Tuesday, September 11, 2007

Σε αναζήτηση διεξόδου από την κλειστή οικονομία

Από τον Δημήτρη Σκάλκο,

Η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων ως είθισται διεξάγεται με μισές αλήθειες, αποσιωπήσεις και επιλεκτικές αναφορές.

Η κυβέρνηση επαίρεται για τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας και το ΠΑΣΟΚ αρκείται να επισημαίνει την επιβράδυνσή τους τα τελευταία χρόνια• η κυβέρνηση επιχαίρει για τη μείωση του ποσοστού της ανεργίας και το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει τα τεχνάσματα στον τρόπο υπολογισμού της και τη διάδοση της μερικής απασχόλησης.

Και τα δύο πολιτικά κόμματα αποφεύγουν συνειδητά να σηκώσουν το πέπλο των βολικών μακροοικονομικών μεγεθών που καλύπτει τη διαφορετική και δυσάρεστη οικονομική πραγματικότητα.

Μία πραγματικότητα που εμφανίζει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

Υψηλή οικονομική ανισότητα. Είναι ενδεικτικό πως, η Ελλάδα παρουσιάζει τον υψηλότερο δείκτη ανισότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) των 15 καθώς το πλουσιότερο 10% διαθέτει 7 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το φτωχότερο 10%.

Τα μεσαία στρώματα πιέζονται και η ανοδική πορεία της προηγούμενης δεκαετίας αποτελεί παρελθόν.

Οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα αντιστοιχούν στο 60% του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Αναποτελεσματική κοινωνική προστασία. Οι μεταφορές κοινοτικών πόρων μειώνουν τη φτώχεια σε μικρότερο ποσοστό από το αντίστοιχο του ευρωπαϊκού μέσου όρου (20% και 40% αντίστοιχα).

O δείκτης οικονομικής επισφάλειας βρίσκεται στο 20-23% (τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό στις «νεοφιλελεύθερες» ΗΠΑ δεν ξεπερνά το 12.5%).

Η ολοένα και περισσότερο δοκιμαζόμενη οικογένεια είναι το τελευταίο «μαξιλάρι» χιλιάδων συμπολιτών μας πριν να κατρακυλήσουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Εμφάνιση φαινομένων «νέας φτώχειας». Πρόκειται για κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται εκτός οικονομικού συστήματος και που συχνά δεν καταγράφονται καν στις σχετικές στατιστικές έρευνες (μακροχρόνια άνεργοι, άστεγοι, ανασφάλιστοι μετανάστες, κ.λπ).

Η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται ταχύτατα σε «κοινωνία των 2/3», με προφανείς συνέπειες για τη κοινωνική συνοχή.

Ανύπαρκτη κοινωνική κινητικότητα. Η οικονομική ανάπτυξη στη χώρα μας, προϊόν πολιτικών επιλογών της τελευταίας εικοσαετίας, είναι στρεβλή και κατευθυνόμενη.

Ο πλούτος που συσσωρεύεται (και σε μεγάλο βαθμό προέρχεται από μεταβιβάσεις κοινοτικών πόρων) δεν διαχέεται ο πλούτος στα κατώτερα επίπεδα της «οικονομικής πυραμίδας».

Θύματα είναι κυρίως οι νέοι -οι άνεργοι και η «γενιά των 700 ευρώ».

Η δημιουργικότητα τους δεν βρίσκει διέξοδο, η εργατικότητά τους δεν έχει αντίκρισμα.

Μια πιθανή χρεοκοπία του ασφαλιστικού συστήματος θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα όνειρα τους για ένα καλύτερο μέλλον.

Στη βάση των παραπάνω βρίσκεται το κυρίαρχο μοντέλο της ελληνικής ανάπτυξης, το οποίο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως «παρεοκρατικό καπιταλισμό», όπου ένα πλήθος ομάδων πίεσης σχηματίζουν αναδιανεμητικές συσπειρώσεις και διαγκωνίζονται για την απόκτηση προσόδου με τη διαμεσολάβηση των κρατικών οικονομικών πολιτικών (φορολογική, δημοσιονομική, επενδυτική κ.λπ.), κάτι που βέβαια αποτελεί μία μεταφορά πλούτου.

Χαρακτηριστικά αυτού το μοντέλου είναι:
• η ολιγοπωλιακή οργάνωση της οικονομίας,
• ο έλεγχος τιμών,
• τα καρτέλ όπου προστατεύονται οι παραγωγοί και όχι οι καταναλωτές,
• οι πρακτικές «διατάσσω και ελέγχω»,
• η προστασία των «κλειστών επαγγελμάτων»,
• η υπερ-ρυθμισμένη αγορά εργασίας.

Σε αυτό το πλαίσιο της «σημαδεμένης τράπουλας», δεν είναι φυσικά να απορεί κάποιος για την υποχώρηση της χώρας μας σε όλους σχεδόν τους δείκτες οικονομικής ελευθερίας.

Έτσι, σύμφωνα με τον ετήσιο κατάλογο οικονομικής ελευθερίας που συντάσσει το αμερικανικό «ίδρυμα Heritage» σε συνεργασία με την εφημερίδα «Wall Street» για το 2005, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 94η θέση ανάμεσα σε 157 κράτη, πίσω από χώρες όπως η Αλβανία, η Μποτσουάνα και η Νικαράγουα, με ποσοστό οικονομικής ελευθερίας 57.6%, που την κατατάσσει στη κατηγορία «σχεδόν ανελεύθερο».

Η «δίκαιη κοινωνία» που συνοψίζει την επικοινωνιακή οικονομική πρόταση του ΠΑΣΟΚ έλκει προφανώς τη καταγωγή της από τον αμερικανό πολιτικό φιλόσοφο John Rawls και το ομότιτλο βιβλίο του.

Ωστόσο, ο Ρολς μάλλον δεν είχε κατά νου τη παλιομοδίτικη πρόταση της αναδιανομής του πλούτου μέσω φορολόγησης που ικανοποιεί το θυμικό ενός συγκεκριμένου ακροατηρίου με προφανή στόχο, αλλά αντίθετα την άρση των εμποδίων που ορθώνονται απέναντι στους «λιγότερο ευνοημένους» του οικονομικού συστήματος με βάση την «αρχική θέση» τους και όχι τις ψηφοθηρικές προτεραιότητες των πολιτικών κομμάτων.

