Monday, April 2, 2007

ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΕΚΝΑ ΝΕΟΛΑΙΟΙ;

Από τον Γιώργο Λυκουρόπουλο

Τα κόμματα προσπαθούν να νεκραναστήσουν τις νεολαίες τους. Να τις επανιδρύσουν, να τις επανδρώσουν και να τις προβάλλουν. Για να τις κάνουν τι, αλήθεια;

Την ώρα που το Κομμουνιστικό Κόμμα αντικατέστησε τον Γενικό Γραμματέα της ΚΝΕ εν μία νυκτί, το ΠΑΣΟΚ «επανιδρύει» διά χειρός Γιώργου Παπανδρέου τη Νεολαία του που την είχε διαλύσει ο Πρόεδρος για να σταματήσουν να τσακώνονται με καρεκλιές οι Σημιτικοί με τους Τσοχατζοπουλικούς – τότε. Ο Συνασπισμός κατεβάζει τον νεανίζοντα Τσίπρα στις Δημοτικές Εκλογές ως πουλαίν του Αλαβάνου ενόσω ο Αλαβάνος «σκοτώνεται» με τον Κωνσταντόπουλο και η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει αγέρωχη την πολιτική των υιών – Σημαιοφορίδης – που πρέπει να μπουν στην πολιτική από το παράθυρο ενώ τα νεότερα στελέχη της συντηρούν όπως γινόταν στις φοιτητικές παρατάξεις το όνειρο κάθε Νεολαίου: Να γίνω κι εγώ στέλεχος κατ’ εικόνα και ομοίωση του υπουργού και βουλευτή μου. Και να πάρω μια καλή θεσούλα στο Δημόσιο. Όπως καταλαβαίνει κανείς εν έτει 2007, έχουμε πολιτικοποιημένη Νεολαία με οράματα για ένα καλύτερο αύριο. Αλλά, αν γίνεται, από αύριο, γιατί σήμερα έχουμε να τακτοποιήσουμε κάτι προσωπικές φιλοδοξίες.

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΑ BLOGS
Διά της απλοποιήσεως καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μπορεί να ποντάρει το ίδιο το όποιο Κόμμα μέσα από τις γραμμές του στα νεότερα στελέχη του όταν λίγο πριν τα συνέδρια ή πριν τις διαδικασίες επαναπροσδιορισμού των ιδεολογικών του στόχων καταλήγει σε ένα γιάπικο μοντέλο αναπαραγωγής του πολιτικού σκηνικού. Τι καινούριο έχουν να πουν κάποια παιδιά που μόνο και μόνο λόγω ηλικίας – επειδή είναι οι τωρινοί 30ρηδες – θα πάρουν το λόγο στο Βήμα ενός τοπικού Πολιτικού σχηματισμού; Μόνο ωφελιμιστικά μπορούν να λειτουργήσουν για τη συνέχιση του καθεστώτος στο οποίο ενεπλάκησαν και γαλουχήθηκαν. Συγχωρήστε μου την πλήρη αποϊδεολογικοποίηση, Σύντροφοι όλων των κομμάτων, αλλά κατανοώ τις επιμέρους ευαισθησίες που μπορούν να ψέξουν μια τέτοια θέση ως κυνική. Αλλά επιμένω ότι οι ευαισθησίες είναι μόνο επιμέρους. Το όραμα δεν έχει φανεί να είναι αποφορτισμένο από τον πολιτικό ωφελιμισμό που εκπροσωπεί ένα εγκλωβισμένο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Δεν γίνεται χωρίς ρήξεις να εκπροσωπείς κάτι νέο, μόνο και μόνο επειδή είσαι νέος – ή «Νεολαίος». Οι διαδικασίες ηλικιακής διαδοχής σ’ένα κόμμα π.χ. όπως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να γίνονται με σημειολογικούς όρους τύπου «όποιος ξέρει πλέον τις νέες τεχνολογίες και όποιος μιλάει μοντέρνα γλώσσα και γράφει σε blogs είναι ευπρόσδεκτος ως πολιτικά ενδιαφέρων». Αυτό κάνει ως σημειολόγος ο Παπανδρέου, αυτό πιθανόν να κάνει κάποια στιγμή σε μια πιθανή δεύτερη τετραετία ο Καραμανλής – να ανανεώσει σε δυο τρεις επιλογές του τις ηλικίες για να ικανοποιήσει και την εμφανίσιμη νεολαία του. Η Παπαρήγα την ίδια στιγμή «τιμώρησε» για την ανεπάρκεια συσπείρωσης στα Πανεπιστήμια, τον Γρμματέα της Νεολαίας της, χωρίς να σκεφθεί ότι το θέμα δεν είναι προσωπικό, αλλά συνολικά ένα θέμα αναπροσδιορισμού της ματιάς πάνω στα θέματα – η Λιάνα δεν εμπλέκεται σ’ αυτό, είναι μια περίπτωση ιδιαίτερη, ως γνωστόν.

