Tuesday, May 15, 2007

Ασφαλής Ασφάλιση: Ατζέντα G700

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία σε βάρος της νέας γενιάς από την άρνηση της Κυβέρνησης, των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των συνδικάτων να προωθήσουν μια ουσιαστική και σε βάθος μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού μας συστήματος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος της νέας γενιάς από τη διαχρονική και κατά συρροή καταλήστευση των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων από την ίδια τη διοίκησή τους εν γνώσει της εκάστοτε Κυβέρνησης και εν αγνοία των ασφαλισμένων.

Οι νέοι έχοντας μόλις μπει στην αγορά εργασίας καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα ενός προβληματικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, είτε καταβάλλοντας υψηλότερες εισφορές είτε αποδεχόμενοι για τον εαυτό τους χειρότερους ασφαλιστικούς όρους σε σχέση με τους γονείς τους.

Το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες των νέων εδώ και αρκετά χρόνια δε μπορεί να συνεχιστεί στο διηνεκές. Απαιτούμε επιτέλους δικαιοσύνη και ουσιαστική αλληλεγγύη εκ μέρους της γενιάς των μεσηλίκων που σήμερα συγκροτεί την πολιτική, οικονομική και συνδικαλιστική ελίτ της χώρας.

Τους καλούμε όλους να αναλογιστούν το εξής απλό: πόσο θ’ αντέξει να πληρώνει τα σπασμένα μια γενιά η οποία φθίνει αριθμητικά ενώ ταυτόχρονα υποαπασχολείται συστηματικά;

Είναι κατά την άποψή μας επιτακτική ανάγκη να προβούμε επιτέλους σε μια ουσιαστική και σε βάθος μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού μας συστήματος με πυξίδα την κοινή λογική.

Ποια είναι αυτή η μεταρρύθμιση και τι περιλαμβάνει;

1. Ένα ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ταμείο για όλους τους Έλληνες

Προτείνουμε τη σταδιακή συγχώνευση όλων των ταμείων κοινωνικών ασφαλίσεων σε ένα συνταξιοδοτικό ταμείο για όλους τους Έλληνες, με ενιαία νομοθεσία, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όλοι οι ασφαλισμένοι θα έχουν τα ίδια ασφαλιστικά δικαιώματα και τις ίδιες ασφαλιστικές υποχρεώσεις.

Όλοι γνωρίζουμε, και το επιβεβαιώνουν και οι Εκθέσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, ότι το ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης εμπεριέχει τις περισσότερες και μεγαλύτερες ανισότητες τόσο μεταξύ των ταμείων per se όσο και μεταξύ των ασφαλισμένων.

Η πραγματικότητα αυτή αντανακλάται στις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ κορυφαίων κοινωνικών ταμείων, όπως το ΙΚΑ, τα συνταξιοδοτικά ταμεία των ΔΕΚΟ, των Τραπεζών και του Δημοσίου, και οφείλεται στη διαχρονική συσσώρευση επιμέρους ρυθμίσεων καθώς και την ενσωμάτωση κανόνων ειδικής συνταξιοδοτικής μεταχείρισης για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων.

Η πρόταση για ένα συνταξιοδοτικό ταμείο για όλους τους Έλληνες, εκτός από δίκαιη, είναι και οικονομικά ορθολογική, διότι απορροφά το σύνολο των κοινωνικών πόρων που διαθέτουν τα ασφαλιστικά ταμεία και δημιουργεί έναν ενιαίο «εθνικό κουμπαρά» για τη χρηματοδοτική στήριξη των συντάξεων.

Η πρόταση για ένα συνταξιοδοτικό ταμείο για όλους τους Έλληνες, αν και αρχικά φαντάζει ριζοσπαστική και ανέφικτη, παρόλα αυτά διαθέτει κοινό έδαφος τόσο με τη λογική του νόμου Ρέππα, σύμφωνα με τον οποίο ενθαρρύνεται η συγχώνευση ομοειδών ασφαλιστικών φορέων, όσο και με την ιδέα που διέρρευσε πρόσφατα από πλευράς Κυβέρνησης για κοινή διοίκηση σε όλα τα ταμεία.

2. ΕΛΕΥΘΕΡΗ έξοδος από την εργασία με ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΥΣ όρους.

Είναι ευρέως γνωστό, αν και όχι ευρέως αποδεκτό, ότι η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης έχει οριακή επίδραση ως προς την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος. Συνεπώς δεν αποτελεί λύση.

