Wednesday, November 24, 2010

Η ώρα των ευρωπάνκ

By Hugo Brady*
E!Sharp, Center For European Reform
Μετάφραση από την ομάδα του PPOL

Συμμετείχα πρόσφατα στις Βρυξέλλες σε μια συνάντηση προβληματισμού, όπου ένας πολύ διακεκριμένος Ευρωπαίος πολιτικός εκδήλωσε μεγαλόφωνα την αγωνία του για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) τώρα που αναλαμβάνει τα ηνία η γενιά των παιδιών του.

«Υπάρχει πολλή φλυαρία για το έλλειμμα ηγεσιών στην Ευρώπη», αλλά το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο», συλλογίστηκε φωναχτά. «Η αλήθεια είναι πως το υπόδειγμα της ευρωπαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουμε σήμερα σχεδιάστηκε για μια διαφορετική εποχή, όταν ακόμα διακρίνονταν τα ξεχωριστά συμφέροντα των διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Τώρα αυτό δεν είναι πια σαφές: η ευρωπαϊκή κοινωνία άλλαξε, έγινε πιο ατομιστική και σύνθετη».

Ο διάσημος Ιταλός μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος Ουμπέρτο Έκο (Umberto Eco), είχε δηλώσει κάποτε πως το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από τη σεξουαλική ζωτικότητα της γενιάς των φοιτητικών ανταλλαγών του «Εράσμους». Αλλά τελικά τα πράγματα εξελίσσονται πολύ διαφορετικά από ότι υπέθετε ο αξιοσέβαστος πρόεδρος της «ευρωπαϊκής επιτροπής» (Κομισιόν) Ζακ Ντελόρ (Jacques Delors), που πίστευε πως αρκεί η ανάδυση μιας πολύγλωσσης μεσαίας τάξης και η συναισθηματική ταύτισή της με το «ευρωπαϊκό σύνταγμα».

Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι νεότεροι Ευρωπαίοι σήμερα θεωρούν πως μια «ολοένα και στενότερη ένωση» είναι η λύση στα προβλήματά τους. Ενώ τα ακροδεξιά κόμματα ανεβαίνουν σε όλη την Ευρώπη, σε όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη της ΕΕ η γενιά των παιδιών του Έκο είναι πολύ πιο οργισμένη και η πολιτική αστάθεια αυξάνει.

Τελικά η «γενιά του Εράσμους» μοιάζει μάλλον με τους «πανκ» της δεκαετίας του '70. Το «πανκ» ξεκίνησε σαν αντίδραση στον αποτυχημένο ιδεαλισμό της προηγούμενης γενιάς: τον ελεύθερο, αδέσμευτο έρωτα, το σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, την αντιιμπεριαλιστική συμπαράσταση στους λαούς της νοτιοανατολικής Ασίας κ.ο.κ. Η οικονομική στασιμότητα και η κοινωνική ανησυχία, η δυσπιστία προς τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες προκάλεσε ένα υπονομευτικό «αντικίνημα» που κατήγγειλε τόσο τον ιδεαλισμό όσο και την εξουσία.

Ήταν επίσης η εκδήλωση ενός απελπιστικού μηδενισμού: η εποχή που ένα μεγάλο μέρος της δύσης αποφάσισε πως η παρακμή της ήταν αναπόφευκτη και δεν υπήρχε τρόπος αντίδρασης

Ο πιο πρόσφατος ιδεαλισμός θεωρούσε πως η ευημερία και η σταθερότητα των ευρωπαϊκών κοινωνιών ήταν δεδομένες, και πως η ΕΕ το εξασφάλιζε περαιτέρω αυτό. Αποδεικνύεται όμως πως ήταν κι αυτός μια «φούσκα», που σκάει ερχόμενος σε επαφή με την σκληρή πραγματικότητα: έχουμε αβεβαιότητα για την παγκόσμια οικονομία, αλλεπάλληλα προγράμματα λιτότητας στο εσωτερικό και την απελπιστικά δυσχερή διαχείριση των προβλημάτων που προκαλεί η μετανάστευση.