Ο ΑΡΡΙΒΙΣΜΟΣ ΤΩΝ «ΝΕΟΛΑΙΩΝ»
Συναντιόμαστε καμιά φορά, παλιοί συμφοιτητές – όχι σε ατμόσφαιρα ρετρό, κάτι άλλο, ως αρμονική συνέχεια στην παρέα μας που ήταν και παρέα απόψεων – και ευτυχώς ακόμη και τώρα όλοι συμφωνούμε σε κάτι. Ότι όπως μας φαίνονταν στις φοιτητικές Συνελεύσεις οι τότε εκπρόσωποι των κομματικών φοιτητικών Παρατάξεων, μας φαίνονται και τώρα ως επαγγελματίες Απόφοιτοι. Τελικά, ποτέ η πρώτη εντύπωση, σχηματισμένη από ένα βαθύ γνήσιο ανθρώπινο ένστικτο δεν είναι λανθασμένη. Τα νέα παιδιά που έδειχναν να εκπροσωπούν μια όχι προσωπική άποψη αλλά μια «γραμμή» με κατεύθυνση προσανατολισμένη σε μια συμβατική επαγγελματική αποκατάσταση, ακόμη και τώρα εκπροσωπούν το πολιτικά ορθό – και τελικά ανούσιο. Επιδίωξαν με έναν σχεδόν φανερό αρριβισμό την πολιτική αποκατάστασή τους για να εμπλακούν σε μια καριερίστικη ανέλιξη χωρίς ιδιαίτερο ιδεολογικό χρώμα. Κι αυτοί που το είχαν ως σημαία συναισθηματισμού λόγω σχέσεων με την παλιά Αριστερά, έγιναν απλοί μισθοσυντήρητοι χωρίς φλόγα – μια άλλη κατηγορία δήθεν Νεολαίας που ήταν πιο γερασμένη κι από τη Δεξι, γιατί ποτέ κανείς δεν είπε την αλήθεια γι’ αυτόν που θέλει μόνο να βγάζει το ψωμί του, ότι είναι ένας βαθιά συντηρητικός άνθρωπος. Ξεκινά από την ανάγκη να νιώθει απαλλαγμένος από το εργασιακό άγχος για να μπορεί να ονειρεύεται και καταλήγει να ονειρεύεται μόνο να απαλλαχθεί από το εργασιακό άγχος. Η ισοπέδωση του ονείρου – ακόμη κι αυτού.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΩΣ ΥΠΟΒΟΛΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ
Η επανίδρυση της Νεολαίας. Εκπληκτικό. Η φράση της είναι από μόνη της ειρωνική. Πώς μπορείς διαλύεις ή να επανιδρύσεις την έννοια «νεότητα»; Τι είναι η νεότητα, ένας προθάλαμος υποβολής βιογραφικών για να την περιχαρακώνεις σε τίτλους; Η φάση αυτή που προβάλλεται τελευταία, της κινητικότητας των κομμάτων σε επίπεδο νεολαίας, θα ήταν ενδιαφέρουσα αν είχε μια διαρκή αμφισβήτηση των δεδομένων δομών του μηχανισμού που την είχε διαλύσει. Πώς αποδεχόμαστε την έννοια «Όργανο» για έναν διαρκώς ανανεούμενο κόσμο σκέψης, ένα Όργανο που επειδή κάποιος το ενέταξε σε πολιτικές εσωτερικές αντιπαραθέσεις το διέλυσε κι επειδή το ξαναόρισε με μια αόριστη διαδικασία το επανιδρύει; Θα μπουν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ υπογράφοντας πιστοποιητικά μετανοίας όσοι κάνουν εγγραφές στη νέα Νεολαία; Ερωτήματα δια απλοποιήσεως και πάλι, για το γραφικό του πράγματος. Αν τα κόμματα αισθάνονται την ανάγκη να ανανεώσουν τους μηχανισμούς τους ας παραδεχθούν ότι η αναπηρία τους δεν είναι ηλικιακή, αλλά ηθική και εγκεφαλική. Και μετά ας κάνουν προσκλητήριο αμέμπτων – όχι αμούστακων.

