο και μόνο εκ του κοινωνικού περιβάλλοντος που πλαισιώνει την ανθρώπινη ζωή, as we speak.
    Ο Ιπποκράτης έζησε σε μιά περίοδο ευμάρειας με εμφανή, όμως, παρακμιακά (decadent) χαρακτηριστικά. Είπε, λοιπόν, "Η μεμονωμένη ανθρώπινη ζωή έχει αμέτρητη αξία (invaluable) και οφείλουμε να στηρίξουμε με κάθε μέσο, όχι μόνο την φυσική αλλά και ηθική της ακεραιότητα και ανεξαρτησία".
    Ο Ασκληπιός από την άλλη, έζησε σε χρόνους πολύ-πολύ, μα πολύ παληούς, μυθικούς, χρόνους της ευδαιμονίας και κοινωνικής συνοχής και έλεγε, "Οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε την μεμονωμένη ζωή με απόλυτο σεβασμό, αλλά πάντα στο πλαίσιο του γενικού κοινωνικού συμφέροντος".

    Ο γράφων, λοιπόν dr. marx, ανατράφηκε στην περίοδο των "παιδιών των λουλουδιών", του ρελατιβισμού, όπου το κατισχύον πνεύμα ήταν "Ελα μωρέ, να κλέψεις τον φουκαρά τον συνάνθρωπό σου είναι κακό, αλλά να κλέψεις τον Βαρδινογιάννη (παράδειγμα φέρνω) ΤΙ πειράζει, κάνεις και την επανάστασή σου".
    Τότε, συνειδητοποίησα, γιά πρώτη φορά, πως αν δεν συστηματοποιηθούν και δεν μπουν σε οι ιδέες σε μιά "τάξη" με, αν θες, εσκεμμένη ηθική "ανελαστικότητα", υπενδοτικότητα, δυσκαμψία [όπως θες πέστο], θα προκύψει χάος - και χάος προέκυψε. ΚΑΙ για να ΜΗ αποδίδουμε τα πάντα στον Σατανά, το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ (δλδ της πλήρους αμοραλιστικής ασυδοσίας) δεν ήταν μόνο ελληνικό, μεταδικτατορικό φαινόμενο, αλλά διεθνής εμπειρία.
    Ο γράφων τα κατάλαβε αυτά, την επερχόμενη θύελλα, ως έφηβος και έγινε δογματικός και αυτό νομίζω ήταν ο καταλύτης της συνεπούς ζωής μου. Είμαι περήφανος γι αυτά και έτσι θα πορευθώ μέχρι θανάτου και σε όποιον αρέσω. Εξ άλλου, dr marx, είμαι ιδιωτικό πρόσωπο και δεν κατέρχομαι σε διαγωνισμό δημοτικότητας [I am not running in a popularity contest].

    ReplyDelete
  15. Come to the United States to work. Starting salary in New York for someone with a college degree in pretty much any subject from pretty much any school is at least $45,000 per yer (about Euro 30,000 per year). If you are good you move up from there. I currently make $200,000 (about Euro 130,000 per year) and I am only 29. Good luck. Get out of Greece. It sounds like a horrible place unless you are already rich or have no ambition to do anything but work for the government! Best of luck. I wish you the best

    ReplyDelete
  16. H Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο μιας υπο διαμόρφωση μεγάλης αναπτυξιακής περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.Η Ανάπολις σηματοδοτεί την αρχή του τέλους του εξτρεμισμού και την επικράτηση του πνεύματος του οικονομισμού.Μια ολόκληρη περιοχή που μέχρι τώρα λειτουργούσε ως "μαύρη τρύπα" αρχίζει σιγά-σιγά να εντάσσεται στο παγκόσμιο σύστημα.Αυτό ίσως να σημαίνει ένα αναπτυξιακό μπούμ και ευκαιρείες για δουλειές.Βέβαια οι επαγγελματίες επαναστάτες και οι μυριάδες των καρριεριστών που ασχολούνται με την επίλυση του Κυπριακού,Παλαιστινιακού,Μεσανατολικού,Κουρδικού κλπ,κλπ θα αντιδράσουν βίαια αλλά "κάτι μου λέει" ότι αυτή τη φορά θα ψάξουν αλλού για δουλειά.