Η ΕΕ αφήνει πίσω της τους δικούς της «χίπηδες» και τις ειρηνόφιλες ελίτ της που προετοίμασαν την ενοποίηση της Γερμανίας, τη δημιουργία της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς το 1992, την «οικονομική νομισματική ένωση» (ΟΝΕ), την ελεύθερη μετακίνηση χωρίς διαβατήρια και τον φαινομενικά ατέρμονα κύκλο «χαρτών» και συνθηκών που υποτίθεται πως θα άλλαζαν τον κόσμο.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως το κίνημα «πανκ» ήταν μάλλον μια κραυγή πόνου, παρά μια συνεκτική ιδεολογία. Εκείνη η γενιά αγωνιούσε καθώς ένιωθε πως οδηγούνταν αμείλικτα προς μια λύση που δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί. Το «πανκ» προαισθανόταν την έλευση πολιτικών σαν το Ρόναλντ Ρέιγκαν (Ronald Reagan) και τη Μάργκαρετ Θάτσερ (Margaret Thatcher) που υποσχέθηκαν την αποκατάσταση της τάξης και την ανανέωση της ευημερίας, χάρη στην επιστροφή στις συντηρητικές αξίες.

Σαν τους «σεξ πίστολς» πριν απ' αυτούς, οι σημερινοί «ευρωπάνκ» διαισθάνονται πως ίσως και να «μην υπάρχει μέλλον» στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αφού λείπει η βούληση τόσο για να λειτουργήσει αυτή, όσο και για να αντιστραφεί η πορεία της.

Μπορούμε πάντως να υποθέσουμε πως η απογοήτευση της εποχής μας σύντομα θα οδηγήσει πολλά ευρωπαϊκά κόμματα να πάψουν να έχουν στο απυρόβλητο την ΕΕ, που ως εγγυητής της ειρήνης στην Ευρώπη θεωρείται ακόμα εν πολλοίς υπεράνω κριτικής. Η όψιμη ανακάλυψη του Βερολίνου πως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απειλεί κατά κάποιον τρόπο το «γερμανικό τρόπο ζωής», η ρητή άρνηση της Σλοβακίας να συμμετάσχει στο πακέτο σωτηρίας της Ελλάδας και η πρόθεση της νέας ολλανδικής κυβέρνησης να περικόψει τη συμμετοχή της στον προϋπολογισμό της ΕΕ κατά το εντυπωσιακό 50%, προαναγγέλλουν τις νέες τάσεις.

Εντωμεταξύ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα ανησυχητική κατάσταση, στην οποία η ΕΕ μοιάζει πως θα βρίσκεται σε διαρκή κρίση· το ευρώ αποσυντίθεται κάτω από τα μάτια μας· η ήπειρός μας μοιάζει να βουλιάζει στην άμμο, σε έναν κόσμο όπου ακόμα και οι Αμερικάνοι κρατιούνται στην επιφάνεια με τα δόντια. Σαν τη δεκαετία του '70, ζούμε σε ακραίους καιρούς, και η αναρχία απειλεί την περιφέρεια.

Ζούμε σε μια εποχή όπου, όσο κι αν μοιάζει απίστευτο, το σύστημα διακυβέρνησης που αποκαλείται ΕΕ ίσως και να τρεκλίζει, διότι η γενιά του Ντελόρ υπερεκτίμησε τις οικονομικές δυνατότητες της ενιαίας αγοράς, την ευχρηστία του κοινού νομίσματος, τη δημοφιλία των κοινοτικών θεσμών και τις πιθανότητες της Ευρώπης να αναδειχθεί σε παγκόσμια δύναμη.

