Tου Δημήτρη Pηγόπουλου
Καθημερινή, 23-10-2010
Την άνοιξη, με την ανακοίνωση του μηχανισμού διάσωσης της Ελλάδας, αρκετοί βιαστήκαμε να μιλήσουμε για «χαμένες γενιές». Αν οι σημερινοί πενηντάρηδες ή σαραντάρηδες είχαν σημαντικές πιθανότητες να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο εκμεταλλευόμενοι τη σταθερή ανάπτυξη της χώρας στα ωραία χρόνια των πακέτων στήριξης και του ξέφρενου δανεισμού, οι ορίζοντες μοιάζουν πολύ πιο κλειστοί για τον 25άρη ή τον 30άρη του 2010.
Αλλά είναι πραγματικά έτσι;
Εχοντας δαιμονοποιήσει τη προσφυγή μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στη βοήθεια των Ευρωπαίων εταίρων, είναι πολύ φυσικό να ξεχνάμε πολύ εύκολα σε ποια Ελλάδα ζούσαμε μέχρι τότε. Ξεχνάμε ότι η πρόσληψη σε οποιονδήποτε οργανισμό του ευρύτερου δημοσίου τομέα ήταν η κυρίαρχη αξία στην ελληνική κοινωνία. Με οποιοδήποτε μέσο, με οποιοδήποτε κόστος. Ετσι, το Δημόσιο μεγάλωνε και μεγάλωνε «ταΐζοντας» ταυτόχρονα δύο στόματα. Από τη μία, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, βουλιαγμένο στο έλος του κομματισμού και αναξιοκρατίας. Και από την άλλη, μια αρρωστημένη νοοτροπία προσωπικής και κοινωνικής καταξίωσης μέσα από το εσαεί βόλεμα.
Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά τα ωραία, η επιχειρηματικότητα βαλλόταν πανταχόθεν. Ο ιδιωτικός τομέας προσπαθούσε να στηθεί στα πόδια του. Αλλά πώς; Προσφέροντας μισθούς, ωράρια δουλειάς και εργασιακή ασφάλεια που έκαναν το Δημόσιο να μοιάζει με παράδεισο. Οι επιχειρήσεις, νέες και παλιές, έπρεπε να επωμιστούν επώδυνη φορολογία για να μπορεί να συνεχίζεται εσαεί το «πάρτι» του Δημοσίου.
Αντί λοιπόν να επιβραβεύεται αυτός που ξεκινούσε κάτι δικό του με χαμηλή φορολογία και αντίστοιχα κίνητρα, το ελληνικό κράτος τον τιμωρούσε και, κάπως σαδιστικά, πριμοδοτούσε την καλοπέραση των ολίγων. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άξιοι και ευσυνείδητοι δημόσιοι λειτουργοί. Το αντίθετο. Πνίγονται και αυτοί.
Σήμερα που το τρισκατάρατο Μνημόνιο μας υποχρεώνει να αλλάξουμε, ανοίγεται επιτέλους ένας δρόμος που, ελπίζουμε, θα καλλιεργήσει μια λιγότερο μαλθακή νοοτροπία για το πώς κερδίζεις τη ζωή και πραγματώνεις τα όνειρά σου. Επειδή ακριβώς τα εμπόδια θα είναι λιγότερα.
Αν αυτό το σενάριο σας φαίνεται χειρότερο από την εποχή πριν από το Μνημόνιο, μπορείτε να θρηνήσετε ελεύθερα.
Για δεύτερη φορά ο Σαμαράς αποτελεί παράγοντα ανωμαλίας της εθνικής μας ζωής και του γεωστρατηγικού προσανατολισμού της χώρας.
ReplyDeleteΤη πρώτη φορά με τα Σκόπια και την Αλβανία προκάλεσε τη γνωστή διεθνοπολιτική κρίση που ακόμα και σήμερα πληρώνουμε τις συνέπειες.
Tώρα υποσκάπτει τη διεθνή θέση της χώρας δημιουργώντας και πάλι αστάθεια στη πολιτική ζωή με παρόμοιο τρόπο που το έκανε τη πρώτη φορά.