Αυτό δεν αποτελεί δική μας αυθαίρετη διαπίστωση. Το λένε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι στις απόψεις και το μέγεθος τους οργανισμοί, όπως χαρακτηριστικά είναι ο ΟΟΣΑ από τη μία και η ΓΣΕΕ με την ΠΟ.ΠΟ.Κ.Π. από την άλλη.

Κατά την άποψή μας, άποψη την οποία διατυπώνουν τόσο τα συνδικάτα όσο και οι εγχώριοι ασφαλιστικοί οργανισμοί, στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει πρόβλημα χαμηλού ορίου συνταξιοδότησης, αλλά χαμηλού χρόνου ασφάλισης.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΠΟ.ΠΟ.Κ.Π. το 48% όσων συνταξιοδοτήθηκαν το 2003 έχουν ασφαλιστικό χρόνο μικρότερο από 20 έτη. Ταυτόχρονα συνεχίζει να αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων με μειωμένη σύνταξη, με αποτέλεσμα την περαιτέρω επιδείνωση της σχέσης ασφαλισμένων – συνταξιούχων. Για το 2005 ο αριθμός αυτής της κατηγορίας των συνταξιοδοτηθέντων από κάθε Ταμείο φαίνεται να αυξάνεται σημαντικά σε σχέση με το 2004. Μάλιστα σε ορισμένα Ταμεία του ευρύτερου Δημόσιου τομέα φθάνει και το 70%.

Είναι η τρίτη φορά που ζούμε αυτό το φαινόμενο μέσα στα τελευταία 15 χρόνια. Οι δυο προηγούμενοι περίοδοι με μεγάλη αύξηση του αριθμού συνταξιοδοτήσεων ήταν μεταξύ 1990-1992 και 1997-1998.

Παράλληλα πρέπει να επισημανθεί ότι εάν οι συντάξεις όσων φεύγουν νωρίς είχαν υπολογιστεί με ανταποδοτικό τρόπο ή με όρους κεφαλαιοποίησης, θα έπρεπε το ποσό της σύνταξης να είναι στο 60% περίπου των σημερινών καταβαλλόμενων συντάξεων.

Η άποψή μας είναι σαφής.

Όταν καυτηριάζουμε τη γενιά των μεσηλίκων, και λέμε ότι είναι άδικη ως προς τη διαχείριση του ασφαλιστικού απέναντι στις επόμενες γενιές, καυτηριάζουμε ακριβώς αυτό το φαινόμενο της αποσύνδεσης του εργασιακού βίου από τον ασφαλιστικό βίο, αποσύνδεση η οποία συμβαίνει είτε μέσω της εκτεταμένης εισφοροδιαφυγής είτε μέσω της μαύρης εργασίας.

Ταυτόχρονα καυτηριάζουμε τη συμπεριφορά πολλών συμπολιτών μας οι οποίοι παρά το γεγονός ότι διαθέτουν μικρό χρόνο ασφάλισης, επειδή για χρόνια δούλευαν μαύροι ή δεν πλήρωναν εισφορές, σήμερα θέλουν και απαιτούν να λάβουν δυσανάλογα μεγάλη σύνταξη από το κοινωνικό σύνολο: από το 60% που θα τους αναλογούσε με βάση τις εισφορές που έχουν καταβάλει θέλουν τώρα να αμείβονται με το 80%.

Προτείνουμε συνεπώς να ταυτιστεί ο ασφαλιστικός βίος με τον εργασιακό βίο του κάθε εργαζόμενου γεγονός το οποίο προϋποθέτει πολιτικές πάταξης της εκτεταμένης διαφυγής εισφορών, που την περίπτωση του ΙΚΑ φτάνει το 12% των ετήσιων καταβαλλόμενων εισφορών, και αποδόμηση της βιομηχανίας των μειωμένων συντάξεων.

Επιπρόσθετα κι εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί προτείνουμε να θεσπιστεί η δυνατότητα ελεύθερης εξόδου από την εργασία με πλήρως ανταποδοτικές συντάξεις. Φεύγεις νωρίς; Παίρνεις αυτά που σου αναλογούν. Μένεις; Πριμοδοτείσαι γι’ αυτό.

Τι θα γίνει όμως με όσους για λόγους οικονομικής ή βιολογικής αδυναμίας δεν κατάφεραν να ενταχθούν στον βασικό κορμό του συνταξιοδοτικού συστήματος;

3. ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ της Πολιτικής Πρόνοιας από την Κοινωνική Ασφάλιση

Η κάλυψη των αναγκών ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού όπως είναι οι ομογενείς, οι επαναπατρισθέντες, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι κοκ, είναι μια υποχρέωση της Πολιτείας, η οποία σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μεταφέρθηκε στα Ταμεία, χωρίς την ανάλογη χρηματοδότηση από την πλευρά του κράτους.