Δυστυχώς, η σύντομη προεκλογική περίοδος που διανύουμε επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά το προφανές: η προσαρμογή του πολιτικού προσωπικού της χώρας στο «κλειστό» οικονομικό σύστημα, το οποίο δημιούργησε, ανέχεται και αναπαράγει απροκάλυπτα, είναι αδιάντροπα προκλητική.

Η αγανάκτηση των πολιτών που πλήττονται έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της.

Ας ελπίσουμε πως μπροστά στη κάλπη θα βρει και τους κατάλληλους τρόπους έκφρασης.

Στο πλαίσιο της καταγραφής των θέσεων των πολιτικών σχετικά με τη γενιά των 700 ευρώ, παραθέτουμε σήμερα το άρθρο-άποψη του γενικού γραμματέα και υποψήφιου βουλευτή επικρατείας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, Δημήτρη Σκάλκου, για την ελληνική οικονομία και τις παθογένειές της. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα PPOL.

41 comments:

  1. Λευτεριά από τη Μεταπολίτευση, ανάμεσα σε άλλα, σημαίνει και Απαλλαγή από τον Παρεοκρατικό Καπιταλισμό με τα πάσης φύσεως εγωιστικά συμφέροντα και τις αναδιανεμητικές συμμαχίες του δημόσιου πλούτου που τα συνοδεύουν. Πολύ εύστοχη η περιγραφή. Αυτό λέμε κι εμείς. Το θέμα είναι πως; Ο δρόμος της παραδοσιακής φιλελευθεροποίησης δεν αρκεί.

    Πάντως η απαλλαγή από τις οικονομικές παθογένειες της μεταπολιτευτικής περιόδου είναι ένα πρόβλημα για δυνατούς λύτες και παίκτες της εφαρμοσμένης πολιτικής. Άυτό είναι το στοίχημα που χάθηκε μετά την ΟΝΕ. Κλωτσήσαμε την ευκαιρία τόσο το 2001 όσο και το 2004. Βέβαια ίσως έπρεπε να χαλαρώσουμε λίγο από τους γρήγορους ρυθμούς της δεκαετίας του '90. Τώρα όμως θα την αράξουμε πάλι και θα σφυρίξουμε αδιάφορα; Η επομένη των φετινών εκλογών έχει εξαιρετική σημασία.

    ReplyDelete
  2. ο Σκάλκος παρά την εξαιρετικά εύστοχη ανάλυσή του, όπως ισχυρίζεστε κι εσείς, κλείνει με αναφορές στο ΠΑΣΟΚ. Άντε πάλι με το ΠΑΣΟΚ. Είναι ατόπημα αυτό που κάνει. Γιατί τώρα δεν κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ ρε παιδιά. Ο Καραμανλής κυβερνάει με το Χριστόδουλο και τους κουμπάρους και τα μπλε παιδιά και την άχρηστη διοίκηση. Αυτός που έπρεπε να πάει μπροστά και αντί να το κάνει άραξε.45% πήρε το 2004. Αντί να κάνει μεταρρύθμιση έδεσε το πλοίο. Λάο λάο και σιγά σιγά μη σπάσουμε τ' αυγά. Ο Ρολς είναι τώρα το θέμα μας; Ή ότι δεν αντιμετώπισε καμία από τις παθογένειες αυτές που περιγράφει ο Δημήτρης στο άρθρο του; Τι έχει να επιδείξει ο Καραμανλής σε τρία χρόνια. Ποιος ο απολογισμός του; Τι καμμένη γη και χρέη και κουραφέξαλα...και κολοκύθια τούμπανα. Πήρε τη χώρα στο σημείο α και την άφησε εκεί ακριβώς που ήταν το 2004. Για να μην πω ότι πήγε και πίσω. Η Ελλάδα πρέπει να κάνει βήματα προς τα εμπρός. Που είναι αυτά;

    Και κάτι τελευταίο. 1974-1981 ΝΔ 1990-1993 ΝΔ 2004-2007 ΝΔ εκτός από την είσοδο στην ΕΟΚ τι έχει να επιδείξει η συντηρητική παράταξη; Τίποτα. Ας κάνει κάτι αξιομνημόνευτο πρώτα και μετά βλέπουμε.

    ReplyDelete
  3. Επί Κωστάκη την τελευταία τριετία βάλαμε την Ελλάδα μπροστά, και τους νταβάδες από πίσω...

    ReplyDelete
  4. Το φαινόμενο Γενιά των 700 έχει εισαχθεί στη δημόσια συζήτηση. Ωραία. Τι κάνουμε από εδώ και πέρα? Αναμασάμε τα λόγια της δήθεν αριστεράς? Επιτρέπουμε το αόρατο χέρι του δήθεν φιλελεύθερου 'μοντέλου' του κέντρου και της δεξιάς?Τι έχουν να μας πούνε οι πολιτικοί αρχηγοί? Τι θέσεις παίρνουν, τι πράξεις δεσμεύονται ότι θα πραγματοποιήσουν από τη Δευτέρα, για την προάσπιση του μέλλοντος της γενιάς μας, για την εξασφάλιση της διαγενεακής δικαιοσύνης?

    ReplyDelete
  5. Ο Κωστάκης παραδέχθηκε 3,5 χρόνια μετά ότι δε γνώριζε τη διοίκηση. Έφαγε, πάχυνε, αλλά πώς λειτουργεί η Δημόσια Διοίκηση δεν έμαθε.

    ReplyDelete
  6. Κωστάκη εμφάνισες έλλειμμα 8% (με την περίφημη απογραφή του αρχιμαφιόζου Αλογοσκούφη) που σε 2 χρόνια ως διά 'μαγείας', με μηδενική παραγωγή και αυξημένες δαπάνες, έγινε ξανά 2.5% (217.000 προσλήψεις σχεδόν όλες στο δημόσιο... ε... με συγχωρείτε ... ΔΕΚΟ τις λέμε τώρα). Ποιο ήταν άραγε το σωστό και ποιο το ψεύτικο νούμερο??