Η σημερινή γενιά ηγετών βρίσκεται αντιμέτωπη με τη βαριά, άχαρη δουλειά να ολοκληρώσει την Ευρώπη. Το σκληρό δίλημμα είναι: είτε να μπορέσει να μετατρέψει τις ονειροπολήσεις των πατεράδων της σε κάτι χρήσιμο, είτε να τα αφήσει όλα να σωριαστούν σε ερείπια. Ποιος μπορεί να την κατηγορήσει πως δεν μπορεί να αποφασίσει με τη μία ποια είναι η σωστότερη επιλογή;

*Ο Hugo Brady είναι ερευνητής στο «κέντρο για ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση» (Center for European Reform)

17 comments:

  1. "η ανάδυση μιας πολύγλωσσης μεσαίας τάξης και η συναισθηματική ταύτισή της με το «ευρωπαϊκό σύνταγμα»"

    to oti apomakrynthikame mazika apo aytes tis arxes de simainei oti den apoteloun kairies metablites gia tin ekseliksi mias eyropaikis taytotitas.

    ReplyDelete
  2. Σαν τιτλος ισως να ηταν καλυτερος ο "Απο τους βιαιους punk στους μελαγχολικους emo". Αυτη θα πρεπει να ειναι και η διαφορα στην συμπεριφορα των δυο αυτων γενεων.

    ReplyDelete
  3. Η Ευρώπη περνάει κρίση αλλά έχει πολλές δυνάμεις να την υπερβεί.Η Ελλάδα πρέπει να γίνει "μη αποσπόμενο" κομμάτι του ενιαίου Ευρωπαικού χώρου και των θεσμών του.
    Και παράλληλα να ανοιχτεί στο ζωτικό της χώρο,οικονομικό και πολιτισμικό, που είναι η Ανατολική Μεσόγειος.

    ReplyDelete
  4. Τελευταία ευκαιρία
    Οι ελεγκτές της τρόικας το είπαν ξεκάθαρα: είσαστε στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι για την σωτηρία σας! Πιο απλά, δεν γίνεται να ειπωθεί. Το στοίχημα πλέον είναι της Κυβέρνησης και μόνον. Κανείς άλλος εκτός από αυτήν δεν θα έχει την ευθύνη για την όποια τύχη της Ελληνικής οικονομίας και της χώρας.
    Ο Πρωθυπουργός οφείλει τώρα να προτάξει τις προτεραιότητες της Κυβέρνησης του και χωρίς αναστολές και προσχήματα να προχωρήσει στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Σ’ αυτή την φάση υλοποίησης του προγράμματος εξυγίανσης, του πιο μολυσμένου πολιτικοκοινωνικού συστήματος του σύγχρονου κόσμου, δεν χωρούν ευφυολογήματα του τύπου: δημόσια διαβούλευση, εταιρική συνεννόηση και πολιτική αλληλεγγύη. Η κυβέρνηση είναι μια και μοναδική. Εκλέχτηκε