Εάν επιχειρήσουμε μια ανάλυση των στοιχείων του Κοινωνικού και του Κρατικού Προϋπολογισμού θα διαπιστώσουμε ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα επιβαρύνεται σημαντικά με παροχές καθαρά προνοιακού χαρακτήρα. Τέτοιες παροχές είναι οι βασικές συντάξεις του Ο.Γ.Α., το προνοιακό μέρος των κατώτατων ορίων συντάξεων και πολλά επιδόματα, τα οποία δεν είναι ανταποδοτικές παροχές ασφάλισης.

Ο συνυπολογισμός στις δαπάνες της Κοινωνικής Ασφάλισης των δαπανών προνοιακού χαρακτήρα, οι οποίες στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης χρηματοδοτούνται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, δημιουργεί παράλληλα μια πλασματική εικόνα για τις συνολικές δαπάνες του συστήματος προς τα Ταμεία, αλλά και για την επιβάρυνση του Κράτους. Από το ύψος των 9-10 περίπου δις ευρώ με τα οποία επιχορηγούνται τα Ταμεία τα μισά και παραπάνω αντιστοιχούν σε παροχές προνοιακού χαρακτήρα.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ κατά την άποψή μας ο σαφής ουσιαστικός και λογιστικός διαχωρισμός Προνοιακών και Ασφαλιστικών παροχών προκειμένου να μην υπάρχει η μεγάλη αυτή σύγχυση με τις υποχρεώσεις του Κράτους, αλλά και τις δημοσιονομικές επιβαρύνσεις για το Ασφαλιστικό.

4. ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ του τομέα της Υγείας

Στα πλαίσια της παραπάνω λογικής, δηλαδή του διαχωρισμού Προνοιακών και Ασφαλιστικών δαπανών, θεωρούμε ότι πρέπει να πάμε κι ένα βήμα παραπέρα.

Πρέπει να διαχωριστεί η ασφάλιση υγείας από την ασφάλιση γήρατος. Η διαχείριση των δαπανών υγείας στα πλαίσια του κλάδου υγείας των κοινωνικών ταμείων δεν επαρκεί.

Η χρηματοδότηση της υγείας από την Κοινωνική Ασφάλιση (Ταμεία) είναι:

  • Αναποτελεσματική με χαμηλή ανταπόδοση
  • Άνιση – επιβαρύνει την εργασία χωρίς όφελος
  • Κακή για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας – αυξάνει το κόστος της εργασίας

Τα Ταμεία Υγείας είναι παρωχημένα απομεινάρια μίας κοινωνίας και οικονομίας που δεν υπάρχει πια.

Ταυτόχρονα αδυνατούν να ελέγξουν τις δαπάνες της υγείας οι οποίες αυξήθηκαν κατά 78,5% από το 2000 στο 2005. Σημειωτέον η αύξηση των κατώτατων ορίων συντάξεων ήταν μόλις 21,5%.

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Τι σημαίνει αποσύνδεση στην περίπτωση της υγείας;

Ως προς το σκέλος των ταμείων και του ασφαλιστικού, το οποίο συζητάμε, σημαίνει

  • σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που αναλογούν στην περίθαλψη και ανάληψη της κάλυψης από το δημόσιο μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.
  • Ενσωμάτωση των νοσηλευτικών και νοσοκομειακών υποδομών των Ταμείων στο ΕΣΥ.

Η άποψή μας είναι σαφής. Η δημόσια υγεία πρέπει να «δημοσιοποιηθεί» πλήρως γεγονός το οποίο συνεπάγεται ότι χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και εγγυάται ότι οι πολίτες καλύπτονται ισότιμα με βάση τη λογική ότι είναι άνθρωποι οι οποίοι κατοικούν στην Ελλάδα και όχι στη βάση του ασφαλιστικού ταμείου στο οποίο ανήκουν.

5. ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ – όχι κυβερνητικά παιχνίδια με το σύστημα ασφάλισης

Κατά το παρελθόν τα ασφαλιστικά ταμεία χρησιμοποιήθηκαν από την εκάστοτε Κυβέρνηση ως προέκταση του κρατικού κουμπαρά. Ουσιαστικά λειτούργησαν ως εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης του ελληνικού μεταπολιτευτικού αναπτυξιακού μοντέλου και ως πηγές άντλησης χρήματος για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.

