Tuesday, April 17, 2007

G700: Το κίνημα του Διαδικτύου

Από τη Μαρία Δέδε και τη Νάντια Γιαννίρη

Είναι μόλις δυόμισι μήνες που δημιουργήθηκε και στην Ελλάδα ένα blog που αναφέρεται στη γενιά των 700 ευρώ (του βασικού μισθού και των ελάχιστων προοπτικών), αρχικά από μιά ομάδα 7 νεαρών ατόμων που σήμερα συνεχώς διευρύνεται. Το εγχείρημα βρήκε άμεση ανταπόκριση από την κοινωνία.

Μέσα στις τελευταίες 30 ημέρες το blog δέχτηκε 5.600 επισκέψεις. Πολιτικοί, καθηγητές, επιστήμονες έχουν ενδιαφερθεί και έχουν γράψει στο blog.

Η γενιά των 700 ευρώ, ή G700 όπως είθισται να την αποκαλούν στην blogo-σφαιρα είναι, όπως αναφέρουν οι ιδρυτές του blog, μια κίνηση στην οποία συμμετέχουν νέοι ηλικίας 25-35 ετών, που προβληματίζονται έντονα για τη γενιά τους και γι' αυτό που τους επιφυλάσσει το μέλλον.

Πολλοί από αυτούς ξόδεψαν ενέργεια και πολύ κόπο σε σπουδές και μεταπτυχιακά χωρίς να βρίσκουν το ανάλογο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας.

Φιλοδοξία του ελληνικού blog, που έχει πολιτικό αλλά σε καμία περίπτωση κομματικό προσανατολισμό, όπως δηλώνουν, είναι να αποτελέσει ένα διαδραστικό κίνημα του Διαδικτύου (όπως αυτό του Jerome Armstrong και του ελληνικής καταγωγής Markos Mulitsas στις ΗΠΑ). Μέσα από τη συγκέντρωση γνώσης και ανάλογων προβληματισμών που υπάρχουν σε πολλές χώρες να αποτελέσει μια δεξαμενή προβληματισμού και δημόσιας παρέμβασης η οποία θα μπορέσει να δώσει μια ιστορική ταυτότητα στη νέα γενιά και βέβαια, να επεξεργαστεί λύσεις για τα προβλήματά της.

Σε μία νέα πάλη μεταξύ των γενεών, έναν πόλεμο γενεών στη σημερινή πραγματικότητα, αναφέρεται ένας από τους βασικούς εμπνευστές του blog, που μίλησε στην «Ε» (τα στοιχεία του στη διάθεση της εφημερίδας).

«Τίθεται πλέον ζήτημα δικαιοσύνης μεταξύ των γενεών», επισημαίνει. «Η γενιά των σημερινών μεσηλίκων που πέτυχε πολλά και θαυμαστά, ώστε επήλθαν βελτιώσεις τόσο στη δημοκρατία όσο και στην ευημερία, δείχνει να έχει εξαντλήσει τα αποθέματα ιδεών της. Διαθέτει ελάχιστη ενέργεια και επιθυμία να προχωρήσει σε περαιτέρω αλλαγές.

Στην Ελλάδα η γενιά των σημερινών μεσηλίκων που δημιούργησε μια μαζική κοινωνία ευημερίας δεν βασίστηκε σε υγιείς οικονομικές δομές», υποστηρίζει. «Δημιούργησε πολλά χρέη και υποχρεώσεις που κάποιοι, δηλαδή η νέα γενιά, καλούνται να πληρώσουν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων το Ασφαλιστικό». Εδώ, το μήνυμα της γενιάς των 700 ευρώ είναι σαφές: «Φίλοι μεσήλικες, δεν θα πληρώσουμε τα ελλείμματά σας. Από τη μεταπολίτευση δόθηκε μεγάλη βάση στο δημοσιοϋπαλληλικό κράτος. Η ελληνική οικονομία βασίστηκε μέχρι σήμερα σε "οικογενειακού, παραδοσιακού" τύπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων λειτούργησαν με απαρχαιωμένη επιχειρηματική δομή. Χωρίς όραμα μελλοντικής ανάπτυξης. Εδρασαν στηριζόμενες σε κάποια "πακέτα" εργασίας που εξασφάλιζαν από το Δημόσιο ή από προσωπικές γνωριμίες, σε ευρωπαϊκά κονδύλια ή σε αγροτικές επιδοτήσεις, στην παραοικονομία. Χωρίς να επενδύουν σε ανθρώπινο δυναμικό, δίνοντας έμφαση σε δραστηριότητες έντασης εργασίας και επιλέγοντας χαμηλής ειδίκευσης προσωπικό, με στόχο να διεκπεραιώνει εργασίες και όχι να είναι knowledge worker (εξειδικευμένος και με έμφαση στη γνώση).

Από τα κοινά βιώματα που έχουμε οι άνθρωποι του blog, από τον κάτοχο master, τον υδραυλικό, τον γραφίστα, διαπιστώνουμε ότι από τη στιγμή που θα μπούμε στην αγορά εργασίας δεν υπάρχουν δυνατότητες να ελιχθούμε, η αγορά δεν έχει κινητικότητα. Ακόμη, διαπιστώνουμε πως ό,τι κι αν κάνεις δεν βοηθιέται να πάει μπροστά, ούτε καν τίθεται θέμα επιμόρφωσης και αξιοποίησης των εργαζομένων. Το μοντέλο αυτό έληξε.

Μέσα από το blog, στόχος μας είναι να αφυπνίσουμε, να βάλουμε θέματα στο τραπέζι, να μη χρησιμοποιούμε ιδεολογίες του 20ού αιώνα. Ούτε η πάλη μας μπορεί να γίνεται μόνο μέσα από διαδηλώσεις».

Το παραπάνω άρθρο, το οποίο αποτελεί μια παρουσίαση της κίνησης Γενιά των 700 ευρώ (G700), δημοσιεύτηκε από τις δημοσιογράφους, Μαρία Δέδε και Νάντια Γιαννίρη, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία (17 - 4 - 2007), στο πλαίσιο αφιερώματος για το κοινωνικό φαινόμενο της γενιάς των 700 ευρώ.

55 comments:

  1. @ G700

    μπράβο παιδιά

    ReplyDelete
  2. Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  3. Mπράβο για την πρωτοβουλία, μπράβο για τις αλήθειες σας..!

    Είμαι 34 χρονών, έχω 12 χρόνια σπουδών και ζω στο εξωτερικό τα τελευταία 8 χρόνια, γιατί ακριβώς δε θα μπορούσα ποτέ να ζήσω σε αυτή την ομηρία. Η Ελλάδα μετά από πολλες δεκαετίες, σπρώχνει ξανά στην ξενιτιά τα παιδιά της. Μόνο που σήμερα οι "οικονομικοί μετανάστες", εχουμε απο τρια πτυχια...

    ReplyDelete
  4. Συμφωνώ απολύτως.

    ReplyDelete
  5. Πολύ καλή η προσπάθειά σας παιδιά. Θα σας παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον...

    ReplyDelete
  6. Μπράβο παιδιά, πολύ καλή η πρωτοβουλία και ακόμα καλύτερη η σημερινή της προβολή σε μια εφημερίδα, που την έκανε γνωστή και πέρα από στον κόσμο των ηλεκτρονικά αναλφάβητων.

    Ωστόσο θέλω να επισημάνω μερικά πράγματα στα σχόλια.

    Λέει ο σχολιαστής-ένας εκ των εμπνευστών του blog:
    «Η γενιά των σημερινών μεσηλίκων που πέτυχε πολλά και θαυμαστά, ώστε επήλθαν βελτιώσεις τόσο στη δημοκρατία όσο και στην ευημερία, δείχνει να έχει εξαντλήσει τα αποθέματα ιδεών της. Διαθέτει ελάχιστη ενέργεια και επιθυμία να προχωρήσει σε περαιτέρω αλλαγές.”

    Θα ήταν παράλογο να περιμένουν οι σημερινοί νέοι και οποιοσδήποτε άλλος ότι η μεσήλικες θα είναι φορείς νέων ιδεών. Εάν συμβαίνει αυτό σε ελάχιστες περιπτώσεις είναι απλά η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Οι νέες ιδέες ανήκουν στους νέους, που διαθέτουν μεγάλη επιθυμία και την απαιτούμενη ενέργεια για να προχωρήσουν σε περαιτέρω αλλαγές. Αυτό είναι νομοτελειακό και πάντα έτσι συμβαίνει στη διάρκεια της ιστορίας. Ο ίδιος άλλωστε ο σχολιαστής στο τέλος του άρθρου δηλώνει ότι στόχος αυτής της γενιάς είναι να μη χρησιμοποιήσει ιδεολογίες του 20ου αιώνα, άρα παραδέχεται ευθέως ότι η γενιά αυτή είναι αποφασισμένη να βρει και να υλοποιήσει νέες ιδέες.