να κυβερνήσει και όχι να διαβουλεύεται επί μακρόν έως ότου κάποιος συμφωνήσει με τις προτάσεις της. Είναι τώρα η στιγμή που ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να ξεκαθαρίσει στους συνεργάτες του, εάν επιθυμούν να εργαστούν εφαρμόζοντας το πρόγραμμα εξυγίανσης ή να αποχωρήσουν με συνοπτικές διαδικασίες.
    Κατά τον έλεγχο που διενέργησαν οι επιθεωρητές των συμμάχων μας, διαπιστώθηκαν δύο βασικά ζητήματα που καιρό τώρα έχουμε πει ότι πλέουν παράλληλα. Η δημοσιονομική προσαρμογή και οι μεταρρυθμίσεις στην δομή του κράτους πρέπει να υλοποιούνται ταυτόχρονα, αλλιώς αφενός μεν σε λίγο καιρό θα επανέλθει από εκεί που ξεκίνησε και αφετέρου δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί κάτω από άλλες συνθήκες από τις σημερινές.
    Η Κυβέρνηση όμως δείχνει να έχει εγκλωβιστεί στο κτίριο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και αδυνατεί να αντιληφθεί την ανάγκη για επιτάχυνση των διαθρωτικών αλλαγών. Αυτή η αδυναμία τείνει να γίνει η ‘’αχίλλειος’’ πτέρνα του προγράμματος εξυγίανσης και να τινάξει κάθε προσπάθεια στον αέρα.
    Σήμερα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να υλοποιηθούν πολιτικές που πρώτα απ’ όλα δημιουργούν ένα προσφιλές επιχειρηματικό περιβάλλον. Πολιτικές όπως, η μείωση της γραφειοκρατίας και η θέσπιση νόμων διευκόλυνσης της εγκατάστασης (fast track) νέων επιχειρήσεων δεν αρκούν. Πρέπει να προχωρήσουμε σε κατάργηση υπηρεσιών προκειμένου να απεμπλακούμε από την συντεχνιακή γραφειοκρατία που δημιουργείται μετά την νομοθέτηση.
    Το κόστος της εγκατάστασης και λειτουργίας των επιχειρήσεων που σήμερα δραστηριοποιούνται στην χώρα είναι κοστοβόρο και απωθητικό. Διαδικασίες του παρελθόντος που έχουν δώσει υπεραξία σε εργασίες ή υπηρεσίες, πρέπει να καταργηθούν προκειμένου να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Δεν μπορεί να υπάρχουν σωματεία φορτοεκφόρτωσης προϊόντων και να δημιουργούν επιπλέον κόστος στα προϊόντα. Δεν μπορούν να υπάρχουν κλειστές αγορές διακίνησης των αγαθών πχ ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΔΟΥ, ΟΚΑΑ, Α.Ε.Ι. κλπ.