    ReplyDelete
  17. Η Ελλάδα Μητροπολιτικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου! Πως και σε ποιούς να διηγηθούμε αυτό το Μεγαλοιδεαλιστικό παραμύθι χωρίς να μας πάρουν με τις ματσούκες;
    Ομως χωρίς ένα παραμύθι,έστω στόρυ,έστω όραμα,έστω ουτοπία, μπορούμε να κτίσουμε τη νέα "παγκοσμιοποιημένη" Εθνική μας ταυτότητα;

    ReplyDelete
  18. ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
    Αφορά: Δικαστικές διώξεις εργατών συνδικαλιστών
    Το Σωματείο Εργαζομένων στην Pepsico – ΗΒΗ, προέβη σε απεργιακές κινητοποιήσεις, στις 31/8/2001, 28/9/2001 και 11/10/2001, με στόχο τη διάσωση των θέσεων εργασίας που κινδύνευαν να χαθούν από επικείμενη συμφωνία εργολάβων με την εταιρία που θα αναλάμβαναν το αντικείμενο των εργασιών της ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ. Η εξέλιξη αυτή θα ερχόταν ως συνέχεια της διακοπής των εργασιών του τμήματος παραγωγής του εργοστασίου το 1998.
    Στο πλαίσιο των απεργιακών τους κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι της ΠΕΠΣΙΚΟ–ΗΒΗ συγκρότησαν επιτροπές για να ενημερώσουν τους ενδιαφερόμενους ότι οι εργαζόμενοι θα αγωνισθούν για τη διατήρηση της δουλειάς τους, για να διαφυλάξουν την απεργία τους από απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και για να εκφράσουν δημοσίως τις ανησυχίες τους και τα δίκαια αιτήματά τους.
    Ανάμεσα στις επιχειρήσεις που η ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ διακινούσε ή σκόπευε να διακινήσει προϊόντα της ήταν και η επιχείρηση ΠΟΤΟΕΜΠΟΡΙΚΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΑΕ, συμφερόντων του Ιωάννη Καπούλα, η οποία την περίοδο εκείνη δεν είχε νόμιμη άδεια λειτουργίας και διακίνησης προϊόντων!
    Ο εργολάβος-συνεργάτης της ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ μήνυσε για τις ενέργειες αυτές μέλη του σωματείου Εργατοϋπαλλήλων στην ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ Θεσσαλονίκης, αλλά και μέλη της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου (Π.Ο.Ε.Ε.Π.) ως ηθικούς αυτουργούς! Η κατηγορία ήταν ότι παρεμπόδισαν την «εύρυθμη» λειτουργία της επιχείρησης του, η οποία λειτουργούσε εκείνη την περίοδο ως παράνομος απεργοσπαστικός μηχανισμός!
    Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (Μονομελές Πλημ/δικείο) με απόφαση του στις 16 Φεβρουαρίου 2006 δέχτηκε τη νομιμότητα των απεργιών και των απεργιακών συγκεντρώσεων των εργαζομένων έξω από την επιχείρηση του Ι. Καπούλα (ΠΟΤΟΕΜΠΟΡΙΚΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Α.Ε.)
    Το δικαστήριο ΑΘΩΩΣΕ εντελώς τον Πρόεδρο και κάποια μέλη, αθώωσε όλους τους εργαζόμενους για τα υποτιθέμενα περιστατικά στις 31/8/2001 και 11/10/2001 που κατήγγειλε ο σκευωρός έμπορος ποτών, διότι δέχθηκε ότι οι εργαζόμενοι ενήργησαν νομίμως και προς υπεράσπιση νομίμων δικαιωμάτων τους και ότι δεν υπήρξαν έκτροπα, κάτι που κατέθεσαν άλλωστε και οι αυτόπτες μάρτυρες αστυνομικοί που βρισκόταν στην απεργιακή συγκέντρωση.