ReplyDelete"Η πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση που σπάει την ΕΓΣΕ-Στα 640 ευρώ ο μισθός" (newsit.gr, 25/10/2010):
ReplyDeletehttp://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=48383&catid=3
Ορίστε κύριε Ρηγόπουλε ποιο είναι το καθεστώς μετά το μνημόνιο. Οι τρισκατάρατοι δημόσιοι υπάλληλοι υποφέρουν επιτέλους όπως όλοι οι εκτός δημοσίου, ενώ για όλους πλέον τα 700 ευρώ είναι και επίσημα παρελθόν. Ελπίζω οι νέοι άνεργοι να είναι περήφανοι, σύμφωνα με το συντάκτη, που τώρα πια μπορούν να ζητήσουν δουλειά με ακόμα λιγότερα χρήματα ή να δανειστούν μέχρι τα αυτιά στις τράπεζες για να γίνουν όλοι venture capitalists.
Φαντάζομαι ότι θα βρεθεί κάποιος έγκριτος δημοσιογράφος να τολμήσει να ρωτήσει απόψε το χαλίφη μας σχετικά με αυτό, αν φυσικά τον αφήσει ο βεζίρης-παρουσιαστής-συντονιστής αντι-Αντώναρος. Μπορούν μάλιστα να βάλουν και ψηφοφορία με SMS, όπως στο Big Brother, για το αν θέλουμε εκλογές ή όχι (τζερτζελές να γίνεται).
Οι νέοι έχουν γυρίσει τη πλάτη στους επαγγελματίες προστάτες τους.Αυτούς που σχολιάζουν και αρθρογραφούν για να τους κρατήσουν με νύχια και με δόντια υπό τον έλεγχό τους, προσφέροντάς τους, δήθεν, βήμα δημόσιας έκφρασης.
ReplyDeleteΦίλε άμα βγάλεις την "αντιμνημονιακή" σου μάσκα απο κάτω θα αποκαλυφθεί ένα λαμόγιο 24 καρατίων.
ReplyDeleteΑγαπητέ Jaga,
ReplyDeleteμην τα βλέπεις όλα μαύρα.
Υπάρχουν κι οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ που κρατουν ψηλά τον μέσο όρο του προλεταριακού μισθολογίου της χώρας...
Στο "αντιμνημονιακό" μέτωπο αριθμιτικά κυριαρχούν οι "ού γαρ οίδασι τί ποιούσι".
ReplyDeleteΟμως αυτοί καθοδηγούνται απο ανθρώπους με αλλότρια συμφέροντα.
Εκπρόσωπος των "αλλοτρίων" συμφερόντων είναι ο Σαμαράς.
Αυτή τη τέχνη τη ξέρει καλά απο παλιά.
Υπάρχουν και κάποια πολιτικά ψοφήμια τύπου Δημαρά με πολιτική αξία ισοδύναμη της τιμής μιάς αιδιότριχας.
αιδιότριχας ?!??!!
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΔυστυχώς, όταν σφίγκουν οι κώλοι, o πρωθυπουργός μας περνάει από τη σήτα διαλογής προς τα κατώτερα στρώματα, της ανευθυνότητας.
ReplyDeleteΘα αποκτήσει ποτέ η χώρα αυτή γραμμές διαλογής διαφορετικών κριτηρίων;
Μνημονιοκεντρικές οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.
"αιδιότριχας ?!??!!"
ReplyDeleteΟΧΙ,το σωστό είναι αιδοιότριχας!
Να προσέχουμε λίγο και την ορθογραφία.Να μην τον αδικούμε και τόσο τον άνθρωπο.
εντάξει Παρμενίδη, "...όταν σφίγγουν..." τότε.
ReplyDeleteΣυγχαρητηρια για το αρθρο
ReplyDeleteπολυ καλο.
Βρισκεται στην ουσια του προβληματος ,εντοπιζει τα αιτια.
Το δημοσιο εγινε στην Ελλαδα σκοπος ζωης .