    ReplyDelete
  5. pg2.
    Η όποια προσέγγιση σε νέους εγχώριους και ξένους επενδυτές προϋποθέτει ένα σταθερό και διαρκές εργασιακό και ασφαλιστικό πλαίσιο. Το εργασιακό & ασφαλιστικό κόστος στην Ελλάδα δεν ανταποκρίνεται στην ποιότητα των παραγόμενων υπηρεσιών. Η λύση που δίνεται από το Μνημόνιο δεν είναι αυτή που οι στείρες δυνάμεις προβάλλουν. Οι επιχειρησιακές ΣΣΕ ήταν και θα είναι πάντα πιο δίκαιες από τις εκάστοτε κλαδικές ΣΣΕ. Οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν την δυνατότητα μείωσης του κόστους παραγωγής σε συνθήκες κρίσης, χωρίς να επωμίζονται μόνες τους το κόστος των απολύσεων. Παράλληλα το κράτος πρέπει να δημιουργεί ένα δίχτυ προστασίας και επανακατάρτισης των εργαζομένων προκειμένου να μην πέφτουν σε ‘’χειμερία νάρκη’’. Καθοριστικό σημείο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας είναι και το κόστος ασφάλισης των εργαζομένων. Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι είναι δυσανάλογο της παραγωγής αλλά και του πραγματικού εργασιακού χρόνου. Οι πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες είναι στον σωστό δρόμο αλλά δεν αρκούν. Άμεσα θα πρέπει να μειωθεί το κόστος ασφάλισης για τις επιχειρήσεις οριοθετώντας την κατώτερη συμβολή της, και αναγνωρίζοντας το δικαίωμα στον εργαζόμενο για την ιδία συμμετοχή στην περίπτωση των περισσότερων απαιτήσεων που μπορεί να έχει ό ίδιος.
    Κάθε πτυχή της μεταρρυθμιστικής διαδικασίας θα πρέπει να αντανακλά και την αλλαγή στον τρόπο σκέψης και δράσης των πολιτών. Φυτώριο ανάπτυξης μιας νέας αντίληψης για την κοινωνία και το κράτος είναι η εκπαιδευτική αλυσίδα. Τίποτα δεν θα διαρκέσει στον χρόνο αν δεν αλλάξουμε το τριτοκοσμικό εκπαιδευτικό κατεστημένο. Ποτέ δεν θα βγούμε από την κρίση των αξιών αν δεν ανατρέψουμε κάθε πτυχή της λειτουργίας των Πανεπιστημίων. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν είχαν το σθένος να ξηλώσουν το «σύστημα» των ΑΕΙ. Δεν είχαν το κουράγιο να απελευθερώσουν την γνώση για τους νέους φοιτητές. Αρκέστηκαν σε ψευτοαναγνωρίσεις κολλεγίων και από ότι φαίνεται σε επιδερμικές αλλαγές του πλαισίου λειτουργίας των ΑΕΙ. Κανείς Έλληνας φορολογούμενος δεν μπορεί να συνεχίσει να δέχεται οι δαπάνες για την παιδεία να πέφτουν σε άδειο πηγάδι. Είναι γνωστό σε όλους ότι μόνον πέρυσι εδόθησαν 7 δις ευρώ για την παιδεία. Πέραν αυτών όμως υπάρχουν και άλλοι πόροι που εισέρχονται στα ταμεία των ιδρυμάτων για τους οποίους κανείς δεν ρωτάει που τελικώς διατίθενται. Σήμερα η κυβέρνηση πρέπει να φανεί πιο χρήσιμη για τον τόπο και τις γενεές που έρχονται. Πρέπει να διαμορφώσει ένα σύγχρονο, ανοιχτό και ανταγωνιστικό πανεπιστήμιο. Πρέπει να προσφέρει σε όλους την δυνατότητα της επιλογής και της δοκιμής. Πάνω από όλα όμως πρέπει να θεσπίσει ποιοτικά κριτήρια ύπαρξης των ΑΕΙ & ΤΕΙ. Το κόστος λειτουργίας ανούσιων και ανερμάτιστων σχολών είναι απαγορευτικό για την χρησιμότητά τους. Τώρα χωρίς διαβουλεύσεις και τα γνωστά τερτίπια, πρέπει να κλείσουν οι σχολές και τα τμήματα που δεν έχουν καμία ανταπόκριση στην αγορά εργασίας. Πρέπει να συγχωνευτούν και να συρρικνωθούν σε λειτουργικό και γεωγραφικό επίπεδο τα εναπομείναντα ιδρύματα προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι αλλά και να οργανωθούν ταχύτερα και καλύτερα.
    Τέλος , η χώρα μας οφείλει να ξεπεράσει ταμπού και δόγματα άλλων εποχών. Πρέπει να λειτουργήσει με γνώμονα την επιβίωσή της στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται. Νομίζω ότι θα πρέπει να αποφασίσουμε την συνδιαχείριση των φυσικών πηγών ενέργειας σε θάλασσα και στεριά. Θα ήταν σκόπιμο να μπούμε σε μία δίκαιη συνεργασία με τους Τούρκους γείτονες και ενώνοντας τις δυνάμεις μας να συνεκμεταλλευτούμε τα κοινά σημεία. Αυτή η συνεργασία θα επιφέρει έσοδα από τις εκμεταλλεύσεις, την μείωση του αμυντικών εξοπλισμών, αλλά και από την έρευνα, τον τουρισμό και πολιτισμό.