    Το δικαστήριο, ωστόσο, καταδίκασε κάποιους εργαζόμενους με την αιτιολογία ότι στις 28/9/2001, και από τις 7 π.μ. έως και τις 7.30 π.μ., όταν απουσίαζε η αστυνομική δύναμη, υπερέβησαν τα όρια της νόμιμης συμπεριφοράς και δημιούργησαν επεισόδια σε βάρος του μηνυτού και της επιχείρησης του (ρίψη αντικειμένων, σπάσιμο τζαμιών και προσωπικό του υποτιθέμενο τραυματισμό, ο οποίος, δεν καταγγέλθηκε στην αστυνομία που κατέφθασε λίγα λεπτά αργότερα, ούτε προσκομίσθηκε κάποιο ιατρικό έγγραφο που να πιστοποιεί τον ανύπαρκτο τραυματισμό του εργοδότη, δεν προσκομίσθηκε στο δικαστήριο ούτε καν μια φωτογραφία με τα σπασμένα τζάμια, ενώ ο εργοδότης φωτογράφιζε τους απεργούς συνεχώς και τους απειλούσε! )
    Εναντίον φυσικά αυτής της απόφασης οι εργαζόμενοι κατέθεσαν έφεση. Και ενώ ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο (Τριμελές Πλημ/δικείο) στις 13/5/2007 θα λάμψει η αλήθεια και θα αποκαλυφθεί η κατασυκοφάντησή τους από το σκευωρό εργοδότη και τους συνεργάτες του, αντιμετώπισαν μια απρόσμενη κατάσταση και καταδικάστηκαν και πάλι για την ίδια υποτιθέμενη παράνομη πράξη τους (να μην αφήνουν δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς άδεια λειτουργίας να δραστηριοποιείται ως παράνομος απεργοσπαστικός μηχανισμός, τη στιγμή που η ίδια η αστυνομία που βρισκότανε στο χώρο της απεργίας απαγόρευε τη λειτουργία της με ρητή δήλωση του επικεφαλής αστυνομικού ότι σε περίπτωση διακίνησης προϊόντων, της χωρίς άδεια «λειτουργούσας» επιχείρησης, θα συλλαμβανόταν αμέσως ο ιδιοκτήτης της !).
    Η ακατανόητα εχθρική και μονόπλευρη σε βάρος των εργαζομένων συμπεριφορά στο δικαστήριο μας εμβάλλει σε σοβαρές σκέψεις, ότι πλέον ποινικοποιείται και καταδικάζεται το συνταγματικό δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική και συνδικαλιστική τους δράση.
    Δημιουργούν εύλογες απορίες και προβληματισμό τα παρακάτω:
    1. Δεν κλήθηκαν από την Εισαγγελία να καταθέσουν στην δευτεροβάθμια δίκη τα δύο αστυνομικά όργανα που ήταν παρόντα στην απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων έξω από τη επιχείρηση του Ι. Καπούλα στις 28/9/01 και τα οποία είχαν διαβεβαιώσει σε προηγούμενες καταθέσεις τους ότι ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ δε συνέβη τη συγκεκριμένη ημέρα.
    2. Δεν κατανοούμε το σκεπτικό με το οποίο αγνοήθηκε εντελώς το αίτημα των συνηγόρων των εργαζομένων να αναβληθεί η δίκη, ώστε να κληθούν οι αυτόπτες μάρτυρες αστυνομικοί. Ακόμη περισσότερες απορίες δημιουργεί το γεγονός ότι το αίτημα δεν απαντήθηκε καθόλου από το δικαστήριο!
    3. Αγνοήθηκαν επίσης οι εντελώς αντιφατικές καταθέσεις και μηνύσεις του εργοδότη (δύο μηνύσεις για το ίδιο περιστατικό με αντιφατικό περιεχόμενο!). Στη μια, μάλιστα, ο ίδιος ο εργοδότης δηλώνει ότι δεν έγιναν επεισόδια, διότι ο ίδιος απέτρεψε τους εργαζόμενους στην επιχείρησή του να έλθουν εκείνη την ημέρα για εργασία, κάτι που επιβεβαίωσε στην κατάθεσή του και ο μάρτυρας κατηγορίας Βολόντια Κερασίδης.