    Μιλώντας αργότερα ο σχολιαστής αναφέρεται με μάλλον επικριτικό ύφος για την κοινωνία ευημερίας που δημιούργησε η γενιά των σημερινών μεσηλίκων. Φαντάζομαι όμως ότι αντιλαμβάνεται πως εάν αυτή η γενιά δεν είχε δημιουργήσει μία έστω και τόσο κακής ποιότητας ευημερία, το βάρος της δημιουργίας της θα είχε πέσει στην τρέχουσα γενιά των νέων. Ετσι κι αλλιώς η ιστορία δεν γυρίζει πίσω, πάει μόνο μπροστά. Αρα ο δρόμος για βελτίωση είναι ανοιχτός. Νομίζω όμως ότι η μεγάλη πίκρα είναι γιατί ενώ οι σημερινοί μεσήλικες – φαίνεται σε μας ότι – έζησαν καλά, δεν έχουν φτιάξει τα πράγματα τόσο καλά, ώστε να τη βγάλουμε εμείς ζάχαρη, όπως τη βγάζαμε μέχρι τώρα (όσο δηλαδή μέσα από τις τόσο κακές οικονομικές δομές που οι μεσήλικες έφτιαξαν χρηματοδοτούσαν την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, την κατανάλωση μας κλπ).

    Αυτό το σαθρό κοινωνικοοικονομικό τοπίο που παρουσιάζεται ως η αιτία του κακού από τη μεριά του σχολιαστή, δεν είναι τίποτε άλλο από την στρεβλή ανάπτυξη μιας δυτικής χώρας μέσα σε συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια. Ωστόσο δεν καθορίζει μονοσήμαντα και αποκλειστικά την κατάσταση της ελληνικής νεολαίας που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με αυτά των νέων όλου του δυτικού κόσμου και μάλιστα χωρών που η ανάπτυξή τους ήταν πολύ πιο ομαλή και σύμφωνη με τις επιταγές του καπιταλιστικού μοντέλου όπως και αν εφαρμόστηκε αυτό. Πιο κοινωνικό στην Ευρώπη και πιο φιλελεύθερο στις ΗΠΑ. Δεν αναφέρομαι σε άλλο μοντέλο καθώς ο σχολιαστής δεν μου δίνει την εντύπωση ότι βλέπει στο παρελθόν κάτι καλύτερο και προσφορότερο για εξέλιξη.

    Αρα παιδιά ας μην γκρινιάζουμε. Δεν φταίει ο φτωχομπινεδισμός των μεσηλίκων ελλήνων αλλά το σύστημα δημιουργεί αντίστοιχα προβλήματα παντού.

    Και ως εδώ καλά. Κανείς δεν πάει μπροστά αν δεν «διαβάσει» καλά το παρελθόν για να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη στο μέλλον. Αλλά μόνο με κριτική του παρελθόντος και δηλώσεις ότι τα ίδια λάθη – «ιδεολογίες του 20ου αιώνα» - δεν θα επαναληφθούν δουλειά δεν γίνεται. Χρειάζεται ένα νέο όραμα, αλλά και στρατηγική και τακτικές και γω δεν βλέπω κάτι δυνατό να παίζει. Αντίθετα βλέπω τον πάντοτε γόνιμο πόλεμο των γενεών να κινδυνεύει να γίνει μπούμερανγκ με στόχο τη νεολαία.

    Ολη αυτή η κουβέντα για παραχορτασμένους μεσήλικες που υποθήκευσαν τη ζωή της νέας γενιάς μου φαίνεται ύποπτη. Μου μπαίνει στο μυαλό ότι κάποιοι πάνε συντονισμένα να κλέψουν την υποστήριξη των νέων σε νέα μέτρα νεοφιλελεύθερου τύπου, όπως για παράδειγμα ότι «οι γέροι έφτιαξαν για πάρτι τους τις πανάκριβες συντάξεις τους για να τις πληρώσουμε εμείς, άντε λοιπόν να φροντίσουμε από τώρα να τους τις μειώσουμε για να μη χρειαστεί να δουλέψουμε εμείς μέχρι τα 80».
    Η για παράδειγμα αν ισχύει το ότι « οι"οικογενειακού, παραδοσιακού" τύπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων λειτούργησαν με απαρχαιωμένη επιχειρηματική δομή» είναι το κακό, άντε τότε να τα ξεπουλήσουμε όλα και να γίνουμε αναλώσιμοι μάνατζερ σε παγκοσμιοποιημένα mega μαγαζα».
    Διάβασα πολλά posts και βλέπω ότι έδαφος για συζήτηση υπάρχει. Είδα βέβαια και απόψεις από κείνες που με κάνουν να ανατριχιάζω, καθώς εκφράζονται από μερικούς εξαιρετικά επικίνδυνους μεσήλικες, από αυτούς που με σιγουριά μπορώ να πω ότι ανέλαβαν εργολαβικά την υποθήκευση του μέλλοντος όχι μόνο της τρέχουσας νέας γενιάς αλλά και των μελλοντικών μαζί με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των συνομιλήκων τους.
    Δεν είμαι από αυτούς που θα φώναζαν να πετάξουμε έξω τέτοιες απόψεις, αλλά μην τις παίρνουμε και τοις μετρητοίς! Στο κάτω κάτω αν αυτοί εχουν να προτείνουν κάτι καλό έχουν προς το παρόν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Μονο που φοβάμαι ότι με το μαχαίρι καθαρίζουν το πεπόνι, τρώνε την ψίχα και μας μας πετάνε τις πεπονόφλουδες!!!!!

    ReplyDelete
  7. Καλησπέρα! Ανήκω κι εγώ στη συγκεκριμένη γενιά και θλίβομαι περισσότερο, όταν καθημερινά κι εγώ μαζί με άλλους, αντιμετωπίζω τον κοινωνικό αποκλεισμό!
    Γιατί ο αποκλεισμός, ξεκινά μεν από την οικονομική δυνατότητα του καθενός μας, αλλά καταλήγει πάντοτε σε όλες τις μορφές του κοινωνικού μας γίγνεσθαι!
    Από τη δυσκολία του να φτιάξεις οικογένεια σήμερα, μέχρι το πιο απλό πράγμα ...απλό για εκείνους που ήσαν πιο τυχεροί, όχι για εμάς πια!
    Διάβασα το άρθρο στην Ελευθεροτυπία σήμερα, γι'αυτό και ήρθα μια βόλτα από εδώ... ποιήματα γράφω, αλλά σαν άνεργος νομίζω πως μπορώ να συνεισφέρω στο blog!
    Θα σας στείλω επιπλέον, μήνυμα συμμετοχής στο δικό μου blog με τίτλο «Πορφυράδα» που ασχολείται με την σύγχρονη διαδικτυακή λογοτεχνία, για να συμμετάσχετε μαζί με τους φίλους μου.
    Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία!

    Φιλικά, Γιώργος Κόκκινος
    http://porfyrada.blogspot.com/

    ReplyDelete
  8. Με κάλυψε απόλυτα ο Nikos_mattheos@hotmail.com
    Συγχαρητήρια στους δημιουργούς του blog, θα σας διαβάζω συχνά.

    ReplyDelete
  9. Καλόν είναι το διμοσίευμα.
    Ακόμη καλύτεροι όμως, ημείς άπαντες οι g700... Είναι δυνατόν το όνειρον όλων ημών να τερματίζεται εις το όριον της εξελισσόμενης υπαλληλίας;;;;;;; Είναι δυνατόν να περιμένωμεν από τους παντοπώλας να προσλάβουσι Human Resources Manager;;;;
    Όχι! Άνοιξατε επιχειρήσεις, συνεταιρισθείτε και δικαιωθείται! Κι έπειτα, όλοι μαζί να φτιάξουμεν τη χώρα στα δικά μας μέτρα.
    Με αγάπην!

    ReplyDelete
  10. Η Ελληνική οικονομία εξελίσσεται σε "οικονομία της ψυχαγωγίας".Ολη η χώρα και όλοι οι πόροι της μετατρέπονται σε ένα τεράστιο ψυχαγωγικό πάρκο.Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης δεν χρειάζεται "εργάτες της γνώσης" ούτε πτυχιούχους πανεπιστημίων.Η Ελλάδα ως χώρος γνώσης,παιδείας,πολιτισμού,επιστήμης και σύγχρονης τεχνολογίας δεν υπάρχει.Η φιλοδοξία της είναι να γίνει ένα Βαλκάνιο Μονακό.Ολες οι "επενδύσεις" γίνονται γι'αυτό το σκοπό.Θέση θα έχουν μόνο οι κάθε λογής animators!H G700 θα πρέπει να αρνηθεί να μετατραπεί σ'ένα συλλογικό animator.Η λύση είναι μήπως η μαζική ΕΞΟΔΟΣ από τη χώρα;Υπάρχουν κι'αλλού πορτοκαλές που κάνουν πορτοκάλια.