    ReplyDelete
  7. Τους φόρους της Εκκλησίας τι θα τους κάνουμε τελικά ρε παιδιά? Θα τους χαρίσουμε?

    ReplyDelete
  8. Κωστάκη είσαι και πολύ Μακεδονομάχος. Τι πρωθυπουργός και ιστορίες, εσύ θα έπρεπε να παίζεις στους Gladiators, με τον όγκο σου κιόλας? Έκανες εξάσκηση ως πρωθυπουργός.

    ReplyDelete
  9. O Parmenides kanei tin papia.

    ReplyDelete
  10. @ Skalkos

    "Ωστόσο, ο Ρολς μάλλον δεν είχε κατά νου τη παλιομοδίτικη πρόταση της αναδιανομής του πλούτου μέσω φορολόγησης που ικανοποιεί το θυμικό ενός συγκεκριμένου ακροατηρίου με προφανή στόχο, αλλά αντίθετα την άρση των εμποδίων που ορθώνονται απέναντι στους «λιγότερο ευνοημένους» του οικονομικού συστήματος με βάση την «αρχική θέση» τους και όχι τις ψηφοθηρικές προτεραιότητες των πολιτικών κομμάτων."

    ΟΧΙ ΜΑΛΛΟΝ αλλά ΑΣΦΑΛΩΣ ο Rawls ΔΕΝ είχε κατά νου την αναδιανομή του πλούτου μέσα από την φορολόγηση.
    Ο Rawls πίστευε αυτά που είναι αυτονόητα μέσα στην ψυχή του κάθε λογικού, άρα ηθικού ανθρώπου, δλδ ίσες ευκαιρίες για ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ που χωρίς δικιά τους υπαιτιότητα είναι σε μειονοκετική θέση πχ φτωχά παιδιά, άτομα με αναπηρίες, πενόμενοι υπέργηροι κοκ.

    Υποχρεούμαι ηθικά, είτε ως ιδιώτης, δλδ ως μέλος της κοινωνίας των πολιτών, αλλά και μέσω φόρων, να "υιοθετήσω οικονομικά" το φτωχό παιδί, να του παράσχω άριστους βρεφοβηπιακούς σταθμούς, ολοήμερα νηπιαγωγεία, καλά σχολεία, τροφή, ένδυση, οπτικοακουστικά μέσα, πρόσβαση από νωρίς στην τεχνολογία, κινηματογράφο, θέατρο, sports (εξιαρουμένου του εκμαυλιστικού της ανθρώπινης ψυχής ποδοσφαίρου) κλπ κλπ. Και ίδίως αν είναι παιδί της οικονομικής μεταναστευτικής μειονότητας.
    Αλλά ουδεμιά έχω υποχρέωση να λυπηθώ τον ηλίθιο γιό του χουριάτ΄ που πήγε σε τριτοκλασάτο οιονεί πανεπιστήμιο της Αγγλίας και έγινε "διοικητής επιχειρήσεων" και τώρα δηλώνει άνεργος, ενώ δεν είναι άνεργος αλλά ΑΕΡΓΟΣ, αφού μπορεί αλλά αρνείται να γίνει ταξιτζής, υδραυλικός κλπ (και που θα πέθαινε στο τάληρο αν γινόταν) διότι "δεν αρμόζει" κατά τον πατερούλη Ανδρέα τα παιδιά των Ελλήνων, καθότι αριστοκράτες, να δουλεύουν χειρωνακτικώς!
    Κι αυτό διότι ουδείς δάσκαλος μίλησε στα παιδιά για τον Ησίοδο και το Ησιόδειον άροτρο, δλδ ότι ουδείς άνθρωπος μπορεί να ολοκληρωθεί αν δεν είναι συγχρόνως εργάτης του πνεύματος ΚΑΙ χειρώναξ.

    Αυτός ο τελευταίος, ΔΕΝ θα φάει τα λεφτά των κόπων μου και αν τολμήσει το ΠΑΣΟΚ να μου φάει τα κόπια μου για να τα δώσει στον τεμπέλη θα τους κόψω τη καρωτίδα με κονσερβοκούτι.
    Συγγνώμη που παραφέρθηκα, αλλά έπρεπε να το βγάλω.
    Ελεος πιά με τον παρασιτισμό!

    ReplyDelete
  11. Contrat social είναι να βοηθήσεις ένα φτωχό παιδί να αναπτύξει στο maximum τις ικανότητές του, ώστε όχι μόνο να γίνει μια μέρα παραγωγικό άτομο, αλλά και για να ΜΗΝ νομιμοποιηθεί ποτέ να ισχυρισθεί ότι είναι bum εξ αιτίας του "συστήματος".

    ReplyDelete
  12. Σκάλκο να είσαι στην πρώτη Αθηνών θα σε ψηφίσω μονοσταυρία!
    Εχεις το λόγο μου

    ReplyDelete
  13. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  14. POPULISM-> ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ -> ΠΑΣΟΚ

    POPULISM-> LOSS of PERSONAL FREEDOM
    POPULISM->LOSS of ECONOMIC FREEDOM
    POPULISM-> ΠΑΣΟΚ -> Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

    ReplyDelete
  15. LIBERALISM-> EQUAL OPPORTUNITY TO ALL

    BUT

    NO FREE RIDES!!!!

    ReplyDelete
  16. Σην Ελλάδα δεν κυβερνάει η ΝΔ ούτε ο Κλαραμανλής.
    Στην Ελλάδα τις βαλίτσες τις έκλεψαν οι εξής:
    1-Ο δικομματισμός.
    2-Το πολιτικό σύστημα.
    3-Η μεταπολίτευση.
    4-Ο παρεοκρατικός καπιταλισμός.
    5-Η κακή ερμηνεία του Ρώλς.
    6-Ο Σημιτική διαπλοκή.
    7-Ο ανεφάρμοστος φιλελευθερισμός.
    8-Οι παθογένειες του συστήματος.
    9-Ο "ηλίθιος γυιός του χωριάτη που τόλμησε να πάει στην Αγγλία να σπουδάσει"αντί να γίνει ταξιτζής.
    10-Η ανώριμη κοινωνία.
    11-Ο κοπρολαός.
    12-Η Φώφη.