    4. Επανειλημμένες ερωτήσεις και κρίσεις από την έδρα του δικαστηρίου (ιδίως από το πρόσωπο της κ. Εισαγγελέως), αναφέρονταν και αμφισβητούσαν αμετάκλητες αθωωτικές κρίσεις του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου σχετικά με τη νομιμότητα των κινητοποιήσεων τους. Επανειλημμένα ερωτήθηκαν οι εργαζόμενοι «τι δουλειά είχατε έξω από την ξένη επιχείρηση», ερώτημα που είχε απαντήσει όμως η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου.
    5. Ιδιαίτερα από την εισαγγελέα της έδρας (κ. Σιδηροπούλου) εκδηλώθηκε μια ειρωνική, προσβλητική και υποτιμητική συμπεριφορά σε βάρος των εργαζομένων ως κατηγορουμένων και μαρτύρων υπεράσπισης, αλλά και σε βάρος των συνηγόρων τους. Προκάλεσε σοκ και δέος με ερωτήσεις του τύπου, «κι αν μείνεις άνεργος τι έγινε:», «μήπως αν κλείσει το εργοστάσιο δε θα χάσεις πάλι τη δουλειά σου;», «δεν μπορεί ένας εργολάβος να κάνει συμφωνία με μια επιχείρηση;». Για το γεγονός ότι η επιχείρηση στερούνταν άδειας λειτουργίας και δραστηριοποιούνταν παράνομα η κ. εισαγγελέας αναρωτήθηκε δημοσίως, «και, λοιπόν, εσείς τι κάνατε εκεί υποκαθιστούσατε την αστυνομία;»
    Η εργοδοσία έχει εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση στα αγωνιστικά και ταξικά συνδικάτα. Συνεπικουρούμενη από το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια με τους αλλεπάλληλους αντεργατικούς νόμους, από την κρίση στην αγορά εργασίας, την ανεργία και την υποαπασχόληση, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τα ιδιωτικά συμφωνητικά κλπ. προσπαθεί να περιορίσει το ρόλο και να περιθωριοποιήσει τα συνδικάτα που αποτελούν τη μοναδική θεσμική οργάνωση των εργαζομένων που μπαίνει φραγμός στην παγκοσμιοποίηση και την υπερκερδοφορία των πολυεθνικών.
    Η εργοδοσία προσπαθεί να ευτελήσει το θεσμό των συνδικάτων, βασικού πυλώνα της δημοκρατίας, και να απαξιώσει τη συλλογική δράση τους που αποτελούν τη μοναδική φερέγγυα ελπίδα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
    Η απόφαση αυτή βοηθάει την προσπάθεια της εργοδοσίας να ποινικοποιήσει τους εργατικούς συνδικαλιστικούς αγώνες. Στους εργαζόμενους αμφισβητείται ακόμη και το δικαίωμα να ανησυχούν για τις θέσεις εργασίας τους και να αγωνίζονται για τη διατήρησή τους.
    Τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε που τα Συνδικάτα βάλλονται πανταχόθεν είναι επιτακτική η ανάγκη για συσπείρωση όλων των κοινωνικών και δημοκρατικών δυνάμεων ενάντια στην επίθεση που εξαπέλυσε η εργοδοσία μέσα από τις διώξεις και τις κατασκευασμένες κατηγορίες σε βάρος αγωνιστών εργατών συνδικαλιστών.
    Καλούμε όλους τους πολίτες της χώρας σε κάθε μορφή νόμιμης έκφρασης αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τους διωκόμενους συνδικαλιστές.
    Στις 18 Δεκέμβρη κορυφώνεται η σκευωρία με μια δίκη στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, όπου δικάζονται 15 συνδικαλιστικά στελέχη, ανάμεσά τους μέλη του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ, του Ε.Κ.Θ., της Π.Ο.Ε.Ε.Π. και πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων.
    ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!

    ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Π.Ο.Ε.Ε.Π. – ΤΜΗΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
    ----
    ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ : Εάν υπάρχει η δυνατότητα το e-mail να προωθηθεί με ηλεκτρονικό αλλά και συμβατικό τρόπο

    ReplyDelete
  19. @ dr. marx
    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    "Όσον αφορά την αστική τάξη τώρα, προφανώς η στάση της δεν ήταν ενιαία. Προσωπικότητες όπως ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Γληνός, ο Βάρναλης κ.α. υποστήριξαν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Άλλοι πάλι όπως ο Ράλλης (πρωθυπουργός επί ναζιστικής κατοχής, πατέρας του μετέπειτα πρωθυπουργού και οργανωτής των ταγμάτων ασφαλείας), ο Τσολάκογλου, ο Λογοθετόπουλος (καθηγητής Ιατρικής και πρωθυπουργός της δωσιλογικής κυβέρνησης, ελευθεροτέκτονας στη στοά "Ησίοδος") υποστήριξαν τη Γερμανία και το ναζισμό."
    ΑΠΑΝΤΩ:
    Παρότι δεν είσαι φειδωλός στις κατηγορίες σου περί δογματισμού ["γηπεδισμού", black vs. white] και παλιμπαιδισμού, παρέπεσες στο "προπατορικό αμάρτημα", δλδ συνέδεσες την επιστήμη με τον δογματισμό, πράγματα ασυμβίβαστα μεταξύ τους. ΤΙ θέλω να πω;;;

    Από μιά συγκεκριμένη τάξη [την αστική στη συζήτησή μας], που όπως κάθε ομάδα ακολουθεί την φυσιολογική κατανομή, άδραξες τα άκρα, δλδ το "αριστερότερο" και το "δεξιότερο" 5%, για να επιχειρηματολογήσεις, ενώ καλά γνωρίζεις πως αμφότερα βρίσκονται (probabilistically) εκτός πλαισίου τυχαιότητας [at p<0.05, in which case, the null hypothesis, ie randomness, is rejected].
    Θα σταθώ δε σε δυό από αυτούς με τους οποίους η οικογένειά μου είχε άμεση ή έμμεση επαφή, to make the point.

    Ο καθηγητής Πέτρος Κόκκαλης ήταν μιά ιδιάζουσα περίπτωση ατόμου με έντονο αίσθημα συλλογικής ΕΝΟΧΗΣ λόγω αστικής προέλευσης, η οποία είχε μετατραπεί σε ψυχαναγκασμούς και, αργότερα, σε ιδεολογικό παραλήρημα. Στο σπίτι [λόγω απουσίας συζύγου] είχε, επί μισθώ, την απολύτου εμπιστοσύνης Προϊσταμένη της Κλινικής του ως μητρικό υποκατάστατο. Γύρναγε, λοιπόν, το μεσημέρι κι' έλεγε, "Δεσποινίς Ειρήνη ο Σωκράτης πρέπει να είναι έξω, να συγχρωτίζεται με τα παιδιά του Λαού."
    Σε κάποια στιγμή φεύγει στο Βουνό και γίνεται υπουργός. ΠΩΣ τάφερε όμως η τύχη........
    Ο πρώτος πανεπιστημιακός βοηθός του, Δωδεκανήσιος Νικήτας Αγαπητίδης, είχε καταταγεί εθελοντικώς [καθότι Ιταλός υπήκοος] στον Εθνικό Στρατό για να κάνει θητεία. Καταμεσής μιάς επέμβασης στο ορεινό χειρουργείο, στην Πυρσόγιαννη, μπαίνει ένας νοσοκόμος και του λέει, "Κύριε ανθυπίατρε, έρχονται οι αντάρτες, πρέπει να φύγουμε" στο οποίο ο Νικήτας Α. αποκρίθηκε, "Πράξατε κατά συνείδηση, εγώ θα τελειώσω την επέμβαση". Μόλις τέλειωσε, βγήκε έξω και διαπίστωσε πως ήταν περικυκλωμένος, μόνος του, με καμμιά δεκαριά ασθενείς. Τους συνέλαβαν και τους πήγαν κάπου στο Γράμμο, όπου βρίσκονταν Κόκκαλης και τα μέλη της Κυβέρνησης του Βουνού.
    Νάσου μιά μέρα και εμφανίζεται εκ Παρισίων ο Paul Eluard, συνιδρυτής με τον Andre' Breton και τον Louis Aragon του Σουρρεαλισμού. Πονηρός, ο Γάλλος ζήτησε να μιλήσει με τους Γαλλομαθείς, χωρίς μεταφραστές. Ρώταγε λοιπόν διάφορα, αλλά κυρίως ΠΩΣ είχαν βρεθεί στο Βουνό. Στρεφόμενος σε μιά στιγμή πρός τον Νικήτα Α., είπε, "Εt vous?" [Και σεις;] για να λάβει την απόκριση, "Monsieur Eluard, je me trouve ici contre ma volonte'" [κύριε Ε., βρίσκομαι εδώ ενάντια στην θέλησή μου].
    Εκνευρισμένος, τότε, ο Κόκκαλης είπε, "Αγαπητίδη, παιδί μου, είσαι εχθρός του Λαού."!!!!!!!!