    ReplyDelete
  11. exei bgei mia endiaferousa ek8esh gia to tropo zwhs sthn dania, einai mia fileley8erh xwra pou oloi doulevoun oxi pano apo 37 wres kanw mia sigrisi me ellada mipws k katalavoume ti prepei na ginei
    http://politicsgr.blogspot.com/2007/04/what-makes-danes-happy-comparison-with.html

    an ginete mono aglika giati exo kalesdei k danous na paroun meros

    ReplyDelete
  12. kalitera mpite sto

    http://politicsgr.blogspot.com

    k 8a to vrite prwto prwto.

    ReplyDelete
  13. @ here comes a sun

    Η γενιά μας δεν επιθυμεί να τη βγάλει ζάχαρη επιβαρύνοντας τους μεσήλικες. Αυτό που επιθυμεί είναι συμμετοχή, έκφραση άποψης και συνεργασία.

    Η γενιά των 700 αναγνωρίζει τις ευθύνες της και αποδέχεται ότι την πλασματική ευημερία των μεσηλίκων δεν πρόκειται να τη βιώσει. Κύριοι μεσήλικες, εμείς είμαστε διατεθιμένοι να δουλέψουμε μέχρι τα 80. Είμαστε διατεθιμένοι να επωμιστούμε το όποιο κόστος μεταρρυθμίσεων που μπορούν να αλλάξουν την ποιότητα ζωής μας μακροπρόθεσμα. ΔΕ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ. Είμαστε διατεθιμένοι να αλλάξουμε στάση ζωής και θα το πετύχουμε. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ να αναγνωρίσουμε πρώτα τις ευθύνες μας και μετά τα δικαιώματα μας. Εσείς είστε διατεθιμένοι να επωμιστείτε μέρος της ευθύνης και να συνεργαστείτε? Ή θα συνεχίσετε τις πρόωρες συντάξεις, το δανεισμό και τη μεταβολή των χρεών σας στο δικό μας μέλλον, χωρίς καν να μας λογαριάσετε?

    Επιθυμούμε σύγκλιση απόψεων και συνεργασία. Αν εσείς δεν αποφασίσετε να μας λάβετε υπόψη, τότε η κατεύθυνση είναι μία: ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. Όχι διαδηλώσεις και μολότοφ, αλλά ΕΞΥΠΝΗ ΒΙΑ.

    Η φωνή μας αποκτά δύναμη. Αναλογιστείτε τις ευθύνες σας και συνεργαστείτε μαζί μας.

    ReplyDelete
  14. @ parmenidis

    "Η λύση είναι μήπως η μαζική ΕΞΟΔΟΣ από τη χώρα;Υπάρχουν κι'αλλού πορτοκαλές που κάνουν πορτοκάλια."

    Ο προβληματισμός σου σωστός και δικαιολογημένος. Πολλές φορές οπουδήποτε αλλού εκτός από τον τόπο διαμονής και εργασίας φαντάζει καλύτερος. Πολλές φορές αναλογίστηκα την έξοδο, όπως και οι περισσότεροι συνομίληκοι μου.

    Δεν είναι η λύση όμως. Είναι λάθος να νιώθεις ξένος στην πατρίδα σου. Εδώ θα πολεμήσουμε και θα διεκδικήσουμε το μέλλον μας. Αλλιώς οι φόβοι σου (με τεράστια δόση αλήθειας), φίλε Παρμενίδη, θα γίνουν δυστυχώς πραγματικότητα.

    Γιαυτό εγώ τονίζω όχι έξοδος παιδιών, αλλά ΕΙΣΟΔΟΣ ΙΔΕΩΝ, ΓΝΩΣΗΣ, ΕΥΘΥΝΩΝ.

    ReplyDelete
  15. @ parmenidis
    @ Σουζα το αλογακι

    Ακολούθησα την συμβουλή του παρμενίδη πρίν 25 χρόνια κι' ας είχα στρωμένη κατάσταση στην Ελλάδα - to say the least.
    Γιά μένα, η δουλειά, η δουλειά που με ερεθίζει και με εμπνέει, ήταν ευλογία. ΚΑΙ είμαι ευγνώμων που μ' άφησαν (με το αζημείωτο για πάρτη τους) να κάνω αυτό που με συναρπάζει. Πέρναγε το 12ωρο χωρίς να το καταλάβω, αλλά έτσι πέρασαν και τα χρόνια.

    Εζησα και ζω 8 μήνες το χρόνο σε περιβάλλον που δεν με εμπνέει, αλλά ουδέποτε με ενοχλεί. Αντιθέτως, όταν είμαι στην Ελλάδα και πάω στα βουνά της Αρκαδίας, συναρπάζομαι αλλά και ενοχλούμαι αφάνταστα από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

    Τώρα μ΄έχει πιάσει μανία νάμαι μέσα σε ένα αεροπλάνο διαρκώς και να μη φθάνω στην "Ιθάκη". Συχνά διανύω μέχρι 150,000 πραγματικά μίλια το χρόνο. Αλλιώς πλήττω.

    Αντε τώρα να βρεις άκρη.

    Συνταγές δεν υπάρχουν. Ολα είναι σχετικά.

    ReplyDelete
  16. By the way,
    Εχω πάει στη Δανία και μούρθε να κόψω φλέβες.
    Tέτοιους και τόσους καράβλαχους δεν έχω ματαδεί.

    Κομμάτι πρωτοτυπία, όταν μιλάμε, δεν βλάπτει.