Τα Ταμεία και το ασφαλιστικό σύστημα γενικότερα κλήθηκαν σε μια σειρά από περιπτώσεις να πληρώσουν

  • προγράμματα «εξυγίανσης» των ΔΕΚΟ και των τραπεζών,
  • την διεύρυνση της απασχόλησης σε άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω
  • την πριμοδότηση με πλασματικά χρόνια για διάφορες ομάδες, όπως στρατιωτικούς, αστυνομικούς κ.λ.π. προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν σε ηλικίες 45 ή 50 ετών.

Το ίδιο γίνεται με τις εισφοροαπαλλαγές και τις διάφορες αναδρομικές εκπτώσεις που αποφασίζονται κεντρικά σε σχέση με υποχρεώσεις πολλών ομάδων επιχειρήσεων.

Πρόσφατα, αγοράζοντας με μαζικό τρόπο «δομημένα ομόλογα», τα χρήματα των ταμείων χρησιμοποιήθηκαν με διπλό σκοπό: πρώτον ως πηγές χρηματοδότησης του δημοσίου χρέους και δεύτερον ως μέσα νομότυπου πλουτισμού διάφορων παραγόντων της αγοράς και του κράτους.

Σήμερα όλοι οι Έλληνες είναι παρόντες, φυσικά ή νοητά, στη μεγάλη κοινωνική διαμαρτυρία για το σκάνδαλο των ομολόγων. Είμαστε κι εμείς εκεί. Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι «φέρτε πίσω τα λεφτά μας». Αυτό όμως δεν αρκεί. Σήμερα με δεδομένες τις έντονες εσωτερικές ανισότητες του ασφαλιστικού συστήματος, και τις πιέσεις που τίθενται λόγω της όξυνσης του δημογραφικού προβλήματος, τίθεται επιτακτικά η ανάγκη για μια ουσιαστική ασφαλιστική μεταρρύθμιση προς όφελος της νέας γενιάς. Ασφαλιστική μεταρρύθμιση τώρα. Σιγουριά για το μέλλον!






25 comments:

  1. Ωραιο αρθρο πως ακριβως ομως προτινεις τον διαχωρισμο κοινωνικης ασφαλισης απο τον τομεα προνοιας?

    ReplyDelete
  2. Μηπως θα μπορουσες να φτιαξεις κατι για να βλεπουμε σε ποια blog υπηρξε comment ποιο προσφατα

    ReplyDelete
  3. Συμφωνῶ ἀπόλυτα μὲ τὴν παραπάνω ἀνάλυση καὶ νομίζω ὅτι οἱ προτάσεις εἶναι αὐτονόητες.

    ReplyDelete
  4. @ Αντώνης Πολιτάκης

    1. Η προνοιακή πολιτική (επιδόματα κ.ο. συντάξεων κοκ) να διεξάγεται από το δημόσιο με πόρους του κρατικού προϋπολογισμού, χωρίς να επιβαρύνει τις δαπάνες και των ισολογισμό των συνταξιοδοτικών ταμείων, χωρίς ουσιαστικά να φορτώνει με υψηλές εισφορές τους εργαζόμενους όπως κάνει τώρα. Υπενθυμίζουμε ότι η επιβάρυνση του μέσου εισοδήματος στην Ελλάδα από εισφορές είναι 35%, από τις υψηλότερες στην ΕΕ και τον ΟΟΣΑ (εκεί είναι γύρω στο 27%). Αντιθέτως η φορολογική επιβάρυνση του μέσου εισοδήματος είναι μόλις 4,5% από τις χαμηλότερες στην ΕΕ και τις χώρες του ΟΟΣΑ αντίστοιχα (εκεί είναι 14,5%).

    2. Ο κλάδος της υγείας τόσο ως προς τις υλικές υποδομές (πχ ιατρεία ΤΕΒΕ, κλινικές ΙΚΑ κλπ) όσο και ως προς τις πληρωμές (νοσοκομειακή περίθαλψη, πρωτοβάθμια υγεία που δεν έχουμε και την πληρώνουν τα ταμεία με επισκέψεις των ασθενών σε ιδιώτες γιατρούς κοκ) να ενταχθεί στο ΕΣΥ και τον κρατικό προϋπολογισμό αντίστοιχα και να λειτουργεί ισότιμα για όλους του πολίτες πάνω στη λογική ότι είναι άνθρωποι που ζουν στη χώρα και όχι πάνω στη λογική ότι έχεις ταμείο δημοσίου είσαι καλά, έχεις ΤΕΒΕ τρέχα γύρευε.

    ReplyDelete
  5. Με το θεμα του ΕΣΥ οπως το προτηνεις συμφωνω. Αν και θα ηθελα να δω ανεξαρτητοποιηση των νοσοκομειων απο το υπουργειο, για καλυτερη δοιηκηση.