    Ο καθηγητής Λογοθετόπουλος ήταν ακόμα πιό αλλόκοτη περίπτωση. Η επιστημονική του αίγλη ήταν διεθνής και αδιαμφσβήτητα ανήκε στην κατηγορία ατόμων που τυχόν ανάμιξή τους στην πολιτική, θα μπορούσε να τους στοιχίσει πολλά, αλλά να τους προσθέσει ελάχιστα η τίποτα. Κοντολογίς ήταν και ζάπλουτος. Μαζί με τους Γερουλάνους, εξουσίαζε ιδιοκτησιακώς τον Αλιμο, το Καλαμάκι και την Αιξωνή. Αλλά, όπως και ο Κόκκαλης, βρισκόταν σε διαρκές παραλήρημα, Γερμανοφιλίας αυτός με, ενδεχομένως, εθνικοσοσιαλιστικές προεκτάσεις. ΔΕΝ υπήρχε ίχνος ιδιοτέλειας ή αρριβισμού. ΠΩΣ θα μπορούσε, άλλωστε, μιά τέτοια φυσιογνωμία να διαπράξει έγκλημα εθνικής ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑΣ χωρίς την παρουσία καθαρού ιδεολογικού κινήτρου;;;;

    ΔΕΝ χωρεί, λοιπόν, αμφιβολία πως αυτοί οι άνθρωποι είχαν ό,τι η ιατρική ονομάζει sociopathic/antisocial/psychopathic personality ενδεχομένως με στοιχεία ψυχασθένειας και, σαφέστατα, οι πράξεις τους ήταν απαλλαγμένες ιδιοτελών κινήτρων, και συμφερόντων. Αρα, και αυτοί, παρά τις ακραίες τοποθετήσεις τους, ΔΕΝ ήσαν παληάνθρωποι.

    Και άκου δω, επειδή καταπιάστηκες με τον Τεκτονισμό και ειδικά τον "Ησίοδο". Είχα την ευλογία να ζήσω κοντά σε ένα ΒΡΑΧΟ ήθους, δημοκρατικών αξιών και φιλαλληλίας που ήταν και επί 10ετία σεβάσμιος του "Ησιόδου". Τα στερεότυπα ΔΕΝ τιμούν τους πολιτισμένους ανθρώπους και δεν έχουν θέση σε ένα sophisticated blog όπως το G700.

    ReplyDelete
  20. "Από μιά συγκεκριμένη τάξη [την αστική στη συζήτησή μας], που όπως κάθε ομάδα ακολουθεί την φυσιολογική κατανομή, άδραξες τα άκρα, δλδ το "αριστερότερο" και το "δεξιότερο" 5%, για να επιχειρηματολογήσεις, ενώ καλά γνωρίζεις πως αμφότερα βρίσκονται (probabilistically) εκτός πλαισίου τυχαιότητας [at p<0.05, in which case, the null hypothesis, ie randomness, is rejected].

