Είμαστε τελικά μεγάλοι υποκριτές. Κυβέρνηση, Μέσα, Κόμματα, και πολίτες, ύστερα από μία πενταετία απόλυτης χειμερίας νάρκης, θυμηθήκαμε ξαφνικά όλοι την εξωτερική πολιτική, το Αιγαίο και τα ελληνοτουρκικά. Πως κι έτσι; Διότι ο Ομπάμα επανέλαβε για πολλοστή φορά στο πλαίσιο μίας συνάντησης κορυφής του ΝΑΤΟ την πάγια θέση της χώρας του. Ότι η Τουρκία είναι ο πιο σημαντικός γεωστρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Εμάς αντίστοιχα μας παραμύθιασε με τα κλασσικά περί αρχαίου ελληνικού πολιτισμού απ' τον οποίο αντλούν τα ιδεώδη τους οι ΗΠΑ. Με απλά λόγια ο O’man είπε ότι η Ελλάδα "ήταν" και η Τουρκία "είναι". Τώρα, όχι πριν από 2000 χρόνια.
Έτσι λοιπόν άρχισαν τα όργανα. "Χωροφύλακα της περιοχής ανέδειξε ο Ομπάμα την Τουρκία" φωνάζουν οι γηγενείς συνωμότες, αντιαμερικανοί και εθνικιστές. Με "σεβασμό αντιμετώπισε τις θέσεις της Ελλάδας ο Αμερικανός Πρόεδρος" ισχυρίζοναι οι ρεαλιστές.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι τώρα όψιμα ανακάλυψαν την εξωτερική πολιτική θα ωφελούσαν την Ελλάδα πολύ περισσότερο, αν από το 2004 και μετά είχαν συμβάλει να μην αδρανοποιηθεί πλήρως η θέση μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να αποτραπεί η εγκατάλειψη του Ελσίνκι και να αναδιοργανωθεί η παραγωγική βάση της οικονομίας έτσι ώστε να συγκρατηθεί η εξάρτηση της «δανειοτρεφούς» μας χώρας από το εξωτερικό, γεγονός που υπονομεύει τόσο τη θέση της στο διεθνή καταμερισμό ισχύος όσο και την αμυντική της προσπάθεια.
Αντί λοιπόν να επιδεικνύουμε όψιμα επιφενειακό ενδιαφέρον για τα ελληνοτουρκικά και την εξωτερική πολιτική με αφορμή τις δηλώσεις Ομπάμα, ας σκεφτούμε ότι θα ήταν πολύ αξιοπρεπέστερο και γονιμότερο αν όλοι μας σφίγγαμε τα δόντια και αντλούσαμε ένα πικρό, αλλά ζωτικό διπλό συμπέρασμα: ότι η μετα-ολυμπιακή Ελλάδα αποτελεί μια παρακατιανή επαρχία στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας, η οποία κατά μέγα μέρος από δική της υπαιτιότητα είναι όχι μόνο ανίσχυρη αλλά και ανυπόληπτη. Γι' αυτό στην όποια κρίση κινδυνεύει δυστυχώς να βρεθεί εντελώς μόνη. Γι’ αυτό πρέπει να δουλέψει συστηματικά όχι μόνο για να κερδίσει πίσω το χαμένο της διαπραγματευτικό και πολιτικό κεφάλαιο, αλλά να προχωρήσει κι ένα βήμα πιο πέρα. Να γίνει διαχρονικά ένας αξιόπιστος ισχυρός παίκτης στον ευρωπαϊκό καταμερισμό της ισχύος.
Oι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ σέβονται ΒΑΘΥΤΑΤΑ την ΕΛΛΑΔΑ
ReplyDeleteαλλά ΟΧΙ "τους ΕΛΛΗΝΕΣ που προτιμούν να ανήκουν στους Ελληνες" [sic by daddy, also known as katharma].
Αυτό οφείλεται στο ότι γνώρισαν μόνο Ελληνοαμερικανούς.Το αντιδραστικότερο κομμάτι του Ελληνισμού.Φοράνε όλοι τους φουστανέλλες και ντύνονται Μεγαλέξανδροι,με αποτέλεσμα να μετατρέπουνε σοβαρές Εθνικές επετείους σε φολκλορικά events.
ReplyDeleteΟι Ελληνοαμερικανοί, δυστυχώς, κάνουν εξωτερική πολιτική με όρους και μέσα εποχής Κολοκοτρώνη.Και αυτό το δικαίωμα τούς το έδοσε η Ελληνική κυβέρνηση, για να τους εντάξει στο πελατειακό της μηχανισμό.
ReplyDeleteOι Αμερικανοί γνωρίζουν σε βάθος ότι
ReplyDelete1) ο Αντιαμερικανισμός των Ελλήνων δεν είναι μιά [αναπόφευκτη και κατανοητή] αντίδραση ενός Λαού σε, πες, την αισχρή στάση του Kinssinger και των Αμερικανικών Κυβερνήσεων στην περίοδο της Χούντας, γιά την οποία ο Βill Clinton ζήτησε ΣΥΓΓΝΩΜΗ από την Ελλάδα,
2) ο Αντιαμερικανισμός των Ελλήνων δεν είναι μιά [αναπόφευκτη και κατανοητή] αντίδραση σε, πες, άστοχες πράξεις αστυνόμευσης κρατών [eg Vietnam], ή ωμής παρέμβασης σε εσωτερικά χωρών με αμιγώς οικονομικά κίνητρα [και όχι ανθρωπιστικούς ή δήθεν αμυντικούς λόγους, eg Bush's argument of presence of WMD in Iraq]
Oι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ γνωρίζουν ότι γιά τους ΕΛΛΗΝΕΣ ο ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ είναι ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
είναι ΤΡΟΦΗ
είναι ΟΞΥΓΟΝΟΝ,
είναι raison d' etre
όπως τους τον ΕΜΦΥΣΗΣΕ ο daddy, also known as Katharma.
Αυτό οφείλεται στο ότι γνώρισαν μόνο Ελληνοαμερικανούς
ReplyDeleteΔΕΝ γνωρίζεις τους Αμερικανούς μου φαίνεται!!!!!!!!!!!!!
ΕΧΟΥΝ ΒΑΘΥΤΑΤΟ σεβασμό οι Αμερικανοί γιά τους ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ...............
ΕΚΣΤΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ, κύριε, οι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ όταν ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Το όνομα KAVAFY, κύριε, στην Αμερική κουβαλάει ΙΕΡΟΤΗΤΑ.
Δεν θα σου ΕΠΙΤΡΕΨΩ να ΕΚΤΡΕΨΕΙΣ την ΣΥΖΗΤΗΣΗ με ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ και cliche's.
Οι Αμερικανοί που έχουν μελετήσει τον Θουκυδίδη σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική και άμυνα δεν ασχολούνται με σαχλαμάρες, φολκλόρ, ιδεολογίες και τα συναφή. Κάνουν πολιτική ισχύος με γνώμονα το εθνικό τους συμφέρον, μελετάνε τα δεδομένα και είναι προετοιμασμένοι ακόμα για και για το πιο τρελό σενάριο. Στην Ελλάδα η εξωτερική πολιτική στριφογυρίζει γύρω από δύο εξίσου καταστροφικές για τα εθνικά συμφέροντα "ιδεολογίες": τον αστικοφιλελεύθερο ιδεαλισμό δήθεν ρεαλισμό από τη μία και τον γηγενή εθνικισμό που πλάθει μύθους για να αναπληρώσει τη νεοελληνική καχεξία. Συνεπώς παρμενίδη και κομφούκιε οποιαδήποτε συζήτηση στη βάση που την θέτετε παραπάνω είναι εκτός τόπου και χρόνου σε ό,τι αφορά τα εξωτερικά θέματα.
ReplyDeleteΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ReplyDeleteΠαγιδευμένοι στην αμερικανική μέγκενη
Δημοσιογράφος:Μεγάλο μέρος της αρθρογραφίας σας αφιερώνεται στη διεθνή πολιτική. Υπάρχει η εντύπωση ότι η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται περισσότερο ανοχύρωτη απέναντι σε πολύ πιο σύνθετες προκλήσεις. Συμφωνείτε με αυτές τις εκτιμήσεις;
Μαρκεζίνης:"Εχω τονίσει κατ επανάληψη το γεγονός αυτό, πεπεισμένος καθώς είμαι ότι ο βασικός μας σύμμαχος, η Αμερική, μας έχει φερθεί άσχημα, ενίοτε δε και περιφρονητικά, τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια. Εξακολουθώ να θέλω να μείνουμε φίλοι με την Αμερική και το τονίζω με κάθε ευκαιρία. Παράλληλα, όμως, έχω ταχθεί υπέρ της δημιουργίας στενότερων δεσμών με τη Ρωσία και την Κίνα, καθώς και υπέρ μιας επαναδραστηριοποίησης των δεσμών μας με τον αραβικό κόσμο. Κοντολογίς: είμαστε ακόμη παγιδευμένοι στην αμερικανική μέγκενη, ενώ σε όλα ανεξαιρέτως τα μέτωπα, βλέπουμε την Τουρκία να μας ξεπερνά τόσο ως προς τη δράση όσο και ως προς τα αποτελέσματα. Οταν συνεχώς δικαιολογούμε αυτή την κατάσταση επικαλούμενοι το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μεγαλύτερη χώρα και βρίσκεται σε στρατηγικά πλεονεκτική θέση, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά!
Παρ όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι η επιλογή του υπουργείου Εξωτερικών είναι περισσότερο στην κατεύθυνση της προσέγγισης με τη νέα αμερικανική διοίκηση, έστω και εις βάρος της σχέσης με τη Ρωσία. Είναι η διοίκηση Ομπάμα αυτή που μπορεί να δώσει κατά τη γνώμη σας τη λύση στα ελληνικά θέματα;
Είμαι ένας από τους ελάχιστους στην Ελλάδα που έχουν ισχυριστεί ότι η εξωτερική πολιτική του Ομπάμα έχει σκοπίμως αδρανοποιηθεί, ότι, σε γενικές γραμμές, η ουσία της εξωτερικής πολιτικής που έχει ακολουθήσει μέχρι τώρα παραμένει ίδια με του Μπους, καθώς και ότι το μόνο πράγμα που έχει αλλάξει είναι ο τόνος που την παρουσιάζουν. Εχω ξαναπεί, και επιμένω, ότι η αιτία για όλα αυτά είναι η κυρία Κλίντον και το παλιό κλιντονικό καθεστώς που περιβάλλει τον πρόεδρο.
Η Τουρκία, η οποία παραμένει η βασική απειλή για την Ελλάδα, συνεχώς αλλάζει και προωθεί τον ρόλο της ως περιφερειακής δύναμης. Σε ποια κατεύθυνση πρέπει να γίνει η επαναπροσαρμογή της ελληνικής ξωτερικής πολιτικής;
Η Τουρκία είναι, δυστυχώς, μια χώρα υπερδραστήρια σε πάρα πολλά μέτωπα, μερικά που θα μας προκαλέσουν δυσκολίες, αν όχι και πραγματικά προβλήματα. Ελπίζω ειλικρινά να μη βγω αληθινός. Εάν όμως έχω δίκιο, διερωτώμαι: ποιος θα μας βοηθήσει ουσιαστικά σε μια στιγμή πραγματικής ανάγκης; Σαφώς όχι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ. Σκεφθείτε, άλλωστε, πώς αντέδρασαν όλοι αυτοί στο λουτρό αίματος στη Γάζα: συζητήσεις, λόγια, ταξίδια, αλλά καμία απολύτως δράση μέχρι να ολοκληρώσουν την αιμοσταγή αποστολή τους οι Ισραηλινοί. Εάν έχω δίκιο να φοβούμαι πως είμαστε απομονωμένοι, οφείλουμε επειγόντως να δημιουργήσουμε νέους και ουσιαστικούς δεσμούς φιλίας. Η Ρωσία είναι μία από τις χώρες που έχω κατά νου, και το λέω αυτό χωρίς να έχω την παραμικρή αυταπάτη ότι η Ρωσία θα μπορούσε ή θα ήθελε να λύσει τα προβλήματά μας, αλλά με την πεποίθηση ότι η ασφάλεια είναι ζήτημα αριθμών. Οσο περισσότερους φίλους έχουμε τόσο το καλύτερο. Και για να αποκτήσει κανείς φίλους, πρέπει να δώσει κάτι σε αντάλλαγμα.