    Αλλα φλεγον θεμα ειναι πιστευω το συνταξιοδοτικο για πολλους και διαφορους λογους που εχουμε αναλυση ξανα και ξανα. Εγω πιστευω επιβαλεται η καταργηση των αναγκαστικων κρατικων συνταξεων. Φυσικα επειδη οι παλαιοτερες γενιες δικαιουντε τα χρηματα που εχουν δωσει σε ολο το εργασιακο τους βιος μπορει να δημιουργηθει ενας κρατικος οργανισμος προνοιας ο οποιος θα ικανοποιησει αυτες της γενιες κατευθεια χρηματοδοτουμενος απο τον προυπολογισμο.

    Ετσι το συνταξιοδοτικο δεν επιβαρηνεται συνεχως

    ReplyDelete
  6. Μιλάμε λοιπόν για τι είδους ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ θέλουμε.Από αυτό θα εξαρτηθεί τι είδους ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ θέλουμε και τι είδους ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ θέλουμε.Και να μη ξεχνάμε οτι χωρίς μιά οικονομία που να παράγει και χωρις ένα κράτος δικαίου που να λειτουργεί κανένα κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει όσο καλά και αν το σχεδιάσουμε στο μυαλό μας.Aς θυμηθούμε για λίγο τη ρήση του Clinton:It's the economy stupid!

    ReplyDelete
  7. @ parmenidis

    Δεν τόπε ο Bill Clinton χρυσό μου παιδί, αλλά ο James Carville, o guru προεκλογικής στρατηγικής του Δημοκρατικού Κόμματος, το 1992.

    Ετερον ουδέτερον

    ReplyDelete
  8. ναι γεωργία μου αλλά ποιος θυμάται τώρα τον Carville και ποιος τον Rubin και τα rubinomics τα οποία έμειναν όλα στην ιστορία ως Clinton legacy?

    ReplyDelete
  9. Η G700 πρέπει,κατά τη γνώμη μου, να εστιάσει τη προσοχή της και το ενδιαφέρον της στα εξής:
    1.Στη σχέση κράτους και κοινωνικής ασφάλισης.
    2.Στο πλήρη διαχωρισμό του τομέα της κοινωνικής ασφάλισης από τους τομείς της πρόνοιας και της υγείας.
    Χρειαζόμαστε τρία συστήματα:Ενα ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ,ένα ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗς ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ και ένα ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ πλήρως διαχωρισμένα μεταξύ τους.Τα συστήματα αυτά θα είναι και τα τρία ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ως πρός τη πρόσβαση σε όλους αλλά όχι ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ως προς τη παραγωγή αυτων των υπηρεσιών.Το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ θα είναι αποκεντρωμένο,αυτοδοιηκούμενο και χρηματοδοτούμενο απο κράτος,φορείς,επιχειρήσεις,ιδιώτες,διεθνεις οργανισμούς,Ε.Ενωση και γενικά ανοιχτό σε οποιαδήποτε διαφανή πηγή χρηματοδότησης.Ο εθελοντισμός στο σύστημα αυτό θα παίζει κυρίαρχο ρόλο.
    Το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ θα χρηματοδοτείται απο το κρατος,απο δωρητές, και από "έχοντες και κατέχοντες" χρήστες των υπηρεσιών υγείας.Το κράτος θα είναι και παραγωγός και αγοραστής υπηρεσιών υγείας.Παραγωγοί υπηρεσιών υγείας μπορεί να έιναι όποιοι θέλουν.
    Το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ θα έχει τριμερή χρηματοδότιση με 20% το κράτος και από 40% εργοδότες και εργαζόμενοι.
    Επι πλέον το κράτος αναλαμβάνει καθ'ολοκληρίαν τη βασικη η εθνική σύνταξη για τους ανασφάλιστους.

    ReplyDelete
  10. @Κομφούκιος

    Πιός θυμάται τώρα τον Rubin και τα Rubinomics. Όλα στην ιστορία καταγράφηκαν ως Clintonomics.

    ReplyDelete
  11. ΝΑι ρε παρμενιδη αλλα την γινετε στην περιπτωση που εγω δεν θελω να πληρωνω κοινωνικη ασφαλιση, διοτι τα εξτρα αυτα χρηματα μπορω να τα επενδυσω καλυτερα. Πρωσοπικα θεωρω ενα ιδιωτικο συστημα ασφαλισης θα ηταν ποιο αποδοτικο

    Για το ΕΣΥ ομως ειναι αναγκαιο να ειναι συνχρηματοδοτουμενο απο το κρατος, με τους εργαζομενους να πληρωνουν ενα ποσοστο του μισθου τους αλλα οτι ελειψη υπαρχει να καλυβεται απο το κρατος. Βεβαια πρεπει να αποκεντροθει η λειτουργια των νοσοκομειων για καλυτερη αξιοποιηση των πορων.