    ReplyDelete
  17. Και μη ξεχνάμε ότι,σύμφωνα με το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και τις άλλες Δημοκρατικές δυνάμεις της Αριστεράς,η Ελλάδα βρίσκεται υπο Αμερικανική κατοχή.
    Ο δε Τσίπρας φόρεσε το αμπέχονο-prada(αυτά το αμπέχονα κάτι μου θυμίζουν!)και ετοιμάζεται, παίρνοντας εντολή απο το Γλέζο, να ανέβει στην Ακρόπολη για να υποστείλλει τη σημαία του κατακτητή.
    Η Ελλάδα δε,όντας η ίδια υπο κατοχή,εξαπέλυσε ιμπεριαλιστικούς πολέμους κατά του Ιράκ και του Αφγανιστάν.Στο τελευταίο,ως γνωστόν και σύμφωνα πάντα με το κ. Τσίπρα,η Ελλάδα διατηρεί και στρατεύματα κατοχής.

    ReplyDelete
  18. επειδή το ποιηματάκι σου μας έχει πρήξει τα ούμπαλα ή για να σου το πούμε γαλλιστί "τιου με λεζ α γκονφλέ", θα φάει ένα σβησηματάκι. Το έχεις βάλει 15 χιλιάδες φορές. Έλεος.

    ReplyDelete
  19. Πως να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ και η Σταλινική Αριστερά όταν αυτό το κόμμα οδήγησε την Ελλάδα,υπο τη καθοδήγηση τού πρωθυπυργού-αρχιερέα της διαπλοκής,σε κατακτητικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή;

    ReplyDelete
  20. Παρμενίδη έχεις δίκιο να αγανακτείς με τις γενικού τύπου συστημικές αναφορές οι οποίες συμψηφίζουν και εξομοιώνουν τους πάντες με τα πάντα.

    Δεν είναι όλοι το ίδιο. Εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι για τους κουμπάρους και τις βαλίτσες φταίει ο δικομματισμός. Για όλα αυτά τα σκάνδαλα προφανώς υπάρχουν κάποιοι που είναι πολιτικά και νομικά υπεύθυνοι. Και σίγουρα δεν είναι οι της προηγούμενης διακυβέρνησης ούτε είναι το σύστημα γενικά κι αόριστα. Είναι η κυβέρνηση ΝΔ.

    Εμείς αυτό που λέμε και επιχειρούμε να προβάλουμε ως θέση είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές οι οποίες είναι προβληματικές, προέρχονται μέσα από την ίδια την κοινωνία (κοινωνία συνενοχής) και ως εκ τούτου αναπόφευκτα τέμνουν όλους τους πολιτικούς χώρους οριζόντια.

    Αυτές οι συμπεριφορές, -όπως πχ να κάνεις αναδρομικές χαριστικές ρυθμίσεις σε ημετέρους, να χαρίζεις φόρους και εισφορές, να δίνεις τις επενδύσεις στη δικιά σου παρέα, να δίνεις πριμ στους διοικητές των ταμείων για υπερεργασία όταν είναι αναποτελεσματικοί στη δουλειά τους-όλα αυτά συνδέονται με την πολιτική κουλτούρα μιας ολόκληρης γενιάς, χαρακτηρίζουν μια ιστορική περίδο και όχι μόνο αφορούν τη δήθεν αριστερά αλλά μερικώς πηγάζουν από την ηγεμονία του αριστερού δήθεν σε όλο το φάσμα της πολιτικής.

    ReplyDelete
  21. Εντάξει κ.Τσίπρα. Και η κατοχή της Ελλάδας απο τους Αμερικανούς και οι κατακτητικοί πόλεμοι της Ελλάδας στη Μέση Ανατολή, μπορούν να λυθούν, έστω με την αναμενόμενη σε μιά δυό μέρες πρότασή σας για παραπομπή στο διεθνές Δικαστήριο της Χάγης του υπευθύνου για εγκλήματα πολέμου πρώην Πρωθυπουργού.
    Ομως τον αλαζονικό μικρομεγαλισμό σας και τον διαφαινόμενο πολιτικό τσογλανισμό σας(τηλεοπτικό προς το παρόν) ποιός ΣΥΡΙΖΑ ΝΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΕΧΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΕΞΕΙ;

    ReplyDelete
  22. Συνεπώς Λευτεριά από τη Μεταπολίτευση, ανάμεσα σε άλλα = και Απαλλαγή από την ηγεμονία του Αριστερού Δήθεν

    ReplyDelete
  23. Vive la génération précaire.Vive le fainéantisme.Vive le 'NE RIEN FAIRE'.Nous devons tous rester chez nous et attendre qu'une bonne chance se présente et l'attraper. Nos parents n'ont plus de raison à s'inquiéter.Ils nous soignent,ils font tout pour qu'on ne reste tapis et voilà:On a la PRéTENTION DE DEMANDER D'ARGENT ALORS QU'ON OUBLIE UN SIMPLE GESTE:SORTIR DE LA MAISON,TROUVER UN EMPLOI AVEC ,
    N'IMPORT QUEL SALAIRE ET NOUS LAISSER DANS NÖTRE TRANQUILLITé ENFIN,TAS D'IMPUDENTS,INSIPIDES ET CEGETISTES.

    PIGé INUTILES?

    PS:Dimanche prochain,je voterai Caramanlis car j'en ai marre de bosser pour payer des gens à rester chez eux à ne rien faire.

    Les gens honnêtes sont les bienvenus.
    Les gens malhonnêtes dégagent et je ne pars pas 'en guerre'!

    ReplyDelete
  24. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=5354&subid=2&pubid=131842

    Με σύγκρουση ή με πειθώ;

    Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου

    Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η χώρα χρειάζεται τομές, αλλαγές, μεταρρυθμίσεις -πέστε το όπως θέλετε- που όχι μόνο έχουν «ωριμάσει», αλλά κοντεύουν να σαπίσουν... Για να γίνουν, όμως, χρειάζεται μια ευρύτερη κοινωνική (μακάρι και πολιτική) συναίνεση. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς πειθώ και με αντίθετους τους κοινωνικούς εταίρους.

    Οσοι «οραματίζονται» μεταρρυθμίσεις με «συγκρούσεις» και κοινωνική ταραχή, εμπνεόμενοι από έναν «πολιτικό βοναπαρτισμό», είναι βαθιά νυχτωμένοι...