    ReplyDelete
  17. Τα οράματα μεγαλείου που μας τάξανε ήταν μια ψευδαίσθηση. Ο καθημερινός μόχθος σε οποιαδήποτε δουλεία, θα σου εξασφαλίσει τα απαραίτητα για να ζήσεις. Αλλά όχι για να μεγαλουργήσεις όπως ονειρευόσουν. Άρα προχώρα χαλαρά. Αγκάλιασε κάθε δουλειά, σαν το ψωμί που θα σε θρέψει για να ζήσεις. Η ζωή είναι κάτι άλλο. Αυτή να παίρνεις στα σοβαρά και να παίζεις σαν μικρό παιδί με το κάθε τι. Η δουλειά δεν χρειάζεται άγχη και οράματα. Καν’ την απλά και ανώδυνα, με συνέπεια και υπευθυνότητα, χωρίς να δίνεις γη και ύδωρ στον κάθε εργοδότη. Δεν πρόκειται ποτέ να τα πάρεις πίσω. Ένα καλός μισθός στα 55 σου, με μια σειρά προβλημάτων υγείας εξ’ αιτίας της υπερκόπωσης, του άγχους και της έντασης, δεν θα φτάσει ούτε για τους γιατρούς, ούτε για τα φάρμακα. Και αν φτάσει, τι θα σου έχει μείνει για να ζήσεις; Ένα σπασμένο κορμί; Μια κουρασμένη ψυχή; Ένα όνειρο που έγινε εφιάλτης; Όχι. Μπορεί να ονειρευτήκαμε πολύ, και να κουραστήκαμε πολύ πάνω από βιβλία και χαρτιά αλλά αλλάξαμε σαν άνθρωποι. Μάθαμε να σκεφτόμαστε και να αξιολογούμε και δεν λατρεύουμε τυφλά, σαν άβουλα όντα, τον κάθε πολλά υποσχόμενο εργοδότη. Δεν θα του πουλήσουμε την ψυχή μας, γιατί κοπιάσαμε πολύ γι’ αυτήν. Θα την κρατήσουμε καθαρή και άσπιλη και θα δουλέψουμε σαν έλλογα όντα που αγαπούν ακόμα την ζωή και ας κάνουν ότι μπορούν για να την μισήσουμε, και να παραδοθούμε άνευ όρων. Το χρωστάμε αυτό όχι μόνο στους εαυτούς μας που μάτωσαν πάνω από τα βιβλία χρόνια και χρόνια, αλλά και στα παιδιά μας, που πρέπει να τους διδάξουμε με το παράδειγμα μας ότι είναι πιο αξιοπρεπές να δουλεύεις με συνέπεια για 600 ευρώ και ας μην πας στα μπουζούκια το Σάββατο, παρά να πουλήσεις την ψυχή σου για 1000 ευρώ. Το παιδί εξάλλου δεν θα το ταΐσουν τα λίγα ευρώ παραπάνω αλλά η ψυχή σου. Για να μεγαλώσει, χρειάζεται και θέλει τους γονείς του, όχι μια κυρία που θα το κρατά μέχρι τις 9 το βράδυ για να γυρίσουν οι γονείς από το μεροκάματο του πραγματικού τρόμου. Για να έχει γονείς και στα 25 του, να το συμβουλεύσουν και να το στηρίξουν. Όχι να τους έχει φάει το μαύρο χώμα, επειδή η εταιρία συμβούλευε μια αύξηση της παραγωγικότητας.
    Ας πούμε όχι. Όχι στο ξεπούλημα του εαυτού μας. Όχι στον αργό θάνατο με τίμημα λίγα ευρώ παραπάνω και μια θέση στελέχους, σε ότι αφορά το ωράριο αλλά όχι και το μισθό. Όχι στην ατέλειωτη ανεργία, που μας γεμίζει πίκρα και θυμό. Ποτέ δεν θα πάρουμε πίσω όλα όσα θυσιάσαμε για να γίνουμε αυτοί που γίναμε. Ας χαρούμε με αυτό που είμαστε, και ας μην θυσιάσουμε τους εαυτούς για άλλη μια λαμπρή υπόσχεση για ένα ακόμα λαμπρό μέλλον που δεν θα έρθει ποτέ.
    Ο παππούς μου όπως και πολλών άλλων ήταν αγρότης. Δούλευε την γη από το ξημέρωμα, αλλά ποτέ δεν παρακάλεσε κανέναν για δουλειά. Ποτέ δεν θυσίασε την αξιοπρέπεια του, και ποτέ δεν ένιωσε ντροπή για την δουλειά του. Μεγάλωσε τρία παιδιά και πέθανε ήσυχα και ήρεμα πλήρης ημερών στα 82 του. Πόσοι θα φτάσουμε άραγε αυτή την ηλικία; Πόσοι θα δουλεύουμε στα χωράφια μέχρι τα 81; Λίγοι. Και σίγουρα με το να πουλήσουμε τον εαυτό μας στον κάθε εργοδότη για να μας πιει το αίμα, και να μας βαφτίσει στο άγχος και την ανασφάλεια, δεν θα βιώσουμε την ευημερία και μακροημέρευση. Ντροπή είναι να έχουμε μοχθήσει τόσα χρόνια σε θρανία και έδρανα, για να δουλέψουμε 10 ώρες την ημέρα ή και παραπάνω για 800 ευρώ. Ντροπή είναι να πρέπει να λέμε «ευχαριστώ» και «μάλιστα» σε κάθε παράλογη απαίτηση του αφεντικού για να μην χάσουμε την σπουδαία δουλειά. Ντροπή είναι να ζούμε σε έναν διαρκή πανικό για να προλάβουμε όλα όσα «κρίνονται» ότι αποτελούν αρμοδιότητα και ευθύνη μας. Ντροπή είναι να δουλεύουμε για να προλάβουμε προθεσμίες ακόμα και όλη την νύχτα, χωρίς να πάρουμε ούτε μια ώρα υπερωρία. Ντροπή είναι εμείς, που σπουδάσαμε και μάθαμε να δουλεύουμε με το μυαλό μας, να μη το χρησιμοποιούμε για να γίνουμε εμείς ευτυχισμένοι, αλλά για να κάνουμε τον κάθε αιμοδιψή εργοδότη πιο πλούσιο. Δεν είναι ντροπή να δουλεύεις σερβιτόρος. Δεν είναι ντροπή να δουλεύεις ταξιτζής. Δεν είναι ντροπή να δουλεύεις σε σούπερ μάρκετ. Δεν είναι ντροπή να δουλεύεις μπογιατζής. Όλα αυτά τα επαγγέλματα και πολλά άλλα αμείβονται καλύτερα από τις περισσότερες δουλειές που «ονειρευόμαστε», αν κάνει κανείς αναγωγή στην ωριαία αμοιβή.
    Σίγουρα κάνείς δεν σπούδασε για να γίνει ταξιτζής ή οικοδόμος. Θα μπορούσε να το κάνει απ’ ευθείας και να γλιτώσει χρόνο και χρήμα. Αλλά η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ναι στην εταιρία. Ναι στη βιομηχανία. Ναι στις ανώτερες θέσεις που ονειρευόμαστε. Αλλά με μέτρο. Ναι, να δουλέψεις μια και δυο και πέντε μέρες πολλές ώρες για να προλάβεις μια προθεσμία. Ακόμα ακόμα και χωρίς υπερωρίες. Αλλά όχι κάθε μέρα, του κάθε μήνα, του κάθε χρόνου, να είσαι πάντα στο +10 ώρες, σε ρυθμό πολυβόλου και να τρέχεις χωρίς να φτάνεις. Όλοι εμείς πρέπει να πούμε: «ΑΡΚΕΤΑ». Γιατί αν κανείς δεν δουλέψει έτσι, τότε στο τέλος κανείς δεν θα μας ζητήσει να δουλέψουμε έτσι. Γιατί δεν πρέπει ένας να κάνει την δουλειά τριών ανθρώπων. Θαύματα δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη. Αλλά ας γίνει μια αρχή. Ας σεβαστούμε τον εαυτό μας και τους κόπους μας, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Ας πούμε «όχι» στην εθελούσια υποδούλωση στην οποία μας καλούν. Ας πούμε «ναι» στην δουλειά για την ζωή. Όχι στην ζωή για την δουλειά. Εξάλλου σπουδάσαμε για μια καλύτερη ζωή. Ας προσπαθήσουμε να την ζήσουμε.

    ReplyDelete
  18. Φίλες και Φίλοι bloggers,

    ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια καθώς και για τη συμμετοχή σας στη συζήτηση η οποία διεξάγεται στο blog της Γενιάς των 700 ευρώ με αφορμή το δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας.

    ReplyDelete
  19. @ here comes a sun

    ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.

    Μία παρατήρηση.

    1. είπες:
    "Οι νέες ιδέες ανήκουν στους νέους, που διαθέτουν μεγάλη επιθυμία και την απαιτούμενη ενέργεια για να προχωρήσουν σε περαιτέρω αλλαγές. Αυτό είναι νομοτελειακό και πάντα έτσι συμβαίνει στη διάρκεια της ιστορίας".

    Η ιστορική εμπειρία ανά τους αιώνες δείχνει ότι υπάρχουν "ΝΕΟΙ-ΝΕΟΙ και ΝΕΟΙ-ΓΕΡΟΙ" (θα γράψουμε και σχετικό post).

    Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, αυτό είναι πασιφανές. Πολλοί Έλληνες νέοι στήνουν κ*λο. Δεν αμφισβητούν. Ακόμα και σε θέματα ηθών και ηθικής (τα μοναδικά στα οποία οι νέοι είναι συνήθως πιο ελύθεροι) είναι ιδιαίτερα συντηρητικοί. Παράλληλα όμως παρατηρούμε να γιγαντώνεται η κοινωνία της παραβατικότητας, στο πλαίσιο μιας οικονομίας της ψυχαγωγίας που λέει παρακάτω κι ο parmenidis.

    Αμφισβήτηση δεν είναι να κουνάς μια παλιά σημαία σαν το σοσιαλισμό, τον αντι-νεοφιλελευθερισμό, το φιλελευθερισμό, τον κομμουνισμό ή τον αναρχισμό.

    Αυτό δεν λέει τίποτα πλέον.

    Αμφισβήτηση είναι να επιζητάς να βελτιωθούν τα πράγματα μέσα από την αλλαγή-ανατροπή μιας status quo κατάστασης.

    Θα το τολμήσουμε;

    ReplyDelete
  20. @ goas

    είπες:

    "Είναι δυνατόν το όνειρον όλων ημών να τερματίζεται εις το όριον της εξελισσόμενης υπαλληλίας;;;;;;; Είναι δυνατόν να περιμένωμεν από τους παντοπώλας να προσλάβουσι Human Resources Manager;;;;"

    χα χα χα χα

    ReplyDelete
  21. @ σούζα τ' αλογάκι

    συμφωνούμε

    ReplyDelete
  22. @ γιώργος_κ

    σου στείλαμε email είμαστε σε επαφή.

    ReplyDelete
  23. @ parmenidis

    είπες:
    "Η Ελλάδα ως χώρος γνώσης,παιδείας,πολιτισμού,επιστήμης και σύγχρονης τεχνολογίας δεν υπάρχει.Η φιλοδοξία της είναι να γίνει ένα Βαλκάνιο Μονακό.Ολες οι "επενδύσεις" γίνονται γι'αυτό το σκοπό.Θέση θα έχουν μόνο οι κάθε λογής animators!H G700 θα πρέπει να αρνηθεί να μετατραπεί σ'ένα συλλογικό animator".

    συμφωνούμε, αλλά θα μείνουμε μέσα στη χώρα να το παλέψουμε

    ReplyDelete
  24. @ politics and free thinking

    ευχαριστούμε για την έρευνα. θα τη διαβάσουμε και θα επανέρθουμε.