    ReplyDelete
  12. @Αντώνης Πόλιτάκης

    Η κοινωνική ασφάλιση πρέπει να είναι υποχρεωτική για όλους και τριμερής ως πρός τη χρηματοδότηση.Ομως τα ασφάλιστρα πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο χαμηλά και να αφήνουν περιθώρεια για εναλλακτικές μορφές ασφάλισης(επικουρικη ασφάλιση,επαγγελματική ασφάλιση,εταιρική ασφάλιση,ατομική ιδιωτική ασφάλιση κοκ).Πρέπει να συνειδοτοποιήσουμε οτι η κοινωνική σύνταξη θα έίναι χαμηλή και δεν θα αρκεί για τη κάλυψη όλων των αναγκών της συνταξιουχικής ζωής.Αυτό σημαίνει ότι επιβάλλεται στο καθένα μας να δημιουργήσει ένα προσωπικό αποταμιευτικό portofolio με βάση τις δικές του ελεύθερες επενδυτικές επιλογές.

    ReplyDelete
  13. Μπορει να ακολουθηθει και τριτος δρομος. Η ασφαλιση να ειναι μεν υποχρεωτικη. Ομως ο καθε εργααζομενος να εχει την δυνατοτητα να επιλεξει το δικο του ταμειο, το οποιο θα ειναι ιδιωτικο και οχι δημοσιο για να μην αλαζει τον τροπο λειτουργιας του κατα πολιτικα συμφεροντα. Υποθετω οτι αυτο εννοεις με τριμερης χρηματοδοτηση. Ιδιωτικος με εργατικο τομεα, και μια Ά χρηματοδοτηση σε περιπτωση ατυχιας του ατομου για συμπληρωση της κατωτατης ασφαλισης.

    ReplyDelete
  14. ελπίζουμε να λύθηκε και το πρόβλημα με το χρώμα των links το οποίο εντοπίστηκε σε προηγούμενα άρθρα. Κάντε ένα τσεκ και πείτε μας.

    ReplyDelete
  15. ασφάλιση; 1 εκ. ελληνες ανασφαλιστοι υπαρχουν, τι λεμε τωρα.

    Στις λυσεις παντως να βαλουμε και την συνεργια ιδιωτικης και κρατικης ασφάλειας;

    ReplyDelete
  16. Φυσικο ειναι να υπαρχουν τοσοι ανασφαλιστοι, αφου τα ασφαλιστρα ειναι εξουθενωτικα. Πρεπει ή να κοψεις απο τα λεφτα που δινεις του εργαζομενου στο χερι.

    Ας μην ξεχναμε οτι οι περισοτερες επειχηρησης δουλευουν με οριακα κερδη. βεβαια υπαρχει και το ποσοστο των καφρων εργοδοτων, αλλα ελπιζω/πιστευω οτι ειναι μειωνοτητα.

    Γιαυτο προτινα μη αναγκαια ασφαλιση ή πολυ χαμηλη. Για να εχει ο εργαζομενος την επιλογη

    ReplyDelete
  17. το ασφαλιστικό σύστημα όπως είναι σήμερα δομημένο και λειτουργεί , ευνοεί την εισφοροδιαφυγή και συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία μαύρης εργασίας και παραοικονομίας. Πρέπει ν'αλλάξει.

    ReplyDelete
  18. αρχικά οι αλλαγές πρέπει να γίνουν με πυξίδα την κοινή λογική. Ποια είναι αυτή;

    ότι δεν μπορεί να έχεις 100 χιλιάδες ταμεία και μικροταμεία διάσπαρτα ανά την επικράτεια

    ότι δεν μπορεί οι διοικήσεις τους να είναι ελεγχόμενες από το κράτος

    ότι δεν μπορεί το σύστημα ασφάλισης να αποτελεί προέκταση του φορολογικού συστήματος

    ότι δεν μπορεί το ασφαλιστικό να αποτελεί μέσο για κυβερνητικά παιχνίδια στην οικονομία , πχ χάρες προς επιχειρήσεις, αναδρομικές ρυθμίσεις, ρουσφέτια κοκ

    ότι δεν μπορεί το κοινωνικό κράτος (πρόνοια και υγεία) να ταυτίζεται με το συνταξιοδοτικό σύστημα

    ότι δεν μπορεί να πληρώνουμε τις υψηλότερες εισφορές στην Ευρώπη και παράλληλα να διαθέτουμε και τις χειρότερες κοινωνικές υπηρεσίες

    ότι δεν μπορεί να μην υπάρχει μια στοιχειώδης ελευθερία επιλογής να επίλεξει ο πολίτης που θέλει να ασφαλιστεί.