    Στις προηγούμενες εκλογές, η ελληνική κοινωνία έδωσε στον Καραμανλή μια ευρύχωρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που για πολλούς αναλυτές είχε και «στρατηγικά χαρακτηριστικά».

    Δυστυχώς, όμως, μέσα σε τριάμισι χρόνια εξανεμίσθηκε! Σπαταλήθηκε χωρίς κανένα σημαντικό πλεονέκτημα για τον τόπο. Εφθάρησαν ανεπανόρθωτα τόσο η κυβέρνηση όσο εντέλει και ο Καραμανλής! Η «ηγεμονία» που είχε αναλώθηκε. Ενώ είχε ευρύχωρη αυτοδυναμία, τώρα την... εκβιάζει! Χωρίς να είναι σίγουρο όχι μόνο αν θα την πάρει, αλλά ακόμα και αν θα έρθει πρώτο κόμμα... Διαπιστώνει επίσης ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι δεν υπάρχουν όροι ευρύτερης πολιτικής συνεργασίας, ενώ η κοινωνική συναίνεση για τη ΝΔ είναι ήδη όνειρο θερινής νυκτός. Διασπάθισαν ακόμα και την ευρύτερη «κοινωνική ανοχή», που τα πρώτα δύο χρόνια της «νέας διακυβέρνησης» ο ελληνικός λαός τούς παρείχε απλόχερα. Το ερώτημα είναι σαφές:

    Με αυτές τις προϋποθέσεις, ακόμα κι αν (υπόθεση εργασίας) κέρδιζε τις εκλογές η ΝΔ, μπορεί κανείς να πιστέψει ότι η χώρα θα μπορούσε να... περπατήσει και να πάει μπροστά; Αντίθετα, ο κ. Παπανδρέου θέτει σε προτεραιότητα (και ορθώς) μια ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση, ακόμα και αν είναι νικητής των εκλογών με αυτοδυναμία, αντιλαμβανόμενος ότι το εύρος των νέων αλλαγών που έχει ανάγκη ο τόπος χρειάζεται πολύ ευρύτερο και ισχυρό πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο.

    Το διακηρύσσει από τώρα, προεκλογικά, σε υψηλούς τόνους, παρότι ο εκλογικός πυρετός δεν βοηθάει... Ομως διατυπώνει, στην ουσία, μια πρόταση «ηγεμονίας» με πειθώ και συναίνεση, που έχει ανάγκη ο τόπος για να πάει μπροστά. Αυτό το στοιχείο η ΝΔ το είχε, αλλά το απώλεσε.

    Μόνο ο Παπανδρέου τώρα μπορεί να το «συγκροτήσει» και να δώσει μια νέα πνοή για τη χώρα. Είναι ένα στοιχείο που πρέπει να αξιολογήσει ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος. Καλώς ή κακώς, «η νέα κοινωνική και πολιτική συναίνεση», που χρειαζόμαστε για να πάει ο τόπος μπροστά, δεν συγκροτείται πια από τον «ήπιο Καραμανλή», αλλά από τον... «οξύ και πολωτικό» Παπανδρέου! Η ειρωνεία της συγκυρίας...

    ReplyDelete
  25. Ο Π.Δ.Παναγιώτου έπιασε κυριολεκτικά το ταύρο από τα κέρατα σχετικά με την επόμενη μέρα.

    ReplyDelete
  26. Κωστάκη εμφάνισες έλλειμμα 8% (με την περίφημη απογραφή του αρχιμαφιόζου Αλογοσκούφη) που σε 2 χρόνια ως διά 'μαγείας', με μηδενική παραγωγή και αυξημένες δαπάνες, έγινε ξανά 2.5% (217.000 προσλήψεις σχεδόν όλες στο δημόσιο... ε... με συγχωρείτε ... ΔΕΚΟ τις λέμε τώρα). Ποιο ήταν άραγε το σωστό και ποιο το ψεύτικο νούμερο??

    Άσε δε τα μαγειρέματα με το ΑΕΠ που ξαφνικά η Ελλάδα βρέθηκε 25% πλουσιότερη... Εκτίμηση για το πόσο θα μας στοιχίσει; 600 εκατομμύρια δολάρια κατά το CNN. Και ούτε πήραμε την πρωτιά στη λίστα με τις "101 Dumbest Moments in Business": διαβάστε για τα κατορθώματα της κυβέρνησης

    ReplyDelete
  27. http://www.tovimadaily.gr/Article.aspx?d=20070912&nid=5958900

    Ελλάς Ελλήνων Σημαιοφόρων

    Γιάννης Πρετεντέρης

    Πριν από μερικούς μήνες, η Γαλλία είχε προεδρικές εκλογές. Είχα γράψει τότε ότι μπροστά στον Σαρκοζί και τη Σεγκολέν οι δικοί μας φαντάζουν σαν τιτάνες της πολιτικής. Οφείλω τώρα να ομολογήσω το λάθος μου. Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν περίμενα μια τόσο ρηχή, προσχηματική και ανούσια προεκλογική αντιπαράθεση. Ποτέ δεν περίμενα, δηλαδή, μια αντιπαράθεση όπως αυτή που ζούμε εδώ και τρεισήμισι εβδομάδες.

    Προχθές το βράδυ παρακολουθούσα τον Πρωθυπουργό να μιλάει στο Ηράκλειο. Το μεγάλο εύρημα της ομιλίας του ήταν ότι κάλεσε τους συγκεντρωμένους να βάλουν στην άκρη τα κομματικά λάβαρα και «να υψώσουν την ελληνική σημαία». Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά. Τίποτα ευφυέστερο δεν βρήκε να πει πέντε εικοσιτετράωρα πριν από τις εκλογές; Για ποιο πράγμα είναι άραγε υποψήφιος και ζητάει να σηκώσουμε τις σημαίες; Για Πρωθυπουργός ή για διάδοχος του Ρεχάγκελ ;

    Εχω παρακολουθήσει αρκετές προεκλογικές εκστρατείες σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Σε πολλές από αυτές εκδηλώθηκαν φαινόμενα πατριδοκαπηλίας και εθνικοφροσύνης. Ποτέ, όμως, δεν συνάντησα Πρωθυπουργό που να πολιτεύεται ως σημαιοφόρος. Και ούτε άκουσα πολιτικό αρχηγό κόμματος εξουσίας, δεξιού ή αριστερού, να υποδύεται τόσο απροκάλυπτα τον μονοπωλιακό εκφραστή του έθνους. Αν κάποιος το επιχειρούσε, υποθέτω θα τους έπιαναν τα γέλια.