Με την προοπτική της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. να αμφισβητείται ως προοπτική, θεωρείτε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εμπλακεί στη συζήτηση για τους όρους με τους οποίους θα μπορούσε να αναπτυχθεί η λεγόμενη «Ειδική Σχέση»;
Τα ανοίγματα του Σημίτη και του Παπανδρέου προς την Τουρκία, σε συνδυασμό με τις Συμφωνίες του Ελσίνκι, στάθηκαν συνετές κινήσεις την περίοδο εκείνη και, σε γενικές γραμμές, ακολουθούνται μέχρι σήμερα. Η υποστήριξη όμως της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ σήμερα είναι ανεδαφική, όχι μόνον εξαιτίας της στάσης της απέναντι σε εμάς και στην Κύπρο, αλλά και επειδή πρέπει να πείσουμε του εταίρους μας πόσο καταστροφική για την Ευρώπη θα ήταν αυτή η ένταξη. Ακόμη μια φορά, ωστόσο, η αδράνεια είναι το στοιχείο που χαρακτηρίζει γενικώς τον σχεδιασμό μας, οικονομικό ή πολιτικό. Ειλικρινά, όμως, για να συμπληρώσω αυτήν τη σκέψη, διερωτώμαι συχνά εάν κάποια άλλη κυβέρνηση θα είχε το θάρρος να υλοποιήσει τις δομικές αλλαγές που χρειάζεται η εξωτερική πολιτική μας δυσαρεστώντας τις ΗΠΑ!"
Αυτά μεαταξύ άλλων είπε, στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής, ο Σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης,
Ο διακεκριμένος Ευρωπαίος Ελληνας.
Πάλι καλά που δεν είμαστε "ο πιο σημαντικός γεωστρατηγικός εταίρος" των Αμερικανών. Αυτό θα ήταν καταστροφή.
ReplyDeleteΌπως έχουν τα πράγματα, μας δίνεται η δυνατότητα να έχουμε την καλύτερη, για εμάς, δυνατή σχέση με τους Αμερικάνους. Για κάποιο λόγο δεν το κάνουμε. Δεν ευθύνονται αυτοί. Αυτοί κάνουν ό,τι τους υπαγορεύει η θέση τους, και το κάνουν καλά και, τηρουμένων των αναλογιών, με μετριοπάθεια.
Η Ευρωπαική ελίτ δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με την Αμερικανική.Ηδη διαμορφώνονται δύο κόσμοι με αυξανόμενη αντιπαλότητα.Το Ευρώ ,τους Αμερικάνους, τους κάθησε στο στομάχι.Οι Γερμανοί και οι Γαλλοι δεν είναι λιγότερο αντιαμερικανοί απο τους Ελληνες.Ας μην πούμε και για τους Τούρκους που δεν βρίσκεις ούτε ένα φιλοαμερικανό.Αυτά για να μην εξηγούμε τον αντιαμερικανισμό των Ελλήνων με ΠΑΙΔΑΡΙΩΔΗ επιχειρήματα κατάλληλα για Ελληνοαμερικανούς τρίτης και τέταρτης γενεάς που διαβάζουν Καζαντζάκη στα Φραγκολεβαντίνικα.
ReplyDeleteΣυνεχίζω τη κουβέντα εδώ, μιας και αναρτήθηκε νέο post.
ReplyDelete@Gμόσιος
Θα σου μιλήσω με βάση την εμπειρία μου, δε ξέρω ακριβώς τι γίνεται σε άλλα τμήματα ή και σε άλλα πανεπιστήμια.
Η φιλοσοφία στο τμήμα μου είναι λίγα (5-6) και ζόρικα μαθήματα ανά εξάμηνο. Σε ορισμένα εξάμηνα μάλιστα αν καταφέρεις να περάσεις 3 μαθήματα θεωρείται καλό. Δεν είναι μικρομαθηματάκια, και θεωρώ ότι είναι καλύτερο από το να έχεις 8-13 μαθήματα το εξάμηνο που ακούω αλλού. Βιβλιογραφία προτείνεται, αλλά πόσοι νομίζεις κάθονται και τη ψάχνουν και τη διαβάζουν? Είτε λόγω έλλειψης χρόνου είτε όρεξης.
Οι καταλήψεις είναι όντως σοβαρό πρόβλημα, αλλά το να λές ότι είναι το μισό χρόνο κλειστές οι αίθουσες είναι υπερβολή.
Και στο εξωτερικό βοηθοί (διδακτορικοί φοιτητές) κάνουν ενίοτε μάθημα πάνω στο υλικό που πραγματεύεται η διατριβή τους. Στο τμήμα μου απ' όσο ξέρω ένας μόνο καθηγητής έρχεται μόνο τις δύο πρώτες διαλέξεις. Και απ' ότι ακούω, καλύτερα που δε ξανάρχεται.
Όσο για το μέγεθος της τάξης και έξω άκουσα για μαθήματα που το κοινό είναι 150-200 άτομα. Και εδώ έτσι είναι στα μαθήματα κορμού. Όταν ξεμπερδέψεις με αυτά όμως και αρχίζεις να διαλέγεις μαθήματα επιλογής η τάξη έχει συνήθως μέγεθος από 5-30 φοιτητές το οποίο είναι μια χαρά.
Οι βιβλιοθήκες είναι όντως κακές, αλλά πίστεψε με οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται καν. Μου χει τύχει να δανειστώ βιβλία τα οποία δεν έχει ξαναδανειστεί ποτέ κανείς, ή ο τελευταίος δανεισμός ήταν πριν 5-6 χρόνια. Γι αυτό δε φταίνε οι βιβλιοθήκες.
Πάντως, υπάρχουν και στολίδια όπως η πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη του Ρεθύμνου (http://www.rector.uoc.gr/aboutus.cfm)
@parmenides
Για τις παρατάξεις θα διαφωνήσω. Αν κάποτε ήταν όπως ισχυρίζεσαι, για τώρα επίτρεψε μου να αμφιβάλλω. Θα έλεγα ότι αντί να δουλεύουν για τη πρόοδο του πανεπιστημίου, δουλεύουν για τη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Όσο για τις "αριστερές" παρατάξεις προσωπικά τις θεωρώ τις πλέον δογματικές.
Στο εξωτερικό απ' ότι είδα υπήρχαν student unions αλλά απ ότι κατάλαβα δε σχετίζονταν με κόμματα, τουλάχιστον όπως τα εννοούμε εδώ.