    Η Δανία έχει τεράστιο ενδιαφέρον γιατί λειτουργεί με απόλυτη επιτυχία το μοντέλο του flexicurity (ευελιξία με ασφάλεια στην αγορά εργασίας).

    Βέβαια όπως είπε κι ο κομφούκιος είναι τρομέρα βαρετή χώρα. Έτσι λένε και κάποιοι από εμάς που έχουν πάει.

    ReplyDelete
  25. Προς καμία παρεξήγηση, οι νέοι Έλληνες ταξιδεύουμε λιγότερο απόλους τους Ευρωπαίους στο εξωτερικό, αλλά το χειρότερο απόλα είναι ότι όταν φτάνουμε εκεί αρνούμαστε να μάθουμε από την κουλτούρα, τη στάση ζωής, τη νοοτροπία της εκάστοτε χώρας. Η ΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ για να ανοίξουμε τα μάτια μας. Το ζήτημα είναι όμως τα θετικά ερεθίσματα που ο καθένας μας παίρνει από έξω να τα μετατρέψει σε δημιουργία, αλλαγή και πρόοδο όταν επιστρέφει στην Ελλάδα.

    ReplyDelete
  26. hi

    στη δανία τι παίζει; σε απολυει οποτε θελει, αλλα παιρνεις ενα επιδομα ισο με το 80% του μισ8ου και το κρατος σε πληρωνει να πας να σπουδασεις κατι που εχει ζητηση, π.χ. αν εχεις πτυχιο ανεργιες οπως εδω οι φιλολογοι πας 3-4 χρονια σε ενα ιδιωτικο πανεπιστημιο ή κολεγιο και παιρνεις πτυχιο σε i.t και αμεσως βρισκεις και δουλεια. Δεν υπαρχει σιγουρη δουλεια στην Δανια αλλα αν απολυθεις βρισκεις αμεσως δουλεια.

    Το flexicurity είναι το μέλλον και μαλιστα εκει το 70% ειναι συνδικαλιστες, και σωστοι οχι οπως εδω τα λαμογια της ΑΔΕΔΥ ΚΑΙ ΓΣΕΕ που κοιτανε μονο συντεχνιες και το δημοσιο. Βεβαια προυποθεση σε ολα αυτα ειναι η καταργηση της μονιμοτητας στο δημοσιο και η μειωση του προσωπικου που δουλευει εκει.

    ReplyDelete
  27. Μπράβο παιδιά, εξαιρετική πρωτοβουλία. Καλή δύναμη.

    ReplyDelete
  28. @ kostas

    ουμανιστικού περιεχομένου το post σου, με αρκετή δόση ρεαλισμού.

    ReplyDelete
  29. @Κομφούκιος

    Τα βουνά της Αρκαδίας,του Ολύμπου,της Πίνδου...όπου και να πάμε θα τα "κουβαλάμε" μαζί μας.Είναι οι μύθοι μας,οι θρύλοι μας,οι θεοί μας,οι Μούσες μας.Είναι τα παιδικά μας βιώματα.Είναι οι μνήμες που έχει η ύλη τους,την οποία δανεισθήκαμε για να κτίσουμε το σώμα μας και που πρέπει κάποια στιγμή να τούς την επιστρέψουμε.ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΜΕ!

    Υ.Γ. Μού βγήκε λίγο Καβαφικό, Καζαντζακικό και μελαγχολικό.Sorry!

    ReplyDelete
  30. @ parmenidis

    Οπως τα λες είναι. Τα παιδικά βιώματα!!!!
    Είμαι ευγνώμων στους γονείς μου διότι είμαι από τους ελάχιστους της γενιάς μου, που διαθέτουν σφαιρική αντίληψη γιά την Ελλάδα των 60΄ς. Από τη μιά, πήγαινα σχολείο στη Σκουφά και από την άλλη, παραθέριζα με ξυπόλυτα παιδιά στο χωριό. Τρομακτικές και άδικες μορφωτικές και κοινωνικο-οικονομικές αντιθέσεις που με βόηθησαν να αποκτήσω αίσθηση του μέτρου και των αναλογιών.
    Αλλά και τι ευτυχία, θεέ μου, εκείνα τα καλοκαίρια!

    ReplyDelete
  31. Και δεν σούπα το άλλο. Με μεγάλωσαν τρεις γυναίκες: δυό θείες άτεκνες, σπουδαίες παιδαγωγοί, η μιά κομμουνίστρια Μαρασλειάς, μαθήτρια του Δελμούζου, η άλλη συντηρητική Αρσακειάς [του style "e labore stabilitas" - εκ της εργασίας η σταθερότης] και η γεφυροποιός αρχαιολόγος μάνα μου που μου επανελάμβανε διαρκώς "μη ξεχνάς ποτέ... ένθεν και ένθεν φονιάδες"

    Ιn result:
    Et in Arcadia Κομφούκιος

    χαχαχαχαχαχαχα

    ReplyDelete
  32. Διάβασα με ενδιαφέρον τα σχόλια και το κύριο post. Διανύω κι εγώ τη δεκαετία των 30 και τα τελευταία 10 χρόνια ζω στο εξωτερικό, πρώτα για μεταπτυχιακές σπουδές και τώρα για ερευνητική δουλειά. Παρόλο που η Ελλάδα μου λείπει, ξέρω ότι αν επιστρέψω θα πρέπει να στραφώ στους μη ευκατάστατους γονείς μου για οικονομική υποστήριξη, οπότε παραμένω εδώ.

    Σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ με το σχόλιο ότι στην Ελλάδα ο ιδιωτικός τομέας βασίζεται σε στρατηγικές χαμηλού κόστους κι ότι στο βαθμό που η πλειονότητα των επιχειρήσεων εξακολουθούν να λειτουργούν με τη νοοτροπία και την προοπτική 'οικογενειακού μπακάλικου', αυτό δε θα αλλάξει εύκολα ή συντομα.

    Αναρωτιέμαι αν το κλειδί για να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα βρίσκεται εν μέρει στα χέρια μας. Οι χώρες με το επίπεδο κατά κεφαλήν εισοδήματος της Ελλάδας στηρίζουν τις οικονομίες τους κατά κύριο λόγο στις υπηρεσίες. Υπηρεσίες είναι και οι ψυχαγωγικές (εστιατόρια) και το Δημόσιο και ο τουρισμός αλλά υπηρεσίες είναι και το ηλεκτρονικό εμπόριο, όπως και οι υπηρεσίες προς επιχειρήσεις αλλά και η εκπαίδευση. Με τις εξελίξεις στη τηλεπικοινωνιακή τεχνολογία είναι δυνατόν κατ'αρχήν ο παροχέας τέτοιων υπηρεσιών να έχει ως βάση του οποιαδήποτε χώρα.

    Αρα μήπως θα έπρεπε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τί δουλειές θα μπορούσαμε να στήσουμε εμείς μέσω νέων και μικρών επιχειρήσεων που θα μπορούσαν να παρέχουν υπηρεσίες ακόμα και σε πιο προχωρημένες επιχειρήσεις του εξωτερικού ή σε χρήστες οπουδήποτε, δεδομένης της καθυστέρησης του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στην Ελλάδα; Ξέρω ότι τα εμπόδια για τέτοιες πρωτοβουλίες είναι πολλά, από τις βλακώδους πολυπλοκότητας γραφειοκρατικές διαδικασίες για την ίδρυση μιας εταιρείας ως τις (όπως διαβάζω στις εφημερίδες) χαμηλού επιπέδου συνδέσεις με το διαδίκτυο.