    ότι δεν μπορεί να εισφοροδιαφεύγεις μια ζωή ή να πληρώνεις την ελάχιστη ασφαλιστική κατηγορία και να ζητάς το μέγιστο επειδή αποκάλυψες το πραγματικό σου εισόδημα στο τέλος του εργασιακού σου βίου.

    ότι δεν μπορείς να πηδάς τη νέα γενιά φορτώντοντάς της όλα τα σπασμένα και τα κόστη της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης

    ( mr Analytis...say hello to your little friends...)

    ReplyDelete
  19. Δεν θυμαμαι ποιος τοπε αλλα ειναι παραλογο να συμμετεχει το κρατος στη συνταξιοδοτικη ασφαλιση εκτος οταν ειναι εργοδοτης το ιδιο. Δεν θα παμε απο μεγαλο κρατος σε μαγαλυτερο.

    Οι εισφορες στην Ελλαδα ειναι τεραστιες διοτι οι συνταξεις των Ελληνων ειναι μεγαλες, οσο και των Αμερικανων. Οι Αμερικανοι, βεβαια, πληρωνουν μονο 8% (μεχρι εισοδημα 60,000 δολλαριων)και περιπου 16% ο εργοδοτης στην Social Security Administration αλλα τελικα καταφερνουν να παιρνουν 1000 +/- 200 δολλαρια (κατα μεσο ορο) το μηνα συνταξη επειδη εχουν μεγαλους μισθους.

    Στην Ελλαδα οι εισφορες ειναι μεγαλες ως ποσοστο επι του μισθου ακριβως διοτι οι μισθοι ειναι μικροι οι δε συνταξεις σχεδον ισες με τις Αμερικανικες και δυσαναλογα μεγαλες σε συγκριση με τους μισθους.

    Ο καλυτερος τροπος προσθετης συνταξιοδοτησης, τελικα, ειναι να αναπτυχθει στην Ελλαδα, επι πλεον του υπο κρατικη επιβλεψη σνταξιοδοτικου, κατι αντιστοιχο με το Αμερικανικο 401Κ, οπου ο εργαζομενος εισφερει μεχρι 12% επι του μισθου του (ποσο που δεν φορολογειται οσο συσσωρευεται) στο οποιο (12%) συμμετεχει και ο εργοδοτης - μεχρι το 5% κατα 1:1 και απο 5-7%κατα 0.5:1, με αλλα λογια η μηνιαια συνολικη εισφορα μπορει να φθασει το 18% συνυπολογιζομενων των εισφορων του εργοδοτου. Ας σημειωθει οτι το 401Κ δεν ειναι υποχρεωτικο για τον εργαζομενο. Οταν ομως ο εργαζομενος το επιλεξει (και σε ποσοστο επισης της επιλογης του) τοτε ο εργοδοτης συμμετεχει στα αναλογουντα ποσοστα. Βεβαια το 401Κ ΔΕΝ ειναι υποχρεωτικο ουτε για τους εργοδοτες, αλλα ολες οι υπευθυνες επιχειρησεις (συντριπτικη πλειοψηφια) το εχουν υιοθετησει στο πλαισιο καλων εργασιακων σχεσεων.
    Το 401Κ συσσωρευεται σε ειδικους (ασχετους με το κρατος και ασχετους με τις κατ' ιδιαν επιχειρησεις) λογαριασμους που επιβλεπονται και ελεγχονται λογιστικα απο ανεξαρτητες αρχες. Επιβλεψη της επενδυσης (και επιλογη του ρισκου επενδυσης) εχει ο ιδιος ο ασφαλισμενος. Τα ποσοστα ρισκου τα επιλεγει ο ιδιος και μπορει απο μηνα σε μηνα να τα μεταβαλλει αναλογα με το χρηματοοικονομικο κλιμα. Την διαχειριση την κανουν μεγαλοι λογιστικοι η χρηματοοικονομικοι οικοι που ειναι υπολογοι σε ανεξαρτητες αρχες.

    Το Κρατος (στην Ελλαδα) η τελος παντων μια ανεξαρτητη αρχη οφειλει να προστατευει τον εργαζομενο ΚΑΙ να επιτηρει τα Συνατξιοδοτικα Ταμεια ΑΛΛΑ σε ΟΥΔΕΜΙΑ περιπτωση να ΟΡΙΖΕΙ τις Διοικησεις τους. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ.