    1ον) Το ότι κάθε ομάδα ακολουθεί την κανονική κατανομή είναι εντελώς λανθασμένο.

    2ον) Ειδικότερα, τα μέλη της αστικής τάξης τείνουν να υποστηρίζουν ανερχομένα εξουσιαστικά ρεύματα (είτε προς τα αριστέρα, είτε προς τα δεξία). Το πολιτικό φρόνημα δεν είναι μια συνεχής μεταβλητή η οποία παίρνει τιμές από την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά. Αντίθετα, υπάρχουν συγκεκριμένα "levels" όπου συγκεντρώνονται (ανάλογα με την ιστορική συγκυρία) τα άτομα.

    3) Αυτό δεν έχει σχέση με κάποιο άμεσο οικονομικό όφελος. Η αξιολόγηση δηλαδή δε γίνεται σε βραχυπρόθεσμη προοπτική. Αυτό γίνεται σαφές αν εξετάσει κανείς την περίπτωση του υιου Κόκκαλη, και πως αυτός μπόρεσε μέσω των διασυνδέσεων του πατέρα του στην Α.Γερμανία να γίνει ένας από τους κυρίαρχους έλληνες καπιταλιστές.

    4) Το ότι είναι κάποιος ζάπλουτος δε σημαίνει ότι δεν επιδιώκει ακόμα περισσότερα κέρδη και εξουσία. Άλλωστε αυτός είναι ο ορισμός της καπιταλιστικής υγείας: διαρκής ανάπτυξη, διαρκής αύξηση των κερδών. Η λεγόμενη οικονομική ορθολογικότητα είναι στην πραγματικότητα ένας παρανοϊκός μηχανισμός που καταστρέφει τον άνθρωπο και τη φύση.

    5) Τα γεγονός ότι τα ιδεολογικά κίνητρα δεν ποσοτικοποιούνται με έναν άμεσο τρόπο δε σημαίνει ότι είναι και ανορθολογικά

    ReplyDelete
  21. επίσης να πω ότι προσωπικά δεν τρέφω ρατσιστικά αισθήματα προς τον "τεκτονισμό". Πρόκειται για μορφή οργάνωσης της αστικής τάξης που κατά το 19ο αιώνα είχε ακόμη και επαναστατική δράση(ακόμη και ο Bakunin ήταν τέκτονας).

    Φυσικά, όταν ολοκληρώθηκε η περίοδος των "αστικών επαναστάσεων" οι οργανώσεις αυτές μετατράπηκαν σε lobby συμφερόντων και αλληλοβοήθειας. Ορισμένες εξ αυτών υποστήριξαν εθνικιστικά και εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα. Άλλες δε, όπως η P2 στην Ιταλία συνέχισαν να παίζουν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα μέχρι και πρόσφατα (βλ. βόμβες της Πιάτσα Φοντάνα κλπ)

    ReplyDelete
  22. @ December 3, 2007 2:49 AM

    Where do you work? And for how long?

    ReplyDelete
  23. Δεν είναι έτσι όπως σας τα λέει το παιδί από την Νέα Υόρκη ως προς τα 200,000 δολλάρια. Αυτά είναι μισθοί μεγάλοι.
    Τα κάτω, δλδ τα 45.000 είναι αλήθεια.
    Αλλά με 45 χιλιάδες στην Νέα Υόρκη ΔΕΝ μπορείς ούτε πίτσα μεσημέρι βράδυ.
    ΑΥΤΗ η ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΗ ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΑ των ΕΛΛΗΝΩΝ

    Πάντα να ωραιοποιήσουμε

    Τι σκατολαός είμαστε;;

    ReplyDelete
  24. An itan na vgainei etsi eukola to merokamato, i misi Athina tha itan sti Nea Yorki.
    Alla to meso eisodima sto Manhattan einai 50,000 to xrono (ide Wikipedia).

    50arides kai vgazoun 50 xiliarika

    ReplyDelete
  25. ο τίτλος και μόνο σε ματώνει "η γενιά που θέλει, δεν μπορεί να πετάξει"..

    ReplyDelete