Ομως νομιζω οτι η κυρια αιτια της καταστασης ειναι η μονιμοτητα στο δημοσιο που εγινε πηγη αυθαιρεσιας.
Οι ΔΥ εγιναν μια ιδιοτυπη ελιτ
στη χωρα και μαλιστα η ισχυροτερη πολιτικα.
Οι γενιες των 20αρηδων και 30αρηδων εχουν ηδη μεγαλο προβλημα
(Εξαιρουνται πλουσιοι και ΔΥ)
Οπως και να χει συγχαρητηρια για το αρθρο ,ειναι ισως το καλυτερο
του μπλογκ
Τί λέει το άτομο;;;
ReplyDeleteΜου φαίνεται ότι βλέπει αυτά που τον συμφέρουν!
Ενταξει, λοιπόν, το δημόσιο είναι το καρκίνωμα της κοινωνίας...
"Σήμερα που το τρισκατάρατο Μνημόνιο μας υποχρεώνει να αλλάξουμε, ανοίγεται επιτέλους ένας δρόμος που, ελπίζουμε, θα καλλιεργήσει μια λιγότερο μαλθακή νοοτροπία για το πώς κερδίζεις τη ζωή και πραγματώνεις τα όνειρά σου."
Πώς, δηλαδή; Με το να γίνουμε Κινέζοι και να δουλεύουμε όλη μέρα για ένα πιάτο φαΐ; Βλέπει ο κυρ Ρηγόπουλος καμμία ανάπτυξη κι επιχειρηματικότητα;;;
Η στροφή στον ιδιωτικό τομέα για την απασχόληση είναι αναπόφευκτη.Και είναι και η λύση.Το κράτος αλλάζει ρόλο.Ρυθμίζει το εργασιακό περιβάλλον,ελέγχει τη λειτουργία των κανόνων,κτίζει το προνοιακό σύστημα με αρχή το "επιδοτώ την εργασία και όχι την ανεργία".
ReplyDelete@parmenides:
ReplyDelete"...Φίλε άμα βγάλεις την "αντιμνημονιακή" σου μάσκα απο κάτω θα αποκαλυφθεί ένα λαμόγιο 24 καρατίων..."
"...Υπάρχουν και κάποια πολιτικά ψοφήμια τύπου Δημαρά με πολιτική αξία ισοδύναμη της τιμής μιάς αιδιότριχας..."
Υποθέτω ο Δημαράς και όποιος ήταν "εντός γραμμών" έγινε "αιδιότριχα" (ανορθόγραμα) αμέσως μόλις βγήκε εκτός κόμματος - και να φανταστεί κανείς ότι ο ίδιος δηλώνει ακόμα ΠΑΣΟΚ, απλώς αντιτίθεται σε αυτούς που τον διέγραψαν (το έχει δηλώσει ο ίδιος).
Parmenides εξακολουθείς να γλιστράς σε θλιβερά μονοπάτια, βρίζοντας χυδαία όποιον έχει αντίθετη άποψη με το δικό σου ονειρικό κόσμο, εφόσον δεν μπορείς να απαντήσεις με επιχειρήματα.
Ο φανατικός είναι αυτός που εντείνει τις προσπάθειές του, όταν έχει ξεχάσει τι ακριβώς υποστηρίζει. Σε τελική ανάλυση, δεν διαφέρεις σε τίποτα από φανατικό Ταλιμπάν με σαρίκι στο κεφάλι που ευχαρίστως σκοτώνει τους "εχθρούς" του δόγματός του.
Και εις ανώτερα. Από εμένα δεν πρόκειται να λάβεις άλλη απάντηση, όσο και να με προκαλέσεις.
@libertarian:
ReplyDelete"...Το κράτος αλλάζει ρόλο.Ρυθμίζει το εργασιακό περιβάλλον,ελέγχει τη λειτουργία των κανόνων,κτίζει το προνοιακό σύστημα με αρχή το "επιδοτώ την εργασία και όχι την ανεργία"..."