Ο Γιώργος Λυκουρόπουλος είναι δημοσιογράφος. Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PAPER της εφημερίδας Ημερησία στις 31-3-2007.

17 comments:

  1. όλοι μας περιμέναμε το Συνέδριο της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα για το συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, με καθαρά μηνύματα, θέσεις, αυθεντικότητα και λαϊκότητα.

    Αντίθετα όσοι από εμάς πήγαν για να παρακολουθήσουν (ως απλοί παρατηρητές) από κοντά τις διεργασίες είδαν λαϊκισμό, ανοργανωσιά, παραγοντισμό, ποδοσφαιρική νοοτροπία, κερκίδα μέχρι τα όρια του χουλιγκανισμού.

    ταυτόχρονα, με ελάχιστες "έξυπνες εξαιρέσεις" οι οποίες όμως πνίγηκαν στο χάος, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική προσπάθεια αποκαθήλωσης των παλιών συμβόλων του κόμματος και ανάδειξης νέων πολιτικών προτάσεων.

    Το σύνθημα το οποίο κυριάρχησε ήταν το εξής

    "Ανδρέα ζεις
    και στέλνεις εφιάλτες
    σε εκσυγχρονιστές
    και νεοδημοκράτες"

    έλεος λέμε εμείς.

    επιτέλους τέλος στους πολιτικούς βρυκόλακες ένθεν κακήθεν.

    ReplyDelete
  2. άρε γλέντια...

    ReplyDelete
  3. συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο του κ. Λυκουρόπουλου και εγώ από όσα έμαθα από φίλους συνέδρους η κατάσταση ήταν όπως την περιγράφετε. Αν το συνέδριο δεν ήταν συνέδριο επανίδρυσης θα είχε αρχίσει πάλι ο πόλεμος με τις καρέκλες... οι λίγες ανέξαρτητες σοβαρές φωνές πνίγηκαν στο χάος... δεν κατάλαβε κανένας τίποτα από τη διάλυση της νεολαίας πριν δύο χρόνια και το εγχείρημα για κάτι νέο απέτυχε παταγωδώς...
    Νομίζω πως ο ρόλος και η λειτουργία των πολιτικών νεολαιών και των φοιτητικών παρατάξεων είναι εξαιρετικά παρωχημένος και εξυπηρετούν μόνο όσους θέλουν να διοριστούν σύντομα στο δημόσια ή να γίνουν επαγγελματίες πολιτικοί από ό,τι πάσχουμε σήμερα δηλαδή.

    ReplyDelete
  4. Συνέδριο 6000 'ΝΈΩΝ" και δεν πήραμε χαμπάρι.Η παρέμβαση τους μηδενική.Η κοινωνία τούς γύρισε τη πλάτη.Τρόμαξε απο την ανεπάρκειά τους.Τα συνθήματά τους μύριζαν ναφθαλίνη.ΣΥΝΤΗΡΙΤΙΚΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΛΕΟΣ!

    ReplyDelete
  5. Δεινοσαυράκια νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ. Jurasic Park! " νάτη η Τόνια με τα παντελόνια".ΤΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΆΚΙΑ καντε το όνειρό σας πραγματικότητα."στα εβδομήντα σας θα παντρευτείτε τη γραμματέα σας, Λουδοβικείως, στο Παρισι".

    ReplyDelete
  6. @ g700 and Co

    Ελάτε τώρα. Ετσι ήταν πάντα οι "Νεολαίοι" όλων των Κομμάτων: αρριβίστες, σαλταδόροι και μπαλλαρίνοι... παντελώς ανερμάτιστα ατομα.