    Όμως οι ευκαιρίες για τέτοιες λύσεις είναι αξιόλογες. Το στήσιμο τέτοιων επιχειρήσεων δε χρειάζεται απαραίτητα σημαντικά κεφάλαια στα πρώτα βήματα, αφού με έναν υπολογιστή και μια σύνδεση μπορεί κανείς να δουλεύει και από το σπίτι του. Επίσης, τα προσόντα που χρειάζονται για την παροχή τέτοιων υπηρεσιών δεν είναι απαραίτητα εξειδικευμένα. Ενας κομπιουτεράς ίσως είναι απαραίτητος για να στήσει την ιστοσελίδα αλλά η επιχειρηματική ιδέα μπορεί να είναι του καθενός. Υποθέτω ότι η πλειονότητα των Ελλήνων πτυχιούχων έχει τουλάχιστον στοιχειώδη γνώση Αγγλικών και συχνά και άλλων ξένων γλωσσών. Αυτό που ίσως χρειάζεται είναι ένας επαναπροσανατολισμός των προσδοκιών μας, όσον αφορά το πού μπορούμε να βρούμε ή να δημιουργήσουμε τις ευκαιρίες μας;

    Ολα αυτά ίσως ακούγονται πολύ εύκολα στη θεωρία και ενδεχομένως δεν καλύπτουν τις προτιμήσεις όλων των μελών της γενιάς των 700 ευρώ. Ομως αναρωτιέμαι αν πάψουμε να περιμένουμε να αλλάξουν δραματικά οι συνθήκες εξαρτημένης εργασίας στην Ελλάδα, μήπως μια στροφή στις επαγγελματικές επιδιώξεις της γενιάς μας μας βοηθήσει να σκεφτούμε τί αιτήματα μας συμφέρει καλύτερα να διατυπώνουμε προς τις εκάστοτε κυβερνήσεις: μονιμοποίηση των συμβασιούχων (που oύτως ή άλλως την αρνούνται) και καμιά αλλαγή στα πανεπιστήμια ή μείωση των διατυπώσεων για την ίδρυση μιας μικρής εταιρείας και φθηνές και καλές τηλεπικοινωνίες ΤΩΡΑ;

    ReplyDelete
  33. Λοιπόν παιδιά χαίρομαι γιατί βλέπω ότι υπάρχει κόσμος με τους ίδιους προβληματισμούς που έχω και γω. Μπορώ να σας πω πως νοιώθω καλά γιατί τελευταία είχα αρχίσει να προβληματίζομαι καθώς πολλοί από το μικροπεριβάλλον που ζω είναι μάλλον "βολεμένοι" από τους μπαμπάδες τους και δεν δίνουν καρφί για όσα γίνονται έξω.
    Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία αυτή και γι αυτο είμαι εδω και γράφω αυτά που γράφω.
    Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει "σοβαρός ιδιωτικός" τομέας. Δεν υπάρχουν οι επιχειρηματίες οι οποίοι θα επενδύσουν και θα έχουν το αναμενόμενο κέρδος. Στόχος είναι οι αρπαχτές και μόνο αυτές. Και δυστυχώς το κράτος είναι απών. Δεν έχει ούτε τους κατάλληλους θεσμούς ή αν τους έχει αυτοί υπολειτουργούν ή σαμποτάρονται (βλέπε ΑΣΕΠ, ΕΦΕΤ,κτλ)και δεν έχει τους κατάλληλους ελεγκτικούς μηχανισμούς (βλέπε όργια νοθείας καυσίμων,κτλ).
    Αυτό δίνει δικαίωμα στον ΧΧΧ κύριο να νομίζει ότι θα στήσει μια επιχείρηση όπως, όπως, θα πληρώνει όπως θέλει και όποτε θέλει και κανείς δεν θα του κάνει τίποτα.

    ReplyDelete
  34. @ pap

    είπες

    "Ομως αναρωτιέμαι αν πάψουμε να περιμένουμε να αλλάξουν δραματικά οι συνθήκες εξαρτημένης εργασίας στην Ελλάδα, μήπως μια στροφή στις επαγγελματικές επιδιώξεις της γενιάς μας μας βοηθήσει να σκεφτούμε τί αιτήματα μας συμφέρει καλύτερα να διατυπώνουμε προς τις εκάστοτε κυβερνήσεις: μονιμοποίηση των συμβασιούχων (που oύτως ή άλλως την αρνούνται) και καμιά αλλαγή στα πανεπιστήμια ή μείωση των διατυπώσεων για την ίδρυση μιας μικρής εταιρείας και φθηνές και καλές τηλεπικοινωνίες ΤΩΡΑ;"

    συμφωνούμε φίλη pap

    ReplyDelete
  35. @ κομφούκιος

    θα μπορούσες να εκδόσεις μια alternative αυτοβιογραφία: "Η ζώη μου μέσα από comments σ' ένα νεανικό blog"

    ReplyDelete
  36. ADEHO.GR η σιγουρη λυση σας στο εργασιακο σας προβλημα

    απολαυστε μια υπεροχη παρωδια των εταιριων επινοικιασης εργαζομενων απο την Θεσσαλονικη
    http://www.adeho.gr/

    μπραβο παιδια για το blog σας

    ReplyDelete
  37. Πολλά τα post και οι απόψεις!Κι εγώ από το άρθρο πιάστηκα και ήρθα εδώ να δω τι γίνεται.Βαρέθηκα να μην κάνω ή λέω τίποτα.Βέβαια περνώντας από όλη την ιεραρχία της ελληνικής παιδείας-και εννοώ όλη-,έχω κουραστεί να βλέπω τους βολεμένους,ανεξαρτήτως ηλικίας,να κατασπαράζουν το δικό μου μέλλον(;).Γι'αυτό το λόγο έχω αναπτύξει και αντισώματα έναντι όλων των πραγμάτων που έστω και απο σπόντα ακουμπούν τα αποτυχημένα μοντέλα που μας κυβερνούν,άμεσα ή έμεσα.Για να εξηγηθώ,θορυβήθηκα που σ'αυτό το blog,που αμέσως θεώρησα ότι με αγγίζει σαν θέμα και πλουραλισμό απόψεων,διέκρινα σε προηγούμενα posts την έντονη παρουσία,σε αναφορές,σε συγκεκριμένη νεολαία κόμματος!Αμέσως αναρωτήθηκα "μήπως η ύπαρξη αυτού του blog ωφείλεται σε ανθρώπους που -αν και παραπονούμενοι για τους δικούς τους λόγους- ανήκουν κομματικά,όχι ιδεολογικά/πολιτικά,σε αυτό τον χώρο;" Θα μου πει κάποιος "Κακό είναι;" Θα έλεγα δυστυχώς ναι,γιατί αν φταίει κάποιος για να οδηγηθούμε όλοι εμείς να ταυτιζόμαστε με τη γενιά των 700-και λιγότερα-ευρώ,είναι αυτοί,οι παλιοί αλλα και νέοι που μένουν προσκολημένοι σ'αυτά τα μοντέλα.Συγχωρέστε μου λοιπόν την καχυποψία,αλλά ο σοφός λαός λέει κάτι για τον χυλό και το γιαούρτι!
    Αν παρ'ελπίδα ΔΕΝ πρόκειται για κάτι τέτοιο,και επειδεί είδα εδώ πολύ κόσμο που ενδοιαφέρεται και μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες με μένα,θα χαρώ πολύ να γίνω συνομιλητής αυτής της όμορφης παρέας.Και προς θεού,δεν εννοώ οτι κάποιοι δεν έχουν δικαίωμα λόγου,όλοι έχουν και όλες οι απόψεις και πράξεις κρίνονται.Απλώς θέλω να επισημάνω ξανα το πως έχουν καταντήσει τα κόμματα και οι κρατώντες τη δημοκρατία,να τους βλέπουν αυτοί που έστω και ελάχιστα,σκέφτονται....να τους φοβούνται και να τους βλέπουν με μισό μάτι,και τα λόγια τους,και τις πράξεις τους.

    ReplyDelete
  38. @ σούζα το αλογάκι

    είπες

    'Ο προβληματισμός σου σωστός και δικαιολογημένος. Πολλές φορές οπουδήποτε αλλού εκτός από τον τόπο διαμονής και εργασίας φαντάζει καλύτερος. Πολλές φορές αναλογίστηκα την έξοδο, όπως και οι περισσότεροι συνομίληκοι μου.

    Δεν είναι η λύση όμως. Είναι λάθος να νιώθεις ξένος στην πατρίδα σου. Εδώ θα πολεμήσουμε και θα διεκδικήσουμε το μέλλον μας. Αλλιώς οι φόβοι σου (με τεράστια δόση αλήθειας), φίλε Παρμενίδη, θα γίνουν δυστυχώς πραγματικότητα.

    Γιαυτό εγώ τονίζω όχι έξοδος παιδιών, αλλά ΕΙΣΟΔΟΣ ΙΔΕΩΝ, ΓΝΩΣΗΣ, ΕΥΘΥΝΩΝ.'

    Το να ζει και να εργάζεται κανείς μακριά από την Ελλάδα μπορεί να έχει πλεονεκτήματα όσον αφορά τις ευκαιρίες και τις συνθήκες εργασίας αλλά, ας μη γελιόμαστε, έχει και αρκετά μεγάλο προσωπικό τίμημα. Επομένως δεν είναι ΕΥΚΟΛΗ λύση.

    Ομως αναρωτιέμαι γιατί η επιλογή της εξόδου είναι λάθος και αν ναι, ποιανού λάθος είναι. Εμείς μπορεί να έχουμε χιλιάδες ιδέες για το πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση και γνώσεις για να την αλλάξουμε. Αν όμως στην Ελλάδα τα πράγματα λειτουργούν με τέτοιο τρόπο που νέοι, μορφωμένοι άνθρωποι, σε ηλικίες που θα έπρεπε να δημιουργούν, όχι μόνο δεν μπορούν να βρούν ευκαιρίες αλλά δεν τους επιτρέπεται ούτε να τις δημιουργήσουν για τον εαυτό τους, τότε αν φύγουν, το λάθος δεν είναι δικό τους αλλά του συστήματος που δεν τους έδωσε κίνητρα να μείνουν. Και δε μιλάμε μόνο για δουλειά αλλά και για συντάξεις που δε θα πάρουμε (παντού γίνεται συζήτηση, στην Ελλάδα το θέμα παραπέμπεται πάντα 'για μετα τις εκλογές') και για το περιβάλλον που στην Ελλάδα το εκμεταλλευόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο.