Το ποτήρι δεν είναι ούτε γεμάτο, ούτε άδειο. Από κει και πέρα εξαρτάται απ' το καθένα μας πόσο γεμάτο ή άδειο το βλέπει.
Όποιος έχει σοβαρή εξωτερική πολιτική δεν επηρεάζεται από το την εκάστοτε "φιλό" η "αντί" μόδα που επικρατεί στο εσωτερικό του.
ReplyDeleteΌταν η υπουργός εξωτερικών μετατρέπει το υπουργείο της σε μηχανισμό εξυπηρέτησης των πολιτικών της φιλοδοξιών, όταν το διπλωματικό σώμα συστηματικά απαξιώνεται, όταν η ΕΥΠ έχει προυπολογισμό 4 εκατ. ευρώ, όταν ο πρωθυπουργός συναντά ηγέτες με μόνο σκοπό τη φωτογραφία, όταν η Ελλάδα δεν μετέχει σε κανένα φόρουμ εκτός των πλαισίων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και κάτι άλλων υποχρεωτικών δευτερο-τρίτων οργανισμών.
ReplyDeleteΌταν συμβαίνουν όλα αυτά και στην ελληνική ηγεσία νομίζουν πως μπορούν να καλύπτουν τα προσωπικά τους πνευματικά, ψυχικά, και υλικά ελλείματα ξοδεύοντας τα λεφτά του ελληνικού λαού σε αμφίβολες αγορές φιλίας, ή ακόμα χειρότερα, σε κούφιες υποσχέσεις περί επικείμενων αγορών, τότε οι ξένοι μπορούν να τους φτύνουν για πλάκα και εκείνοι να νομίζουνε ότι βρέχει....
Κακώς συνεχίζουμε εδώ Μιχάλη, αλλά δεν πειράζει θα τελειώσουμε γρήγορα γιατί στα περισσότερα συμφωνούμε. Ζητάω συγγνώμη εκ των προτέρων από τον admin.
ReplyDeleteΣυμφωνώ σ' αυτό που λες για παρατάξεις. Δε θα το αναπτύξω άλλο. Συμφωνώ επίσης μ' αυτό που λες για το τμήμα σου στην Κρήτη. Γι' αυτό λέω ότι υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις. Ο γενικός κανόνας όμως, ο μέσος όρος, είναι αυτός που περιέγραψα στο προηγούμενο σχόλιό μου: κατακερματισμός, χάσιμο μαθημάτων και εξεταστικών, ελλιπείς βιβλιοθήκες και υποδομές, μεγάλες τάξεις, συγγράμματα αντί βιβλιογραφίας -προσοχή εδώ: αν το σύστημα ήταν βιβλιογραφικοκεντρικό όλοι θα ήταν αναγκασμένοι να διαβάσουν τη βιβλιογραφία, τώρα όμως η βιβλιογραφία είναι συμπληρωματική πολυτέλεια. πχ στην Ελλάδα διδάσκεσαι θεωρία και αντί στην ύλη να διαβάζεις το αυθεντικό κείμενο και δυο τρεις βασικούς ερμηνευτές διαβάζεις μια αμφιβόλου ποιότητας περίληψη σε ένα σύγγραμμα. Έτσι όμως δεν παίρνεις μυρωδιά για το τι είναι επιστήμη.
@Γ700
ReplyDeleteΣτην Ελλάδα η εξωτερική πολιτική στριφογυρίζει γύρω από δύο εξίσου καταστροφικές για τα εθνικά συμφέροντα "ιδεολογίες": τον αστικοφιλελεύθερο ιδεαλισμό δήθεν ρεαλισμό από τη μία και τον γηγενή εθνικισμό που πλάθει μύθους για να αναπληρώσει τη νεοελληνική καχεξία.
Αυτό πραγματικά τα είπε όλα.
Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως να διαμορφώσει διακομματικούς μηχανισμούς παραγωγής εξωτερικής πολιτικής.
Χρειάζεται βαθιά συνταγματική αναθεώρηση στο πολιτικό σύστημα και την υιοθέτηση ενός εθνικού συμβουλίου ασφάλειας.
Όλες οι σοβαρές χώρες του κόσμου γνωρίζουν ότι "γεωστρατηγικά συμφέροντα" σημαίνει επιστήμη (π.χ. game theory) και αξιοπιστία στα λεγόμενα ("credibility", ειδικά όταν πρέπει να μπλοφάρεις).
ReplyDeleteΕμάς εδώ οι δικοί μας κάνουν εξωτερική πολιτική με βάση την "καλή γειτονία", την "κοινή λογική" και το "δίκαιο των επιχειρημάτων". Αλλά τι να περιμένει κανείς, όταν πριν την Μπακογιάννη υπουργός ήταν ο Μολυβιάτης, που αμφιβάλλω αν ξέρει ότι δεν υπάρχει πλέον η Αυστρο-ουγγαρία και οι "μεγάλες δυνάμεις" του '21.
Και σήμερα, η Μπακογιάννη απλώς ακούει τον Ομπάμα να ονομάζει στα μούτρα της "Μακεδονία" τα Σκόπια και, αντί να σηκωθεί από το τραπέζι να φύγει, κάθεται εκεί, το κάνει αβαβά και συνεχίζει να χαμογελά.
Εδώ η Τουρκία, που κατά κανόνα εκπροσωπείται από ερασιτέχνες θρησκόληπτους στους διεθνείς οργανισμούς, και είναι σε θέση να περνά (άγαρμπα βέβαια) αρκετές από τις διεκδικήσεις της.
Διπλωμάτης δεν είμαι, αλλά μπορώ να επιβεβαιώσω από αυτά που βλέπω και διαβάζω ότι το Ελληνικό ΥΠΕΞ δεν έχει ιδέα τι σημαίνει bargaining theory και πως εφαρμόζεται στις διμερείς σχέσεις, με φιλικούς ή εχθρικούς "εταίρους".
Γι' αυτό και όλοι μας κάνουν πλάκα στο εξωτερικό.
g700
ReplyDeleteάστοχος ο διαχωρισμός σε προ και μετά του 2004
και πριν και μετά τα ίδια χάλια
Ας μήν ξεχνάμε ποιός ευχαρίστησε τους Αμερικάνους, ας μην ξεχνάμε σε ποιόν ούρλιαζε "με εξαπατήσατε" ο δικτάτορας Ιωαννίδης, ας μην ξεχνάμε ότι ΚΑΘΕ Έλληνας πολιτικός με αξιώσεις πρωθυπουργού επιδιώκει να "βαπτιστεί" στην αμερικανική κολυμβήθρα.