    ReplyDelete
  6. Μέχρι τα Χριστούγεννα αναμένονται θετικές εξελίξεις στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις μέσα στο πλαίσιο των Ευρωτουρκικών σχέσεων.Θα επιδιωχθεί να αναστηθεί το "Ελσίνκι" και να υπογραφεί ένα μνημόνιο και ένας οδικός χάρτης που θα αξιολογείται απο την ΕΕ.Με άλλα λόγια θα επιδιωχθεί όλα τα μείζονα Ελληνοτουρκικά ζητήματα να γίνουν Ευρωτουρκικά.Τα καθαυτού δικά μας,όσα είναι τεχνικά,θα δρομολογηθούν για λύση.

    ReplyDelete
  7. Παναγιώτης Σταμπουλίδης

    Μπράβο σου.Καλογραμμένα και γεμάτα ουσία τα σχόλιά σου.
    Είναι κάτι σαν πλατφόρμα,είναι κάτι σαν μανιφέστο.

    ReplyDelete
  8. Το να συζητάμε για μια ενιαία Ευρώπη, τη στιγμή που κάθε κράτος ακολουθεί αυτόνομη οικονομική πολιτική, είναι μάλλον μια αστειότητα...

    Πολύ ωραίο άρθρο, αν και ο συγγραφέας δε γνωρίζει την αντίδραση της ελληνικής νέας γενιάς. Μία παθητική στάση που παραφράζεται μέσα από επαναστατικές ιαχές και ποιηματάκια στο διαδίκτυο και την απόκτηση όσο γίνεται περισσότερων φίλων -ως αυτοσκοπό- στο facebook. Τουλάχιστον οι πανκ εξέφραζαν με τη μουσική και την εμφάνισή τους μια αντίληψη, μια επιθετική στάση στην καθεστηκυία κοινωνία.

    ReplyDelete
  9. deime

    emo generation pou lei ki o solaris

    ReplyDelete
  10. @Π.Σταμπουλίδης:

    Δυστυχώς βλέπω ότι το μιντιακό μανιφέστο έχει διαβρώσει επικίνδυνα τη G700. Δεν θα σχολιάσω σημείο-σημείο αυτά που γράφεις γιατί θα πρέπει να γράψω άλλα τόσα.

    Αλλά δεν μπορώ να μην διατυπώσω τις παρακάτω ερωτήσεις:

    1. "...Ο Πρωθυπουργός οφείλει τώρα να προτάξει τις προτεραιότητες της Κυβέρνησης του και χωρίς αναστολές και προσχήματα να προχωρήσει στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνηθέντων..."

    Τι γίνεται όταν το πρόβλημα είναι η ίδια η "λύση"; Τι γίνεται όταν τα "συμφωνηθέντα" επιδεινώνουν την κρίση μέρα με τη μέρα; Το "πάμε μπροστά" έχει νόημα όταν είσαι ήδη στην άκρη του γκρεμού; Αυτό δεν διαφαίνεται μέχρι τώρα εδώ και ήδη έχει συμβεί σε άλλες χώρες "σε μνημόνιο";

    2. "...Η κυβέρνηση είναι μια και μοναδική. Εκλέχτηκε να κυβερνήσει και όχι να διαβουλεύεται επί μακρόν έως ότου κάποιος συμφωνήσει με τις προτάσεις της..."

    Μήπως εκλέχθηκε με εντελώς αντίθετες εξαγγελίες; Μήπως, εφόσον δεν μπορεί αν εφαρμόσει αυτά που υποσχέθηκε, θα έπρεπε ήδη από την πρώτη στιγμή να έχει πάει σε εθνικές εκλογές; Ή έστω σε πολύ συγκεκριμένο δημοψήφισμα; Έχει στ' αλήθεια δικαίωμα να φέρεται όπως περιγράφεις;

    3. "...Η Κυβέρνηση όμως δείχνει να έχει εγκλωβιστεί στο κτίριο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και αδυνατεί να αντιληφθεί την ανάγκη για επιτάχυνση των διαθρωτικών αλλαγών..."

    Στο προηγούμενο άρθρο έχω link με το παράρτημα IV του μνημονίου. Βλέπεις καθόλου αναπτυξιακά μέτρα; Γιατί εγώ διαβάζω κατά 99% λογιστικά και δημοσιονομικά μέτρα μόνο. Αυτά ακριβώς δεν εφαρμόζουν; Για αυτά δεν πήραν προχθές τα συγχαρητήρια;

    4. "...Δεν μπορούν να υπάρχουν κλειστές αγορές διακίνησης των αγαθών πχ ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΔΟΥ, ΟΚΑΑ, Α.Ε.Ι. κλπ..."