    Μια μαζική έξοδος ενδεχομένως να έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου σε αυτούς που φτιάχνουν τις πολιτικές (ποιός θα πληρώνει τις συντάξεις τους σε μερικά χρόνια;). Η ΕΕ όταν κατάλαβε ότι όλοι οι καλοί Ευρωπαίοι ερευνητές (που τους χρειαζόταν) μάζευαν τα μπογαλάκια τους και πήγαιναν στην Αμερική για να κάνουν τη δουλειά τους αξιοπρεπώς, ανασκουμπώθηκε και τώρα πληρώνει λεφτά με το τσουβάλι για να τους κρατάει σε Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Στη Βρεταννία το 1998 ή 1999 διεπίστωσαν ότι δεν είχε γραφτεί σε διδακτορικό πρόγραμμα Οικονομικών ούτε ένας Βρεταννός φοιτητής γιατί όλοι πήγαιναν στον ιδιωτικό τομέα όπου δούλευαν ίδιες πολλές ώρες αλλά τουλάχιστον πληρώνονταν. Οταν λοιπόν κατάλαβαν ότι σε μερικά χρόνια δε θα έχουν πανεπιστημιακούς δασκάλους να διδάσκουν στα παιδιά τους Οικονομικά, άλλαξαν τους κανονισμούς της χρηματοδότησης έρευνας και τώρα αν θέλει κάποιος να κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στα Οικονομικά παίρνει πολυ περισσότερα χρήματα από ό,τι άλλοι κλάδοι ώστε να μπορεί να αφιερωθεί στη δουλειά του.

    Γιατί η Ελληνική κοινωνία πρέπει να θεωρεί τα παιδιά της δεδομένα υπό οποιεσδήποτε κακές συνθήκες;;;

    ReplyDelete
  39. @ animpro

    Η γενιά των 700 ευρώ (G700) είναι ένας σύγχρονος θεσμός της κοινωνίας των πολιτών και μέλος του ελληνικού κινήματος του διαδικτύου.

    Ως εκ τούτου δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, κινείται όμως σε μια ριζοσπαστικά προοδευτική κατεύθυνση, ώντας δύναμη αλλαγής και ανατροπής ορισμένων καταστάσεων.

    Τα posts που είδες και για τα οποία ανησύχησες (γιατί όμως;) αναρτήθηκαν την περίοδο κατά την οποία διεξάγονταν ο διάλογος για την ανασυγκρότηση μίας εκ των μεγαλύτερων κομματικών οργανώσεων νέας γενιάς της χώρας , της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ.

    Η γενιά των 700 ευρώ έχει σκοπό να σχολιάσει και να καλύψει γεγονότα σε όλες τις κομματικές νεολαίες, και θα το κάνει, υπό την προϋπόθεση ότι τα θέματα τα οποία τους απασχολούν έχουν κάποιο ενδιαφέρουν και δεν συνιστούν τυπικές εσωκομματικές διαδικασίες στις οποίες ο ηγέτης δίνει τη γραμμή (όπως για παράδειγμα η ομιλία καραμανλή για τα ομόλογα στην ΟΝΝΕΔ την περασμένη κυριακή ή η ομιλία της Παπαρήγα στο συνέδριο της ΚΝΕ πριν από κανά μήνα).
    Τέλος είμαστε πρόθυμοι να ασχοληθούμε υπό την προϋπόθεση ότι οι συμμετέχοντες στις εν λόγω οργανώσεις νέων θα μας τροφοδοτήσουν και με κάποιο υλικό. Δεν είμαστε και παντογνώστες με τα τεκτενόμενα στον κάθε πολιτικό χώρο.

    ReplyDelete
  40. @ pap
    @ parmenidis
    @ σούζα τ' αλογάκι

    το θέμα δεν είναι να μείνουμε μέσα ή να βγούμε έξω από τη χώρα. Το ζητούμενο είναι να αξιοποιηθεί το απανταχού εθνικό δυναμικό, απ' όλες τις θέσεις και τους ρόλους, για κρίσιμες αλλαγές στο εσωτερικό της Ελλάδας. Νέος κύκλος αλλαγών με την υπογραφή της νέας γενιάς.

    ReplyDelete
  41. @G700

    Έγραψες : "Η γενιά των 700 ευρώ (G700) είναι ένας σύγχρονος θεσμός της κοινωνίας των πολιτών και μέλος του ελληνικού κινήματος του διαδικτύου..."
    Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται για θεσμό,αλλά για το όνομα που δώθηκε σε μία πραγματικότητα που βιώνουν πολλοί περισσότεροι απ'όσους γνωρίζουν τον ίδιο τον χαρακτηρισμό.Όσο για τις λέξεις κίνημα και διαδίκτυο έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά για να τις βάλουμε δίπλα-δίπλα,όσο και αν θα θέλαμε να το κάνουμε όσοι ασχολούμαστε με το διαδίκτυο,το οποίο είναι μέσο και όχι κοινωνία,υπάρχει και ζωή εκεί έξω.Φυσικά χαίρομαι για τη διευκρύνηση περι μη κομματικής προέλευσης του blog,αν και φυσικά δεν περιμένω να βλέπουν όλοι τα κόμματα όπως εγώ,και να θεωρούν φυσιολογική την εμπλοκή τους σε "νεολαίες" και λοιπά κομματικά μορφώματα.
    Με ρωτάς γιατί ανησύχησα.Νομίζω οτι ήταν έκδηλο.Ζω στην χώρα που η δημοκρατία εκφυλίστηκε σε σχέσεις συγγένειας,υποταγής,γλειψίματος.Παιδεύτηκα στο ελληνικό πανεπιστήμιο,βλέποντας καθημερινά τους εμετικούς εναγκαλισμούς της νέας γενιάς με την κρατούσα τάξη,και το βόλεμα,είτε αυτό μεταφράζεται σε πτυχία χωρίς γνώση του αντικειμένου,είτε σε βόλεμα σε κάποια θέση,είτε ακόμα και σαν προγύμναση για τη μετέπειτα πολιτική καριέρα-την καλύτερη που μπορεί να κάνει κανείς και μάλιστα ασχέτως κόμματος,όλα μας κάνουν-.Όχι,ούτε ακραίος παλαιοαριστερός είμαι-ούτε νεο-,ούτε αναρχικός που βάζει βόμβες στα ήρεμα αστικά πεδία της αποχαύνωσης,ούτε τίποτα.Και αυτό ίσως με πειράζει περισσότερο απ'όλα.Δεν έχω την ανάγκη να νοιώσω μέλος μιας ομάδας-και μετά να σκοτώνομαι ηλίθια σε ένα ραντεβού θανάτου-,αλλά θέλω να δείξω ότι υπάρχω κι εγώ,κι ας μην έχω Cayen να πάω στην παραλιακή.Ούτε πικραμένος είμαι γιατί δεν έχω το χρήμα,κι ας προσπαθούν να μου εμποτίσουν απο τη μικρή μου ηλικία οτι ο καπιταλισμός κέρδισε άρα ή φοράς Armani για να πας στη δεξίωση στο Μέγαρο και μετά για ποτό στο Dubai με τη γκόμενα-μοντέλο(μ'αρέσουν τα μοντέλα,δεν είμαι και ηλίθιος,αν μου την έπεφταν δεν έλεγα όχι!),ή το 14ωρό σου καθημερινά και δώσε οτι βγάζεις για ένα καφέ το ΣΚ.Ισως θυμωμένος.Αυτό ναι,είμαι!Γιατί βλέπω γύρω μου τους φίλους μου να γίνονται ψεύτικες στατιστικές-έπεσε η ανεργία στην ελλάδα,γι'αυτό αγωνιούν μπας και βγει καμιά 8μηνη σύμβαση δημοσίου να φάνε λίγο-,γιατί στην τηλεόραση γελάνε και τραγουδούν ενώ στο δρόμο κλαίνε απο τα χημικά και πονάνε απο το ξύλο,γιατί αν δεν είσαι έστω απο σπόντα στο σύστημα,σκέφτεσαι τη μετανάστευση,και άλλα,και άλλα....Κλισέ,το ξέρω.Αλλα τα κλισέ υπάρχουν για ένα λόγο.Πολλές φορές είναι αληθινά!Φυσικά και όλα έχουν ειπωθεί,από εκθέσεις σε σχολία,μέχρι ημερίδες επιστημονικές και ρητορείες πολιτικές.Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να πούμε φτάνει.Και προσωπικά θέλω να γίνει τώρα,μια ζωή έχω μέχρι αποδείξεως του εναντιου.Κι εγώ ξεκινάω απο εκεί,φτάνει με τις κομματικές νεολαίες.Δεν έχουν να πουν τίποτα!