Επίσης ας κρατήσουμε στο μυαλό μας ότι η αμερικάνική πρεσβεία στα Σκόπια έχει 220 αυτοκίνητα και περίπου 400 άτομα προσωπικό (γιατί άραγε ?) και ότι οι Αμερικάνοι το μόνο που σέβονται είναι όσους ενεργούν όπως αυτοί-με γνώμονα το εθνικό τους συμφέρον και μόνο.
Καθόλου δεν εκτιμούν τους χέστηδες και την πολιτική του είπα/ξείπα και θα δούμε.
Ετσι λοιπόν φτάσαμε με φιλέλληνες Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο να μην μπορούμε να προωθήσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα.
Ε ποιός μας φταίει λοιπόν ?
By the way, δεν έχω γνώμη γιά την τρέχουσα Τουρκική διπλωματία, αλλά στο παρελθόν, τουλάχιστον, ήταν σπουδαία.
ReplyDeleteΘυμάμαι .........
Νεαρός στην Λονδίνο, στην Μεταπολιτευτική Περίοδο. Aνοίγω ΤV, στo BBC. Μιλούσαν Bulent Ecevit και Γεώργιος Μαύρος [Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών], στα Αγγλικά φυσικά.
Ηταν υφηγητής του Αστικού Δικαίου. Προσωπικός φίλος του θείου Θόδωρου, ενδιαφερόταν ειλικρινά γιά το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών και αυτό και μόνο του εξασφάλιζε την βαθειά μας εκτίμηση.
Οταν είδα την αντιπαράθεση Ecevit και Μαύρου έμεινα ενεός. Σαν να είχες τον Kissinger και, πες, τον Κάρολο της Ελλάδος να μιλούν για γεωπολιτικά θέματα.
ΕΝΟΙΩΣΑ τόση ντροπή και ταπείνωση, and then I realized the tragic predicament of my Motherland!
Και κάτι άλλο, αν και η παρελθοντολογία δεν βοηθεί πολύ. Ο μόνος Ελληνας στο δεύτερο ήμισυ του 20ού που ήταν polyglot και κατανοούσε a' fond το Γεωπολιτικό Πλαίσιο ΚΑΙ την θέση της Ελλάδος σ' αυτό ήταν ο Σπύρος Μαρκεζίνης.
Πιστεύω ακόμα ότι η ΣΤΑΣΗ της επίσημης Ελλάδας vis-a-vis στο Σχέδιο Anan της αφαίρεσε ΜΕΙΖΟΝΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ
ReplyDeleteΚΑΙ στην ΕΥΡΩΠΗ
ΚΑΙ στις ΗΠΑ
και λειτούργησε ως coup de grace (χαριστική βολή).
Η αλήθεια [και πρέπει να λέγεται] είναι ότι ο de facto Μικροκεφαλάκης de facto Assad πήρε σωστή θέση εκείνη την περίοδο.
Κοντολογίς, πάντως, στα δικά μας μειονεκτήματα (handicaps), έχουμε και τους τρισάθλιους Κύπριους που μας κρατούν "ομήρους". Θα πει, βέβαια, ένας σοβαρός άνθρωπος, "Mα αν είσαστε σοβαροί θα αφήνατε a bunch of money launderers to hold hostage your entire foreign policy?"
[Παρμενίδη ΜΗ πάρεις τώρα θάρρος και αρχίσεις πάλι]
ReplyDeleteRe: April 6, 2009 8:23 PM
ReplyDeleteΣωστός από την αρχή μέχρι το τέλος.
Re: Σπύρος Μαρκεζίνης
-Είχε βέβαια ένα μικρό πρόβλημα στην κατανόηση της δικής του θέσης...
Re: Βασίλης Μαρκεζίνης
-Άλλο φίλοι, άλλο συνεργάτες. Θα ήταν τραγικό λάθος να βάζουμε τις σχέσεις μας με χώρες σαν τη Ρωσία και την Κίνα σε λάθος βάσεις (στο μυαλό μας, γιατί στο δικό τους οι βάσεις είναι σίγουρα σωστές).
-Για την ένταξη ή όχι της Τουρκίας. Πιστεύω ότι είναι το μόνο θέμα που η λούφα του Καραμανλή μπορεί να μας βγει σε καλό.
@ventriloquist
ReplyDeleteΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
Τωρα είναι που χρειάζεται ένας σοβαρός πολιτικός που θα πιέσει και θα εκβιάσει αν χρειαστεί και θα δουλέψει και παρασκηνιακά ώστε να μπουν οι απαραίτητοι οροι για να μην φτάσουμε πάλι σε νίκες τύπου Ελσίνκι και μπούρδες.
Θελετε ΕΕ γείτονες Τούρκοι ?
Πρώτα θα λύσουμε θέματα υφαλοκριπήδας, συνόρων θαλάσσιων και εναέριων, Κυπριακό κτλ κτλ κτλ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ θα δείτε ΕΕ
Αλλιώς θα καταλήξουμε πάλι ψοφοδεείς πολιτικοί να κάνουν πάλι παπάρα την ουσία, θα βγαίνουν φωτογραφίες και θα μας πρήζουν
Και πίστεψέ με έχουμε πολλά εργαλεία να πιέσουμε τους γείτονες, με πρώτο και καλύτερο το νόμισμά τους
Αλλά αυτά φίλε μου χρειάζονται σοβαρούς επαγγελματίες, σοβαρούς συμβούλους,πρόγραμμα και πανω απ'όλα ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
@ Μιχάλης Π.
ReplyDeleteΕίσαι ο πρώτος νεαρός Ελληνας που ΔΕΝ βάζει ΑΥΞΗΣΗ στην Προστακτική.
Θα το γιορτάσουμε στο μικρό μουσείο της Πλατείας Ρηγίλλης με cocktail party [canapέs by Margarita, parla by Parmie, Ventrilό, Athanase και ΟΛΑ τα παιδιά του Blog συμπεριλαμβανομένων και των υβριστών της Δημoκρατίας].
Yποκλίνομαι στους δασκάλους και στους γονείς σου.
@ ser
ReplyDeleteThat would be preaching to the converted (within the EU). Hence, there are no means of pressure. We would just be used by our EU "friends" as an additional pretext for preventing Turkey to join.