    La basse classe, τους αποκαλούσαμε στο Πειραματικό και όχι επειδή ήσαν μικροαστοί και άξεστοι χωριάτες, αλλα διότι εστερούντο ιδεολογίας και αρχών.

    Το πρώτο πράγμα που εμείς μάθαμε στα Λατινικά ήταν "Ministrare sed non ministrari", δηλαδή να άγεις (άρχεις) αλλά να μην άγεσαι (άρχεσαι). Αυτοί απά μικροί είχαν μάθει να τρώνε καρπαζιές και, ελλείψει παιδείας, τους έμεινε χούϊ.

    Ο Γέρος και ο Παπανούτσος τα γνώριζαν αυτά, εξ ού και επικέντρωσαν με παθος στη Παιδεία. Ο ελεεινος γιός του, αντιθέτως, ήθελε το λαό αγράμματο γιά να τον χειραγωγεί, και θα μείνει στην ιστορία ως εκμαυλιστής του πνεύματος και της ψυχής των Ελλήνων.

    ReplyDelete
  7. Προς Γιώργο Λυκουρόπουλο

    Το άρθρο σας, κύριε, είναι θαυμάσιο!

    Στην λίστα μου των εκλεκτών Ελλήνων δημοσιογράφων υπήρχαν μόνο δύο, ο Π Μανδραβέλλης και ο Τάκης Μίχας. Τώρα πρόσθεσα και τρίτο.

    ReplyDelete
  8. @ G700

    Γράφεις,
    "όλοι μας περιμέναμε το Συνέδριο της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα για το συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, με καθαρά μηνύματα, θέσεις, αυθεντικότητα και λαϊκότητα".

    Υou are deluding yourself, διότι Την Φύσιν Πασόκου Μεταβαλείν ΟΥ Ράδιον

    ReplyDelete
  9. Ήμουν κι εγώ στο Συνέδριο της Επανίδρυσης. Ένα ήταν φίλοι μου το νόημα όλων. Οι ομάδες ήρθαν, φώναξαν, αναμετρήθηκαν, δύο έχασαν, δύο κέρδισαν αλλά έδωσαν το στίγμα τους στον ΓΑΠ. Τί είπαν στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ??
    -Είμαστε εδώ κι όσο κι αν μιλάς για ανοιχτό κόμμα και απελευθερωμένα μυαλά, ΕΜΕΙΣ, συνολικά, οι ομάδες, θα πάρουμε το Συνέδριο.

    Οπερ κι εγένετο.....

    ReplyDelete
  10. Axaxaxaxaxaxaxa

    Μένω εκτός Ελλάδος και παρότι ενημερώνομαι καθημερινά μέσω του ηλεκτρονικού τύπου, ωρισμένα μου διαφεύγουν.

    Νόμιζα λοιπόν ότι ΓΑΠ είναι ένα ακόμα απο τα διάφορα ταμεία Η συντεχνίες!

    Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

    ReplyDelete
  11. Το δίδαγμα του συνεδρίου είναι ότι η νεολαία είναι όχλος, χωρίς πρωτοβουλία και απόψεις. Η νεολαία είναι ανώριμη στο περιβάλλον που ζούμε. Θέλει ακόμα τον μπαμπά της, τον καθοδηγητή της. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να περπατήσει. Και είναι κρίμα που στη νεολαία αυτή εντάσσονται ηλικίες 30-35. Η νεολαία μας δεν ξέρει από δημοκρατία, ούτε τη θέλει. Τη φοβάται.

    Η νεολαία πρέπει να βγει στη ζωή και να ζήσει ευκαιρίες, νίκες και ήττες στην προσωπική της ζωή. Έτσι μόνο θα σχηματίσει άποψη, θα πάρει πρωτοβουλίες. Κι από εμάς θέλει ενθάρρυνση, όχι χαλιναγώγηση.

    ReplyDelete
  12. @ Μαρια

    Αν είναι δυνατόν!!!

