Ξανά Ανάλυσέ Το

(The Sequel)

Ο επικεφαλής της Επιτροφής Σοφών για το ασφαλιστικό, κύριος Αναλυτής, σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στα ελληνικά ΜΜΕ με σκοπό να περιγράψει τους βασικούς άξονες της πρότασης της επιτροπής για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση (24-9-2007), διευκρίνισε ότι οι προτεινόμενες αλλαγές αφορούν αποκλειστικά στους εργαζόμενους που είναι σήμερα σε ηλικία 30 ως 40 ετών.

Το πρόβλημα με την άποψη Αναλυτή, δεν έχει να κάνει με την ανάγκη να αντιμετωπιστεί μερικώς η δημοσιονομική διάσταση του ασφαλιστικού προβλήματος, μέσα από κίνητρα για μεγαλύτερη παραμονή στην εργασία, ενοποιήσεις ταμείων, περικοπή των συντάξεων μαϊμού και εξίσωση των ορίων ηλικίας μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Το πρόβλημα πηγάζει από το γεγονός ότι η όξυνση του δημογραφικού προβλήματος, η εκτεταμένη αδήλωτη εργασία και η πληθώρα των ανισοτήτων μεταξύ των ασφαλισμένων, επιβάλλουν το σύστημα συντάξεων στην Ελλάδα να αλλάξει σταδιακά μεν, ριζικά δε.

Ως G700 έχουμε προτείνει τη δημιουργία ενός ενιαίου κοινωνικού ταμείου για όλους τους Έλληνες σε συνδυασμό με την παράλληλη ανάπτυξη της επαγγελματικής και ιδιωτικής ασφάλισης στη βάση πραγματικά αυτοδιαχειριζόμενων ταμείων, ελεύθερο όριο συνταξιοδότησης με ανταποδοτικούς όρους, λογιστικό και ουσιαστικό διαχωρισμό του κλάδου υγείας και των κοινωνικών παροχών από τον κλάδο σύνταξης.

Σε ανύποπτο χρόνο έχουμε επίσης αναγνωρίσει τα θετικά της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για δημιουργία ενός ταμείου αλληλεγγύης των γενεών, με σκοπό την χρηματοδότηση της ομαλής μετάβασης από το σημερινό παρωχημένο μοντέλο ασφάλισης σε ένα νέο.

Δεν είμαστε ειδικοί, πιστεύουμε όμως ότι ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικών, μπορεί να διασφαλίσει την αρχή της δικαιοσύνης των γενεών, να αμβλύνει τις ανισότητες μεταξύ των ασφαλισμένων, να μειώσει το βάρος των εισφορών και να διασφαλίσει τη μεσοπρόθεσμη έστω βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού μας συστήματος.

Η πρόταση της Επιτροπής Σοφών είναι προβληματική στο βαθμό που επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα αποσπασματικά, μεταθέτοντας ταυτόχρονα το βάρος της μεταρρύθμισης αποκλειστικά στους νέους εργαζόμενους. Στη διαγενεακή αυτή διαπραγμάτευση μας ζητάνε ουσιαστικά περισσότερα, όμως μας δίνουν λιγότερα.

Πριν εφτά μήνες, στο άρθρο-παρέμβαση «Analyze this μίστερ Αναλυτής», είχαμε πει ότι η πρόταση Αναλυτή εμφορείται από την άδικη σχεδόν αυταρχική αντίληψη μιας ολόκληρης γενιάς, της γενιάς των μεσηλίκων, σύμφωνα με την οποία μόνον οι νέοι πρέπει να κάνουν θυσίες για να σωθεί το ασφαλιστικό σύστημα.

Υπονοείται κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι η χρυσή γενιά των γονιών μας, η γενιά της δημιουργίας πλούτου αλλά και συσσώρευσης χρεών, των κοινωνικών δικαιωμάτων αλλά και του προβληματικού κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας αλλά και της διαφθοράς, της ευρωπαϊκής ένταξης αλλά και της τελευταίας θέσης στην ΕΕ, μπορεί να τη σκαπουλάρει έτσι απλά από τα βάρη και τα κόστη ενός ασφαλιστικού συστήματος που αυτή δημιούργησε.

Όμως, τα κοινωνικά-ασφαλιστικά δικαιώματα που κατέκτησαν οι γονείς μας μέσα από τους δημοκρατικούς αγώνες των τελευταίων τριάντα ετών, έχουν ένα σημαντικό οικονομικό κόστος. Το κόστος αυτό δεν είναι δυνατόν να αγνοείται συστηματικά.

Δεν μπορεί η προηγούμενη γενιά που γιγάντωσε την εισφοροδιαφυγή να ζητάει σήμερα από εμάς πληρώσουμε τα σπασμένα.

Δεν μπορεί η γενιά που κατά μέσο όρο φεύγει από την εργασία στα 59-60 χρόνια να θέλει να βολευτεί απαιτώντας από τους νέους να δουλεύουν μέχρι τα 67.

Δεν είναι αποδεκτό η κάθε ομάδα, η κάθε γενιά, το κάθε άτομο να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν.

Θυσίες και προσαρμογές με απώτερο στόχο μια ασφαλή ασφάλιση για όλους πρέπει να γίνουν από όλους. Γι’ αυτό λοιπόν , κυρίες και κύριοι της Επιτροπής Σοφών, κύριε Αναλυτή, ξανά αναλύστε την πρότασή σας.