Και οι Τούρκοι ξέρουν ότι δεν είμαστε εμείς το κύριο πρόβλημά τους, και ούτε πρόκειται να γίνουμε ακόμη κι αν το επιδιώξουμε, στο συγκεκριμένο θέμα. Μόνο εαν ήμασταν θα ίσχυαν όσα λες.
AYTO που ΣΥΜΦΕΡΕΙ τρομακτικά αυτή τη στιγμή την ΕΛΛΑΔΑ είναι
ReplyDeleteη ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ της ΕΥΡΩΠΗΣ ώστε
1) να μας φύγει η κυνάγχη [col de chien, που αρέσουνε καποιανού οι Γαλλικούρες] της απειλής
και
2) (το ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟΝ) να πάψει το 14% του ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ μας να πηγαίνει στην Αμυνα
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ
επιτείνοντας κάθε τόσο το χαώδες ΕΛΛΕΙΜΜΑ στο ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΤΡΕΧΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ.
Α propos de rien, με αφήνει παγερά αδιάφορο, διότι στερείται σημασίας, το αν βορείως γειτονική χώρα θα ονομασθεί Λαλιώτα, Ανω Λαλιώτα ή Ορεινή Λαλιώτα.
Also, the case France and Germany are now making against full Turkey membership is stronger, both within France and Germany and within Turkey itself.
ReplyDeleteGreece's issues, even if they are justified, crucially they do not resonate among other EU citizens. And they only inflame Turks, who are prone to reacting badly when they get the chance, for reasons mainly related to internal politics.
Όσο για την αμυντική ολοκλήρωση, μακάρι, φυσικά, και πάλι μακάρι. Αλλά εδώ τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Δεν είναι μόνο ότι δεν νομίζω πως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα ήθελαν να μπλεχτούν στα δικά μας προβλήματα. Είναι επίσης το γεγονός ότι τα προβλήματά μας αυτά είναι επικερδή για τους ίδιους. Και βεβαίως υπάρχουν και οι Αμερικάνοι, οι οποίοι έχουν σημαντικές ενστάσεις γι' αυτό και δε θα το δεχτούν έτσι απλά (πχ τα τρία "D" της Albright -duplication, discrimination, decoupling).
Οπότε σωστά μάλλον θα αναρωτηθούν οι Γάλλοι, pourquoi cherches-tu midi à quatorze heures?, και δε θα τσιμπήσουν.
ReplyDelete@ ventrilό
ReplyDeleteNομίζω ότι θα έπρεπε να είχα προθέσει ότι Ενιαία Αμυνα [και ενοούσα άμυνα as opposed to aggression και όχι άμυνα υπό την έννοια της εθνικής άμυνας που συμπεριλαμβάνει defense as well as aggression]
ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ μιάς κάποιας μορφής ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ και έπεται αυτής.
ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΩΣ και νομικώς, πάντως, τα 3 D είναι εύκολο να "εξουδετερωθούν/ακυρωθούν" ως επιχειρήματα ΚΑΤΑ της δημιουργίας ενιαίας Αμυνας.
Re: Duplication.
Θα μπορούσε να υπάρχει CLAUSA δηλούσα κατηγορηματικά ότι ο ρόλος ασκείται εκτός ΝΑΤΟ ΜΟΝΟ εκεί όπου ΔΕΝ προβλέπει το Καταστατικό της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ δλδ δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δεσμεύσεις γιά την τελευταία [και εξηγώ παρακάτω]
Re: Decoupling
Αυτό είναι κυρίως ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (ενδοευρωπαϊκό εννοώ) ζήτημα [και πράγματι προέκυψε με την διάσταση θέσεων μεταξύ UK και Γαλλίας/Γερμανίας vis-a-vis Iraq] αλλά θα είχε πάψει να υφίσταται εάν είχε προηγηθεί Πολιτική Ολοκλήρωση ή έστω ολοκλήρωση στην εξωτερική πολιτική.
Re: Discrimination
Φυσικά και ενιαία Ευρωπαϊκή άμυνα θα δημιουργούσε ανισότητες/ανισονομία, άρα διακρίσεις, μεταξύ EU και non-EU χωρών μελών του ΝΑΤΟ. Aλλά και εδώ θα ήρετο η ανισότης εάν υπήρχε clausa ορίζουσα ότι ο ΕU Στρατός θα ΔΡΟΥΣΕ ανεξάρτητα του ΝΑΤΟ μόνο σε περίπτωση ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ από non-EU χώρα σε ΕU-εδάφη.
Προς θεού, μη παρεξηγηθώ... Αντιλαμβάνομαι την περι- και πολυ-πλοκότητα του θέματος. Τα παραπάνω συζήτησα σχηματικά προσπαθώντας να υποσημειώσω πως when there is a will there is a way
ser
ReplyDeleteλες
Θελετε ΕΕ γείτονες Τούρκοι ?
Πρώτα θα λύσουμε θέματα υφαλοκριπήδας, συνόρων θαλάσσιων και εναέριων, Κυπριακό κτλ κτλ κτλ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ θα δείτε ΕΕ
Απαντάμε
Ακριβώς αυτό ήταν το Ελσίνκι. Εξού και ο διαχωρισμός που κάναμε με προ 2004 και μετά. Υπόψη ότι ο διαχωρισμός δεν αφορά στην ιδανική vs την κακή περιόδο για την ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά στην περιόδο κατά την οποία υπήρχε μία στρατηγική και αξιόπιστοι πολιτικοί συνομιλητές και την περιόδο όπου εγκαταλήφτηκε με αντικαταστάτη την αδράνεια και την αναξιοπιστία. Ποιος έβαλε το Ελσίνκι στο ψυγείο; Ποιος λούφαξε στη Λουκέρνη; Ποιος είπε έξι μήνες πριν την κρίσιμη σύνοδο του Δεκεμβρίου του 2004 ότι δεν προτίθεται να βάλει βέτο στο να πάρει η Τουρκία στάτους υποψήφιου κράτους μέλους; Ποιος δεν ασχολήθηκε με την ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια; Μα, η παρούσα κυβέρνηση.