Μάλλον λάθος τα έχεις καταλάβει, αν βέβαια ζεις και εργάζεσαι στην Ελλάδα. Το κράτος, με πρωτοπαλίκαρο τον Λοβέρδο, ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ όλες τις βασικές κατακτήσεις σε εργασιακό και συνταξιοδοτικό. Δεν επιδοτεί ΤΙΠΟΤΑ, παρά μόνο την ασυδοσία και τη λαμογιά που το ίδιο εξέθρεψε για δεκαετίες. Το "κτίσιμο" του προνοιακού συστήματος έχει φτάσει στο να μην πληρώνει παπούτσια και σύριγγες διαβητικών. Όποιος δεν δουλεύει πάνω από τα 70 θεωρείται πλέον βάρος για την κοινωνία και οφείλει να αυτοκτονήσει για το καλό των ταμείων. Και από ανάπτυξη άλλο τίποτα. Μέχρι και οι Άραβες μας έχουν πάρει χαμπάρι και έφυγαν τρέχοντας.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι το πρότυπο της Κίνας ή οποιασδήποτε άλλης "εργατικής" οικονομίας δεν μπορεί να επιβιώσει πλέον στα πλαίσια μιας ΕΕ. Εδώ που βρισκόμαστε, δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε με τίποτα τα φθηνά παπούτσια των πολύ φτωχότερων (και ενίοτε αυταρχικών κοινωνικά) εξαγωγικών χωρών. Οι εντός ΕΕ χώρες οφείλουν να επενδύσουν σε "τεχνολογικές-τεχνογνωσιακές" οικονομίες, ακριβώς για να μπορούν να εξάγουν το πλεονέκτημα αυτό στις υπόλοιπες χώρες. Η Γερμανία δεν έγινε πλούσια εξάγοντας φθηνά παπούτσια αλλά πανάκριβα αυτοκίνητα και τεχνολογία. Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα μπούμε σε δρόμο πραγματικής ανάκαμψης (και όχι μόνιμης φοροεισπρακτικής πολιτικής).
και το 50% των κοινοτικών επιδοτήσεων (1 δις) θα δοθεί πριν τις εκλογές
ReplyDeleteνέες νοοτροπίες ε?
και ο παρμενίδης που μέχρι τώρα μας είχε φλομώσει στη θεωρία και το φούμαρο δείχνει τι υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα
προφανώς τα πράγματα δεν πάνε καλά για την κυβέρνηση
σκεφθείτε τι θα γίνει όταν θα πρέπει να πάρει και πρόσθετα μέτρα
Μόλις άνοιξα την TV να δω το ντεκόρ της συνέντευξης του χαλίφη και πέτυχα το κατάλληλο σημείο.
ReplyDeleteΜόλις είπε σχεδόν αυτολεξεί τη δεύτερη παράγραφο που έγραψα στο αμέσως προηγούμενο μήνυμά μου. Μόνο που (δεν άντεξε) αντικατέστησε το "οικονομία τεχνογνωσίας" που έγραψα με το "πράσινα προϊόντα" (υποθέτω εννοεί ζαρζαβατικά). Και αντί για Κίνα ανέφερε Ινδία, Βραζιλία (αυτό έλλειπε, να τους κατηγορούμε τώρα που θα μας εξαγοράσουν).
Ρε τι γίνεται εκεί στο κόμμα. Έχουν ξεμείνει από ιδέες και διαβάζουν G700 πριν τις συνεντεύξεις τους;
Τελικά δεν καταλάβαμε. Έχουμε περιφερειακές ή εθνικές εκλογές;
ReplyDeleteΟ Jeffry τώρα θεωρεί απαραίτητο να λάβει τη λαϊκή ψήφο, ενώ πριν δεν τη χρειαζόταν; Και ξαφνικά αφήνει υπονοούμενα ότι αν δεν τα πάνε καλά ίσως, μπορεί, δεν αποκλείεται, να πάμε σε εκλογές; Ποιους απειλεί, αυτούς που τον κράζουν απ' έξω ή αυτούς που τον κράζουν μέσα από το ΠΑΣΟΚ;
Και αφού όλα πάνε καλά όπως λένε και το "σχέδιο" υλοποιείται κατά γράμμα, τι τη θέλει τη λαϊκή επιβεβαίωση; Από τύψεις για αυτά που έκανε ή γιατί ετοιμάζεται Μνημόνιο 2.0 και θέλει άλλοθι; Ας πει επιτέλους γιατί έκανε την κωλοτούμπα και τι θα αλλάξει στη Βουλή αν χάσουν 6 ή 7 ή 8 περιφέρειες των (υποτίθεται) αυτόνομων αυτοδιοικήσεων.
