17 Σεπτεμβρίου 2007: οκτώ μήνες G700

Η επόμενη μέρα των εκλογών θα μας βρει να γιορτάζουμε. Όχι γιατί προσδοκούμε να κερδίσει κάποιο συγκεκριμένο κόμμα. Ούτε γιατί επενδύσαμε σε κάποιο από τα πολιτικά σενάρια των ημερών: αυτοδυναμία, ακυβερνησία ή συνεργασία.

Τη Δευτέρα η εναλλακτική κίνηση του διαδικτύου G700 συμπληρώνει οκτώ μήνες διακριτής παρουσίας στη blogo-σφαιρα. Μια παρουσία που κατά γενική ομολογία υπήρξε πετυχημένη.

Ξεκινήσαμε στις 17 Ιανουαρίου 2007, μια ομάδα νεαρών ανθρώπων με καταγωγή από την επαρχεία, με σκοπό να δώσουμε φωνή σε μια υπαρκτή, αλλά σιωπηλή και ανεκπροσώπητη κοινωνική πλειοψηφία. Τους νέους εργαζόμενους ηλικίας 25 έως 35 ετών που έχουν προσόντα και δυνατότητες, δουλεύουν πολύ, συχνά σε περισσότερες από μία δουλειές, όμως αμείβονται δυσανάλογα σε σχέση μ’ αυτό που παράγουν και αξιοποιούνται λιγότερο σε σχέση μ’ αυτό που μπορούν να προσφέρουν.

Θελήσαμε από την αρχή να εκφράσουμε τους νέους που διαθέτουν άποψη, όμως νιώθουν να συνθλίβονται ανάμεσα στην ακατάπαυστη κι ανούσια πολιτικολογία την οποία προωθούν πολλά από τα κόμματα, και τη μικροπολιτική στην οποία αρέσκεται η τηλεοπτική μας δημοκρατία.

Θελήσαμε να δώσουμε φωνή στους νέους που φθίνουν ως αριθμητικό μέγεθος και ως συνέπεια μικραίνουν πολιτικά σε μία χώρα που γερνάει.

Μέσα σε οκτώ μήνες πετύχαμε το βασικό μας στόχο. Να θέσουμε το κοινωνικό ζήτημα της γενιάς των 700 ευρώ στη δημόσια ατζέντα.

Να ακουστεί προς τα έξω ότι το βασικό μέλημα της νέας γενιάς σήμερα δεν είναι ο «ιμπεριαλισμός», ο «καπιταλισμός» ή ο «σοσιαλισμός», αλλά συγκεκριμένα καθημερινά ζητήματα: η υπερεργασία για όσους εργάζονται, η πολυαπασχόληση, οι πενιχρές αμοιβές, η έλλειψη πολλών και καλών θέσεων απασχόλησης, το στρεβλό επιχειρηματικό περιβάλλον, οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, το υποβαθμισμένο δομημένο και φυσικό περιβάλλον, η κακή κατάσταση της παιδείας.

Να διαμηνύσουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι η γενιά μας ΔΕΝ είναι η γενιά του 16, ΕΙΝΑΙ η γενιά των 700 ευρώ.

Σε πρώτη φάση πετύχαμε. Ο δημόσιος λόγος των πολιτικών, η παρουσία της G700 στον τοπικό, εθνικό και διεθνή τύπο, αλλά και το ράδιο το επιβεβαιώνει.

Φυσικά δεν συμφωνούν όλοι με τις απόψεις μας. Μαζί με τις μαχητικές και σαφείς παρεμβάσεις στη δημόσια σφαίρα έρχονται οι αντιθέσεις, το «ξύλο», το «κράξιμο», η «καχυποψία». Είναι όλα μέσα στο παιχνίδι της δημοκρατίας.

Το ερώτημα τώρα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα; Οι σκέψεις και οι προτάσεις πολλές. Ήδη βρίσκεται στα σκαριά η συγγραφή ενός βιβλίου.

Κάποιοι, συμπεριλαμβανομένων και πολλών σχολιαστών, βλέπουν θετικά τη δημιουργία ενός εναλλακτικού εργατικού συνδικάτου, στα πρότυπα του Ολλανδικού AVV.

Άλλοι πάλι προτείνουν να δημιουργηθεί ένα think tank για την προώθηση της διαγενεακής δικαιοσύνης.

Για την ώρα δεν κάνουμε μεγάλες σκέψεις. Συνεχίζουμε να διατυπώνουμε απόψεις και θέσεις σε συγκεκριμένα θέματα που μας αφορούν, δίνουμε νομικές συμβουλές για εργασιακά θέματα σε όσους τις χρειάζονται, διεκδικούμε μια ενεργή συμμετοχή και μια δυναμική παρουσία στο δημόσιο διάλογο που διεξάγεται για το μέλλον της νέας γενιάς.