    Διότι δεν είναι μόνο η σημαία. Είναι και η απουσία όλων των άλλων. Ο έλληνας ψηφοφόρος, κατά τον απερχόμενο Πρωθυπουργό, μπορεί να μη γνωρίζει τι θα συμβεί με τον ΦΠΑ, μπορεί να μην έχει σχολικά βιβλία για τα παιδιά του, μπορεί να τρέμει η ψυχή του αν πιάσει φωτιά στο διπλανό οικοδομικό τετράγωνο, αλλά καλείται τουλάχιστον να σηκώνει τη σημαία.

    Ηβασική ιδέα δεν είναι κακή. Αντε να τη σηκώσουμε τη σημαία. Αλλά δεν αρκεί. Διότι το ζητούμενο δεν είναι να πουλάμε πατριωτισμό στα μπαλκόνια, αλλά να καθιστούμε με συγκεκριμένες πράξεις αυτόν τον λαό υπερήφανο για την πατρίδα του και τη σημαία που την εκφράζει.

    Ποιες είναι οι πράξεις αυτές; Η οικονομική απογραφή; Οι υποκλοπές; Οι ζαρντινιέρες; Τα ομόλογα; Τα καμένα δάση; Οι ασύμμετρες απειλές; Τι από όλα αυτά κατέστησε τον μέσο έλληνα υπερήφανο για την πατρίδα του; Και για τι άλλο να βγει στους δρόμους με τη γαλανόλευκη; Για τη Γιουροβίζιον; Για τον Ρεχάγκελ; Για τον Παπαλουκά;

    Δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση. Αλλά αν κατάλαβα καλά αυτό που ενδιαφέρει τον Πρωθυπουργό δεν είναι να ψάξει απαντήσεις. Αλλά να βρει σημαιοφόρους.

    ReplyDelete
  28. Δήμαρχος Ζακύνθου.
    ΕΥΗΠΟΛΗΠΤΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ της ΝΔ.
    Εκλεψε μόνο 16 εκατ.ευρώ.
    Οποια πέτρα και αν σηκώσεις απο κάτω θα τους βρείς.

    ReplyDelete
  29. ΔΕΝ τα έκλεψε ο Δήμαρχος,καθότι ευπόληπτο στέλεχος της ΝΔ,ως φυσικό πρόσωπο.
    Τα έκλεψε ο δικομματισμός και το πολιτικό σύστημα.

    ReplyDelete
  30. Και βεβαίως ο Δήμαρχος "έπαθε" έμφραγμα,καθότι ευηπόληπτο στέλεχος της ΝΔ,και μπήκε στη σουίτα του Νοσοκομείου,καθότι ευπόληπτο στέλεχος της ΝΔ,να μην είναι στο ίδιο κελί,καθότι ευπόληπτο στέλεχος της ΝΔ, με τον ΑΛΒΑΝΌ με τον οποίο πυρπόλησαν ΜΑΖΊ το λογιστήριο του Δήμου.

    ReplyDelete
  31. "Συνεπώς Λευτεριά από τη Μεταπολίτευση, ανάμεσα σε άλλα = και Απαλλαγή από την ηγεμονία του Αριστερού Δήθεν"

    Πέστα μεγάλε, γιατί έχουμε χάσει τη μπάλα σε τούτη την έρμη τη χώρα.

    ReplyDelete
  32. TA NEA

    [ ΑΙΧΜΕΣ ]
    Ασυμμετρία

    Του Παύλου Τσίμα

    ΤΗΝ ΩΡΑ που ο κ. Καραμανλής εξηγούσε στον Ν. Χατζηνικολάου πως τα «αναφαίρετα» (sic) κριτήρια σχηματισμού και της νέας κυβέρνησής του θα είναι τα ίδια («κριτήρια αξιοκρατικά και η προσωπική εκτίμηση για το ποιος μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά σε κάθε τομέα»), ο ασύμμετρος κ. Πολύδωρας επιβεβαίωνε τον Πρωθυπουργό του, προσφέροντας στο φιλοθεάμον κοινό μια νέα, επαυξημένη, βελτιωμένη και μη λοβοτομημένη αστυνομική αφήγηση του δράματος με τις πυρκαγιές του θέρους.
    Σύμφωνα με αυτήν, κάθε φορά που η κυβέρνηση σκεπτόταν ενδομύχως, εξήγγελλε δημοσίως ή ξεκινούσε εκλογές, κάποιοι σατανικοί τύποι έκαιγαν κάτι- την Πάρνηθα, την Πεντέλη, τον Μοριά. Ή, το αντίθετο: Κάθε φορά που κάποια φωτιά έκαιγε, ανενόχλητη, ένα δάσος, κάποιοι σατανικοί τύποι σκέφτονταν (μόνον) εκλογές. Στοιχειώδες, αγαπητέ Γουότσον...

    ReplyDelete
  33. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_66_12/09/2007_240942

    Πέρα από τους μύθους

    Του Αλεξη Παπαχελα

    Λίγα 24ωρα απομένουν έως τις εκλογές και δεν συναντά κανείς, πουθενά, ιδιαίτερο ενθουσιασμό και πάθος. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση τις προάλλες η συζήτηση με ένα παραδοσιακό ψηφοφόρο ενός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων. «Ο δικός σου πάει καλά», του είπα και εκείνος μου απάντησε: «Ε, και λοιπόν, το θέμα είναι τι θα γίνει την επόμενη ημέρα...»

