Ανάσα όχι ανάσταση

Επιτέλους μερικά πραγματικά καλά νέα. Δύο από τα πιο σημαντικά μέτωπα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τέθηκαν προσωρινά υπό έλεγχο. Καταρχάς, στο μέτωπο της ασφάλειας χτυπήθηκε ο πυρήνας της τρομοκρατικής οργάνωσης Επαναστικός Αγώνας με τη σύλληψη έξι βασικών στελεχών του. Δεύτερον, στο μέτωπο του δημόσιου δανεισμού το πακέτο στήριξης - νεροπίστολο που μας έδωσε πριν από δύο βδομάδες η ΕΕ, για να προστατευτούμε από τις επιθέσεις των διεθνών αγορών, μετατράπηκε τελικά σε γεμάτο πιστόλι.

Η απόφαση του Eurogroup την Κυριακή προβλέπει να διατεθούν στη χώρα μας συνολικά 30 δισ. ευρώ, υπό τη μορφή διμερών δανείων με επιτόκιο 5% και κάτω. Σύμφωνα με το σχέδιο, προβλέπεται επιπλέον συμμετοχή του ΔΝΤ με δάνειο ύψους 13 - 15 δισ. ευρώ και επιτόκιο κοντά στο 2,85%. Τέλος, για τα επόμενα δύο χρόνια, ανάλογα με τις εξελίξεις, ενδέχεται να διατεθούν και νέα δάνεια ύψους μέχρι 80 δις ευρώ. Υπό το άκουσμα του πακέτου στήριξης, το spread στο 10ετές ομόλογο υποχώρησε μέχρι τις 322 μονάδες, από 409 την Παρασκευή, ενώ πτώση ρεκόρ σημείωσε και το ασφάλιτρο κινδύνου (CDS).

Ανάσταση; Όχι βέβαια. Μεγάλη όμως ανάσα.

Τη στιγμή που ήμαστε στριμωγμένοι στη γωνία, λίγο πριν μας ρίξουν στο καναβάτσο, καταφέραμε να σταθούμε όρθιοι και μάλιστα να αντεπιτεθούμε κιόλα. 40% μειώθηκε το έλλειμμα του πρώτου τριμήνου του 2010 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2009 σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Οικονομίας. Πιάστηκαν και μια χούφτα τρομοκράτες. Μέσα σ' ένα τριήμερο η χώρα στέλνει το μήνυμα της σταθερής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Ένα μήνυμα ασφάλειας προς όλες τις κατευθύνσεις.

Φυσικά, η συζήτηση γιατί μέχρι σήμερα δεν υπήρξαν αποτελέσματα σε ασφάλεια και οικονομία, όταν όλοι γνώριζαν μέσες άκρες το πρόβλημα, ή γιατί δαμάστηκαν ξάφνου οι αγορές από τη μία μέρα στην άλλη -αν δαμάστηκαν θα δείξει- είναι τεράστια. Τώρα, όμως, όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται ψυχραιμία και σοβαρότητα. Δεν είναι καιρός για πανηγύρια, φιέστες και μεγαλοστομίες, ούτε όμως και για την ηττοπάθεια, τη μιζέρια και την απαισιοδοξία που κυριάρχισε σε όλα τα μήκη κρυαι τα πλάτη του κοινωνικού φάσματος την περασμένη κυρίως βδομάδα. Πρέπει να χαλιναγωγήσουμε τα ζωώδη ενστικτά μας, να απαλλαγούμε από ιδεολογήματα και να επιτρέψουμε να πρυτανεύσει η ψυχρή στρατηγική ματιά στα πράγματα.

Μένουν ακόμα πολλές μάχες να κερδηθούν. Στο μεν μέτωπο της τρομοκρατίας υπάρχουν ακόμα εκκρεμότητες, στο δε μέτωπο της οικονομίας ακόμα δεν έχει ανοίξει το κεφάλαιο διαρθρωτικές αλλαγές. Εκεί άλλωστε κρίνονται τα πάντα, από τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών μέχρι το αν η γενιά των 700 ευρώ έχει μέλλον ή θα θυσιαστεί άσκοπα. Για παράδειγμα το ασφαλιστικό πρέπει τάχιστα να πάρει σάρκα και οστά με τη μορφή ενός εφαρμόσιμου νόμου, από απλό πόρισμα κάποιας επιτροπής που είναι αυτή τη στιγμή. Ακόμα και το φορολογικό, το οποίο αποτελεί μείζονα διαρθρωτική αλλαγή, θα ναυαγήσει στις ξέρες της χαλαρότητας του δημοσίου, αν δεν κινητοποιηθεί έγκαιρα και δεν αλλάξει νοοτροπία ο μηχανισμός και το άνθρωπινο δυναμικό που τον απαρτίζει. Ένα είναι βέβαιο. Απαιτούνται αλλαγές παντού. Με μεθοδικότητα και ηρεμία, χωρίς φανφάρες και άσκοπες τυμπανοκρουσίες. Η κυβέρνηση πρέπει να δουλέψει και ας αφήσει στο τέλος να μιλήσει το αποτέλεσμα.