Γιατί η κρίση μας κάνει καλό;

1. Το δημοσιονομικό σοκ μας αφυπνίζει. Σταδιακά συνειδητοποιούμε ότι ο μεταπολιτευτικός επιχώριος ευδαιμονισμός για χρόνια συντηρούνταν με δανεικά. Λεφτά δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως μεγάλες δυνατότητες να δημιουργηθεί πλούτος εφόσον εφαρμοστούν οι κατάλληλες πολιτικές.

2. Αποκτήσαμε συλλογικό στόχο για τον οποίο αξίζει να αγωνιστούμε μετά την ένταξη στην ΟΝΕ το 2001 και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. Είναι η έξοδος της χώρας από την κρίση και την παρακμή. Η εθνική ανάταση και η οικονομική ανάταξη.

3. Μεταβάλουμε, έστω προσωρινά, τις καταναλωτικές μας συνήθειες κάνοντας καλό στην τσέπη και την υγεία μας. Από ανυπόμονοι καταναλωτές που ζουν για να καταναλώνουν (homo consumerus), αναγκαζόμαστε να χαλιναγωγήσουμε τις επιθυμίες μας, ενώ γινόμαστε πιο προσεκτικοί και φιδωλοί στις αγορές μας.

4. Μειώνονται αργά και σταθερά οι τιμές των ακινήτων, οι οποίες σύμφωνα με την εξαμηνιαία έκθεση για την αγορά ακινήτων του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών είναι υπερτιμημένες από 10% έως 30%. 250 χιλιάδες σπίτια παραμένουν απούλητα δημιουργώντας ευκαιρείες για νέους και παλιούς που θέλουν να αγοράσουν κατοικία.

5. Γίνεται πιο δίκαιη η φορολογία. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες καταργείται η αυτοτελής φορολόγηση, περιορίζονται στο ελάχιστο οι εξαιρέσεις, ενιαιοποιείται η φορολογική κλίμακα, επιστρέφει ο φόρος σε κληρονομιές και γονικές παροχές, φορολογείται η μεγάλη ακίνητη περιουσία, μπαίνει στο στόχαστρο η μεγάλη φοροδιαφυγή και το οικονομικό έγκλημα, το αφορολόγητο όριο συνδέεται με την επίδειξη αποδείξεων για δαπάνες, μπαίνουν παντού ταμειακές μηχανές.

6. Το ασφαλιστικό σύστημα προσαρμόζεται σταδιακά στα πραγματικά οικονομικά και δημογραφικά δεδομένα. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες κόβονται όλα τα ειδικά όρια ηλικίας που επιτρέπουν πρόωρη έξοδο από την εργασία, ενιαιοποιούνται οι κανόνες ασφάλισης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης γίνονται τρία, η αρχιτεκτονική του συστήματος παίρνει χαρακτηριστικά οιωνεί μικτού με μία βασική σύνταξη (αναδιανεμητική) και μία ανταποδοτική.

7. Εξορθολογίζεται η μισθολογική δαπάνη στο δημόσιο. Ήδη οι υπερωρίες των αποσπασμένων σε βουλευτικά γραφεία, διοικητές οργανισμών, υπουργούς κοκ μειώθηκαν κατά 50% και έπεται συνέχεια για τους υπόλοιπους υπαλλήλους. Χοντρό είναι και το ψαλίδι στα επιδόματα που μειώνονται μέχρι και 10% για τους πιο ευνοημένους. Ανοίγει επιτέλους και από άλλη αφετηρία πλέον η συζήτηση για την ενιαιοποίηση του μισθολογίου των Δημοσίων Υπαλλήλων.

8. Κλείνει η στρόφιγγα των προσλήψεων από την πίσω πόρτα στο Δημόσιο με το ΑΣΕΠ να επεκτείνει το πεδίο αρμοδιότητάς του.

9. Εξασθενίζει κάπως η δύναμη των συντεχνιών. Οι πολίτες, ξεμπλοκάρουμε ψυχολογικά από τα μπλόκα και τις αντιδράσεις των εγωιστικών συμφερόντων, αφού πλέον αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα της κατάστασης και στην συντριπτική μας πλειοψηφία θεωρούμε τα όποια μέτρα αναγκαία και δίκαια.

10. Παύουμε να αισθανόμαστε βολικά ως κοινωνία συνενοχής. Δεν ανεχόμαστε πλέον τη διαφθορά, την παρακμή, το παραμύθιασμα, δεν δικαιολογούμε τις παθογένειες και τα χρόνια προβλήματα, δεν υποκύπτουμε στον ωχαδελφισμό, δεν τρώμε κουτόχορτο, δεν υιοθετούμε τη θεωρία όλοι ίδιοι είναι. Γι' αυτό κι επειδή οι περισσότεροι πολίτες βάζουμε πλάτη για να βγει η Ελλάδα από την κρίση έχουμε απαιτήσεις. Τόσο από τον εαυτό μας όσο και από την κυβέρνηση, την οποία θα τιμωρήσουμε σκληρά εάν αποτύχει.