    Μέσα σε αυτό το σκηνικό κατήφειας και χαμηλών προσδοκιών, ο σκεπτόμενος Ελληνας προσπαθεί να πιαστεί από κάπου. Ο Ελληνας θέλει τα είδωλά του και ένα εθνικό παραμύθι για να πιστέψει σε κάτι. Κάθε βράδυ όμως η τηλεόραση, καλώς ή κακώς, τα «λιώνει» όλα και του δημιουργεί μία απελπιστική αίσθηση οικειότητος απέναντι στους ηγέτες του. Δεν είναι εύκολο να αντέξει κανένας μύθος στο σημερινό καμίνι της πολιτικής, που βράζει από τα «πρωινάδικα» μέχρι αργά το βράδυ.

    Πρέπει όμως κάποια στιγμή να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε, τι είναι αυτό που μας λείπει. Μας λείπουν τα μεγάλα λόγια; Πάσχουμε από νοσταλγία για μιαν άλλη εποχή, μας έχει καταλάβει ένας ρομαντισμός για τους μύθους της μεταπολίτευσης; Δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα έναν Aνδρέα Παπανδρέου, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής πολλές από τις μεγάλες παθογένειες της κοινωνίας οφείλονται στη δική του διακυβέρνηση. Χωρίς αμφιβολία κατάργησε τον χωροφύλακα από την πολιτική ζωή και έβαλε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας «μέσα στο παιχνίδι». Από την άλλη, δεν πρόσθεσε ένα λιθαράκι στην υποδομή της χώρας, έφτιαξε μια κοινωνική συνείδηση που δικαιολογεί το λάδωμα ως μέσο αναδιανομής εισοδήματος και άφησε ένα κράτος πίσω του χωρίς σπονδυλική στήλη. Είναι όμως «μεγάλος» στο μυαλό πολλών και συχνά ακούμε από κεντροαριστερούς και άλλους ψηφοφόρους τη γνωστή φράση: «Α, ρε ένας Ανδρέας χρειαζόταν τώρα».

    Εχουμε, και στα δύο κόμματα, πολλούς μικρούς Ανδρέες, φτηνές «κινέζικες» απομιμήσεις. Δεν τολμούν όμως να πάρουν καν τα ρίσκα που πήρε εκείνος. Ποιος, για παράδειγμα, τολμάει σήμερα να γκρεμίσει ένα υπάρχον κόμμα και να το ξαναφτιάξει όπως θέλει;

    Εχουμε μπουχτίσει σε αυτή τη χώρα από «χαρισματικούς ηγέτες» και από μύθους. Η χώρα, δόξα σοι ο Θεός, δεν απειλείται από κανέναν ιδιαιτέρως, έχει μπει από καιρό σε μια ευρωπαϊκή ρότα και αναζητεί έναν πρωθυπουργό ο οποίος στην πράξη είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας κυβέρνησης με εντεταλμένους συμβούλους σε κάθε υπουργείο. Και όπως κάθε διευθύνων σύμβουλος καλείται να κάνει τα κλασικά: να αναπτύξει τη χώρα, να φροντίζει να μην κλέβουν οι κάτω απ’ αυτόν, να διαχειρίζεται επαρκώς κρίσεις εξωτερικής πολιτικής ή δημόσιας ασφάλειας. Δεν ζητάμε πολλά στην εποχή μας. Θέλουμε περισσότερους ανθρώπους χαμηλών τόνων, που κάνουν τη δουλειά τους με μεράκι και αισθάνονται ένα χρέος απέναντι στην κοινωνία και σε αυτούς που τους ψήφισαν. Την επόμενη Κυριακή θα έχουμε την ευκαιρία να διαλέξουμε τέτοιους υποψήφιους σε όλα τα κόμματα. Αρκεί να σκεφθούμε ρεαλιστικά, όχι για τον «σωτήρα» που θα θέλαμε να μας βγάλει από τη μετριότητά μας αλλά για το ποιος μπορεί με το μέτρο του, τη δουλειά του και το ήθος του να λύσει απολύτως πρακτικά προβλήματα πέρα από μύθους και παραμύθια.

    ReplyDelete
  34. Κι όμως δε θέλουμε ένα διαχειριστή απλό, ένα διευθύνοντα σύμβουλο που παθητικά και με χαμηλούς τόνους θα τρέξει την 'επιχείριση Ελλάδα'.

    Το όραμα είναι ζωτικής σημασίας. Η πολιτική βούληση επίσης.

    Τα προβλήματα της Ελλάδας είναι διαχρονικά, ξεκάθαρα, μεγάλα, με έναν οριζόντιο παράγοντα κοινωνικής συνενοχής να συγκαλύπτει όλες αυτές τις ανωμαλίες.

    Οι λύσεις, έστω και ίσως περισσότερο πολύπλοκες λόγω της κοινωνικής συνενοχής, είναι εφικτές και πολλαπλές.

    Ο διαχειριστής θα δώσει λύσεις βραχυπρόθεσμες στα 6 θέματα που μαστίζουν τη χώρα μας. Η κοινωνία μας όμως πλέον έχει υπερωριμάσει, σαν ένα σαπισμένο φρούτο. Έχει φτάσει τόσο πάτο που σχεδόν είναι αδύνατον να ξελασπώσει τα πόδια της και να τρέξει στους ρυθμούς που επιτάσσει η σημερινή πραγματικότητα.

    Γιαυτό ακριβώς το λόγο, πέρα από τους μύθους, χρειαζόμαστε όραμα και πολιτική βούληση.

    ReplyDelete
  35. Το πρόβλημα με την εφαρμογή γενικά των μεταρρυθμίσεων, είναι πως η κοινωνία μας έχει μετατραπεί σε κοινωνία μηδενικού ρίσκου. Κι αυτό αντανακλάται άμεσα στην ιδιοσυγκρασία των κομμάτων μας αλλά και στις αποφάσεις που λαμβάνουν.

    Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αποδεδειγμένα αδυνατούν να δράσουν ικανοποιητικά μέσα σε συνθήκες υψηλού ρίσκου και πίεσης σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων τους. Από τη διαχείριση εθνικών κρίσεων μέχρι και την οικονομία, κανείς τους δεν είναι διατεθειμένος πολιτικά να ρισκάρει μια «σύγκρουση», ακόμα και να μπλοφάρει με αυτήν την προοπτική ώστε να επιτύχει τους στόχους που θέτει.