    ReplyDelete
  42. @animpro

    Είσαι να στήσουμε, με τις ιδέες μας,στα τρία μέτρα το "πολιτικο-κοινωνικό σύμπλεγμα" που στηρίζει και στηρίζεται απο το κρατισμό,το κομματισμό,το νεποτισμό,το φαβοριτισμό; Εγώ αυτό πιστεύω οτι πρέπει να κάνει η G700.Και πείστηκα οτι σιγά-σιγά αρχίζει να το κάνει.Γι'αυτό και είμαι εδώ.Ας γίνει αυτό το blog το "Στρατόπεδο" εκπαίδευσης των ιδεών μας.Ρίχνω τη πρώτη ιδέα: Τι το χρειαζόμαστε αυτό το Σύνταγμα με τις χιλιάδες φλυαρίες; Και μάλιστα όταν η Ευρωενωσιακή Νομοθεσία το έχει καταργήσει στη πράξη;Ας το περιορίσουμε σε λίγα και σαφή Άρθρα.Μέχρι να αντικατασταθεί πλήρως απο το Ευρωπαικό Σύνταγμα.Αυτό προυποθέτει την στατηγικά αμετάκλητη απόφασή μας να "κολλήσουμε" στην Ευρώπη του Διαφωτισμού.Θα χάσουν το ψωμί τους πολλοί Εθνοσυνταγματολόγοι,Εθνοδικαστές,και γενικώς,πάσης φύσεως Εθνοδιαιτώμενοι.Και θα είναι σκληροί αντιπαλοί μας.Αλλά αυτοί δεν είναι το "ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ";Αυτο το ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ δεν είναι που πνίγει τη G700;

    ReplyDelete
  43. @ inmpro

    είπες,

    Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται για θεσμό,αλλά για το όνομα που δώθηκε σε μία πραγματικότητα που βιώνουν πολλοί περισσότεροι απ'όσους γνωρίζουν τον ίδιο τον χαρακτηρισμό."

    Σωστή η παρατήρησή σου. Θα κάνουμε κι εμείς μία.

    Θεσμός είναι κι ένα σωματείο, μία κίνηση, μια οργάνωση, μια ομάδα που διαθέτει μέλη και προσωπικότητα προς τα έξω, ακόμα και ορισμένες κοινωνικές συνήθειες (social conventions) όπως το να μην παντρεύεσαι τους συγγενείς σου. Είναι οι λεγόμενοι ανεπίσημοι θεσμοί.

    Άλλοι Θεσμοί είναι οι γνωστοί επίσημοι θεσμοί: η βουλή η κυβέρνηση η ΓΣΕΕ κοκ


    Όσο για τις λέξεις κίνημα και διαδίκτυο έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά για να τις βάλουμε δίπλα-δίπλα,όσο και αν θα θέλαμε να το κάνουμε όσοι ασχολούμαστε με το διαδίκτυο,το οποίο είναι μέσο και όχι κοινωνία,υπάρχει και ζωή εκεί έξω

    ReplyDelete
  44. @ parmenidis
    @ animpro

    πέρα όμως από το διαδικτυακό θεσμό της G700 υπάρχει και η πραγματικότητα του κοινωνικού φαινομένου της Γενιάς των 700 ευρώ χρειάζεται , όπως είπε κι ο parmenidis "να στήσουμε, με τις ιδέες μας,στα τρία μέτρα το "πολιτικο-κοινωνικό σύμπλεγμα" που στηρίζει και στηρίζεται απο το κρατισμό,το κομματισμό,το νεποτισμό,το φαβοριτισμό"

    ReplyDelete
  45. @ animpro

    στο πρώτο σχόλιο που κάναμε αγνόησε την τελευταία παράγραφο. Είναι κομμάτι από δικό σου post το οποίο μπήκε λόγω κεκτημένης ταχύτητας.

    η ουσία είναι ότι
    α) υπάρχουν ανεπίσημοι θεσμοί σε πλήρη λειτουργία ( η ίδια η blogoσφαιρα είναι ένας τέτοιος θεσμός),
    β)υπάρχουν επίσημοι θεσμοί: τα κόμματα, η κυβέρνηση κοκ,
    γ)υπάρχουν και τα κοινωνικά φαινόμενα

    η G700 είναι ένας ανεπίσημος θεσμός νέου τύπου ο οποίος ασχολείται με το κοινωνικό φαινόμενο της γενιάς των 700 ευρώ.

    ReplyDelete
  46. @ G700

    Nα κάνω μιά διόρθωση, διότι τα σημειολογικά έχουν μέγιστη σημασία.

    Το G700 είναι επισημότατο. Απλώς ήθελες να πεις ότι δεν είναι θεσμικό ή θεσμοθετημένο όργανο ή οιασδήποτε μορφής κομματικό παρακλάδι ουδενός.

    ReplyDelete
  47. @ parmenidis

    Συμφωνώ και επαυξάνω.
    Θα ξεκινούσα με απομυθοποίηση των αρχηγών της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, ΔΥΟ ΑΤΟΜΩΝ που δεν δούλεψαν ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ στη ζωή τους γιά τον επιούσιο.

    ΚΑΙ υπενθυμίζω το υπό Μπακούνιν:
    ΜΟΝΟ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.

    ReplyDelete
  48. IN FRONT OF GOD AND ALL MEN, I HEREBY DECLARE THAT MR GEORGE A.
    PAPANDREOU IS A SOCIAL P A R A S I T E.

    IN FRONT OF GOD AND ALL MEN, I HEREBY DECLARE THAT MR COSTAS
    KARAMANLIS IS A SOCIAL P A R A S I T E.

    DOWN WITH SOCIAL PARASITES!!!!!

    ReplyDelete
  49. @ pap

    Η έξοδος είναι επιθυμία μου, εφόσον είναι επιλογή μου. Αρνούμαι το σύστημα, το δίκτυο, φαινόμενα άδικα, να με ωθούν εκτός της χώρας μου - και όλα αυτά καταστάσεις που μπορούν να αλλάξουν - Επιθυμία μου είναι η έξοδος από τη χώρα να είναι επιλογή μου, γιατί σε μια γειτονική ευρωπαϊκή χώρα μπορώ να μάθω και να εξελιχθώ σε τομείς που εδώ δεν μπορώ. Επιθυμία μου είναι όμως και η παραμονή στη χώρα να είναι επιλογή μου, γιατί και εδώ μπορώ να εκφραστώ αντίστοιχα για άλλους τομείς. Εγώ γιαυτή την ισορροπία θέλω να παλέψω. Γιατί αν φύγω τώρα, νιώθω σα να το βάζω στα πόδια. Αν μείνω και δεν παλέψω, νιώθω πάλι ηττημένος.

    Σε προηγούμενο σχόλιο σε άρθρο του blog είχα ειρωνικά προτείνει την κατάργηση των συντάξεων για όλους τους μεσήλικες, ως αντίθετο μέτρο έκδοσης των 50ετών ομολόγων και των πρόωρων συντάξεων. Έτσι και η έξοδος.

    ReplyDelete
  50. @ κομφούκιος

    σωστή η παρατήρησή σου. Εμείς χρησιμοποιήσαμε τη συνήθη ακαδημαϊκή ορολογία για να καταστήσουμε σαφές ότι οτιδήποτε πληρεί ορισμένα κριτήρια μπορεί να θεωρηθεί θεσμός.

    ReplyDelete
  51. διορθώνουμε το ορθρογραφικό λάθος

    πληροί όχι πληρεί

    ReplyDelete
  52. xaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxa

    ReplyDelete
  53. @G700

    Οκ με το χαρακτηρισμό,δε θα έλεγα οτι ενδοιαφέρει τόσο,αν και όντως η σημειολογία πάντα έχει ένα ειδικό βάρος!Θεσμός λοιπόν,αλλά όχι λόγια.Αυτό με καίει!

    ReplyDelete
  54. @ κομφούκιος

    Σωστή η παρατήρηση για το εννοιολογικό...

    ReplyDelete
  55. @parmenidis

    Μέσα!Αλλά αυτό με το σύνταγμα πρέπει να το σκεφτώ.Νομίζω ότι κάπου διαφωνώ με αυτό που λες αλλά πρέπει να ελέγξω το πού!(Όχι δε διαφωνώ για να διαφωνήσω... :) )

    ReplyDelete