Τώρα όμως το πουλάκι πέταξε διότι όσο και να το θέλει ο Ομπάμα (βλ. Κλίντον) οι συνθήκες είναι σήμερα ριζικά διαφορετικές. Η Αγγλία είναι γονατισμένη και ανύμπορη να επενδύσει σε μια τέτοια προοπτική. Στην ηπειρωτική ΕΕ όχι απλώς δεν υπάρχει ρεύμα για να προσχωρήσει η υπόθεση ένταξη Τουρκίας, αλλά οι τριγμοί που υπάρχουν στο ευρωπαϊκό εγχείρημα λόγω των διαφοροποιήσεων κάποιων ανατολικών κρατών (πρόσφατο παράδειγμα η Τσεχία) είναι τέτοιοι που η συζήτηση πλέον αφορά Στο πως θα δυναμώσει ο πυρήνας και όχι ΣΤΟ πως θα μπει ακόμα ένας μπελάς στο κεφάλι των ευρωπαίων.
Συνεπώς σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται νέα στρατηγική σε σχέση με Τουρκία. Σ' αυτή τη φάση το πουλάκι του european leverage πέταξε. Εάν ξανάρθει τότε βλέπουμε.
Τα τελευταία δέκα (10) χρόνια, ελέγχω καθημερινά με τον πρωινό καφέ τις τιμές των παρακάτω εννοιών σε όλα τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο και διαπιστώνω ότι κάθε μέρα έχουν την ίδια τιμή και αξία:
ReplyDelete1) Αντιαμερικανισμός: 0
2) Αντικομμουνισμός: 0
3) Εθνική υπερηφάνεια: 0
4) Προσωπική υπερηφάνεια: 0
5) Πολιτικές πεποιθήσεις (εάν δεν είσαι πολιτικός): -20 (μείον είκοσι - καφέδες και μπύρες κατά τη συζήτηση).
κλπ κλπ
Καιρός για δουλειά και παραγωγή. Εάν έχεις φάρμα και κήπο, δεν έχει σημασία πόσα μετρητά έχεις.
Αποκέντρωση και λιγότερη εξάρτηση από σούπερ-μάρκετ. Διαφορετικά, θα εξακολουθούμε να ζούμε σε πόλεις με πολλά φωτάκια (σαν γιαπωνέζικο κασσετόφωνο) αλλά όλο και πιο λιτά και με όλο και περισσότερες νευρώσεις.
Και για το θέμα της Εξωτερικής Πολιτικής, πρέπει να βασίζεται στα συμφέροντά μας και όχι σε εφηβικές ιδεοληψίες περί αριστεράς και δεξιάς.
Όπως όταν αγοράζεις ένα αυτοκίνητο κοιτάς την τιμή και τα χαρακτηριστικά, έτσι κι όταν αγοράζεις εύνοια από άλλα κράτη (δηλαδή όταν κάνεις "εξωτερική πολιτική") πρέπει να κοιτάς το συμφέρον της χώρας και μόνο.
Η Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει μέλος της ΕΕ στον αιώνα τον άπαντα.Ούτε η Γερμανογαλλία το θέλει ούτε η Οθωμανία.Οσο και αν "προσπαθούμε" εμείς.Περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει η Ρωσσία παρά η Τουρκία.Δεν το θέλει ούτε η ίδια.Η Ρωσσία είναι γεωγραφικό,πολιτισμικό,ιστορικό κομμάτι της Ευρώπης.Είναι ήδη ενταγμένη, εδώ και εκατονταετίες, στον Ευρωπαικό πολιτισμό,στην παραγωγή του οποίου συνέβαλε τα μέγιστα. Το θέμα είναι να μείνουμε εμείς στην Ευρώπη.Δεν εννοώ βέβαια μια, απλά, φορμαλιστική συμμετοχή, αλλά μια συμμετοχή κολλημένη με τους Γερμανογάλλους και Ρώσσους.Το μέλλον της ΕΕ βρίσκεται στις σχέσεις της με τη Ρωσσία και τη Σιβηρία.Και προς τα εκεί τραβά η Ιστορία.
ReplyDeleteΟλα οδηγούν σε "ειδική σχέση" ΕΕ-Τουρκίας.Και οι δύο θέλουν τον αρραβώνα αλλά όχι το γάμο.Οι ΗΠΑ πιέζουν την ΕΕ να παντρευτεί τη Τουρκία και να διαλύσει τον αρραβώνα με τη Ρωσσία.Γιαυτό και σήμερα στο Φανάρι ο Ομπάμα συναντά τον Βαρθολομαίο.Για να τον ενισχύσει να κρατήσει την πρωτοκαθεδρία στον Ορθόδοξο κόσμο που διεκδικούν οι Ρώσσοι.Και όχι βέβαια, όπως αφελώς πιστεύουν, οι ομογενειακώς σκεπτόμενοι,Ελλαδίτες και Απόδημοι,για να λειτουργήσει η Σχολή της Χάλκης και να διασωθεί η συρρικκωμένη Ελληνική κοινότητα της Κωσταντινούπολης.
ReplyDeleteΣτόχος των ΗΠΑ είναι να μην επιτρέψει την ΕΕ να εξελιχθεί σε πολτική και στρατιωτική δύναμη.Την ΕΕ τη θέλει πολιτικό νάνο και οικονομικό γίγαντα.Κατι ανάλογο που ήταν η Γερμανία τα τελευταία, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, χρόνια.Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιήσει το εργαλείο Τουρκία με όλες της τις δυνάμεις.Τη Τουρκία προσπαθεί να τη σπρώξει με κάθε τρόπο προς την ΕΕ και τη Ρωσσία να την απομακρύνει με κάθε τρόπο από την ΕΕ.
{....πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες κατηγόρησαν τον τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για «ανατολίτικο παζάρι» στη σύνοδο. Η γερμανική εφημερίδα «Die Welt» σχολίασε ψυχρά ότι«οι άκαμπτες μέθοδοι της τουρκικής κυβέρνησης έδωσαν μία πρόγευση στα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία είναι ήδη επιφυλακτικά έναντι της Τουρκίας, του τι θα επακολουθήσει αν η Τουρκία γίνει μέλος της ΕΕ (...) Θα περνά τον καιρό της παζαρεύοντας χωρίς τέλος,απαιτώντας και εκβιάζοντας» ! }
ReplyDeleteΓια ποιόν χτυπά η καμπάνα;
{Μέτωπο Γαλλίας και Γερμανίας κατά των ΗΠΑ και στην Πράγα
ReplyDeleteΣαρκοζί και Μέρκελ αντιδρούν στην προτροπή για ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ
Τρίτη 7 Απριλίου 2009
ΠΡΑΓΑ Με νέα σύγκρουση μεταξύ του «γαλλογερμανικού άξονα» και των ΗΠΑ, αυτή τη φορά γύρω από τις ενταξιακές προοπτικές της Τουρκίας, ολοκληρώθηκαν προχθές οι εργασίες της Συνόδου Κορυφής ΕΕ- ΗΠΑ, που πραγματοποιήθηκε στην Πράγα.