    Υπάρχει κάποιο όριο μεταξύ εθνικών/κοινωνικών αγαθών και εμπορεύσιμων ειδών; Γιατί το κράτος να θέλει να παραχωρήσει σε τρίτους τις Εφορίες(!), δηλαδή το μοναδικό θεσμοθετημένο μηχανισμό ελέγχου των εσόδων της; 'Η να μην συμμετέχει στην παραγωγή της ενέργειας; 'Η στις μεταφορές; Όταν κάποιος έχει πρόβλημα υγείας, κοιτάμε πως θα τον κάνουμε καλά, όχι να του κάνουμε ευθανασία, έτσι δεν είναι;

    ReplyDelete
  11. @Π.Σταμπουλίδης (cont):

    5. "...Οι επιχειρησιακές ΣΣΕ ήταν και θα είναι πάντα πιο δίκαιες από τις εκάστοτε κλαδικές ΣΣΕ..."

    Ποιο δίκαιες για ποιον; Για αυτόν που πληρώνει ή για αυτόν που πληρώνεται; Μήπως μπλέκεις το "πιο δίκαιες" με το "πιο οικονομικές"; Μήπως ξαφνικά η G700 έγινε υπέρμαχος της μείωσης των μισθών, άρα τζάμπα φωνάζει τόσα χρόνια για τα 700 ευρώ (που έγιναν 592 από τότε);

    6. "...Είναι γνωστό σε όλους ότι μόνον πέρυσι εδόθησαν 7 δις ευρώ για την παιδεία..."

    Είναι πολλά χρήματα για ΑΕΠ της τάξης των 256 δις ευρώ; Γιατί εγώ το βρίσκω γύρω στο 2,7% του ΑΕΠ, μακράν το τελευταίο στην Ευρωζώνη, με τάση περαιτέρω καθόδου. Ο νυν πρωθυπουργός δεν είχε υποσχεθεί ως υπουργός Παιδείας για 5%; Η G700 υποστηρίζει πλέον ότι το 2,7 % είναι υψηλό και πρέπει να μειωθεί;

    7. "...Τώρα χωρίς διαβουλεύσεις και τα γνωστά τερτίπια, πρέπει να κλείσουν οι σχολές και τα τμήματα που δεν έχουν καμία ανταπόκριση στην αγορά εργασίας..."

    Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κλείσουν Σχολές βάσει του ποσοστού ανεργίας των αποφοίτων τους; Δηλαδή να κλείσουν όλα(;) τα τμήματα Φιλολογίας ή Φυσικής ή Μαθηματικών; Ακόμα και αυτά που πέρασαν με επιτυχία την "αξιολόγηση" πέρυσι; Δηλαδή να μείνουν μόνο μηχανικοί, δικηγόροι και γιατροί;

    8. "...Νομίζω ότι θα πρέπει να αποφασίσουμε την συνδιαχείριση των φυσικών πηγών ενέργειας σε θάλασσα και στεριά. Θα ήταν σκόπιμο να μπούμε σε μία δίκαιη συνεργασία με τους Τούρκους γείτονες..."

    Το δίκαιο για εμάς είναι να τα εκμεταλλευτούμε 100% μόνοι μας. Η υφαλοκρηπίδα (νόμιμη εθνική εκμετάλλευση) φτάνει σχεδόν μέχρι τις απέναντι ακτές. Δικό μας δεν είναι το Αιγαίο; Έχει η G700 αντίρρηση προς αυτό;

    Δεν θέλω να εκφέρω αναλυτικά γνώμη για τα παραπάνω γιατί όπως είπα θα πρέπει να γράψω άλλα τόσα. Αλλά πρέπει νομίζω τα ξεκαθαριστεί αν τα παραπάνω αποτελούν προσωπική άποψη ή αν υιοθετούνται από τη "νέα G700", δηλαδή αν διατυπώνονται ως επίσημες θέσεις στα ΜΜΕ και στις δράσεις που συμμετέχει.