Και κάτι τελευταίο: Αν τόσο πολύ ενδιαφέρεται για τη λαϊκή βούληση, αλλά θέλει να κρατήσει και τις περιφερειακές εκλογές ως τοπικού χαρακτήρα, ας κάνει αυτό που είναι έντιμο, απόλυτα συνταγματικό και οικονομικά φθηνότερο: ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, σχετικά με το αν θέλουμε συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής ή οτιδήποτε διαφορετικό, με όλη την ευθύνη αυτής της απόφασης (ακόμα και πλήρη χρεωκοπία). Όσοι κατά καιρούς σκίζονται για δημοψηφίσματα, για τις ταυτότητες κτλ, ας μας πούνε αν το συγκεκριμένο ζήτημα είναι λιγότερο σημαντικό.
Η προσωπική πολιτική αξία του Δημαρά έχει τη τιμή μιας αιδοιότριχας.Δεν αφαιρώ ούτε γράμμα απο αυτή την εκτίμηση.
ReplyDeleteΓιαυτό και φοράει το καπέλο του ΠΑΣΟΚ και δεν το αποχωρίζεται με τίποτα,για να του προσθέτει αξία.
Kαι φυσικά δεν είναι ο μόνος,από τους "αντιμνημονιακούς", που έχει αυτή τη τιμή και αυτή την αξία.
ReplyDelete"«Kαταψηφίστε το Μνημόνιο και στείλτε μήνυμα στην κυβέρνηση να αλλάξει πορεία, να αλλάξει πολιτική», ζήτησε από τους Θεσσαλούς ο υποψήφιος περιφερειάρχης (ΝΔ) Κώστας Αγοραστός…"
ReplyDeletecapitall.gr
Βαράτε βιολιτζήδες....τη γκαραγκούνα στα βαρειά.
"Είπαν το ζουρλό παντρέψ'
τόβαλε κι'αυτός στου νουτ'"
που λέει και μια Λαρσινή παροιμία.
για την υποψηφιότητα του Γιάννη Δημαρά
ReplyDeletehttp://www.ppol.gr/cm/index.php?Datain=6425&LID=1
καλά τα λέει αλλά μπροστά στην αιδοιότριχα...
Με την συλλογιστική που ακολουθεί το συγκεκριμένο άρθρο όσοι βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένοι με τον κατώτερο των 592 ευρώ, γιατί δεν δουλεύουν πλέον σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, και το μεσαιωνικές το εννοώ κυριολεκτικά!
ReplyDeleteΕν πάσει περιπτώσει, αυτοί που πάντα πλήρωναν από την τσέπη τους τις τρύπες του κράτους ήταν και θα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτό περι γραφειοκρατικής ελίτ δεν ισχύει παρά στο ελάχιστο και κυρίως για τους επικεφαλείς που ας μην ξεχνάμε ότι λίγο έως πολύ διορίζονται από την κυβέρνηση.
Προσωπικά, όποιος γράφει με τέτοια κοντόφθαλμη λογική μάλλον του αρνήθηκαν κάποια θέση στο δημόσιο και βγάζει τα απωθημένα του πάνω στους Δ.Υ. Το να πιστεύει κάποιος, ότι "επιτέλους αυτό το έκτρωμα οι Δ.Υ. θα ξεριζωθούν από την ελληνική κοινωνία" είναι τουλάχιστον χαιρέκακο, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής άνθρωποι είναι αυτοί που θα βρεθούν στον δρόμο, όχι ζώα!