    Alas Greece continues to be a banana republic, αλλα με ιδιαιτεροτητες. Αυτοι που ελεγχουν και χειραγωγουν ΔΕΝ ειναι μια εδραωμενη, σταθερη, κοινωνικη elite αλλα οι εναλλασσομενοι στην εξουσια ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ, με αλλα λογια "λαουτζικος". Να το πω αλλιως, καθε 10ετια ο μισος λαουτζικος κλεβει τον αλλο μισο.

    ReplyDelete
  20. Δυστυχώς η ρίζα του κακού ειναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα βάζουμε πάντα το προσωπικό καλό (κέρδος) πάνω από το γενικό. Επικρατεί η νοοτροπία ότι όποιος κλέβει από τον δημόσιο κουρβανά δεν κλέβει κανέναν.

    Ως εκ τούτου, υπάρχει άπειρη εισφοροδιαφυγή, η διαχείριση των αποθεματικών είναι άθλια, υπάρχουν τεραστιες μίζες όπου να γυρίσει κανείς και να δει. (Φάρμακα ΙΚΑ, εξοπλισμός ΕΣΥ, ομόλογα ταμείων κλπ)

    Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατό να στήσει κανείς ασφαλιστικό σύστημα

    Δυστυχώς.

    ReplyDelete
  21. Παιδιά κι εγώ θέλω να γίνουμε Αγγλία -γιατί αν δεν κάνω λάθος το βρετανικό σύστημα περιγράφετε- αλλά δεν νομίζω πως είναι κανείς άλλος διατεθειμένος να κάνει κάτι.

    Οι συνάδελφοί μου για παράδειγμα παθαίνουν παράκρουση και μόνο που ακούν πως το προνομιούχο ταμείο τους - που αν δεν κάνω λάθος λαμβάνει και εισφορές υπέρ τρίτων- θα αποροφηθεί από κάποιο μεγαλύτερο.

    Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι με τους οποίους μιλώ καθημερινά θέλουν να βγουν στη σύνταξη όσο το δυνατόν συντομότερα έχοντας εργαστεί όσο το δυνατόν λιγότερα χρόνια.

    Τέλος, η δική μου πρόταση είναι να μην υπάρχει ένα ενιαίο, μειωμένο όριο ηλικίας για τις μητέρες αλλά να μειώνεται για μας το όριο κατά δύο ας πούμε χρόνια για κάθε παιδί που κάνουμε. Τον ελεύθερο χρόνο δεν τον χρειάζομαι στα 50 ή τα 60 όταν η κόρη μου φύγει από το σπίτι αλλά τώρα που είναι μόλις λίγων μηνών!

    ReplyDelete
  22. ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ να δίνετε χρήματα για να αγοράσετε ένα αντικείμενο που θα το χρειαστείτε πολύ αργότερα, κάποιος να σας τα διαχειρίζεται για να τα έχετε διαθέσιμα όταν πρέπει και αυτός ο κάποιος να τα λυμαίνεται, να τα τρώει, να τα χρησιμοποιεί για να περνιέται για πλούσιος και επιτυχημένος, να σας οικτίρει διότι εσείς οι "κακομοίρηδες" είσαστε κλασσικοί...loosers! και τελικά να αποφασίζει αυτός(!) πότε θα πάρετε το προϊόν, άν θα το πάρετε και άν εσείς θελήσετε να σταματήσετε τις πληρωμές σας οποιαδήποτε στιγμή, αλλά πρίν το αποφασίσει αυτός, να μη δικαιούστε να πάρετε τα λεφτά σας και να φύγετε!
    Ποιά απάτη; Για το Εθνικό σύστημα Ασφάλισης μιλάμε...

    ReplyDelete
  23. GIATI DIAMARTIRESTE? KATHE FORA POU GINONTE EKLOGES ME TA TESSERA TREXETE OLOI GIA NA PSIFISETE TOUS AXRISTOUS KE KLEFTES POLITIKANTIDES.KALA SAS KANOUN LIPON. GEORGE GIANOPOULOS.

    ReplyDelete
  24. ME TA MIALA POU EXETE 3 KE 60INTA PREPI NA PERNETE.TORA POU ERXONDE EKLOGES OI POLITIKANTIDES THELOUN DOUDOUKOFOROUS KE XIROKROTITES NA PATE ,ISOS SAS DOSOUN MERIKA PSIXOULA. INE APISTEFTI H KATANTIA TOU ELLINA, NA TON FTINOUN OLI KE NA MIN ANTIDRA. GEORGE GIANNOPOULOS

    ReplyDelete
  25. αλλά τι να κανεις; It's a two party system! Χα χα χα χα!!!!

    Θα τα φάνε και οι μεν και οι δέ

    ReplyDelete