    Ευχαριστώ

    ReplyDelete
  12. Ενδιαφέρον το αρθράκι, αλλά κάπως "ελαφρύ".

    Η απάθεια και η συνολική απόρριψη του πολιτικού συστήματος δεν σημαίνει ελαφρόμυαλους ή ανιστόρητους νέους. Συμβαίνει πάντα πριν από μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις.

    Το πόσος χρόνος θα χρειαστεί εξαρτάται κυρίως από το ρυθμό αύξησης της πίεσης. Όπως κυλούν τα πράγματα, δεν βλέπω να αργεί πολύ το "μπαμ". Είναι αυτό που λένε οι Κινέζοι "...May you live in interesting times..."

    ReplyDelete
  13. @jaga/σταμπουλίδης

    η κυβέρνηση εκλέχτηκε - καλώς ή κακώς, με αυτές ή με άλλες εξαγγελίες εκλέχτηκε.

    Εκλέχτηκε δημοκρατικά και με μεγάλη πλειοψηφία μάλιστα. Επομένως είναι υποχρέωσή της να κυβερνήσει γιά 4 χρόνια.

    Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απόμάκρυνση από το ταμείο- έχει άλλα 3 χρόνια διακυβέρνησης

    ReplyDelete
  14. jaga"Όπως κυλούν τα πράγματα, δεν βλέπω να αργεί πολύ το "μπαμ".

    Αυτό το προφητεύεις-εύχεσαι-επιδιώκεις απο αμνημονεύτων ετών.Γιατί κάτι τέτοιες προσδοκίες η κοινωνία τις φτύνει;

    ReplyDelete
  15. Μιλάω για όσους έχουν καταντήσει γραφικοί με το να ονειρεύονται κοινωνικές εξεγέρσεις.Στερούνται στοιχειώδους κοινωνιολογικής παιδείας.Δεν πτοούνται απο τις διαψεύσεις τους.Εχουν πάθει εξάρτηση απο αυτές.

    ReplyDelete
  16. Εκτός εάν βιοπορίζονται απο την κινδυνολογία.Είναι πολύ μεγάλη, αριθμιτικά, αυτή η κατηγορία των Ελλήνων ειδικά στο μεντιακό και παραμεντιακό κόσμο,που εξασφαλίζουν τα προς τα ζείν απο αυτή τη παραγωγική δραστηριότητα.Πολλοί κάνουν και λαμπρές καρριερες.Ειδικά αυτοί που αποκτούν απο το πελατεικό σύστημα και μια ψευτοακαδημαική θεσούλα.
    Aπο το πρωί μέχρι το βράδυ ιδρωκοπούν για να σπρώξουν το κόσμο στη μιζέρια για να μπορούν να τον ελέγχουν απόλυτα για ίδιους σκοπούς.

    ReplyDelete
  17. @Normad:

    Για το τι πραγματικά πιστεύω και τι εύχομαι, καλώς ή κακώς, μπορώ να μιλάω μόνο εγώ ο ίδιος. Όπως και κάθε άλλος για τον εαυτό του.

    Πιθανόν κάποιος να σκέφτεται το "επαντάσταση" σύμφωνα με τις ιδεοληψίες που ακολουθεί ή καταριέται καθημερινά. Εγώ σκέφτομαι περισσότερο κάτι σαν αυτό που σήμερα συμβαίνει στην Ιρλανδία, δηλαδή ο πολιτικός που λέει ψέμματα να αναγκάζεται να γίνει περίγελος στα κανάλια μέχρι να αποφασίσει να πάει σπίτι του.

    Τίποτα επί της ουσίας έχεις να πεις; Καμιά απάντηση σε αυτά που γράφω παραπάνω έχεις ή θα αρκεστείς πάλι σε πικρόχολα προσωπικά σχόλια;

    ReplyDelete