Μιλώντας στη σύνοδο, λίγες ώρες προτού ταξιδέψει και ο ίδιος στην Τουρκία, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα υποστήριξε την πλήρη ένταξη της γείτονος στην ΕΕ, σημειώνοντας πως μια τέτοια εξέλιξη«θα αποτελούσε ένα σημαντικό μήνυμα»γι΄ αυτή τη μουσουλμανική χώρα και έναν τρόπο για την«ταχύτερη ενσωμάτωση» της Αγκυρας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η ανοιχτή αμερικανική παρέμβαση υπέρ της Τουρκίας πυροδότησε αμέσως αντιδράσεις από τον γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. «Ημουν και παραμένω αντίθετος στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και πιστεύω ότι μια μεγάλη πλειοψηφία κρατών-μελών της ΕΕ ευθυγραμμίζεται με αυτή τη στάση της Γαλλίας»είπε χαρακτηριστικά ο γάλλος ηγέτης. Και υπογράμμισε με νόημα:
«Στην ΕΕ τα ίδια τα κράτη-μέλη αποφασίζουν για τα θέματα που τα αφορούν». Αποστάσεις από την τουρκική ένταξη, για την οποία είπε πως «διατηρεί τις επιφυλάξεις»της, πήρε στη συνέχεια και η γερμανίδα καγκελάριοςΑνγκελα Μέρκελ . Αν και διευκρίνισε πως«τίποτε δεν έχει αποφασιστεί ακόμη οριστικά»για την υποψηφιότητα της Αγκυρας και πως μια «εταιρική σχέση» με την Τουρκία παραμένει η εναλλακτική λύση, η κυρία Μέρκελ αναφέρθηκε στη σημασία μιας στενής σχέσης με τον μουσουλμανικό κόσμο και ιδιαίτερα με την Τουρκία: όμως η τελική μορφή που θα λάβει αυτή η σχέση «εξακολουθεί να είναι αντικείμενο συζήτησης».
Αρνητική εντύπωση προκάλεσαν και οι δηλώσεις του κ. Ομπάμα για το μέλλον της πολυσυζητημένης αντιπυραυλικής ασπίδας των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη. Διαλύοντας τις ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί τεχνηέντως σε Ρωσία και Ευρώπη για πιθανή μεταστροφή της Ουάσιγκτον στο ζήτημα αυτό, ο αμερικανός πρόεδρος διευκρίνισε πως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να προωθούν τα σχέδιά τους για την «πυραυλική άμυνα» εκτός κι αν το Ιράν εγκαταλείψει το πυρηνικό πρόγραμμά του ή αν το (σ.σ.: τεράστιο) κόστος της αποδειχθεί «αποτρεπτικό».
Την ίδια δέσμευση, που είναι βέβαιο πως έχει ήδη εξοργίσει το Κρεμλίνο, επανέλαβε ο αμερικανός πρόεδρος και κατά τις συναντήσεις του τόσο με τον «υπηρεσιακό» τσέχο πρωθυπουργό Μίρεκ Τοπολάνεκ, ο οποίος έχασε την εμπιστοσύνη της Βουλής ακριβώς λόγω της υποστήριξης του προς την «ασπίδα».
Ας σημειωθεί πως η ευρω-αμερικανική αντιπαράθεση στην Πράγα για την Τουρκία ήταν η τρίτη κατά σειρά σημαντική διάσταση απόψεων μέσα σε λίγα 24ωρα. Είχε προηγηθεί το «όχι» των Γαλλογερμανών στις πιέσεις ΗΠΑ και Βρετανίας για αύξηση των πακέτων δημοσιονομικής τόνωσης, στο πλαίσιο της Συνόδου του G20 στο Λονδίνο, και στη συνέχεια το «όχι» στην αποστολή πρόσθετων μάχιμων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, κατά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο.}
Eχει δίκαιο λοιπόν ο Σέρ Μαρκεζίνης που λέει ότι ο Ομπάμα ακολουθεί την πολιτική Μπούς με άλλα λόγια;
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΗΠΑ.
ReplyDeleteΣύμφωνα με τις τελευταίες ειδήσεις, απο τη Κωσταντινούπολη, ο Χουσείν Ομπάμα, ζήτησε την ένταξη της ΕΕ στη Τουρκία.
Βαράτε τις καμπάνες στις Βλαχέρνες.
Food for thought Parmie.
ReplyDeleteSemantics:
By the way, τόχουμε πει μυριάδες φορές.
H διάκριση του Ιππότη είναι ad personam και δεν κληρονομείται. Εξ αυτού απορρέει ότι είναι εσφαλμένο να προθέτεις το Sir του επιθέτου, δλδ να λες
Sir Assad. Μπορείς να πεις Sir Baby Doc Assad ή σκέτο Sir Baby Doc, αλλά ποτέ Sir Assad.
O κύριος Παυλίδης δεν παραιτείται
ReplyDeleteΑΠΑΤΗ ΖΕΙΣ ααααααααααααααααααα
ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ αααααααααααααααα
TO BHMA
ReplyDeleteNέα από την Λευκορωσία
Ο 4χρονος Κόλια Baby Doc-Assad-Pornandrew εκπαιδεύεται για πρόεδρος της Λευκορωσίας
Ο 54χρονος πρόεδρος, ο οποίος θεωρείται από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών «ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης», ενδεχομένως χρησιμοποιεί τον Κόλια για να παρουσιάσει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο, σε μια προσπάθεια να συσφίγξειτις σχέσεις της Λευκορωσίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση. (ΕΕ)
ReplyDelete..............................
«Ενιωσα έκπληξη και ντροπή με αυτή την ηλιθιότητα. Και το χειρότερο είναι ότι συνεχίζεται» λέει οΠάβελΚοζλόφκι, πρώην υπουργός Αμυνας της χώρας [Λευκορωσίας, that is].
ΚΑΙ θα συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται...................