    Π.χ. στην τελευταία μεγάλη κρίση με τις φωτιές, η πυροσβεστική μάλλον κατόπιν πολιτικών εντολών, αντί να ρισκάρει επιχειρησιακά ως όφειλε, και ίσως να χάσει έτσι κάποια χωριά, σώζοντας όμως όλα τα υπόλοιπα, προτίμησε να διασπείρει τις δυνάμεις της για να δώσει την ψευδή αίσθηση της ασφάλειας μέσα από την παρουσία της παντού. Δεν υπήρξε καμιά ιεράρχηση στόχων και δεν εφαρμόσανε το χρυσό κανόνα της οικονομίας δυνάμεων. Το αποτέλεσμα ήταν η πυροσβεστική και να μην φαίνεται πουθενά εξαιτίας του μεγέθους και του αριθμού των πυρκαγιών, αλλά και επιχειρησιακά να μην είναι κατ΄ αυτόν τον τρόπο αποτελεσματική.
    Ο φόβος του πολιτικού κόστους από την κρίση, διαμόρφωσε τις επιχειρησιακές τους ενέργειες στο να δράσουνε με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Η παραπάνω αντίληψη επέβαλλε την παρουσία της πυροσβεστικής παντού (και πουθενά). Το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών ήταν η μέγιστη δυνατή καταστροφή για τη χώρα.

    Όταν εκ προοιμίου απεμπολούν την προοπτική της προσφυγής τους σε «σύγκρουση» και άρα να λάβουν ένα λογικό ρίσκο, τότε αυτομάτως γίνονται ευάλωτοι σε πιέσεις τρίτων οι οποίοι δεν απεμπολούν αυτήν την προοπτική, είτε αυτές είναι συντεχνίες, είτε κοινωνικές ομάδες, είτε ακόμα και τρίτες χώρες.

    Για να υπάρξει δυναμική μεταρρυθμίσεων μέσα σε μια κοινωνία πρέπει να υπάρξει ευρεία λαϊκή συναίνεση ως προς τη χρησιμότητά τους. Αλλά όταν φτάσει η ώρα της εφαρμογής τους και η κοινωνία πολωθεί ξανά, τότε οι μεταρρυθμιστές πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν το ρίσκο της σύγκρουσης.
    Και χωρίς ένα λογικό ρίσκο δεν υπάρχει πολιτική, υπάρχει μόνο η σεμνή και ταπεινή διαχείριση.

    ReplyDelete
  36. Παρμενίδη συμφωνούμε ότι ο ΓΑΠ είναι πολιτικός του μέλλοντος.

    Είναι πολιτικός με όραμα και αξίζει μία ευκαιρία.

    Θα μπορέσει να ανανεώσει όμως το κόμμα του? Θα βρει την υποστήριξη που δε βρήκε ο Σημίτης?

    ReplyDelete
  37. Καρκαγιάννης:"Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΠΝΙΚΤΙΚΗ...."


    Ακατάσχετη Πασοκολογία.Με μπόλικη κινδυνολογία, ως προς τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ.
    Σας υπενθυμίζω κ.Καρκαγιάννη ότι δεν κυβερνά το ΠΑΣΟΚ αλλά η ΝΔ.
    Μια κουβέντα,έστω, για τα πεπραγμένα της,για το ύφος και ήθος της κυβέρνησής της,θα μας βοηθούσε και μας να διδαχθο
    ύμε απ'τη σοφία σας.
    Το γεγονός και μόνο ότι μετά από τριάμισι χρόνια είμαστε σε μια, σχεδόν,αποπνικτική κατάσταση,όπως λέτε, δεν είναι ευθύνη των κυβερνόντων;
    Γιατί η Ελλάδα μετά από μια τετραετία είναι "σχεδόν αποπνικτική";
    Μήπως συμβάλλετε και σείς,σ'αυτό το άρθρο,με την ακατάσχετη Πασοκολογία σας να μη μπορουμε να δούμε καθαρά μέσα από τη καπνίλα;

    ReplyDelete
  38. Τις τελευταίες ημέρες η ακατάσχετη παροχολογία, τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, η έλλειψη κάθε είδους ουσιαστικού διαλόγου για τα προβλήματα της χώρας δείχνουν πιά ξεκάθαρα με ποιούς όρους γίνεται το πολιτικό παιγνίδι στην Ελλάδα του 2007.

    Κυρίες και κύριοι της Γ700. Πλανάστε πλάνην οικτρά αν νομίζετε πως το πρόβλημα της γενιάς των 700 ευρώ αντιμετωπίζεται απλά με την παρέμβαση (ή ενημέρωση) της (επιεικώς ιδιόμορφης) ελληνικής κοινωνίας και των πολιτικών σχηματισμών της χώρας. Οι δυνάμεις που έχουν οδηγήσει στο φαινόμενο Γ700 είναι οι ίδιες δυνάμεις που κρατούν τη χώρα δέσμια του παρελθόντος και είναι τόσο βαθιά ριζωμένες που απαιτούνται ισχυρά σοκ, πέρα κι έξω από αυτές, για να τις κλονίσουν.

    Κυρίες και κύριοι. Όποιος νέος άνθρωπος της Γ700 ασφυκτιά έχει μία εύκολη και με πολλαπλά μηνύματα λύση: την αναζήτηση της ψυχικής και επαγγελματικής του ηρεμίας και γαλήνης εκτός Ελλάδας, αρνούμενος να υποταχθεί, να συμβιβαστεί, να νομιμοποιήσει ή να εξυπηρετήσει τη ντόπια πραγματικότητα. Χωρίς πλήρη απεξάρτηση από τη ντόπια καθημερινότητα, θεωρώ πως το καλύτερο που μπορεί να πετύχει η Γ700 είναι να συμμετέχει σαν μιά ακόμη παρέα στον 'παρεοκρατικό καπιταλισμό' που περιγράφεται στο άρθρο. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, οι προοπτικές δεν θα είναι οι καλύτερες δυνατές.

    Τολμήστε και προχωρήστε σε ουσιαστική ρήξη.

    ReplyDelete
  39. @Anonymous
    "http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_12/09/2007_240849

    Αναξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ

    Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη"

    Mα όλοι πιά με αντιγράφουν!
    Πρωτοτυπείσθε λιγάκι
    Παρμενίδη επέστρεψα λαύρος με καλές ειδήσεις!

    ReplyDelete