Άχρηστοι Δήμαρχοι, Αβίωτες Πόλεις

Μία από τις μεγαλύτερες παθογένειες της Ελλάδας διαχρονικά, είναι η εκλογή άχρηστων Δημάρχων στην ηγεσία των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Πολιτικάντηδων που είτε είναι ανίκανοι να διοικήσουν με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, είτε απλά αρνούνται πεισματικά να κάνουν τη δουλειά τους: να συγκρουστούν με μικροσυμφέροντα και να πράξουν τα βασικά για να καταστούν οι πόλεις μας βιώσιμες.

Έτσι, στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα υπάρχουν πόλεις χωρίς σύγχρονα συστήματα διαχείρισης σκουπιδιών και αποβλήτων, με δρόμους απαράδεκτους γεμάτους λακούβες, χωρίς ανοιχτούς δημόσιους χώρους, με πρόβλημα πάρκινγκ -ακόμα και όταν μιλάμε για μία πόλη δέκα χιλιάδων κατοίκων-, με ανεξέλεγκτο το τοπίο λειτουργίας νυχτερινών καταστημάτων και καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Για να μην αναφερθούμε σε πιο ουσιαστικές παροχές προς τους πολίτες, όπως η προώθηση της τοπικής επιχειρηματικότητας ή η παροχή υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας στις ευπαθείς ομάδες.

Και φυσικά ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα φόντο σπατάλης, υπερχρεωμένων δημοτικών ανωνύμων εταιρειών και ρουσφετολογικών προσλήψεων συμβασιούχων με τραπεζικό δανεισμό που τον εγγυάται το δημόσιο. Οι πολιτικάντηδες Δήμαρχοι, όλοι αυτοί οι άχρηστοι νεοέλληνες και ο συρφετός των υποστηρικτών τους, υπήρξαν για χρόνια στυλοβάτες της Ελλάδας της φούσκας. Ως τέτοιοι, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του "συστήματος Ελλάδα" το οποίο στήθηκε μεταπολιτευτικά με στόχο τη μάσα και το οποίο πλέον κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να την πληρώνουμε όλοι.

Και αν στην επαρχεία το έλλειμμα πολιτικής, υποδομών και αποτελεσματικής διοίκησης αναπληρώνεται κάπως από το ποιοτικό φυσικό περιβάλλον που καθιστά τις πόλεις περισσότερο βιώσιμες, στα μεγάλα αστικά κέντρα η αποτυχία δημιουργεί μια πραγματικά ανυπόφορη κατάσταση. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Αθήνας, η οποία για χρόνια ταλαιπωρείται από την εναλλαγή πολιτικών της φιγούρας και του τίποτα στο αξίωμα του Δημάρχου. Ανθρώπων που χρησιμοποιούν τους θεσμούς για την συνέχιση της καριέρας των επαγγελματιών της πολιτικής. Έτσι, με συνυπεύθυνη φυσικά την για χρόνια απούσα πολιτεία, το κέντρο της πόλης έχει μετατραπεί σε γκέτο όπου ζουν στιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο παράνομοι μετανάστες, ανθεί το παρεμπόριο, η μικροεγκληματικότητα και η διακίνηση ναρκωτικών. Η αστική υποβάθμιση σε πλήρη έξαρση.

Μπροστά σ' αυτή τη θλιβερή κατάσταση, που πονάει εξίσου με την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, οι Έλληνες πολίτες στις τοπικές εκλογές δεν καλούμαστε να ψηφίσουμε υπέρ ή κατά του μνημονίου. Καλούμαστε να ψηφίσουμε αυτούς που έχουν όραμα και θέληση να πράξουν τα βασικά για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής στις πόλεις και να μαυρίσουμε εκείνους που οδήγησαν τα αστικά κέντρα στην παρακμή. Η άποψη της G700 είναι σαφής. Άχρηστοι Δήμαρχοι, αβίωτες πόλεις.