    Η Ελληνική νεολαία της "μεταπολυτεχνειακής" και μεταπολιτευτικής περιόδου γαλουχήθηκε στην απόλυτη επιτρεπτικότητα (permissiveness). Eίναι experts όταν συζητούν γιά τα δικαιώματά τους, αλλά δεν γνωρίζουν (και δεν σταματούν εκεί) ΠΟΥ αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων. Αντιλαμβάνονται την λέξη ελευθερία (freedom), αλλά αγνοούν την έννοια της ελευθερίας ως ηθικού προνομίου (liberty). Ηδονίζονται προκαλώντας είτε λεκτικά, είτε με θορύβους όπως αφαιρώντας τους σιγαστήρες από τα μηχανάκια (en vogue έκφραση ανδρισμού και υποκατάστατο οργασμού). Πίσω δε απ' αυτούς τους εκκολαπτόμενους φασίστες "κρύβονται" κακοί γονείς και ελεεινά σχολεία.

    Υπάρχουν βέβαια σπουδαίοι νέοι όπως οι περισσότεροι εδώ μέσα που προσωπικά θαυμάζω και υπολήπτομαι βαθύτατα, αλλά φοβάμαι πως αποτελούν μειοψηφία. Κι' όπως ίσως μαντέψατε, πίσω από αυτούς τους εκλεκτούς, βρίσκονται σχεδόν πάντα άξιοι γονείς και λαμπρά σχολεία.

    Με το θέμα αυτό ασχολήθηκε λεπτομερώς το περιοδικό Newsweek πριν μερικά χρόνια. Συγκεκριμένα, ερεύνησε την δυνατότητα παροχής ίσων ευκαιριών προς τους νέους και το συμπέρασμα ήταν πως στα παιδιά των Αφρο-Αμερικανών είναι αδύνατον τελικά να δοθούν ίσες ευκαιρίες, διότι ακόμα και αν πάνε στα καλύτερα σχολεία, στις 3 το απόγευμα επιστρέφουν στο άθλιο inner city περιβάλλον που αποδομεί τις θετικές προσπάθειες του σχολείου.

    ReplyDelete
  13. Μαρία έχεις δίκαιο. Αυτά τα παιδιά που ηταν σύνεδροι είναι όλοι "γόνοι-κλώνοι" της άλλοτε κραταιάς φυλής της νομενκλατούρας των αξιωματουχων πασοκοπατεράδων τους.Βρέθηκαν εκεί απροετοίμαστοι πολιτικά και αμόρφωτοι ιδεολογικά.Βρήκαν διαθέσιμα τα παλλιά συνθήματα των γοννιών τους,που μαυτά εβγαλαν το πατεσπάνι τους, και άρχισαν να κράζουν.Βεβαια στο τέλος ψήφισαν ομόφωνα ένα πολύ ωραιο κειμενο θέσεων. Κάτι σαν ιδεολογικό μανιφέστο της σύγχρονης "φωτισμένης" φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.Αν αυτό υποχρεωθούν να το διαβάσουν θ΄αρχίσει σιγά-σιγά η πολιτική τους κατάρτιση.Πιστεύω οτι θα το κάνουν παρά του οτι οι καιροί είναι δύσκολοι. Για να μάθουνε να κολυμπάνε στα αγριεμένα νερά του σημερινού κόσμου θα χρειαστουνε πολύ και συνεχή αιματερή προπόνηση.Ο προστατευτισμός τους αλλοτριώνει.

    ReplyDelete
  14. paidia xreiazetai douleia h ypothesi tis neas genias

    ReplyDelete
  15. στην Εφημερίδα το ΘΕΜΑ 8-4-2007 έχει θέμα για τους νεολαίους γόνους πολιτικών κλπ.

    Λέει το εξής καλό πρόκειται περί βιολογικής ανανέωσης και όχι πολιτικής.

    ReplyDelete
  16. For All Users

    Και μιάς και μίλησα για σχόλια του Διεθνούς Τύπου vis-a-vis Greek Goevrnment, ο μόνος πρωθυπουργός και ο μόνος υπουργός γιά τούς οποίους έχουν καταγραφεί έπαινοι έως διθύραμβοι, διεθνώς, τα τελευταία 15 χρόνια, είναι οι κ. κ. Κώστας Σημίτης και Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, αντίστοιχα.

    ReplyDelete
  17. Please delete above for it was inadvertently published under the wrong post. Comment was destined under POST "Από τους "μπείμπι μπούμερ" στους "μπεϊμπι λούζερ""

    Sorry for the error!

    ReplyDelete